We reden volmaakt onschuldig over de snelweg met onze auto & kar toen er een auto ons inhaalde met een meisje van een jaar of tien uit het raam hangend, naar ons gebarend dat er wat loos was en dat we naar de zijkant moesten. Dat hebben we maar gedaan; met die kar achter ons was het ook niet denkbeeldig dat er iets aan de hand zou kunnen zijn. Eenmaal stilstaand op de smalle vluchtstrook met de waarschuwende auto vóór ons geparkeerd, zeg ik tegen mijn liefste "
het zijn vast rovers!". Hij zegt: ze hebben een Zweeds nummerbord.
Vervolgens komt er een meneer woest gesticulerend en druk pratend (een Spaanse meneer, in het Spaans) uit de auto en het volgende wat ik me herinner is dat ik aan de linkerkant van de auto langs het voorbijrazende verkeer sta, te kijken naar iets wat die meneer probeert aan te wijzen, als mijn liefste me dringend roept. Ik keer me om, loop terug naar mijn kant van de auto en liefste laat weten dat het ze gelukt is en ze ervandoor zijn met mijn tas.
Op dat moment waren ze natuurlijk ook al lang weggereden. 10 meter verder naar voren blijkt nog een auto op de vluchtstrook te staan. Daar stappen twee Spaans meisjes uit (meisjes zeg ik, het waren jongedames van in de 20). De ene zegt in het Engels:
Je bent beroofd hè?
Dat kon ik moeilijk ontkennen en ik vroeg me af wat zij ermee te maken hadden. Welnu: zij hadden achter de rovers gereden toen die ons terzijde zetten, hun leek het niet in de haak dus ze waren ook maar gestopt. Ze hebben het spektakel gade geslagen, het nummerbord van de rovers genoteerd en de politie gebeld.
Dus zij gingen met ons wachten op de politie. In de tussentijd probeerden we op te sommen wat er weg was en wat ons te doen stond, zij hebben het telefoonnummer van de CC-maatschappij opgezocht (dat stond natuurlijk in mijn telefoon, maar de telefoon was met de portemonnee mee).
Er kwam een busje van wegwerkers langs, die parkeerden achter ons met een grote pijl op hun auto, zodat het iets minder gevaarlijk werd, en ook die 2 Spanjaarden werden bijgepraat over het voorval. Terwijl we dat aan het doen zijn, verliest een voorbijrazende auto iets, grind spat ons om de oren en een zwart ding schuift over het asfalt.
Dat blijkt mijn tas. Een paar meter verderop is de andere tas (met eten
) terecht gekomen (ik had 'm niet eens gemist). Een deel van de inhoud van tas 1 zit in tas 2 en vice versa, maar alle waardevolle spullen -minus de camera- zitten er nog in.
Met z'n zessen proberen we er chocola van te maken, wat niemand echt lukt. De Spaanse meisjes vertrekken dan maar. Wij wachten nog even op de politie. Die heeft zoiets ook nog nooit eerder gehoord. Het was maar goed dat die wegbeheerders erbij waren, anders had hij het nooit geloofd ook, denk ik.
Achteraf denk ik dat die rovers toch érg zenuwachtig geworden zijn van die ijzerenheinig geparkeerde auto vóór hun. En ik denk dat ze in hun teleurstelling over de inhoud van de tassen het vakje waar de portemonnee en de mobiel zat, over het hoofd hebben gezien. Maar het kan ook zijn dat hun geweten opspeelde.
Al met al was het een waardevolle les voor een verrassend lage prijs. Idioot hoe je (ik dus) alsnog in paniek gejaagd kan worden door een goede toneelspeler, zelfs als ik van tevoren gedacht hebt dat het een dief-met-truuk kan zijn.