OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
ik had 't echt helemaal niet zo negatief opgevat, ik vond het een heel logisch verhaal. (p_iglet verdient daarom ook wat bijval m.i. 
)
)
in de haak.
mijn intentie was dus idd zoals trui en grijs uitleggen. absoluut niet veroordelend of negatief tegen andere ouders bedoeld. integendeel, meer dat de bureaucratie soms zo belachelijk ingewikkeld is dat je er moedeloos van kunt worden.
Maar p_iglet signaleert dus net dat precies dát niet het geval is. En dat vindt ze kwalijk omdat het zaken voor ouders nodeloos frustrerend maakt.quote:Op maandag 13 mei 2013 11:19 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
dan nog vind ik de strekking raar, eigenlijk. Want de formulieren zijn er niet voor mensen met kennis van regels en procedures. Die zouden dus al aangepast moeten zijn vóórdat hulpverleners met een zelfverklaard meer dan gemiddeld iq er niet uitkomen.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik had het niet anders geinterpreteerd dan dat P_iglet het bedoelde. En ik snap ook wat ze bedoelt. Het is bovendien niet alleen dat je als niet-professionele ouder sneller vastloopt in de bureaucratie. Het is ook zo dat je anders wordt behandeld als ouder dan als professional, denk ik.
Toen Job nog in het UMC zat moest hij een paar keer bloed laten prikken. De eerste keer ging ik samen met Job en ging er ook nog iemand van de groepsleiding mee. De tweede keer ging ik alleen met Job.
De eerste keer was het zo duidelijk dat er met Job iets aan de hand was (vanwege de aanwezigheid van de groepsleiding), dat er vooraf al iemand bij werd gehaald en dat we snel in een kamertje apart mochten wachten.
De tweede keer werd ik gewoon gezien als een ouder met een lastig kind.
En als je dan vooraf of achteraf aangeeft dat het moeilijke gedrag ook voortkomt uit zijn autisme, dan wordt dat toch makkelijk als een slap excuus voor een falende opvoeding gezien.
Toen Job nog in het UMC zat moest hij een paar keer bloed laten prikken. De eerste keer ging ik samen met Job en ging er ook nog iemand van de groepsleiding mee. De tweede keer ging ik alleen met Job.
De eerste keer was het zo duidelijk dat er met Job iets aan de hand was (vanwege de aanwezigheid van de groepsleiding), dat er vooraf al iemand bij werd gehaald en dat we snel in een kamertje apart mochten wachten.
De tweede keer werd ik gewoon gezien als een ouder met een lastig kind.
En als je dan vooraf of achteraf aangeeft dat het moeilijke gedrag ook voortkomt uit zijn autisme, dan wordt dat toch makkelijk als een slap excuus voor een falende opvoeding gezien.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
grappig dat de ouders die hier normaal ook al posten wel begrijpen wat piglet bedoelt
(of zeg ik nu ook iets raars?
)
(of zeg ik nu ook iets raars?
)
de hele discussie is mij ontgaan.
Livelink, ik geef het juist als overbezorgde moeder wel overal aan (bij dokter, tandarts etc). Ik heb ook een autipas die ik dan gerust laat zien. De ene keer scheelt het enorm in de benadering, de andere keer tref ik gewoon iemand die werkelijk niet weet wat het is.
Wat ik moeilijk bliijf vinden is het uitleggen dat je kind autisme heeft en dat mensen dan zeggen "o maar dat had ik niet gedacht, dat zie je niet aan hem". Of de eeuwige vraag "waar kan je dan aan merken dat hij autisme heeft".
Livelink, ik geef het juist als overbezorgde moeder wel overal aan (bij dokter, tandarts etc). Ik heb ook een autipas die ik dan gerust laat zien. De ene keer scheelt het enorm in de benadering, de andere keer tref ik gewoon iemand die werkelijk niet weet wat het is.
Wat ik moeilijk bliijf vinden is het uitleggen dat je kind autisme heeft en dat mensen dan zeggen "o maar dat had ik niet gedacht, dat zie je niet aan hem". Of de eeuwige vraag "waar kan je dan aan merken dat hij autisme heeft".
Nee, dat viel mij ook al opquote:Op maandag 13 mei 2013 17:17 schreef lady-wrb het volgende:
grappig dat de ouders die hier normaal ook al posten wel begrijpen wat piglet bedoelt
(of zeg ik nu ook iets raars?
quote:Op maandag 13 mei 2013 10:56 schreef Troel het volgende:
[..]
Dit dus. Maar misschien moet je inderdaad de ervaring hebben met de regeltjes en procedures om te begrijpen dat dat de strekking was van het verhaal
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik geef het eigenlijk bijna nooit aan en ik heb ook geen autipas. Ten eerste omdat Job het zelf vreselijk vindt als we zoiets vertellen aan anderen. Dus dan zou ik het altijd stiekem moeten doen en ten tweede omdat ik eigenlijk ook het idee heb dat Job toch op een of andere manier zal moeten leren zich enigszins te handhaven in de maatschappij. De realiteit is dat men zich niet altijd aan hem zal aanpassen en stiekem hoop ik toch dat hij ooit op zijn manier een plaatsje verovert in de maatschappij.quote:
de hele discussie is mij ontgaan.
Livelink, ik geef het juist als overbezorgde moeder wel overal aan (bij dokter, tandarts etc). Ik heb ook een autipas die ik dan gerust laat zien. De ene keer scheelt het enorm in de benadering, de andere keer tref ik gewoon iemand die werkelijk niet weet wat het is.
Wat ik moeilijk bliijf vinden is het uitleggen dat je kind autisme heeft en dat mensen dan zeggen "o maar dat had ik niet gedacht, dat zie je niet aan hem". Of de eeuwige vraag "waar kan je dan aan merken dat hij autisme heeft".
Maar dat betekent niet dat ik vind dat mijn manier de juiste is, hoor. Misschien is de aversie van Job zelf wel het meest doorslaggevend.
En bij doktoren en zo vertellen we het natuurlijk wel. Plus dat hij op het speciaal onderwijs zit en er daar dus sowieso al veel rekening met hem wordt gehouden.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Misschien ligt het daarom ook voor mij zo voor de hand om te vertellen, er is van mijn zoon uit nog weinig begrip van wat hij mankeert (en dus geen aversie dat anderen het weten) en ik die altijd overbezorgt ben wil gewoon dat er rekening wordt gehouden met de gevoelens van mijn kind. Natuurlijk komt er een moment dat hij zich moet aanpassen aan de maatschappij en rekening moet houden dat je nou eenmaal ook al ben je anders toch de zelfde paden en tussen de zelfde lijnen zal moeten wandelen als alle anderen. Maar juist vanwege zijn leeftijd spreek ik als ouder voor hem. Misschien komt er een moment dat ook die van mij niet wil dat anderen weten dat hij autisme heeft.Maar dan zal hij eerst moeten beseffen wat het is dat hij heeft.
Ik probeer een beetje een middenweg daarin te vinden. Een aantal mensen in mijn (voormalige) omgeving zijn tot op heden opgevoed met "men past zich maar aan ons kind aan" en dat WERKT GEWOON NIET.
Op sommige punten is er prima aan te passen, maar op het gros van de punten zal een kind met een stoornis zich moeten aanpassen, of apart moeten blijven. Hier wordt dus wel degelijk aanpassing van de jongens verwacht, ook al is het soms moeilijk. Babysteps en dergelijke. En op sommige punten zorg ik dat de omgeving nog aangepast wordt, zodat het niet allemaal tegelijkertijd komt
Op sommige punten is er prima aan te passen, maar op het gros van de punten zal een kind met een stoornis zich moeten aanpassen, of apart moeten blijven. Hier wordt dus wel degelijk aanpassing van de jongens verwacht, ook al is het soms moeilijk. Babysteps en dergelijke. En op sommige punten zorg ik dat de omgeving nog aangepast wordt, zodat het niet allemaal tegelijkertijd komt
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ben ik ook wel met je eens. Nathan krijgt geen andere behandeling dan onze andere kinderen omdat hij autisme heeft. Echter vind ik juist op zeer jonge leeftijd dat er al zo veel van ze verwacht wordt en dat hij bijv zelf nog niet eens beseft waarom hij anders is dan anderen en op speciaal onderwijs zit. Onze gezinsbegeleiding zei bijv toen we het hadden over dingen letterlijk nemen zoals met je ziel onder de arm lopen en dat ik dus spreekwoorden vermijd om het voor hem gemakkelijker te maken om te begrijpen wat de ander zegt dat ik gewoon spreekwoorden en gezegden moest blijven gebruiken omdat de maatschappij ze ook gebruikt. Je kan niet aan de buitenkant zien wat er van binnen afspeelt en dat maakt dat men je op je uiterlijk beoordeelt en niet op je vermogen om dingen te begrijpen, letterlijk nemen etc. Dus ik ben al met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik niet de maatschappij moet aanpassen aan hem maar andersom. Maar een beetje begrip kan geen kwaad
En het is weer eens zo ver. Job niet in de taxi gekregen. K*t!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Katja maakte hem boos en toen kreeg ik hem niet op tijd rustig. Maar we zijn op de fiets gestapt en ik heb hem om 10.00 op school afgeleverd. Hij heeft zijn boosheid eruit gefietst.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat heb je dus weer geweldig opgelost! Maar kan me voorstellen dat het zweet je dan op het voorhoofd staat 
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Wel goed voor mijn conditie, dit. Het is 30 km. naar school en vervolgens nog 10 km. naar mijn werk. Waar ik dus twee uur te laat was...
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
respect livelink. Zowel het fietsen als dat je Job op school hebt gekregen!
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
