quote:
Ah, doel je daarop. Nee, Carlsen verloor de laatste partij in het Kandidatentoernooi in Londen, maar won dat, miraculeus, toch, zodat hij het recht kreeg Anand voor een match om de wereldtitel uit te dagen. Die match begint in november aanstaande.
Die laatste ronde van het Kandidatentoernooi was overigens een spectaculair drama, sporttragiek van de bovenste plank. Omdat ik weet, dat je daarvan houdt, doe ik het verhaal even uit de doeken. Bij het ingaan van de laatste ronde stonden Carlsen en Kramnik met een gelijk aantal punten bovenaan. Zouden zij ook na de laatste ronde gelijk staan, dan zou Carlsen toch het toernooi winnen, op basis van zogenaamde 'weerstandspunten' (een systeem te ingewikkeld om hier uit te leggen, maar dat maakt voor het verhaal niet uit). Wilde Kramnik kans maken op de eindoverwinning in het toernooi, dan moest hij dus per se winnen (met zwart tegen de onberekenbare Ivanchuk), in de hoop dat Carlsen tegen Svidler niet verder zou komen dan remise. Kramnik zette alles op alles, speelde de scherpste partij mogelijk (met zwart op winst spelen is op dat niveau vragen om moeilijkheden), kwam heel goed te staan, kon herhaaldelijk gemakkelijk remise maken, maar ging dat uit de weg. Ondertussen speelde de hypernerveuze Carlsen als een natte krant, kwam steeds slechter te staan en moest vechten voor remise. Dat gaf Kramnik extra stimulans om op winst te spelen, uiteraard. Uiteindelijk blunderde Carlsen tegen alle verwachtingen in: van de zenuwen, hij zou nu echt een grote stap naar het wereldkampioenschap zetten, verloor hij. Een drama voor de jonge Noor (22 en al jaren de beste speler ter wereld), gewoonlijk een koele kikker met een oersterke mentaliteit. Remise zou voor Kramnik, die het hele toernooi nog geen partij had verloren, genoeg zijn. Maar inmiddels had Kramnik zijn hand overspeeld: verbeten op jacht naar de (toen nog ogenschijnlijk noodzakelijke) winst, had hij zoveel stukken geofferd, dat hij slechter was komen staan, zelfs een remise zat er niet meer in. Kramnik, zelf oud-wereldkampioen (hij was degene die Kasparov onttroonde), is onder normale omstandigheden nauwelijks te verslaan; hoeft hij vanuit de beginstand alleen maar remise te spelen dan zou hem dat, à la Fischer, zelfs tegen God nog lukken. Achteraf gezien, had deze Kramnik dus aan een remise genoeg gehad .... Wat hem overkwam was zo triest, dat zelfs Carsen eerder geëmotioneerd was om het dramatische verlies van Kramnik dan om de miraculeuze toernooiwinst van hemzelf.
Afijn. Kandidatentoernooien zijn vaak meeslepend, maar dit overtrof alles. Ik dwaal af, excuses.
quote:
Geen Fransman en schrijver. Wel gedeeltelijk in de goede richting.
Belgisch muzikant?