ADD&ADHD #54 fris het nieuwe jaar in!

quote:

ZONDER RITALIN VOEL IK ME ALS EEN GEAMPUTEERDE ZONDER PROTHESE
door Mike Bebernes

submit

Een simpele reis naar de IKEA met mijn vriendin kan van een productieve zaterdag plotseling veranderen in een overweldigende vuurproef van verveling en frustratie. De symptomen van ADHD duiken plotseling op. En hoe snel dat gebeurt is allemaal afhankelijk van de hoeveelheid amfetaminen in mijn bloed.

Ik neem de roltrap, en verdwijn dieper in de blauwgele kleurenzee die IKEA heet. Een onbedwingbare warmte verspreidt zich via mijn borstkast naar mijn nek en armen. Mijn ogen schieten door de ruimte heen; ik kijk op mijn horloge, ik kijk naar de prijs van het dekbed, ik let op de man die op verschillende manieren een kast probeert op te tillen. Ik bijt op mijn lippen. In de verte hoor ik een deur dichtvallen; ik vraag me af wie het is. De hitte zit inmiddels in mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen om me te concentreren en volg vervolgens de gele pijlen op de vloer. Ik draai het potloodje om in mijn vingers. Ik zie mijn vriendin nergens meer, ze doet me soms denken aan Batman. We moeten snel samen The Dark Knight Rises kijken. De gele pijlen beginnen te flitsen als een stroboscoop. Ik probeer de energie in mijn lichaam te onderdrukken. Ik hoor de deur weer en pak mijn telefoon. Facebook, Twitter. Ik begin te zweten.

Dit is mijn leven. Mijn aandacht is altijd overal en nergens. Op school denk ik aan seks en tijdens de seks denk ik aan school. Alles waar ik aan denk verdwijnt weer net zo snel als het gekomen is.

De bewegingen van mijn lichaam weerspiegelen de activiteit van mijn hersenen. Alle energie moet en zal eruit komen. Als jongen van elf gebeurde dat door middel van angstaanjagende stuiptrekkingen in mijn nek. Nu heb ik een oncontroleerbare drang om te kauwen. Ik moet altijd ergens op knagen; rietjes, kauwgom. Als ik niets in mijn mond heb knaag ik mijn tong kapot. En ik heb een klein rubberen stuk speelgoed waar ik mee kan friemelen; ik noem het mijn veiligheidsspeeltje.

Als tiener zat ik in het kantoor van een psychiater. Halfslachtig luisterde ik naar haar verhaal: ik had Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Dat hebben kinderen wel vaker. De psychiater zei: “Er is iets mis met je brein, maar maak je geen zorgen jongen. We hebben een magisch geneesmiddel voor je.”

Hoezeer ik medicatie ook veracht, ik gebruik sindsdien het stimulerende middel Ritalin. Het verstikt mijn eetlust, bezorgt me hoofdpijn en geeft me bovenal een fikse slapeloosheid. ADHD-pillen worden geclassificeerd als drugs, zoals methamfetamine en cocaïne. Elke keer als ik verhuis word ik ondervraagd door een andere psychiater—ze denken allemaal dat ik de pillen ga verkopen.

Maar het ergste is juist: ik heb het echt nodig. Ik kan niet zonder Ritalin. Zonder mijn pillen voel ik me als een geamputeerde zonder prothese. Elk moment van verveling is een marteling. De IKEA wordt Abu Ghraib.

Hoe heette het bijzettafeltje ook alweer dat ik moest onthouden? Kerflug? Ik neem een plaspauze om af te koelen, mijn kaak doet pijn van het kauwen. Ik vergeet mijn rits dicht te doen en besluit vervolgens een eind te maken aan deze waanzin. Ik neem een kleine groene pil: 10 mg methylfenidaat, de generieke vorm van Ritalin.

Twintig minuten later voel ik me beter. Ik ben kalm. De geluiden in de achtergrond zijn verdwenen. Met oprechte belangstelling blader ik door de gordijnen aan de muur. Ik verbeeld me hoe die extra strook rood op mijn kamer zou staan. Of zal ik toch de groene nemen? De energie is er nog steeds, maar heeft nu een praktisch doel. Mijn lichaam voelt geconcentreerd, alsof je net van een schijnwerper een laser hebt gemaakt. Dit is de persoon die mensen het minst zien.

Het kostte me een groot deel van mijn leven, ongeveer 24 jaar, om grip te krijgen op deze handicap. ADHD zit op een ongebruikelijke plaats in het medische spectrum. Het is een depressie die zich manifesteert als een lichamelijke handicap.

Ik hoop dat ik thuis ben voordat de Ritalin is uitgewerkt, dan kan ik nog snel mijn nieuwe stoelen in elkaar zetten. Ik wacht dik vijftien minuten in de rij bij de kassa, maar het doet me niets. Ik leef eigenlijk twee levens: de hyper-ik en de gecontroleerde ik. En deze twee ikken smelten samen als de medicatie het gewenste effect heeft. Als de twee elkaar nooit hadden ontmoet, dan zou de een zich ergeren, terwijl de ander zich kapot zou vervelen.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2013 16:04 schreef stoeltafel het volgende:

[..]

http://www.vice.com/nl/read/with-and-without-my-ritalin

quote:

Op vrijdag 11 januari 2013 18:38 schreef msacras het volgende:
Ik ben sinds kort ook met concerta begonnen (icm ritalin), iemand die zijn/haar ervaringen wil delen? Ik vind het tot nu toe vooral fijn dat ik niet meer elke 3/4 uur een ritalin hoef in te nemen, wat ik 9 vd 10 keer vergat, maar gewoon 1 keer 's ochtends een concerta en verder niet. Wel merk ik dat m'n eetlust compleet afneemt. Met ritalin had ik dat ook al, maar nu een stuk erger...
Overigens heb ik wel enorm veel last van de rebound. Met ritalin viel dat redelijk mee, ik was wel ietsje prikkelbaarder dan eerder als het was uitgewerkt maar verder niet. Nu ben ik, nadat de concerta is uitgewerkt, een chaggerijnig monster dat alleen maar kan haten, huilen, en depressieve gedachten hebben. Moet ik toch eens iets op gaan vinden, haha.

Tevens is bij m'n vader onlangs ook ADD geconstateert, ik heb het dus niet van een vreemde

quote:

Op vrijdag 11 januari 2013 20:37 schreef Selyn het volgende:

[..]

één van de meest duidelijke omschrijvingen die ik ooit heb gelezen

quote:

Op zaterdag 12 januari 2013 11:04 schreef Skull-splitter het volgende:
Hmm, binnenkort eens met mijn arts overleggen. Wegens onvoldoende opvolging qua medicatiegroep is mijn medicatie toch gestaakt.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2013 10:47 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Voor ADHD wel maar voor ADD niet of in mindere mate.
Ik herken wel de prikkels maar niet het stress gedeelte. Dat heb ik alleen met grote druktes bijvoorbeeld een winkelstraat waar je in de file loopt. Medicatie helpt helaas niet bij mij.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2013 11:38 schreef Skull-splitter het volgende:
Ja. Terwijl ik volgens mij echt heb aangegeven dat dat niet handig is ivm werk.

Magoed, evaluatie met een arts lijkt me verstandiger.

quote:

Op zondag 13 januari 2013 06:05 schreef Kotsdrol het volgende:
Oke, mijn psycholoog, en Psychiater, denken aan ADD/ADHD bij mij.

Nu moet ik formulieren laten invullen door mijn ouders, alleen heb ik geen contact meer met hun.

Toch zou het me denk ik, enorm helpen, dat iemand ze invult, en weet niet goed hoe ik het moet aanpakken.

Iemand ervaring?

quote:

Op zondag 13 januari 2013 10:23 schreef piepkuiken21 het volgende:

[..]

Ik heb 2 vrienden (1 kent mijn hele leven al, andere is directe goede collega) gevraagd in te vullen :-)

quote:

Op zondag 13 januari 2013 11:03 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Ik heb mijn eigen hetero amnemnese gedaan, maar mijn bewuste geheugen gaat wel terug tot mijn tweede.