wel of niet bij hem blijven?

Samenvatting is dat we eigenlijk gewoon wel een goede basis hebben; vertrouwen intimiteit en goed kunnen communiceren, lachen en veel van mekaar houden. Maar ik vind het zo erg dat onze ruzies soms zo uit de hand kunnen lopen, terwijl dat niet nodig is. En daar word ik echt een beetje radeloos van. Ik heb hem nog even goed nagevraagd wat zijn idee was met drugs. Dit was dus dat wat vrienden hem nieuwsgierig hadden gemaakt naar bepaalde dingen en dat hij het een keertje wilde proberen. Niet weer een vaste gebruiker worden. En met iets proberen heb ik geen problemen, ik kan me goed voorstellen dat je gewoon nieuwe dingen wil proberen, dat wil ik net zo goed.

Het feit dat ik van hem hou is erg belangrijk ja, maar ik snap wel dat dat gewoon niet altijd genoeg is.

Wat ik ook in mijn OP zei, was dat ik het prima vond als hij gewoon een keertje wat wilde proberen, want ik ben ook weleens nieuwsgierig naar nieuwe dingen, dat vind ik dus ook prima. Ik heb het gisteren met hem erover gehad en hij vertelde me dat hij gewoon naar bepaalde dingen nieuwsgierig was en weleens wilde proberen. Ik heb er problemen mee als dat een regelmatig iets wordt. (het kan natuurlijk zijn dat als hij het eenmaal probeert, dat hij het heel leuk vind en het veel vaker wilt doen, dan wordt het verhaal natuurlijk ook heel anders..)

Ik snap wel hoe dit gelezen kan worden, continu ruzies en problemen. Maar ik vind het nogal zonde om meteen de knoop door te hakken omdat het nu de laatste 2/3 maanden niet goed gaat, terwijl het die andere 3,5 jaar wel gewoon goed ging, met dan af en toe ups en downs. Ik denk eigenlijk dat mijn hoofdvraag vooral is hoe we die ruzies binnen de perken houden, we zijn beide namelijk nogal heethoofden. Deze ruzies ontstaan ook eigenlijk alleen als we niet bij elkaar zijn, dus via bellen, chat enz. Als we bij elkaar zijn, dan is zo'n probleem er ook niet en hebben we ook geen ruzie. Alsof we mekaar minder goed begrijpen als we mekaar niet zien. Dit is voor mij dus een groot probleem, maar ik vind het om eerlijk te zijn het wel waard om nog dingen ervoor te proberen om dit beter te maken.

Misschien is het even handig te laten horen waarom het andere keren uitging? We waren onze relatie een beetje begonnen met een beetje los contact. We vonden mekaar erg leuk. We kregen toen ook verkering, maar toen we rond een halfjaar ofzo bij elkaar waren, maakte hij het uit. We hadden namelijk rond die tijd soms wat kleine ruzies (niks ongewoons ofzo), maar hij dacht omdat het dus niet meer zo perfect en alles was als in de eerste maanden dat het dus niks kon worden. Ik heb deze beslissing geaccepteerd en probeerde verder te gaan. Ik heb in deze tijd ook gezoend met een andere jongen. Hij kwam eigenlijk al na een paar weken terug, hij had de verkeerde beslissing gemaakt en had er ontzettend veel spijt van. We hebben het toen een hele tijd weer goed gehad, maar mijn vriend was erg jaloers vanwege het zoenen met andere jongens. Hij is toen een tijdje heel jaloers geweest. Ik heb het toen met hem uitgemaakt, omdat ik niet een jongen wil die zo jaloers is om alles, ik wil niet bij alles nadenken dat ik doe. (Hiermee kan ik ook een beetje aangeven dat ik wel zo mijn grenzen stel en die naleef). We bleven contact hebben en praten erover. Ik weet niet meer precies hoe dat allemaal is gegaan, maar uiteindelijk heeft hij me beloofd om op te houden jaloers te doen. Hij merkte wel dat hij de boel er alleen maar zelf mee kapot maakte. Ik wilde hem om deze belofte wel een kans geven. Hij hecht namelijk veel waarde aan beloftes en is ze ook allemaal nagekomen, dus dat vond ik wel een kans waard. Toen we weer begonnen ging dat af en toe met wat vallen en opstaan, maar het is compleet weg, geen jaloezie of claimerig gedrag en hij vertrouwd me volledig. Zo is het ongeveer 2 jaar goed gegaan, het ging deze zomervakantie weer uit. Hij was in de war met zichzelf en kon even niet zo goed mensen om zich heen hebben. Hij bleef wel de hele tijd contact met me houden en bellen en ook gewoon nog doen alsof we een stel waren. En smoesjes bedenken om nog langs te komen. Hij kwam er uiteindelijk mee dat hij een fout had gemaakt en me graag terug wilde. Hier heb ik eerst niet op gehapt. Ik vond niet dat hij zomaar het idee kon krijgen dat hij het maar gewoon uit kon maken en me terug kon nemen. We hebben in die tijd alsnog een hoop gepraat en ik besloot om het voor de allerlaatste keer te proberen. Ik heb hem ook heel duidelijk gemaakt dat dit de laatste keer was, als hij het nog een keer met me uitmaakte zou ik mee leren leven en niet meer bij hem teruggaan.

Het waren eigenlijk steeds een beetje vreemde manieren van uit elkaar gaan, eigenlijk was de 1e keer dat het uitging de enige keer dat we ook echt bij elkaar wegbleven, voor de andere keren gingen we juist beter met elkaar praten. Het is natuurlijk alsnog niet oké hoor, die keren dat het is uitgegaan. En ik zie als ik dit allemaal lees ook wel dat het behoorlijk turbulent allemaal is gegaan.

Dat van die halfjaar in mijn OP klopt opzich wel. maar met die 2/3 maanden bedoel ik vooral dat het toen écht een beetje op mn gevoel ging spelen van; klopt dit eigenlijk wel? de ruzies waren daarvoor ook wel maar toen stoorde ze me nog wel minder.

Ik neem ook mee wat hier geschreven wordt. Ik hoop alleen dat ik duidelijk kan maken dat ik wel zo mijn duidelijke grenzen heb en niet zomaar over mij heen laat lopen. Maar in dit geval weet ik eigenlijk niet of ze overschreden worden ja of nee. Want ook al hebben we dus die laatste 6 maanden dat het niet lekker ging, alle keren dat we afspraken waren alsnog leuk en gezellig. Ik en mn vriend proberen nu ook een beetje beter om te gaan met die ruzies door rustiger te blijven of een paar uurtjes even niet te praten en ik merk wel een klein beetje verschil. Ik weet op dit punt eigenlijk niet eens zo heel goed wat mijn vraag hierover is, ik denk dat ik vooral mensen hun objectieve mening wil horen.

Ik denk dat dat eerst ook een groot deel hormonen is, maar mijn vriend is ook gewoon altijd een beetje wisselvallig. Dat vind ik zelf ook een heel leuke karakter eigenschap. Want dan kan hij af en toe ook met heel leuke spontane dingen komen, maar af en toe ook gewoon boosheid uit het niets.