R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vriend van me werd altijd op een rare manier gestraft thuis.
Owjee meid toch.. Heeft hij er een trauma aan overgehouden?
My nightly bloodlust has overflown into my days. I feel lethal, on the verge of frenzy. I think my mask of sanity is about to slip.
Stel je niet aan. Raar straf ja maar vroeger kreeg je gewoon een heerlijke pak rammel. Wat een mietjes tegenwoordig. 
My nightly bloodlust has overflown into my days. I feel lethal, on the verge of frenzy. I think my mask of sanity is about to slip.
Een uur in de hoek gebeurde bijna nooit altijd max 20 minuten. Maar hij had ooit een ruit ingetrapt toen hij aan het voetballen was en hij moest meteen naar de feiten een uur op zijn knieën zitten en met de handen op de hoofd. En als het zijn ouders niet aanstonden, dan moest hij zelf zijn handen in de lucht steken (is veel lastiger).quote:Op maandag 28 januari 2013 23:11 schreef Dipkip het volgende:
Ik vind die vorm van straf niet passen bij die leeftijd en de redenen ervoor en zwaarte er van ronduit belachelijk.
Je gebruikt dit bij een klein kind om ze te leren dat iets niet ok is. En ook om te kalmeren, uit het slechte gedrag te krijgen, en dan kunnen ze daarna weer nieuw terug de situatie in. Anders blijft een klein kind hangen in vervelend gedrag.
Bij een ouder kind moet je kunnen doordringen tot waarom iets verkeerd is. Gaat het ook veel meer om intentie. Als je iets morst ruim je het zelf netjes op en is er niets aan de hand. Maak je steeds een troep zonder op te ruimen kun je een regel afspreken dat als hij dat doet er een gevolg aanhangt. Door te straffen voor onopzettelijk morsen krijg je denk ik heel neurotische, veel te voorzichtige kinderen.
Een uur op je knieen moeten zitten vind ik wel een vorm van mishandeling eigenlijk. Dat doet fucking pijn man. Tof van je TS dat je het probeerde
Hij is er nu 24 en een trauma(naar mijn indruk) had hij niet. Want verder kreeg hij gewoon liefde en werd hij gewoon beloond als hij een goede cijfer had op school. Maar plots veranderde het op de een of andere dag. toen hij bijna 14 was stopte de hoek-sessies en werd er plaats gemaakt voor strafschrijven tot zijn 15de want achter zijn 15de kreeg mam en pap bang van zijn zoon en durfde ze hem niet meer te straffen (als ik die vriend van me mag geloven).
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
Je moet eens voor test op je blote knieën en met je handen op de hoofd in de hoek zitten. wedden dat je na 40 minuten het niet meer volhoud. Je begint te zweten zoals een paard en je knieën raken langzaam opgezwollen. Je handen worden loodzwaar. De eerste kwartier valt het nog allemaal mee maar na 25 minuten begin je het te voelen. Je knieën beginnen pijn te doen. na 40 minuten kan je het niet meer uithouden van de pijn aan je knieën en na 40 minuten worden je armen loodzwaar. Je begint te huilen van de pijn en na 50 minuten smeek je om eruit te mogen.quote:Op maandag 28 januari 2013 23:30 schreef E.B.A.H. het volgende:
Stel je niet aan. Raar straf ja maar vroeger kreeg je gewoon een heerlijke pak rammel. Wat een mietjes tegenwoordig.
Het is minstens even zwaar dan een pak rammel. Het verschil is dat je na 10 minuten er vanaf bent. Maar in de hoek ben je alleen en duurt de tijd eeuwig. Je verveelt je zo dat je begint de voegen te tellen op de muur. Tijdens de de straf ga je beseffen wat je hebt misdaan want je hebt een uur tijd om er over te piekeren.
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
Word je hard van.quote:
[..]
Je moet eens voor test op je blote knieën en met je handen op de hoofd in de hoek zitten. wedden dat je na 40 minuten het niet meer volhoud. Je begint te zweten zoals een paard en je knieën raken langzaam opgezwollen. Je handen worden loodzwaar. De eerste kwartier valt het nog allemaal mee maar na 25 minuten begin je het te voelen. Je knieën beginnen pijn te doen. na 40 minuten kan je het niet meer uithouden van de pijn aan je knieën en na 40 minuten worden je armen loodzwaar. Je begint te huilen van de pijn en na 50 minuten smeek je om eruit te mogen.
Het is minstens even zwaar dan een pak rammel. Het verschil is dat je na 10 minuten er vanaf bent. Maar in de hoek ben je alleen en duurt de tijd eeuwig. Je verveelt je zo dat je begint de voegen te tellen op de muur. Tijdens de de straf ga je beseffen wat je hebt misdaan want je hebt een uur tijd om er over te piekeren.
My nightly bloodlust has overflown into my days. I feel lethal, on the verge of frenzy. I think my mask of sanity is about to slip.
Vreemde manier van straf geven. Vraag eens aan je vriend of hij hier een negatief gevoel cq trauma aan over heeft gehouden
Google is your friend, abuse your friends
Zo ben ik ook opgevoed. 
Maar toen was ik 8 ofzo en duurde het maar een paar minuten. 
Word je hard van, niks mis mee. 
Maar toen was ik 8 ofzo en duurde het maar een paar minuten. Word je hard van, niks mis mee.
Hmms lastige dit, gaat beetje te ver als je je het mij vraagt.
Maar ok, ik ben wel voor een corrigerende tik, bedoel heb ik zat gehad.
En nee niet zover dat het bont en blauw is, maar goed ik kreeg ook vaak een pets tegen m'n wang hoor.
Niks aan over gehouden trouwens.
Beter als dat pappen en zoethouden met blabla, beetje discipline mag wel.
Het is trouwens tot een bepaalde leeftijd zoals er al werd gezegd.
Maar dat is bij iedereen anders wanneer dat is,.
Om het simpel te zeggen, het moment dat een kind dan gaat terug slaan.
Dat is het moment om slaan om te zetten in praten.
Maar ok, ik ben wel voor een corrigerende tik, bedoel heb ik zat gehad.
En nee niet zover dat het bont en blauw is, maar goed ik kreeg ook vaak een pets tegen m'n wang hoor.
Niks aan over gehouden trouwens.
Beter als dat pappen en zoethouden met blabla, beetje discipline mag wel.
Het is trouwens tot een bepaalde leeftijd zoals er al werd gezegd.
Maar dat is bij iedereen anders wanneer dat is,.
Om het simpel te zeggen, het moment dat een kind dan gaat terug slaan.
Dat is het moment om slaan om te zetten in praten.
Do what you love, love what you do!
Terwijl de water aan stond..?quote:Op dinsdag 29 januari 2013 04:02 schreef SunTzu het volgende:
Een vriend van me werd vroeger gezweept met een tuinslang...
www.kiva.org. Steun ondernemers in ontwikkelingslanden.
quote:
Psychopaten.
Durf te wedden dat hij hierdoor een trauma is opgelopen.
Dat is nog niks. Ik moest vroeger altijd in een stoel gaan zitten met mijn hoofd achterover en dan kreeg ik een natte doek over mijn gezicht en dan werden er emmers water over mijn gezicht gegoten 
Jaren later kregen mijn ouders een baan in Gitmo aangeboden
Jaren later kregen mijn ouders een baan in Gitmo aangeboden
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Kindermishandeling? Alsjeblieft zeg...
De reden dat het leeuwendeel van de jeugd tegenwoordig zulke ettertbakjes zijn met geen greintje fatsoen, respect en besef van normen en waarden, is omdat ze opgegroeid zijn in een milieu waar hen geen strobreed in de weg wordt gelegd. Cliché, maar als je vroeger (nog een generatie voor mij) schijnbaar iets deed dat niet door de beugel kon, dan kreeg je een hardhouten liniaal op je fikken. Mag tegenwoordig niet meer, want zielig en zo. Dan zul je als ouder inderdaad andere manieren moeten aangrijpen om je kind te straffen als hij/zij het boekje te buiten gaat. Deze methode is misschien een beetje vreemd, maar wel acceptabel in de jungle van absurde regeltjes van wat wel en niet meer mag tegenwoordig.
De reden dat het leeuwendeel van de jeugd tegenwoordig zulke ettertbakjes zijn met geen greintje fatsoen, respect en besef van normen en waarden, is omdat ze opgegroeid zijn in een milieu waar hen geen strobreed in de weg wordt gelegd. Cliché, maar als je vroeger (nog een generatie voor mij) schijnbaar iets deed dat niet door de beugel kon, dan kreeg je een hardhouten liniaal op je fikken. Mag tegenwoordig niet meer, want zielig en zo. Dan zul je als ouder inderdaad andere manieren moeten aangrijpen om je kind te straffen als hij/zij het boekje te buiten gaat. Deze methode is misschien een beetje vreemd, maar wel acceptabel in de jungle van absurde regeltjes van wat wel en niet meer mag tegenwoordig.
hij zal wel veel eelt op zijn knieën hebben gekweekt
maar volgens de huidige maatstaven lijkt het me not done
maar volgens de huidige maatstaven lijkt het me not done
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
ik had liever dat ik niet op mijn super Nintendo mocht dan zoiets gelukkig is dat mij nooit aangedaan
Op zich vind ik in de hoek zetten niet echt een zware straf. Er komt geen verbaal of fysiek geweld bij kijken.
Dit echter:
Dat hakt er wel in en als het tegenzit zal hij dat z'n hele leven met zich meedragen.
Dit echter:
Vind ik wel heftig. Dat hij zo geworden is uit angst voor straf.quote:
Maar toch heeft het zijn vruchten afgeworpen want hij is nu heel erg slim door de druk en door angst om niet gestraft te worden.
Dat hakt er wel in en als het tegenzit zal hij dat z'n hele leven met zich meedragen.
wtf man, dit topic was al bijna een jaar oud!quote:
ik had liever dat ik niet op mijn super Nintendo mocht dan zoiets gelukkig is dat mij nooit aangedaan
Oja hahaquote:
[..]
wtf man, dit topic was al bijna een jaar oud!
Wat een kuttopic
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
Op 
|
|
Vriend van me werd altijd op een rare manier gestraft thuis.
