De kunst van het loslaten van je ex #220 - Een schone lei!

Binnenkort zullen er wel nieuwe gebroken hartjes komen. Ben zelf supervrolijk enzo . Beter dan nu kan t ook niet gaan

Hartje hier nog steeds flink gebroken en verpletterd hoor. Maar in deze topicreeks is me gelukkig constant de juiste spiegel voorgehouden en ik probeer nu vooruit te kijken totdat er weer even een spiegel nodig is Topic van Benzin helpt me ook wel trouwens

Ik ga nu het proces aan om erover heen te komen. Wat voel ik mij onwijs klote nu. De tranen blijven stromen. Het komt wel goed, dat weet ik wel, maar wat baal ik hier enorm van.

Wat is er exact gebeurd?

Twee jaar een relatie gehad met een wat jongere jongen (ik 28, hij 23). Ik was z'n eerste vriendinnetje. We hadden wat ruzie gehad over het feit dat als hij hier in het weekend was hij het hele weekend sliep en dat is niet leuk (Nederland - Engeland). Eerst kwam hij zaterdag op zondag, en laatste paar keren vrijdag tot en met zondag, zodat hij vrijdag kon slapen en zaterdag leuke dingen doen. Al werden de zaterdagen ook slaap momenten voor hem. En ik weet het, hij werkt hard doordeweeks, maar het is een kwestie van luiheid bij hem. Als ik naar hem toe ging, sliep hij namelijk niet de hele zaterdag weg. Laatste keer was het zo frustrerend dat er weer een ruzie van was gekomen. Hij kwam toen hij weer thuis was ineens met de mededeling dat hij denkt dat we niet bij elkaar passen. Was ik het niet helemaal mee eens, want elke relatie kent wel dat je wat ruzies hebt.

In de tussentijd is een en ander gebeurt in zijn familie (overlijden oma's, binnen 20 uur van elkaar). Ook geen emoties vanuit hem over het feit dat er twee oma's waren overleden. We hebben elkaar paar weken geleden weer gezien - was hartstikke leuk enzo. Toch wilde hij niet verder gaan. Besloten om ruimte te geven. Elke keer als ik geen contact wil zoeken, zoekt hij contact. Paar weken aangekeken, weer hele lange Skype gesprekken gehad, gemiddeld 8 uur lang.

Vandaag besloten dat ik dit echt niet niet meer kan. Ik kan geen vrienden blijven als ik nog zoveel dingen voel voor iemand die niet meer van mij houdt. Alleen open voor contact als hij verder wilt, zo niet dan is het klaar. Ik ga in ieder geval proberen om verder te gaan.

Vorige relatie was ik ook al het eerste vriendinnetje en eindigde het precies zo, alleen na 3 jaar en twee weken nadat we voor huizen aan het kijken waren. Begin het een beetje beu te raken zo. Ik weet niet of het ermee te maken heeft of dat het toeval is, maar het verloop van het einde is bijna identiek. En bij beide gevallen is er niemand anders in het spel (helaas - dan waren voor mij de emoties ook ineens op....)

Zal voor de meeste mensen klinken alsof ik een triest gevalletje ben met lange afstand relatie, maar goed, boeien...

Ik denk dat het altijd lastig is wanneer je voor het eerst een vriendje of vriendinnetje hebt. Het is een 'moeilijk idee' bijvoorbeeld om je leven lang vast te zitten aan je eerste relatie. Het zit toch denk ik in de aard van mensen (tegenwoordig) om op dit gebied te experimenteren en ervaring op te doen. Dat is ook belangrijk, want juist door deze ervaring weet je hoe je zelf in relaties wil staan en hoe je met bepaalde situaties om moet gaan. Het gebrek aan deze ervaring zorgt er voor dat je misschien niet goed snapt hoe de ander zich voelt, of wat je moet doen met de gevoelens die je zelf hebt. Hier kunnen hele nare en moeiljke situaties uit ontstaan.

Mijn meest recente ex heeft mij enorm gekwetst en dingen gedaan die echt niet kunnen. Ook ik was haar eerste echte vriendje. Nu is ze totaal oblivious en naïef, maar ik denk dat als ze er na wat meer ervaring opgedaan te hebben misschien wel anders tegenaan kijkt.

Kortom: Het is denk ik altijd lastig wanneer je iemands eerste echte vriendje of vriendinnetje bent. Er is een grotere kans dat er lastige situaties ontstaan die uiteindelijk resulteren in het eenzijdig beëindigen van een relatie. Wanneer je al wat verder bent en meer ervaring hebt ga je toch anders met dit soort dingen om . Althans, dat heb ik nu bij mezelf gemerkt. Zowel van de kant waar ik nu sta als wanneer ik terug denk aan mijn eerste echte relatie.

Maargoed, maakt het voor jou natuurlijk niet minder moeilijk. Sterkte!

quote:

Op zaterdag 5 januari 2013 20:55 schreef bamischijf het volgende:
Ik denk dat het altijd lastig is wanneer je voor het eerst een vriendje of vriendinnetje hebt. Het is een 'moeilijk idee' bijvoorbeeld om je leven lang vast te zitten aan je eerste relatie. Het zit toch denk ik in de aard van mensen (tegenwoordig) om op dit gebied te experimenteren en ervaring op te doen. Dat is ook belangrijk, want juist door deze ervaring weet je hoe je zelf in relaties wil staan en hoe je met bepaalde situaties om moet gaan. Het gebrek aan deze ervaring zorgt er voor dat je misschien niet goed snapt hoe de ander zich voelt, of wat je moet doen met de gevoelens die je zelf hebt. Hier kunnen hele nare en moeiljke situaties uit ontstaan.

Mijn meest recente ex heeft mij enorm gekwetst en dingen gedaan die echt niet kunnen. Ook ik was haar eerste echte vriendje. Nu is ze totaal oblivious en naïef, maar ik denk dat als ze er na wat meer ervaring opgedaan te hebben misschien wel anders tegenaan kijkt.

Kortom: Het is denk ik altijd lastig wanneer je iemands eerste echte vriendje of vriendinnetje bent. Er is een grotere kans dat er lastige situaties ontstaan die uiteindelijk resulteren in het eenzijdig beëindigen van een relatie. Wanneer je al wat verder bent en meer ervaring hebt ga je toch anders met dit soort dingen om . Althans, dat heb ik nu bij mezelf gemerkt. Zowel van de kant waar ik nu sta als wanneer ik terug denk aan mijn eerste echte relatie.

Maargoed, maakt het voor jou natuurlijk niet minder moeilijk. Sterkte!

Ik denk dat als je ervaring hebt, je sneller geneigd bent om er voor te knokken als het even tegenzit. al heb ik dit bij mijn allereerste relatie ook al gedaan, alleen werd het toen teveel omdat er sprake was van klappen ontvangen en na de 2e keer was dat voldoende voor mij om weg te lopen.

Het vervelende van dit is dat toen we voor het eerst aan het praten waren hij zei dat hij 3 vriendinnetje had gehad. Ik blij want hey eindelijk een kerel met wat relatie ervaring (niet dat ik enorm veel ervaring heb maar goed). En uitleg gegeven waarom ik geen 1e vriendinnetje meer wilde zijn. Paar maanden in de relatie: "Hey Joyce, wil je iets grappigs horen?" "Uh tuurlijk, vertel maar", "Ja jij bent mijn allereerste!" ".......", ik had het toen eigenlijk gewoon moeten afkappen, want ik had toen al voorspeld dat dit zou gebeuren. "Nee joh, ik zou zoiets nooit doen."

En inderdaad de huidige maatschappij lijkt meer te gaan over het experimenteren en ik kan het aan de ene kant ook wel begrijpen, maar als dingen goed gaan, waarom zou je dat weg gooien. Ik snap het niet hoe mensen elkaar kunnen weg doen alsof het de vuile was is. Als voorbeeld als men gevoelens voor een ander krijgt, dan kun je daar voor weg lopen, in plaats daarvan duiken ze er liever bovenop en laten ze de huidige "liefde" maar voor wat het is... misschien heb ik wel te oude normen en waarden wat dat betreft - ik weet het niet. Zucht.

Hopelijk gaat het voor jou inmiddels ook wat beter!

Een gebroken hart is altijd kut, hoe de relatie ook in elkaar stak. Sterkte!

quote:

Op zaterdag 5 januari 2013 21:29 schreef joyvke het volgende:

[..]

Ik denk dat als je ervaring hebt, je sneller geneigd bent om er voor te knokken als het even tegenzit. al heb ik dit bij mijn allereerste relatie ook al gedaan, alleen werd het toen teveel omdat er sprake was van klappen ontvangen en na de 2e keer was dat voldoende voor mij om weg te lopen.

Het vervelende van dit is dat toen we voor het eerst aan het praten waren hij zei dat hij 3 vriendinnetje had gehad. Ik blij want hey eindelijk een kerel met wat relatie ervaring (niet dat ik enorm veel ervaring heb maar goed). En uitleg gegeven waarom ik geen 1e vriendinnetje meer wilde zijn. Paar maanden in de relatie: "Hey Joyce, wil je iets grappigs horen?" "Uh tuurlijk, vertel maar", "Ja jij bent mijn allereerste!" ".......", ik had het toen eigenlijk gewoon moeten afkappen, want ik had toen al voorspeld dat dit zou gebeuren. "Nee joh, ik zou zoiets nooit doen."

En inderdaad de huidige maatschappij lijkt meer te gaan over het experimenteren en ik kan het aan de ene kant ook wel begrijpen, maar als dingen goed gaan, waarom zou je dat weg gooien. Ik snap het niet hoe mensen elkaar kunnen weg doen alsof het de vuile was is. Als voorbeeld als men gevoelens voor een ander krijgt, dan kun je daar voor weg lopen, in plaats daarvan duiken ze er liever bovenop en laten ze de huidige "liefde" maar voor wat het is... misschien heb ik wel te oude normen en waarden wat dat betreft - ik weet het niet. Zucht.

Hopelijk gaat het voor jou inmiddels ook wat beter!

Klopt, zo kijk ik er ook tegenaan. Ik denk echter dat het in het begin het 'nieuwe en spannende' van relaties datgene is waar mensen zo op kicken. Wanneer er dus een nieuw iemand is, dan lijkt dat ook altijd leuker dan het oude. Ik zie het ook als 'weggooien van iets moois' maar degene die het weggooit ziet het als 'gaan voor iets leukers', en waarom zou je dat niet doen? Naarmate je meer relaties hebt gehad merk je dat 'nieuw en spannend' niet altijd even leuk is,en soms zelfs na een tijdje minder leuk dan wat je had. Tegen die tijd leer je 'fijn, vertrouwd en stabiel' meer te waarderen. Het is lastig, maar zo werkt het denk ik helaas. Het vervelende is dat er bij relaties altijd een gekwetste partij is, en dat zal altijd zo zijn.

Lullig van die jongen dat hij er over loog. Ik kan me echter voorstellen dat hij naïef genoeg was om van te voren te denken dat het in dit geval niet zo zou lopen. Mijn ex zei over de jongen waar ze een week na onze relatie mee vandoor ging constant dat het 'alleen een goede vriend was'. Ik wist wel beter, toen al, maar ik geloof echt dat zei het uit naïviteit echt zo zag. De vraag is alleen: ga je mee in de naïviteit van die ander. Ik heb dat gedaan, omdat ik dacht dat het wel bij zou draaien. Stom achteraf en een leermomentje voor mij.

Misschien kan het voor jou ook een leermomentje zijn. Niet afgaan op wat iemand zegt of doet in het begin van iets dat wel eens tot relatie zou kunnen ontwikkelen, maar afgaan op het gevoel wat je er bij hebt. De ander moet jou niet overtuigen door dingen die hij of zij zegt, maar jij moet zelf overtuigd worden door het gevoel wat je hebt denk ik

Toen mijn huidige ex mij vroeg of ik haar vriendje wilde zijn (lief he? ) toen twijfelde ik ook. Dit merkte ze en ik vertelde waarover ik twijfelde. Ze wist mij toen te overtuigen. Achteraf denk ik: fantastische tijd gehad met dit meisje maar volgende keer duik ik er bij twijfel gewoon nog even niet in. Als het meisje dan besluit niet met mij verder te willen omdat ik meer tijd nodig heb is dat haar verlies dan maar, en weet ik eigenlijk genoeg

Vaak is je intuitie volgen altijd wel een goed idee ( behalve als je gewoon van nature een jaloers kreng bent en paranoia , dan raad ik het je af).

En ik post momenteel even minder hier juist omdat ik op het moment even hotel de botel ben en alles in een snelvaarttrein loopt voor mij was het een nieuw jaar nieuw begin.

Ik kijk hier nog weleens mee voor tips te geven maar denk dat posten over de ex nu officieel even over is

Of gewoon iemand in dezelfde leeftijdscategorie zoeken en geen ukkies.

quote:

Op zaterdag 5 januari 2013 23:27 schreef Mint_Clansell het volgende:
Of gewoon iemand in dezelfde leeftijdscategorie zoeken en geen ukkies.

Het was ook niet de bedoeling om iemand uit te zoeken die jonger was. Ik vond hem leuk, hij vond mij leuk, hij bleek jonger te zijn dan ik dacht en ik bleek ouder te zijn dan hij dacht... Andersom zou het wel "goed" zijn?

Beetje onzin om het op leeftijd te gooien. Mijn ex en ik scheelden ook ruim 7 jaar, maar zij was de emotioneel zwakke van ons twee, terwijl ze wel ouder was. Leeftijd heeft hooguit iets te maken met of je een beetje sneu bent door als 25 jarige met een 16 jarige te gaan daten ofzo.

Nee, want (weinig) levenservaring kan ook een barriere vormen. Sowieso zit je in een andere levensfase en vind je andere dingen belangrijk wanneer je 28 bent dan iemand van laten we zeggen 20.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 01:24 schreef Mint_Clansell het volgende:
Nee, want (weinig) levenservaring kan ook een barriere vormen. Sowieso zit je in een andere levensfase en vind je andere dingen belangrijk wanneer je 28 bent dan iemand van laten we zeggen 20.

Mijn ex zei altijd precies hetzelfde zodra ik een discussie aan het winnen was mens heeft nooit wat meegemaakt, maar toch vond ze van zichzelf dat zo zooooveel meer wist dan ik. Pure bullshit van het wijf, want ze had gewoon een perfect leventje.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 01:24 schreef Mint_Clansell het volgende:
Nee, want (weinig) levenservaring kan ook een barriere vormen. Sowieso zit je in een andere levensfase en vind je andere dingen belangrijk wanneer je 28 bent dan iemand van laten we zeggen 20.

Dat is niet een onoverkoombaar probleem als je allebei wel op dezelfde golflengte zit.
Ik kan veel beter met m'n ex van 27 opschieten op heel veel vlakken dan hij met zijn leeftijdsgenoten en ik met mijn leeftijdsgenoten (ik ben 20).

Natuurlijk merk je verschillen, maar dat is juist waar je elkaar in tegemoet komt en van elkaar leert en naar elkaar toe groeit

Ik dacht dat ik na ruim een jaar wel over haar heen was. Kwam er dit weekend achter dat het misschien toch anders in elkaar zit en dat er toch nog iets smeult bij me, wat ik heel irritant vind omdat ik mijn gedachte nu nergens anders meer op kan focussen. Ik vraag me ook af of ik me nu raar gedraag tegenover haar of dat zij raar reageert op mij in dit geval.

Poging tot enigsinds korte uitleg:

Na ruim 6 jaar een relatie is het ruim een jaar geleden uitgegaan, in overleg zonder ruzie o.i.d, het vuur was gewoon uit, we woonde samen en ze is verhuist. Na een paar maanden radiostilte hebben we weer contact met elkaar gekregen, gewoon als vrienden en dat ging prima van 2 kanten. We weten alle twee dat het de relatie over is en dat het er niet in zit dat het nog ooit iets zou gaan worden, we hadden daar alle twee vrede mee en zijn als vrienden verder gegaan. Soms zagen we elkaar wat vaker dan op andere momenten, maar het ging allemaal prima. We zijn alle twee weer wat gaan daten, zonder succes overigens, maar we probeerde het alle twee weer en we vertelde elkaar dat ook.

Nu vroeg ik voor het weekend wat ze het weekend ging doen, ze ging werken en ze had nog een feestje. Het was ergens waarvan ik niet wist dat ze daar mensen kende dus ik vroeg hoe ze daar dan terecht was gekomen en wat voor feestje het was. Ze wilde dat niet vertellen, ze had niet de behoefte om dat met mij te delen en daarmee was de het gesprek af voor haar. Ik heb nog wel aangegeven dat ik het raar van haar vind dat ze zo geheimzinnig doet. Ik weet dat ze erg op haar privacy is, maar ze deelde dit soort dingen altijd met me. Soms moest ik er wel specifiek om vragen en kwam ze er niet zelf mee, maar het was nooit een probleem om er over te praten.

Nu irriteert het me best wel dat ze zo doet. Ik voel dat ze iets voor me verbergt en dat irriteert me. Voor mij is vriendschap dat je ook dit soort dingen met elkaar kan delen en dat je over iets futiel als een feestje zo geheimzinnig moet doen. Ik schrik van mezelf dat ik hier heel heftig op reageer en ik weet niet of dat is omdat ik nog wat voor haar voel of dat ik in haar teleurgesteld ben omdat ze blijkbaar anders in onze vriendschap zit dan ik. Of ik stel me ook gewoon aan, dat kan natuurlijk ook.

Daarnaast zit ik nu net even in een periode dat ik juist mijn vrienden nodig heb, ik heb er niet veel en ik zie haar nog steeds als een erg goede vriendin waar ik voor mijn gevoel altijd terecht kon als ik problemen heb of als ik iemand nodig had om even mee te praten. Juist nu kan ik dit soort dingen, de twijfel en rare onderbuikgevoelens niet goed aan. Ik weet dat dat verder ook niet haar probleem hoeft te zijn, maar ik had gehoopt op meer begrip van haar kant.

Ik heb moeite met de afstand die ze nu forceert, maar ik weet niet zo goed hoe dat komt. Wil ik een groter onderdeel zijn in haar leven dan normaal is in een vriendschap? Is het raar dat ik me irriteer aan haar gedrag, juist omdat het normaal eigenlijk anders gaat en is het terecht dat ik hier achterdochtig van wordt? Ze geeft aan dat ze gewoon gesloten is over dit soort dingen, ook tegen andere, maar ik weet dat dat bullshit is omdat ze normaal geen problemen heeft met het delen van dit soort dingen, dus ik heb het gevoel dat er toch iets anders speelt, is dat terecht?

Afijn, duidelijk dat ze in ieder geval weer heel irritant door mijn hoofd spookt, en dat vind ik misschien nog wel het vervelendst, ik wil dit gedoe allemaal niet. Ik zit te twijfelen om toch maar het contact helemaal af te breken, ook al wil ik dat eigenlijk niet, ze is altijd iemand geweest waar ik alles bij kwijt kon en die raak ik dan kwijt, iets waar ik wel erg behoefte aan heb en voor mijn gevoel bij niemand anders zoveel kwijt kan als bij haar.

Maak ik van een mug een kudde olifanten of ben ik niet gek aan het worden?

He broke my heart, I broke his face. The end.

Toch maar besloten om een account aan te maken om mijn hart te luchten..

Afgelopen donderdag na 2.5 jaar een relatie te hebben gehad besloten om het samen uit te maken. Dit valt mij echt heel zwaar, mede dankzij dat dit mijn eerste serieuze relatie was.

Heel de avond liggen huilen op bed, en helemaal geen levenslust meer. Toch heb ik besloten om op vrijdag avond op stap te gaan met vrienden om mezelf wat op te vrolijken. Redelijk gelukt totdat ik haar weer tegen het lijf liep. Elkaar wel wat blikken gegeven, maar niks tegen elkaar gezegd.

Nu had ik zaterdag met haar afgesproken om onze vakantie samen te gaan annuleren, nadat we wat thee hadden gedronken heb ik haar nog gevraagd of ze een leuke avond had gehad. Ze vond er niks aan, en was al op tijd naar huis gegaan vertelde ze me. Kort daarna zijn we samen naar het reisbureau gegaan om helaas onze vakantie te annuleren.

Nu krijg ik zo juist een melding van een collega van mij dat ze vrijdag avond met een andere jongen heeft staan zoenen, maar dit graag verborgen voor mij wil houden om mij niet te kwetsen. Omdat bij ons de regel 'Bro's before Ho's' geldt heeft hij dit direct naar mij doorgestuurd. Zojuist heb ik haar geconfronteerd met het feit dat ze nog niet een dag nadat een relatie van 2.5 jaar uit is gelijk met een andere jongen zoent.

Ze ontkent het uit alle aarde, en zegt dat het niet waar is, en dat terwijl ik het bewijs op mijn telefoon heb staan..

Ik ben nu zo gefrustreerd, maar ben er wel achter gekomen dat zij het helemaal niet meer waard is. Bovendien heb ik nu mooi 0,0 % hoop dat het ooit nog goed komt.

Hoe zouden jullie reageren?

Technisch gezien deed ze niks fout natuurlijk, jullie waren uit elkaar dus ze hoeft ook geen verantwoording aan jou af te leggen. Maar dat neemt niet weg dat het gewoon ontzettend kut is, je wordt namelijk wel even van erg naar erger gegooid door zo'n actie.

Ik zou er gewoon klaar mee wezen en niks maar aan haar vragen erover. Netjes alles afhandelen wat er nog afgehandeld moet worden en haar dan uit je leven werken zolang dat nodig is voor jou.

Ik noem een textje van een collega geen bewijs. En die regel 'bro's before ho's' heeft niks nada noppes te maken met ordinair de klikspaan uit te hangen, wat die collega dus deed. Bekijk het eens van de andere kant: misschien probeert iemand wel een wig te drijven tussen jou en je ex zodat iemand anders zijn slag kan slaan. Zoals je collega.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 11:58 schreef Misvatting het volgende:
Afijn, duidelijk dat ze in ieder geval weer heel irritant door mijn hoofd spookt, en dat vind ik misschien nog wel het vervelendst, ik wil dit gedoe allemaal niet. Ik zit te twijfelen om toch maar het contact helemaal af te breken, ook al wil ik dat eigenlijk niet, ze is altijd iemand geweest waar ik alles bij kwijt kon en die raak ik dan kwijt, iets waar ik wel erg behoefte aan heb en voor mijn gevoel bij niemand anders zoveel kwijt kan als bij haar.

Maak ik van een mug een kudde olifanten of ben ik niet gek aan het worden?

Mits je dit doet, doe het dan wel op een manier waarop de deur enigszins open blijft en niet voor altijd dicht is. Dicht is dicht .. en je hebt nog een lang leven te gaan.

Voor de rest kan ik hier nu ook weer even posten. Ben net een week in Polen geweest, en het was interessant. Thats it.

Plaat. Kop.

Je hoeft niet altijd vriendschap te houden met een ex hoor als je voor jezelf denkt dat ondanks dat het moeilijk voor je is toch het beste voor je dan zou ik het doen.

En over vriendschappen met ex dat hoeft niet altijd . Het ligt er allemaal aan wat je zelf wilt en hoe je uit elkaar gegaan bent.

quote:

Op maandag 7 januari 2013 20:51 schreef Mint_Clansell het volgende:
Ik noem een textje van een collega geen bewijs. En die regel 'bro's before ho's' heeft niks nada noppes te maken met ordinair de klikspaan uit te hangen, wat die collega dus deed. Bekijk het eens van de andere kant: misschien probeert iemand wel een wig te drijven tussen jou en je ex zodat iemand anders zijn slag kan slaan. Zoals je collega.

Nou ik had een printscreen van een chat tussen hem en haar gekregen, waarin ze alles probeerde te verdoezelen.

Het is voor mij een duidelijk signaal dat ik verder moet zoeken en helemaal geen aandacht meer moet schenken aan haar.