ISTP, maar een paar vragen vond ik heel lastig. Beide antwoorden waren "goed"

De gehaktdag

Hele drukke ochtend, overleg en daarna naar een klant toe. Bij terugkomst vraagt een collega wat de stand van zaken is met betrekking tot een 40-tal dossiers. Aangegeven dat ik er domweg nog niet aan toe ben gekomen. De sfeer van het gesprek is van haar kant nogal dwingerig en bijna boos, en ik moet echt tot tien tellen om niet heel boos te reageren.
5 minuten later staat ze weer aan mijn bureau, met mijn baas erbij. Nu "dwingt" ze de situatie op de spits. Ik reageer heftig, geef aan dat ik al twee avonden tot 22:00 op kantoor heb gezeten en dat woensdagavond niet meer haalbaar was. Dat het werk aan alle kanten overstroomt, en ik het niet af krijg. De collega toont weinig tot geen begrip, en ik ontplof. Verhef m'n stem, vraag of ze mij een leugenaar noemt omdat ik maandagochtend heb gezegd dat ik iets woensdagavond ga doen, en er dan niet aan toekom.
Mijn baas grijpt goed in, we gaan snel met z'n drietjes apart zitten, maar ik denk dat alle collega's wel doorhadden dat het niet goed ging. Met de collega heb ik eigenlijk in twee minuten de zaak uitgepraat, wederzijds excuses en klaar. Daarna met m'n baas 1 op 1 gepraat, ruim een half uur. Ik heb gejankt, heb mijn emoties geuit en alles op tafel gelegd. Het was behoorlijk emotioneel
Mijn baas heeft duidelijk aangegeven dat er echt geen ruimte is salarieel. Zij beweert (want ik twijfel aan de feiten) dat ik de best-betaalde IRM (functietitel afgekort) ben van de afdeling, dat ze mij enorm waardeert en liever drie van mij dan de huidige zes op de afdeling heeft. Bla bla bla, mooi gepraat, maar simpel gezegd: salarieel gaat er niks gebeuren, en volgend jaar geen promotie, tenzij ik in minder dan een jaar alle opleidingen zou kunnen doen om banker te worden.
Ik begrijp dat dit niet haalbaar is. Dat hebben we ook uitgesproken. Ook heb ik gezegd dat ik geen probleem heb met een langer tijdspad, maar dat er voor uitzonderlijk werk ook meer dan regulier mag worden beloond. Doe dan iets. Wat dan ook, een gebaar, een toezegging, iets!
We hebben nu afgesproken dat ik een aantal werkzaamheden tijdelijk mag afstoten, dat zij vanavond nog met het managementteam de structurele oplossing gaat maken voor de twee portefeuilles die ik waarneem. Simpel gezegd, dat hoef ik niet meer te doen, alleen het coördineren. Is nog steeds een flinke klus, maar er valt wel een hele last van m'n schouder.
Morgen is zij vrij, ik ben daarna met vakantie, na mijn vakantie gaan we weer zitten om verder te praten. Na ons gesprek heb ik met een van mijn bankers gesproken, en hij gaf aan niet te begrijpen dat er niet op zijn minst discretionair iets gedaan wordt. Hij noemde mijn vorige leidingevende (primaire veroorzaker van deze situatie) gewoon een hond