De kunst van het loslaten van je ex #225 - Detachment in progressss

quote:

Op maandag 3 juni 2013 00:30 schreef boeraap het volgende:
Jaa precies moet ook wel goedkomeb maar op familie gekegenheden mis ik dr zo ontzettend erg. En als ik dan bijv "zoenend" op de foto sta met een meisje krijg ik het de dag er na te horen.... zij heeft het uitgemaakt maar als ze zulke signalen geeft dan krijg ik alleen maar meer hoop

Ja snap ik, het is moeilijk om opeens weer alleen te zijn. Bedoel je dat zei er wat van zegt als jij zoenend met iemand op de foto staat?

quote:

Op maandag 3 juni 2013 15:41 schreef be-the-one het volgende:

[..]

Ja snap ik, het is moeilijk om opeens weer alleen te zijn. Bedoel je dat zei er wat van zegt als jij zoenend met iemand op de foto staat?

ja gaf een meisje een onschuldig kusje en 2 dagen later kreeg ik er een reactie op van haar... dat soort dingen maken me gek ik bedoel zij heeft het uitgemaakt maar wtf voelt ze nog wat voor me? we hebben ook weer eens een woordenwisseling gehad nadat ik dronken was.... als we elkaar weer ontmoeten deze week moet er echt het een en het ander weer worden uitgepraat

quote:

Op maandag 3 juni 2013 19:12 schreef boeraap het volgende:

[..]

ja gaf een meisje een onschuldig kusje en 2 dagen later kreeg ik er een reactie op van haar... dat soort dingen maken me gek ik bedoel zij heeft het uitgemaakt maar wtf voelt ze nog wat voor me? we hebben ook weer eens een woordenwisseling gehad nadat ik dronken was.... als we elkaar weer ontmoeten deze week moet er echt het een en het ander weer worden uitgepraat

Dat uitpraten moet je zeker doen, het is namelijk erg apart hoe ze doet. Ze heeft het uitgemaakt maar de reactie die ze geeft op jou onschuldige kus met dat meisje, is toch erg vreemd en neigt eigenlijk in mijn ogen naar jaloerzie. Vraag waarom ze het erg vind (van dat kusje) nu het uit is. Zij heeft het immers uitgemaakt. Goodluck.

*meldt zich*

inmiddels zo'n 5 maanden uit, maar nog lang niet over hem heen...
1,5 jaar afstandsrelatie, bijna naar daar verhuisd, maar vanwege omstandigheden niet mogelijk geweest. Ergens maar goed ook want het bleek 1 grote leugen te zijn geweest...wat het missen er niet minder op doet worden helaas

quote:

Op maandag 10 juni 2013 23:37 schreef IEAIEI het volgende:
*meldt zich*

inmiddels zo'n 5 maanden uit, maar nog lang niet over hem heen...
1,5 jaar afstandsrelatie, bijna naar daar verhuisd, maar vanwege omstandigheden niet mogelijk geweest. Ergens maar goed ook want het bleek 1 grote leugen te zijn geweest...wat het missen er niet minder op doet worden helaas

Het slijt, echt, ookal voelt het niet zo nu. Ik heb het ook heel vaak angehoord en geloofde er geen zak van, maar nu na 1 jaar ben ik er vanaf. Ook moet je proberen open te staan voor nieuwe liefde. Daarmee bedoel ik niet dat je gelijk van de een op de ander moet gaan, maar gewoon weer een beetje om je heen proberen 'durven' kijken. Het wordt steeds minder. Er komen dagen dat je denkt 'hey vandaag dacht ik een halve dag niet aan hem!'. Daarbij moet je (proberen) de minpunten van hem te zien. Eerst kun/wil je die niet zien omdat hij de grote liefde etc. was. Maar als je deze probeert te zien dan kan het een stuk makkelijker gaan. Er komt voor jou een moment dat je denkt 'wat een lul, ik kan beter krijgen'.

pff ben intussen wel op het punt dat ik hem echt niet terug wil (of miss toch wel?) genoeg gebeurd en hij is veel te ver en te vaak over grenzen gegaan, excuses aangeboden, en dan weer hetzelfde gedaan :s (en ja ik heb dat geslikt) en toch mis ik hem....en wil ik nog altijd bij hem zijn *kuch* *slaat zichzelf voor het hoofd*

quote:

Op dinsdag 11 juni 2013 18:55 schreef IEAIEI het volgende:
pff ben intussen wel op het punt dat ik hem echt niet terug wil (of miss toch wel?) genoeg gebeurd en hij is veel te ver en te vaak over grenzen gegaan, excuses aangeboden, en dan weer hetzelfde gedaan :s (en ja ik heb dat geslikt) en toch mis ik hem....en wil ik nog altijd bij hem zijn *kuch* *slaat zichzelf voor het hoofd*

Misschien, ergens in.je hoofd, wil.je hem nog wel terug. Het klinkt voor mij heel herkenbaar, maar of 5maanden de tijd is, 1 week, of 3 jaar, iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Je wil bij hem zijn omdat je nu ook denkt aan hoe leuk en lief die tijd was en hijzelf. maar die gevoelens moet je proberen weg te drukken, en dat lukt ook niet van de een op de andere dag!

Het is ongeveer 9 maanden uit nu, na een wat roerige periode vlak nadat het uit was eigenlijk weinig meer de behoefte gehad om mijn ex te zien of spreken, laat staan iets met haar te willen. Toch dacht ik nog wel vaak aan haar, deed daar alleen niks mee. Na de roerige periode mijn zelfvertrouwen weer opgekrikt, gedate/gezoend met andere meiden. Allemaal goed. Tot nu opeens.
Afgelopen zaterdag was ik jarig en ik had derhalve een klein beetje contact, ze feliciteerde me op whatsapp en toen nog een beetje verder gepraat. Ook berichtte ze moeder nog en kreeg ik sms'jes van haar moeder/tante/ oma, al zoek ik daar verder niks achter.
Gister had ze haar rijbewijs gehaald(na 1,5 jaar lessen...) en dus feliciteerde ik haar. Weer wat contact over en weer gehad en ze was erg geïnterreseerd.

Het gevoel dat ze me toch nog erg interessant/leuk vind heb ik eigenlijk altijd nog gehouden(ik ben degene die het uitmaakte). Zelfs ook nu ze al weer een tijd een nieuwe vriend heeft. Ik heb ze 1 keer samen gezien en op dat moment verdween haar aandacht voor hem en was ze alleen nog maar met mij bezig. Ook mensen in mijn omgeving hebben een beetje hetzelfde idee.

Nu hoef ik hier natuurlijk niks mee te doen maar ik merk dat het toch gebeurt. De manier waarop het uitging en die roerige periode erna waren niet zo prettig en het idee van 'wat als' is toch altijd een beetje gebleven. Ondanks dat ik haar een tijd niet gezien heb, en sporadisch gesproken, ben ik toch geïnteresseerd in haar geraakt. Het lijkt me dat dit de beste plek is om dit te plaatsen, misschien dat iemand een zelfde ervaring heeft.

Misschien is er een soort interesse omdat je een deel van je leven met haar hebt gedeeld (hoe lang waren jullie samen? Waarom is het uit?). Mensen denken vaak dat je blij moet zijn als je van je ex af bent, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Ik vind het juist gek als mensen hun ex zo makkelijk kunnen laten vallen als ze het eenmaal hebben uitgemaakt. Je hebt om haar gegeven en flink ook, dus waarom zou je geen interesse mogen hebben? Dit betekent niet direct dat je voor haar valt of haar terug wilt.

Gekwetst, vernederd, verontwaardigd, gebroken, futloos.
Waarom doe je als man je best voor een vrouw? je wordt toch keihard voorgelogen!

Ik heb geen idee hoe ik überhaupt de woorden van een vrouw nog moet geloven.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 21:51 schreef CecilBDemented het volgende:
Gekwetst, vernederd, verontwaardigd, gebroken, futloos.
Waarom doe je als man je best voor een vrouw? je wordt toch keihard voorgelogen!

Ik heb geen idee hoe ik überhaupt de woorden van een vrouw nog moet geloven.

Uit jou woorden maak ik op dat je geen een vrouw kan geloven, en allemaal t zelfde zijn? Beetje heel erg onzin.. iedereen is zo anders..

quote:

Op zaterdag 15 juni 2013 00:08 schreef be-the-one het volgende:

[..]

Uit jou woorden maak ik op dat je geen een vrouw kan geloven, en allemaal t zelfde zijn? Beetje heel erg onzin.. iedereen is zo anders..

Die laatste zin was misschien wat impulsief mijn excuses. Maar helaas weinig geluk met het treffen van de juiste vrouw. En dan ben ik gelukkig redelijk alert.
Maar blijkbaar moet ik toch nog wat voorzichtiger zijn met het geven van mijn hart.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 21:37 schreef StrawberrySwing het volgende:
Misschien is er een soort interesse omdat je een deel van je leven met haar hebt gedeeld (hoe lang waren jullie samen? Waarom is het uit?). Mensen denken vaak dat je blij moet zijn als je van je ex af bent, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Ik vind het juist gek als mensen hun ex zo makkelijk kunnen laten vallen als ze het eenmaal hebben uitgemaakt. Je hebt om haar gegeven en flink ook, dus waarom zou je geen interesse mogen hebben? Dit betekent niet direct dat je voor haar valt of haar terug wilt.

Ik ben 3 jaar met haar samen geweest. Er is niet een eenduidige reden waarom het uit is, combinatie van meerdere factoren. We zaten in een sleur, ik zat niet lekker in me vel en ik ontmoette iemand anders. Niet dat ik met dat andere meisje iets heb gedaan het was meer het 'gras is groener aan de overkant' idee. Achteraf heb ik daar spijt van gehad wat die roerige periode ook deels verklaard.

Achter haar interesse probeer ik ook niks te zoeken. Ik heb echter genoeg ervaring met vrouwen om het verschil te merken tussen een vriendschappelijk praatje en echt op een bepaalde manier geïnteresseerd zijn in iemand. En ik neig in dit geval toch meer naar het laatste.

quote:

Op zaterdag 15 juni 2013 00:22 schreef CecilBDemented het volgende:

[..]

Die laatste zin was misschien wat impulsief mijn excuses. Maar helaas weinig geluk met het treffen van de juiste vrouw. En dan ben ik gelukkig redelijk alert.
Maar blijkbaar moet ik toch nog wat voorzichtiger zijn met het geven van mijn hart.

Ja ik verbaas me ook nog best vaak over hoe makkelijk mensen hun vriend/vriendin kunnen laten vallen. Misschien moet je het op je af laten komen, en is vast wel iemand die echt om je geefr en bij je blijft.

Na 4 maanden dat ze het heeft uitgemaakt weet ik nogsteeds zeker dat ik haar ooit terug zal krijgen. Is het nutteloze hoop of kan ik haar overtuigen dat het de volgende keer wel gaat lukken? Wie weet het..

Begrijp me niet verkeerd, er is niks mis met mijn leven, ik heb alleen geen oog voor of zin in andere vrouwen. Ik heb het geprobeerd, een paar keer gedate, maar dat trekt mij gewoon niet. Ik weet diep van binnen wat ik wil.
Voor de rest is mijn leven perfect, ik doe leuke dingen, ik heb plezier in mijn baan en ik ben niet depressief (meer ). Ik ben volop optimistisch.

Wat denken jullie dat de kansen zijn als ik haar laat zien dat ik veranderd ben?

Mijn mening is dat als iets hoort te zijn, dat dat vanzelf weer zo zal zijn. En ik heb het gevoel dat het zo hoort te zijn. Alleen dan moet ik iets anders zijn. Gelukkig zijn de dingen waarvan ik weet dat ze die anders wilt zien dingen die ik ook anders wil zien aan mijzelf.

Dus mijn plan is om mijzelf te herontdekken en dan zal ik haar terugveroveren. Want zo kan dat ook.

Een overwinning waar je hard voor gevochten hebt is vele male beter dan een easy victory.

Je kunt het proberen bro. Zal idd nog even jezelf de tijd geven om aan jezelf te blijven werken. Naar verloop van tijd kan je inderdaad de stoute schoenen gaan aantrekken en haar bellen of appen oid om eens ergens af te gaan spreken. Je laatste zin klopt volledig

Ik zit nu op het zelfde pad al hoewel het bij mij nog maar een dikke maand uit is. Heb nu voor het eerst de stap gezet om eens een aantal dagen niks van mezelf te laten horen, echter blijft zij telkens "vriendschappelijk" "contact" te zoeken met mij waarop ii dan droog en kort anrwoord geef. Uiteindelijk wil ik het net zoals jou aanpakken

Maax, Ik geef je niet veel kans, maar good luck.

Wat ben ik blij om te zien dat er een topic over liefdesverdriet is. Las net de OP en herkende het allemaal. Heb volgens mij alle fases inmiddels wel doorlopen, zowel door elkaar als in verkeerde volgordes maar dat maakt niet uit.

Ik weet alleen niet goed in welke fase ik nu zit. Ik weet dat het over is, dat is het eigenlijk al 4/5 weken. Maar we wonen nog in 1 huis en zit voorlopig nog geen vooruitgang in dat 1 van de 2 weggaat. En het voelt allemaal zo oneerlijk aan. Zij heeft namelijk al een soort van ander en vrienden en familie om haar heen. Ik heb 6 jaar geleden alles opgegeven voor haar en eigenlijk ook nooit de moeite genomen om zelf goed te kunnen aarden in deze omgeving. Dat is dom geweest.

Het gevoel nu is bang voor wat komen gaat en eenzaam zijn en ondanks dat ik weet dat het wel goed komt, zal het een lastige weg worden.

P.s. sorry dat ik zomaar het topic binnenstorm, maar het is nogal een warboel in mijn hoofd.

Oei lijkt me erg kut om nog samen te wonen. Sterkte er mee!

Is ook inderdaad niet de beste situatie. Er is ook nog een dochter in het spel wat het geheel eigenlijk alleen maar lastiger maakt. Met name als we beide op ons zelf wonen.

Maar sowieso bedankt

quote:

Op zondag 16 juni 2013 14:28 schreef aeque het volgende:
Wat ben ik blij om te zien dat er een topic over liefdesverdriet is. Las net de OP en herkende het allemaal. Heb volgens mij alle fases inmiddels wel doorlopen, zowel door elkaar als in verkeerde volgordes maar dat maakt niet uit.

Ik weet alleen niet goed in welke fase ik nu zit. Ik weet dat het over is, dat is het eigenlijk al 4/5 weken. Maar we wonen nog in 1 huis en zit voorlopig nog geen vooruitgang in dat 1 van de 2 weggaat. En het voelt allemaal zo oneerlijk aan. Zij heeft namelijk al een soort van ander en vrienden en familie om haar heen. Ik heb 6 jaar geleden alles opgegeven voor haar en eigenlijk ook nooit de moeite genomen om zelf goed te kunnen aarden in deze omgeving. Dat is dom geweest.

Het gevoel nu is bang voor wat komen gaat en eenzaam zijn en ondanks dat ik weet dat het wel goed komt, zal het een lastige weg worden.

P.s. sorry dat ik zomaar het topic binnenstorm, maar het is nogal een warboel in mijn hoofd.

Sterkte man .. Kan me helemaal vinden in jouw verhaal, maar jij hebt ook nog een kind .. .. Jeetje ..

quote:

Op zondag 16 juni 2013 13:53 schreef StrawberrySwing het volgende:
Maax, Ik geef je niet veel kans, maar good luck.

Ach, I like to beat the odds.

Geeft me een doel in mijn leven

quote:

Op zondag 16 juni 2013 17:46 schreef Maax het volgende:

[..]

Ach, I like to beat the odds.

Geeft me een doel in mijn leven

quote:

Op zondag 16 juni 2013 15:39 schreef mitchelll0181 het volgende:

[..]

Sterkte man .. Kan me helemaal vinden in jouw verhaal, maar jij hebt ook nog een kind .. .. Jeetje ..

Zelfde situatie (nou ja enigzins dan)?

En op zich dat er een kind bij de situatie betrokken is heeft zo z'n voor- en nadelen. Nadelen zijn natuurlijk het minder zien(aangezien ze met haar moeder meegaat) en minder goed zien opgroeien, maar aan de andere kant trekt het je wel er doorheen. Want zij kiest hier niet voor. En ik zal toch verder moeten om er ook voor haar te kunnen zijn.

Gister uitgemaakt met mijn vriendin na dik anderhalf jaar samen geweest te zijn. Ik was m'n hele leven single (en dat vond ik prima) maar toen ik haar ontmoette dacht ik het toch echt gevonden te hebben. Helaas kwam de sleur er in en omdat zij hier niet kon aarden in Nederland (ze kwam uit Spanje) werd het allemaal steeds minder leuk. Ik hield het nog een tijd vast maar gister gezegd dat het het een of het ander moest worden en daarom uiteindelijk deze stap genomen.

Ze was al drie weken terug in Spanje en hierdoor voelde het toch ook al enigszins alsof het uit was. Schrale troost. De komende weken wil in geen enkel contact meer met haar. Niet uit haat, maar puur voor mezelf.