Thiandi Grooff- Faciliated Communication Hoax.

Clevy Keyboard & Clevy Overlay in BNN's "Je zal het maar hebben"

quote:

Een Amerikaanse pedagoge attendeerde José Smits en Trix Grooff op het bestaan van Facilitated Communication. In de zomer van 2004 reisden ze samen met Thiandi naar een instituut van de Universiteit van Syracuse, dat sinds 1992 is gespecialiseerd in deze methode. Ze stonden versteld van de resultaten die Marilyn Chadwick al heel snel met Thiandi behaalde: Na enig zoeken hoe ze Thiandi het beste kon ondersteunen, begon Thiandi warempel te schrijven door letters aan te wijzen en nog wel in het Engels. Na twee sessies was José eveneens in staat om Thiandi te laten schrijven. (Nanninga, 2006)

Hoewel Thiandi voorheen zelfs niet door middel van plaatjes duidelijk kon maken wat ze wou en men aannam dat haar IQ niet hoger lag dan 30, bleek ze ongemerkt al heel veel kennis te hebben vergaard. Haar moeders hadden altijd al het vermoeden dat ze meer begreep dan ze liet blijken. Als men haar bijvoorbeeld twee voorleesboeken liet zien, dan pakte ze het boek dat het beste bij haar leeftijd paste en gooide het andere boek weg. Maar wat ze via een letterbord presteerde, overtrof de stoutste verwachtingen. Smits schreef er in januari 2005 een verhaal over voor NRC Handelsblad.

Thandi zat op dat moment al verscheidene maanden thuis, waar ze werd begeleid door drie werkstudenten. Helaas lukte het niet om in Almere een middelbare school te vinden die haar wilde toelaten. Omdat ze al zo goed Engels kon schrijven en haar ouders die taal ook beheersten, viel de keus op de Lister Community School in Londen, die open stond voor gehandicapte leerlingen. Op 11 mei 2005 startte Thiandi een dagboek op internet, waarin ze meteen in het Engels begon te schrijven. Moeder José, die ook in Engeland was gaan wonen, zorgde ervoor dat haar dochter op school werd bijgestaan door begeleiders die haar communicatie ondersteunden. Enkelen moesten het veld weer ruimen omdat ze niet beschikten over een bruikbare hulphand.

Eind oktober 2005 kreeg Thiandi een ontsteking aan de drain in haar hersenen. Ze onderging een operatie en moest ruim twee weken in het ziekenhuis blijven. Maar op 12 december was ze weer fit genoeg om twee examens te doen. Een docent van de school, die zich had bekwaamd in Facilitated Communication, ondersteunde haar hand bij het examen in natuurwetenschap. Daarin werd ze de beste van de klas.

De ouders van Thiandi waren ondertussen nog steeds bezig om voor haar een school in Nederland te vinden. Ze waren in beroep gegaan tegen een uitspraak van de Bestuurscommissie Openbaar Onderwijs Almere. Maar op 16 november 2005 besliste de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State dat de twee middelbare scholen in Almere waarbij men Thiandi had aangemeld, met recht van mening waren dat het voor hen een te grote belasting was om haar toe te laten.
In januari 2006 moest Thiandi nog een operatie ondergaan en verbleef ze weer enige tijd in Nederland. In april kon ze definitief naar eigen land terugkeren toen bekend werd dat ze het komende schooljaar terecht kon op het katholieke Cals College in Nieuwegein. De schoolleiding durfde deze uitdaging wel aan te gaan.
Een wiskundeknobbel

Op grond van haar studieresultaten in Londen, waar ze O-levels behaalde, mocht Thiandi in augustus 2006 naar de vierde klas van het atheneum. Ze had zich blijkbaar razendsnel ontwikkeld sinds ze in 2005 voor het eerst een echte schoolopleiding ging volgen. Het eerste jaar op het atheneum verliep moeizaam en er waren veel spanningen. Thiandi werd niet geaccepteerd door haar medeleerlingen, die zich stoorden aan de geluiden die ze maakte. Ook enkele leraren gedroegen zich nogal nors en ze werd vaak de klas uitgestuurd.Men besloot dat het beter was om Thiandi een eigen kamertje te geven, waar ze met haar assistenten de leerstof kon doornemen. De docenten kwamen regelmatig even langs om het lesprogramma door te spreken. (zie ook Nanninga, 2006)

Via het universiteitsblad Folia en andere kanalen werden er studenten geworven die Thiandi voor 15 euro per uur naar haar eindexamen wilden begeleiden. Ze konden worden betaald uit haar persoonsgebonden budget. In Thiandis dagboek worden een dozijn Nederlandse studenten genoemd die voor korte of langere tijd als hulphand fungeerden. Om haar bij een schoolvak goed te kunnen begeleiden, moesten ze vermoedelijk zelf al examen in dat vak hebben gedaan. Soms bleek een begeleider bij nader inzien niet zo geschikt. Zo schreef Thiandi op 13 februari 2008:

Ik heb wiskunde gedaan met Wieke. Het was moeilijk en lastig. Ik wil niet meer wiskunde doen omdat het te moeilijk is voor mij. Ik wil alleen nog dingen doen die ik kan.

Het lukte aanzienlijk beter nadat Jelle haar met wiskunde ging helpen. Op het eindexamen, dat ze in 2009 aflegde, scoorde Thiandi zelfs een 9,6 voor dit vak. Ze kreeg voor elk examen zes uur de tijd en werd daarbij geassisteerd door een van haar vaste begeleiders. Vier van hen werkten aan de examens mee. De school had een apart examenlokaal voor haar gereserveerd. Daar waren twee surveillanten aanwezig, die erop moesten toezien dat alles met de wijsvinger van Thiandi werd geschreven. Men ging er vanuit dat de hulpstudenten geen invloed uitoefenden op de antwoorden..

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:14 schreef Herpderphawk het volgende:

[..]

'een zeer zwakbegaafde'? conclusie TS is zelf zwakbegaafd

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:28 schreef zovty het volgende:

[..]

Ze is toch getest? En heeft een bachelor gehaald. In een omgeving die, zoals je zelf aangeeft, helemaal niet zo blij is met haar...

quote:

Geen testje met Thiandi

Er is reden om te vermoeden dat Thiandi geen uitzondering is en dat haar geschriften kunnen worden toegeschreven aan de personen die haar hand ondersteunen. Het feit dat ze zo snel Engels kon schrijven, zonder dat ze daar les in had gehad, maakt het extra ongeloofwaardig. De moeders van Thiandi geloven dat ze jarenlang alle informatie die ze tegenkwam heeft opgezogen en verwerkt, zonder te oefenen en zonder feedback. Trix Grooff schreef op de website van de door haar opgerichte Stichting Inclusief Onderwijs:

De ervaring van prof. Chadwick is dat de meeste kinderen (ook met het syndroom van Down) zelf leren lezen als ze maar in taalrijke omgevingen opgroeien, dus overal woorden zien. Ga ervan uit dat deze kinderen kunnen lezen en spellen. Mijn dochter bijvoorbeeld heeft Engels geleerd van de tv. In de twee jaar dat ze op de gewone school erbij mocht zitten, heeft ze alles geleerd wat op het bord stond.

Ook José Smits is hiervan overtuigd. Zij schreef achterin het boek van Thiandi:

Veel mensen met ernstige beperkingen zaten nooit op school. Men kan zich echter bedenken dat geschreven taal overal om ons heen is: op straat, op wegbordjes, op tv bij ondertiteling, in boeken, kranten, tijdschriften die in huis slingeren, de taalspelletjes op tv. Er is zoveel onbewust aanbod. Leren lezen blijkt voor sommigen minder moeilijk dan leren praten.

Stel dat Thiandi inderdaad onbewust Engels en Nederlands heeft leren schrijven zonder dat te praktiseren, dan mogen we haar vast wel een wonderkind noemen. En daar komen die wiskundeknobbel en haar razendsnelle schoolcarrière nog bij. Van mij mag het allemaal waar zijn, maar het lijkt me niet onredelijk om Thiandi te vragen hier enig bewijs voor te leveren. Kan ze bijvoorbeeld een simpele rekensom maken (19 + 7 = ?) zonder dat haar assistent de opgave kan zien of horen? Als dat is vastgesteld, dan weten we zeker dat ze werkelijk kan communiceren en geen ernstige verstandelijke beperking heeft. Dat zou belangrijk nieuws zijn.

Ik vroeg aan José Smits of er al eens een geblindeerde test is uitgevoerd. Dat hoeft niet veel tijd te kosten. We hoeven ook niet zo bang te zijn dat Thiandi helemaal zal dichtklappen wanneer ze een eenvoudige rekensom moet maken terwijl daar een onafhankelijke waarnemer bij aanwezig is. Ze heeft bij haar eindexamen wel voor hetere vuren gestaan en geeft ook regelmatig interviews en lezingen. Zowel Thiandi als haar ouders hebben naar eigen zeggen last van critici die twijfelen aan de waarde van gefaciliteerde communicatie. Ze willen graag dat iedereen inziet dat Thiandi niet achterlijk is. Dit probleem kan snel worden opgelost door een simpel testje uit te voeren, waarbij men een koptelefoon zou kunnen gebruiken om ervoor te zorgen dat alleen Thiandi de opgaven kan horen.

Er is niet veel voor nodig om duidelijk te maken dat de critici ongelijk hebben. José Smits liet mij echter weten dat ze beslist niet wil dat haar dochter aan een geblindeerde test deelneemt. Zo’n test schijnt ook nog nooit te zijn uitgevoerd. Volgens Smits maken mensen die de vermogens van Thiandi op de proef willen stellen, daarmee duidelijk dat ze aan Thiandi twijfelen en haar niet serieus nemen. Ze heeft de indruk dat zulke mensen haar dochter onderuit willen halen en ze houdt ze daarom het liefst op afstand.

Op deze wijze zullen er altijd twee kampen blijven bestaan. Wie in Thiandi gelooft, heeft geen behoefte meer aan een deugdelijke test. En wie wel zo’n test zou willen uitvoeren, geeft blijk van wantrouwen en behoort automatisch tot het vijandelijke kamp. Ik weet niet wat de meerderjarige Thiandi hier zelf over te zeggen heeft. Eist zij eveneens dat we in haar vermogens geloven zonder daar een deugdelijk bewijs voor te willen leveren?

Prof. Marijk van der Wende, decaan AUCIedereen mag geloven wat hij of zij wil. Als ik bijvoorbeeld zou willen geloven dat ik een groot schaker ben, dan kan niemand mij dat beletten. Maar het zou wel raar zijn als ik dan een meestertitel kan behalen zonder dat ik hoef aan te tonen dat ik geen schaakcomputer nodig heb om sterke spelers te kunnen verslaan.

Thiandi heeft inmiddels een vwo-diploma op zak en zal wellicht in 2013 een bachelorgraad behalen. Het zou een blamage zijn voor het Amsterdam University College als later mocht blijken dat Thiandi analfabeet is. We mogen prof. Marijk van der Wende prijzen voor het feit dat zij haar universiteit graag wil openstellen voor iemand die vanwege haar handicap bij andere universiteiten geen plek kon vinden. Haar verlangen om het goede voorbeeld te geven zou er echter niet toe mogen leiden dat ze haar wetenschappelijke instelling verliest en zonder enig bewijs in wonderen gaat geloven. Ook wanneer ze het goed heeft gezien en Thiandi inderdaad heel intelligent is, zou het nuttig zijn om dit een keer overtuigend vast te stellen. (5) Dat helpt de wetenschap vooruit.

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:34 schreef zovty het volgende:
Ze heeft haar Bachelor gehaald toch? Als dat geen test is... Zeker in een omgeving die toch al kritisch is, zoals je zelf schreef.

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:39 schreef zovty het volgende:

[..]

Nee, tldr.

[..]

Ik snap je punt wel, maar snap je wat ik bedoel? Je wekt zelf de indruk dat haar docenten er ook allemaal niet blij mee waren, maar toch, heeft niemand tijdens al die examens hen kunnen betrappen op valsspelen.
Dat is toch ook onwaarschijnlijk?

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:39 schreef zovty het volgende:

[..]

Nee, tldr.

[..]

Ik snap je punt wel, maar snap je wat ik bedoel? Je wekt zelf de indruk dat haar docenten er ook allemaal niet blij mee waren, maar toch, heeft niemand tijdens al die examens hen kunnen betrappen op valsspelen.
Dat is toch ook onwaarschijnlijk?