R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
Ik post hier even anoniem, omdat ik niet wil dat bekenden meelezen. Ik ben op zoek naar medelotgenoten die hebben gebroken met (een) ouder(s) of dit wel eens overwogen hebben. Na jarenlang gesoebat tussen mijn moeder en mij, sta ik nu namelijk op dit punt. Ik heb voorgesteld om alles met professionele begeleiding erbij uit te praten (ook met mijn vader erbij, die er nogal tussenin zit), daar heb ik nog geen reactie op, maar als zij dat niet wil is het voor mij einde oefening en heb ik naar mijn mening alles gedaan om de relatie te redden. Ik wil niet te veel ingaan op wat er allemaal is gebeurd, laten we het houden op een extreem claimerige, bemoeiende, ongelukkige control-freak moeder die mij nog ziet als een 12-jarige (ik ben begin 20), mij onderschat en nooit serieus neemt (ze lacht me vaak uit), die niet alleen al haar emoties opkropt, maar ook al haar problemen uit het verleden (en dat zijn er heel veel) op mij projecteert en dus van haar problemen mijn problemen maakt. Ze is totaal onredelijk, luistert niet en niets is ooit haar schuld. Ik ben altijd de boosdoener die excuses aan moet bieden voor iets wat zij heeft veroorzaakt. Ze heeft een enorme muur om zich heen die niemand kan doorbreken. Emotionele chantage is aan de orde van de dag en nu ben ik zelfs bang dat ze mijn spullen (die nog thuis staan, ik woon op kamers, ben trouwens student) kapotmaakt of weggooit en misschien wel zichzelf of een ander iets aan doet. Ik ben zelf een paar jaar terug in een depressie beland waarvan haar gedrag voor een groot deel de oorzaak was. Dus ja ik ben er nu nogal klaar mee. Mijn vader is een zeer conflictvermijdend persoon en heeft altijd geroepen 'dat het wel goed komt' en mij ook nooit serieus genomen toen ik zei dat er problemen waren tussen mijn moeder en mij, alhoewel dat (na heel veel ruzies en tranen) dat de laatste jaren wel iets meer is toegenomen. Hij neemt het nu zelfs voor mij op. Mijn broer sluit zich volledig af van de rest van het gezin (ook niet vreemd als je zo'n idioot gezin hebt) dus daar heb ik niks aan.
Vandaar dat ik op dit punt ben gekomen. Ik ben eigenlijk zoals gezegd vooral op zoek naar mensen die ook wel eens hebben overwogen om te breken met (een van) hun ouders of dat ook daadwerkelijk hebben gedaan. Ik zit heel erg in een dilemma, omdat ik mijn vader niet kwijt wil. Maarja, ik kan niet met hem zonder mijn moeder afspreken (dat laat zij niet toe, mijn vader zit aardig onder de plak). En ik ben bang dat mijn moeder de rest van de familie manipuleert, zodat ik nergens meer welkom ben. Ik heb best goede contacten met veel familie, maar ja je weet nooit, nu is ze echt tot alles in staat. Het is echt niet normaal meer hoe deze situatie is, ik heb dit met veel vrienden besproken en ik ken niemand bij wie het er zo thuis aan toe gaat. Veel studenten gaan regelmatig nog naar hun ouders, nou dat zit er voor mij dus niet in. Ik red me wel, daar niet van (heb gelukkig veel steun van vrienden) maar toch is het fijn om er ook online met mensen over te kunnen praten.
Dus, lotgenoten gezocht
enne, mensen die roepen dat ik niet moet breken 'omdat het mijn moeder is', daar heb ik geen boodschap aan 
Ik post hier even anoniem, omdat ik niet wil dat bekenden meelezen. Ik ben op zoek naar medelotgenoten die hebben gebroken met (een) ouder(s) of dit wel eens overwogen hebben. Na jarenlang gesoebat tussen mijn moeder en mij, sta ik nu namelijk op dit punt. Ik heb voorgesteld om alles met professionele begeleiding erbij uit te praten (ook met mijn vader erbij, die er nogal tussenin zit), daar heb ik nog geen reactie op, maar als zij dat niet wil is het voor mij einde oefening en heb ik naar mijn mening alles gedaan om de relatie te redden. Ik wil niet te veel ingaan op wat er allemaal is gebeurd, laten we het houden op een extreem claimerige, bemoeiende, ongelukkige control-freak moeder die mij nog ziet als een 12-jarige (ik ben begin 20), mij onderschat en nooit serieus neemt (ze lacht me vaak uit), die niet alleen al haar emoties opkropt, maar ook al haar problemen uit het verleden (en dat zijn er heel veel) op mij projecteert en dus van haar problemen mijn problemen maakt. Ze is totaal onredelijk, luistert niet en niets is ooit haar schuld. Ik ben altijd de boosdoener die excuses aan moet bieden voor iets wat zij heeft veroorzaakt. Ze heeft een enorme muur om zich heen die niemand kan doorbreken. Emotionele chantage is aan de orde van de dag en nu ben ik zelfs bang dat ze mijn spullen (die nog thuis staan, ik woon op kamers, ben trouwens student) kapotmaakt of weggooit en misschien wel zichzelf of een ander iets aan doet. Ik ben zelf een paar jaar terug in een depressie beland waarvan haar gedrag voor een groot deel de oorzaak was. Dus ja ik ben er nu nogal klaar mee. Mijn vader is een zeer conflictvermijdend persoon en heeft altijd geroepen 'dat het wel goed komt' en mij ook nooit serieus genomen toen ik zei dat er problemen waren tussen mijn moeder en mij, alhoewel dat (na heel veel ruzies en tranen) dat de laatste jaren wel iets meer is toegenomen. Hij neemt het nu zelfs voor mij op. Mijn broer sluit zich volledig af van de rest van het gezin (ook niet vreemd als je zo'n idioot gezin hebt) dus daar heb ik niks aan.
Vandaar dat ik op dit punt ben gekomen. Ik ben eigenlijk zoals gezegd vooral op zoek naar mensen die ook wel eens hebben overwogen om te breken met (een van) hun ouders of dat ook daadwerkelijk hebben gedaan. Ik zit heel erg in een dilemma, omdat ik mijn vader niet kwijt wil. Maarja, ik kan niet met hem zonder mijn moeder afspreken (dat laat zij niet toe, mijn vader zit aardig onder de plak). En ik ben bang dat mijn moeder de rest van de familie manipuleert, zodat ik nergens meer welkom ben. Ik heb best goede contacten met veel familie, maar ja je weet nooit, nu is ze echt tot alles in staat. Het is echt niet normaal meer hoe deze situatie is, ik heb dit met veel vrienden besproken en ik ken niemand bij wie het er zo thuis aan toe gaat. Veel studenten gaan regelmatig nog naar hun ouders, nou dat zit er voor mij dus niet in. Ik red me wel, daar niet van (heb gelukkig veel steun van vrienden) maar toch is het fijn om er ook online met mensen over te kunnen praten.
Dus, lotgenoten gezocht
enne, mensen die roepen dat ik niet moet breken 'omdat het mijn moeder is', daar heb ik geen boodschap aan
Wanneer je in een gezin opgroeit, zijn er altijd patronen (die je ouders ook onbewust hebben overgenomen van hun opvoeding).
Op een gegeven moment kan het dus zijn, dat je uit dat patroon wilt omdat het je niet helpt bij je ontwikkeling.
Ik herken het een beetje want ik heb heel veel moeite gehad om te ontwikkelen door de 'bagage' van vroeger.
Mij heeft het geholpen om voor mezelf hulp te zoeken en alle patronen uit te pluizen en mijn automatische (in de jeugd onbewust aangeleerde) reacties te bekijken.
Je ouders kun je niet veranderen, maar wel je eigen reactie op hun gedrag en daar kunnen ze uiteindelijk ook door veranderen naar jou toe.
Op een gegeven moment kan het dus zijn, dat je uit dat patroon wilt omdat het je niet helpt bij je ontwikkeling.
Ik herken het een beetje want ik heb heel veel moeite gehad om te ontwikkelen door de 'bagage' van vroeger.
Mij heeft het geholpen om voor mezelf hulp te zoeken en alle patronen uit te pluizen en mijn automatische (in de jeugd onbewust aangeleerde) reacties te bekijken.
Je ouders kun je niet veranderen, maar wel je eigen reactie op hun gedrag en daar kunnen ze uiteindelijk ook door veranderen naar jou toe.
Er staat een heel artikel over in de Linda, verschillende verhalen. Een van hen heeft er ook een boek over geschreven.
Worry is a misuse of imagination
Je ouders hebben je luier verschoond en je opgevoed en nu krijgen ze stank voor dank??
5 Ferrari's op videoband!
De Linda van deze week?quote:Op woensdag 26 juni 2013 10:07 schreef Probability het volgende:
Er staat een heel artikel over in de Linda, verschillende verhalen. Een van hen heeft er ook een boek over geschreven.
Dat vind ik altijd zo'n onzinargument. Dus omdat je ouders er (in de meeste gevallen bewust) voor hebben gekozen een kind te nemen, moet je als kind maar alles over je kant laten gaan?quote:
Je ouders hebben je luier verschoond en je opgevoed en nu krijgen ze stank voor dank??
Toen kregen ze ook al stank voor dank trouwens.quote:
Je ouders hebben je luier verschoond en je opgevoed en nu krijgen ze stank voor dank??
En dit.quote:
[..]
Dat vind ik altijd zo'n onzinargument. Dus omdat je ouders er (in de meeste gevallen bewust) voor hebben gekozen een kind te nemen, moet je als kind maar alles over je kant laten gaan?
Pfoe, lijkt me heel moeilijk. Ik zit, gelukkig, niet in een soortgelijke situatie. Maar ik weet dat er iemand ook een boek over heeft geschreven. Heb het even opgezocht: Breken met je Ouders van Marloes Hospes. Misschien dat je daar iets aan hebt. Ik wens je in ieder geval veel sterkte.
quote:
Je ouders hebben je luier verschoond en je opgevoed en nu krijgen ze stank voor dank??
.!
U MAD?
Hmm ja ik heb ook zelf al menig psycholoog bezochtquote:Op woensdag 26 juni 2013 10:05 schreef YogaLove het volgende:
Wanneer je in een gezin opgroeit, zijn er altijd patronen (die je ouders ook onbewust hebben overgenomen van hun opvoeding).
Op een gegeven moment kan het dus zijn, dat je uit dat patroon wilt omdat het je niet helpt bij je ontwikkeling.
Ik herken het een beetje want ik heb heel veel moeite gehad om te ontwikkelen door de 'bagage' van vroeger.
Mij heeft het geholpen om voor mezelf hulp te zoeken en alle patronen uit te pluizen en mijn automatische (in de jeugd onbewust aangeleerde) reacties te bekijken.
Je ouders kun je niet veranderen, maar wel je eigen reactie op hun gedrag en daar kunnen ze uiteindelijk ook door veranderen naar jou toe.
o.a. cognitieve gedragstherapie gedaan enzo. Dus dat heeft inderdaad zeker wel geholpen. Met mij zelf gaat het overigens nu uitstekend, alleen dit gedoe met mijn moeder belemmert natuurlijk een hoop. Maar ik ben er een beetje klaar mee dat ik altijd maar degene moet zijn die zich aanpast. Om maar even in relatietermen te blijven: zo zijn we niet getrouwd 
Bedankt voor de lieve reacties 
Ik ga vandaag meteen de Linda kopen. En dat boek zal ik ook even opzoeken. Meer tips zijn nog steeds welkom
Ik ga vandaag meteen de Linda kopen. En dat boek zal ik ook even opzoeken. Meer tips zijn nog steeds welkom
Ik heb geen contact meer met mijn vader, dat heb ik zo'n 15 jaar geleden verbroken en daar voel ik me nog steeds erg prettig bij.
Bij mij was het wel een iets andere situatie maar dat het je moeder is wil niet zeggen dat ze dan ook recht heeft om in je leven te zijn, dat moet ze verdienen.
Bij mij was het wel een iets andere situatie maar dat het je moeder is wil niet zeggen dat ze dan ook recht heeft om in je leven te zijn, dat moet ze verdienen.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik heb ook al een paar jaar geen contact meer met mijn vader. Op een gegeven moment hield ik op met contact zoeken en toen was het 3 jaar stil.
Toen belde hij een keer ineens op dat hij 5000 euro nodig had omdat hij anders op straat kwam te staan (onzin, want hij heeft een woning van 2.5 ton zonder hypotheek) en ik moest dat maar even overmaken want ik had een goede baan. Geen 'hallo, hoe is het met je' oid, na 3 jaar.
Dus toen heb ik dat maar niet gedaan en opgehangen. Sindsdien is het weer stil. Mis er niks aan en voel me er prima bij.
Veel mensen die zo'n situatie niet hebben meegemaakt zeggen: "ja, maar het blijft toch je vader" en dit en dat. Dat je spijt krijgt als het te laat is. Nou...nee. Ik mis er niks aan. Als hij dood is heb ik er net zoveel contact mee als nu.
Dus.
Groetjes,
K.
Toen belde hij een keer ineens op dat hij 5000 euro nodig had omdat hij anders op straat kwam te staan (onzin, want hij heeft een woning van 2.5 ton zonder hypotheek) en ik moest dat maar even overmaken want ik had een goede baan. Geen 'hallo, hoe is het met je' oid, na 3 jaar.
Dus toen heb ik dat maar niet gedaan en opgehangen. Sindsdien is het weer stil. Mis er niks aan en voel me er prima bij.
Veel mensen die zo'n situatie niet hebben meegemaakt zeggen: "ja, maar het blijft toch je vader" en dit en dat. Dat je spijt krijgt als het te laat is. Nou...nee. Ik mis er niks aan. Als hij dood is heb ik er net zoveel contact mee als nu.
Dus.
Groetjes,
K.
Ook ik heb jaren terug met mijn vader gebroken. De verhouding met hem was voor mij ronduit ongezond en daarom heb ik vlak voor mijn zeventiende verjaardag alle banden verbroken. Geen moment spijt van gehad. Hij heeft op mijn zeventiende verjaardag via een bosje Fleurop-bloemen nog een halfslachtige poging gedaan contact te leggen ('Gefeliciteerd, je vader'), maar daar is het bij gebleven. Vervolgens hoorde ik her en der dat hij verkondigde twee kinderen te hebben: mijn broer en zus.
Dit is een van de betere beslissingen geweest.
Mijn vader is alweer wat jaren terug overleden. Toen hij op zijn sterfbed lag, heb ik nog even met de gedachte gespeeld hem te bezoeken. Maar na wikken, wegen en veel praten met vrienden, kwam ik tot de conclusie dat me dat niet hetgeen zou brengen wat ik stiekem zocht en dat het me waarschijnlijk alleen maar weer terug zou werpen.
Wel heb ik op zijn begrafenis het contact hersteld met een broer van mijn vader en die is me erg dierbaar en vice versa. Zonder woorden snapt hij het hoe en waarom.
Dit is een van de betere beslissingen geweest.
Mijn vader is alweer wat jaren terug overleden. Toen hij op zijn sterfbed lag, heb ik nog even met de gedachte gespeeld hem te bezoeken. Maar na wikken, wegen en veel praten met vrienden, kwam ik tot de conclusie dat me dat niet hetgeen zou brengen wat ik stiekem zocht en dat het me waarschijnlijk alleen maar weer terug zou werpen.
Wel heb ik op zijn begrafenis het contact hersteld met een broer van mijn vader en die is me erg dierbaar en vice versa. Zonder woorden snapt hij het hoe en waarom.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik heb het een poos terug gehad , even een boel afstand genomen van mijn ouders omdat mijn moeder psychisch ziek is en nogal raar is , juist van de periode geen contact heeft ze toch wel wat geleerd en ik heb zelf ook wel geleerd wat meer afstand tussen mijn ouders te nemen want dat was toch wel iets wat gewoon moest.
Ik denk gewoon dat je even voor jezelf niet meteen contact hoeft stoppen maar even een time-out en zien hoe dat werkt en dat als je denkt van dit is toch goed juist even de knoop doorhakken, dan heb je het namelijk niet impulsief gedaan en is daar even wat tijd over gegaan.
Ik denk gewoon dat je even voor jezelf niet meteen contact hoeft stoppen maar even een time-out en zien hoe dat werkt en dat als je denkt van dit is toch goed juist even de knoop doorhakken, dan heb je het namelijk niet impulsief gedaan en is daar even wat tijd over gegaan.
Soms is breken een goed idee maar bedenk wel dat er vaak geen weg meer terug is
je kunt ook afstand nemen zonder daadwerkelijk te breken en kijken wat dat je brengt. Breken kan dan altijd nog
Ik heb toen voor afstand gekozen en nu gaat het voortaan redelijk.
je kunt ook afstand nemen zonder daadwerkelijk te breken en kijken wat dat je brengt. Breken kan dan altijd nog
Ik heb toen voor afstand gekozen en nu gaat het voortaan redelijk.
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Netjes je grens aan blijven geven. Tot hier en niet verder. Dan heeft ze dat te accepteren.quote:
[..]
Hmm ja ik heb ook zelf al menig psycholoog bezocht
En ik ben het ook eens met wat de 2 users boven mij zeggen.
True, maar dit speelt al een jaartje of 7 en afstand nemen is ook mijn tactiek geweest de laatste jaren, alleen krijgt mijn moeder het toch weer steeds voor elkaar me lastig te vallen.quote:Op woensdag 26 juni 2013 12:01 schreef rhubarbje het volgende:
Soms is breken een goed idee maar bedenk wel dat er vaak geen weg meer terug is
je kunt ook afstand nemen zonder daadwerkelijk te breken en kijken wat dat je brengt. Breken kan dan altijd nog
Ik heb toen voor afstand gekozen en nu gaat het voortaan redelijk.
Maar idd, ik wil niks impulsiefs doen, dus het is maar even afwachten...
nee je laat haar je lastig vallenquote:
[..]
True, maar dit speelt al een jaartje of 7 en afstand nemen is ook mijn tactiek geweest de laatste jaren, alleen krijgt mijn moeder het toch weer steeds voor elkaar me lastig te vallen.
sorry maar jij hebt hier net zo veel rol in als zij
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Ja dat klopt, ts blijf je grens duidelijk aangeven en neem desnoods meer afstand. Je hóeft niet op haar te reageren. (is er schuldgevoel als je niet reageert?).quote:
[..]
nee je laat haar je lastig vallen
sorry maar jij hebt hier net zo veel rol in als zij
Ja daar hebben jullie ook wel gelijk in, ik heb inderdaad soms wel schuldgevoel of ik heb medelijden met haar. De laatste jaren ook wel geleerd dat ik dat niet moet doen, maar het blijft lastig.
Ik denk juist dat je dus meer moet leren voor jezelf te gaan en eigen keuzes en dat is best moeilijk als je een moeder hebt die heel veeleisend is en het vaak om haar laat draaien.quote:
Ja daar hebben jullie ook wel gelijk in, ik heb inderdaad soms wel schuldgevoel of ik heb medelijden met haar. De laatste jaren ook wel geleerd dat ik dat niet moet doen, maar het blijft lastig.
Dat is bij mij juist ook zo'n valkuil geweest dat ik me steeds aan haar moest aanpassen wat eigenlijk totaal niet kon dat ik daarin mezelf een beetje vergat.
Focus even op je eigen leven je eigen dingen en probeer niet te veel mee te gaan in haar ding.
Ja schuldgevoel en medelijden zijn inderdaad lastig.
Echter het blijft háár ding en daarover kun jij de verantwoordelijkheid niet op je nemen.
En je kunt haar ook niet veranderen (helaas).
Zij is zo en blijkbaar is ze er zo tevreden mee, anders deed ze wel wat anders.
Dat wil niet zeggen dat je daarin mee moet gaan.
Echter het blijft háár ding en daarover kun jij de verantwoordelijkheid niet op je nemen.
En je kunt haar ook niet veranderen (helaas).
Zij is zo en blijkbaar is ze er zo tevreden mee, anders deed ze wel wat anders.
Dat wil niet zeggen dat je daarin mee moet gaan.
Dit. Het is inderdaad haar ding, zij maakt keuzes waar ze zelf verantwoordelijk voor is.quote:
Ja schuldgevoel en medelijden zijn inderdaad lastig.
Echter het blijft háár ding en daarover kun jij de verantwoordelijkheid niet op je nemen.
En je kunt haar ook niet veranderen (helaas).
Zij is zo en blijkbaar is ze er zo tevreden mee, anders deed ze wel wat anders.
Dat wil niet zeggen dat je daarin mee moet gaan.
Wat mij ook erg heeft geholpen, is verwachtingen bijstellen. Dat voorkomt (of vermindert) teleurstellingen. Op het moment dat het je minder raakt, wordt de omgang in mijn ervaring wat makkelijker.
Probeer te accepteren dat ze op bepaalde vlakken geen moeder voor je zal zijn, of in ieder niet zoals jij het graag zou willen.
Verder wat al gezegd is, grenzen en afstand bewaken. Wees daar duidelijk en consequent in.
"The problem with common sense is that most people are morons."
|
|
