In het ziekenhuis beland door tarrel

Goedendag,

Voor velen van jullie waarschijnlijk een bekend probleem: de tarrel ("It's a dry peace of shit between the buttcheeks, it can become painful after a while.."(urbandictionary)(deze citaat is niet veranderd(bizar, blijkbaar is "een droge vrede tussen je kont" normaal?(ik heb dat trouwens nog nooit meegemaakt (nee ik ben geen homo, huehueheue (niks mis met homo's trouwens.(okee genoeg haakjes nu)))))))

Zo ook bij mij, vanochtend stond ik op en het bekende trekkende gevoel tussen beide billen was wederom een feit. Hoe erg je ook probeert te "vegen" na een intensieve loossessie, feit blijft dat het toiletpapier niets anders tot gevolg heeft dan een behaard kontgaatje, regelmatig besmeerd met een klein laagje feces. Dát, én een broeiende nacht in bed, maakte dat de harde koek tussen mijn billen smeekte om verwijderd te worden.

Mensen die hier bekend mee zijn weten dat douchen altijd stap één is. Ik stapte onder de douche en na een kwartier weken onder 38 graden Celsius (ideale temperatuur), kwam het grootste gedeelte van mijn buitenlichaamse opstopping los. Na deze resten door het doucheputje gestampt te hebben moest ik vluchtig met mijn vinger langs mijn billen om te controleren of alles weer schoon en onttarreld was. Daar kwam ik mijn grootste vijand tegen, de klittarrel: bilharen die zijn gaan klitten, verzegeld door een laagje stront. Met geen mogelijkheid was deze tarrel meer weg te wassen, niet met shampoo, niet een spons, niet met de tandenborstel van mijn vriendin, de enige optie was een nagelschaartje. Uiteraard moet hier met grote zorg mee omgegaan worden, maar zoals jullie misschien weten is het moeilijk knippen als je iets niet goed kan zien. De eerste knip ging zoals verwacht en gehoopt, maar de tweede knip ging mis. Ik schoot uit en de pijn schoot gelijk via mijn onvrijwillige kringspierverwijding door heel mijn lichaam. Het doucheputje vulde zich met bloed en ik schreeuwde het uit.

Ik had het geluk dat mijn vriendin er was, toen ze mij zag, met mijn ene hand aan de deurklink en met de andere mijn bloedspuitende gaatje stelpend, presteerde zij het om 112 te draaien en tegelijkertijd flauw te vallen. Ik pakte haar mobiel op, mijn bibs nog steeds stelpend, en gaf mijn gegevens. Binnen vijf minuten werd ons huis praktisch overvallen door ambulancebroeders, toen ze mij zagen staan, gehurkt, bij mijn vriendin die schijnbaar dood op de grond lag en waarover ik een riante hoeveelheid bloed had gespoten, was ik aan de beurt. Het laatste wat ik me daarvan herinner is een drievoudige tackel, mijn gaatje dat uitbarstte in een uitwerpsel- en bloedvulkaan, en een kapje met narcose dat over mijn mond werd gedrukt.

Een paar uur later werd ik wakker in het ziekenhuis, alwaar mij uitgelegd werd dat ze het bloeden hebben weten te stelpen, en dat mijn kringspier gehecht is. Ik moet alleen uitkijken met poepen, ik mag niet te hard drukken.

Klacht: door een tarrel in het ziekenhuis beland.
Antiklacht: door mijn hechting poep ik twee drollen tegelijk, net een H gepoept.