Mijn vrouw verliefd op een ander en mentaal/fysiek kil voor me #2

Originele draadje hier te lezen:
R&P / Mijn vrouw verliefd op een ander en mentaal/fysiek kil voor me

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 11:54 schreef Mishu het volgende:
Sorry hoor maar zij heeft iemand dierbaar verloren door jou?! Snapt ze niet dat jij alle recht had om boos te zijn en monogamie te eisen, juist als duidelijk wordt dat ze toch echt wel gevoelens voor hem had?

Wat is dit voor omgekeerde wereld? Denkt ze niet meer aan de kinderen ofzo? She needs to man up en verantwoordelijkheid nemen voor dr
acties. Geeft ze überhaupt wel om die kinderen verdomme?

Nouja, om de de kinderen geeft ze meer dan om zichzelf. Maar ik vraag me ook af hoe ze dingen voor zichzelf verantwoord heeft in haar gedachten. Ik vraag me ook af of ze wel overziet wat ze doet met de kinderen bij het niet onderhouden van een relatie en dus aansturen op kinderen met gescheiden ouders. Ik denk dat ze op een of andere manier denkt dat als ze zelf maar genoeg van ze houdt dat het dan jammer is maar niet anders is?? (ik snap het niet, net zo goed als ze zegt dat ze de afgelopen twee jaar wel in de relatie heeft geinvesteerd (wanneer ik haar verwijt alleen werk werk werk.. kids.. werk werk werk.. kids.. etc).... zij ziet dan natje droogje, eten koken en niet irriteren als investeren.... terwijl ik al vaak heb aangegeven.. wanneer gaan we samen weer eens wat doen zonder de kinderen, avondje weg of weekendje uit... doet haar zus ook maar mocht ik nooit zeggen dan... (ik ben mijn zus niet etc etc (haar zus is egoistischer maar daardoor wel meer met zichzelf in balans)).. Erg gevoelig wanneer ik dat weer eens noemde.

@simmu: natuurlijk heeft ze zichzelf opgebrand.. (dat heb ik aantal jaar terug ook gedaan, toen had zijn het ook al druk met haar opleiding,. ik fulltime werk, 's avonds beurs , wel nog sporten.. lieve herdershond (kost ook veel tijd)..) dus dat ken ik wel en zelf ook tijd op randje gezeten. geef haar ook al lange tijd aan dat het te druk is, ze komt niet aan zichzelf toe...
Maar als ze ziek is.. werkt ze liever door en dan in het weekend gaar, wanneer ze even tijd heeft kan ze bijna niet stilzitten.. wil ze of weer teveel activiteiten met de kinderen doen (uit schuldgevoel)... of vind ze dat ze weer op haar manier moet stofzuigen of whatever... (en als ik het doe is het niet goed)... dus ja.... dat loslaten gaat haar niet goed af.

In afgelopen tijd heeft ze wel steeds redenen gehad waarom ze het extra druk had... als ik dat aangaf was het altijd.. ik ben ermee bezig, geef me tijd en ruimte..ik ben er mee aan de gang.. Met als eindresultaat dat ik 4-6 mnd later weer dezelfde belofte kreeg.

In die periode is bij mij natuurlijk ook eea aan frustratie gegroeid (kan alleen haar agenda aanvullen/opvullen.. eigen werk inkorten om kinderen weg te brengen etc.. op zich niet erg, maar wanneer daar dan niets tegenoverstaat anders dan in het weekend leuke dingen met de kids... dan is dat wanneer je zelf rustiger bent door wat meer vrije tijd wel erg lang om lijdzaam te ondergaan... vaak ook.. ik ga dit... ipv.. wat gaan we doen.. en door de weeks of vroeg naar bed of na eten inloggen voor werk)
Is ze daardoor zelf ook opgebrand: natuurlijk wel.

En ja.. ondanks dat alles wil ik graag dat dingen beter gaan, zowel voor de kinderen (nr1) alsook dat ik haar oude zelf nog steeds enorm waardeer en dat zit er wel nog ergens.
Maargoed......... bult oude shit is er zeker.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 15:05 schreef Mishu het volgende:
Heb je haar ooit gevraagd of zij heeft nagedacht over hoe het voor de kinderen is dat mama vreemgaat met een andere man? Wat dat voor hun zelfbeeld en emotionele ontwikkeling doet?

Nee, lijkt me ook niet goed om dat te doen. Wat niet wil zeggen dat ik het niet ooit in een verre toekomst in boosheid in haar gezicht kan gooien incl screencaps.
vooralsnog was het vooral emotioneel vreemdgaan, wat voor een vrouw nog erger is dan een slippertje.. (vooral wanneer thuis word afgeschreven en genegeerd (alleen moeite om irritatie te vermijden))

@copycat: we zijn nu 10 jaar samen en op dit moment verwacht ik niet dat ze zegt.. ik houd van je...
Lijkt me uit alle antwoorden een open deur nietwaar, veel oud zeer, opgebrand, zichzelf weinig gegund en niets voor zichzelf gedaan anders dan kids en moeite om zelf rustig op de bank te zitten.
Daar komt nu dus nog het gemis van de roze wolk bij, welke voor haar ongetwijfeld een functie heeft gehad. Dat ze nu om tijd en ruimte vraagt lijkt me ook duidelijk tegen die achtergrond.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 14:27 schreef Montelly het volgende:
Een serieuze vraag, is je vrouw lekker/aantrekkelijk?

Ja, ze is onzeker over kleine cupmaat.
Maar ze heeft mooi gezicht, mooie ogen, leuke uitstraling.
Ze is mooi slank en rank en mooie billen en mooie taille. Dus zeker sexy voor mij.
(heeft afgelopen twee jaar de frustratie van miniem contact eigenlijk meer nog gevoed daardoor)

Dus ja, ik vind haar nog aantrekkelijk en ik vind ook dat ze lekker is. Zelf is ze daar meer onzeker over. (van jongs af aan is ze al onzeker in aanleg, ondanks alles wat ze wel bereikt heeft, kan en is)

[ Bericht 7% gewijzigd door Droefheid op 01-01-2013 15:57:41 ]

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 15:22 schreef Copycat het volgende:
Laat ik het dan anders stellen: verwacht je dat haar liefde voor jou ooit nog kan opbloeien? En zo nee, neem je dan genoegen met een verstandshuwelijk? En hoe lang 'gun' je jezelf tijd on hold?

Lijkt mij dat binnen 6-12 mnd toch wel duidelijk moet zijn of je
a) diepste punt achter je kunt laten
b) in hoeverre je communicatie en relatie kunt verbeteren, zowel voor samenzijn maar ook voor wanneer dat niet lukt
c)daarna ieder een weloverwogen keuze kunt maken of dat dan genoeg is of niet

Probleem is dus dat ik wel degelijk nog wil kijken of er nog mogelijkheden zijn.
Het alternatief lonkt niet naar me, verwacht er geen beter mens van te worden en verwacht niet dat het de kinderen op deze jonge leeftijd goed zal doen.
Alleen is die mogelijkheid mij nog gegund... en hoe aan te pakken. Dat ze nu aangeeft wat ruimte te willen... kan en goed... maar alleen praten met een 3e is dan weer extreem.. denk en zelf praten en met een objectieve 3e.
Relatietherapeut zal er wel aan te pas moeten komen. Vraag me wel of hoe oprecht ze daarin is/zal zijn.... of dat ze het ziet als afstrepen om schuldgevoel af te kopen naar zichzelf (..heb toch alles eraan gedaan...).
Dus ik wil aan dat halfdode paard trekken ja :p

.

[ Bericht 99% gewijzigd door Droefheid op 01-01-2013 15:56:36 ]

Neen, beiden van de week weer gewerkt. Is haar week niet lijkt het.... brrrrrrrrrrrrrrr...
Wel binnenkort naar de therapeut, maarja.. als je insteek niet is om eruit te komen...
maar we zullen zien.... Ik zie haar alleen maar afstandelijker doen.
Slaap zelf wel minder gestressed als ik eerlijk ben

quote:

Op donderdag 3 januari 2013 21:17 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Een therapeut zal ook haar objectiever naar dingen laten kijken en doen nadenken. Ze is er intelligent genoeg voor, alleen zitten haar gevoelens (voor die ander) haar nog dwars.

@Isabeau en ook @ Mishu: De beloofde update:

De intake zit erop... wel fijn dat dat in de avonduren kon,.. anders kon er lang op gewacht worden. Kon een dag later al om 9 uur in de avond terecht
Riep bij mij meer emoties op dan ik me voorgenomen had ben er vandaag nog uitgeput door en vannacht ieder uur van de nacht meegemaakt.
Onze verwachtingen liggen uit elkaar, waar ik meer hoop en verwachting heb dan mijn vrouw.

En mijn vrouw geeft inderdaad aan wat ik in verleden al vermoed/gevreesd had. Verwijdering aan haar kant is al langer geleden begonnen (de opmerkingen die ik in het verleden om de 4-6mnd had gekregen... "geef me dan tijd.."... tja, lekker eerlijk richting zichzelf geweest weer...voed weer frustratie).
Verliefheid is er niet meer, kans dat het goed komt acht ze als zeer klein. Fors verliefd op de ander en voelt irritatie/spanning wanneer ze bij mij in de buurt is. Ze mist verdieping en contact, dat mis ik ook.

Ze wil wel vooral de communicatie verbeteren, ook voor de kinderen en mede door de kinderen wil ze nog niet meteen nee zeggen of woord scheiding uitspreken. (Hij moest haar wel drie keer dingen vragen voordat ze er zelf eerlijk over kon zijn... goed dat dat door een derde werd doorgevraagd). Geen einddoelen....
weet oprecht niet of ze nu wel nog een kleine kans ziet.. of dat ze alleen lucht wil klaren voordat ze stekker eruit trekt. Ik denk dat ze oprecht voor de kinderen nog niet een permanente keuze wil maken maar of ze daar onderbewust wel nog voor open staat weet ik niet.
Ik ben door de afgelopen maanden ook wat minder van vertrouwen in wat me verteld word.

Merk dat ik zelf vol verwijten zit (ook zelfverwijten trouwens over eigen gebrek aan tijdig inzicht) over hoe eerlijk ze in verleden is geweest, hoe eerlijk vlak voor onze verhuizing 18 maanden terug.... en dat ze zich meer drukmaakte over hoe gezin van de man in amerika zich rooide dan haar eigen kinderen. Dat kon ik niet met droge ogen vertellen.
Zelf te gesloten geweest en te vaak oud zeer bij nieuw zeer gestapeld wanneer we het er wel over hadden. Goed dat er een objectieve derde bij zit....lijkt wel dat hij het als een experiment ziet en ons ook geen grote kansen geeft, erkent wel rationele keuze bij ons beide om in ieder geval te kijken hoe communicatie beter kan en of er oud zeer verwerkt kjan worden.

Ben zelf rationeel, zij meer emotioneel. Maar grappig wel dat bij samenvatten ik rationeel en bondig was... en bij emoties uitgebreid en open... en zij juist bij de emotie onderwerpen kort en bondig.

Voor het eerst sinds twee weken (het bellen/mailen) wel weer akelig geslapen. Wel nodig om dingen aan te pakken, maar ik merk dat ik wel vol teleurstelling, frustratie en verdriet zit over twee/drie jaar wachten op bijdraaien terwijl zij haar stresswerk op orde probeerde te kijgen.

Nog geen gelukkig nieuwjaar, maar 2013 is wel intensief van start gegaan.