[Dieetclub] #525

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:46 schreef motorbloempje het volgende:
Totaal geen veroordeling van mijn kant, maar gewoon benieuwd naar het 'waarom zoveel moeite doen'.

Fijn om te lezen! Ik denk dat het voor jezelf ook erg nuttig kan zijn om die processen te doorgronden, als je daar last van hebt dus. Ik heb er zelf enorm veel last van gehad en ging speciaal de deur uit voor lekkere dingen. Of ik bestelde iets, want liever lui dan moe. Maar nu kan ik steeds beter tegen mezelf zeggen: dat slaat nergens op. En dat maakt tegelijkertijd ook weer dat ik van anderen steeds vaker denk: waarom doe je dat dan ook, waarom zeg je niet gewoon nee tegen jezelf? Maar het kan zo ingewikkeld zijn als het je grote zwakte is.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:49 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Wat is er mis met een zakje chips, een dropje of een koekje op zijn tijd?

Daar is niks mis mee. Wel met de gedachte dat je dat in huis MOET hebben omdat kinderen. Alsof het een contractuele verplichting van het ouderschap is om je kind dagelijks snoep en koek te geven.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:45 schreef Stormqueen het volgende:

Zou dat het lot zijn van de kindhebbende mensch? Ik heb dat nog nooit gehad
Wel dat het twee weken buiten in de felle zon heeft gestaan, dan drink ik het ook niet meer

Ik kan niet voor anderen spreken, maar wij hebben tegenwoordig juist altijd bier in de koelkast omdat we vaker mensen (met kinderen) over de vloer krijgen die bier drinken. Ik drink het nooit. M'n lief drinkt in de zomer soms wat. En dan staat het er weer een jaar tot we alles weg kunnen gooien.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:52 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik kan niet voor anderen spreken, maar wij hebben tegenwoordig juist altijd bier in de koelkast omdat we vaker mensen (met kinderen) over de vloer krijgen die bier drinken. Ik drink het nooit. M'n lief drinkt in de zomer soms wat. En dan staat het er weer een jaar tot we alles weg kunnen gooien.

Ah, gewoon geen bierliefhebbers, dat kan ook
Ik hou regelmatig spelletjesavond met 3/4 vrijgezelle jongemannen (broertjes, zwager etc) dus dan gaan er wel een litertje of wat doorheen

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:50 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Daar is niks mis mee. Wel met de gedachte dat je dat in huis MOET hebben omdat kinderen. Alsof het een contractuele verplichting van het ouderschap is om je kind dagelijks snoep en koek te geven.

Zul je dus weer net zien dat wij, die geen snoep of andere zoetigheden in huis hebben, kinderen met overgewicht hebben.

Ivan, bijna vier, vroeg pas of hij een ijsje van het buurmeisje mocht. (Let wel: hij krijgt dagelijks gemiddeld drie ijsjes aangeboden van iemand in de buurt.) Ik zei nee, maar voegde eraan toe dat hij wel wat amandelen mocht of een appel. Hij: "Joepie!" Op dat moment voelde ik me pas echt een rotouder.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:55 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Zul je dus weer net zien dat wij, die geen snoep of andere zoetigheden in huis hebben, kinderen met overgewicht hebben.

Ivan, bijna vier, vroeg pas of hij een ijsje van het buurmeisje mocht. (Let wel: hij krijgt dagelijks gemiddeld drie ijsjes aangeboden van iemand in de buurt.) Ik zei nee, maar voegde eraan toe dat hij wel wat amandelen mocht of een appel. Hij: "Joepie!" Op dat moment voelde ik me pas echt een rotouder.

Waarom, hij zei toch joepie? ik vind het briljant!

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:50 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Daar is niks mis mee. Wel met de gedachte dat je dat in huis MOET hebben omdat kinderen. Alsof het een contractuele verplichting van het ouderschap is om je kind dagelijks snoep en koek te geven.

Ik vind dat kinderen wel moeten leren dat snoep en koek iets is dat ze soms kunnen eten, maar voor mij ligt de nadruk wel op soms. Het is gewoonweg niet gezond, niet voor de tanden, niet voor het gewicht, en er zitten geen belangrijke stoffen in. Dus hebben we soms iets van snoep in huis en krijgt ze daar soms iets van.

Maar het gaat ver, inderdaad, wat ouders hun kinderen geven. Ik was met S een keer om te wennen in haar toekomstige kleuterklas tijdens het fruitmoment: fruit was er veelal wel (waarschijnlijk omdat snoep en koek nog net niet worden verboden), maar daarnaast had het grootste deel van de kindjes een pakje wickie, fristie, sap, chocomel, whatever. En dan hebben ze nog zoiets voor bij de lunch. Ik vind dat er beste gezocht mag worden naar gezondere alternatieven.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:55 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Waarom, hij zei toch joepie? ik vind het briljant!

Dat je dan amandelen of een appel ziet als het toppunt van lekker. Dan misgunnen je ouders je klaarblijkelijk wel heel wat.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:56 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik vind dat kinderen wel moeten leren dat snoep en koek iets is dat ze soms kunnen eten, maar voor mij ligt de nadruk wel op soms. Het is gewoonweg niet gezond, niet voor de tanden, niet voor het gewicht, en er zitten geen belangrijke stoffen in. Dus hebben we soms iets van snoep in huis en krijgt ze daar soms iets van.

Maar het gaat ver, inderdaad, wat ouders hun kinderen geven. Ik was met S een keer om te wennen in haar toekomstige kleuterklas tijdens het fruitmoment: fruit was er veelal wel (waarschijnlijk omdat snoep en koek nog net niet worden verboden), maar daarnaast had het grootste deel van de kindjes een pakje wickie, fristie, sap, chocomel, whatever. En dan hebben ze nog zoiets voor bij de lunch. Ik vind dat er beste gezocht mag worden naar gezondere alternatieven.

Mijn schoonouders hebben bijvoorbeeld altijd van die miniflesjes suikersap in huis voor de mini's van mijn schoonzus. Ten eerste arrogant duur, ten tweede voegt het niks toe. Het ergste is dat die kinderen gewoon water drinken thuis. Dus waarom haalt oma altijd die suikerzooi

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:50 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Daar is niks mis mee. Wel met de gedachte dat je dat in huis MOET hebben omdat kinderen. Alsof het een contractuele verplichting van het ouderschap is om je kind dagelijks snoep en koek te geven.

Mja, dat is hier ook niet het probleem eigenlijk, gezien het feit dat ik de snoepjes die Isa eet sowieso niet lekker vind. En ik moet regelmatig oudgeworden chips/koekjes weggooien... Bij mij ligt het ook eigenlijk helemaal niet aan snoepen, meer aan lekker (en teveel) eten.

Ik zie er overigens zelf dan weer niks in om een kind alleen maar rozijntjes en soepstengels te geven. Dat is prima als ze klein zijn, maar niet als ze negen zijn Maar ook dat is natuurlijk heel persoonlijk.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:57 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat je dan amandelen of een appel ziet als het toppunt van lekker. Dan misgunnen je ouders je klaarblijkelijk wel heel wat.

Ik vind het wel een briljante opvoeding

Ik heb het inderdaad zelf nooit gehad. Ik ben vooral dik geworden door gewoon teveel te eten, teveel lunch, teveel avondeten en na het stoppen met mijn sport (zwemmen) ook nog eens op dezelfde manier doorgaan. Mijn ouders kenden/kennen niet echt mate: er was altijd snoep beschikbaar en dat mocht ook altijd, altijd frisdrank, en altijd teveel avondeten wat dan op moest, want bewaren was geen optie, maar weggooien ook niet. Dat was voor mij gewoon en dat heb ik nog best lang volgehouden, ook toen ik op mezelf woonde; ik ben dan wel gezonder gaan koken (minder vet en dergelijken), maar qua hoeveelheden was het nog steeds schandalig teveel, en ook weggooien was geen optie.

Echt ontzettend snoepen of snaaien heb ik dan ook nooit gedaan, laat staan dat ik er speciaal de deur voor uit ging; dat kwam niet eens in me op en nog steeds niet: wat we niet hebben, hebben we niet. En als ik écht écht écht een keer wat wil, dan is er wel wat in huis om bijvoorbeeld een cake te bakken, of een (volkoren)brood wat dan met camembert ofzo weggesnoept kan worden, of een gekookt eitje ofzo, of knackebrod met pindakaas maar dat gebeurt eens in de 2 á 3 maanden ofzo? En dan gaat nog steeds de rest van die cake de dag erna mee naar Mr.Mo's werk of de hardloopclub ofzo.
Mijn zelfbeheersing is dan ook echt prima op orde, zeker tegenwoordig, nu we ook gewoon normale hoeveelheden eten als hoofdmaaltijden, maar dat zie ik eigenlijk niet als 'beheersing', want er valt niet zoveel te beheersen.. dus vandaar dat ik het me niet zo goed voor kan/kon stellen dat je niet kunt denken 'oh, ik heb 't niet in huis.. laat maar'.

En waarom, kwak, dan per se iets 'ongezonds'? Waarom niet iets 'lekkers' en dan iets lekkers kopen dat ook gezond is? Dat je trek hebt in iets LEKKERS is zó logisch, maar waarom dan iets ongezonds?

Naja MoBlo, ik denk dat jij eerder de vreemde eend in de bijt bent hier. GEezien de reacties Ongezond kan ook verdomd lekker zijn namelijk. Vind ik.

Allebei m'n kinderen worden heel blij van lekker eten en dat maakt het ook leuker om er aandacht aan te besteden. Op dagen dat ik alleen met ze ben, gaan we bijvoorbeeld samen naar de Turkse supermarkt en kopen dan wat Turks brood (wit en dus niet bepaald de beste keuze) en wat kip. Dan gaan we het samen marineren, wachten ze geduldig tot het uit de oven komt en dan picknicken we samen buiten. Of we zoeken nootjes uit bij de notenboer. Ik denk dat dat elkaar ook versterkt, dat we er iets leuks en lekkers van maken, dat ik het zelf leuk en lekker vind, en dat dat voor hen dus iets vanzelfsprekends is geworden.

En intussen eten ze dus ook wel minder gezonde dingen. Gister gingen ze met hun vader naar de Febo voor een kroket (ja ja, rolpatronen ). En dat is ook oké, als de balans er maar is. Ivan begrijpt inmiddels heel goed dat minder gezonde dingen voor soms zijn, en bij ons is dat dus ook echt soms en niet maar één keer op een dag of zo.

Ik heb zelf vooral een enorme weerzin tegen het idee dat een dropje of chips het summum van lekker eten en zondigen is. Er zijn toch wel lekkerdere dingen te bedenken, me dunkt. Daarom hoop ik vooral dat m'n kinderen avontuurlijke proevers worden en van veel dingen leren houden. Met mate.

Oh, ja, ongezonde dingen kunnen ook lekker zijn! Zeker! Maar er zijn ook zoveel gezonde dingen die lekker zijn. (Geblancheerde) worteltjes of paprikareepjes met hummus bijvoorbeeld! En als ik dan trek heb in 'iets lekkers', dan pak ik net zo lief dat laatste.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:57 schreef Zeester het volgende:
Ik denk ook wel dat als je je kind volledig onthoudt van snoep/chips het uiteindelijk ook misgaat. Dat ze dat zo gauw ze zakgeld hebben gaan compenseren met zelfgekochte zooi.

Ook niet helaas.. Wij hadden eerder van alles in huis wat je gewoon mocht pakken en toch ging al m'n zakgeld op aan rotzooi eten. En dan van het goedkoopste want dan had je meer...

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:03 schreef Zeester het volgende:
Ik kan me nu al verheugen om met mijn toekomstige kind naar de McDonald's te gaan. Omdat ik weet hoe leuk ik dat vroeger vond (en vind) en hoe speciaal het was.

_{Maar ik besef me wel dat ik een ongezonde liefde voor de Mc heb hoor}

Dat is ook leuk, twee keer per jaar

Mac

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:58 schreef Sjeen het volgende:
Mja, dat is hier ook niet het probleem eigenlijk, gezien het feit dat ik de snoepjes die Isa eet sowieso niet lekker vind. En ik moet regelmatig oudgeworden chips/koekjes weggooien... Bij mij ligt het ook eigenlijk helemaal niet aan snoepen, meer aan lekker (en teveel) eten.

Ik zie er overigens zelf dan weer niks in om een kind alleen maar rozijntjes en soepstengels te geven. Dat is prima als ze klein zijn, maar niet als ze negen zijn Maar ook dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Maar dan is er toch ook niks mis mee als JIJ koekjes en snoepjes in huis hebt? Ik begrijp mensen niet die er niet af kunnen blijven, maar het wel in huis halen want het is voor de kinderen (en het vervolgens dus zelf opeten hè!).

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:03 schreef Claudia_x het volgende:
Allebei m'n kinderen worden heel blij van lekker eten en dat maakt het ook leuker om er aandacht aan te besteden. Op dagen dat ik alleen met ze ben, gaan we bijvoorbeeld samen naar de Turkse supermarkt en kopen dan wat Turks brood (wit en dus niet bepaald de beste keuze) en wat kip. Dan gaan we het samen marineren, wachten ze geduldig tot het uit de oven komt en dan picknicken we samen buiten. Of we zoeken nootjes uit bij de notenboer. Ik denk dat dat elkaar ook versterkt, dat we er iets leuks en lekkers van maken, dat ik het zelf leuk en lekker vind, en dat dat voor hen dus iets vanzelfsprekends is geworden.

En intussen eten ze dus ook wel minder gezonde dingen. Gister gingen ze met hun vader naar de Febo voor een kroket (ja ja, rolpatronen ). En dat is ook oké, als de balans er maar is. Ivan begrijpt inmiddels heel goed dat minder gezonde dingen voor soms zijn, en bij ons is dat dus ook echt soms en niet maar één keer op een dag of zo.

Ik heb zelf vooral een enorme weerzin tegen het idee dat een dropje of chips het summum van lekker eten en zondigen is. Er zijn toch wel lekkerdere dingen te bedenken, me dunkt. Daarom hoop ik vooral dat m'n kinderen avontuurlijke proevers worden en van veel dingen leren houden. Met mate.

Ja, dat herken ik en dat vind ik dus ook zo fijn aan S. Ze zit nu in een periode waarin ze wat minder eet en proeft, maar doorgaans proeft ze bijna alles, kan echt genieten van lekker (en vaak gezond!) eten. Als er ergens chocolade of olijfjes op tafel staan, gaat ze voor de olijfjes! Als er spekjes staan, gaan die op
Vorige week had ik bramen voor haar gekocht. Toen ik vroeg of ik wat bramen voor haar zou wassen, riep ze enthousiast "Ja lekker!". Ik hoop dat ze dat vasthoudt: dat niet alleen ongezonde dingen lekker zijn, maar ook gezonde.

Wij zijn ook wel eens bij de Mac geweest, hoor. Ik denk dat we er drie keer per jaar komen, dat is best veel misschien zelfs, maar goed. Ze vindt de kipnuggets lekker, houdt niet van frietjes, maar wil wel graag zelf een softijsje bestellen als toetje

mag alleen maar chips die ik niet lust, om te zorgen dat ik het niet opvreet.
Zo ligt er altijd chips in huis voor (want die vreet niet alles in 1 x op, en ik wel).

Snoep is hier ook eigenlijk nooit in huis. Wel heb laatst sorbetijs ontdekt, dat mag ik ook niet meer halen.

Blauwe bessen zijn goed snaaivoedsel ontdekte ik.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:57 schreef Zeester het volgende:
Ik denk ook wel dat als je je kind volledig onthoudt van snoep/chips het uiteindelijk ook misgaat. Dat ze dat zo gauw ze zakgeld hebben gaan compenseren met zelfgekochte zooi.

Er ligt altijd zoveel nadruk op wat je je kinderen geeft en onthoudt. Ik denk dat veel belangrijker is wat je zelf doet, want dat is wat kinderen als vanzelfsprekend voorgeschoteld krijgen. Als je wil dat je kinderen gezond en met mate eten, dan moet je ermee beginnen dat zelf te doen.

Ik denk dat het niet te begrijpen valt als je zelf totaal geen last heb van eet(dwang)buien, om ze zomaar even te noemen. Ik denk serieus waar dat het ook gewoon iets dwangmatigs is.

Als ik zon bui heb rij ik gerust naar de supermarkt, haal een pak magnums en die gaan dezelfde dag nog op.. of een reep chocola, een pak koeken. Noem maar op. Of ik pak een brood en de pot pindakaas. Ik vind of verzin wel iets om te eten als ik een echte eetbui heb.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:10 schreef Claudia_x het volgende:
Er ligt altijd zoveel nadruk op wat je je kinderen geeft en onthoudt. Ik denk dat veel belangrijker is wat je zelf doet, want dat is wat kinderen als vanzelfsprekend voorgeschoteld krijgen. Als je wil dat je kinderen gezond en met mate eten, dan moet je ermee beginnen dat zelf te doen.

Nou, dit, helemaal.

Kinderen nemen gewoon alles over. Ze kunnen niet anders - zo leren ze.

ik was het dikke kind dat bij vriendinnetje om water vroeg en dan te horen kreeg "water is voor de kippen", die rauwkost en rijstwafels mee naar school nam waarna niemand naast haar wilde zitten "want paprika stinkt" en die droge boterhammen at 's avonds met 1 los plakje worst, nooit hagelslag gegeten, nooit pasta, nooit jam... nibb-its gingen in een koffiefilter...

hoe ik zo dik geworden ben? ik begrijp het denk ik pas sinds een jaar of wat...

(nu volgt een lang verhaal)

ik was een mager kind, veel ziek. ik was ook veel bij oma. oma voerde me bij met bordjes rundvlees in de jus, gehaktballetjes. als ik bij oma was mocht ik altijd een tweede bakje chips, en nog meer chocolade. daar is mijn lekkere bekkie voor vet en zout ontstaan.

toen mijn amandelen eruit gingen werd ik gezonder en vlogen de pondjes eraan. inmiddels was ik een dikkige 6/7-jarige aan het worden. op school begon het vernederen en plagen, en ook de indoctrinatie - je moeten wegen voor een project in de klas en dan erachter komen dat je de dikste bent, en dan aan de klas moeten vertellen wat je allemaal eet. op je kop krijgen van de schoolarts dat je te dik bent, elk jaar weer. ik was ook mollig, als ik een poos minder groeide was ik dik, als ik wat harder groeide in de lengte was ik dunner maar nooit slank.

zo halverwege de basisschool (groep 4) begon ook het chips pletten in mijn bakje, het pakken van een extra plakje worst, het snoepen van slagroom in de kast bij oma, het expres naar oma gaan omdat je wist dat je dan lekkers en chips zou krijgen, het eten van wel tien gehaktballetjes waarvan de helft in de keuken zodat niemand het zag, het eten van 7 frikandellen op een werkbarbecue van mijn vader...

ik denk dat ik ergens in mijn jeugd de link heb gelegd dat ik niet voldeed qua gewicht, dat ik om die reden minder moest eten, en ik ben daardoor steeds meer stiekem en steeds obsessiever gaan eten.
als ik gewoon had gegeten wat ik thuis aan aanbod kreeg en niet zo met afvallen bezig was geweest (vanaf mijn zevende jaar!) dan was ik misschien wel nooit zo dik geworden. t is toch triest dat je als kind van 8 jaar al bezig bent met stiekem eten, zoeken naar manieren om te eten en snoepen zonder dat iemand het merkt (want dan vinden ze je vast stom of zijn ze teleurgesteld).

dat stiekeme heb ik altijd gehouden. het pakken van twee bitterballen en doen alsof je er een voor iemand anders meeneemt, het vragen van een bonnetje als je broodjes/wat lekkers haalt om te doen alsof t voor meer mensen is (ook tijdens het bestellen al). ik heb en had heel vaak een soort drang achter eten met een soort gevoel alsof het een "laatste kans" was, het moest nú want wie weet wanneer ik weer zoiets lekkers krijg. vellen van de kip van anderen opeten (desnoods in de keuken), altijd bozig dat je broertje meer patat op zijn bord heeft, proberen altijd de grootste helft van alles te pakken, dat soort dingen...

het is heel heel moeilijk om daar helemaal vanaf te komen. rationeel weet ik nu dat ik beter niet stiekem kan eten, en dat er geen "overlevingsdrang" hoort te zijn om het meeste eten op mn ord te krijgen. ik vertel het ook eerlijk aan mijn vriend als ik gesnoept heb, en ik doe mijn best om niet meer het meeste op mn eigen bord te leggen (ik wissel vaak na het opscheppen de borden om, omdat ik ongemerkt toch mezelf meer van het vlees en de aardappels ofzo heb gegeven). maar het is echt geflipt natuurlijk!!

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 12:59 schreef motorbloempje het volgende:
Ik heb het inderdaad zelf nooit gehad. Ik ben vooral dik geworden door gewoon teveel te eten, teveel lunch, teveel avondeten en na het stoppen met mijn sport (zwemmen) ook nog eens op dezelfde manier doorgaan. Mijn ouders kenden/kennen niet echt mate: er was altijd snoep beschikbaar en dat mocht ook altijd, altijd frisdrank, en altijd teveel avondeten wat dan op moest, want bewaren was geen optie, maar weggooien ook niet. Dat was voor mij gewoon en dat heb ik nog best lang volgehouden, ook toen ik op mezelf woonde; ik ben dan wel gezonder gaan koken (minder vet en dergelijken), maar qua hoeveelheden was het nog steeds schandalig teveel, en ook weggooien was geen optie.

Echt ontzettend snoepen of snaaien heb ik dan ook nooit gedaan, laat staan dat ik er speciaal de deur voor uit ging; dat kwam niet eens in me op en nog steeds niet: wat we niet hebben, hebben we niet. En als ik écht écht écht een keer wat wil, dan is er wel wat in huis om bijvoorbeeld een cake te bakken, of een (volkoren)brood wat dan met camembert ofzo weggesnoept kan worden, of een gekookt eitje ofzo, of knackebrod met pindakaas maar dat gebeurt eens in de 2 á 3 maanden ofzo? En dan gaat nog steeds de rest van die cake de dag erna mee naar Mr.Mo's werk of de hardloopclub ofzo.
Mijn zelfbeheersing is dan ook echt prima op orde, zeker tegenwoordig, nu we ook gewoon normale hoeveelheden eten als hoofdmaaltijden, maar dat zie ik eigenlijk niet als 'beheersing', want er valt niet zoveel te beheersen.. dus vandaar dat ik het me niet zo goed voor kan/kon stellen dat je niet kunt denken 'oh, ik heb 't niet in huis.. laat maar'.

En waarom, kwak, dan per se iets 'ongezonds'? Waarom niet iets 'lekkers' en dan iets lekkers kopen dat ook gezond is? Dat je trek hebt in iets LEKKERS is zó logisch, maar waarom dan iets ongezonds?

als ik heel eerlijk moet antwoorden: er is NIKS gezonds dat ik even lekker vind als ongezonde dingen. serieus.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:09 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ja, dat herken ik en dat vind ik dus ook zo fijn aan S. Ze zit nu in een periode waarin ze wat minder eet en proeft, maar doorgaans proeft ze bijna alles, kan echt genieten van lekker (en vaak gezond!) eten. Als er ergens chocolade of olijfjes op tafel staan, gaat ze voor de olijfjes! Als er spekjes staan, gaan die op
Vorige week had ik bramen voor haar gekocht. Toen ik vroeg of ik wat bramen voor haar zou wassen, riep ze enthousiast "Ja lekker!". Ik hoop dat ze dat vasthoudt: dat niet alleen ongezonde dingen lekker zijn, maar ook gezonde.

Wij zijn ook wel eens bij de Mac geweest, hoor. Ik denk dat we er drie keer per jaar komen, dat is best veel misschien zelfs, maar goed. Ze vindt de kipnuggets lekker, houdt niet van frietjes, maar wil wel graag zelf een softijsje bestellen als toetje

zo snaait Isa de aalbessenstruik leeg en kan ze niet wachten tot de bramen rijp zijn. Dat zit wel goed

Kwakzor

Helaas herken ik heel veel in je verhaal.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:01 schreef Stormqueen het volgende:
Naja MoBlo, ik denk dat jij eerder de vreemde eend in de bijt bent hier. GEezien de reacties Ongezond kan ook verdomd lekker zijn namelijk. Vind ik.

ik denk sneller aan een patatje met kroket bij het woord 'lekker'. Damn het water loopt me in de mond, het komt niet meer goed met mij

Overigens ga ik ook niet speciaal de deur uit om een vette hap te halen, maar als ik toch buiten ben en honger heb, dan liever een snack ipv fruit.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:14 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

als ik heel eerlijk moet antwoorden: er is NIKS gezonds dat ik even lekker vind als ongezonde dingen. serieus.

Ja, dan wordt 't lastig ja...

overigens zijn mijn ouders ook geen echte rolmodellen en kreeg ik ook best ongezonde dingen te vaak aangeboden thuis.

wat ik bedoel is meer dat ik vast niet zo obsessief en stiekem was geworden. dat maakt denk ik het verschil tussen obesitas en overgewicht, zeg maar, bij mij.

Ik zie daar wel wat herkenbaars in, kwak, vooral het gevaar van jezelf zien als 'het dikke kind'. Daar ga je je op den duur ook naar gedragen. Als ik achteraf de foto's bekijk, werd ik in mijn puberteit steeds slanker. Het was alsof alles gewoon meer in proportie kwam, en ik fietste in die tijd ook veel. Ik at nog steeds niet echt gezond, maar ook niet overdreven ongezond of veel. Pas in mijn studententijd kwam ik ineens veel aan. Toen ging ik helemaal los, want ik was toch al dik, dus tja. Wist ik veel dat ik eigenlijk niet zo heel dik was.

Daarom doe ik er ook alles aan om te voorkomen dat mijn kindjes die nog maar peuters zijn een stigma krijgen. Er wordt dus tegenwoordig serieus bij kinderen vanaf 2 jaar al over "obesitas" gesproken. Bij mijn oudste beginnen we te zien dat het helemaal vanzelf goedkomt. Hij heeft nu zo goed als een gezonde bmi. Daar hebben we helemaal niets voor gedaan; zijn groei lijkt gewoon op een bepaalde manier voorgeprogrammeerd. En datzelfde geldt vermoedelijk voor m'n jongste.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:14 schreef Sjeen het volgende:

[..]

zo snaait Isa de aalbessenstruik leeg en kan ze niet wachten tot de bramen rijp zijn. Dat zit wel goed

Heerlijk toch

Dat is ook wat ik hoop mee te geven: dat er veel dingen lekker zijn, en dat sommige dingen gezond zijn en andere niet. De niet gezonde, maar wel lekkere dingen eten we minder vaak, maar de gezonde lekkere dingen mag je veel eten.

Als ik vraag wat we zullen eten, kan ze net zo goed antwoorden 'pasta met rode saus', als pannenkoeken of 'sliptongetjes met broccoli' Op pannenkoeken zeg ik minder vaak ja dan op de rest

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:14 schreef Sjeen het volgende:
zo snaait Isa de aalbessenstruik leeg en kan ze niet wachten tot de bramen rijp zijn. Dat zit wel goed

Deze Isa snaaide ook altijd de aalbessenstruik leeg hoor en ik ben toch ook flink dik geworden

Discussiepunt vanochtend: is een T goed om te nemen ook als je hier nooit behoefte aan hebt? Me vriendin opperde dit, maar ik kan het niet gleuuuven.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:18 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ja, dan wordt 't lastig ja...

Ik moet nuanceren: als ik paprika of lekkere verse komkommer eet, of nootjes, of crackers met pindakaas dan kan ik dat ook echt heel lekker vinden.

Maar in het kader van gestoord eetgedrag waarmee je bezig bent een craving te voeden die niet gebaseerd is op het willen proeven van iets lekkers of het willen eten van iets, dan is objectief lekker zijn niet het belangrijkste. Dan zoek ik vet, suiker en zout, in de vorm van eten dat ik al 23 jaar associeer met iets "wat niet mag en wat ik wel wil"

En daar wil ik dan best voor naar de winkel lopen.

Maar goed, dat doe ik dus al een hele zomer niet meer he? De keren dat ik de fout in ben gegeaan was het omdat er aanbod ter plekke was (dat is sinds de eetstoornistherapie nog steeds mijn zwakste punt)

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:20 schreef eleusis het volgende:
Discussiepunt vanochtend: is een T goed om te nemen ook als je hier nooit behoefte aan hebt? Me vriendin opperde dit, maar ik kan het niet gleuuuven.

Als je er geen behoefte aan hebt en je gaat er niet extra veel door eten omdat je tijdens de maaltijden berehonger hebt of vlak voor het eten dan maar wat koekjes naar binnen stopt is een T niet echt noodzakelijk oid.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:22 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Als je er geen behoefte aan hebt en je gaat er niet extra veel door eten omdat je tijdens de maaltijden berehonger hebt of vlak voor het eten dan maar wat koekjes naar binnen stopt is een T niet echt noodzakelijk oid.

Of als je een dip in je humeur krijgt door een gedaalde suikerspiegel, dan is een T misschien ook wel handig

En kwak, allemaal heel herkenbaar hoor Gelukkig zat ik op een lagere school waar ik nooit gepest ben vanwege mijn dikkere lijfje (op alle klassefoto's ben ik duidelijk de dikste). Dat begon pas op de middelbare school en toen begon het lijnen ook Ik zou een moord doen voor het gewicht dat ik toen had

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:18 schreef Claudia_x het volgende:
Ik zie daar wel wat herkenbaars in, kwak, vooral het gevaar van jezelf zien als 'het dikke kind'. Daar ga je je op den duur ook naar gedragen. Als ik achteraf de foto's bekijk, werd ik in mijn puberteit steeds slanker. Het was alsof alles gewoon meer in proportie kwam, en ik fietste in die tijd ook veel. Ik at nog steeds niet echt gezond, maar ook niet overdreven ongezond of veel. Pas in mijn studententijd kwam ik ineens veel aan. Toen ging ik helemaal los, want ik was toch al dik, dus tja. Wist ik veel dat ik eigenlijk niet zo heel dik was.

Daarom doe ik er ook alles aan om te voorkomen dat mijn kindjes die nog maar peuters zijn een stigma krijgen. Er wordt dus tegenwoordig serieus bij kinderen vanaf 2 jaar al over "obesitas" gesproken. Bij mijn oudste beginnen we te zien dat het helemaal vanzelf goedkomt. Hij heeft nu zo goed als een gezonde bmi. Daar hebben we helemaal niets voor gedaan; zijn groei lijkt gewoon op een bepaalde manier voorgeprogrammeerd. En datzelfde geldt vermoedelijk voor m'n jongste.

ik was eind middelbare school 83 kilo. dat is te zwaar, obees zelfs, maar wat zou het fijn geweest zijn als ik dat gewicht had behouden

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:12 schreef kwakz0r het volgende:
ik was het dikke kind dat bij vriendinnetje om water vroeg en dan te horen kreeg "water is voor de kippen", die rauwkost en rijstwafels mee naar school nam waarna niemand naast haar wilde zitten "want paprika stinkt" en die droge boterhammen at 's avonds met 1 los plakje worst, nooit hagelslag gegeten, nooit pasta, nooit jam... nibb-its gingen in een koffiefilter...

hoe ik zo dik geworden ben? ik begrijp het denk ik pas sinds een jaar of wat...

(nu volgt een lang verhaal)

ik was een mager kind, veel ziek. ik was ook veel bij oma. oma voerde me bij met bordjes rundvlees in de jus, gehaktballetjes. als ik bij oma was mocht ik altijd een tweede bakje chips, en nog meer chocolade. daar is mijn lekkere bekkie voor vet en zout ontstaan.

toen mijn amandelen eruit gingen werd ik gezonder en vlogen de pondjes eraan. inmiddels was ik een dikkige 6/7-jarige aan het worden. op school begon het vernederen en plagen, en ook de indoctrinatie - je moeten wegen voor een project in de klas en dan erachter komen dat je de dikste bent, en dan aan de klas moeten vertellen wat je allemaal eet. op je kop krijgen van de schoolarts dat je te dik bent, elk jaar weer. ik was ook mollig, als ik een poos minder groeide was ik dik, als ik wat harder groeide in de lengte was ik dunner maar nooit slank.

zo halverwege de basisschool (groep 4) begon ook het chips pletten in mijn bakje, het pakken van een extra plakje worst, het snoepen van slagroom in de kast bij oma, het expres naar oma gaan omdat je wist dat je dan lekkers en chips zou krijgen, het eten van wel tien gehaktballetjes waarvan de helft in de keuken zodat niemand het zag, het eten van 7 frikandellen op een werkbarbecue van mijn vader...

ik denk dat ik ergens in mijn jeugd de link heb gelegd dat ik niet voldeed qua gewicht, dat ik om die reden minder moest eten, en ik ben daardoor steeds meer stiekem en steeds obsessiever gaan eten.
als ik gewoon had gegeten wat ik thuis aan aanbod kreeg en niet zo met afvallen bezig was geweest (vanaf mijn zevende jaar!) dan was ik misschien wel nooit zo dik geworden. t is toch triest dat je als kind van 8 jaar al bezig bent met stiekem eten, zoeken naar manieren om te eten en snoepen zonder dat iemand het merkt (want dan vinden ze je vast stom of zijn ze teleurgesteld).

dat stiekeme heb ik altijd gehouden. het pakken van twee bitterballen en doen alsof je er een voor iemand anders meeneemt, het vragen van een bonnetje als je broodjes/wat lekkers haalt om te doen alsof t voor meer mensen is (ook tijdens het bestellen al). ik heb en had heel vaak een soort drang achter eten met een soort gevoel alsof het een "laatste kans" was, het moest nú want wie weet wanneer ik weer zoiets lekkers krijg. vellen van de kip van anderen opeten (desnoods in de keuken), altijd bozig dat je broertje meer patat op zijn bord heeft, proberen altijd de grootste helft van alles te pakken, dat soort dingen...

het is heel heel moeilijk om daar helemaal vanaf te komen. rationeel weet ik nu dat ik beter niet stiekem kan eten, en dat er geen "overlevingsdrang" hoort te zijn om het meeste eten op mn ord te krijgen. ik vertel het ook eerlijk aan mijn vriend als ik gesnoept heb, en ik doe mijn best om niet meer het meeste op mn eigen bord te leggen (ik wissel vaak na het opscheppen de borden om, omdat ik ongemerkt toch mezelf meer van het vlees en de aardappels ofzo heb gegeven). maar het is echt geflipt natuurlijk!!

Heel veel raakvlakken hier...

Vanaf jongs af aan was ik het dikke meisje. En toen was ik echt nog geen dik of mollig kind... Eigenlijk ook nooit geweest. Maar wel altijd zo gevoelt.

En dat stiekem eten.. Soms doe ik het nog. Maar eigenlijk sinds ik mijn vriend ken niet meer. Soms betrap ik me erop. Maar ik doe geen moeite om een verpakking op zo'n goed mogelijke manier te verstoppen in de prullenbak/container.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:22 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Als je er geen behoefte aan hebt en je gaat er niet extra veel door eten omdat je tijdens de maaltijden berehonger hebt of vlak voor het eten dan maar wat koekjes naar binnen stopt is een T niet echt noodzakelijk oid.

Precies, maar dan moet je dus inderdaad niet inhalen plus nog meer eten tijdens de grote maaltijden. Gedurende de dag regelmatig (verzadigende) dingen eten kan een goede manier zijn om te voorkomen dat je later op de dag overeet. Ik moet zelf wel echt vaker eten, want voor mij is een bloedsuikerspiegel die drastisch daalt het recept voor snaaibuien.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:23 schreef miss_sly het volgende:
Of als je een dip in je humeur krijgt door een gedaalde suikerspiegel, dan is een T misschien ook wel handig

Maar idd gewoon nemen als je er behoefte aan hebt. Een T 's middags helpt mij enorm om niet te snoepen voor het avondeten.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 13:23 schreef Isabeau het volgende:
En kwak, allemaal heel herkenbaar hoor Gelukkig zat ik op een lagere school waar ik nooit gepest ben vanwege mijn dikkere lijfje (op alle klassefoto's ben ik duidelijk de dikste). Dat begon pas op de middelbare school en toen begon het lijnen ook Ik zou een moord doen voor het gewicht dat ik toen had

t mooiste is: ik wás niet eens de dikste. er zat een dikker meisje en een dikker jongetje in de klas. maar die waren populair, sociaal vaardig, mondig en hadden ook nog dure merkkleding.

_{ik weet gewoon nog dat ik 27 kilo woog ik groep 3, 31 in groep 4 en 44 in groep 6 ofzo, en dat mijn bmi de hele middelbare school rond de 30-32 lag (had je af en toe een wiskunde opgave of een bio-ding over)}

Als ik snaaizin had deze zomer dan ging ik een stukje lopen, dus kwam ik langs de supermarkt.
Of gewoon iets bestellen, beide kostte weinig moeite.

Maar daar ben ik nu mee gestopt.