Ik ben geen man van het platteland en kan er dus ook moeilijker aarden. Op zich snap ik de drang naar een huis wel, en een huis met uitzicht op zee, rustig, afgelegen, mooi, groot, helemaal gaaf.
Maar nu nog niet. Ben 34, maar op veel vlakken jonger, geen vaste relatie, geen kinderen nog en die komen wel over een aantal jaartjes, maar dat kan ook in een appartement. Over een jaar of 10 een leuk huisje ergens erbij, prima. Sowieso lijkt het me heerlijk op verschillende plekken huizen te hebben.
In Duitsland was het op zich nog wel lastig, zeker met mijn feestjes, maar ook dat trok men verbazingwekkend goed. De enige keer dat mijn bovenburen klaagden over geluidsoverlast waren we iets anders aan het doen.

In Colombia kan ik helemaal alles maken. Welkomstfeestje voor beste maat uit Amsterdam waren er 80+ man in mijn huis. In Bogota althans, hoe dat zit in een betaalbaarder appartement, waar ook gezinnen met kinderen zullen wonen, weet ik niet.
Een huis vergt ook meer onderhoud, iets waar ik met al mijn reizen niet aan kan denken. Gemak inderdaad.
Oude, sfeervolle huizen vind ik mooi en ik heb in hartje centrum van Gouda in een oud kaaspakhuis gewoond. Wel voorzien van gloednieuwe appartementen, een superrelaxede combinatie.
Heb altijd relaxede huizen gehad en dit spreekt me aan. Ik blijf nog verder kijken naar meer aanbod, wat hier genoeg is, maar de tweede optie is al geweldig, en al helemaal voor dat geld (wat ik niet contant heb, maar dit valt makkelijk te financieren).
Mijn ervaring vanavond was weer een in de rij bijzondere ontmoetingen. En dat heeft me nog zekerder gemaakt van het feit dat ik hier, in Bucaramanga, wil wonen. De eerstbezochte stad van Zuid-Amerika en gelijk de beste. Een paradijsje waar nauwelijks buitenlanders komen. Geweldig.
Medellin is ook tof, maar me te groot en "gevaarlijk". Colombia is sterk verbeterd, maar in Bogota en Medellin gebeuren nog genoeg smerige dingen. Het is gelukkig aardig goed vermijdbaar, maar in Bucaramanga gebeurt dat niet. Het is werkelijk de beste combinatie van alles. En ik ken het inmiddels aardig goed.
Een huisje ergens aan zee, niet te warm en niet te koud, een appartement in Barcelona en een in Bucaramanga en verder gewoon genoeg (slaap)contacten over de wereld is als KAA'er heerlijk toch?
Ik weet wel dat de komende 20 jaar Europa me echt niet trekt. Ik kan ook niet meer aarden in de jachtige, directe, veroordelende maatschappij van vooral Nederland, ookal houd ik enorm van het land. Juist de relaxedheid (een uur te laat komen is normaal) van Colombia bevalt me prima. En het niet zo op elkaar letten, zoals in Europa of wat ik me kan voorstellen van kleinere gemeenschappen in Canada, VS.
Colombianen zijn de vriendelijkste mensen die ik ken; je bent direct een van hen, iets wat ik in andere Latijns-Amerikaanse landen niet zo heb gevoeld, Mexico komt nog het dichtste bij. Andere vrienden die in Colombia zijn geweest en 2 Nederlandse vrienden die ook in Bogota wonen hebben hetzelfde.
En dan is Bogota, de koude hoofdstad, nog koud qua mensen. Zoals elke hoofdstad, maar het verschil met de warmere paisas (Medellin), caleños (Cali) en vooral santandereanos (Bucaramanga en omgeving) is duidelijk merkbaar.
Nee, Colombia la chimba, daar ben ik van overtuigd.