"Soms kan ik gewoon niet geloven dat dit echt mijn leven is en dat ik echt Sylvie van der Vaart ben, maar dan kijk ik in de spiegel, en dan zie ik daar dus de vrouw staan die door het Duitse tv-publiek (en dat zijn dus echt MILJOENEN mensen!!!) is uitverkozen tot mooiste vrouw en intelligentste presentatrice, en die vrouw... dat ben ik!!! Hoe leuk is dat?! Ik moet mezelf dan echt even in mijn arm knijpen, hoor, want ik ben ook maar een gewoon Hollands meisje, en dan is het soms best even raar om te beseffen dat al die miljoenen mensen (en dan tel ik het Engelse publiek niet eens mee, want dat zijn er ook MILJOENEN, en die adoreren mij ook massaal!!!), dat al die miljoenen mensen dus kwijlend aan mijn voeten liggen.
Als je dan bedenkt dat ik schoenmaatje 35 heb, is dat best grappig: zoveel mensen aan zulke kleine voetjes! Het is een beetje het Assepoestersprookje, als je erbij stilstaat. En als ik dan 's avonds ga slapen in mijn Dior-pyjama, en ik kijk naar mijn trofeeënkast, dan vraag ik me af waar ik het allemaal aan heb verdiend, de prijzen voor best geklede voetbalvrouw, mooiste kapsel, duurste handtas, liefste moeder van de wereld... en dan pink ik best eens een traantje weg, daar ben ik heel eerlijk in. Al die prijzen, de roem en het geld wegen natuurlijk niet op tegen het kleine geluk met mijn gezinnetje, dat altijd voorop staat, maar voor een gewoon meisje uit Holland is het heus wel eens heftig, om zo hoog te stijgen in het leven.
Mijn goede vriend Karl Lagerfeld zegt altijd: "Sylvie, jij bent mijn muze," maar ik denk op zo'n moment dat Karl een grapje maakt, want die man is een wereldberoemde modeontwerper en ik ben maar gewoon Sylvie uit Holland, maar als er dan de volgende dag een bos rozen wordt bezorgd op mijn vijfsterren hotelkamer, en op het kaartje staat 'Kusjes van Karl', nou, dan moet ik dus wel geloven dat hij het meent, van die muze. Gek, hè? Dat is dan ook weer zo'n knijpmomentje. Kippenvel krijg ik ervan, ik bedoel: van mijn eigen leven, maar gelukkig heb ik altijd wel een kasjmieren Prada-vestje liggen om snel om mijn schouders te slaan als ik het koud krijg van ontroering."
