Cayok & Chester, Diesel & Pepe

Mijn 2e Burmees Julius heb ik begin februari moeten laten inslapen. Hij was dik 20+, dus het was niet al te droef. Van zijn broertje Caesar had ik 3 jaar geleden al afscheid moeten nemen, en 17+ is voor een raskat met stamboom ook niet slecht. Bij hedendaagse Burmezen moet je al op een leeftijd van 5/6 jaar rekening houden met nier-problemen (bij wijlen mijn jongens op 14/15), er zijn al fokkers gestopt met het ras omdat het helemaal kapot gefokt is.

Sinds die tijd had ik wat schilder- en ander onderhouds-werk gedaan dat ik al die tijd had uitgesteld om Julius niet te belasten. Zaterdag-ochtend had ik de laatste punten afgerond : de bestelde horizontale en verticale jaloezieen opgehaald en opgehangen. Dus meldde ik me zaterdag-middag bij het asiel, met een idee om me over 2 middelbare (5-10), en 1 of 2 bejaarde katten te ontfermen. Kittens vind ik minder spannend, ik hou er wel van om met een al gevormd karakter een band te leren vormen, bovendien is de kans groot dat ik binnenkort weer 10-12 uur per dag van huis ben. En ik wilde een groepje samenstellen waarin ik later vers bloed kan introduceren, als ik bij Julius een andere kat had geplaatst had ik een uur later nog steeds maar 1 kat gehad.

Nou bleken de beide middelbare exemplaren die wel geschikt voor mij leken op de site toch nog wat problemen te hebben, maar het asiel had eigenlijk een groot probleem : 4 katers, die ze op de site hadden vermeld als een koppel plus 2 losse (wel met verwijzingen naar elkaar), vormden eigenlijk een redelijk hechte groep van 4 die zich in het asiel gevormd had. Maar ja, een asiel durft niet te hopen op iemand die een kwartet (nog niet) al te aanhankelijke katers wil opnemen. Wat kennis gemaakt (voor zover mogelijk, ze waren schrikachtig, slechts 2 lieten zich heel voorzichtig aanhalen), en goed nagedacht, maar uiteindelijk het hele kwartet in mijn auto gehesen.

Nu een kleine week verder is mijn huis wel goedgekeurd, en ze durven nu alle 4 vleeswaren uit mijn hand te pakken, maar aanraken is nog steeds niet aan de orde. Dat zal, afhankelijk van de heren, nog wel een paar weekjes duren, maar als ik 's avonds op de bank zit verblijven ze liever ook in de huiskamer dan zich terug te trekken op de overloop en de slaapkamer op de 1e verdieping.

De heren :
• Cayok : een zwart met witte kater van dik 8 jaar
• Chester : een wit met cyperse kater van rond de 2 jaar
• Pepe : een cypers met witte kater van rond de 2 jaar
• Diesel : een cypers met witte kater van rond de 3 jaar
Diesel en Pepe zijn al als paartje binnengekomen, en zijn onafscheidelijk en ook nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Chester en Cayok zijn er later bijgekomen, en het is nu een groepje waarin Diesel en Pepe nog wel een duidelijk extra band hebben, maar ze liggen in elke combinatie tegen elkaar aan te slapen. Allemaal lieve koerende geluidjes om met elkaar in contact te blijven.

Het kwartet toen ik ze net uit de transport-manden had losgelaten (met de deurtjes in de richting van het kamertje met de kattenbakken !) :



Cayok op een zitblok met een speelgoed zwart-met-witte kat. Dit is al duidelijk zijn vaste plekje geworden.

maar hij kan ook nog wel elders liggen :

En gek genoeg is Cayok degene waarvan het meeste gewennings-problemen verwacht werden, maar nu degene die zoveel mogelijk gewoon blijft liggen waar hij ligt, ook als ik in de buurt dreig te komen.

Chester :



Cayok en Chester verlangen al duidelijk naar buiten :


Diesel & Pepe :



even een toevalstreffer toen Pepe van de Ikea Billy afsprong :


en alle 3 de jonkies samen op een smal plankje, van voor naar achter Diesel, Chester en Pepe. Diesel en Pepe lagen er samen, Chester heeft zich ertussen gewurmd :


Terwijl ze 's avonds toch liever in de warme huiskamer liggen te doezelen, ondanks mijn aanwezigheid, dan in de koude slaapkamer te bivakkeren, gaan de jongere katers met 2 of 3 toch 's avonds wel een uurtje naar boven, om ongestoord met elkaar te kunnen ravotten. Zijn ze moe, dan zakken ze weer af om beneden te gaan slapen.

't Is allemaal niet zonder startup-probleempjes verlopen.

De volgende paragraaf niet lezen als je een zwakke maag hebt
Ik had van het asiel droogvoer meegekregen dat ze daar ook aten, maar omdat ik nog meer dan 5 kg nierdieet van Hill's Scientific en Royal Canin had, en dat op zich ook geen probleem is voor katten zonder nier-problemen, had ik ze dat voorgezet, en het verdween snel uit het schaaltje. Alleen blijkt dat Chester zwakke darmen heeft, en die had dus binnen een paar uur spetterpoep. Nou was dat geen probleem geweest als hij niet in de hectiek van de eerste uurtjes naar de huiskamer gevlucht was toen ik naar bed ging en niet meer naar de 1e verdieping durfde terug te keren omdat ik daar was. Toen zijn darmen weer begonnen te rommelen probeerde hij het dus maar in een potplant te doen, maar spoot erover heen, op de die ochtend geinstalleerde verticale lamellen. Het droop eraf, tegen de hete radiator van de CV aan. Ik wilde om 3 uur 's nachts nog even iets controleren waar ik niet zeker van was, en liep de huiskamer in ... mmm, gebakken katten-diarrhee ... Dat was een uurtje in de weer met sop en sponsjes. Gelukkig was een terugkeer naar hun oorspronkelijke dieet voldoende om ook Chester weer op wat vastere ontlasting te krijgen.

Het tweede probleem was ook al op zaterdag-avond ontstaan, maar dat duurde wat langer voordat het duidelijk was. Ik besteedde zaterdag en zondag niet al te veel aandacht aan mijn nieuwe aanwinsten, om ze zoveel mogelijk tot rust te laten komen. Ik ging om de paar uur even op de 1e verdieping kijken hoe het er mee stond, en werd gewoonlijk netjes met geblaas en gegrom ontvangen : alles normaal, en ik dacht ze ook allemaal te zien. Gezien de redelijk panische reactie was ik blij verrast dat op zondag-middag Chester al de huiskamer kwam verkennen (de jongste van het stel, en zeer nieuwsgierig). Later kwam hij samen met Diesel terug, en nog wat later met Diesel en Cayok. Ik begon met toen in toenemende mate af te vragen hoe het met Pepe zat, en ik kon dat beest inderdaad nergens vinden, en kon er ook niet meer zeker van zijn dat ik hem na zaterdag-middag nog gezien had (omdat ik toen ook nog niet Diesel en Pepe uiteen kon houden). Ik had de trap naar de zolder wel geblokkeerd, maar ik heb toch de stapels oude computers, tapedrives, monitoren enz. verplaatst en stof van meer dan 10 jaar oud ingeademd, maar niets gevonden. 's Avonds had al bij de buren rondgevraagd, zonder resultaat. Ik ging dus uiteindelijk om 1 uur 's nachts richting bed maar met een naar gevoel. In de badkamer wilde nog even het toilet gebruiken, en toen zag ik dat de badkuip ook als toilet was gebruikt : er lag een keurig kattenhoopje bij de afvoer ! Dus heb ik Pepe met een bezemsteel achter de wasmachine vandaan gejaagd (ik ga niet binnen bereik komen van een kat waarvan de oren horizontaal van de kop afstaan), en de badkamer weer gesloten, hopend dat hij zelf zijn kameraadjes weer zou vinden. Dat arme beest heeft daar vermoedelijk meer dan een dag zonder eten, drinken, warmte en gezelschap opgesloten gezeten.

Op maandag-ochtend zat hij nog steeds in een transport-mandje op de overloop, in paniek, dus na enige afwegingen het transport-mandje afgesloten en gebruikt om hem in de huiskamer bij zijn groep te plaatsen. Dat was een goed beslissing, 's avonds lag hij in mijn aanwezigheid over de vloer te rollen en een speelgoedmuisje rond te tennissen, en hij is al minder timide dan Diesel, dus ook dit incident heeft geen blijvende gevolgen.

Al met al zal het nog wel even duren voordat mij volledig vertrouwen, en de kattenluiken zullen niet voor half mei openkunnen, maar uiteindelijk wordt dit wel een gezellig geheel.

O ja, bij Diesel is het wit over zijn snorhaar-kussentjes wat breder, maar tussen zijn ogen "overschreven" met wat bruin, bij Pepe is het wit over de snorhaar-kussentjes wat smaller, maar het wit tussen zijn ogen is zuiver.

[ Bericht 0% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 18:59:35 ]

quote:

Op donderdag 28 maart 2013 13:02 schreef BlueEyes het volgende:
Wat ontzettend lief om zo'n kwartet te nemen!

Hoop dat je nog regelmatige updates geven gaat waaruit blijkt dat ze ontspannen en goed op hun plekje zijn!

Toch hoorde ik ook even later iets wat me even deed twijfelen : ze hadden, op dat moment nog in afzondering, een kat van 19 jaar zitten. En dat is natuurlijk ook iets dat heel weinig mensen aantrekt, weinig actief, de zekerheid dat je er maar heel kort plezier van zult hebben, en de waarschijnlijkheid dat je in die korte tijd wel heel veel dierenarts-rekeningen langskrijgt (Julius heeft me dit jaar alleen, in de laatste 5 weken van zijn leven, meer dan EUR 800 aan de dierenarts gekost). Als ik me aan de oorspronkelijke groeps-samenstelling had gehouden, had ik er een plaatsje in opengehouden voor dat exemplaar. Maar ja, elke keuze die je maakt heeft ook weer een keerzijde, en ik had al die vrijwilligsters als dolgelukkig gemaakt door toe te zeggen dit kwartet op te nemen.

Dit wordt wel een running log van het inburgerings-proces, minstens totdat de kattenluiken open zijn gegaan (en Chester zijn eerste muisje of vogeltje heeft gepakt, dat beest is duidelijk een jagertje).

Overigens, nog een wat onsmakelijk verhaal, maar ik was er blij mee. Vanwege de problemen van Chester met zijn darmen had ik maar even tijdelijk een kattenbak in de huiskamer geplaatst. Op dinsdag-ochtend hebben tijdens mijn ontbijt, op iets van anderhalve meter afstand van mijn bank, twee van de heren daarop een grote boodschap gedaan. Lichtelijk onsmakelijk, maar ik kon daardoor tot mijn vreugde constateren dat :
- Chester geen last meer had van diarrhee;
- Chester en Pepe (degene die dus meer dan een dag in eenzame opsluiting heeft gezeten) zoveel zelfvertrouwen hadden opgebouwd dat mijn aanwezigheid op korte afstand ze niet meer stoorde bij die activiteit, terwijl ze ook naar de bak op de 1e verdieping hadden kunnen uitwijken (een kat kan in een niet-vertrouwde omgeving absoluut weigeren dit te doen).

Nog wat pics, nu met de gezichtjes vaak wat beter in beeld :

Chester, de meeste actieve, en dus destructieve (vanochtend is een mooie grote plantenpot gesneuveld), van het gezelschap, op wat zijn vaste slaapplekje lijkt te worden :



En op het plankje waarvanaf je zo'n goed uitzicht op de buitenwereld hebt :



De 3 kleine kleutertjes weer knus op het plankje, nu in de volgorde Chester, Diesel, Pepe :



Diesel vindt het hoogste (en dus veiligste) plekje in de huiskamer :



De vaste slaapplekken in de huiskamer zijn nu duidelijk :
Kayok ligt op het zitblok bij de stereo bij de speelgoed-kat. Als het drietal jonkies niet geschrokken is en onder de bank is gestoven ligt Chester op een matje dat ik onder een stoel heb gelegd (zie de bovenste foto van deze post), hij ligt blijkbaar graag op grond-niveau; maf voor een kat. Als hij wat gezelschap wil, schuift hij aan bij Diesel en Pepe, die op het ligplankje voor de tuindeur slapen (Pepe bij de zijmuur, Diesel bij het grote raam).

Ik ben erg blij dat ik het viertal genomen heb, want er wordt meer duidelijk over de onderlinge verhoudingen, en met de oorspronkelijke plannen van het asiel was het niet goed gegaan; een asiel is nou eenmaal niet altijd de beste plek om een kat te analyseren. Het idee om Chester en Cayok als een koppeltje weg te zetten had fout uitgepakt, het is duidelijk dat Chester, die met zijn krappe 2 jaar zich nog een beetje als een kitten gedraagt, veel en veel te actief is om alleen de 8+ Cayok om zich heen te hebben, die heeft een andere jonge kat nodig om mee te ravotten, en je ziet Chester en Pepe dus vaak samen naar boven gaan zich om even uit te leven (met plukken haar op het tapijt in mijn slaapkamer als gevolg), en soms doet Diesel daarin mee, al gedraagt die zich met zijn 3 jaar al meer als een puur volwassen kater.

Cayok doet daar zelden aan mee, en speelt liever in zijn eentje met wat speelgoed. Hij slaapt ook niet meer bij de rest, het lijkt erop dat die meer de oude heer als troost opzochten dan omgekeerd. Heel duidelijk is ook geworden dat Cayok leeft om zijn maagje met lekkere dingen te vullen. Ik denk eigenlijk dat Cayok goed alleen had kunnen worden geplaatst in een gezin met 1 of 2 niet al te drukke kinderen, en dat hij nu soms in de paniek-reacties van de rest van de groep wordt meegetrokken. Volgens mij heeft hij het grootste deel van zijn leven in een gezin geleefd waar hij er echt bijhoorde, en is hij gewoon erg getraumatiseerd geraakt toen hij daaruit werd weggehaald, en heeft daarom aansluiting gevonden bij de groep. Hij heeft vanaf het begin al duidelijk laten zien dat als ik zit te eten, hij verwacht dat er ook wat naar hem wordt afgeschoven, en ik denk dat als hij de drempel van de frustratie heeft overwonnen hij een pure mensenkat gaat worden, en zich weinig met de andere heren zal bemoeien.

Maar goed, hoe het ook uitpakt, bij mij zijn en blijven ze welkom, en als er eentje uiteindelijk nooit echt met me bindt, dan heb ik daar geen probleem mee. Hoewel ik dat niet verwacht, ze waren in het asiel allemaal bij tijd en wijle wel in voor aanhalen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:00:38 ]

Heel klein overwinnings-puntje : toen ik zojuist even mijn lunch ging maken beneden, zaten ze alle 4 nog in zicht, i.p.v. dat de 3 jongeren onder de bank waren geschoten (meestal zag ik bij binnenkomst nog net de staart van Chester verdwijnen). Zelfs Diesel, de grootste en meest indrukwekkende van het stel, en ook de grootste bangebroek, bleef nog een tijdje zitten waar hij zat (bovenop de kast), zonder direct op te staan om te vluchten.

quote:

Op vrijdag 29 maart 2013 12:34 schreef MissBliss het volgende:
Leuke foto's

Wel sneu voor die 19-jarige kat in het asiel, die krijgt natuurlijk nooit meer een huisje Nou ja, misschien komt er snel nog iemand zoals jij langs!

Vanmiddag even bij het asiel langsgegaan om verslag uit te brengen, en het lijkt er op dat het stukje antiek bij een van de vrijwilligsters gehuisvest gaat worden. Er zijn er die een zwak hebben voor bejaarde katten, en voor hun vallen de medische kosten wat lager uit.

't Wordt trouwens weer luidruchtig hier, maar om andere redenen dan vroeger.

Mijn twee Burmezen waren, zoals dat hoort voor het ras, behoorlijk spraakzaam, veel gemauw op een fors volume (hoewel niet op Siamees-niveau, totdat Julius doof werd en geen feedback van zijn eigen geluid meer had). Hun spinnen daarentegen was zeer voelbaar, maar nauwelijks hoorbaar.

Ik heb hier nog geen mauwtje gehoord (zelfs niet toen ik ze alle 4 in de auto had, dat was wel eng omdat het transport van mijn 2 Burmezen een klaagzang van 3 kwartier opleverde). Ik heb wel een hoop schattige koerende geluidjes als onderlinge communcatie mogen aanhoren, maar het volume van het spinnen is indrukwekkend. Pepe had al tijdens het handmatig voeren van lekkers laten horen dat hij op 2 m goed hoorbaar is, en toen Diesel vanmiddag bij Chester ging liggen en eens een stevige wasbeurt uitdeelde, was Chester's genoegen daarover op 3 m duidelijk hoorbaar.

't Blijft trouwens maf dat Diesel, de grootste en zwaarste uit de groep, zo'n watje is. Niet alleen is hij het meest timide naar mij toe, maar als ik wat lekkers uitdeel zijn de andere vaak in staat om hem zijn portie af te pakken, dus ik moet steeds zorgen dat de andere 3 met hun hapje bezig zijn. Ook bij pogingen om het uit mijn hand te pakken, als zij zich al voldoende vermant om dat te proberen, laat hij zich makkelijk door zijn lichtere vriendjes opzij zetten. Gelukkig zat hij vanavond aan de zijkant onder de bank, zodat ik hem een beetje apart de reepjes kipfilet kon voorhouden, terwijl de andere 3 redelijk aan elkaar gewaagd zijn door inzet (Cayok) en jeugd. Een reepje broodbeleg is makkelijk uit de hand te pakken, een kattensnoepje is moeilijker, omdat je echt contact met de vingers moet maken, en de enige die daarin elke keer in slaagde was dan weer Pepe, zelfs voor Cayok was dat toch wel erg eng.

Toch lijkt Diesel ook meer en meer te twijfelen of ik wel zo'n slecht mens ben, soms zit hij me van anderhalve meter op te nemen. Ik denk ook dat voor hem de angst echt een last is.
Ik denk nog steeds dat het "zich laten aanhalen" een wedstrijdje wordt tussen Cayok, die toch al niet zo erg schuchter is, en Diesel. Is Diesel zover, dan zal Pepe snel volgen, Chester kom later wel.

Diesel en Pepe stonden in het asiel bekend als katten die zich wel laten knuffelen, ik heb zelf toen ik stond te beraden of het tussen het kwartet en mij zou gaan werken Pepe een behoorlijke tijd op zijn kop mogen krabben (ook de rest, maar hij wurmde steeds om mijn hand weer op zijn kop te krijgen). Chester was behoorlijk onrustig, maar die heb ik ook een minuutje kunnen aanhalen, waarbij zelfs zijn oogjes dichtgingen, voordat hij weer als een raket naar het buitenverblijf schoot.

Ondertussen heb ik de blokkering van mijn zoldertrap verwijderd (ze kunnen zich daar onvindbaar verstoppen tussen de stapels antieke computer-hardware). Mijn huiskamer is op dit moment iets van 21⁰, mijn slaapkamer 13⁰ maar mijn zolder-/werkkamer weer 18⁰ (met een stoel, een mandje, en een lig"bak" in de vensterbank die ik gemaakt had om te verhinderen dat wijlen Julius met zijn slechte controle van zijn heupen steeds omlaag plofte), dus de zolder is een warme en rustige plek. Ik wilde ze de eerste dagen niet een mogelijkheid bieden om zich te makkelijk aan mijn aanwezigheid te onttrekken, en mijn slaapkamer was te koud om er lang te verblijven, maar nu was het tijd voor het experiment, en terwijl met name Diesel en Pepe daar overdag wel lang liggen, heb ik ze 's avonds alle vier langere tijd in de huiskamer. Waren er enkele definitief naar boven verhuisd, dan had ik de zolder weer geblokkeerd om het socialisatie-proces niet oneindig lang te laten duren. Cayok vindt trouwens de zolder ook wel leuk, maar Chester blijft dan liever in zijn eentje in de huiskamer zitten.

[ Bericht 92% gewijzigd door mvdejong op 31-03-2013 22:11:04 ]

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:40 schreef Pippi het volgende:
Je hebt gelijk hoor: in een asiel is het mijnsinziens niet altijd mogelijk om het karakter te bepalen.

Dat Cayok gewoon theater speelde om met rust gelaten te worden zonder zijn plekje te moeten verlaten, daar had niemand in het asiel doorheen gekeken.

Maar toen ik vertelde dat volgens mij het idee om Chester en Cayok samen te plaatsen op een ramp zou zijn uitgelopen, en aangaf waarom, toen kwam er uit te kring van vrijwilligsters toch wel een "dat zei ik toch" reactie. Verschillende mensen hebben toch verschillende ideeen, maar op een gegeven moment moet er wat op de site worden gezet.

Zou de groep toch niet als kwartet weggekund hebben, dan zou volgens mij de beste oplossing zijn geweest om de 3 jonkies samen weg te zetten, en Cayok alleen, of met een andere wat oudere kat. Het zou Cayok wel eens sneller weer "handtam" gemaakt kunnen hebben, hij wordt nu door de groeps-dynamiek meegezogen.

Als het echt in paartjes gemoeten had, dan zou ik nog eerder de beide 2-jarige, Chester en Pepe samen doen, en dan Diesel en Cayok als andere paar. Je ziet dat Diesel en Pepe wel een band hebben, maar toen Pepe die dag opgesloten zat, is Diesel niet echt aan het zoeken geweest, maar kroop op een gegeven moment wel bij Cayok. Al moet ik zeggen dat dit in de eerste dagen was, dus niet echt een betrouwbaar moment om dit te bepalen.

Maar goed, die theorieen zijn een beetje overbodig, die 4 zullen de rest van hun leven samen met mij (moeten) doorbrengen.

quote:

Mijn rode kater zou nl volgens het asiel het beste zonder soortgenoten zijn maar die heeft hij toch echt nodig want hij is gek op katten/ poezen. En mijn bange poes zou het beste geplaatst zijn bij soortgenoten maar... die vindt de rode kater maar eng...

Wat natuurlijk ook speelt is het individu, ook een sociale kat kan niet altijd met elke andere kat overweg. Nog een extra complicatie is dat veel poezen uitstekend met alle andere poezen overweg kunnen, maar absoluut geen katers om zich heen tolereren, hoe lief en zachtaardig die ook zijn. En dan maakt het al dan niet gesteriliseerd/gecastreerd zijn niet echt uit. Gecastreerde katers maken gewoonlijk niet zo'n onderscheid.

quote:

Op zondag 31 maart 2013 20:42 schreef Pippi het volgende:
Die bejaarde kat staat inderdaad niet op de site van asiel Rottedam. Gelukkig maar want ik ben gek op oude rooie katten

Katten waarvan de achtergrond niet bekend zijn 2 weken niet plaatsbaar om een eventuele eigenaar de gelegenheid te geven het beestje terug te krijgen, en dit overjarige exemplaar zat nog in die periode.

Over het Paasweekeinde geen grote vorderingen, maar wel weer wat kleine stapjes vooruit :
- ook Diesel durft nu te eten terwijl ik ook in de keuken bezig ben;
- Pepe en Cayok wilden zo graag de vogeltjes bekijken dat ze ook op het kozijn vlak bij mijn bank sprongen terwijl ik op die bank zat;
- Cayok wilde vanochtend zeker weten dat er niets te halen viel bij mijn ontbijt, en sprong zomaar op de bank om zeker te zijn (maar het uit de hand voeren doe ik nu alleen nog maar 's avonds).

Pepe en Diesel hebben de neiging om zich overdag ergens op zolder in een hoekje terug te trekken (als ik daar niet zit te werken), Cayok soms ook, maar rond etenstijd zakken ze allemaal af naar de huiskamer, en blijven daar de rest van de avond ook hangen. Chester lijkt de zolder totaal oninteressant te vinden.

We hebben hier in de buurt een beetje last van duiven, omdat iemand ze voert (wel met mate na een waarschuwing van de verhuurder). Zodra dit viertal naar buiten mag, zal dat duivenprobleem wel opgelost zijn, als ik hun reacties achter de ramen zo zie. Het zou ook voor de buurkatten wel eens een onrustige tijd kunnen worden, want het zou wel eens kunnen zijn dat deze jongens als een groep ten strijde gaan trekken.

Een kleine update, maar geen spectaculaire vorderingen. Ik had gehoopt dat zo langzamerhand tenminste eentje zich liet aanraken, maar zover zijn we nog niet. Mijn huis is nog steeds best leuk, het eten is goed, maar die tweebener zou er eigenlijk niet moeten zijn. Ik ben niet echt eng, want ze liggen soms gewoon overal en nergens op de vloer als ik er ben:

maar ze proberen toch zoveel mogelijk een metertje van me vandaan te blijven.

Wat opvalt is dat Cayok weer naar de groep trekt, hij is erg speels aan het worden, met van die kitten-achtige sprongetjes, en een van de meest actieve aanstichters van stoeipartijtjes. Die stoeipartijtjes worden steeds meer ook gewoon in mijn aanwezigheid gedaan, wat wel een teken van iets meer vertrouwen is, maar bijv. gisterenavond lag Pepe bij het matten met Chester steeds mijn kant op te kijken, en vertrok uiteindelijk naar mijn slaapkamer om het gevecht daar voort te zetten.

Diesel is niet meer zo schichtig als in het begin, hij heeft gisterenavond de meeste kattensnoepjes uit mijn vingers aangenomen, wat Pepe al een week lang aandurft (maar die is dan ook het meest assertieve als het op eten aankomt, en probeert alles uit de bekjes van de andere te stelen). Cayok probeert het wel, maar durft nog niet stevig genoeg te bijten om het snoepje echt vast te krijgen. Maar, doordat ik nu de meest assertieve en meest timide eter uit mijn vingers kan laten eten, wordt het wel makkelijker om te zorgen dat iedereen zijn portie eerlijk krijgt :
- een snoepje uit mijn vingers voor Pepe (hij eerst, anders duwt hij Diesel bij mijn vingers weg);
- een snoepje uit mijn vingers voor Diesel;
- snel de snoepjes naar Cayok en Chester gooien voordat Pepe klaar is.

De ligplaatsen zijn nog iets veranderd, als ze na de stoei-activiteiten in het begin van de avond een tukje gaan doen, liggen Diesel en Pepe op het plankje voor de tuindeur, maar Chester gaat er niet meer bijliggen. Die ligt ofwel op het matje dat ik onder de stoel gelegd heb, of in het rieten transport-mandje dat ik in de huiskamer gezet heb omdat Cayok leek te zoeken naar een iets meer beschutte ligplek :


Overigens, zodra ik van de bank opsta stapt Chester wel uit het mandje, hij voelt zich dan toch teveel opgesloten. Alleen als Chester op "zijn" blok ligt :


wil Cayok nog wel in het transport-mandje kruipen :


Boven mijn TV heb ik een plank gemonteerd, waarop ook een schapenvacht-mandje ligt. Dit is de favoriete ligplek van Cayok, als ik tenminste niet op de bank zit, want dat is net te dichtbij :


Overigens liggen Chester, Diesel en Pepe overdag en in het begin van de avond wel regelmatig in wisselende samenstelling op het plankje voor de tuindeur, hier kreeg Pepe een wasbeurt van Chester, tegen wil en dank :


[ Bericht 1% gewijzigd door Guppy op 31-12-2023 19:03:39 ]

Ik zal de komende week nog wat foto's proberen te maken waarop Cayok en Diesel goed uitkomen. Van Diesel heb ik eigenlijk te weinig solo-foto's, en van Cayok alleen maar foto's waar hij er als een grumpy old cat uitziet, terwijl hij er ook uit kan zien als een kitten (zeker als hij etens-geluiden hoort). Cayok is ook echt een maatje kleiner dan de rest van het tuig.