Cayok & Chester, Diesel & Pepe

Zojuist nog maar eens een bevestiging gekregen van hun toenemende vertrouwen.

Ik heb alleen een liggende krabplank, en mijn Burmezen wilden niets anders. De nieuwe lichting gebruikt die ook enthousiast voor dat doel, en als algemene ligplek (het is niets meer dan een 30x80 plank met een stugge nylon deurmat eromheen), maar ik krijg het idee dat ze toch ook iets willen waar ze echt aan kunnen hangen.

Een 25x200 plank had ik nog liggen, dus weer 2 deurmatten en een paar doosjes tapijtnagels gehaald, en aan de slag met een hamer. Dit tot grote interesse van de heren, die ook tijdens het hameren gingen snuffelen aan het uiteinde waar ik even niet bezig was. En ondertussen wordt er op en om de plank, die nu nog op de grond ligt, hevig gebakkeleid.

Echt nerveuze katten zouden met dat gehamer snel een of twee verdiepingen hoger zijn gaan liggen, en zich de komende twee uur niet meer hebben vertoond.

Morgen even twee bevestigingspunten in de muur maken, en het ding rechtop zetten, dat kan wat spektakel opleveren.

quote:

Op maandag 13 mei 2013 18:32 schreef mvdejong het volgende:
Ik denk dat Chester de volgende is die gaat "loskomen" door zijn jeugd en nieuwsgierigheid, ...

En jawel hoor. Toen ik vanochtend na het afgaan van de wekker nog even op mijn rug lag, was binnen de kortste keren het hele kwartet in mijn slaapkamer. Diesel kwam weer even kroelen, en spinde zo luidruchtig dat Chester ook op mijn bed sprong om te kijken wat er gebeurde. Ik krabbelde hem even, wat hij een lekker gevoel vond, totdat hij erachter kwam dat dat door mijn hand gebeurde, toen sprong hij direct van mijn bed af. En twee minuten later was hij terug omdat hij zich realiseerde dat het toch wel erg lekker was, en spinde zeer luidruchtig.

Trouwens nog iets speciaals : Pepe heeft een paar keer (in etens-situaties) een mauwtje naar me gegeven, de eerste "verbale" communicatie. Het is iets tussen een "normale" mauw en de "iew" geluidjes van een kitten, maar het was totaal anders dan het koeren wat ze onderling doen, en het was duidelijk aan mijn gericht.

En de verticale krabplank is geplaatst. Het inslaan van nog wat extra tapijtnagels. en het indraaien van de bevestigings-schroeven in de plank met een schroef-boormachine was interessant, maar toen de boorhamer eraan te pas kwam om de gaten in de muur te maken, hield uiteindelijk zelfs Chester het niet meer uit. Maar, 's avonds bleek het toch wel een succes, Pepe verkende de plank over de volle lengte :


Vanwege de wat gekke hoek, en omdat ik geen zin had de boekenkast weer half te demonteren, is de linkerkant met 3 scharnieren aan de muur bevestigd. Hij moet eigenlijk strak tegen de kast aanzitten, en daarvoor moet ik nog een vergrendeling maken, maar nu beweegt hij nog, en je ziet op de foto dat de plank wat uitgedraaid is. Vannacht is er duidelijk meer mee gespeeld, want ik had hem weer terug op zijn plek gezet, en vannochtend stond hij iets van 90⁰ van de muur. Als de plank vastzit zullen ze ook op de boekenkast over kunnen stappen, ik heb de speaker al wat verder naar rechts verplaatst.

[ Bericht 0% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:13:50 ]

Vanochtend verzamelde na het afgaan van de wekker het hele kwartet zich weer in mijn slaapkamer (vermoedelijk om me te helpen op te staan, zodat ik voor eten kon gaan zorgen). Diesel zat al snel op bed voor een hoop aanhalen, en Chester voegde zich er even later bij. Sinds zijn aai-partij vorige week had hij verder geen contact gezocht, maar toen ik hem nu over zijn ruggetje aaide, lag hij bijna direct ondersteboven om op zijn buikje (een mooie zachte witte vlakte) gekrabbeld te worden, iets waar sommige katten best problemen mee hebben.

De laatste tijd probeer ik tijdens het vullen van de voerbakken ook de twee meer onwillige heren, Pepe en Cayok, aan te raken, en zowaar, vanochtend ging bij Pepe het ruggetje omhoog en hij was korte tijd niet meer geinteresseerd in het eten. Ik tel het nog niet echt als de derde die zich laat aanhalen, maar het begint te komen.

Cayok wordt trouwens ook steeds meer relaxed. Hij heeft een nieuwe plaats waar hij ook overdag graag ligt, op het kussen helemaal aan de linkerkant van de bank (ik zit altijd helemaal rechts). Kort geleden was mijn binnenkomst in de kamer al voldoende om hem daar weg te krijgen (ik moet dan vlak langs hem lopen), om nog maar te zwijgen over het daadwerkelijk op de bank gaan zitten. Maar de laatste paar dagen heeft hij geen zin meer om op te staan en ergens anders te gaan liggen, dus accepteert hij mijn aanwezigheid maar, en ligt desnoods te pitten met zijn rug naar me toe. Ik heb hem onlangs toen hij daar lag zelfs even met een vinger een por gegeven, en hij keek wel heel boos, maar bleef liggen toen hij zag dat ik daarna wegliep.

Stapje voor stapje komen we verder.

[ Bericht 4% gewijzigd door mvdejong op 21-05-2013 09:57:04 ]

Wat me nu zojuist opviel : ik kom thuis, en al het tuig zit in de huiskamer. Ik groet ze even, en ga naar zolder om achter de computer te zitten. En 2 minuten later gaat Chester daar in het kozijn liggen, en dit gebeurde de afgelopen 2 weken vaker. Dat beestje lijkt het wel haast leuk te vinden om bij me op zolder te liggen. Belachelijk !

En 't wordt nog gekker vandaag. Tijdens het vullen van de voerbakken zojuist liet Cayok zich aanhalen. Hij zag er wel heel verward uit, maar bleef zitten. Blijkbaar had hij last van zeer conflicterende signalen van lichaam en geest, dus ik heb het niet te lang doorgezet. Hij lijkt verder niet bijzonder van slag te zijn geraakt, dus dit is wel een doorbraak-dinsdag : ik heb ze alle 4 even mogen aanhalen !

Het leek er haast op dat er niets te melden zou zijn over deze week, maar het was gisteren best lekker weer, ook 's avonds, dus ik kreeg het idee om maar eens de volgende grote stap te gaan zetten : buitenlopen. Dat werd even vergemakkelijkt doordat na het eten de 3 jongere heren naar boven vertrokken, en ik met Cayok alleen beneden bleef. Zo kon ik het eerst met eentje proberen.

Dus maar eens de deur naar de tuin opengezet, en ben op de tuinbank gaan zitten. Cayok stond al snel in de deur-opening, en stapte ook al snel verder. Hij liep, erg voorzichtig en onderzoekend rond, maar bleef op een gegeven moment een hele tijd achter de vuilnisbakken zitten, waarbij ik alleen zijn achterste zag. Toen ik even opstond om te kijken waarom hij niet verder ging, zag ik dat hij bijna neus aan neus zat met Hummeltje. De naam is tegenwoordig niet meer zo op zijn plaats, Hummeltje is een zeer forse, ongecastreerde, kater van rond 3 jaar oud, behorende bij een buurman op de volgende hoek van het rijtje huizen. Tot mijn aanzienlijke verbazing resulteerde deze ontmoeting niet in hoge ruggen, dikke staarten of gegrom, ze zaten elkaar gewoon rustig te bestuderen. Cayok schrok ervan dat ik opstond en schoot terug naar het vlondertje voor mijn tuindeur, en Hummeltje liep vervolgens langs mijn tuinhek verder, waarop Cayok uiteindelijk toch weer zijn kant op stapte. Toen H. dit merkte kwam hij weer even terug, terwijl hij het soort koerende geluidjes maakte wat mijn heren ook onderling bezigen, helaas was dat wat teveel voor Cayok en begon die te blazen, waarop H. maar weer rustig verder trok.

Toch een wat ongewone situatie dat 2 volwassen katers, waarvan 1 nog intact, elkaar dermate beschaafd bejegenen. Ik weet dat Hummeltje best kan vechten, hij is verantwoordelijk geweest voor het een en ander aan schade aan mijn wijlen Burmees Julius, maar daarbij moet ik aantekenen dat Julius, conform de ras-eigenschappen van een Burmees, extreem territoriaal was, en elke kat die zich op "zijn" terrein bevond, zonder veel voorafgaande dreigementen aanviel. Zwerfkaters van 6+ kg hadden al snel door dat een ommetje beter was dan dat 3,5 kg donkerbruine monstertje te trotseren.

Toen na een tijdje Cayok weer even binnen zat, en ik de deur dichtdeed (ik woon ook op een hoek, en het was guur buiten), kwamen net Pepe en Chester beneden, dus toch maar een dikkere jas aangetrokken en de deur weer geopend, waarop ook deze heren hun eerste verkenningen konden doen.

En, toen ik een kwartier later alles weer binnenhad en de deur dichtdeed, kwam natuurlijk net Diesel ook afzakken, dus toen het hele kwartet nog wat tijd gegeven, waarbij Diesel toch aanvankelijk meer timide was dan de ander drie. Ze zijn nog niet verder geweest dan een meter of 20, en toen er op een gegeven moment iemand langsliep, zat de hele collectie weer in de huiskamer, waarop ik de deur maar weer afsloot.

't was een geslaagd experiment, ze gaan alle 4 duidelijk de buurt rustig aan verkennen, en elke schrik-reactie resulteert in een terugtrekkende beweging richting mijn tuin, en eventueel huis : duidelijk de veilige omgeving voor ze.

Het enige probleem was dat ze het niet eens waren met de gesloten deur, Cayok en Chester hebben om de beurt nog 3 kwartier geprobeerd het kattenluik te forceren.

De komende dagen ga ik ze vaker naar buiten laten, en dan moet ik een beslissing nemen hoe ik het uiteindelijk ga aanpakken. Voor mijn Burmezen, die al 9,5 waren toen ik ze overnam, had ik na wat experimenteren een aanpak waarbij ze binnen zaten als ik langere tijd van huis was, en 's avonds en 's nachts buiten mochten rommelen, wat meestal neerkwam op :
- als ik na mijn werk thuiskwam en het goed weer was slenterden we met zijn drieen wat rond door de buurt;
- als ik eten stond te maken gingen ze nog even een kort rondje buiten doen;
- na het eten zaten we meestal gedrieen de rest van de avond op de bank;
- rond mijn bedtijd gingen ze weer buitenspelen, waarbij de lokale knaagdier-populatie het moeilijk kreeg (verschillende soorten muizen, een mol en een zwarte rat).
Voor de huidige haarbal-collectie zal dat toch anders gaan uitpakken, mogelijk krijgen ze gewoon permanent toegang tot de buitenwereld.

Vanmiddag was het heerlijk weer, dus op tijd gestopt, en op de bank zitten lezen met de deur open. De heren zijn tot 9 uur bijna constant buiten geweest. Zelfs voor het eten kwamen ze even binnen, maar vertrokken onmiddelijk weer. Ze kwamen wel regelmatig weer even in de voortuin terug, maar zelfs als ze ergens van schrokken was de tuin al voldoende hun terrein geworden dat ze niet altijd meer het huis in vluchtten.

Iets voor negen schrokken Cayok en Diesel zo van elkaar dat ze blazend en grommend, en met dikke staarten, naar binnen stoven, de andere twee heb ik daarna naar binnen gelokt met het geluid van de doos met kattensnoepjes. Ik heb toen de deur gesloten, en Cayok probeert nu weer het kattenluik te forceren.

Opvallend was dat ze de druk spelende kinderen in de tuin van de buren minder bedreigend leken te vinden dan een rustig voorbijlopende volwassene.

Wat indringers betreft ben ik niet bang. Deze vier eten alle voer onmiddelijk op, dus er staat nooit iets om andere katten in verleiding te brengen. Bovendien wordt mijn huis nog steeds geassocieerd met mijn beide hyper-territoriale Burmezen, de soms naar buiten liepen met een houding alsof ze op zoek gingen naar ruzie.

Vanochtend niet de deur opengedaan, maar het kattenluik geopend toen ik naar boven ging (Chester had al een paar keer geprobeerd of hij daar iets kon bereiken).

Toen ik voor lunch weer naar geneden ging, lagen er 4 katten op gebruikelijke plekjes te dutten. Het ideale resultaat : buiten is leuk, maar huis is thuis.

Mmmm, het gaat iets te goed, en dat is niet zo goed.

Gisterenavond was erg eenzaam, de heren kwamen even binnen tijdens etenstijd, en vertrokken onmiddelijk weer. Cayok heb ik nog 2 keer gezien als hij ergens tezeer van schrok. Chester kwam tegen middernacht binnen en plofte in een halve coma neer, die heeft de hele dat de buurt lopen verkennen en was uitgeput.

Toen ik vanochtend weer beneden was, zat alleen de maag met oogjes (Cayok) in de huiskamer. De andere 3 bleken zich wel in de tuin op te houden, dus de geluiden van het klaarzetten van eten lokte ze wel naar binnen, en na wat heen en weer geloop door het kattenluik liggen ze nu wel allemaal in de huiskamer.

Zo gaat de verdere socialisatie erg langzaam.

Toen ik vanochtend gedouchet had en naar beneden ging, stonden ze alle 4 klaar voor hun ontbijt, het geluid heeft ze vermoedelijk binnengelokt.

Toen ze klaar waren met eten zat ik nog te ontbijten, en het was een druk in- en uitlopen, dus ik verloor het zicht op de heren. Maar tot mijn verrassing, toen ik op zolder achter mijn bureau ging zitten : 3 katten in de vensterbank, 1 kat in het mandje op het andere bureau. Ik heb ze zowaar alle 4 in zicht, in rust.

Verder prettig voor de buren : het lijkt erop dat ze hetzelfde gedrag gaan vertonen als wijlen Julius : plassen doe je buiten waar je op dat moment bent, of waar het interessant ruikt, maar voor poepen kom je binnen en loop je naar de 1e verdieping om het op de bak te doen.

Na deze week me af en toe knap alleen gevoeld te hebben, omdat de heren buiten gaan lopen op de tijden dat ik beneden zit, kreeg ik vandaag toch een heel bemoedigende ervaring.

Het was fantastisch weer, dus ik heb zowat de hele dag op de fiets gezeten, rond 12 weg, rond 19 terug, waarvan 6,5 uur in het zadel.

Bij terugkomst werd ik dus voornamelijk begroet vanwege mijn vaardigheden als brenger van voedsel. Cayok en Chester stonden middenin de huiskamer naar de deur te kijken, en liepen suggestief richting keuken toen ik in de deur-opening verscheen. Dus ging ik maar eerst de heren van voedsel voorzien, waarbij Diesel al erg tegen me aan liep te strijken, en ik dacht haast dat hij het jammer vond toen ik opstond om hem zijn gang te laten gaan met het voer. Maar goed, Cayok en Pepe wilden ook eten, maar wilden ook weer niet te dicht bij me komen, want die stonden nog even op een afstandje te wachten. Chester was ondertussen aan het schranzen.

Dus ik zette de oven aan om op te warmen voor mijn eten, en vertrok richting een hoognodige douche. Toen ik onder de douche vandaan kwam, zat tot mijn verrassing Chester op de trap te kijken, en toen ik mijn slaapkamer inliep had ik vrij snel Chester, Diesel en Pepe daar, waarbij Diesel voortdurend langs mijn benen liep te strijken ! Dus ben ik maar even op de grond gaan zitten om hem grondig aan te halen, en al snel kwam ook Chester demonstratief binnen aanraak-afstand, en het was duidelijk dat mijn aanhalen ook echt de bedoeling was geweest. Alleen Pepe bleef op afstand, maar dat was te verwachten.

De enige conclusie die ik kan trekken : ze misten me na zo'n lange dag afwezigheid !

Verder :
- Cayok vertrouwt me steeds meer, ik kon deze week het raam boven de tuindeur openen, terwijl hij op het plankje voor die tuindeur bleef zitten. Hij trok zich weliswaar helemaal naar achteren terug, maar hij bleef zitten ! Momenteel lijkt Pepe me nog het minst te vertrouwen.
- Nog een verschilletje tussen Diesel en Pepe : Diesel's oogjes zijn gelig, Pepe's oogjes zijn echt groen.
- Chester is zoals ik verwachtte wel avontuurlijk, maar niet vechtlustig. De oude blauwe Pers die hier rondzwalkt jaagt hem regelmatig op.

[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 02-06-2013 23:35:41 ]

Eerder deze week heb ik een volgende ontmoeting met een buurkat mogen bespioneren vanuit mijn zolderraam. Een van de buren heeft ook een voorraad katten, maar die is ondertussen uitgedund tot 3, en een van de voormalige groepsleden was een kleine jonge poes, die het niet meer uithield in de groep toen ze onverhoopt zwanger werd (er werd nogal wat afgevochten). Ze is, na een tijdje in een pleeggezin om de kittens te krijgen, via het asiel weer in de buurt teruggekeerd als enige kat in een huis met een echtpaar waarvan de kinderen al ruimschoots de deur uit zijn, en ze is helemaal opgebloeid in die veel rustiger omgeving.

Er was al wat zicht-contact geweest met mijn gezelfschap, op afstand, maar toen ze op het dak van een berging lag te zonnen, ging Diesel toch eens proberen vriendjes te maken met haar. Dus heel rustig en voorzichtig proberen te benaderen, op een kleine 2 meter afstand liggen rollen om duidelijk te maken dat hij geen kwade bedoelingen had, maar het leverde alleen maar een hoop kwade geluiden van de dame op. Uiteindelijk gaf hij het maar op en ging weer weg.

Ook dat is een verschil met mijn Burmezen, Julius verjoeg alles wat kat was behalve zijn broertje, en Caesar heeft wel geprobeerd om vriendjes te worden met een oudere buurpoes, maar nadat ze op zijn toenaderingen meermalen onaardig reageerde, ging hij net zo fanatiek achter haar aanjagen.

Diesel is de laatste tijd wel erg lief aan het doen. Ook vandaag was hij bij het neerzetten van het eten aanvankelijk meer geinteresseerd in aanhalen dan in direct aanvallen op het voer. Toen hij na het eten weer een tijdje buiten was geweest, kwam hij binnen, liep direct op de bank af waar ik zat, sprong er zonder aarzelen op, zette de motor aan en liet zich een hele tijd aanhalen. Het is wel maf dat een zo imposante kater als hij wel duidelijk de voorkeur heeft om heel zachtjes aangehaald te worden.