PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #108 - Nieuwe ronde nieuwe kansen

quote:

Op maandag 4 februari 2013 15:51 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Tja, ik kan niet overweg met Apple. Heb een iphone4s gekregen van m'n werk en het ding lag na een week te verstoffen op de kast... vind het een verschrikkelijk OS om mee te werken.
Kwestie van gewenning ook denk ik.
Heb voorheen altijd met Windows Mobile gewerkt en 4 jaar terug naar Android overgestapt dus ben er redelijk mee vergroeid.

W8 hoor ik goede dingen over (heb het als desktop OS al draaien) maar zal er niet snel naar overstappen als mobiel OS simpelweg omdat ik dan al m'n apps weer kwijt ben en opnieuw kan gaan aanschaffen.

Daar heb ik dus ook wat moeite mee, hoe snel alles aangepast wordt en niet uniform is.
Apple moet ik ook al helemaal niets mee te maken hebben.

quote:

Op maandag 4 februari 2013 16:53 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Het zegt niet zoveel. Langdurige arbeidsongeschiktheid b.v. is niet iets waar je aan denkt bij een heel hoog IQ (wat dat betreft kun je nog beter ongeschoold werk doen). Als alleenstaande man met een paar kenmerken (voorkeur voor vrouwenkleding) waardoor ik heel moeilijk aan een vrouw kan komen, heb op een ander terrein nog een lange weg te gaan.

Jij gaat vast nog wel een leuke vrouw vinden die helemaal bij jou past.

Vandaag weer eens even helemaal anders in de supermarkt, het was natuurlijk weer eens erg druk.. en dat is voor mij een ramp, weer verkeerd ingeschat. Maar gelukkig was daar de oudere man, ééntje bij mij uit de straat.. prachtfiguur is dat. Heb een heel gesprek met hem gehad over Vlaamse Frieten

quote:

Op maandag 4 februari 2013 16:53 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Het zegt niet zoveel. Langdurige arbeidsongeschiktheid b.v. is niet iets waar je aan denkt bij een heel hoog IQ (wat dat betreft kun je nog beter ongeschoold werk doen). Als alleenstaande man met een paar kenmerken (voorkeur voor vrouwenkleding) waardoor ik heel moeilijk aan een vrouw kan komen, heb op een ander terrein nog een lange weg te gaan.

Je hebt echt geen idee hoeveel hoogopgeleiden er op dit moment zonder werk zitten of wel?

'Alleenstaande man zonder werk' is waarschijnlijk nog de meeste belangrijke drempel voor een partner om overheen te komen (en dat varieert ook per persoon natuurlijk). Bij mij op de auti-cursus zit ook een jongen die al 7 jaar werkeloos thuis zit maar desondanks sinds kort een relatie heeft.

Het is meer een kwestie van instelling dan van alle kenmerken die jij jezelf nu meegeeft

quote:

Op maandag 4 februari 2013 16:53 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Het zegt niet zoveel. Langdurige arbeidsongeschiktheid b.v. is niet iets waar je aan denkt bij een heel hoog IQ (wat dat betreft kun je nog beter ongeschoold werk doen). Als alleenstaande man met een paar kenmerken (voorkeur voor vrouwenkleding) waardoor ik heel moeilijk aan een vrouw kan komen, heb op een ander terrein nog een lange weg te gaan.

Niet om heel lullig te zijn, maar soms is het beter om je eigen voorkeuren aan de kant te smijten. Een voorkeur voor vrouwenkleding én man zijn gaat in deze maatschappij nog niet samen. Misschien spijtig voor jou, maar ik zou daar niet over twijfelen.

quote:

Op maandag 4 februari 2013 15:04 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Ik heb vaak dat mensen mijn sarcasme niet doorhebben

[ afbeelding ]

Dat heb ik dus vanaf jongs af aan... En 25% van de mensen met wie ik praat en waar ik een grapje mee maak, snapt sarcasme. Dat vind ik echt heel weinig en mijn humor is niet zó gecompliceerd.

Humor hebben en snappen is ook een vorm van intelligentie.

quote:

Op maandag 4 februari 2013 20:02 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Ze zeggen altijd dat het aan instelling ligt. De dooddoener: op elk potje past een deksel. ...

Een auti-cursus, heeft dat voor jou een duidelijke toegevoegde waarde?

Als je er vanuit gaat dat het niks wordt, wordt het ook niets... je kunt redelijk wat dingen naar je eigen hand zetten.

Die cursus? Ik ga hem uitzitten en het biedt ook redelijk wat nieuwe inzichten (nog nooit met mede-autisten in het echt gepraat so-to-speak) maar het wordt wel veel in het negatieve getrokken.

'Ja, hier moet je rekening mee houden dat je dat gewoon niet gaat lukken' etc.
En voor een aantal in die cursus klopt het ook (gestopt met school, geen vrienden, geen werk en geen positief uitzicht op wat er maar ook ter tafel komt). Maar de andere helft heeft een baan, partner (en soms kinderen) en hebben het allemaal behoorlijk op de rit.

Opvallend; hoe jonger de diagnose is gesteld... hoe slechter het is gegaan met de persoon. Degene die direct naar speciaal onderwijs zijn gezet zijn degenen die nu opgesloten zitten in hun eigen huis.
Degenen die op late leeftijd de diagnose hebben gekregen zijn degenen die (redelijk) succesvol in het leven staan, maar pas de diagnose hebben gekregen na een (zoveelste) burnout.

quote:

Op maandag 4 februari 2013 20:38 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Wat zou ik dan naar mijn eigen hand kunnen zetten?

Bedoelde daar vooral mee met wat voor instelling je ergens aan begint, als je er vanuit gaat dat het toch niets wordt (en of het nu boodschappen doen, sollicitatiegesprek of date is) het vaak een self-fulfilling prophecy wordt. Zeg niet dat jij dat doet, maar dat is wat ik veel om me heen heb gezien (en zelf heb gedaan).

quote:

Op maandag 4 februari 2013 20:54 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

iPhone
In oktober heb ik er eentje gekocht, en daarmee was ik vrij laat met mijn eerste ordiphone (smartphone). Ben er heel blij mee; heb via mijn vader ook een rekening bij de Franse Appstore. Maar met de MacBook heb ik minder goede ervaringen (instabiel).

Voordeel van Android is toch dat het heel flexibel is en je veel zelf kunt instellen?

Windows 8 wil ik ook nog wel overwegen, vooral vanwege de uitwisselbaarheid met Microsoft Office (op een tablette). Is het, op een bureaucomputer, beter dan Windows 7?

Bij Android kun je inderdaad veel zelf instellen, en veel meer naar je eigen smaak aanpassen zonder dat je daarbij het OS moet jailbreaken/rooten. Kwestie van smaak vooral.

Windows 8 op de desktop vind ik persoonlijk erg fijn werken, stuk sneller en de nieuwe interface went snel genoeg.

Straks een intakegesprek om de diagnose te stellen.
Ik ben wel bang dat ze gaan reageren alsof ik de zoveelste ben die denkt iets van ASS te hebben...

quote:

Op maandag 4 februari 2013 14:44 schreef Auti het volgende:

[..]

Mensen verwachten automatisch een hoop van je, terwijl dit niet zo hoeft te zijn.
Of je weet juist wel weer ergens superveel van of is iets voor jou koek en ei terwijl het voor de rest 1 groot onduidelijk zwart gat is.
Grapjes die niet begrepen worden. Dat je dieper gaat dan anderen. etc.

Snap je al een beetje wat ik bedoel te zeggen?

Dat valt mij bij mijzelf erg op, bijvoorbeeld een handleiding schrijven hoe je apparaat x configureerd, denk ik altijd van "hoe uitgebreid moet het?", meestal krijg ik het dan voor elkaar om iets van 20 pagina's (incl plaatjes) vol te stouwen

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 09:01 schreef ijzerenkruis het volgende:

[..]

Dat valt mij bij mijzelf erg op, bijvoorbeeld een handleiding schrijven hoe je apparaat x configureerd, denk ik altijd van "hoe uitgebreid moet het?", meestal krijg ik het dan voor elkaar om iets van 20 pagina's (incl plaatjes) vol te stouwen

Bij mij de andere kant op; ik schrijf het in 1 kantje A4 kort en bondig omdat ik er vanuit ga dat de andere techneuten het ook wel snappen zonder plaatjes.

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 19:29 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Tip: niet vertellen wat je eventuele vermoeden is, maar dat aan de psychiater overlaten. Dan heb je daar alvast geen last van

Ik denk dat het gesprek inmiddels wel is geweest

Hoe is het gegaan maine?

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 19:29 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Tip: niet vertellen wat je eventuele vermoeden is, maar dat aan de psychiater overlaten. Dan heb je daar alvast geen last van

Ik had bij het maken van de afspraak mijn vermoeden al doorgegeven, dus deze tactiek had sowieso niet gewerkt

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 21:16 schreef Nijna het volgende:
Hoe is het gegaan maine?

Goed. Denk ik.
Toen ze aan het begin van het gesprek opmerkte dat de huisarts op de verwijzing 'omgangsproblematiek' had aangegeven en ik bij de telefonische intake 'vermoeden van autisme' begon ik al te huilen
Ze heeft een boel vragen gesteld. Waarom ik die vermoedens had, welke symptomen ik mij in herkende (ik wist er geen een meer , door de spanning ofzo?. Ik kon alleen maar zeggen dat ik wilde dat ik tóch lijstjes had gemaakt). Volgende week terug, en die week daarna ook.
Ben de rest van de dag van de kaart geweest . Voornamelijk zo ontzettend moe...
Op sommige vragen kon ik alleen dingen antwoorden als: "weet ik niet (meer)" en "kan ik me niet herinneren".

Nou ja, eerste stap is gezet....

quote:

Op maandag 4 februari 2013 15:24 schreef DeHovenier het volgende:
Mijn IQ is nog nooit getest.

Bij mij ook niet. Ze gingen tijdens het psychologisch onderzoek er vanuit dat dat wel in orde was.

quote:

Op maandag 4 februari 2013 22:36 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Eigenlijk had ik liever een vrouw willen zijn. Dan kun je vrijwel alles dragen. Het zijn over het algemeen de mannen die de rol hebben van jager, en de vrouwen die afwijzen. Mijn instelling is dus inderdaad niet super, denk dat het komt omdat ik vanuit een tekort denk. Verder kan ik niet goed waarnemen (aan non-verbale signalen) als een vrouw mij eventueel leuk vindt.

Een keer een escort regelen (je hebt ook escorts aisés: duurder (vaak studentes), maar waarbij vooral gezelligheid centraal staat) als beloning voor een jaar werken is niet echt mijn ding.

Maar ik merk dat ik qua manier van leven toch wel iets vooruit ben gegaan. Wil het reizen in de komende jaren (verder) gaan ontdekken. Niet via het rugzaktoerisme, ik zie daarin toch een beetje een prestatie-aspect (het communiceren)...

Vrouw zijn is ook niet geweldig.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:32 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Vrouw zijn is ook niet geweldig.

Oh vertel wat is er zo erg aan vrouw zijn dan?

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:34 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Oh vertel wat is er zo erg aan vrouw zijn dan?

Wat dacht je van ongesteld (bah), de overgang, meer op je uiterlijk gelet/beoordeeld, over het algemeen minder sterk, wordt sneller gezien als het zwakke geslacht.

Behalve dan het bredere aanbod aan kleding, snap ik niet dat mannen graag vrouw willen zijn.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:38 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Wat dacht je van ongesteld (bah), de overgang, meer op je uiterlijk gelet/beoordeeld, over het algemeen minder sterk, wordt sneller gezien als het zwakke geslacht.

Behalve dan het bredere aanbod aan kleding, snap ik niet dat mannen graag vrouw willen zijn.

Aan dat soort dingen denk ik als man helemaal niet al die vrouwen "kwaaltjes"

En ik vind zowel mannen als vrouwen rare wezens.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:40 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Aan dat soort dingen denk ik als man helemaal niet al die vrouwen "kwaaltjes"

En ik vind zowel mannen als vrouwen rare wezens.

Veel mensen zijn ook raar.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 19:41 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Veel mensen zijn ook raar.

Mijn motto: iedereen is gek behalve ik.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 17:25 schreef mainedoll het volgende:

[..]

Ik had bij het maken van de afspraak mijn vermoeden al doorgegeven, dus deze tactiek had sowieso niet gewerkt

[..]

Goed. Denk ik.
Toen ze aan het begin van het gesprek opmerkte dat de huisarts op de verwijzing 'omgangsproblematiek' had aangegeven en ik bij de telefonische intake 'vermoeden van autisme' begon ik al te huilen
Ze heeft een boel vragen gesteld. Waarom ik die vermoedens had, welke symptomen ik mij in herkende (ik wist er geen een meer , door de spanning ofzo?. Ik kon alleen maar zeggen dat ik wilde dat ik tóch lijstjes had gemaakt). Volgende week terug, en die week daarna ook.
Ben de rest van de dag van de kaart geweest . Voornamelijk zo ontzettend moe...
Op sommige vragen kon ik alleen dingen antwoorden als: "weet ik niet (meer)" en "kan ik me niet herinneren".

Nou ja, eerste stap is gezet....

Zo'n huisarts die dan maar een oordeel velt, ipv gewoon neerzet dat jij je hebt gemeld met een vermoeden van ASS... Kan je dingen nog navragen, over hoe je als kind was bijvoorbeeld?
Ik kreeg toen een vragenlijst mee over hoe ik als kind was en die heb ik met mijn ouders ingevuld.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 20:01 schreef Nijna het volgende:

[..]

Zo'n huisarts die dan maar een oordeel velt, ipv gewoon neerzet dat jij je hebt gemeld met een vermoeden van ASS... Kan je dingen nog navragen, over hoe je als kind was bijvoorbeeld?
Ik kreeg toen een vragenlijst mee over hoe ik als kind was en die heb ik met mijn ouders ingevuld.

Die heeft mijn vader deels ingevuld. Hij wist een heleboel dingen niet meer. Nu ik daaraan terug denk lijkt het wel een beetje desinteresse.
Mijn ouders willen er eigenlijk niets mee te maken hebben met psychologie. Vooral mijn moeder

Mijn ouders en dan vooral mijn moeder is een heel stuk bijgedraaid in de loop der jaren.
En ze wilde graag meehelpen met invullen gelukkig.

quote:

Op donderdag 7 februari 2013 11:20 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Ik geloof wel dat vrouwen met een pittig kort kapsel, flink aan de kilo’s en met een mannelijke, assertieve uitstraling minder serieus worden genomen. Nadeel: alleen reizen als vrouw is in veel niet-westerse landen minder gemakkelijk (voor manvrouwen geldt wellicht een uitzondering).

Enkele voordelen aan vrouw zijn: als vrouw kun je gemakkelijker generaliserende uitspraken over mannen doen, dan omgekeerd. Er zijn verschillende activiteiten exclusief voor vrouwen (Ladies Run, Ladies Night*). Ook een alleenstaande vrouw heeft nog een waardige levensverwachting; alleenstaande mannen sterven gemiddeld veel eerder dan gehuwde mannen (wetenschappelijk onderzocht).

* Voor deze activiteiten wordt de Nederlandse benaming niet gebruikt.

Van positieve discriminatie word ik als vrouw echt niet vrolijk. Ik heb ook vaak het idee dat zulke dingen door mannen worden bedacht die denken dat vrouwen alleen interesses hebben in schoenen kopen, slechte series volgen en met vriendinnen over oppervlakkige onderwerpen praten.

Over de levensverwachting, dat heb je toch voor een deel zelf in de hand. Het is niet alleen het huwelijk, maar ook hoe gezond je leeft. Met andere woorden, waarschijnlijk sterven alleenstaande mannen eerder, omdat ze minder gezond leven dan gehuwde mannen. Als individu moet je daar ook niet te veel op letten. Dit soort feiten zijn vooral interessant voor verzekeraars, maar als persoon zelf heb je er niet veel aan.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 20:01 schreef Nijna het volgende:

[..]

Zo'n huisarts die dan maar een oordeel velt, ipv gewoon neerzet dat jij je hebt gemeld met een vermoeden van ASS... Kan je dingen nog navragen, over hoe je als kind was bijvoorbeeld?
Ik kreeg toen een vragenlijst mee over hoe ik als kind was en die heb ik met mijn ouders ingevuld.

Ik zou het wel kunnen navragen, ja. Maar mijn ouders weten niet dat ik hiermee bezig ben....
De psycholoog zei wel dat ze, indien nodig, een vragenlijst mee zou geven voor mijn ouders.
Mijn vriend moet ook een keer mee.

Lang niet alle mannen vinden vrouwen en geld het belangrijkste wat er is of zo. Dan ben je net een soort van moderne holbewoner of iets dergelijks. Nee, er zijn meer dingen in het leven. Wel is het zo dat bijna alles geld kost en vrouwen vind ik ook interessant (kost ook geld, zonder geld is er bijna geen vrouw die je ziet staan of zitten) maar het is niet zo dat het voor mij de hoogste prioriteit heeft.
Niet meer althans.

Veel dingen zitten er toch erg in van vroeger bij mannen en vrouwen. Natuurlijk hebben mensen geen instinct, maar door de eeuwen heen zijn er toch wel dingen ingeslopen in onze genen.

Mannen gaan meer gericht te werk, dat was vroeger ook zo. Ze waren evengoed weken weg van huis voor hun werk. Ondertussen moest de vrouw alles regelen thuis, oftewel minder specialisatie en een breder aantal activiteiten doen. Ook moesten ze de kinderen in de gaten houden.

Een man met een goed beroep vinden was vroeger van levensbelang voor veel vrouwen, en iemand boven hun stand trouwen was helemaal fantastisch want dan steeg hun sociale status.
Andersom gebeurde het ook, maar het kwam veel minder vaak voor aangezien mannen van oudsher keken naar schoonheid van de vrouw. Ze deden zelf immers het werk dus wat voor werk de famillie van de vrouw deed was vaak niet belangrijk.

Het werk van de man was wat bepalend was voor de sociale status van het gezin.

Vandaag de dag is er natuurlijk veel veranderd, maar nog steeds worden veel kinderen in een rol gestopt vanaf het begin.

Als een meisje altijd alles roze heeft, alleen met barbies, poppen en ander puur meisjes speelgoed speelt en op meisjes activiteiten zoals ballet gaat, dan lijkt me dat ze toch zal opgroeien met veel minder begrip van het mannelijke geslacht, en dan krijg je op latere leeftijden veel communicatie stoornissen.

Het zelfde is van toepassing op jongens die opgroeien met speelgoed gereedschap, voetballen, met autos spelen, oorlogspeelgoed en dus gewoonweg alleen met allerlei speelgoed en activiteiten puur en alleen gericht op jongens. Die snappen vervolgens ook niets van vrouwen als ze opgroeien.

Natuurlijk ligt het ook wel aan de persoonlijkheid, en er valt natuurlijk van alles te leren maar als dit is wat ze van huis uit meekrijgen dan komt het dus puur op de persoon zelf aan om die stappen te zetten naar meer begrip voor het andere geslacht.

Leuk al dat gefilosofeer, maar hoeveel hebben er hier feitelijk een relatie of gaan veel met vrouwen om?

Zijn partners van mensen met Asperger hier ook welkom?

Ik zit geregeld met een boel vraagtekens rond mijn ASS partner en misschien dat jullie als "ervaringsdeskundigen" zijn gedrag wat meer kunnen begrijpen/plaatsen...

[ Bericht 3% gewijzigd door Little_Dolls op 09-02-2013 15:38:31 ]

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 15:59 schreef schaal_10 het volgende:

[..]

Het lijkt of je steeds kritisch bent. Is het nu eigenlijk je intentie om zeg maar de wijsneus te spelen of ben je oprecht geinteresseerd?

Ik vind de hoeveelheid aannames die hier worden gedaan over 'wat vrouwen willen' soms nogal stuitend, vandaar mijn vraag (uit oprechte interesse). Wellicht dat ik het wat te bot stelde.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 15:29 schreef Little_Dolls het volgende:
Zijn partners van mensen met Asperger hier ook welkom?

Ik zit geregeld met een boel vraagtekens rond mijn ASS partner en misschien dat jullie als "ervaringsdeskundigen" zijn gedrag wat meer kunnen begrijpen/plaatsen...

Tuurlijk! Van harte welkom zelfs. Je bent helemaal vrij om vragen te stellen.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 16:14 schreef Auti het volgende:

[..]

Tuurlijk! Van harte welkom zelfs. Je bent helemaal vrij om vragen te stellen.

Dank u ten zeerste.

Ik vind het vooral deprimerend dat het onderwerp "Asperger" of gewoon "gevoelens" zo moeilijk bespreekbaar lijken. Hij weet al 16 jaar dat hij (hoogfunctionerend) AS heeft, maar hij lijkt tot op vandaag nog steeds niet goed te beseffen wat het precies inhoudt en heeft het misschien wel aanvaard, maar wil toch nooit toegeven dat er bepaalde problemen daaraan zouden kunnen liggen. (Althans, dat is hoe het op mij overkomt.)

Als ik het nog maar voorzichtig probeer aan te kaarten (meestal durf ik het woord zelf niet eens gebruiken) zegt hij gelijk "Maar dat heeft daar niks mee te maken..." of ik heb zelfs al het verwijt gekregen "Ja, dat komt door mijn ziekte zeker, zoals je tegen iedereen zegt!"
Dat deed echt veel pijn; vooral omdat ik er zo hard mee worstel...
Moest ik het dan maar opkroppen allemaal? Ik kon en kan dat gewoon nog steeds niet!

Dat hij er niet graag over praat kan ik uiteraard heel goed begrijpen, maar wat me bij andere autisten opvalt (zoals degene in deze reeks, bv.) is dat zij dat precies beter kunnen en dat het hen ook goed doet. Helaas is dit bij mijn vriend niet zo. Ook op andere fora waar het gaat over problemen met zo'n relatie, reageren de AS'ers soms zelf en kunnen ze zichzelf nog best goed uiten. Dit kan (en wil?) mijn vriend ook niet. Hij houdt zich enkel bezig met muziek... (maar dat mag, uiteraard)

Het lijkt mij soms dat hij gewoon "te trots" is om het te kunnen/willen toegeven.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb er geen idee van hoe het er 16 jaar geleden in de medische wereld aan toeging, maar ik heb het idee gekregen dat het wel eens zou kunnen dat mijn vriend echt niet goed begeleid is omtrent dit "probleem" toen. Hij lijkt zo vaak over te komen alsof hij zichzelf niet goed kent en niet goed weet wat hij nu eigenlijk wil; daar zijn de vraagtekens dus.

Misschien was dit minder het geval als hij als kind duidelijkere uitleg had gekregen over deze ontwikkelingsstoornis, en als puber begeleid werd omtrent relaties e.d.. Dan had hij nu misschien beter kunnen beseffen wat hij deed.

Mijn vriend is verschri-kke-lijk snel geprikkeld (in het begin van onze relatie viel dat nog heel goed mee) dat ik er zo moedeloos en machteloos ben van geworden. Het lijkt vaak alsof hij de problemen lijkt op te zoeken. Altijd is er wel iets waar hij zich aan ergert... (Sommige dagen valt het mee, maar toch, vanaf als er weer ook maar iets is...)

Ik moet hem laten doen, maar dat is nu net het moeilijke. Ik ben gewoon bang dat hij er helemaal onderdoor gaat op deze manier... Of heb ik het mis dan? Zelfs onze kat is vaak het slachtoffer (al ga ik niet ontkennen dat het geregeld een klein dondersteentje is)... Dan zeg ik hem dat het geen zin heeft om zich in dat beest op te jagen aangezien een kat nu eenmaal doet wat hij wil, maar dan zegt hij weer dat hij niet wil discussiëren en ik hem de les lees... Dit is maar een voorbeeld.

Ik word zó vaak misbegrepen en vooral het feit dat hij het er niet over wil hebben, maakt het alleen nog uitzichtlozer. Altijd als ik over een probleem wil beginnen is het van "Begin weer niet hé!" o.i.d. en dan zit ik gelijk bijna te huilen van ellende... Altijd wil hij er zich meteen vanaf maken!
Heb ik het over hem, krijg ik gewoon geen reactie of een tegenaanval...

Ik weet het gewoon niet meer, en uiteraard krijg ik hem ook voor geen miljoen mee naar een psycholoog ("want dat helpt niet")! Ook heeft hij zo zo'n mening over die mensen natuurlijk..

Ik wil hem zéker niet in een hokje stoppen, behandel hem als een gewoon mens, hij is anders dan "andere" mannen en ik weet 100% dat hij me altijd trouw zal blijven, hij heeft zeker ook genoeg "redelijke" momenten (soms schrik ik ervan) en ik weet dat ik zelf ook heel kwetsbaar en emotioneel snel aangevallen ben (en in dit geval is het natuurlijk niet op verbeterd ), maar dit wordt gewoon moeilijker en moeilijker... Ik ben al heel blij dat ik af en toe zelf in therapie ga om hierover te praten (heb verder ook veel meegemaakt op psychisch vlak de laatste jaren), maar het is natuurlijk nog niet alles...

Ik heb zelfs schrik om een boek te kopen over een relatie met AS, want dan zit de kans er zeker 9/10 in dat hij zich aangevallen en/of beledigd zou voelen, plus is de kans er dat hij het niet serieus neemt "want het is maar een boek en wat weten zij er nu van"...

Bedankt dat ik hier even mijn verhaal kon doen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Little_Dolls op 09-02-2013 17:44:28 ]

Ik ga hier morgen een reactie op geven, dan heb ik het goed doorgelezen en kan ik een constructief antwoord geven.

(ik zit momenteel even in een obsessie, ik heb net weer toegang tot de radars van Schiphol.. dus ik ben even héél ergens anders met mijn hoofd en helemaal fieperdefiep )



(klein stukje van het totaalbeeld)

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:09 schreef Auti het volgende:
Ik ga hier morgen een reactie op geven, dan heb ik het goed doorgelezen en kan ik een constructief antwoord geven.

(ik zit momenteel even in een obsessie, ik heb net weer toegang tot de radars van Schiphol.. dus ik ben even héél ergens anders met mijn hoofd en helemaal fieperdefiep )

[ afbeelding ]

(klein stukje van het totaalbeeld)

Ja, ik heb ook al gelezen dat jullie moeite hebben om veel informatie tegelijk te verwerken. Dat is ook al een knelpunt aangezien ik mezelf een beetje té goed kan uitdrukken en dat vaak uitgebreid gebeurt. Aan de ene kant vind ik dit goed omdat ik hem op deze manier genoeg argumenten van mijn standpunt kan geven (ja, het verbaast je vast niks dat hij ook altijd denkt dat hij gelijk heeft), maar andere kant besef ik dat hij al die informatie niet meteen kan verwerken.
Als ik dan anderzijds meteen direct ben (zoals mij al is aangeraden) is dat dan ook weer niet altijd goed, omdat hij dan vaak denkt dat ik geïrriteerd ben, terwijl ik alleen duidelijk wil zijn...



Het valt me op dat jij je autisme als "normaal" beschouwt en best over je "trekjes" kunt praten (ik zei het al in mijn vorige post) aangezien je hier praat over het feit dat je "geobsedeerd" bent met radars en dat kan ik alleen maar toejuichen. (Heb je klassiek autisme?) Ik vind het heel fijn voor je dat je er op zo'n manier over kunt praten en wou dat mijn vriend dat ook kon, maar helaas...

[ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 09-02-2013 17:50:02 ]

Het is inderdaad veel informatie, maar dat is niet slecht. Je maakt jezelf goed duidelijk en dat is goed.
Ik moet het alleen even uitelkaar trekken en dan op mijn eigen manier weer in elkaar zetten en dan kan ik de puzzel uitleggen.

Het is dat ik nu even heel druk ben met heel veel andere dingen anders had ik er direct al ingedoken. Het is voor mij makkelijker als ik morgen met een "leeg" hoofd even alles goed lees.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:14 schreef Little_Dolls het volgende:

Het valt me op dat jij je autisme als "normaal" beschouwt en er best over kunt praten (ik zei het al in mijn vorige post) aangezien je hier praat over het feit dat je "geobsedeerd" bent met radars en dat kan ik alleen maar toejuichen. (Heb je klassiek autisme?) Ik vind het heel fijn voor je dat je er op zo'n manier over kunt praten en wou dat mijn vriend dat ook kon, maar helaas...

Ik heb PDD-NOS met ADHD. iig een hoog functionerend autist.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:50 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik heb PDD-NOS met ADHD. iig een hoog functionerend autist.

PDD-NOS? Wat is dat precies?

Net was m'n vriend bv. weer "redelijk" omdat hij vroeg of ik al honger had en mijn eten al moest opwarmen. Op deze vlakken is hij dan makkelijker en vriendelijker, omdat het waarschijnlijk ook meer logische dingen zijn.

Voel me op de één of andere manier wel wat schuldig dat ik hier over 'm zit te praten omdat ik zelf héél eerlijk ingesteld ben... Ik heb nogal moeite met liegen en zelfs verzwijgen... maar ja, ik wil mezelf natuurlijk ook beschermen...

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:53 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

PDD-NOS? Wat is dat precies?

Net was m'n vriend bv. weer "redelijk" omdat hij vroeg of ik al honger had en mijn eten al moest opwarmen. Op deze vlakken is hij dan makkelijker en vriendelijker, omdat het waarschijnlijk ook meer logische dingen zijn.

Voel me op de één of andere manier wel wat schuldig dat ik hier over 'm zit te praten omdat ik zelf héél eerlijk ingesteld ben... Ik heb nogal moeite met liegen en zelfs verzwijgen... maar ja, ik wil mezelf natuurlijk ook beschermen...

Je hoeft jezelf niet schuldig te voelen. Het is goed dat je naar oplossingen zoekt. En je bent hier ook wel aan het goede adres in dit topic.

PDD-NOS is lastig uit te leggen, waarschijnlijk heb ik ook gewoon Asperger maar is dat niet goed uit de testen gekomen. Het is een restgroep binnen het autistisch spectrum.
Het betekent Pervasieve Ontwikkelings Stoornis Niet Anders Omschreven in het Nederlands.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 17:57 schreef Auti het volgende:

[..]

Je hoeft jezelf niet schuldig te voelen. Het is goed dat je naar oplossingen zoekt. En je bent hier ook wel aan het goede adres in dit topic.

PDD-NOS is lastig uit te leggen, waarschijnlijk heb ik ook gewoon Asperger maar is dat niet goed uit de testen gekomen. Het is een restgroep binnen het autistisch spectrum.
Het betekent Pervasieve Ontwikkelings Stoornis Niet Anders Omschreven in het Nederlands.

Ik had door die speciale interesse eerder aan gewoon autisme gedacht, omdat mijn vriend niks heeft met van die gedetailleerde zaken (maar ik weet dan ook dat alle autisten verschillend zijn).

"Restgroep?" Verwarrend... Dat lijkt wel "We Weten Het Niet Zo Goed Dus We Noemen Je Maar Zo"

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 18:43 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Ik had door die speciale interesse eerder aan gewoon autisme gedacht, omdat mijn vriend niks heeft met van die gedetailleerde zaken (maar ik weet dan ook dat alle autisten verschillend zijn).

"Restgroep?" Verwarrend... Dat lijkt wel "We Weten Het Niet Zo Goed Dus We Noemen Je Maar Zo"

Dat is het in principe ook.. Not Otherwise Specified.. Maar ik ga waarschijnlijk opnieuw door de molen en dan komt er misschien wél Asperger uit. Dat zie ik dan wel weer.

Ik heb meerdere interesses, vliegverkeer is daar slechts 1 van.

Nu voel ik mij weer ff naar omdat ik niet op je uitgebreide post reageer en wel aan short talk doe, maar ik ben zo druk aan het stuiteren momenteel.. ik ben ook in 2 topics tegelijk bezig. Maar ik zal je uitgebreide post morgen eens goed doorlezen, daar moet ik echt even voor gaan zitten.
Wellicht dat er in de tussentijd nog andere mensen zijn uit dit topic die er op in kunnen haken.

Ik wil wel alvast zeggen dat ik het knap en goed vind dat je hier met je vragen en verhaal komt en niet zomaar je vriend in de steek laat. Dat zegt heel veel over je persoon en zulke mensen kan ik erg waarderen. Daarom wil ik er ook moeite in steken om een goed antwoord te geven op je vragen.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 18:51 schreef Auti het volgende:

[..]

Dat is het in principe ook.. Not Otherwise Specified.. Maar ik ga waarschijnlijk opnieuw door de molen en dan komt er misschien wél Asperger uit. Dat zie ik dan wel weer.

Ik heb meerdere interesses, vliegverkeer is daar slechts 1 van.

Nu voel ik mij weer ff naar omdat ik niet op je uitgebreide post reageer en wel aan short talk doe, maar ik ben zo druk aan het stuiteren momenteel.. ik ben ook in 2 topics tegelijk bezig. Maar ik zal je uitgebreide post morgen eens goed doorlezen, daar moet ik echt even voor gaan zitten.
Wellicht dat er in de tussentijd nog andere mensen zijn uit dit topic die er op in kunnen haken.

Ik wil wel alvast zeggen dat ik het knap en goed vind dat je hier met je vragen en verhaal komt en niet zomaar je vriend in de steek laat. Dat zegt heel veel over je persoon en zulke mensen kan ik erg waarderen. Daarom wil ik er ook moeite in steken om een goed antwoord te geven op je vragen.

Maar néé, voel je toch niet zo... Natuurlijk moet je studeren... Wie ben ik nu. Ik ben al heel blij dat ik eindelijk na veel ge-DM dit verhaal eens "openlijk" heb geplaatst en dan nog in het geschikte topic.

Bedankt voor de complimenten verder; ik apprecieer dat ten zeerste. Jammer dat mijn vriend niet beter wil/kan inzien dat ik toch wel best veel rekening met hem hou en nog steeds niet vertrokken ben...

Het gaat straks allemaal ASS heten toch, tenminste van wat ik begrepen heb...

Auti, heeft het voor jou meerwaarde om te weten of het misschien toch meer asperger is?
Fiep ze .

Little dolls, welkom!

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:02 schreef Nijna het volgende:
Het gaat straks allemaal ASS heten toch, tenminste van wat ik begrepen heb...

Auti, heeft het voor jou meerwaarde om te weten of het misschien toch meer asperger is?
Fiep ze .

Little dolls, welkom!

PDD-NOS vind ik zo onduidelijk, Asperger is een stuk duidelijker.. en ik voel mij ook meer een Aspie dan iemand die "ergens" binnen het autistisch spectrum valt.. dus ja. Qua behandeling zal het niets uitmaken maar in mijn wereld van onbegrip en onduidelijkheid telt elk stukje duidelijkheid.

Ik ben nog niet precies op de hoogte over de nieuwe DSM en hoe dat er uit gaat zien.

Ondertussen slaat mijn hoofd nu echt op hol.. te druk.. Maar dat geeft niet, ik ga straks naar zolder en dan een muziekje luisteren en Schiphol in de gaten houden en dan rustig naar de nachtrust toewerken.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:09 schreef Auti het volgende:
Ondertussen slaat mijn hoofd nu echt op hol.. te druk.. Maar dat geeft niet, ik ga straks naar zolder en dan een muziekje luisteren en Schiphol in de gaten houden en dan rustig naar de nachtrust toewerken.

Als je nog eens ADHD hebt moet dat idd heel vermoeiend zijn.

Ok, ik was er nieuwsgierig naar.
Ik heb bij mezelf ook wat twijfel moet ik zeggen. En dat hebben ze bij het diagnose gesprek zelf ook aangegeven. Dat ze het nu pdd-nos noemen, maar het ook meer asperger zou kunnen zijn.

Ik heb nieuwe medicatie, maar daar hoort dus een dieet bij. En ik merk dat ik me daar toch wel erg krampachtig in ben. Het is van belang om bepaalde voedingsmiddelen weg te laten of maar heel weinig van te eten omdat ik anders icm die medicatie een hoge bloeddruk kan krijgen.
Maar vanmiddag zaten we ergens wat te eten en dan heb ik wel het één gevraagd, maar niet het ander. En blijkt de kip op mn broodje dus oa in de sojasaus gelegen te hebben.
Nou is dat waarschijnlijk niet zoveel, maar omdat ik het niet precies weet hoeveel het is, kan ik ook niet zo goed meer genieten van mn broodje.
En ik zag van de week in de supermarkt dat er in bijna al die kant en klaar sauzen sojasaus zit, zelfs in kip kerrie, wat we dus vanavond aten. Maar dat, samen met dat broodje is me te onvoorspelbaar en dan neem ik het zekere voor het onzekere.
Ik maak het mezelf wel lastig op deze manier denk ik...

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:02 schreef Nijna het volgende:
Little dolls, welkom!

Dank u, ik wou dat ik hier al veel eerder was gekomen, maar ik durfde niet goed omdat ik bang was jullie tegen de borst te stoten of zo...

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:09 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Als je nog eens ADHD hebt moet dat idd heel vermoeiend zijn.

Bijna 33 jaar and still counting, het zijn momentjes.. ik ben drukte best wel gewend en ik zoek het ook zelf op.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:10 schreef Auti het volgende:

[..]

Bijna 33 jaar and still counting, het zijn momentjes.. ik ben drukte best wel gewend en ik zoek het ook zelf op.

Oh, ik had je jonger ingeschat door dat gestudeer enz.

Dus bij jou is het zo dat je beter tegen drukte kunt? Of net niet?

Wat ik dan wel zo opvallend aan mezelf vind is dat ik op korte termijn toch makkelijk kan relativeren; dat m'n buien van frustratie/hopeloosheid/machteloosheid snel vervagen (tenzij het echt héél ernstig is dan)... Alleen is het jammer dat ze ook héél snel terugkeren, enz. enz.
Het is een vicieuze cirkel.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:14 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Oh, ik had je jonger ingeschat door dat gestudeer enz.

Dus bij jou is het zo dat je beter tegen drukte kunt? Of net niet?

Soms wel, soms niet.. nu heb ik het heel druk en het voelt best prettig.. Maar het is weer té druk om op je uitgebreide verhaal te reageren en dat goed te lezen en te interpreteren, dus dat doe ik op een moment dat ik wat rustiger ben. Ik ben nu echt met teveel tegelijk bezig. Daarom ga ik straks ook naar zolder en dan pak ik even een muziekje en wat rust. Ik moet ook niet teveel doen achter de computer in de avond anders dan kom ik slecht in slaap.

Wat studeren betreft heb je waarschijnlijk verkeerd gelezen of begrepen, ik volg geen studie momenteel. Ik had het wel over stuiteren.. en dat is dus wat ik nu aan het doen ben, erg hyper en druk.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:21 schreef Auti het volgende:

[..]

Soms wel, soms niet.. nu heb ik het heel druk en het voelt best prettig.. Maar het is weer té druk om op je uitgebreide verhaal te reageren en dat goed te lezen en te interpreteren, dus dat doe ik op een moment dat ik wat rustiger ben. Ik ben nu echt met teveel tegelijk bezig. Daarom ga ik straks ook naar zolder en dan pak ik even een muziekje en wat rust. Ik moet ook niet teveel doen achter de computer in de avond anders dan kom ik slecht in slaap.

Wat studeren betreft heb je waarschijnlijk verkeerd gelezen of begrepen, ik volg geen studie momenteel. Ik had het wel over stuiteren.. en dat is dus wat ik nu aan het doen ben, erg hyper en druk.

Oooooh ik las serieus studeren
Stuiteren Dan moet ik natuurlijk aan Tigger van Winnie The Pooh denken.

Mijn vriend is ook heel makkelijk erg druk, maar dan is het eerder omdat er een soort chaos in zijn hoofd lijkt te zijn en hij net orde wil, maar die niet kan vinden enz. enz.

... Of dan zevert hij er weer op los met zijn wat ik stiekem noem "autistenhumor"

Die chaos is dus erg herkenbaar voor mij.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:26 schreef Auti het volgende:
Die chaos is dus erg herkenbaar voor mij.

Ben jij dat in je UI met dat masker op van dat ventje?

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:32 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Ben jij dat in je UI met dat masker op van dat ventje?

Ja.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 19:59 schreef Auti het volgende:

[..]

Ja.

Leuk.

Hoe heet dat gezicht nu ook alweer?

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 20:00 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Leuk.

Hoe heet dat gezicht nu ook alweer?

Guy Fawkes uit V for Vendetta, maar het masker staat tegenwoordig ook voor Anonymous.

Ik zou het in mijn hoofd meer omschrijven als gecontrolleerde chaos. Voor mij is het allemaal duidelijk, maar voor een ander zou het chaos zijn.

Helpt ook dat ik een sterk geheugen heb. Ik vergeet ook wel dingen, maar dat zijn vooral dingen die me niet interesseren, en korte termijn dingen. Ik moet meestal twee keer iemands naam horen als ze zich voorstellen voordat het blijft hangen.

Kan nou niet echt zeggen dat ik een "ding" heb waar ik sterk op concentreer. Ik hou van geschiedenis, ik probeer alle films te zien die echte klassiekers zijn, ik doe graag aan stijldansen en ik werk aan verhalen met behulp van een fototoestel en playmobil.

De focus is nooit zo sterk alleen. Ik duik in de geschiedenis online meestal als ik ergens iets hoor of zie wat me nieuwschierig maakt naar de achtergrond. Maar dit doe ik mischien een paar keer per week hooguit, soms minder.
Klassieke films kijk ik vooral wanneer het op tv komt of ik koop ze in een impuls in de winkel als ik ze tegenkom.
Stijldansen doe ik een maal per week op les, en af en toe met vrijdansen en andere avonden.
En verhalen maken met behulp van playmobil doe ik ook niet vaak, een keer in de paar maanden maak ik een verhaal en tussendoor alleen maar wat snelle plaatjes met humor.

Gamen doe ik ook wel, zelfs een MMO nu al meer dan een jaar, maar zulk soort dingen zijn ook nooit een obsessie geweest. Ik hou van afwisseling, en speel evengoed 10 verschillende games een paar uur in een week.

Het is wel zo dat als ik een interessante persoon ontdek dat ik hier meer over te weten wil komen, dan kan ik hier best wel aardig op focusen maar ik ben er niet constant mee bezig.

Sinds eind vorige zomer ben ik wel flink bezig met de Marx Brothers nadat ik ze ontdekt had op Youtube.
Uitermate interessante broers die hun tijd ver vooruit waren. Ik heb al hun paramount films gezien, interviews opgezocht, foto's, You Bet your Life stukjes gekeken, en de boeken "Harpo Speaks!" en "Groucho and me" Heb ik ook in huis liggen, de eerste heb ik al uit.

Best wel apart dat ik een half jaar geleden alleen wel eens van groucho had gehoord en eens wilde weten wie dit nou eigenlijk was, en momenteel vind ik ze de beste komieken ooit.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 20:01 schreef Auti het volgende:

[..]

Guy Fawkes uit V for Vendetta, maar het masker staat tegenwoordig ook voor Anonymous.

Al een héél oud masker lijkt me als ik daar het jaar 1606 zie staan op Wikipedia.

En in 1570 nog geboren wel.

Die film had ik trouwens al gezien, maar van het masker zelf wist ik niet veel af.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 20:15 schreef Little_Dolls het volgende:
En in 1570 nog geboren wel.

Die film had ik trouwens al gezien, maar van het masker zelf wist ik niet veel af.

Tegenwoordig is het masker vooral bekend van Anonymous.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 20:22 schreef Auti het volgende:

[..]

Tegenwoordig is het masker vooral bekend van Anonymous.

Anonymous - Hackers World [HD]

Daar heb ik ook al van gehoord en zelfs iets van gezien.

quote:

Op zaterdag 9 februari 2013 16:59 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Dank u ten zeerste.

Ik vind het vooral deprimerend dat het onderwerp "Asperger" of gewoon "gevoelens" zo moeilijk bespreekbaar lijken. Hij weet al 16 jaar dat hij (hoogfunctionerend) AS heeft, maar hij lijkt tot op vandaag nog steeds niet goed te beseffen wat het precies inhoudt en heeft het misschien wel aanvaard, maar wil toch nooit toegeven dat er bepaalde problemen daaraan zouden kunnen liggen. (Althans, dat is hoe het op mij overkomt.)

Als ik het nog maar voorzichtig probeer aan te kaarten (meestal durf ik het woord zelf niet eens gebruiken) zegt hij gelijk "Maar dat heeft daar niks mee te maken..." of ik heb zelfs al het verwijt gekregen "Ja, dat komt door mijn ziekte zeker, zoals je tegen iedereen zegt!"
Dat deed echt veel pijn; vooral omdat ik er zo hard mee worstel...
Moest ik het dan maar opkroppen allemaal? Ik kon en kan dat gewoon nog steeds niet!

Dat hij er niet graag over praat kan ik uiteraard heel goed begrijpen, maar wat me bij andere autisten opvalt (zoals degene in deze reeks, bv.) is dat zij dat precies beter kunnen en dat het hen ook goed doet. Helaas is dit bij mijn vriend niet zo. Ook op andere fora waar het gaat over problemen met zo'n relatie, reageren de AS'ers soms zelf en kunnen ze zichzelf nog best goed uiten. Dit kan (en wil?) mijn vriend ook niet. Hij houdt zich enkel bezig met muziek... (maar dat mag, uiteraard)

Het lijkt mij soms dat hij gewoon "te trots" is om het te kunnen/willen toegeven.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb er geen idee van hoe het er 16 jaar geleden in de medische wereld aan toeging, maar ik heb het idee gekregen dat het wel eens zou kunnen dat mijn vriend echt niet goed begeleid is omtrent dit "probleem" toen. Hij lijkt zo vaak over te komen alsof hij zichzelf niet goed kent en niet goed weet wat hij nu eigenlijk wil; daar zijn de vraagtekens dus.

Misschien was dit minder het geval als hij als kind duidelijkere uitleg had gekregen over deze ontwikkelingsstoornis, en als puber begeleid werd omtrent relaties e.d.. Dan had hij nu misschien beter kunnen beseffen wat hij deed.

Mijn vriend is verschri-kke-lijk snel geprikkeld (in het begin van onze relatie viel dat nog heel goed mee) dat ik er zo moedeloos en machteloos ben van geworden. Het lijkt vaak alsof hij de problemen lijkt op te zoeken. Altijd is er wel iets waar hij zich aan ergert... (Sommige dagen valt het mee, maar toch, vanaf als er weer ook maar iets is...)

Ik moet hem laten doen, maar dat is nu net het moeilijke. Ik ben gewoon bang dat hij er helemaal onderdoor gaat op deze manier... Of heb ik het mis dan? Zelfs onze kat is vaak het slachtoffer (al ga ik niet ontkennen dat het geregeld een klein dondersteentje is)... Dan zeg ik hem dat het geen zin heeft om zich in dat beest op te jagen aangezien een kat nu eenmaal doet wat hij wil, maar dan zegt hij weer dat hij niet wil discussiëren en ik hem de les lees... Dit is maar een voorbeeld.

Ik word zó vaak misbegrepen en vooral het feit dat hij het er niet over wil hebben, maakt het alleen nog uitzichtlozer. Altijd als ik over een probleem wil beginnen is het van "Begin weer niet hé!" o.i.d. en dan zit ik gelijk bijna te huilen van ellende... Altijd wil hij er zich meteen vanaf maken!
Heb ik het over hem, krijg ik gewoon geen reactie of een tegenaanval...

Ik weet het gewoon niet meer, en uiteraard krijg ik hem ook voor geen miljoen mee naar een psycholoog ("want dat helpt niet")! Ook heeft hij zo zo'n mening over die mensen natuurlijk..

Ik wil hem zéker niet in een hokje stoppen, behandel hem als een gewoon mens, hij is anders dan "andere" mannen en ik weet 100% dat hij me altijd trouw zal blijven, hij heeft zeker ook genoeg "redelijke" momenten (soms schrik ik ervan) en ik weet dat ik zelf ook heel kwetsbaar en emotioneel snel aangevallen ben (en in dit geval is het natuurlijk niet op verbeterd ), maar dit wordt gewoon moeilijker en moeilijker... Ik ben al heel blij dat ik af en toe zelf in therapie ga om hierover te praten (heb verder ook veel meegemaakt op psychisch vlak de laatste jaren), maar het is natuurlijk nog niet alles...

Ik heb zelfs schrik om een boek te kopen over een relatie met AS, want dan zit de kans er zeker 9/10 in dat hij zich aangevallen en/of beledigd zou voelen, plus is de kans er dat hij het niet serieus neemt "want het is maar een boek en wat weten zij er nu van"...

Bedankt dat ik hier even mijn verhaal kon doen...

Ok, zeer lastige situatie.. Het eerste wat in mij opkomt is of het misschien een goed idee is om hem hier in dit topic te laten lezen/mee te laten doen? Lotgenotencontact zoeken, ook zodat hij meer inzicht in zichzelf krijgt.

quote:

Op zondag 10 februari 2013 10:31 schreef Auti het volgende:

[..]

Ok, zeer lastige situatie.. Het eerste wat in mij opkomt is of het misschien een goed idee is om hem hier in dit topic te laten lezen/mee te laten doen? Lotgenotencontact zoeken, ook zodat hij meer inzicht in zichzelf krijgt.

En dan denk ik weer aan die trots van hem. Ik vrees dat het alleen averechts effect heeft...

Nu heeft het hier net weer eens gestormd. Hij vroeg mij af te wassen en dat deed ik, maar ik was per ongeluk een pot vergeten omdat ik niet door had dat die ook afgewassen moest zijn. Je kunt zijn reactie al raden waarschijnlijk? (Natuurlijk geen woord over de rest die ik wel goed had gedaan. Dooddoeners als: "Je hebt het toch zelf ook gebruikt", "Als je denkt dat het hier altijd zo zal gaan dat ik je zal bedanken als je de helft ( ) vergeet...!")

Dit ben ik echt kotsbeu, en natuurlijk zit hij zichzelf nu weer te claimen "Ik vroeg alleen..." en maak ik er nu weer een drama van. Achteraf zit hij het altijd te minimaliseren voor zichzelf en het meest frusterende van al is dat hij het waarschijnlijk zelf niet eens beseft!!!

Zo was het ook eens met stofzuigen. Ik had het op eigen initiatief gedaan en het eerste wat hij kon zeggen was waar het nog vuil was. Toen we het erover hadden met mijn moeder (ze kwam eens op bezoek) was hij natuurlijk weer de onschuld zelve en leek het alsof ik overdreef. Hij claimde dat hij wél had gezegd dat ik het goed had gedaan, wat gewoonweg niet zo was; en zo is het telkens zijn woord tegen het mijne.

Natuurlijk is de zin "Ga op een ander wonen als het je hier niet aanstaat" ook weer eens gevallen. Dat heeft hij nu al tig keer gezegd en elke keer opnieuw breekt er woede los waardoor ik zin krijg de hele boel af te breken en dan is het natuurlijk weer héél makkelijk van 'm om te zeggen: "Je moet jezelf nu eens bezig zien!" MAAR NOOIT EENS EEN WOORD OVER ZICHZELF.

Maar als er een buitenstaander bij is is hij opeens de galante jongeman die me wél normaal behandelt!!!





Het vervelende is dat zijn goede kanten zo hard in contrast staan met deze frustraties. Daardoor is het voor mij ook zo verschrikkelijk moeilijk om te beslissen wat ik moet doen. Bij het minste dat hij dan aardig is, klaar mijn humeur meteen op (dat zal de hoop zijn)...

Ik snap dat het voor een buitenstaander die dit leest héél makkelijk is om te zeggen "Bij zo iemand blijf je toch niet!", maar geloof me, dat is het niet.

Nu zit hij alweer vrolijk te fluiten... In dat geval (als de bui over is) gebeurt het wel dat hij "sorry" zegt, maar ik heb geen idee deze keer. Ik ga 'm gewoon rechtuit zeggen dat hij niet beseft hoe de dingen die hij zegt overkomen bij mij, dat hij dat maar eens moet snappen en het in dat geval vergeten en vergeven is. Ik laat me niet doen; in géén geval!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 12% gewijzigd door Little_Dolls op 10-02-2013 11:18:29 ]