Het centrale reuma topic

Ik moet morgen naar de reumatoloog, en ik ben zo ontzettend zenuwachtig. Op mijn 13e (ik ben nu 20) ben ik ook geweest, maar toen konden ze niks vinden behalve 'lichte irritaties' waar ze niks mee konden doen. Ik heb jaren door gesukkeld, fysiotherapie, huisarts, fysiotherapie, huisarts. Een knie die niet goed spoort, springschenen, een scheef SI-gewricht, overal werd wel een verklaring voor gevonden. Ze waren het alleen nooit met elkaar eens. Zo zag de huisarts + fysiotherapeut + manueeltherapeut geen scheefstand in mijn rug, maar wist de sportarts toch zeker dat het vanuit mijn SI-gewricht kwam. Aan mijn knie was volgens de een niks te zien, maar de ander vond toch echt dat mijn knieschijf niet lekker over het gewricht liep.. En iedere keer toch maar weer vastklampen aan die diagnoses, en maar weer de schouders eronder en doorgaan. Tot de 'gewone' spierpijn die ik voelde steeds erger werd, en zich steeds meer op ging bouwen. Afgelopen zomer vond ik mezelf op de bank, helemaal op, zo moe en overal pijn. Ik was voor mijn gevoel altijd al meer moe als andere mensen, had veel spierpijn, rare pijnklachten maar niemand gelooft me ooit. 'Ja je hebt het druk, met examen doen voor de havo' daarna was het 'Ja maar studeren is natuurlijk ook niet niks', en toen 'Na de verhuizing ben je vast minder moe'. Terwijl ik ondertussen niet meer werk, heb moeten stoppen met alle sport die ik deed.. Momenteel loop ik stage, en ik houd het eigenlijk niet vol..

Ik hoop zó dat er morgen eindelijk iemand naar me gaat luisteren, me serieus neemt. Mijn nieuwe huisarts (van na de verhuizing), begon al over een psychologische oorzaak, de éérste keer dat ze me zag. Of ik even een testje wilde doen. Natuurlijk, dat doen we wel hoor. En zoals ik al verwacht had in mijn kop zat het allemaal wel op een rijtje, dus toch maar naar de sportarts. Nou die kwam dus met dat SI-gewricht waar ik alweer ruim een half jaar aan getraind en gekraakt en gewerkt heb, maar het werkt niet. Dus maar weer naar de huisarts. Omdat reuma zoveel in de familie voorkwam toch nog maar een keertje naar de reumatoloog. En als daar niks uit kwam moest ik maar gewoon accepteren dat ik 'chronisch vermoeid ben'.

Het zal wel aan mij liggen, maar dat vind ik wel erg makkelijk gezegd, de laatste échte onderzoeken heb ik gehad toen ik 13 was, en daar verwijst iedereen nog steeds na. Ja ze heeft wat bloedtest gedaan, vitamines gecheckt, ijzer enzo.. Dit is echt een heel onsamenhangend verhaal geworden. Maar ik moest het echt even kwijt.

Oh dat lijkt me echt vervelend, dat je dan iets krijgt wat zou moeten helpen, en dan wordt het juist erger!

Ik ben vanochtend geweest bij de reumatoloog en het viel me heel erg mee. Ze nam uitgebreid de tijd om vragen te stellen en te onderzoeken. Ze wist eigenlijk vrij zeker dat het niet om een ontstekingsreuma gaat. Door wat andere dingen die haar opvielen dacht ze dat er misschien wel iets mis kon zijn met mijn hormonen. Dus nu moet ik een urinetest doen en bloed laten prikken en over 2 weken mag ik weer terugkomen. Ik heb ook rontgenfoto's moeten laten maken van mijn knieen, rug, en bekken.

Ze sloot wel nog af met 'Ik wil het niet meteen afdoen als fibryomalgie (ik schrijf het vast fout) want bij alles wat je dan hebt in de toekomst schuiven ze het daarop af'. Dus ik weet niet zo goed wat ik daar nu van moet denken.. Ze schuift het in ieder geval niet meteen af, maar wilt verder zoeken. Dat is wel heel fijn.

[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 08-05-2014 11:41:22 ]

Tip van de dag.

Nooit googlen waar ze nu eigenlijk precies op zoeken.

Twee weken wachten op de uitslag is eigenlijk hartstikke snel, en ik weet dat ik daar heel veel geluk mee heb. Maar men, wat maak ik me druk.