Te vroeg, te klein, ziek: Soms gaat het allemaal iets anders deel 8

UD goed te horen dat het langzaam beter gaat. Kan me voorstellen dat het geduld wel op is...

Bar dat zijn ook goede berichten! (Ik weet eigenlijk verder niks van de voorgeschiedenis van Roy, maar ben nu wel nieuwsgierig. Kun je misschien een korte samenvatting doen?)
Samen spelen is echt lief .

Met J gaat het trouwens met ups en downs. Al een tijdje niks meer geschreven. (Ik weet ook niet waar ik anders over hem zou kunnen schrijven, dus blijf hier ook maar hangen).
De opvang vindt hij nog steeds leuk, voor zover ik dat kan beoordelen, maar het is wel erg vermoeiend voor hem. Dat merk ik doordat hij zich nog steeds vaak moet 'afreageren' als hij thuiskomt. Dan doet hij niet lief tegen zijn jongere broertje (slaan, duwen, afpakken) en blijft hij ook constant dingen doen die niet mogen. Ook vermoeiend voor mij dus .
Mijn moederhart brak laatst. Thuis was hij steeds op een erg irritante manier heel hard 'tikkie' aan het roepen tegen zijn broertje, waarbij hij hem ook te hard aan het 'tikken' was. Ik snapte niet waar dat vandaan kwam, tot ik hem wegbracht en zag dat de andere kindjes op het plein tikkertje gingen spelen. J stond langs de kant en keek ernaar. Hij kan nog niet goed rennen en is ook behoorlijk verlegen bij andere kindjes, dus meedoen durft hij niet. Maar bij mij viel ineens het kwartje dat hem dat waarschijnlijk dus wel erg leuk lijkt . Bij zijn broertje voelt hij zich veilig en dan komt dat er dus ineens uit.
Tijdens het zwemmen (ze gaan eens in de 3 weken naar het zwembad, om de kids 'watervrij' te maken) is hij laatst onder water geduwd door een overenthousiast kind en tijdens het buitenspelen is er een ander kind tegen hem aangereden met een fietsje. Door die twee voorvallen is hij wel wat angstiger geworden op de opvang, jammer genoeg.
Het is belangrijk dat hij wat weerbaarder wordt en zich beter leert uiten, maar ik vind het echt moeilijk dat hij dat helemaal zelf moet doen en dat ik hem er (bijna) niet bij kan helpen. Behalve dan door er met hem over te praten natuurlijk. Ik heb wel het idee dat hij steeds beter begrijpt dat hij met woorden moet aangeven wat hij wel of niet wil. Thuis hebben we nu ook de 'regel' dat ik niet luister naar gillende kinderen. Soms vergeet hij dat nog, maar het gaat echt goed!
Inmiddels zijn we ook weer begonnen met fysio en logo. Dat gaat goed, maar het zorgde er wel voor dat hij het overzicht een beetje kwijt was. Maandag startte hij namelijk op de groep (buiten), dinsdag bij logo en donderdag bij fysio. Hij raakte daarvan in de war en ging huilen als we hem wegbrachten. Nu dus besproken dat ik hem altijd naar de groep breng en buiten afscheid neem (ze starten met buiten spelen). Daarna brengen zij hem waar hij moet zijn. Hoop dat dat hem wat rust in z'n koppie geeft.
Dus het is nog wel wat zoeken af en toe, maar er is zeker vooruitgang. Het praten lijkt nu eindelijk goed op gang te zijn. De hele dag is hij me aan het napraten. De uitspraak laat nog erg veel te wensen over, maar ik heb er wel vertrouwen in dat dat ook goed gaat komen. We doen twee keer in de week logopedie, dus er wordt hard aan gewerkt. Laatst gingen we eten en toen begon hij spontaan 'smakelijk eten' te zingen . Hij wist het hele liedje gewoon. Zo blijft hij ons verbazen, dat zijn heerlijke momenten .