R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hier verder.quote:Zelf vind ik het niet echt een probleem, want ik functioneer (voor het grootste deel) gewoon normaal. Na jaren van trial and error snap ik heel goed waarom mensen reageren zoals ze reageren en hoe ik dat kan herkennen. Dat was als kind anders; toen wij naar een nieuwe stad verhuisden had ik totaal niet door hoe mijn nieuwe klas in elkaar zat en het duurde jaren voor ik eindelijk "echte" vrienden had gemaakt. Ik ben ook gepest, vooral omdat ik niet goed door had hoe ik het beste kon reageren.
Toch wordt mij tegenwoordig nog vaak verweten dat ik zeer egoistisch ben en weinig inlevingsvermogen heb. Natuurrampen, oorlogen; het doet mij allemaal niks. Waar mijn halve Facebook geschokt was door de drama in Turkije, vond ik het alleen maar grappig. Ik ben dan ook de eerste die een ongepaste kut-grap maakt en dan grinnikend achterover leunt terwijl de boze opmerkingen binnenstromen op mijn wall. Ik zie mensen zeer zwart-wit; de groep die zoals ik is is prima, mensen met een andere mening behandel ik wel respectvol maar ik kijk er eigenlijk wel op neer.
Wat wel zo is, is dat ik een groot dierenliefhebber ben. Dieren zijn anders dan mensen, simpeler, zonder drama, ingewikkelde wensen e.d. Dieren komen naar je toe als je eten hebt en negeren je anders. Huisdieren kan je zo trainen dat ze naar je pijpen dansen als je dat zou willen. Daarom vind ik dierenleed ook vreselijk. Een foto van de bio-industrie doet mij verdriet, een foto van Auschwitz is slechts een 'meh, naar' waard.
Ik ben meerdere keren bij de psycholoog onderzocht op autisme, maar dat heb ik niet. Ik had ergens wel gewild van wel, want dan kon ik het verklaren. Misschien is het ook een soort wrok jegens de mensheid, na alle dingen die "men" mij geflikt heeft. Maar de hele mensheid haten doe ik niet, want mijn vrienden vind ik toffe mensen waar ik niet zonder wil. Ben ik dan antisociaal? Geen idee. Ik kan prima een beleefd gesprek onderhouden. Ik weet wanneer ik "oh wat naar, ik ben geschokt" moet zeggen. Bij iemand die mij huilend vertelt dat zijn opa kanker heeft kan ik prima een trooster spelen. Maar het doet mij vrij weinig. Het is meer dat ik dat doe om de vriendschap levend te houden. Ik word pas verdrietig als ik denk aan mijn eigen familie die ziek wordt. Bij het idee van dat ik zelf een dierbare kwijt raak voel ik pas wat.
De meest relaxte vriendschap die ik heb is met een autist. We hebben nooit ruzie gehad. Er was nooit drama. Ik kom gewoon langs wanneer er nog wat andere mensen over de vloer zijn en dan kijken we suffe series en snacken wat. Voor mij is dat ideaal. Geen lasten, alleen maar lusten, voor beiden.
Dit is geen diagnose-topic. Ik praat al met een psycholoog, er zijn minstens 5 stempels op gedrukt maar geen van die stempels voldoet. Het is meer een soort van-me-afschrijf-topic. Of een topic voor net zulke afgestompte, verbitterde klootzakken als ikzelf.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Dan vind ik het dus niet raar dat je het heel, heel, heel ver hebt weggestopt en in de "overleefstand" bent gesprongen. En die is écht niet zomaar wegquote:Op dinsdag 9 juli 2013 01:38 schreef SputnikSweetheart het volgende:
[..]
Klopt. Ik ben er ooit mee naar een juf gegaan maar die deed niks. Toen ik in het onderwijs werkte kwam ik er ook nog meer achter dat veel docenten enorme egoisten zijn die een leerling weinig kan schelen. Niet dat ik niet zo was, maar ik pretendeerde het tenminste niet.
Dat kost veel praten en veel tijd.
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Tijdens mijn stage ben ik ook weer behandeld op een manier die ik hoogstens respectloos vond. het voelt ook gewoon als overleven soms, "ik moet perfect zijn anders wil niemand mij, ooit". Ik ben nu bijvoorbeeld een van een paar mensen die in aanmerking komen voor een stage, maar ik weet nu al dat ze mij niet moeten, dat geloof ik gewoon honderd procent, ook al heb ik mijn best gedaan een goede indruk te maken. Dat doen dan weer pijn, en dan wil ik weer anderen kwetsen om mij beter te voelen.quote:
[..]
Dan vind ik het dus niet raar dat je het heel, heel, heel ver hebt weggestopt en in de "overleefstand" bent gesprongen. En die is écht niet zomaar weg
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Narcissists are oversensitive and prone to rage by the very nature of their personality disorder. Narcissistic rage is related to narcissists’ need for total control of their environment, including “the need for revenge, for righting a wrong, for undoing a hurt by whatever means”.[19] It is an attempt by the narcissist to turn from a passive sense of victimization to an active role in giving pain to others, while at the same time attempting to rebuild their own (actually false) sense of self-worth. It may also involve self-protection and preservation, with rage serving to restore a sense of safety and power by destroying that which had threatened the narcissist.[19]
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Maar dat werkt niet op de lange duur.. Dat werkt slechts tijdelijk om je even beter te voelen..quote:
[..]
Tijdens mijn stage ben ik ook weer behandeld op een manier die ik hoogstens respectloos vond. het voelt ook gewoon als overleven soms, "ik moet perfect zijn anders wil niemand mij, ooit". Ik ben nu bijvoorbeeld een van een paar mensen die in aanmerking komen voor een stage, maar ik weet nu al dat ze mij niet moeten, dat geloof ik gewoon honderd procent, ook al heb ik mijn best gedaan een goede indruk te maken. Dat doen dan weer pijn, en dan wil ik weer anderen kwetsen om mij beter te voelen.
Want je zit toch met jezelf en je angsten en onzekerheden opgescheept of je wil of niet. En die gaan NIET permanent weg door anderen af te zeiken..
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Nog ff, en ik ga denken dat ik je een "excuus" heb gegeven met mijn "lekendiagnose"quote:
Narcissists are oversensitive and prone to rage by the very nature of their personality disorder. Narcissistic rage is related to narcissists’ need for total control of their environment, including “the need for revenge, for righting a wrong, for undoing a hurt by whatever means”.[19] It is an attempt by the narcissist to turn from a passive sense of victimization to an active role in giving pain to others, while at the same time attempting to rebuild their own (actually false) sense of self-worth. It may also involve self-protection and preservation, with rage serving to restore a sense of safety and power by destroying that which had threatened the narcissist.[19]
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Klopt, maar met therapie zijn ze ook nog niet weggegaan. Dus dan maar die quick fix.quote:
[..]
Maar dat werkt niet op de lange duur.. Dat werkt slechts tijdelijk om je even beter te voelen..
Want je zit toch met jezelf en je angsten en onzekerheden opgescheept of je wil of niet. En die gaan NIET permanent weg door anderen af te zeiken..
Ik weet trouwen dat als ik een baan heb ik weer iets anders vind waar ik volgens mijzelf in zal falen.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Nee nee, ik weet dat ik aan deze symptomen voldoe. Mijn stoornis is NAO en narcistische kenmerken zitten daar ook zeker in. Ik ben mijzelf nu aan het inlezen.quote:
[..]
Nog ff, en ik ga denken dat ik je een "excuus" heb gegeven met mijn "lekendiagnose"
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Ja, dat klopt. Dan ben je niet snel genoeg, of accuraat genoeg, of heb je het zo druk dat je uiterlijk niet meer perfect is, of whatever.quote:
[..]
Klopt, maar met therapie zijn ze ook nog niet weggegaan. Dus dan maar die quick fix.
Ik weet trouwen dat als ik een baan heb ik weer iets anders vind waar ik volgens mijzelf in zal falen.
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Klopt. Ik kan er niet tegen als iemand beter is. Zeker als het iemand is die ik niet mag. En als ik diegene wel mag dan vind ik het moeilijk om oprecht blij te zijn.quote:
[..]
Ja, dat klopt. Dan ben je niet snel genoeg, of accuraat genoeg, of heb je het zo druk dat je uiterlijk niet meer perfect is, of whatever.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Is ook menselijk. Maar je zit vast in een patroon waar je alleen iig niet uitkomt. Dus blijf er met professionele hulp aan werken tot het voor jou doenlijk is. Neem een andere psychiater als deze je niet ligt, maar geef het niet op. Want je quick fix werkt idd alleen als een quick fix, en je onzekerheden en angsten gaan er niet door weg.quote:
[..]
Klopt. Ik kan er niet tegen als iemand beter is. Zeker als het iemand is die ik niet mag. En als ik diegene wel mag dan vind ik het moeilijk om oprecht blij te zijn.
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Ergens ben ik ook boos dat ik nog steeds niet beter ben. Heel vaak op de psychiater/therapeuten, maar vooral op mezelf.quote:
[..]
Is ook menselijk. Maar je zit vast in een patroon waar je alleen iig niet uitkomt. Dus blijf er met professionele hulp aan werken tot het voor jou doenlijk is. Neem een andere psychiater als deze je niet ligt, maar geef het niet op. Want je quick fix werkt idd alleen als een quick fix, en je onzekerheden en angsten gaan er niet door weg.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Laat zich niet dwingen (helaas). En je bent er mee bezig, wees daar dan trots op.. Dat je niet zo'n sukkel bent die dat niet durft.quote:
[..]
Ergens ben ik ook boos dat ik nog steeds niet beter ben. Heel vaak op de psychiater/therapeuten, maar vooral op mezelf.
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Thanks:) Ik ga slapen, bedankt voor het medeleven en de tips.quote:
[..]
Laat zich niet dwingen (helaas). En je bent er mee bezig, wees daar dan trots op.. Dat je niet zo'n sukkel bent die dat niet durft.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Graag gedaan. En slapen is een slim plan (morgen vroeg op), dus ik volg je voorbeeld in deze. Slaap lekkerquote:
[..]
Thanks:) Ik ga slapen, bedankt voor het medeleven en de tips.
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Ik had dit topic gisteren aangeklikt om te volgen, nu al een deel 2!
Vanavond even bijlezen want ik herken er wel wat in.
Vanavond even bijlezen want ik herken er wel wat in.
Niet alles gelezen, even een algemene reactie.
Ik heb ook heel weinig empathie, maar ik ben niet zo desperate om er een stickertje op te willen plakken. Het doet er toch niet toe of je weinig empathie hebt? Je bent er toch niet minder waard dan iemand die veel empathie heeft?
Er is niets mis met een "afgestompt" zijn en het zit je alleen maar in de weg als je het je in de weg laat zitten. Je kunt goed relativeren, dus dan moet je goed kunnen begrijpen waarom de meeste mensen wel "empathisch" zijn. Zet het lekker van je af. Ik ervaar het heel prettig dat sterfgevallen van mijn ouders, vrienden en familie me weinig aangrijpen en dat ik me niet druk maak om het menselijk verlies in bijvoorbeeld natuurrampen. Zo blijft er meer tijd over voor nuttige dingen.
En mensen die bij hoog en laag beweren dat je wel mee moet leven met dit soort situaties en bij ernstig leed in de familie jezelf wel zielig moet vinden omdat zij dat nu eenmaal normaal achten...Hoeveel empathie hebben dat soort mensen als ze zich niet in jou kunnen verplaatsen?
Als je goed kunt troosten en goed kunt luisteren, ook al doet het je niks, dan ben je nog steeds van grote waarde voor anderen. Je hoeft niet mee te janken om iemand zich beter te laten voelen.
Ik heb ook heel weinig empathie, maar ik ben niet zo desperate om er een stickertje op te willen plakken. Het doet er toch niet toe of je weinig empathie hebt? Je bent er toch niet minder waard dan iemand die veel empathie heeft?
Er is niets mis met een "afgestompt" zijn en het zit je alleen maar in de weg als je het je in de weg laat zitten. Je kunt goed relativeren, dus dan moet je goed kunnen begrijpen waarom de meeste mensen wel "empathisch" zijn. Zet het lekker van je af. Ik ervaar het heel prettig dat sterfgevallen van mijn ouders, vrienden en familie me weinig aangrijpen en dat ik me niet druk maak om het menselijk verlies in bijvoorbeeld natuurrampen. Zo blijft er meer tijd over voor nuttige dingen.
En mensen die bij hoog en laag beweren dat je wel mee moet leven met dit soort situaties en bij ernstig leed in de familie jezelf wel zielig moet vinden omdat zij dat nu eenmaal normaal achten...Hoeveel empathie hebben dat soort mensen als ze zich niet in jou kunnen verplaatsen?
Als je goed kunt troosten en goed kunt luisteren, ook al doet het je niks, dan ben je nog steeds van grote waarde voor anderen. Je hoeft niet mee te janken om iemand zich beter te laten voelen.
Dexter is ook weer begonnen 
maar serieus, misschien wat achtergrond materiaal? http://www.herasaga.com/w(...)-Jackson-Empathy.pdf
maar serieus, misschien wat achtergrond materiaal? http://www.herasaga.com/w(...)-Jackson-Empathy.pdf
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Dexter is al lang en breed over zijn hoogtepunt heen.quote:Op dinsdag 9 juli 2013 08:35 schreef Re het volgende:
Dexter is ook weer begonnen
maar serieus, misschien wat achtergrond materiaal? http://www.herasaga.com/w(...)-Jackson-Empathy.pdf
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
laatste seizoen dan ook, er is een nieuwere serie: hannibalquote:Op dinsdag 9 juli 2013 08:38 schreef Copycat het volgende:
[..]
Dexter is al lang en breed over zijn hoogtepunt heen.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik ben vorig seizoen echt afgehaakt. Slechte scripts trek ik nog slechter. Geen empathie voor.quote:
laatste seizoen dan ook, er is een nieuwere serie: hannibal
Hannibal ken ik (nog) niet. Gelukkig kan ik vanavond weer Luther kijken!
/ off topic, met medeleven.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Je bent volgens mij meer de connectie met je eigen gevoel kwijt en kan daarom niet vanuit je gevoelswereld connecten met anderen op dat niveau.
Op mensen neerkijken, rondlopen met een ''de hele wereld heeft mij wat aangedaan'' gevoel, is allemaal het resultaat van onverwerkt leed waarmee je omgaat zoals je op het moment dat het gebeurde alleen maar kon en dat is je denken in vluchten en daar verhaaltjes over dingen verzinnen om er zo een gevoel van controle over te kunnen hebben.
Afgestomp en verbitterd omdat je wel wil maar niet meer durft te voelen omdat bij voelen alles wat je niet weg drukt ook naar boven willen komen en die gevoelens als levensbedreigend over komen omdat ze op het moment dat ze er waren dat ook waren, dat het je teveel zou worden en in die verkramping zit je vast.
Op mensen neerkijken, rondlopen met een ''de hele wereld heeft mij wat aangedaan'' gevoel, is allemaal het resultaat van onverwerkt leed waarmee je omgaat zoals je op het moment dat het gebeurde alleen maar kon en dat is je denken in vluchten en daar verhaaltjes over dingen verzinnen om er zo een gevoel van controle over te kunnen hebben.
Afgestomp en verbitterd omdat je wel wil maar niet meer durft te voelen omdat bij voelen alles wat je niet weg drukt ook naar boven willen komen en die gevoelens als levensbedreigend over komen omdat ze op het moment dat ze er waren dat ook waren, dat het je teveel zou worden en in die verkramping zit je vast.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
hannibal kijkt best lekker weg. Ik moest wel even aan zijn accent wennenquote:Op dinsdag 9 juli 2013 08:40 schreef Copycat het volgende:
[..]
Ik ben vorig seizoen echt afgehaakt. Slechte scripts trek ik nog slechter. Geen empathie voor.
Hannibal ken ik (nog) niet. Gelukkig kan ik vanavond weer Luther kijken!
/ off topic, met medeleven.
Mads Mikkelsenquote:
[..]
Ik ben vorig seizoen echt afgehaakt. Slechte scripts trek ik nog slechter. Geen empathie voor.
Hannibal ken ik (nog) niet. Gelukkig kan ik vanavond weer Luther kijken!
/ off topic, met medeleven.
maar goed, off-topic Re 
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik heb het eerste topic nog even wat verder doorgelezen en TS, hoewel zelfingenomen en graag in het middelpunt van de aandacht, is echt geen obstinate midden-twintiger. Heel veel dingen die zij meldt herken ik uit duizenden. Bijvoorbeeld het niet zielig kunnen vinden van dingen die mij niet aangaan. En zelfs dan nog, bij sterven van familie zoals mijn moeder en mijn oma vrij recentelijk heb ik mijn schouders opgehaald en ben verder gegaan. Dat leidt toch scheve gezichten en mensen lijken dat niet te begrijpen.
Aan de andere kant begrijp ik dan wel weer dat iemand anders het verschrikkelijk vindt.
Ik begrijp dus niet zo goed waarom andere mensen iemand op willen leggen dat ze vooral medeleven moet hebben en dezelfde dingen moet voelen als zij zelf en herken me heel erg in het verhaal van TS. Dus tenzij men mij ook voor een trollende twintiger uit wil maken verdient ze wel iets meer credits.
Aan de andere kant begrijp ik dan wel weer dat iemand anders het verschrikkelijk vindt.
Ik begrijp dus niet zo goed waarom andere mensen iemand op willen leggen dat ze vooral medeleven moet hebben en dezelfde dingen moet voelen als zij zelf en herken me heel erg in het verhaal van TS. Dus tenzij men mij ook voor een trollende twintiger uit wil maken verdient ze wel iets meer credits.
Omdat hey droevig is, op een manier die schokkend is/kan zijn vind ik, om iemand te zien die duidelijk zo ver van zijn eigen gevoel (en dus ook zijn persoonlijkheid, natuurlijke drives, creativiteit en levenslust) verwijderd is, die zo ver diep opgesloten in z'n hoofd achter een muur van psychologische afweer waar alles weggedacht wordt zit dat diegene zichzelf beleefd alsof niks em raakt. Dat iemand met zo'n verlies/gemis rondloopt, zo erg niet in het leven staat, iemand eigenlijk niet veek meer is dan een denkend hoofd en niet echt een mens. Vind ik geen reden om een scheef gezicht naar iemand op te zetten maar het zou me in die zin zeker wel opvallen, en ik zou het treurig vinden, niet in de zin van een verwijt maar omdat ik zoiets gewoon treurig vind.quote:
Ik begrijp dus niet zo goed waarom andere mensen iemand op willen leggen dat ze vooral medeleven moet hebben en dezelfde dingen moet voelen als zij zelf en herken me heel erg in het verhaal van TS. Dus tenzij men mij ook voor een trollende twintiger uit wil maken verdient ze wel iets meer credits.
Mensen begrijpen je trouwens denk ik wel, het is voor hen makkelijker om te doen alsof je onbegrijpelijk bent zodat ze niet na hoeven denken over wat daar achter allemaal speelt, hoe dat zo is ontstaan omdat ze delen van zichzelf die ze liever ontlopen erin herkennen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik denk dat jij en ik fundamenteel zo anders in het leven staan dat wij niet nader tot elkaar gaan komen. Jij ziet het denken als een exponent van het ego, en als je voorbij het denken gaat en jezelf reduceert tot enkel het "zijn", dat je dan bent wie je echt bent. Ik kan deze gedachtengang volgen, maar ben het er absoluut niet mee eens. Ik zie het denken als een middel om de stukken snel weer bij elkaar te rapen nadat er iets vervelends is gebeurd. Relativering is wellicht een coping strategy, maar als het voor velen werkt om te rouwen over bijvoorbeeld een verlies, zo kan het voor anderen werken om het te relativeren.quote:
[..]
Omdat hey droevig is, op een manier die schokkend is/kan zijn vind ik, om iemand te zien die duidelijk zo ver van zijn eigen gevoel (en dus ook zijn persoonlijkheid, natuurlijke drives, creativiteit en levenslust) verwijderd is, die zo ver diep opgesloten in z'n hoofd achter een muur van psychologische afweer waar alles weggedacht wordt zit dat diegene zichzelf beleefd alsof niks em raakt. Dat iemand met zo'n verlies/gemis rondloopt, zo erg niet in het leven staat, iemand eigenlijk niet veek meer is dan een denkend hoofd en niet echt een mens. Vind ik geen reden om een scheef gezicht naar iemand op te zetten maar het zou me in die zin zeker wel opvallen, en ik zou het treurig vinden, niet in de zin van een verwijt maar omdat ik zoiets gewoon treurig vind.
Mensen begrijpen je trouwens denk ik wel, het is voor hen makkelijker om te doen alsof je onbegrijpelijk bent zodat ze niet na hoeven denken over wat daar achter allemaal speelt, hoe dat zo is ontstaan omdat ze delen van zichzelf die ze liever ontlopen erin herkennen.
Of dit aangeleerd gedrag is weet ik niet. Ik ben van mening van niet omdat ik niet anders weet. Hetzelfde zou je ook kunnen zeggen over empathie. Ik zie de meeste empathie als sociaal wenselijk en niet uit het hart komend. Onoprecht. Wees dan gewoon eerlijk en zeg dat het je geen reet interesseert. Wat ik al zei, als je niet meejankt ben je nog geen slechte raadgever.
Overigens komt heel veel empathie voort uit mensen die dingen op zichzelf betrekken. "Stel nu dat mij dit overkomt". Scenario's die beginnen met 'wat als' zijn voor mij niet het overwegen waard.
Anders kijk je de documentaire ''I am'' eens, misschien geeft dat je een ander beeld hieroverquote:
Ik zie de meeste empathie als sociaal wenselijk en niet uit het hart komend. Onoprecht. Wees dan gewoon eerlijk en zeg dat het je geen reet interesseert. Wat ik al zei, als je niet meejankt ben je nog geen slechte raadgever.
Overigens komt heel veel empathie voort uit mensen die dingen op zichzelf betrekken. "Stel nu dat mij dit overkomt". Scenario's die beginnen met 'wat als' zijn voor mij niet het overwegen waard.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Het lijkt er meer op dat het je niets interesseert dan dat je weinig empathie hebt.quote:
Ik heb het eerste topic nog even wat verder doorgelezen en TS, hoewel zelfingenomen en graag in het middelpunt van de aandacht, is echt geen obstinate midden-twintiger. Heel veel dingen die zij meldt herken ik uit duizenden. Bijvoorbeeld het niet zielig kunnen vinden van dingen die mij niet aangaan. En zelfs dan nog, bij sterven van familie zoals mijn moeder en mijn oma vrij recentelijk heb ik mijn schouders opgehaald en ben verder gegaan. Dat leidt toch scheve gezichten en mensen lijken dat niet te begrijpen.
Aan de andere kant begrijp ik dan wel weer dat iemand anders het verschrikkelijk vindt.
Ik begrijp dus niet zo goed waarom andere mensen iemand op willen leggen dat ze vooral medeleven moet hebben en dezelfde dingen moet voelen als zij zelf en herken me heel erg in het verhaal van TS. Dus tenzij men mij ook voor een trollende twintiger uit wil maken verdient ze wel iets meer credits.
Vanwege de schouders die je hebt opgehaald.
Dit is het einde.
Is desinteresse niet grotendeels hetzelfde als apathie/weinig empathie?quote:
[..]
Het lijkt er meer op dat het je niets interesseert dan dat je weinig empathie hebt.
Vanwege de schouders die je hebt opgehaald.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
ik denk dat het meer een attitude is dan echt een psychopathologische aandoeningquote:Op dinsdag 9 juli 2013 12:31 schreef jogy het volgende:
[..]
Is desinteresse niet grotendeels hetzelfde als apathie/weinig empathie?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Deels waar.quote:
[..]
Omdat hey droevig is, op een manier die schokkend is/kan zijn vind ik, om iemand te zien die duidelijk zo ver van zijn eigen gevoel (en dus ook zijn persoonlijkheid, natuurlijke drives, creativiteit en levenslust) verwijderd is, die zo ver diep opgesloten in z'n hoofd achter een muur van psychologische afweer waar alles weggedacht wordt zit dat diegene zichzelf beleefd alsof niks em raakt. Dat iemand met zo'n verlies/gemis rondloopt, zo erg niet in het leven staat, iemand eigenlijk niet veek meer is dan een denkend hoofd en niet echt een mens. Vind ik geen reden om een scheef gezicht naar iemand op te zetten maar het zou me in die zin zeker wel opvallen, en ik zou het treurig vinden, niet in de zin van een verwijt maar omdat ik zoiets gewoon treurig vind.
Mensen begrijpen je trouwens denk ik wel, het is voor hen makkelijker om te doen alsof je onbegrijpelijk bent zodat ze niet na hoeven denken over wat daar achter allemaal speelt, hoe dat zo is ontstaan omdat ze delen van zichzelf die ze liever ontlopen erin herkennen.
Ik was als kind heel creatief maar nu teken ik bijna nooit meer. Ik ben een beetje afgestompt zoals ik al zei. Ik zit ook liever te internetten dat constant sociaal te doen.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Attitude klinkt ook een beetje alsof de houding bewust is aangenomen. In mijn geval heb ik nooit bewust verdriet weggedrukt door maar lekker ongeďnteresseerd te doen.quote:
[..]
ik denk dat het meer een attitude is dan echt een psychopathologische aandoening
Het is ook geen desinteresse, in het geval van mijn moeder ben ik heel bewust bij haar ziekteproces betrokken geweest. Het heeft me alleen niet zo geraakt, de gedachte dat ze er met een paar maanden niet meer zou zijn. Maar ik heb me altijd goed voor kunnen stellen dat het anderen wel hard raakt. Het roept bij mij gewoon geen verdrietige gevoelens op.
Maar waarom typte je dan dat je je schouders er bij ophaalde?quote:
[..]
Attitude klinkt ook een beetje alsof de houding bewust is aangenomen. In mijn geval heb ik nooit bewust verdriet weggedrukt door maar lekker ongeďnteresseerd te doen.
Het is ook geen desinteresse, in het geval van mijn moeder ben ik heel bewust bij haar ziekteproces betrokken geweest. Het heeft me alleen niet zo geraakt, de gedachte dat ze er met een paar maanden niet meer zou zijn. Maar ik heb me altijd goed voor kunnen stellen dat het anderen wel hard raakt. Het roept bij mij gewoon geen verdrietige gevoelens op.
Want wat je nu typt is echt heel wat anders dan je schouders ophalen.
Dit is het einde.
het wordt pas psychopathologisch als je eigen functioneren in de maatschappij er onder gaat lijden, ik zie het dan ook meer als karaktertrekquote:
[..]
Attitude klinkt ook een beetje alsof de houding bewust is aangenomen. In mijn geval heb ik nooit bewust verdriet weggedrukt door maar lekker ongeďnteresseerd te doen.
Het is ook geen desinteresse, in het geval van mijn moeder ben ik heel bewust bij haar ziekteproces betrokken geweest. Het heeft me alleen niet zo geraakt, de gedachte dat ze er met een paar maanden niet meer zou zijn. Maar ik heb me altijd goed voor kunnen stellen dat het anderen wel hard raakt. Het roept bij mij gewoon geen verdrietige gevoelens op.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Dan is dat een verandering geweest, iets wat met de tijd heeft plaatsgevonden en wat ook weer de andere kant op kan als je de dingen doet om die verandering plaats te laten vinden.quote:
Ik was als kind heel creatief maar nu teken ik bijna nooit meer. Ik ben een beetje afgestompt zoals ik al zei. Ik zit ook liever te internetten dat constant sociaal te doen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Mja. Op dit moment ben ik heel moe (na druk en moeilijk jaar) en te lui om echt iets te ondernemen.
Ik merk dat ik steeds minder zin heb (om moeite) in therapie (te steken).
Ik merk dat ik steeds minder zin heb (om moeite) in therapie (te steken).
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Stel je gaat door met de manier waarop je nu bezig bent, hoe ziet je situatie er over een jaar dan uit? Over 2 jaar?quote:
Mja. Op dit moment ben ik heel moe (na druk en moeilijk jaar) en te lui om echt iets te ondernemen.
Ik merk dat ik steeds minder zin heb (om moeite) in therapie (te steken).
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik vat mijn gevoelens op als schouders ophalen. Het hele proces is voor mij meer een kwestie geweest van "fact of life" en "dat soort dingen gebeuren nu eenmaal" dan "nog zoveel mogelijk tijd met mijn moeder doorbrengen nu het nog kan."quote:
[..]
Maar waarom typte je dan dat je je schouders er bij ophaalde?
Want wat je nu typt is echt heel wat anders dan je schouders ophalen.
Ik wel allerlei anekdotes geven waar dit allemaal uit blijkt, maar ten eerste gaat het dan over mij en dat is niet interessant, en ten tweede lokt dat toch alleen maar reacties uit van mensen die het gevoelloos of 'not done' vinden.
Karaktertrek is een goede omschrijvingquote:
[..]
het wordt pas psychopathologisch als je eigen functioneren in de maatschappij er onder gaat lijden, ik zie het dan ook meer als karaktertrek
Ik voel me allerminst gehinderd.
Ik ben afgewezen voor de stage. Ik weet gewoon dat ik me de rest van de dag rot ga voelen en het op anderen afreageer.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Transgenders, bijvoorbeeldquote:
Ik ben afgewezen voor de stage. Ik weet gewoon dat ik me de rest van de dag rot ga voelen en het op anderen afreageer.
Tsja dat zijn van die dingen waar ik mij het hele jaar door aan erger (niet in grote mate) en dan ben ik boos en dan open ik zo'n topic.quote:
Op
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Ik voel geen medelijden. Oh wacht! Nee, toch niet.quote:
Ik ben afgewezen voor de stage. Ik weet gewoon dat ik me de rest van de dag rot ga voelen en het op anderen afreageer.
The love you take is equal to the love you make.
Alles is natuurlijk makkelijker dan jezelf in de spiegel kijken.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Falen is voor mij het allerergste gevoel dat er is.
"Fools that will laugh on earth, most weep in hell.”
Bij mij ligt het eraan.
Ik kan bijvoorbeeld weinig empathie voelen als iemand zijn opa/oma overleden is. Dat heeft er denk ik mee te maken dat ik zelf mijn moeder op jonge leeftijd verloren ben en dus is het misschien een soort minder gevoeligheid. Eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar ik denk dan; ja, vervelend dat je je oma kwijt ben, maar ik ben mijn moeder verloren en ik heb uberhaupt geen oma's of opa's meer.
Als een vriendin me dan vertelde dat haar opa of oma was overleden kon ik gewoon echt geen empathie voelen, sorry.
Maar laatst vertelde een vriend me bijvoorbeeld dat zijn vader kanker had en nog maar 2 jaar te leven had. Zijn moeder heeft hij nooit gekend, en hij is pas 19. De vader kende ik ook persoonlijk, leuke man. Ja, op dat moment vond ik het wel erg naar voor de vriend en nog meer voor de vader.
Dus het ligt volledig aan de omstandigheden.
Maar als iemand vertelt dat zijn hond ofzo is overleden kan ik daar geen empathie voor voelen
Ik kan bijvoorbeeld weinig empathie voelen als iemand zijn opa/oma overleden is. Dat heeft er denk ik mee te maken dat ik zelf mijn moeder op jonge leeftijd verloren ben en dus is het misschien een soort minder gevoeligheid. Eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar ik denk dan; ja, vervelend dat je je oma kwijt ben, maar ik ben mijn moeder verloren en ik heb uberhaupt geen oma's of opa's meer.
Als een vriendin me dan vertelde dat haar opa of oma was overleden kon ik gewoon echt geen empathie voelen, sorry.
Maar laatst vertelde een vriend me bijvoorbeeld dat zijn vader kanker had en nog maar 2 jaar te leven had. Zijn moeder heeft hij nooit gekend, en hij is pas 19. De vader kende ik ook persoonlijk, leuke man. Ja, op dat moment vond ik het wel erg naar voor de vriend en nog meer voor de vader.
Dus het ligt volledig aan de omstandigheden.
Maar als iemand vertelt dat zijn hond ofzo is overleden kan ik daar geen empathie voor voelen
En god zag dat YouCanLeaveYourHeadOn gelijk had.
Waarom doe je dan wel zo je best andere te laten voelen dat ze falen in het leven?quote:
Falen is voor mij het allerergste gevoel dat er is.
The sun in your Eyes
Made some of the lies worth believing
Made some of the lies worth believing
Dan ligt het niet aan het missen van empathie, je bent gewoon een vervelend persoon die wil dat alles en iedereen zich aan jou aanpast.quote:
Falen is voor mij het allerergste gevoel dat er is.
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
