Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 217

Wie valt er over hoe ze het aanpakt?

Ik lees nergens aanvallen? Ik bedoelde het geenzins zo in ieder geval. Ik vertel vooral veel over hoe ik dingen aanpak, en hoe ik het zie. De enige 'kritische' noot die je van mij hoort is dat er frustratie uit haar post spreekt. En dat vind ik oprecht. Niet alleen uit deze, uit veel andere posts ook, er klinkt vaak veel onmacht in door. Ook toen haar zoon nog een stuk jonger was. Dat ik daar op reageer is geen kritiek, maar mededogen en het iemand gunnen het moederschap ontspannener te ervaren. Mij lijkt het hier delen van je moeilijke momenten een teken dat je daar open voor staat. Als dat niet zo is, dan kan Zana dat natuurlijk aangeven Soms kan de blik van een buitenstaander enorm helpen. Mij althans wel.

En verder is het wellicht pietluttig, maar ik begrijp het 'jullie manier' niet zo. In mijn ogen heb ik geen 'manier', ik improviseer waar ik bij sta, ik ben geen lid van een stroming ofzo Ik heb bij mijn weten nergens een waardeoordel gegeven over time outs en in de hoek zetten.

Ik lees wel degelijk kritiek op een strafstoeltje of iemand in de hoek zetten. En ja Zana klinkt af en toe gefrustreerd, maar niet iedereen is zo"n enorm relaxte moeder. Ik post het hier niet als ik ze na een dag weer achter het behang wil plakken, maar geloof me, dan zou ik ook zo over komen.

Voorbeeldje:

quote:

Op dinsdag 7 mei 2013 16:11 schreef Clubsoda het volgende:
En als hij een keer toch herhaaldelijk dingen doet die niet mogen, dan zou ik niet zo gauw zeggen "hij luistert niet", maar eerder "M wil steeds heel graag op zijn blokkenwagen staan". Want dat laatste is het, een niet te onderdrukken drang om iets te doen wat leuk en spannend is. Dat hij daarbij toevallig niet naar mij luistert, is echt bijzaak. Daar doet hij het niet om (dat komt nog wel), hij doet het omdat alles in hem schreeuwt dat hij graag op die wagen wil staan want dat is leuk. Het lijkt futiel, maar mij helpt het bedenken en benoemen wat zijn motivatie is, enorm op momenten dat ik mijn geduld lijkt te verliezen. (En overigens kies ik in dit geval, na uitleggen en indien nodig corrigeren, om de blokkenwagen op de gang te zetten )

even als voorbeeld dit stukje. Knap dat jij het nog zo positief kan benaderen, maar ik zie toch echt een jochie dat na tig keer iets verbieden, iets doet dat niet mag. En dus pak ik de blokkenwagen op een gegeven moment af en zeg ik tegen hem dat ie even in de hoek mag gaan staan omdat ie niet luistert.
(voorbeeldje van jou clubsoda, maar niet naar jou in persoon bedoeld, maar in het algemeen dus).

Ik lees daar dus geen kritiek in maar ik zie het als omdenken.
Een kind ontdekt en snapt nog niet echt wat het doet wat de gevolgen zijn.
Heeft de drang om er op te gaan staan keer op keer en heeft moeite met het stoppen er mee. Je kan je kind op de gang zette want het doet iets dat niet mag of de mogelijkheid het te doen weghalen en de blokkenkar op de gang te zetten

En melden dat je nu gaat kleuren, kleien whatever omdat een blokkenkar gewoon niet is om op te staan en wanneer je kind uit de bui van het erop gaan staan is het gewoon weer mogelijk de blokkenkar terug te zetten. Ik lees er verder niets over het feit dat ze een strafstoeltje of timeout niet kan waarderen ik vond het een handige tip.

En als zana denkt get lost ik doe het zo dan is dat toch ook prima.
Iedereen doet het anders tenslotte en dat is prima maar tips zijn handig.

Ik lees in mijn post echt nergens kritiek op een strafstoel. Heus niet Ik ben er namelijk niet op tegen, alleen gebruik het niet tot nu toe. Nou ja, één keer, toen M en ik in zo'n vicieuze cirkel zaten van vervelend op elkaar reageren (moe, hangerig, geen zin in eten, je kent het wel). Toen heb ik hem met stoel en al even aan de kant gezet, drie keer diep adem gehaald, en dan 30 seconden weer opgedraaid, geknuffeld en met nieuwe energie weer verder gegeten. Dus ik begrijp de zin er van heus wel. Maar verder heb ik nog nooit de behoefte gevoeld, misschien komt dat nog wel. Misschien ook niet.

In het stukje wat je van me quote: ik begrijp je punt Ik ben het alleen echt niet met je eens dat daar een vooroordeling over een ander aanpak uitspreekt. En het is in ieder geval geen verkapte "kijk mij eens moeder Theresa zijn"-post, want ik ben echt een juffertje ongeduld hoor, en ben zéker niet altijd zen. Maar in zo'n gevoel zie ik het nut van in de hoek staan gewoon niet in. Maar dat kan best de leeftijd zijn, M (15 mnd) zou dat nog helemaal niet snappen. Het is in dat geval echt nog de tweestrijd tussen de impuls die hij heeft en de externe beperking die ik opleg. Ik zie hem worstelen met hoe hij daar mee om moet gaan. Dus verdient hij wat mij betreft geen straf. Zodra ik zie dat het een lolletje voor hem wordt, of hij zich echt geen raad weet, dan waarschuw ik dat de blokkenkar weggaat en dat gebeurt ook. Dat vind ik in zo'n geval al meer dan genoeg 'straf' eigenlijk.

[ Bericht 1% gewijzigd door Clubsoda op 07-05-2013 17:55:58 ]

Misschien is het ook maar net mijn referentiekader. Ik doe onderzoek naar risicogedrag bij adolescenten, en lees dus veel over impulscontrole en hersenontwikkeling enzo. Ik ben er daardoor denk ik overmatig van bewust dat kinderhersenen volop in ontwikkeling zijn en dan met name gebieden die impulsen moeten controleren. Ik duid 'regels overtreden' in een groot deel van de gevallen als een "oooh, wat leuk, dat wil ik zo graag!" gevoel wat te laat gevolgd wordt door een "oeps, vergeten dat dat niet mag" gedachte. Regels moeten inslijten, automatiseren en dan pas kunnen ze impulsen beter onderdrukken. Ik zie dus geen jongetje dat keer op keer moedwilig niet luistert, maar een jongetje wat regels vergeet, of ze uitprobeert. Gelden ze altijd, of alleen nu even, en wat gebeurt er als ik het wel doe? Dat betekent niet dat zijn gedrag geen consequenties heeft, hij moet de regels wel leren. Maar het is wat Pvoess zegt: "omdenken".

Ander voorbeeld: mijn moeder vertelde dat kleine kinderen een heel sterke oprichtingsreflex hebben, ze moeten haast dwangmatig hun hoofd hooghouden en daarom liggen ze niet graag op hun rug. Me dat bedenkend vind ik het minder moeilijk om mijn geduld te bewaren als M friemelt tijdens het aankleden. Hij doet het niet om mij te jennen, maar omdat zijn lijfje hem vertelt dat liggen niet goed is. En daar speel ik dan op in en daar werken we om heen. Resultaat blijft hetzelfde: rust bij het verschonen.

Zoals ik al zei, dat helpt mij. En misschien een ander ook. Zo niet dan staat het iedereen geheel vrij mij input te negeren Ik vind alleen niet dat ik er over tot de orde geroepen hoef te worden, want zo uitzonderlijk zijn mijn post niet, noch zijn ze respectloos.

[ Bericht 2% gewijzigd door Clubsoda op 07-05-2013 17:45:13 ]

Zeg hoe zit dat bij jullie dreumessen, Rayen is bijna anderhalf jaar maar bijvoorbeeld thuis (en we wonen niet groot dus ik ben altijd haast in zicht)
Maar hij doet dus niets alleen, als hij in de tuin speelt en ik ga even naar binnen om wat te pakken dan wil/moet hij altijd meelopen.
Overal moet ik mee naartoe lopen, hij durft niet verder dan 2 meter of zo. Achter onze tuin is een klein woonerfje maar denk maar niet dat hij alleen een paar meter verder loopt.
terwijl ik daar bv. op een bankje zit en hem overal kan zien.
Is dit normaal gedrag voor zijn leeftijd?

Als we in de stad zijn bijvoorbeeld heeft hij dit niet en ben je hem bij wijze van kwijt voordat je er erg in hebt.

Ik gebruik hier de box nog regelmatig. Zeker niet als strafplek maar wel als plekje om even rustig te spelen zonder meteen de hele kamer rond de sjesen. Box staat ook nog laag zodat hij er ook nog in kan. Soms wil hij zelf ook nog even in de box. Misschien ook omdat hij zijn zusjes daar steeds in ziet liggen dat hij ook wil.

Hier ook de box , wanneer Oliver overprikkeld raakt want teveel om zich heen heeft hij echt afbakening nodig en gaat hij even in de box of stoel of buggy , en soms valt hij in slaap
Niet als Straf maar juist om hem even Uit de chaos te halen.

En verder verschillende kindjes , verschillende aanpakken. Arwen heeft echt bats/boem Kant en klare duidelijkheid nodig en wel een regime wat heel onnatuurlijk voelt maar zij zelf ook om vraagt.

Voordeel van een kleine krielkippie hebben

quote:

Op dinsdag 7 mei 2013 15:43 schreef Kyara het volgende:
M is vandaag op avontuur in de tuin geweest (1e keer, er moest eerst nog een struik weg en goed geveegd worden). We hebben bellen geblazen en dat vond hij echt super leuk!

Echt een tip om bij de action of zo een zooi van die dingen te halen

[ link | afbeelding ]

Ahw, lekker ding!

Action is te gek voor kinderspul! Ook kartonnen boekjes bijna gratis, scheelt weer want hier zijn al menig boekjes gesloopt!

Hier geen box meer, maar ook geen gebruik van stoel of gang (dan moet ik het traphek consequent neer zetten ). Vind het nog niet nodig om iets dergelijks in te zetten. Wat Zana omschrijft, herkent een ieder hier wel en iedereen wil wel dat stukje behang in huis hebben toch?
Ik kan overigens wel wat met de dingen die Clubsoda omschrijft, inderdaad omdenken of iets. Als je weet waarom ze iets doen, is het makkelijker ermee om te gaan.....maar dan nog is er altijd wel eens de welbekende druppel! en dan maar hopen dat papa op tijd thuis is

InAnouk wil nu ook zelf de trap af......maar dan gaat ze beginnen bij dat smalle gedeelte ik zet haar dan maar weer bij het brede gedeelte, maar omdat ik achter haar loop, gaat ze zich omdraaien en dus vooruit de trap af, doodeng vind ik het. Draai haar wel steeds om, maar toch! Engerd! Verder doet ze geen enge dingen.....nog....

Humm ik moet zeggen dat ik nooit de behoefte had om haar op een plek te zetten om af te koelen. Ze is behoorlijk speels, klimt graag en soms zoals vandaag erg jengelig maar ze is nooit echt echt stout of driftig...wel kan ze behoorlijk aandacht van me eisen. Als ik wil afwassen dan trekt ze aan mijn broek of duwt ze me aan de kant of ik moet altijd mee naar buiten. Ze is altijd in beweging en kan niet stil zitten (vandaag wel 5 minuutjes met emmer en water <3)

Vergeleken met jullie ben ik best streng...

Wat er tegen Zana gezegd werd 'Je straft hem omdat je het zelf niet meer weet' ben ik het heel erg mee oneens. Op een moment dat je je grens bereikt gaat je kind tever. En dan moet het kind leren dat het niet mag wat hij doet! En als zo'n stoel bij je past, prima toch?
Ik heb hier hele duidelijke regels. Nee is nee, en blijft nee. Ze moet het gewoon leren! Ook al is ze te jong om dingen te begrijpen, ik pak de dingen liever nu al aan.

Verder ben ik een moeder die haar geduld snel verliest. Ik kan er niks aan doen, zo ben ik. Ik verhef mn stem dan ook, en dat vind ik niet leuk, maar ik ben maar een mens. Ik heb dr zelfs wel eens een tik gegeven. Had het liever op een andere manier opgelost, maar heb een enorm opvliegend karakter. Ik moet ook leren. Gelukkig lijkt Elise er nooit van onder de indruk. Daardoor leer ik ook dat het gewoon geen zin heeft. Ze snapt pas echt als ik boos ben wanneer ik haar dwing me aan te kijken en haar rustig maar met een duidelijke stem uitleg dat het niet mag.

Dus wat dat betreft begrijp ik Zana heel goed. Ik ga ook geen eindeloze verschoonsessies aan, en bewust met eten knoeien accepteer ik ook niet. Dingen kapot maken kan gebeuren, ik heb hier niks weg gehaald, ze moet gewoon maar leren dat ze er niet aan mag komen. Als er toch iets kapot gaat is dat jammer, maar ze moet wél leren dat dat niet mag! In mijn ogen bereik je dat niet door het goed te vinden als iets kapot gaat, of alles weg te zetten.

Iemand haren-was tips? Elise vindt het afschuwelijk!
Ze is dol op het badje, vraagt er elke avond om 'Mama! E bap?' maar het haren was gedeelte is een drama. Ik doe het met de douchekop die ik zacht zet, maar zij begint dan zo te protesteren en te bewegen dat er altijd water over haar gezichtje stroomt. een washandje voor de ogen wilt ze absoluut niet, dit vindt ze nóg erger..

Argh!

Hihih San ik ben totaal tegenovergestelde ik ben echt niet streng ik laat haar best vrij en ze mag ook best veel van mij..

Hier ook bad favoriet maar haren wassen is drama! ze hangt over de rand van het bad en gilt...de hele vloer is dan nat omdat ik gewoon door blijf afspoelen..ik doe het altijd eerst bij mij, laat haar zelf de straal voelen, maar niks helpt echt.

quote:

Op dinsdag 7 mei 2013 21:33 schreef Sannne het volgende:
Iemand haren-was tips? Elise vindt het afschuwelijk!
Ze is dol op het badje, vraagt er elke avond om 'Mama! E bap?' maar het haren was gedeelte is een drama. Ik doe het met de douchekop die ik zacht zet, maar zij begint dan zo te protesteren en te bewegen dat er altijd water over haar gezichtje stroomt. een washandje voor de ogen wilt ze absoluut niet, dit vindt ze nóg erger..

Argh!

Ik spoel Larissa haar haren altijd uit met een beker/kan met schoon water, misschien is dat wat?

Gelukkig hoef ik niet vaak streng te zijn Ik vind het juist leuk dat iedereen zo verschillend is qua opvoeding! Ben zelf ook best streng opgevoed (zeker door mijn vader) en merk dat ik daar veel van terug zie in mezelf... Niks verkeerds aan.
Hier mag ook heel veel, ik ben ook heel makkelijk in veel dingen! We hebben 99% van de tijd de grootste lol met zn tweetjes! Maar als iets niet mag, dan ben ik onverbiddelijk

Ik reageerde niet zozeer op Zana omdat ik een time out een te strenge of verkeerde keuze vindt. Ik kan me heel veel situaties voorstellen waarin het een prima optie is. Wat hier in het topic ook wel beschreven wordt: verbieden, waarschuwen en wanneer er dan niet geluisterd wordt, op de stoel of in de hoek. Wat Zana beschrijft is een dag vol frustratiemomenten, niet luisteren, een vicieuze cirkel van grenzen opzoeken en uitdagen en dan uiteindelijke als laatste redmiddel omdat niets helpt, de stoel. Misschien interpreteer ik het verkeerd, maar zo lees ik het. Dáár reageer ik op. Omdat het me zo zonde lijkt dat je de hele dag strijd hebt. Had ze geschreven "als mijn zoon met zijn vingers aan de hete oven zit en hij dat na een waarschuwing nog doet, gaat hij op de gang", dan had je mij niet gehoord. Dat vind ik zeer logisch en begrijpelijk en ik zou het waarschijnlijk hetzelfde doen. Maar daar ging het in dit gevoel, in mijn ogen, niet over. Overigens zegt ze zelf ook: "ik weet dan op gegeven moment ook niet meer wat ik nog kan doen...voor die momenten hebben wij "de stoel"", dus dat lijkt me geen verkeerde interpretatie van Pvoess.

Overigens vind ik mezelf ook best streng hoor, en mijn regels 'ouderwetsig'. Maar ik probeer regels wel aan te passen aan wat hij snapt. Niet klooien tijdens het verschonen geldt al vanaf dat hij kon rollen, met drie maanden. Daar komt dan steeds wat bij. Niet met je vingers in het stopcontact vanaf dat hij kon kruipen, niet rommelen met eten weer wat later. Geen dingen kapot maken snapt hij nog echt niet, dus daar ga ik ook geen regel van maken, want dat frustreert alleen maar. Op het moment dat hij het verschil tussen 'moedwillig kapotmaken' en 'onderzoeken' snapt, gaan we daar wel aan werken.

[ Bericht 15% gewijzigd door Clubsoda op 07-05-2013 21:49:49 ]

Wij wassen de haren in badje, maar niet vaker dan twee keer per week en altijd aan het begin, zodat ze daarna gewoon lekker kan spelen. Shampoo in t haar, zo weinig mogelijk en dan met een bakje met water uitspoelen, twee bakjes en dan is het klaar. Ze weet daardoor heel goed hoe het werkt.

Hier was douchen een gedoe, wou ze alleen op de arm en dan niet met plezier.
Maar sinds we buiten de gazonsproeier aan hebben en ze daar soms onder mag, dachten we, dit is het moment om het aan te pakken. Buiten ging ze immers met kleren en al onder de koude sproeier staan en maar lachen.

Eerste keer mocht alleen d'r buik nat worden, tweede keer ook haren en rug nat en derde keer zelfs haren wassen, kleine stoere meis. Ik moet wel de douchekop vasthouden, volgende stap is dat ie gewoon hoog hangt. Vooral nu met dikke buik is het ideaal zo.

quote:

Op dinsdag 7 mei 2013 21:39 schreef The_Tankgirl het volgende:

[..]

Ik spoel Larissa haar haren altijd uit met een beker/kan met schoon water, misschien is dat wat?

Proberen waard! Thanks!

De verschillen in opvoeden vind ik ook erg interessant om te lezen
Ik merk wel dat ik soms bij vrienden ben of de buuf hoor met haar kind en ik schrik van de hoeveelheid "nee dat mag niet"

Ik besefte me dat ik bijna nooit nee mag niet of niet doen zeg, er waren dagen dat ik bijna alleen maar nee zei vroeger en dat vond ik niet fijn, er heerste en vervelende sfeer zo in huis (voor mijn gevoel) daarom dat ik er voor zorg dat er niks is binnen wat ze niet aan mag komen (bijna) en buiten probeer ik haar ook te laten experimenteren..