Ebru Umar doet aangifte van dreigtweets

quote:

Of ik het nou aan mijn moeder vraag, vage kennissen of beste vrienden: ze blíjven erin. Ebru, ze doen je wat aan, je láát het hoor. Waag het niet om daar een discussie over aan te gaan! Mijn moeder doet er nog een schepje bovenop: Je hebt het fout. Om vier uur s ochtends roept de moskee niet op tot het gebed. Als ik die nacht weer wakker gebruld wordt, overweeg ik een fractie van een seconde om mijn moeder te bellen. LUISTER DAN: de moskee jengelt! Al dagen vraag ik me af wie er in godsnaam om fokking 04.00 uur opstaat om te gaan bidden. Recep Tayip Erdogan himself!? Ik durf er mijn column om te verwedden van niet. Opstaan om naar de wc te gaan oké. Als je moet dan moet je. Maar opstaan om te bidden?!

Nou ja, er zitten gekkies tussen, zegt mn Turkse vriendin. Ik lees net op mijn Facebook dat een kerel gedroomd had over zijn naakte vrouw en dochter en dat hij ze daarna maar gewurgd had. Mijn verbaasde blik wordt beantwoord met een herhaling van het gezegde. En een extra uitleg: Die man werd dus wakker en ging zn vrouw en dochter wurgen. Ik denk dat Arabieren zelfs niet zo gestoord zijn als sommige Turken. Dus er zullen heus wel mensen zijn die om vier uur s nachts opstaan om te bidden maar nee Ebru, over het s nachts niet oproepen tot het gebed is geen discussie mogelijk. En al helemaal niet landelijk laat staan publiekelijk, ze zouden je afschieten.

Afschieten? Met haar vinger haalt ze een denkbeeldige trekker over bij haar hoofd. Afschieten. Zon discussie overleef je niet. Het gaat er bij mij niet in dat er onderwerpen zijn waarover je niet kunt praten. Waarover je moet zwijgen. Hoe logisch is het dat je na middernacht de moskee uitzet. Landelijk. En dat de gelovige die de drang heeft om om 04.00 uur s nachts te bidden, gewoon zijn wekker zet? Waarom kun je daar geen volwassen gesprek over hebben in Turkije, desnoods een referendum over houden? De godsdienstgekkies in Turkije zijn de afgelopen vijftien jaar verveelvoudigd. Ik schrik niet eens meer van de hoofddoekjes in mijn badplaats maar als we ze in het mondaine Cesme zien, trekt mijn vriendin een vies gezicht. De werkster van mijn moeder vroeg waarom ze op feestdagen een Turkse vlag met de afbeelding van die dooie gast ophangt. En dat terwijl die lui het boek van een eeuwenoude dooie aanbidden! De humor van Izmir Turken is goud: ja die dooie profeet Mohammed is stukken doder dan een dode Atatürk. En dan is ze me voor: Nee Ebru, dat heb ik niet hardop gezegd. Dat kan niet.

quote:

Dossiers
Eredivisie 2013/2014Royal Baby Kate en William
GEPLAATST : 26 juli
Die dooie gast II

Die dooie gast II
Toch maar even opgezocht: Mustafa Kemal, die in 1934 de naam Atatürk vader der Turken kreeg, is overleden op 10 november 1938. Hoewel hij pas vijftien jaar later, in 1953, in zijn Mausoleum in Ankara werd bijgezet is hij inmiddels bijna 75 jaar dood. Benieuwd of deze mijlpaal in het Turkije van Erdogan komende november nou als feestdag of rouwdag gezien zal worden maar goed, dat gaan we meemaken.

De boodschapper van God, althans de boodschapper van de god van moslims, overleed op 8 juni 632 na Christus in Medina. Mohammed leefde iets langer dan Mustafa Kemal en werd 63. Maar daarna gaf hij toch echt de pijp aan Maarten (lees: Mo ging dood). Op Wikipedia lees ik dat de kamer waarin hij stierf werd omgebouwd tot moskee van de profeet.

Allebei dood dus. Dat is de eerste overeenkomst tussen Mustafa en Mohammed. Maar er is meer: Atatürk groeide zonder vader op, en schopte het na een militaire carrière tot diplomaat, hervormer en president van de republiek Turkije die hij uiteindelijk oprichtte. In filmtermen was hij een soort Daniel 007 Craig: elke vrouw (en man) lag aan zijn voeten, hij dronk iedereen onder de tafel, en was de man die mannen wilden zijn en met wie vrouwen wilden zijn. De held. Ook Mohammed deed het best aardig: Net als Mustafa groeide hij zonder vader op, schopte het tot filosoof, militair leider, staatsman en profeet. In filmtermen zou je hem kunnen aanduiden als een soort Russel Javert Crowe. De bad guy voor wie elke vrouw (en man) valt.

In de ogen van velen zijn deze twee mannen helden. En terecht, als je zoveel jaar na je dood nog aanbeden wordt, heb je iets goed gedaan. Toch viel vorige week half Nederturkistan op Twitter over me heen. Op alle mogelijk manieren moest ik dood. Waarom? Omdat ik constateerde dat beide heren dood waren. Hoe respectloos van me! Dood moet je, HOER! Zon tweeduizend verwensingen en doodsbedreigingen kreeg ik over me heen, waarvan er hoe pijnlijk geen één, I kid you not, géén één in foutloos Nederlands was. Hoewel ik me had moeten verbazen over Nederturkse pubers en puberettes die hun heil in geweld zoeken, vroeg ik me af hoe die kids worden opgevoed. Of hun ouders trots zijn op hun mini-hatertjes, die mij op 987675 manieren dood willen maken. Alsof het mijn schuld is dat Mustafa en Mohammed morsdood zijn! Terwijl iedereen weet dat je ook een dode M&M op het hoogste voetstuk ever kunt plaatsen. Volksstammen die het doen! Of IK dat doe, is mijn zaak. Dat jullie mij bij twijfel doodwensen, Nederturkjes, mag. Wat niet mag, is mij bedreigen, oproepen tot geweld of fysieke pogingen doen om mij om te brengen. Doe dat dan dus ook niet. Gewoon niet doen! Gedraag je. En leer es fatsoenlijk Nederlands.