Ik had hier al eens verteld over Lars zijn regenfobie he? Het lijkt wel steeds erger te worden...

Meneer wil nu eigenlijk gewoon niet meer naar buiten. Als hij een windvlaag voelt begint ie al te piepen, want immers 'als het waait, komen er wolken, en komt er regen en dan ben ik bang'. Ik wilde vanmiddag even met hem op z'n fietsje naar het park, gewoon, gezellig, samen met z'n beste vriendje van het kinderdagverblijf en zijn mama. Hij heeft continu gegild... "wil niet buiten mama!' En ik liep maar door... voelde me de slechtste moeder ever, maar dacht echt dat we maar even door moesten zetten en dat het wel beter zou worden. Dat duurde vreselijk lang, tot bijna halverwege de terugweg.
Ik weet echt niet meer wat we hier nu aan moeten doen. Parapluutje helpt ook niet echt. Heb ik afgelopen woensdag geprobeerd toen het een beetje miezerde en ik hen op moest halen bij het kdv. Hij liep heel netjes geconcentreerd met z'n stoere plu de deur uit naar het hek, maar toen hij eenmaal buiten het hek was realiseerde hij zich dat hij het toch wel Heel Eng vond, en begon hij te rennen richting de auto. Na 3 meter lag hij languit op de (natte) grond, met twee geschaafde knieën, vieze handen en een scheve plu... en uiteraard een sirene waar de politie jaloers op zou zijn...
Dat soort gebeurtenissen helpen natuurlijk ook niet echt om regen leuker te gaan vinden

Zolang we binnen zijn is er niets aan de hand. Hij is net ook gewoon rustig gaan slapen terwijl er intussen regen op het dak tikte. Het is dus echt het buiten nat worden... En ook echt buiten, want binnen douchen vindt-ie ook geen enkel probleem, integendeel, da's één groot feest!
Vriendin van me raadde me aan een afspraak bij de huisarts te maken hierover, maar wat kan die daar nou aan doen?