Kapot nadat vriendin relatie heeft beïndigd, wisselvallige meid

Hey Allemaal,

ik heb een vraag en ik zou ook graag mijn hart willen luchten. De vraag stel ik op het laatst, laten we beginnen met wat er precies gebeurd is.

Vorige maand heeft mijn vriendin onze relatie van 1.3 jaar beëindigd. Het was een zeer leuke tijd en we hebben volop van elkaar genoten. We waren elkaars eerste 'echte liefde', hiervoor enkel 'basisschool liefdes'. We hebben elkaar vorig jaar leren kennen in het 1e jaar van het MBO. Op de een of andere manier had ik zo'n speciaal gevoel bij dit meisje: je zag er leuk uit en als ik naar haar keek dan voelde ik zo'n speciaal gevoel, het is zo'n speciaal meisje. Echt totaal anders dan de meeste andere meiden Maanden vol spanning gingen voorbij. Ze kreeg maar geen hoogte van me want ik liet niets merken, ik ben namelijk erg verlegen. Uiteindelijk is ze naar mij toe gekomen om te vragen of ik haar leuk vind en sinds die dag waren we samen. Het is zo leuk hoe het allemaal is gegaan, zij heeft mij uiteindelijk gevraagd wat toch best wel 'raar' is aangezien tegenwoordig de jongens op de meisjes afstappen :p.

Ik genoot van haar, elke keer als ik haar zag. We zaten en zitten bij elkaar in de klas. Op zich is het best wel goed gegaan ondanks dat we bij elkaar in de klas zaten en elkaar buiten school veel zagen (ze woont 10 minuutjes hier vandaan). Natuurlijk waren er wel eens irritaties of kleine ruzietjes, maar die werden vrijwel direct uitgepraat. We genoten zo van elkaar, we konden niet van elkaar afblijven en vonden het zo heerlijk om naast elkaar te liggen. Op de een of andere manier konden we niet zonder elkaar.

Uit het niets maakte ze het uit in de maand Juni. Ik merkte dat ze niet haarzelf was, ik snapte er geen drol van. Uiteindelijk is het na 2 dagen weer goed gekomen tussen ons, hoe precies weet ik niet. Later kreeg ik een kaart van haar. Deze kreeg ik 1 maand nadat het weer goed is gekomen, ze kwam net terug van een vakantie naar Schotland en we hadden elkaar 2 weken niet gezien. In de kaart stond het volgende:

"Lieve (.),

Ik heb hier veel kunne nadenken, veel dingen heb ik nu pas ingezien. Ten 1e wil ik mijn excuses aanbieden voor ruim een maand geleden, ik heb je daar heel veel pijn meegedaan en je had gelijk dat ik het eigenlijk niet wilde. Op dat moment wilde ik iets wat ik niet eens kon en wou. Het spijt me heel erg! Maar nu na deze 2 weken weet ik het zeker, ik kan en wil niet zonder jou. 9 maanden samen, zo leuk... Ik heb je zo verschrikkelijk gemist, alles gewoon. Jou lach, hou heerlijke lichaam, wanneer we om elkaar heen liggen, elkaar aankijken en knuffelen. dan zie ik jou zo lief slapen, zo lief gewoon, dan denk ik van "hij hoort gewoon bij mij, heerlijk". Al die momenten wil ik niet missen, nooit. Ik wil er echt voor gaan samen met jou, er bestaat geen ander voor mij. Van jou geniet ik zo veel, je bent zo bijzonder en speciaal. Niet voor niets ben ik voor jou gevallen, twijfel alsjeblieft niet aan jezelf. Je bent perfect voor mij, echt een super mens. Met jou wil ik mijn leven delen, daar ben ik nu echt over uit. We hebben al veel meegemaakt en samen gedeeld, dat maakt alles zo veel sterker. Samen leren we steeds meer over elkaar. Ik wil je niet meer kwetsen, je bent goed zoals je bent, echt waar".

Ook kreeg ik 3 maanden geleden een sms, die mij zeer diep raakte. "Ik hou echt van je met heel mijn hart, dingen komen van mij vaak verkeerd of rot over, maar dan bedoel ik het goed. Ik wil jou niet ongelukkig maken snap je en dan zeg ik die dingen. Ik wil jou niet irriteren snap je of jou dingen moeilijk maken. Met jou wil ik verder, dat weet je

Deze kaart heeft mij zeer geraakt en dat doet het nog steeds. Nog steeds springen de tranen uit mijn ogen als ik het lees, het is zo moeilijk allemaal mensen.

Mijn vriendin heeft op haar 16e een soort depressie gehad. Ze zag het allemaal niet meer zitten, had nergens meer zin in en is uiteindelijk naar de psycholoog gewest. Hierdoor heeft ze nooit echt een puberteit gehad, of hoe je het ook noemen wil. Ze ging nooit uit, praatte nooit met jongens en was daar nooit ook echt geïnteresseerd in. Ze had immers mij, vertelde ze mij altijd. Nu is ze 18, en nu begint ze pas met deze dingen (uitgaan etc). De meeste jongeren beginnen met deze zaken al op hun 16e, en zij nu pas. Ze is een beïnvloedbaar meisje maar toch zo slim. Er zijn in de klas altijd mensen geweest die haar en mij uit elkaar wilde hebben, waarom weet ik niet. Ze beïnvloeden haar, en dat doen ze nog steeds. Ze doet dingen die ze nooit wou. Natuurlijk weet ik dat dat bij de puberteit hoort, maar toch. Ze verandert in een korte periode heel erg, ik maak mij zorgen. Vooral omdat ze zo beïnvloedbaar is. Ze heeft nu ook een tattoo laten zetten, iets wat ze nooit wou. Maar ze zag al die meisjes om zich heen met die tattoo's en toen dacht ze natuurlijk van "dat moet ik ook doen".

Het is nu echt een heel ander meisje. Geloof me jongens en meisjes, als jullie haar een jaar geleden zouden hebben gezien zouden jullie haar niet meer terug kennen. Ik was bijna elke dag met haar, we kennen elkaar zo goed. Als ik haar nu zie krijg ik een dood gevoel van binnen, ik heb niet meer het gevoel wat ik eerst had. Het lijkt wel een compleet andere meid wat zo zonde is want het is echt een lieverd.

Ik vond het vreselijk dat ze het had uitgemaakt. Ik snapte er niets van. We hadden het leuk en waren 2 dagen daarvoor nog uit eten geweest en hadden heerlijk naast elkaar geslapen. Ik zag het allemaal niet meer zitten. Ik was kapot, ik huilde hele dagen lang en ben 1 week niet naar school geweest. Ik ben een hartstikke gevoelig type, ik kan daar niets aan doen. Ik heb alles voor haar gedaan, echt alles. Ook dingen die ik niet kon doen. Ik was er altijd voor haar, in moeilijke maar ook in slechte tijden.

Na dat het uit is gegaan heb ik de fout gemaakt door haar te blijven sms'en en e-mailen. Ik heb nu geleerd dat dat averechts werkt. Ik ben er mee gestopt. Ik moet haar laten gaan. Haar de tijd geven om na te denken. Ik mag niet hopen dat ze bij me terug komt, ik weet het. Ik moet doorgaan met mijn leventje. Maar toch heb ik een héél klein beetje hoop, sorry mensen. Dat komt gewoon door het meisje dat ik kende, de dingen die ze tegen mij heeft gezegd en door alles wat wij samen hebben meegemaakt.

Toen ze het trouwens uitmaakte, kon ze amper meer voor zichzelf nadenken. Ze zei een paar dingen zoals "blijf nog eventjes, ik kan je niet zo laten gaan". Daarna belde ze haar vriendin (die haar beïnvloed) en toen was het zo van als je binnen 2 minuten niet mijn huis uit bent, dan schop ik je eruit!

Gelukkig zie ik haar niet meer zo vaak. Ze zit in mijn klas maar we hebben stage nu voor 10 weken, zie haar enkel op de vrijdag. Ik ga ook van opleiding switchen (niet door haar, opleiding staat mij niet aan) dus dat komt wel goed.

Sorry dat ik er jullie zo mee lastig val maar het doet mij allemaal zo'n pijn. Natuurlijk verwachtte ik niet dat ik tot mijn dood met haar zou blijven, maar we hadden het veel te goed om nu al op te geven. Ik kan niet stoppen met het kijken naar foto's, het lezen van haar berichtjes en het lezen van haar kaarten. Ik kan deze herinneringen niet weggooien, het is allemaal nog zo vers. Iedereen om mij heen vertelt dat ze in een late puberteit zit en er nog wel achter komt. Ze hoeft niet per se spijt te krijgen, maar ze zal er nog wel achter komen of het de juiste keuze is geweest.

Omdat mijn ex zeer wisselvallig is, is er de kans dat ze mij weer terug wil. Dat zal de moeilijkste keuze van mijn leven worden. Natuurlijk wil ik haar terug, niets liever dan dat. Maar ik moet aan mezelf denken en haar opzij zetten, ik wil niet weer gekwetst worden.

Haha, ik snap dat mijn vraag een beetje onduidelijk is, hoe zal ik die eens formuleren. Tja, wat denken jullie van deze situatie? Moet ik haar los laten en verder gaan met mijn leven? Denken jullie dat het een tijdelijke keuze van haar is?

Ik heb geleerd dat liefde zo verschrikkelijk mooi kan zijn. Ik heb geleerd dat hoe veel ik ook huil, naar haar foto's kijk of haar berichtjes lees het de situatie niet veranderd. Ik heb geleerd dat hoe veel je ook om iemand geeft, hoe veel je ook voor iemand doet dit geen garantie voor succes is.

Bedankt voor het lezen allemaal. Ik probeer niet zielig te doen. Er zijn genoeg mensen die veel langere relaties hebben gehad. Daar is mijn relatie niet mee te vergelijken, die van mij hield maar 1.3 jaar stand. Maar toch, al je in die 1.3 zo veel van een ander houdt en zo veel om de ander geeft, dan kan het je ze zo kapot maken als die relatie strandt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Marmal op 11-02-2013 08:47:37 ]