Mijn gezinssituatie is niet al te goed. Mijn vader is werkloos en behoorlijk onzeker, een beetje een einzelgänger, ik ben bang dat ik daar steeds meer op ga lijken. Ik heb wel een broer die me veel steunt en zelf ook depressief is geweest, maar die heeft zichzelf wel goed veranderd.
Ik heb vrijwel geen vrienden, alleen wat oppervlakkige contacten, dit is al zo sinds mijn oude vrienden groep uit elkaar is gegaan. Ik ga ook maar zelden op stap en ben daarin vrij afhankelijk van anderen. Een probleem is altijd geweest dat ik een totaal ander beeld van mezelf heb dan dat ik in het echt overkom, ik wil graag de zelfverzekerde jongen zijn die durft te zeggen wat hij wil, maar in het echt ben ik, los van een aantal situaties in mijn comfort zone, het stille muisje.
Ik heb mezelf eigenlijk nog niet geaccepteerd merk ik elke dag weer, zo ook mijn uiterlijk, waarbij ik mijn gezicht nog altijd niet kan accepteren. Ik heb sinds de middelbare school last van acne gehad en zit nu aan mijn 3e kuur roaccutane. Een enorme invloed op mijn onzekerheid. Ik heb nog nooit een echte relatie, meestal was het een net niet verhaal, ik heb het verschillende keren op internet geprobeerd. In sommige gevallen was het voor mij niet alles, in andere gevallen voor haar niet, vooral de afwijzingen zijn blijven hangen. Ik ben een keer echt verliefd geweest, wat wederzijds was, tot dat ze merkte dat ik heel onzeker was, waarna ze vrij snel een ander had.
Dat was vooral toen ik 15-16 was en rond mijn 17e werd ik depressief, sinds toen heb ik het nooit meer geprobeerd. Ik moet erbij zeggen dat ik daarna pas mijn uiterlijk ben gaan veranderen, ik heb een nieuw kapsel genomen, heb vaker nieuwe kleren gekocht en ben gaan trainen voor een gespierd lichaam, wat toen mijn passie werd. Toen ik 17 was en slechte ervaringen had met het daten van meisjes, ben ik naar een homo site gegaan en kreeg verschillende reacties (veel wanhopige jongens). Ik ben toen ook gaan chatten en heb tot nu een aantal leuke jongens ontmoet en seks mee gehad, ook kan ik er goed gesprekken mee voeren. Ik heb nooit een verliefd gevoel gehad, maar het voelde wel goed. Sindsdien denk ik dat ik bi ben. Ik denk dat ik het heb gedaan met gebrek aan succes bij meisjes, toen ik dus ineens knap en aantrekkelijk werd bevonden, ben ik daar blijven hangen. Ik heb dus nog nooit seks gehad met een meisje, wel een keer gezoend.
Ik sport vrij veel, ik doe aan tennis en heb daarna al een competitiegroep, voorderest heb ik mijn levensstijl de laatste 1,5 jaar aangepast aan fitness/bodybuilding om mezelf beter te voelen. Ik ga naar een psycholoog, maar dat levert dat nu toe niet het resultaat wat ik zou willen. Ik heb een aantal mailcontacten waarmee ik praat over problemen. Ik kan nog altijd mijn gedachten niet veranderen of een positievere houding aannemen. Ik heb dus ook een sociale angst, die erger lijkt te worden, omdat ik bang ben dat mensen mij op deze manier zien. Buiten school, sport en af en toe winkelen en familie bezoeken, kom ik de deur ook amper uit. En als ik eruit ga, is dat met enorme moeite. Ik had me voorgenomen om op mijn nieuwe studie (hbo) eindelijk eens mezelf te zijn en laten horen en hier contacten op te doen. Maar dat is dus niet gelukt.
Ik heb veel stemmingswisselingen, het ene moment krijg ik een positief inzicht, het andere moment denk ik aan zelfmoord. Ik ben op de middelbare school een korte periode gepest, niet overdreven erg, maar het heeft wel ingewerkt op mijn vertrouwen naar mensen toe en de manier waarop ik naar de wereld kijk. Overigens werd ik gepest door mijn zwakte, omdat ik me niet goed verzorgde, veel puisten had, slecht gekleed was en heel onzeker was.
Ik ben ervan op de hoogte dat er op deze manier geen veranderingen gaan komen en dat er dus nodig wat moet gebeuren, maar ik heb geen flauw idee meer waar te beginnen. Als ik niet eens meer rustig over straat kan lopen is dat ook een teken dat er wat moet veranderen. Ik kan nog wel even doorschrijven, maar dan word het wel erg lang, veel korter is me niet gelukt.
Als je in ieder geval wilt proberen om normaal over straat te gaan, dan kan ik je wel een paar tips geven om je sociale kring wat uit te breiden.quote:
Je moet niet met liedjes aankomen. Ik maak precies hetzelfde mee nu al anderhalf jaar, echt exact hetzelfde als TS net vertelde allemaal. Daarom kom ik met deze film en geloof me, ik weet hoe het is aangezien ik hetzelfde meemaak, liedjes maken je alleen nog maar kutter in die status.quote:
Ik heb al veel motivatie filmpjes gezien, dan krijg je even een positief inzicht, maar uiteindelijk blijkt het uitvoeren toch een heel ander verhaal.quote:
Ja, dat blijf ik wel doen, al is het niet vaak.quote:Als je in ieder geval wilt proberen om normaal over straat te gaan, dan kan ik je wel een paar tips geven om je sociale kring wat uit te breiden.
@pietverdriet: dat is een deel van het probleem, ik weet niet wat ik ben of hoe ik me ernaar moet gedragen. Het beeld wat is wil met mezelf komt niet overeen met de werkelijkheid.
Ik voel precies hetzelfde ik maak ook precies hetzelfde mee en zo dacht ik afgelopen 1,5 jaar ook en nu ik die film nog een keer ging kijken (1,5 uur) ben ik het echt gaan toepassen en geloof me het werkt echt. En je kan er beter nu mee beginnen want de status waar je nu in zit is echt een hel, ik maak het ook mee en nu gaat het steeds beter en beter doordat ik het geheim toepasquote:Op maandag 24 december 2012 16:02 schreef patrickpsv het volgende:
[..]
Ik heb al veel motivatie filmpjes gezien, dan krijg je even een positief inzicht, maar uiteindelijk blijkt het uitvoeren toch een heel ander verhaal.
[..]
Ja, dat blijf ik wel doen, al is het niet vaak.
@pietverdriet: dat is een deel van het probleem, ik weet niet wat ik ben of hoe ik me ernaar moet gedragen. Het beeld wat is wil met mezelf komt niet overeen met de werkelijkheid.
Nou, omdat je zo graag iemand anders terecht wijst, wijs ik je er ook maar even op dat als je al anderhalf jaar hetzelfde meemaakt als topicstarter, je onmogelijk de autoriteit kan uithangen om daar de oplossing voor te bieden.quote:
[..]
Je moet niet met liedjes aankomen. Ik maak precies hetzelfde mee nu al anderhalf jaar, echt exact hetzelfde als TS net vertelde allemaal. Daarom kom ik met deze film en geloof me, ik weet hoe het is aangezien ik hetzelfde meemaak, liedjes maken je alleen nog maar kutter in die status.
Enneh, man, lighten up, wat reageer je eigenaardig serieus op een link naar een liedje.
Omdat ik weet hoe TS zich voelt, en bijna niemand die zoiets meemaakt of meegemaakt heeft zal het echt volkomen begrijpen, vandaar.quote:
[..]
Nou, omdat je zo graag iemand anders terecht wijst, wijs ik je er ook maar even op dat als je al anderhalf jaar hetzelfde meemaakt als topicstarter, je onmogelijk de autoriteit kan uithangen om daar de oplossing voor te bieden.
Enneh, man, lighten up, wat reageer je eigenaardig serieus op een link naar een liedje.
Nou, ik vertel je dat wat toleranter en aardiger reageren op andere mensen, ook al snel tot een wat positiever zelfbeeld zal leiden hoor. Stop met het dissen van andere mensen, zoals je trots in je ondertitel vermeldt. Het zal je sieren en je zal het in de spiegel terugzien.quote:
[..]
Omdat ik weet hoe TS zich voelt, en bijna niemand die zoiets meemaakt of meegemaakt heeft zal het echt volkomen begrijpen, vandaar.
quote:
[..]
Nou, ik vertel je dat wat toleranter en aardiger reageren op andere mensen, ook al snel tot een wat positiever zelfbeeld zal leiden hoor. Stop met het dissen van andere mensen, zoals je trots in je ondertitel vermeld, het zal je sieren en je zal het in de spiegel terugzien.
Prima, ik kijk hem wel, al geloof ik niet zo in geheimen. Ik denk dat wel weet wat er ongeveer in terug gaat komen, maar dan moet je het nog steeds kunnen toepassen. Hoe heb jij dat gedaan?quote:
[..]
Ik voel precies hetzelfde ik maak ook precies hetzelfde mee en zo dacht ik afgelopen 1,5 jaar ook en nu ik die film nog een keer ging kijken (1,5 uur) ben ik het echt gaan toepassen en geloof me het werkt echt. En je kan er beter nu mee beginnen want de status waar je nu in zit is echt een hel, ik maak het ook mee en nu gaat het steeds beter en beter doordat ik het geheim toepas
Er in geloven en het ECHT willen, ook al doe je het niet dan moet je alsof doen, alles wordt uitgelegd in die film. Je moet letterlijk het hele proces uit die film gewoon doen, ook al geloof je er niet in. Je moet het echt willen en uiteindelijk ga je er in geloven. En dan, dan gaat alles vanzelf, na 1,5 jaar dacht ik dat er een wonder bleek te gebeuren, ik leerde weer mensen kennen, ging weer uit, kreeg weer een vriendin, ik voelde me weer heerlijk! 1,5 jaar alleen maar binnen gezeten en ik sprak echt nobody, 40.000 euro kwijt aan psychologen en coachs, ik ben 1x het proces uit die film gaan toepassen en met 3 maanden bleek er wel een wonder gebeurd te zijn. Ik zeg doen!quote:
[..]
Prima, ik kijk hem wel, al geloof ik niet zo in geheimen. Ik denk dat wel weet wat er ongeveer in terug gaat komen, maar dan moet je het nog steeds kunnen toepassen. Hoe heb jij dat gedaan?
En uiterlijk speelt zeker wel een rol, dus moet je netjes in blijven, maar het moet niet de reden zijn om het maar te vergeten als je wat puisten hebt ofzo. Ik zie zo vaak een lelijke jongen met een behoorlijk mooie meid, echt te vaak, en dan heb ik het niet over een middelmatige jongen, maar soms gewoon echt een 3 met een 7. Dus blijf zeker aan je uiterlijk werken, maar doe ondertussen lekker je ding en heb schijt aan iedereen die je niet mag. En dat gebeurt sowieso niet, want als mensen zien dat je erg zelfverzekerd bent dan heeft men niets meer dan respect voor je.
Pas er alleen mee op dat je er niet in doordraaid, de grens tussen zelfverzekerd en een arrogante klootzak zijn is erg dun.
Succes man.
Ik zal de film kijken en het proberen toe te passen. Het komt een beetje raar op me over, maar het is het proberen waard.quote:
[..]
Er in geloven en het ECHT willen, ook al doe je het niet dan moet je alsof doen, alles wordt uitgelegd in die film. Je moet letterlijk het hele proces uit die film gewoon doen, ook al geloof je er niet in. Je moet het echt willen en uiteindelijk ga je er in geloven. En dan, dan gaat alles vanzelf, na 1,5 jaar dacht ik dat er een wonder bleek te gebeuren, ik leerde weer mensen kennen, ging weer uit, kreeg weer een vriendin, ik voelde me weer heerlijk! 1,5 jaar alleen maar binnen gezeten en ik sprak echt nobody, 40.000 euro kwijt aan psychologen en coachs, ik ben 1x het proces uit die film gaan toepassen en met 3 maanden bleek er wel een wonder gebeurd te zijn. Ik zeg doen!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe ik dit moet gaan doen. Ik probeer vaker positief te denken, maar uiteindelijk overwint het negatieve. Het klinkt wel logisch dat het zo werkt, maar wat veranderd in je gedachten als je van depressief naar het verbeteren van je leven gaat?quote:Ik herken redelijk wat dingen van mezelf in jou, op dat bi zijn na dan. Maar ik was/ben ook redelijk onzeker op een aantal vlakken, terwijl dat niet mijn ware aard is. Ik heb dat anderhalf jaar compleet losgelaten, ik had ook goede vrienden die me wel 'plaagden' met mijn muzieksmaak of filmsmaak ofzo, als dat te vrouwelijk was (zo kijk ik graag chickflicks en vind ik gilmore girls een leuke serie). Maar al die angst dat mensen je daarom niet zouden accepteren heb ik helemaal losgelaten. Nu zeg ik het juist trots, en loop altijd zeer zelfverzekerd door school of door de stad. En voor die tijd had ik nooit gezoend, nooit echte relatie gehad, en sinds is mezelf ben en geen ene fuck geef om wat mensen denken, ging er echt een wereld open. Nooit gewend om vrouwelijke interesse te krijgen, en nu zie ik iedere keer tijdens het uitgaan wel of zo simpel als op school vrouwen me lang aanstaren. Je moet niet alleen voor anderen maar ook voor jezelf zelfverzekerd zijn.
En uiterlijk speelt zeker wel een rol, dus moet je netjes in blijven, maar het moet niet de reden zijn om het maar te vergeten als je wat puisten hebt ofzo. Ik zie zo vaak een lelijke jongen met een behoorlijk mooie meid, echt te vaak, en dan heb ik het niet over een middelmatige jongen, maar soms gewoon echt een 3 met een 7. Dus blijf zeker aan je uiterlijk werken, maar doe ondertussen lekker je ding en heb schijt aan iedereen die je niet mag. En dat gebeurt sowieso niet, want als mensen zien dat je erg zelfverzekerd bent dan heeft men niets meer dan respect voor je.
Pas er alleen mee op dat je er niet in doordraaid, de grens tussen zelfverzekerd en een arrogante klootzak zijn is erg dun.
Succes man.
Stel je gaat ergens heen en van te voren voel je je er niet goed over, en je kunt het niet veranderen in iets positiefs, het gevoel blijft hangen. Het draai je die knop dan om?
Heb jij werk? Ik las dat je nog studeert, dat hoeft geen belemmering te zijn voor werk. Door te werken bouw je contacten op (collega's) en moet je soms mee met bedrijfsuitjes, dat is best gezellig en werkt goed.
het zal werken! gegarandeerdquote:
[..]
Ik zal de film kijken en het proberen toe te passen. Het komt een beetje raar op me over, maar het is het proberen waard.
[..]
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe ik dit moet gaan doen. Ik probeer vaker positief te denken, maar uiteindelijk overwint het negatieve. Het klinkt wel logisch dat het zo werkt, maar wat veranderd in je gedachten als je van depressief naar het verbeteren van je leven gaat?
Stel je gaat ergens heen en van te voren voel je je er niet goed over, en je kunt het niet veranderen in iets positiefs, het gevoel blijft hangen. Het draai je die knop dan om?
Als je ervoor gaat komt het goed, met wat jij nnu zegt werkt het alleen maar tegen? :Squote:
The Secret is niet een waargebeurd of werkend verhaal, maar het trekt paralellen naar gedragingen/mentaliteitsveranderingen in het 'echte' leven die goed/wenselijk zijn, dus voor sommigen zal het absoluut helpen. Het is niet dat die film an sich zaligmakend is.
Ik heb je reactie een paar keer gelezen maar kan 'm niet echt in de context plaatsen..quote:
[..]
Als je ervoor gaat komt het goed, met wat jij nnu zegt werkt het alleen maar tegen? :S
quote:
[..]
Ik heb je reactie een paar keer gelezen maar kan 'm niet echt in de context plaatsen..
Ik heb de film ondertussen gezien en het is leerzaam. Ik zal het ook toepassen en zien wat het oplevert. ik geloof er wel in dat ik ik er beter van zal worden.quote:
Ik verwacht geen wonderen ofzo, maar ik denk dat het mijn geloof en mentaliteit in het leven wel kan verbeteren.quote:The Secret is niet een waargebeurd of werkend verhaal, maar het trekt paralellen naar gedragingen/mentaliteitsveranderingen in het 'echte' leven die goed/wenselijk zijn, dus voor sommigen zal het absoluut helpen. Het is niet dat die film an sich zaligmakend is.
Heb je hem zo snel al gezien?quote:
[..]
Ik heb de film ondertussen gezien en het is leerzaam. Ik zal het ook toepassen en zien wat het oplevert. ik geloof er wel in dat ik ik er beter van zal worden.
[..]
Ik verwacht geen wonderen ofzo, maar ik denk dat het mijn geloof en mentaliteit in het leven wel kan verbeteren.
Dan ben je er wel goed en serieus mee bezig! Ik zou zeggen neem in ieder geval even contact met mij op over 1-2 maanden en zeg wat de veranderingen zijn! en goed volhouden he? 
Ja, ik heb hem meteen gekeken, ik was er benieuwd naar en had een positieve wending nodig vandaag. Ik ga mijn best doen het toe te passen.quote:
[..]
Heb je hem zo snel al gezien?
- ga sporten
- als je student bent => studentenvereniging
- nieuwe mensen leren kennen via websites nmlk.nl en fellas.nl
- doe vrijwilligerswerk
- neem een hobby waarbij je in aanraking komt met andere mensen
quote:
[..]
Ja, ik heb hem meteen gekeken, ik was er benieuwd naar en had een positieve wending nodig vandaag. Ik ga mijn best doen het toe te passen.
Fight Club doet het ook goed, maar die ken je vast al.quote:
[..]
Ja, ik heb hem meteen gekeken, ik was er benieuwd naar en had een positieve wending nodig vandaag. Ik ga mijn best doen het toe te passen.
succes!Ik wil je alleen even meegeven dat als je dit echt wilt, en aangezien de reacties wil je dat ook, moet je blijven doorzetten. Je moet jezelf steeds weer eigenlijk dwingen om naar buiten te gaan, het huis uit en leuke dingen te doen. Ja het doorzetten zal eerst echt kapot moeilijk zijn, maar net zoals in de sportschool kun je jezelf pushen om nog die laatste 10 push ups te doen, dus kun je dat ook met je eigen gedrag!
Natuurlijk komt er geen verandering van de ene op de andere dag, maar als je er hard voor werkt zul je indd in de komende 3 maanden zeker veranderingen gaan zien. Dus probeer door te zetten en jezelf bezig te houden buiten de deur.
Heel veel succes!
Sporten doe ik veel, studentenvereniging kan ik weleens naar informeren. Die sites heb ik weleens bekeken, maar er is vrij weinig in de buurt, ik vind het ook fijner om mensen individueel te ontmoeten, vandaar de internetdating. Vrijwilligerswerk doe ik vaak in de zomer. Hobby's zou ik zo niet weten, bodybuilden is mijn hobby en tennis, ik zit al langer na te denken voor nog iets anders, maar dat moet ik ook weer kunnen financieren. Ik moet nog een beetje ontdekken welke passies ik nog meer heb.quote:
Hoi, hier zijn een paar tips:
- ga sporten
- als je student bent => studentenvereniging
- nieuwe mensen leren kennen via websites nmlk.nl en fellas.nl
- doe vrijwilligerswerk
- neem een hobby waarbij je in aanraking komt met andere mensen
Ik moet inderdaad weer eens een bijbaantje gaan zoeken, aangezien ik bijvoorbeeld op wintersport ga, maar ook in de zomer weleens op vakantie zal willen. Maar mijn studie kost me al veel energie en met met sporten erbij ben ik meestal toe aan rust. Gewoon door alle prikkels door de dag. Ook heb ik een beetje angstig voor sociale situaties bij de bijbaantjes.quote:Heb jij werk? Ik las dat je nog studeert, dat hoeft geen belemmering te zijn voor werk. Door te werken bouw je contacten op (collega's) en moet je soms mee met bedrijfsuitjes, dat is best gezellig en werkt goed.
Ja, dat klopt. Ben keihard gaan trainen, omdat ik heel graag zo'n mooi lichaam wou hebben, met voedingsschema en alles. Heb jou posts ook gevolgd in het topic en denk dat ik ook zo toegewijd ben. Mijn doel was ook om er zelfverzekerd van te worden, maar dat is niet gebeurd. Ik doe het nu gewoon omdat ik dan een passie in mijn leven heb en om me niet helemaal nutteloos te voelen. Fight club heb ik al gezien inderdaadquote:Op maandag 24 december 2012 20:01 schreef Panzermaus het volgende:
Begrijp ik het nu goed dat je ripped bent maar nog steeds erg ongelukkig?
[..]
Fight Club doet het ook goed, maar die ken je vast al.
Dankje, diep van binnen weet ik dat ook wel, ik geloof er alleen niet in, dat moet nu dus gaan veranderen.quote:
Ik heb niet echt bruikbare tips oid maar wil je laten weten, zonder je uberhaupt te kennen of meteen zoetsappig over te willen komen, dat je de moeite waard bent zoals je bent! Daar zelf nog achter komen is niet zo simpel geloof ik, maar wilde het maar even gezegd hebben
Ja klopt, moet wel zeggen dat ik als ik een dipje heb, dan ook echt helemaal down ben en niks meer voor elkaar krijg en dan pas verder ga als ik weer wat positiever word. Mezelf pushen in de sportschool kan ik er niet mee vergelijken, dat kost nauwelijks moeite en is te vergelijken met de moeite die het kost om sociale veranderingen te ondergaan. Misschien komt het ook wel door vertrouwen, ik weet dat ik het lichaam kan krijgen wat ik wil en dus zorg ik ervoor dat ik het krijg.quote:
Echt respect voor je dat je er al meteen serieus met alle tips omgaat!
Ik wil je alleen even meegeven dat als je dit echt wilt, en aangezien de reacties wil je dat ook, moet je blijven doorzetten. Je moet jezelf steeds weer eigenlijk dwingen om naar buiten te gaan, het huis uit en leuke dingen te doen. Ja het doorzetten zal eerst echt kapot moeilijk zijn, maar net zoals in de sportschool kun je jezelf pushen om nog die laatste 10 push ups te doen, dus kun je dat ook met je eigen gedrag!
Natuurlijk komt er geen verandering van de ene op de andere dag, maar als je er hard voor werkt zul je indd in de komende 3 maanden zeker veranderingen gaan zien. Dus probeer door te zetten en jezelf bezig te houden buiten de deur.
Heel veel succes!
Succes en hou me op de hoogte.
Dat doe ik ook regelmatig en die emoties zitten best diep. Ik denk dat ik gewoon veel gemist heb in mijn sociale ontwikkeling en ik heb me op het einde van de middelbare school afgezonderd omdat het me te moeilijk werd. Ik weet ook niet precies hoe ik dat ga accepteren, het voelt een beetje als een zwart gat.quote:Op zaterdag 29 december 2012 18:03 schreef Lindstrøm. het volgende:
Bro, als je er niet uitkomt ondanks al je gedachten en sociale clubs; zoek het eens in je verleden, je kindertijd. Graaf maar eens in je verleden en kijken hoe diep je emoties zitten. Denk eens diep na wat daar is gebeurd waardoor je zo geworden bent als je nu bent. Wellicht vind je daar een eenduidig antwoord en kan je daar aan werken. Dat zal altijd zeer lastig zijn.
Succes en hou me op de hoogte.
Nu ik zo nadenk op het afgelopen jaar ben ik vooral veel bezig geweest met mijn lichaam, het is natuurlijk een hobby, maar het lijkt ook te dienen als afleiding van de slechte gevoelens.
Ik merk dat het zeer moeilijk is om aan hetgeen te werken wat the secret zegt. Gister was voor een typerend voorbeeld van mijn depressie.
Ik was een dagje weg met familieleden om te gaan schaatsen, van tevoren had ik er zin in. Maar op het moment dat we daar binnenkwamen was het wel druk, er komt meteen een soort onzekerheid waardoor ik heel erg ga letten op mijn houding. Ik zag daar allemaal mensen die jonger waren als mij, die het gezellig hadden met vrienden, maar ook veel koppeltjes, dan denk ik meteen van 'ik heb dat echt gemist in mijn ontwikkeling, relaties met meiden'. Van alles wat ik daar te zien krijg, kom ik in een soort negatieve energie, ik kan niet echt meer genieten van mijn neefje of nichtje, of van het schaatsen zelf. Hoe zeer ik ook tegen mezelf zeg dat ik mijn gedachten moet omzetten, ze zijn er nou eenmaal. Dan word ik ineens wakker geschud door mijn tante 'Je bent echt stil vandaag, dat kan niet goed zijn'. Toen gingen we eten in een restaurant die vrijwel leeg was, en toen kwam ik wel op gang, toen werd ik ineens gezellig. Er was namelijk geen afleiding, ik zat in mijn comfort zone. Tot ineens na een gesprek mijn tante de opmerking maakte 'Je hebt de leeftijd dat je kunt doen wat je wilt, maar je doet er nog steeds niks mee'. Dan zit ik meteen weer in mijn negatieve modus, ik wist er ook niks op te zeggen, ik wist wel dat ze gelijk had. Ik ben de hele avond eigenlijk niet echt gezellig meer geweest.
Punt is eigenlijk dat ik telkens mezelf in de steek lijk te laten op de momenten dat het moet. Als ik positief ben heb ik wel wat mentale kracht, maar bij een dipje totaal niet meer. Op de moeilijke momenten blijf ik weglopen, terwijl ik het dan moet laten zien.
Ben benieuwdquote:
Wtf TS, je verhaal komt wel erg overeen met mijn verhaal. Zal er later nog eens op reageren, moet nu weg.
Ondertussen gaat het niet goed, ik kom erachter dat ik mezelf gewoon niet leuk genoeg vind en haal ook weinig plezier uit dingen. In de vakantie is het enige wat ik op een gemiddelde dag doe internetten en ff sporten, dat kan natuurlijk niet goed voelen. Maar ook als ik een rondje ga fietsen, ergens een winkel in loop of op stap ben, vrijwel altijd komt die intense negatieve energie naar voren. Wat heeft het voor zin vraag ik me dan af, als ik naar buiten ga en misschien even oppervlakkig met mensen praat en dan loop ik weer mijn huis binnen en is het weer hetzelfde. Ik voel me buiten dan net zo zinloos als binnen.
Ik heb het idee dat ik gewoon een leuke vriend of vriendin nodig hebt, dat ik dan de plezier van het leven weer in ga zien. Ik kan het sowieso niet accepteren dat ik nog geen vriendin heb gehad, voel me er compleet waardeloos bij en voel me vaak minderwaardig ten opzichte van een vrouw. Maargoed verandering begint bij jezelf en ik zal eerst moeten accepteren omdat ik anders afhankelijk van anderen, of niet? Maar ik vraag me toch af hoe je jezelf nou moet accepteren als je sociaal zo weinig hebt, de mens ik toch een sociaal dier dus dat betekent dat je gewoon behoeftes hebt en zonder die te vervullen voel je jezelf inderdaad waardeloos.
Ik besloot gister mijn computer eens een aantal uur uit te zetten, dan besef ik eigenlijk pas dat er dan heel weinig voor me overblijft. Niet dat ik veel bijzonders doe op de computer, maar ik zie wel in dat het vooral opvullen van leegte is. Los van al het gezeik, blijf ik natuurlijk wel gewoon sporten, beetje internetdaten, familie bezoeken, af en toe winkelen of op stap gaan, maar het voelt dus zelden nog goed.
Ik ging gisteren een avond naar mijn kamer in Groningen en ik besloot de laptop niet mee te nemen. Helaas was er niemand thuis en was ik genoodzaakt op mijn kamer te zitten. Man man, dan leer je al snel hoe erg het is gesteld met een computerverslaving. Ik had echt níets te doen. De rest van de avond via mijn mobiel op internet gezetenquote:
[..]
Ben benieuwd
Ondertussen gaat het niet goed, ik kom erachter dat ik mezelf gewoon niet leuk genoeg vind en haal ook weinig plezier uit dingen. In de vakantie is het enige wat ik op een gemiddelde dag doe internetten en ff sporten, dat kan natuurlijk niet goed voelen. Maar ook als ik een rondje ga fietsen, ergens een winkel in loop of op stap ben, vrijwel altijd komt die intense negatieve energie naar voren. Wat heeft het voor zin vraag ik me dan af, als ik naar buiten ga en misschien even oppervlakkig met mensen praat en dan loop ik weer mijn huis binnen en is het weer hetzelfde. Ik voel me buiten dan net zo zinloos als binnen.
Ik heb het idee dat ik gewoon een leuke vriend of vriendin nodig hebt, dat ik dan de plezier van het leven weer in ga zien. Ik kan het sowieso niet accepteren dat ik nog geen vriendin heb gehad, voel me er compleet waardeloos bij en voel me vaak minderwaardig ten opzichte van een vrouw. Maargoed verandering begint bij jezelf en ik zal eerst moeten accepteren omdat ik anders afhankelijk van anderen, of niet? Maar ik vraag me toch af hoe je jezelf nou moet accepteren als je sociaal zo weinig hebt, de mens ik toch een sociaal dier dus dat betekent dat je gewoon behoeftes hebt en zonder die te vervullen voel je jezelf inderdaad waardeloos.
Ik besloot gister mijn computer eens een aantal uur uit te zetten, dan besef ik eigenlijk pas dat er dan heel weinig voor me overblijft. Niet dat ik veel bijzonders doe op de computer, maar ik zie wel in dat het vooral opvullen van leegte is. Los van al het gezeik, blijf ik natuurlijk wel gewoon sporten, beetje internetdaten, familie bezoeken, af en toe winkelen of op stap gaan, maar het voelt dus zelden nog goed.
Ja herkenbaar, gewoon opvullen van leegte, maar de problemen gaan bij mij nog wel verder dan dat. Ik word ook alles behalve ontspannen van forums en andere sites, kom veel negativiteit tegen omdat ik vaak zoek naar onderwerpen die betrekking op mij hebben. Maar ik zou verder ook niet weten wat ik anders moet doen, behalve dingen die ik opgenoemd heb. Als ik trouwens bekijk hoe vaak ik een site bezoek zonder dat er al te veel updates zijn, is dat ook wel erg. Ochtends en avonds alles even doorkijken zou eigenlijk meer dan genoeg zijn.quote:
[..]
Ik ging gisteren een avond naar mijn kamer in Groningen en ik besloot de laptop niet mee te nemen. Helaas was er niemand thuis en was ik genoodzaakt op mijn kamer te zitten. Man man, dan leer je al snel hoe erg het is gesteld met een computerverslaving. Ik had echt níets te doen. De rest van de avond via mijn mobiel op internet gezeten
Bijvoorbeeld het aanklikken van 'mijn actieve topics', een aantal keren binnen een uur, terwijl je weet dat er eigenlijk weinig veranderd kan zijn. Ja, het is moeilijk om je levensstijl aan te passen zodat je dat niet meer zo krampachtig hoeft te doen. Ben er zelf ook mee aan het strugglen.quote:
[..]
Ja herkenbaar, gewoon opvullen van leegte, maar de problemen gaan bij mij nog wel verder dan dat. Ik word ook alles behalve ontspannen van forums en andere sites, kom veel negativiteit tegen omdat ik vaak zoek naar onderwerpen die betrekking op mij hebben. Maar ik zou verder ook niet weten wat ik anders moet doen, behalve dingen die ik opgenoemd heb. Als ik trouwens bekijk hoe vaak ik een site bezoek zonder dat er al te veel updates zijn, is dat ook wel erg. Ochtends en avonds alles even doorkijken zou eigenlijk meer dan genoeg zijn.
Ik denk dat je vooral af moet willen van het idee dat mensen jou niet op deze manier mogen zien.quote:
Ik heb dus ook een sociale angst, die erger lijkt te worden, omdat ik bang ben dat mensen mij op deze manier zien. Buiten school, sport en af en toe winkelen en familie bezoeken, kom ik de deur ook amper uit. En als ik eruit ga, is dat met enorme moeite. Ik had me voorgenomen om op mijn nieuwe studie (hbo) eindelijk eens mezelf te zijn en laten horen en hier contacten op te doen. Maar dat is dus niet gelukt.
Als je zo krampachtig probeert te verbergen dat je aan het tobben bent met bepaalde dingen, geef je het volgens mij ook geen kans het er te laten zijn en er daardoor op een goede manier mee om te kunnen gaan.
Waarschijnlijk kun je jezelf alleen maar accepteren als je ook accepteert dat er soms gevoelens zijn in jezelf die minder leuk zijn.
En dat is moeilijk, zeker als het gepaard gaat met emoties die je nog niet zo goed kent. Zelf kamp ik al wel enkele jaren met stemmingswisselingen, dus ik ken het klappen van de zweep ondertussen wel. Maar ik wil er niet meer voor op de vlucht gaan, en ik denk dat de oplossing hem vooral daarin zit.
Ik wens je in ieder geval veel succes, en denk dat je op goed op weg bent ook al zul je dat zelf misschien niet zo ervaren op dit moment.
.Wat is er niet gelukt bij je studie om jezelf te zijn (of in ieder geval het gewenste effect te bereiken)?
Ik las ook ergens dat je online dating niet zo veel vond? Vooral op homosites contacten kreeg? Als je toch nog een vriendin wil krijgen (kan genoeg helpen voor je zelfvertrouwen/zelfbeeld ongeacht of ze nou knap is of minder knap) zou ik toch daar nog wat meer mee bezig zijn. Alleen dan niet afwijzen als ze wat onder je maatstaf vallen.. het kan wel, maar dan zal je eerder minder ervaring ermee blijven hebben... en volgens mij maakt het je wel veel uit dat je nog niet met een meid dat hebt gehad dus ja. Genoegen nemen met 'minder' en actiever daarmee in plaats van zinloos te surfen. Datingssites bezoeken hebben meer een functioneel nut dan nu.nl te bekijken en dan weer een nieuwsite e.d. (als voorbeeld).
Als je de pc uit doet af en toe kan je gewoon tv gaan kijken. Een film ofzo. Is voor het gevoel alsnog heel anders dan wanneer je het voor de pc doet (in mijn ervaring). Gewoon het een beetje mooi voor jezelf maken met wat eten en drinken en je bent 2 uur verder. En ja je moet ook andere zaken vinden om te doen (is wel beter om minder achter de pc te zitten).
Naar buiten gaan voelt misschien nutteloos als het geen effect heeft maar het is het niet. Je voelt je ongemakkelijk en eerst zal het minder effect hebben (je hebt eigenlijk een beetje een bepaald niveau nodig waarop het meer vruchten begint af te werpen) maar als je binnen blijft dan verandert er niks. Als je vaker naar buiten gaat (ongeacht hoe dat voelt dus) dan krijg je wel vooruitgang ook al merk je dat niet direct nu. Je leert beter om te gaan met mensen bijvoorbeeld. En ja je leert ook beter om te gaan met negatieve zaken in de buitenwereld, dat is minder leuk, maar moet iedereen en zorgt er ook voor dat je vooruit gaat.
En pas wel op dat je nu niet nog meer gaat bezig zijn met de sportschool. Althans ik zou dat niet goed vinden voor je. Op den duur verliest het zijn nut als je er nog meer mee bezig gaat. Je kan dan beter je energie/tijd steken in zaken waarin nog grote vooruitgang valt te boeken. Is gewoon een waarschuwing voor als je een terugval hebt bijvoorbeeld.
Dit is wat ik kan bedenken nu. Laat je morgen wel meer weten als me wat te binnen schiet. Sterkte in ieder geval en het komt sowieso wel goed met je omdat je bereid bent om hulp te vragen en te aanvaarden (erg belangrijk).
Continu zit je dan te kijken of er weer een update of nieuw bericht is, ik ga het toch eens proberen af en toe de laptop dicht te klappen en maar zien wat er gebeurd.quote:
[..]
Bijvoorbeeld het aanklikken van 'mijn actieve topics', een aantal keren binnen een uur, terwijl je weet dat er eigenlijk weinig veranderd kan zijn. Ja, het is moeilijk om je levensstijl aan te passen zodat je dat niet meer zo krampachtig hoeft te doen. Ben er zelf ook mee aan het strugglen.
Maar bijvoorbeeld als ik naar school ben, een dagje weg, of laatst een weekendje naar londen, heb ik helemaal geen internet nodig. Op mijn mobiel heb ik nog geen internet, dan luister ik gewoon muziek ofzo. Maar inderdaad, gewoontes aanpassen is echt moeilijk.
Typ maar raak.quote:
Mijn situatie komt ontzettend overeen met die van jou. Ik ben ook niet happy momenteel, ik lees mee. Verder denk ik even na over wat ik kan inbrengen.
Het klopt dat ik die gevoelens niet kan accepteren, ik schaam me erom en vind ze bijzonder pijnlijk. Met een aantal mensen heb ik het er wel beetje bij beetje over gehad, en op school heb ik al na een week met mijn mentor en de decaan gesproken. Maar voorderest mag het van mij vooral niet zo zijn, daar zit wel een probleem inderdaad.quote:
Ik denk dat je vooral af moet willen van het idee dat mensen jou niet op deze manier mogen zien.
Als je zo krampachtig probeert te verbergen dat je aan het tobben bent met bepaalde dingen, geef je het volgens mij ook geen kans het er te laten zijn en er daardoor op een goede manier mee om te kunnen gaan.
Waarschijnlijk kun je jezelf alleen maar accepteren als je ook accepteert dat er soms gevoelens zijn in jezelf die minder leuk zijn.
En dat is moeilijk, zeker als het gepaard gaat met emoties die je nog niet zo goed kent. Zelf kamp ik al wel enkele jaren met stemmingswisselingen, dus ik ken het klappen van de zweep ondertussen wel. Maar ik wil er niet meer voor op de vlucht gaan, en ik denk dat de oplossing hem vooral daarin zit.
Ik wens je in ieder geval veel succes, en denk dat je op goed op weg bent ook al zul je dat zelf misschien niet zo ervaren op dit moment.
Ik droom ook vrij snel weg in een fantasiewereldje waarin de persoon zit die ik eigenlijk voor ogen had, waarmee ik mezelf natuurlijk compleet weg van de realiteit ben.
Ik vind mezelf trouwens ook zelden goed genoeg, altijd had er wel iets beters gekund of had ik een foutje kunnen voorkomen, mijn psycholoog zei laatst dat ik de lat veel te hoog leg. Maar aan de andere kant onderneem ik ook weer niks.
Zelfvertrouwen en positieve energie worden veel beter. Ook mijn sociale kwaliteiten worden beter en m'n angsten worden kleiner.
Heb ook jaren last van zelfde soort klachten gehad en nu nog steeds in mindere mate. Ik merk dat sinds ik ben gestopt ben met porno kijken het beter met me gaat.
Ik praat veel met mijn broer, zelf heeft hij ook de nodigde dingetjes, maar hij is veel beter geworden. Probleem is dat ik vaak negatief blijf, ik durf nooit eens te zeggen van 'Ik ga het gewoon doen'. Ik wilde wat assertiever worden bij mijn studie, meteen wat socialer, vragen durven stellen in de klas. Maar uiteindelijk heb ik met weinig mensen contact en ben ik weer de stille jongen, gewoon door angst.quote:
Homosites kwamen in me op toen ik een tijdje met meisjes had gedate, maar het niet lukte, maar ik wilde gewoon iets in de liefde of seks. Met jongens had ik snel contact en ook seks en ik vond het ook lekker, maar geen liefde. Gewoon friends with benefits zegmaar (ik heb wel echt bi gevoelens). Uiteindelijk wil ik toch graag een vriendin en zit er ook elke dag mee dat ik op dat gebied nog geen ervaring heb. Ik heb ook geen hoge eisen, ik vind de 'middelmatige' meisjes toch vaak leuker, maar die lijken mij ook niet leuk te vinden, of ik heb niet het gevoel dat ik ze kan krijgen, heb vaak problemen met mijn uiterlijk. Ik denk wel dat ervaring met meisjes me veel zelfvertrouwen zou geven. Maar echt een maatstaf heb ik niet, voel me vrij snel minderwaardig, ik voel vaak de angst al als ik op zo'n site kom. Hier zit wel echt een groot probleem. Ik vraag me overigens weleens af of ik geen gaydar heb ofzo, maar ik schijn toch vrij mannnelijk te zijn.
Van een leuke film word ik inderdaad wel vrolijker dan de computer en toch is het best een stap om er een op te zetten, alsof ik dan wat ga missen in de tussentijd. Naar buiten gaan voelt heel nutteloos de laatste jaren, maar ik moet mezelf inderdaad gaan pushen dat toch te doen, anders word ik steeds meer mensen vreemd. Op dit moment ga ik ook maar 3 keer in de week naar de sportschool, maar een groot deel van de dag ben ik wel bezig met mijn voedingsschema. Ik heb ook het idee dat ik me vorig jaar er teveel op gefocust heb, ik kan niet leven met mezelf zonder gespierd lichaam en voel mezelf nog steeds best smal. Ik had het idee dat mijn leven er zoveel op vooruit zou gaan, maar ik heb belangrijkere dingen over het hoofd gezien. Naast tennis is het eigenlijk mijn enige doel op het moment, los van de dingen die onbereikbaar lijken.
Ik ben bezig met de porn-off, voor 2 weken nu. Maar ik ben/was inderdaad helemaal verslaafd, is erg belangrijk voor me om te gaan stoppen.quote:
TS, kijk je porno? (Serieuze vraag). Ik herken wel dingen. Ik merk een ontzettend groot verschil als ik geen porno kijk en minder/niet masturbeer.
Zelfvertrouwen en positieve energie worden veel beter. Ook mijn sociale kwaliteiten worden beter en m'n angsten worden kleiner.
Heb ook jaren last van zelfde soort klachten gehad en nu nog steeds in mindere mate. Ik merk dat sinds ik ben gestopt ben met porno kijken het beter met me gaat.
Juist daarom is het goed om het wel te doen. Die angsten gaan alleen weg door ze te overwinnen. Vaak is het in je hoofd enger dan het werkelijk is. Kies een bijbaan die bij je past, maar waar je wel sociaal bezig bent.quote:
Ik moet inderdaad weer eens een bijbaantje gaan zoeken, aangezien ik bijvoorbeeld op wintersport ga, maar ook in de zomer weleens op vakantie zal willen. Maar mijn studie kost me al veel energie en met met sporten erbij ben ik meestal toe aan rust. Gewoon door alle prikkels door de dag. Ook heb ik een beetje angstig voor sociale situaties bij de bijbaantjes.
Je moet echt stoppen met het denken dat een leuke vriend of vriendin alles oplost. Een relatie lost niks op, je verbergt het alleen maar achter je partner. Waarom zou je dan wel ineens naar buiten durven? Waarom zou je dan wel op vakantie durven? Ik ben al jaren alleen en ik wil dat ook blijven. Ik ga naar buiten en op vakantie en er is letterlijk nog nooit iemand geweest die vroeg waarom ik alleen ben, mensen boeit het niet wat jij doet of wie jij bent.quote:
[..]
Ik heb het idee dat ik gewoon een leuke vriend of vriendin nodig hebt, dat ik dan de plezier van het leven weer in ga zien. Ik kan het sowieso niet accepteren dat ik nog geen vriendin heb gehad, voel me er compleet waardeloos bij en voel me vaak minderwaardig ten opzichte van een vrouw.
Datingsites werken echt niet. Er is veel te veel keus voor vrouwen en dat is alleen maar slechter voor je ego. Sowieso is een relatie via een datingsite gedoemd om te mislukken.quote:
Ik las ook ergens dat je online dating niet zo veel vond? Vooral op homosites contacten kreeg? Als je toch nog een vriendin wil krijgen (kan genoeg helpen voor je zelfvertrouwen/zelfbeeld ongeacht of ze nou knap is of minder knap) zou ik toch daar nog wat meer mee bezig zijn. Alleen dan niet afwijzen als ze wat onder je maatstaf vallen.. het kan wel, maar dan zal je eerder minder ervaring ermee blijven hebben... en volgens mij maakt het je wel veel uit dat je nog niet met een meid dat hebt gehad dus ja. Genoegen nemen met 'minder' en actiever daarmee in plaats van zinloos te surfen. Datingssites bezoeken hebben meer een functioneel nut dan nu.nl te bekijken en dan weer een nieuwsite e.d. (als voorbeeld).
Dit is ook een hele goede! Porno/masturbatie zijn echt niet goed voor je geest (en je lichaam). Ik heb dezelfde ervaringen als puzzelfan. Ik ben gestopt met porno en masturberen en nu heb ik minder acne (waar ik altijd last van had) en ik voel me veel beter (meer zelfvertrouwen, beter ego). Stoppen is lastig, maar is het echt waard. Kijk ook eens hier voor informatie: yourbrainonporn.comquote:
TS, kijk je porno? (Serieuze vraag). Ik herken wel dingen. Ik merk een ontzettend groot verschil als ik geen porno kijk en minder/niet masturbeer.
Zelfvertrouwen en positieve energie worden veel beter. Ook mijn sociale kwaliteiten worden beter en m'n angsten worden kleiner.
Heb ook jaren last van zelfde soort klachten gehad en nu nog steeds in mindere mate. Ik merk dat sinds ik ben gestopt ben met porno kijken het beter met me gaat.
Verder moet je gewoon dingen doen. Ga naar buiten, ga in het park zitten of lees een boek in het park (als het mooi weer is), doe boodschappen in de supermarkt en ga uit eten. Ook al ben je alleen, vergeet dat gewoon.
[ Bericht 23% gewijzigd door QBay op 05-01-2013 09:58:33 ]
Laat daar je fantasie eens op los, ga er voor zitten en schrijf het op.
Stel je ook dit eens voor; stel jij word morgen wakker en opeens vind jij jezelf goed zoals je bent, hoe zou je leven er dan uit zien? Wat zou je gaan doen? Wie en hoe zou je zijn? Ga daar eens over zitten fantaseren, noteer de beelden die je daarbij krijgt; dat is jouw mogelijke toekomst
Oke raar. Ik heb juist wel meer zelfvertrouwen gekregen in mijn beginperiode toen ik ging daten met meiden (via internet). En sommige relaties mislukken en anderen blijven bestaan. Denk niet dat je je eigen beeld zoooooo ver door moet voeren dat je gaat stellen dat het voor hem of een ander niet kan werken..quote:
Datingsites werken echt niet. Er is veel te veel keus voor vrouwen en dat is alleen maar slechter voor je ego. Sowieso is een relatie via een datingsite gedoemd om te mislukken.
Oke. Je bent heel duidelijk trouwens, is erg prettig. En wat jij over je klas zegt zou ik zeggen van: vertel het een paar mensen van je klas die je wel mag (kan je ook online vertellen) en misschien gaan ze je dan ook meer betrekken bij uitjes buiten de klas om bijvoorbeeld (ik noem maar wat). Houden ze er in ieder geval rekening mee en kan alleen maar iets positiefs uit voortkomen.quote:
[..]
Ik praat veel met mijn broer, zelf heeft hij ook de nodigde dingetjes, maar hij is veel beter geworden. Probleem is dat ik vaak negatief blijf, ik durf nooit eens te zeggen van 'Ik ga het gewoon doen'. Ik wilde wat assertiever worden bij mijn studie, meteen wat socialer, vragen durven stellen in de klas. Maar uiteindelijk heb ik met weinig mensen contact en ben ik weer de stille jongen, gewoon door angst.
Homosites kwamen in me op toen ik een tijdje met meisjes had gedate, maar het niet lukte, maar ik wilde gewoon iets in de liefde of seks. Met jongens had ik snel contact en ook seks en ik vond het ook lekker, maar geen liefde. Gewoon friends with benefits zegmaar (ik heb wel echt bi gevoelens). Uiteindelijk wil ik toch graag een vriendin en zit er ook elke dag mee dat ik op dat gebied nog geen ervaring heb. Ik heb ook geen hoge eisen, ik vind de 'middelmatige' meisjes toch vaak leuker, maar die lijken mij ook niet leuk te vinden, of ik heb niet het gevoel dat ik ze kan krijgen, heb vaak problemen met mijn uiterlijk. Ik denk wel dat ervaring met meisjes me veel zelfvertrouwen zou geven. Maar echt een maatstaf heb ik niet, voel me vrij snel minderwaardig, ik voel vaak de angst al als ik op zo'n site kom. Hier zit wel echt een groot probleem. Ik vraag me overigens weleens af of ik geen gaydar heb ofzo, maar ik schijn toch vrij mannnelijk te zijn.
Van een leuke film word ik inderdaad wel vrolijker dan de computer en toch is het best een stap om er een op te zetten, alsof ik dan wat ga missen in de tussentijd. Naar buiten gaan voelt heel nutteloos de laatste jaren, maar ik moet mezelf inderdaad gaan pushen dat toch te doen, anders word ik steeds meer mensen vreemd. Op dit moment ga ik ook maar 3 keer in de week naar de sportschool, maar een groot deel van de dag ben ik wel bezig met mijn voedingsschema. Ik heb ook het idee dat ik me vorig jaar er teveel op gefocust heb, ik kan niet leven met mezelf zonder gespierd lichaam en voel mezelf nog steeds best smal. Ik had het idee dat mijn leven er zoveel op vooruit zou gaan, maar ik heb belangrijkere dingen over het hoofd gezien. Naast tennis is het eigenlijk mijn enige doel op het moment, los van de dingen die onbereikbaar lijken.
[..]
Ik ben bezig met de porn-off, voor 2 weken nu. Maar ik ben/was inderdaad helemaal verslaafd, is erg belangrijk voor me om te gaan stoppen.
En je zegt 'toen ik met meisjes had gedate'. Het is wel gelukt dus om te daten buiten internet om met hen? Enig idee waarom het niet ging? Je gezicht of iets anders/extra's of?
En als je gaat zwemmen en beetje baantjes trekt ook dan kan je het ook zien voor je conditie. Dan is dat niet meer nutteloos voor je gevoel lijkt me? Even baantjes doen en daarna recreatief zwemmen en je bent zo weer een uur onder de mensen. En zo zijn er vast veel meer activiteiten te verzinnen buiten die je kan doen en niet nutteloos aanvoelen
Wil trouwens ook nog even zeggen dat wanneer je puistjes weggaan (kan vlot komen en minder vlot) dat dan wel een wereld voor je open kan gaan. Mensen zeggen vaak dat de gevolgen van puistjes zorgen voor het gebrek aan meiden bijvoorbeeld zoals onzekerheid in plaats van de puistjes zelf. Dit klopt ook deels maar de puistjes zelf kunnen ook erg slecht in de smaak vallen, zeker als het zover is dat je kuren gebruikt e.d. Misschien wat om bij stil te staan aangezien het voor jou waarschijnlijk dus niet nog 10 jaar zo blijft om het zo maar te zeggen
Ik heb van doelen voor mezelf, die heb ik ook opgeschreven, maar vooral bij de sociale doelen laat ik mezelf telkens in de steek.quote:
Probeer een doel te vinden in je leven en werk daar naar toe. Laat je niet door negatieve gedachten dwarszitten.
Dat weet ik, ik heb wel een paar bijbaantjes gehad, bij post, supermarkt en een schoonmaakbedrijf. Bij de post en de supermarkt had ik ook best veel goede contacten, maar op een begeven moment was de organisatie echt slecht, waardoor ik gestopt ben.quote:
[..]
Juist daarom is het goed om het wel te doen. Die angsten gaan alleen weg door ze te overwinnen. Vaak is het in je hoofd enger dan het werkelijk is. Kies een bijbaan die bij je past, maar waar je wel sociaal bezig bent.
Ik voel me dan vrijer en veiliger, telkens als ik met iemand naar de stad ben of iets anders leuks, denk ik van 'zo moeilijk is het toch niet?', maar zodra ik mijn kamer binnen kom zit ik weer in mijn oude patroon. Met andere mensen erbij voel ik me gewoon beter, zo van 'zie je wel, dat ik er mag zijn?', alsof ik van te voren al denk dat mensen dat beeld hebben klaarstaan, ik ook wel eens meegemaakt dat mensen zoiets over me zeiden.quote:Je moet echt stoppen met het denken dat een leuke vriend of vriendin alles oplost. Een relatie lost niks op, je verbergt het alleen maar achter je partner. Waarom zou je dan wel ineens naar buiten durven? Waarom zou je dan wel op vakantie durven? Ik ben al jaren alleen en ik wil dat ook blijven. Ik ga naar buiten en op vakantie en er is letterlijk nog nooit iemand geweest die vroeg waarom ik alleen ben, mensen boeit het niet wat jij doet of wie jij bent.
Ik heb dit al regelmatig proberen op te schrijven en ochtends en avonds even voor mezelf te herhalen, maar het dringt niet tot me door. Als ik in de negativiteit kom dan weet ik niet meer wat dat was en dat moeten de positieve dingen door een enorme muur, dat lukt niet. Overigens weet ik wel dat het een goede manier is, maar ik geloof er vaak niet in.quote:
Kun je je een voorstelling maken voor hoe iemand die zichzelf wel accepteert zoals ie is met zichzelf omgaat? Wat zegt zo'n iemand tegen zichzelf? Hoe reageert diegene op zichzelf? Wat onderneemt zo'n iemand in positieve zin voor zichzelf?
Laat daar je fantasie eens op los, ga er voor zitten en schrijf het op.
Stel je ook dit eens voor; stel jij word morgen wakker en opeens vind jij jezelf goed zoals je bent, hoe zou je leven er dan uit zien? Wat zou je gaan doen? Wie en hoe zou je zijn? Ga daar eens over zitten fantaseren, noteer de beelden die je daarbij krijgt; dat is jouw mogelijke toekomst
Ik heb het toen ook in mijn groep verteld, wat wel positief was, die vragen nog weleens hoe het gaat. Daarnaast weten een paar anderen ook wel dat ik onzeker ben, maar dat word gewoon geaccepteerd.quote:
[..]
Oke. Je bent heel duidelijk trouwens, is erg prettig. En wat jij over je klas zegt zou ik zeggen van: vertel het een paar mensen van je klas die je wel mag (kan je ook online vertellen) en misschien gaan ze je dan ook meer betrekken bij uitjes buiten de klas om bijvoorbeeld (ik noem maar wat). Houden ze er in ieder geval rekening mee en kan alleen maar iets positiefs uit voortkomen.
En je zegt 'toen ik met meisjes had gedate'. Het is wel gelukt dus om te daten buiten internet om met hen? Enig idee waarom het niet ging? Je gezicht of iets anders/extra's of?
En als je gaat zwemmen en beetje baantjes trekt ook dan kan je het ook zien voor je conditie. Dan is dat niet meer nutteloos voor je gevoel lijkt me? Even baantjes doen en daarna recreatief zwemmen en je bent zo weer een uur onder de mensen. En zo zijn er vast veel meer activiteiten te verzinnen buiten die je kan doen en niet nutteloos aanvoelen
Wil trouwens ook nog even zeggen dat wanneer je puistjes weggaan (kan vlot komen en minder vlot) dat dan wel een wereld voor je open kan gaan. Mensen zeggen vaak dat de gevolgen van puistjes zorgen voor het gebrek aan meiden bijvoorbeeld zoals onzekerheid in plaats van de puistjes zelf. Dit klopt ook deels maar de puistjes zelf kunnen ook erg slecht in de smaak vallen, zeker als het zover is dat je kuren gebruikt e.d. Misschien wat om bij stil te staan aangezien het voor jou waarschijnlijk dus niet nog 10 jaar zo blijft om het zo maar te zeggen
Ik heb eigenlijk maar met 1 van die meisjes echt afgesproken, allebei helemaal verliefd (op internet), ik dacht echt dat het de ware zou zijn. In het echt vond ik dat ook wel, maar ik had een onzekere, niet aantrekkelijke houding en toen nog wat langer haar en puistjes. Dus ze vond me niet aantrekkelijk. Een paar weken later had ze iemand anders, dus daar heb ik altijd enorm mee gezeten. Voorderest heb ik na wat internetcontact ook wel een paar meisjes laten gaan, en een paar hebben mij laten gaan, achteraf misschien niet zo slim, maar ik voelde me niet aangetrokken.
Overigens hebben datingsites mij wel geholpen in een type meisje vinden die ik in het echt of op stap vaak niet zie en ik heb er ook leuke jongens op gevonden. Wat me vaak een beetje tegenstaat is dat het 'proces' van het daten met een meisje vaak veel langer is dan met een jongen, alles lijkt ook goed te moeten vallen om dat meisje een goed gevoel te geven, bij jongens is het zo gebeurd.
Zodra ik buiten een doel heb gaat het wel, als die niet zelf verzonnen is. Ik ga ook wel eens hardlopen buiten, maar dan in een bos, kom je natuurlijk niemand tegen. In mijn dorp ben je buiten ook zo klaar, in hoogstens een half uurtje heb je het wel gezien. Ik moet wel zeggen dat ik me in een andere stad veiliger voel, minder bekende mensen waarbij ik het heb verpest.
Ik ben bijna klaar met mijn 3e kuur, maar er zit al bijna niks meer op mijn gezicht, hopelijk komt het niet meer terug. Maar ik heb nog altijd een erg verouderde huid, door de medicijnen en teveel zonnebanken een tijd geleden, ik zie er een stuk ouder uit dan ik ben. Maargoed ik ben benieuwd of ik de acne uit mijn hoofd kan zetten, zodra het waarbij is.
Ik heb elke dag nog steeds gedachten van 2 jaar terug, die ik maar geen plaats kan geven. Telkens komen ze weer terug.
Een ander probleem is mijn vader, ik lijk een beetje hetzelfde type te zijn als hem, of ben bang er een te worden. Nergens zin in, klagen en liever de hele dag thuiszitten en daarnaast een bekrompen wereldbeeld. Hij zit ook al jaren niet goed in zijn vel en heeft weinig werk.
Ik herken wel enkele dingen hoor. Dat perfectionisme, het gevoel net niet genoeg te zijn.quote:
Het klopt dat ik die gevoelens niet kan accepteren, ik schaam me erom en vind ze bijzonder pijnlijk. Met een aantal mensen heb ik het er wel beetje bij beetje over gehad, en op school heb ik al na een week met mijn mentor en de decaan gesproken. Maar voorderest mag het van mij vooral niet zo zijn, daar zit wel een probleem inderdaad.
Ik droom ook vrij snel weg in een fantasiewereldje waarin de persoon zit die ik eigenlijk voor ogen had, waarmee ik mezelf natuurlijk compleet weg van de realiteit ben.
Ik vind mezelf trouwens ook zelden goed genoeg, altijd had er wel iets beters gekund of had ik een foutje kunnen voorkomen, mijn psycholoog zei laatst dat ik de lat veel te hoog leg. Maar aan de andere kant onderneem ik ook weer niks.
Je komt natuurlijk uit de puberteit, en zat daar met onzekerheid ("hoe zien meisjes mij?"/"ben ik wel populair genoeg?") die je onvoldoende van je af hebt kunnen werpen. Daardoor kamp je misschien nog met onzekerheden die nu wellicht helemaal geen plek meer zouden moeten hebben.
Als ik je zo hoor, ben je namelijk goed op weg dingen die je zwaar vallen met anderen te bespreken, en heb je toch een kringetje rondom jezelf heen verzameld die jou feedback kunnen geven of de ideeën die jij over jezelf hebt nog wel kloppen.
Ik ben nog altijd bezig om bepaalde negatieve overtuigingen van me af te werpen, dus geef jezelf er ook wat tijd voor.
.En probeer je ook vooral niet opgelaten te voelen jezelf af en toe terug te trekken in een fantasiewereld. Het lijkt alsof je daardoor wel bezig bent uit te stippelen welke kant je uit wilt. Stel jezelf een paar doelen en ga ervoor!
.Ga even na hoe lang je al in de negativiteit zit, is het dan een logische verwachting dat dat meteen om kan? Heeft tijd nodig gehad om zo te worden, herhaling ook en ook met tijd en herhaling kan dit nieuwe het gewone worden.ga er dus vooral mee door want pas als je het zo vaak doet dat je merkt dat het werkt ga je erin gelovenquote:
Ik heb dit al regelmatig proberen op te schrijven en ochtends en avonds even voor mezelf te herhalen, maar het dringt niet tot me door. Als ik in de negativiteit kom dan weet ik niet meer wat dat was en dat moeten de positieve dingen door een enorme muur, dat lukt niet. Overigens weet ik wel dat het een goede manier is, maar ik geloof er vaak niet in.
Stukje perfectionisme, maar ondertussen ook weer niet omdat ik niks onderneem. Ik heb ook een tijdje gehad 'ik moet eerst dit en dat zijn, dan kan ik pas weer dingen gaan doen en ondernemen'. Overigens voelt mijn tijd van 17-nu een beetje als een zwart gat, alles wat je op die leeftijd mee kunt maken is bij mij amper gebeurd, want niet ten goede komt van mijn sociale ontwikkeling.quote:
[..]
Ik herken wel enkele dingen hoor. Dat perfectionisme, het gevoel net niet genoeg te zijn.
Je komt natuurlijk uit de puberteit, en zat daar met onzekerheid ("hoe zien meisjes mij?"/"ben ik wel populair genoeg?") die je onvoldoende van je af hebt kunnen werpen. Daardoor kamp je misschien nog met onzekerheden die nu wellicht helemaal geen plek meer zouden moeten hebben.
Als ik je zo hoor, ben je namelijk goed op weg dingen die je zwaar vallen met anderen te bespreken, en heb je toch een kringetje rondom jezelf heen verzameld die jou feedback kunnen geven of de ideeën die jij over jezelf hebt nog wel kloppen.
Ik ben nog altijd bezig om bepaalde negatieve overtuigingen van me af te werpen, dus geef jezelf er ook wat tijd voor.
En probeer je ook vooral niet opgelaten te voelen jezelf af en toe terug te trekken in een fantasiewereld. Het lijkt alsof je daardoor wel bezig bent uit te stippelen welke kant je uit wilt. Stel jezelf een paar doelen en ga ervoor!
Overigens was ik in de puberteit nog veel onzekerder waarschijnlijk, maar werd dat toen verbloemd door de vriendengroepen, waardoor het minder erg leek. Stiekem denk ik dat ik al veel langer slecht aan toe ben, sterker nog ik vraag me weleens af of ik ooit ECHT tevreden ben geweest en gelukkig ben geweest. Misschien was het verliezen van mijn vrienden wel een lot, om mezelf onder ogen te zien hoe ik er daadwerkelijk voorsta.
Ik praat er wel vaker over, heb ook een paar mailcontacten die me graag vooruit helpen.
Klopt wat je zegt, maar het cirkeltje gaat al een paar jaar door, dan weer een paar dagen wat positiever, dan weer negatief. Maar het negatieve is veel krachtiger. Ik probeer er mee door te gaan, maar het bijbehorende gevoel ( positieve gevoel van adrenaline) blijft vaak weg, je zegt iets tegen jezelf, maar ondertussen zie je wat anders. Je hebt het gevoel jezelf voor de gek te houden.quote:
[..]
Ga even na hoe lang je al in de negativiteit zit, is het dan een logische verwachting dat dat meteen om kan? Heeft tijd nodig gehad om zo te worden, herhaling ook en ook met tijd en herhaling kan dit nieuwe het gewone worden.ga er dus vooral mee door want pas als je het zo vaak doet dat je merkt dat het werkt ga je erin geloven
Ik ga naar een psycholoog, maar ik vind eerlijk gezegd de teksten op dit forum nog nuttiger. Daarnaast heb ik via de mail contact met een hulpverlener. Zit erover na te denken welke stappen ik dit jaar ga nemen.quote:
Psychologen heb je niet veel aan. Psychiaters hebben veel meer kennis en mogelijkheden (bijvoorbeeld d.m.v. gesprekken je dingen te laten inzien zonder dat je eerst 6uur vragen moet invullen achter een pc bijvoorbeeld).. herkenbaar?quote:
[..]
Ik ga naar een psycholoog, maar ik vind eerlijk gezegd de teksten op dit forum nog nuttiger. Daarnaast heb ik via de mail contact met een hulpverlener. Zit erover na te denken welke stappen ik dit jaar ga nemen.
Ik heb alleen een vragenlijst in moeten vullen en een paar weken daarna opnieuw en kijken wat er verbeterd is. Als ik het over uiterlijk had zei ze: 'Tja, de ene heeft een grote neus en de andere grote oren', terwijl ze ook wel zou weten dat het daar niet om gaat. En ik moest aangeven wat ik wel en niet mooi aan mezelf vond. Ze zei ook wel nuttige dingen, maar niks dat ik nog niet wist. Psychiater is er dichtbij niet volgens mij, maar kan ik wel naar informeren.quote:
[..]
Psychologen heb je niet veel aan. Psychiaters hebben veel meer kennis en mogelijkheden (bijvoorbeeld d.m.v. gesprekken je dingen te laten inzien zonder dat je eerst 6uur vragen moet invullen achter een pc bijvoorbeeld).. herkenbaar?
Inderdaad.quote:
[..]
Als ik het over uiterlijk had zei ze: 'Tja, de ene heeft een grote neus en de andere grote oren', terwijl ze ook wel zou weten dat het daar niet om gaat.
Maar sowieso dit soort uitspraken heb ik altijd een dubbel gevoel bij. Er zijn gewoon mensen die (lichamelijk) simpelweg niet aantrekkelijk zijn, en dan ook echt gewoon niet. Dat is realiteit en dat is oneerlijk, want iemands leven wordt er zoveel anders door.Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vraag me af hoe ze daar tegenover zitten. (no hijack)
Maar anyway, sowieso die inderdaad doelloze patronen doorbreken en dingen doen waar je gelukkig van wordt.
Wat mij altijd gelukkig maakt is het bouwen van dingen en ze zien werken. Technische dingen, maar lichaam dus ook. Heb jij dat niet? Ik ben ook sterk perfectionistisch trouwens en kan me in best wel wat van je topic herkennen. Wederom herkenbaar, dat weinige ondernemen, en daardoor een beetje stil blijven staan.quote:
[..]
Stukje perfectionisme, maar ondertussen ook weer niet omdat ik niks onderneem. Ik heb ook een tijdje gehad 'ik moet eerst dit en dat zijn, dan kan ik pas weer dingen gaan doen en ondernemen'. Overigens voelt mijn tijd van 17-nu een beetje als een zwart gat, alles wat je op die leeftijd mee kunt maken is bij mij amper gebeurd, want niet ten goede komt van mijn sociale ontwikkeling.
Overigens was ik in de puberteit nog veel onzekerder waarschijnlijk, maar werd dat toen verbloemd door de vriendengroepen, waardoor het minder erg leek. Stiekem denk ik dat ik al veel langer slecht aan toe ben, sterker nog ik vraag me weleens af of ik ooit ECHT tevreden ben geweest en gelukkig ben geweest. Misschien was het verliezen van mijn vrienden wel een lot, om mezelf onder ogen te zien hoe ik er daadwerkelijk voorsta.
Ik praat er wel vaker over, heb ook een paar mailcontacten die me graag vooruit helpen.
Als ik voor mijzelf mag spreken: ik denk dat ik mij juist slecht over mezelf voel op de momenten dat ik stilsta en niet zoveel onderneem. Dit probeer ik te doorbreken door echt voor iedere dag even een paar momenten te nemen om dingen af te spreken met anderen, op sociale netwerken interesse te tonen in anderen, concerten te bezoeken etcetera. Juist even bewust de tijd nemen om het contact met anderen te zoeken, geeft bij mij het gevoel dat ik weer vooruit aan het gaan ben, en magisch genoeg verdwijnt dat slechte gevoel dan ook als sneeuw voor de zon.
En ik vind het knap dat je gewoon eerlijk toegeeft bij de mensen om heen wat er bij je speelt, zodat je echt jezelf bent en niet voor jezelf op de vlucht gaat.
.Die zijn er zeker dichtbij, ontvangen vaak ook thuis mensen.quote:
[..]
Ik heb alleen een vragenlijst in moeten vullen en een paar weken daarna opnieuw en kijken wat er verbeterd is. Als ik het over uiterlijk had zei ze: 'Tja, de ene heeft een grote neus en de andere grote oren', terwijl ze ook wel zou weten dat het daar niet om gaat. En ik moest aangeven wat ik wel en niet mooi aan mezelf vond. Ze zei ook wel nuttige dingen, maar niks dat ik nog niet wist. Psychiater is er dichtbij niet volgens mij, maar kan ik wel naar informeren.
Psychologen zijn vaak van die studentjes die net klaar zijn met de opleiding en denken alles te weten..
Als ze dat soort dingen zeggen, is dat gewoon ongeloofwaardig. Klopt verder wat je zegt, kan zelf niet beoordelen of ik echt lelijk ben (al voel ik me dat wel en zie dat dus ook in de spiegel) , of dat dat gevormd is door het verleden. Maar complimentjes beschouw ik meestal wel als medelijden. Dat is ook gewoon iets waar ik niet mee kan om gaan, het klinkt heel erg als zelfmedelijden, maar overal die knappe aantrekkelijke mensen die alles lijken te hebben ten opzichte van de minder aantrekkelijke mensen die er dan veel meer voor moeten doen. Ik kan dat niet echt loslaten. Dat is gewoon een doel van me: ik wil knap zijn, ik wil aantrekkelijk zijn, daar komt een deel van mijn perfectionisme kijken, als ik bij die niet aantrekkelijke personen hoor kan ik daar gewoon moeilijk mee omgaan.quote:Op zaterdag 5 januari 2013 15:14 schreef Panzermaus het volgende:
[..]
Inderdaad.
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vraag me af hoe ze daar tegenover zitten. (no hijack)
Maar anyway, sowieso die inderdaad doelloze patronen doorbreken en dingen doen waar je gelukkig van wordt.
Ik heb dat ook als ik een tenniswedstrijd speel bijvoorbeeld, als ik 2 ballen mis ben ik al negatief.
Ik heb niks met bouwen eigenlijk, behalve mijn lichaam. Die hele lifestyle is wel onderdeel geworden van mijn leven en vind ik ook leuk om filmpjes en ervaringen van andere erover te volgen.
Ik bespreek het wel met mensen, maar die lijken het altijd een stuk luchtiger te bekijken, overigens helpen die gesprekken wel.quote:
[..]
Wederom herkenbaar, dat weinige ondernemen, en daardoor een beetje stil blijven staan.
Als ik voor mijzelf mag spreken: ik denk dat ik mij juist slecht over mezelf voel op de momenten dat ik stilsta en niet zoveel onderneem. Dit probeer ik te doorbreken door echt voor iedere dag even een paar momenten te nemen om dingen af te spreken met anderen, op sociale netwerken interesse te tonen in anderen, concerten te bezoeken etcetera. Juist even bewust de tijd nemen om het contact met anderen te zoeken, geeft bij mij het gevoel dat ik weer vooruit aan het gaan ben, en magisch genoeg verdwijnt dat slechte gevoel dan ook als sneeuw voor de zon.
En ik vind het knap dat je gewoon eerlijk toegeeft bij de mensen om heen wat er bij je speelt, zodat je echt jezelf bent en niet voor jezelf op de vlucht gaat.
Het rare is dat ik wel in staat ben andere te helpen en moed in te praten, dan zie ik deel van mezelf terug zonder alle angst, maar zodra ik mezelf moet helpen lukt het niet.
Ik snap wel wat je bedoeld met het doorbreken van dat patroon, maar uiteindelijk kom ik weer hetzelfde terecht en als dan tijdens de activiteit mijn stemming ook helemaal omslaat heb ik het vaak wel gehad.
Die van mij is toch al tegen de 40, wellicht nog een beetje van de oude garde waarbij uiterlijk nog niet zo op de voorgrond stond.quote:
[..]
Die zijn er zeker dichtbij, ontvangen vaak ook thuis mensen.
Psychologen zijn vaak van die studentjes die net klaar zijn met de opleiding en denken alles te weten..
Zoek een psychiater die ook coach is.quote:
[..]
Ik heb alleen een vragenlijst in moeten vullen en een paar weken daarna opnieuw en kijken wat er verbeterd is. Als ik het over uiterlijk had zei ze: 'Tja, de ene heeft een grote neus en de andere grote oren', terwijl ze ook wel zou weten dat het daar niet om gaat. En ik moest aangeven wat ik wel en niet mooi aan mezelf vond. Ze zei ook wel nuttige dingen, maar niks dat ik nog niet wist. Psychiater is er dichtbij niet volgens mij, maar kan ik wel naar informeren.
Het is ook niet raar dat je stemming omslaat. Er gebeuren zat dingen in je leven die goede reden geven dat die omslaat. En dat mag ook!quote:
[..]
Ik bespreek het wel met mensen, maar die lijken het altijd een stuk luchtiger te bekijken, overigens helpen die gesprekken wel.
Het rare is dat ik wel in staat ben andere te helpen en moed in te praten, dan zie ik deel van mezelf terug zonder alle angst, maar zodra ik mezelf moet helpen lukt het niet.
Ik snap wel wat je bedoeld met het doorbreken van dat patroon, maar uiteindelijk kom ik weer hetzelfde terecht en als dan tijdens de activiteit mijn stemming ook helemaal omslaat heb ik het vaak wel gehad.
Er zullen echt nog wel een paar stappen achteruit zijn voordat de weg vooruit ingezet kan worden. Op gegeven moment ga je bepaalde overtuigingen verwerpen omdat je beseft dat ze jou niet vooruit helpen, en ze niet meer stroken met hoe je in het leven staat.
Ik hoop dat je jezelf de tijd geeft, en de keren zonder het gewenste resultaat niet ziet als falen.
klopt, maar ondertussen tikt de wereld gewoon door en zit ik al een aantal jaar zo. Een tijd geleden had ik nog wel activiteiten waar ik echt van kon genieten, maar ik ben daarin toch een stukje weggezakt. Maargoed ik heb mezelf wel beloofd er dit jaar wat aan te doen, dus dat zal moeten gebeuren.quote:
[..]
Het is ook niet raar dat je stemming omslaat. Er gebeuren zat dingen in je leven die goede reden geven dat die omslaat. En dat mag ook!
Er zullen echt nog wel een paar stappen achteruit zijn voordat de weg vooruit ingezet kan worden. Op gegeven moment ga je bepaalde overtuigingen verwerpen omdat je beseft dat ze jou niet vooruit helpen, en ze niet meer stroken met hoe je in het leven staat.
Ik hoop dat je jezelf de tijd geeft, en de keren zonder het gewenste resultaat niet ziet als falen.
Ergens diep in me heb ik nog wel een bepaalde hoop soms, dat ik na alle ellende toch hetgeen ben wat ik zou willen, het lijkt alleen heel ver weg en ik weet weg ernaartoe niet. Daardoor snap ik mezelf niet en heb ik er ook geen vrede mee en ik zie ik het helaas wel als falen.
Misschien wel een aardig idee, in ieder geval iets anders waarschijnlijk, met die psycholoog van nu schiet het niet op.quote:
[..]
Zoek een psychiater die ook coach is.
http://www.amazon.com/Pur(...)appier/dp/0071608826quote:
[..]
klopt, maar ondertussen tikt de wereld gewoon door en zit ik al een aantal jaar zo. Een tijd geleden had ik nog wel activiteiten waar ik echt van kon genieten, maar ik ben daarin toch een stukje weggezakt. Maargoed ik heb mezelf wel beloofd er dit jaar wat aan te doen, dus dat zal moeten gebeuren.
Ergens diep in me heb ik nog wel een bepaalde hoop soms, dat ik na alle ellende toch hetgeen ben wat ik zou willen, het lijkt alleen heel ver weg en ik weet weg ernaartoe niet. Daardoor snap ik mezelf niet en heb ik er ook geen vrede mee en ik zie ik het helaas wel als falen.
Een aanrader om eens lekker te lezen.
Ik kan mij 100% vinden in je verhaal! Ik ben ook zo, maar ik ben inmiddels vooruit gegaan omdat ik mij gewoon over die angst heen heb gezet. Ik ben ultiem perfectionistisch, als ik weet dat ik iets niet perfect kan afronden dan begin ik er nooit aan. Ik wil het beste van het beste en stel veel te hoge eisen. Dit erkennen is de eerste stap. Ik probeer mijn leven te beteren door gewoon te denken: 'fuck it, niemand is perfect, de wereld is niet perfect'. Heel moeilijk en ik ben er ook nog lang niet, maar het gaat steeds beter.
Ik ben nog maar 21 en heb nog nooit een relatie gehad, maar ik heb het geaccepteerd en vind het wel goed zo. Zeker omdat ik ook nog eens uiterlijk lelijk ben. Ik merk het vaak dat meiden mij niet aantrekkelijk vinden, laatst op het werk nog. Een vrouwelijke collega (de enigste op mijn werk) wenst na de jaarwisseling iedereen de beste wensen en geeft hierbij iedereen drie kussen op de wang, echter gaf ze mij geen kussen op de wang maar alleen een hand. Natuurlijk deed dit wel even pijn, maar 2 minuten later had ik het geaccepteerd.
Ik ben ook heel onzeker, maar ik doe gewoon net alsof ik zelfverzekerd ben. Soms lukt dit niet en is mijn onzekerheid zichtbaar, maar dan probeer ik snel te herstellen en weer zelfverzekerd over te komen.
Dat je nog buiten komt vind ik al goed, ik heb een periode gehad waarin ik helemaal niet buiten wilde komen. Je bent de vijand van jezelf, je moet jezelf (en je gedachten) verslaan voordat je verder kan.
Dat van dat werk zou ik echt vreselijk vinden, ik vind het knap je dat zo snel kunt accepteren. Ik heb dat 3 jaar geleden wel eens gehad op oudsjaar avond, toen was ik wel nog veel onzekerder en uiterlijk een stuk lelijker, maar toen was het een groepje meisjes die dat niet deden. Toen kwam een van die meisjes ineens wel en toen bleek dat ze een drankje van een vriend van mij had gekregen daarvoor.quote:
[..]
http://www.amazon.com/Pur(...)appier/dp/0071608826
Een aanrader om eens lekker te lezen.
Ik kan mij 100% vinden in je verhaal! Ik ben ook zo, maar ik ben inmiddels vooruit gegaan omdat ik mij gewoon over die angst heen heb gezet. Ik ben ultiem perfectionistisch, als ik weet dat ik iets niet perfect kan afronden dan begin ik er nooit aan. Ik wil het beste van het beste en stel veel te hoge eisen. Dit erkennen is de eerste stap. Ik probeer mijn leven te beteren door gewoon te denken: 'fuck it, niemand is perfect, de wereld is niet perfect'. Heel moeilijk en ik ben er ook nog lang niet, maar het gaat steeds beter.
Ik ben nog maar 21 en heb nog nooit een relatie gehad, maar ik heb het geaccepteerd en vind het wel goed zo. Zeker omdat ik ook nog eens uiterlijk lelijk ben. Ik merk het vaak dat meiden mij niet aantrekkelijk vinden, laatst op het werk nog. Een vrouwelijke collega (de enigste op mijn werk) wenst na de jaarwisseling iedereen de beste wensen en geeft hierbij iedereen drie kussen op de wang, echter gaf ze mij geen kussen op de wang maar alleen een hand. Natuurlijk deed dit wel even pijn, maar 2 minuten later had ik het geaccepteerd.
Ik ben ook heel onzeker, maar ik doe gewoon net alsof ik zelfverzekerd ben. Soms lukt dit niet en is mijn onzekerheid zichtbaar, maar dan probeer ik snel te herstellen en weer zelfverzekerd over te komen.
Dat je nog buiten komt vind ik al goed, ik heb een periode gehad waarin ik helemaal niet buiten wilde komen. Je bent de vijand van jezelf, je moet jezelf (en je gedachten) verslaan voordat je verder kan.
Doe alsof je zelfverzekerd bent komt volgens mij heel geforceerd over, al probeer ik weleens een 'fuck it' houding aan te nemen, dat vind ik soms nog wel enigszins te doen. Ik kom overigens ook niet heel veel buiten, gewoon hetgeen wat nodig is en soms een extra rondje fietsen. Dat ik mijn eigen vijand ben, dat weet ik, de enige die mij tegenhoud is mezelf, maarja dat is wel gevormd door dingen waar ik minder invloed op had.
Is er trouwens een methode om van negatief naar positief te gaan of jezelf te dwingen bepaalde dingen te doen? Ik kreeg het rare idee mezelf te gaan straffen als ik iets niet doe, omdat anders elke dag weer een cirkel word.
"Gewoon over die angst gezet..."quote:
[..]
http://www.amazon.com/Pur(...)appier/dp/0071608826
Een aanrader om eens lekker te lezen.
Ik kan mij 100% vinden in je verhaal! Ik ben ook zo, maar ik ben inmiddels vooruit gegaan omdat ik mij gewoon over die angst heen heb gezet. Ik ben ultiem perfectionistisch, als ik weet dat ik iets niet perfect kan afronden dan begin ik er nooit aan. Ik wil het beste van het beste en stel veel te hoge eisen. Dit erkennen is de eerste stap. Ik probeer mijn leven te beteren door gewoon te denken: 'fuck it, niemand is perfect, de wereld is niet perfect'. Heel moeilijk en ik ben er ook nog lang niet, maar het gaat steeds beter.
Ik ben nog maar 21 en heb nog nooit een relatie gehad, maar ik heb het geaccepteerd en vind het wel goed zo. Zeker omdat ik ook nog eens uiterlijk lelijk ben. Ik merk het vaak dat meiden mij niet aantrekkelijk vinden, laatst op het werk nog. Een vrouwelijke collega (de enigste op mijn werk) wenst na de jaarwisseling iedereen de beste wensen en geeft hierbij iedereen drie kussen op de wang, echter gaf ze mij geen kussen op de wang maar alleen een hand. Natuurlijk deed dit wel even pijn, maar 2 minuten later had ik het geaccepteerd.
Ik ben ook heel onzeker, maar ik doe gewoon net alsof ik zelfverzekerd ben. Soms lukt dit niet en is mijn onzekerheid zichtbaar, maar dan probeer ik snel te herstellen en weer zelfverzekerd over te komen.
Dat je nog buiten komt vind ik al goed, ik heb een periode gehad waarin ik helemaal niet buiten wilde komen. Je bent de vijand van jezelf, je moet jezelf (en je gedachten) verslaan voordat je verder kan.
Als ik dat zo lees in de R&P topics raak ik altijd zo gefrustreerd want zo gewoon lukt mij dat dus niet. Hoe "gewoon" doe je dat. Wat doe je dan?
(Ik zou als ik naar een psycholoog zou gaan met dezelfde problemen als jij, een voorkeur hebben voor een mannelijke psycholoog)
Je kunt ook ergens anders gaan wonen. Andere stad bijvoorbeeld, waar je niemand kent, niks te verliezen hebt en je geen zorgen hoeft te maken over je imago.
Nee dat begrijp ik, daarom vroeg ik er ook naar.quote:
Het gebeurt nooit gewoon. Je moet veel moed en kracht bij elkaar schrapen om iets tegen je angsten in te gaan doen.
Maar in principe zijn die angsten vooral je eigen gedachten, dat gevoel van 'Het is minder erg dan ik had verwacht', maar toch komt het weer terug. Daarom voel ik mezelf zo mentaal zwak, als ik in het negatieve zit, lukt het me nooit dat op te draaien, je hebt het gevoel tegen jezelf te liegen als je positief bent. Maar toch is het vooral door jezelf gevormd en zou het zomaar klinkklare onzin kunnen zijn.
Ik heb all zoveel van de psychologische dingen gelezen en nog kan ik mezelf niet veranderen, ik vraag me echt af wat ik daarvoor nodig heb. Het 'gewoon doen' lijkt dan niet van toepassing.
Een andere stad denk ik vaak over na, blijf sowieso niet mijn hele leven hier wonen, maar aan de andere kant heb ik in 2 jaar tijd 3 scholen gehad en op alle drie de scholen was ik dezelfde jongen voor mijn gevoel, dus ik denk dat ik die angsten daar ook wel tegen kom. Ik zou het graag een poging geven, maar dat is voorlopig nog niet van toepassing.
Ik geloof niet dat jij bi-sexueel bent. Veel jongens gaan sexuele relaties aan met geslachtsgenoten, omdat zij sexuele behoeftes hebben te bevredigen maar zich nog te ondergeschikt voelen aan vrouwen. Bijvoorbeeld omdat zij sexueel misbruikt zijn, of gewoon door een typisch gebrek aan zelfvertrouwen. Hetzelfde geldt voor vrouwen, al wenden die zich meestal richting het feminisme.
Als je leeftijdsgenoten over een paar jaar haar op hun borst hebben dan zul je snel begrijpen wat jou echte sexuele geaardheid is.
Je bent nog 20, waarom doe je niet mee aan een uitwisselingsprogramma om in het buitenland te werken oid? Het is zwaar, maar alles zal een stuk lichter op je geest liggen als je de wereld van 2 kanten hebt gezien.
Naar een psycholoog gaan raadt ik jou overigens compleet af. Dan laat je jezelf financieel uitmelken zonder dat je er een constructieve oplossing voor terug krijgt. Het is simpel, je hebt het of je hebt het niet, geen psycholoog die daar aan kan sleutelen. En heb jij het niet, zoek dan een plek waar jij het wel hebt. Een rustigere omgeving bijv. met gelijker gezinde.
[ Bericht 20% gewijzigd door mzmr7 op 06-01-2013 01:04:13 ]
Door je angsten te overwinnen. Als je bang bent om naar buiten te gaan: ga naar buiten en loop een rondje door het park, ga naar binnen in een supermarkt, etc. Het is niet heel 'gewoon', want je hebt er moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Maar als je eenmaal de eerste stap hebt gezet (door je over je angst heen te zetten == je angsten confronteren) gaat het een stuk makkelijker. Ik ben nog niet helemaal 'normaal/gezond', maar ik werk er nog continu aan.quote:
[..]
"Gewoon over die angst gezet..."
Als ik dat zo lees in de R&P topics raak ik altijd zo gefrustreerd want zo gewoon lukt mij dat dus niet. Hoe "gewoon" doe je dat. Wat doe je dan?
Dat staat ook in de op, dat het met gebrek aan meisjes kan zijn. Toch blijf ik hieraan twijfelen. Ik weet het meeste aan homoseks gewoon lekker om te doen, daarnaast zijn maar scharrels ook hele goede contacten geworden, maar liefde komt er niet bij kijken. Als ik porno keek werd ik van vrouwen wel veel meer opgewonden dan mannen, dus dan ben ik gewoon hetero. Ik ben er wel een beetje is doorgeschoten, heb vrij veel jongens gehad en heb daarbij helemaal geen aandacht aan meisjes besteed, dus dat heb ik aan mezelf te wijten. Overigens ben ik er ondertussen achter dat ik het wel lekker vind, maar dat het me uiteindelijk niet veel doet en ik toch naar de meisjes toe moet. Helaas kun je het gevoel niet veranderen, heb ik wel eens tegen mezelf gezegd, homo zijn zou makkelijker zijn geweest.quote:
Hoi Patrick,
Ik geloof niet dat jij bi-sexueel bent. Veel jongens gaan sexuele relaties aan met geslachtsgenoten, omdat zij sexuele behoeftes hebben te bevredigen maar zich nog te ondergeschikt voelen aan vrouwen. Bijvoorbeeld omdat zij sexueel misbruikt zijn, of gewoon door een typisch gebrek aan zelfvertrouwen. Hetzelfde geldt voor vrouwen, al wenden die zich meestal richting het feminisme.
Als je leeftijdsgenoten over een paar jaar haar op hun borst hebben dan zul je snel begrijpen wat jou echte sexuele geaardheid is.
Je bent nog 20, waarom doe je niet mee aan een uitwisselingsprogramma om in het buitenland te werken oid? Het is zwaar, maar alles zal een stuk lichter op je geest liggen als je de wereld van 2 kanten hebt gezien.
Naar een psycholoog gaan raadt ik jou overigens compleet af. Dan laat je jezelf financieel uitmelken zonder dat je er een constructieve oplossing voor terug krijgt. Het is simpel, je hebt het of je hebt het niet, geen psycholoog die daar aan kan sleutelen. En heb jij het niet, zoek dan een plek waar jij het wel hebt. Een rustigere omgeving bijv. met gelijker gezinde.
Ik weet niet of ik toe ben aan zo'n uitwisselingsprogramma, ik snap waarom, maar ik denk dat ik eerst eens de nodige dingen op orde moet krijgen. Naar gelijker gezinde zoeken betekent eigenlijk toch ook dat je dingen ontvluchten? En je komt je angsten uiteindelijk toch weer tegen. Je hebt het of je hebt het niet ben ik niet mee eens, ik heb genoeg mensen uit hun onzekerheid zien komen, die er slechter of gelijkwaardig voorstonden.
Ik heb een tijdje bij de post gewerkt, toen werd het dus een dagelijks ritme, waarbij ik met sommige straten alsnog moeite had. Maar ik zag wel dat er weinig was om me zorgen over te maken, dus ik had verwacht dat het wel goed kwam als ik stopte.quote:
[..]
Door je angsten te overwinnen. Als je bang bent om naar buiten te gaan: ga naar buiten en loop een rondje door het park, ga naar binnen in een supermarkt, etc. Het is niet heel 'gewoon', want je hebt er moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Maar als je eenmaal de eerste stap hebt gezet (door je over je angst heen te zetten == je angsten confronteren) gaat het een stuk makkelijker. Ik ben nog niet helemaal 'normaal/gezond', maar ik werk er nog continu aan.
Maar nu is het dus weer hetzelfde, ik ben laatst nog in de supermarkt en andere winkels geweest, het stelt nog niks voor. Maar zodra ik op mijn kamer zit, is alles moeilijk, dus de angst blijft steeds terugkomen. Aangezien ik al die tijd niks bijzonders heb gemerkt, heb ik ook echt het gevoel dat het nutteloos is.
Ik vind van wel. Je moet juist uit die comfort zone komen, het gaat niet helpen als je altijd maar hetzelfde blijft doen. Dat is iets waar ik inmiddels wel ben achtergekomen.quote:
Er is absoluut geen spraken van ontvluchten. Je moet het jezelf gewoon zo gemakkelijk mogelijk maken.
Misschien valt het te vergelijken met hoe sommige mannen in de gevangenis ook ineens van hetzelfde geslacht 'worden'. Je bent geil en je wil wat. Aan de andere kant zouden het juist de meer biseksuele mannen kunnen zijn die dit overkomt. Het hangt er vanaf hoe je bi-zijn definieert.quote:
Hoi Patrick,
Ik geloof niet dat jij bi-sexueel bent. Veel jongens gaan sexuele relaties aan met geslachtsgenoten, omdat zij sexuele behoeftes hebben te bevredigen maar zich nog te ondergeschikt voelen aan vrouwen. Bijvoorbeeld omdat zij sexueel misbruikt zijn, of gewoon door een typisch gebrek aan zelfvertrouwen. Hetzelfde geldt voor vrouwen, al wenden die zich meestal richting het feminisme.
Als je leeftijdsgenoten over een paar jaar haar op hun borst hebben dan zul je snel begrijpen wat jou echte sexuele geaardheid is.
Nee, dan blijf je jezelf doorduwen in een omgeving die bewezen heeft jou doodongelukkig te maken. Een mens veranderd essentieel nooit. Jezelf verplaatsen getuigd in dit geval alleen maar van zelfkennis.quote:
[..]
Ik vind van wel. Je moet juist uit die comfort zone komen, het gaat niet helpen als je altijd maar hetzelfde blijft doen. Dat is iets waar ik inmiddels wel ben achtergekomen.
Ik geloof niet dat bi-sexualiteit bestaat. Deze mensen zijn vaak in de war wat hun (sexuele) identiteit betreft. Uit persoonlijke ervaring kan ik vertellen dat ze ook veel vaker samen gaan met alternatieve subculturen. Mijn conclusie is dus je bent hetero of je bent het niet.quote:
[..]
Misschien valt het te vergelijken met hoe sommige mannen in de gevangenis ook ineens van hetzelfde geslacht 'worden'. Je bent geil en je wil wat. Aan de andere kant zouden het juist de meer biseksuele mannen kunnen zijn die dit overkomt. Het hangt er vanaf hoe je bi-zijn definieert.
Biseksualiteit bestaat niet? Dus nu ben ik ook nog in de war?quote:
[..]
Nee, dan blijf je jezelf doorduwen in een omgeving die bewezen heeft jou doodongelukkig te maken. Een mens veranderd essentieel nooit.
[..]
Ik geloof niet dat bi-sexualiteit bestaat. Deze mensen zijn vaak in de war wat hun (sexuele) identiteit betreft. Uit persoonlijke ervaring kan ik vertellen dat ze ook veel vaker samen gaan met alternatieve subculturen. Mijn conclusie is dus je bent hetero of je bent het niet.
Dat doorduwen is onzin. Je wil iets in je leven dus daar zal je wat voor moeten doen. Dan kun je wel wegduiken o wegvluchten maar wie zegt dat wij daar gelukkig van worden? We willen toch juist "normaal functioneren" in de samenleving?
Dan zou ik nergens meer kunnen komen, omdat ik dan meteen in die negativiteit kom, ik kan het niet accepteren, dus in mijn geval zou het denk ik wel ontvluchten zijn.quote:
Er is absoluut geen spraken van ontvluchten. Je moet het jezelf gewoon zo gemakkelijk mogelijk maken.
Ik heb het er met een aantal mensen over gehad, die beweren dat een hetero nooit op een homo site zou komen. Aan de andere kant heeft het te maken met verliefdheid, wat ik niet bij jongens te hebben. En toen ik nog masturbeerde vond ik bijvoorbeeld anaal ook erg lekker, maar misschien dat meer hetero's dat lekker vinden.quote:
[..]
Misschien valt het te vergelijken met hoe sommige mannen in de gevangenis ook ineens van hetzelfde geslacht 'worden'. Je bent geil en je wil wat. Aan de andere kant zouden het juist de meer biseksuele mannen kunnen zijn die dit overkomt. Het hangt er vanaf hoe je bi-zijn definieert.
Ik kan me de precieze oorzaak van het eerste bezoek aan zo'n site niet meer herinneren, maar volgens mij was ik wel benieuwd hoe het met een jongen zou zijn.
Nogmaals, er is hier geen spraken van. Ik wordt een beetje moe van mensen die dit altijd wegvluchten noemen omdat ze hun eigen situatie reflecteren op die van een ander. Als jij jezelf verplicht moet voelen om jezelf keer op keer teleur moet stellen, want een alternatief ontbreekt in jou verbeelding en 'het komt toch wel goed', dan is dat jou eigen tekortkoming. Net zoiets dit als "zelfmoord is laf". Je moet het jezelf zo gemakkelijk mogelijk maken, en als de huidige omgeving te overladend is, dan moet je weg. Net zoals vogels die door de kou naar het zuiden trekken. Beter laf in jou ogen dan doodvriezen.quote:
[..]
Biseksualiteit bestaat niet? Dus nu ben ik ook nog in de war?
Dat doorduwen is onzin. Je wil iets in je leven dus daar zal je wat voor moeten doen. Dan kun je wel wegduiken o wegvluchten maar wie zegt dat wij daar gelukkig van worden? We willen toch juist "normaal functioneren" in de samenleving?
Snap je dan niet dat je daar ook doodongelukkig van kan worden?quote:
Nogmaals, er is hier geen spraken van. Ik wordt een beetje moe van mensen die dit altijd wegvluchten noemen omdat ze hun eigen situatie reflecteren op die van een ander. Als jij jezelf verplicht moet voelen om jezelf keer op keer teleur moet stellen, want een alternatief ontbreekt in jou verbeelding en 'het komt toch wel goed', dan is dat jou eigen tekortkoming. Net zoiets dit als "zelfmoord is laf". Je moet het jezelf zo gemakkelijk mogelijk maken, en als de huidige omgeving te overladend is, dan moet je weg. Net zoals vogels die door de kou naar het zuiden trekken. Beter laf in jou ogen dan doodvriezen.
Je kan op heel veel plekken doodongelukkig worden, dat is vanzelfsprekend. Er ontbreekt dus een opbouwend punt aan deze reden.quote:
[..]
Snap je dan niet dat je daar ook doodongelukkig van kan worden?
Iemand die iets wil bereiken in zijn opleiding (of wat dan ook), maar die lukt het niet vanwege angsten.. die moet maar wegvluchten en stoppen met zijn opleiding volgens jou? Ik denk niet dat diegene daar gelukkiger van wordt aangezien hij dan nog steeds niet bereikt wat hij wil... ofwel?quote:
[..]
Je kan op heel veel plekken doodongelukkig worden, dat is vanzelfsprekend. Er ontbreekt dus een opbouwend punt aan deze reden.
Dit heeft niet veel zin, al jou opinies komen uiteindelijk terug op het het zelfbehoudende principe dat iemand zijn directe banden kost wat kost moet behouden als het niet werkt. Daar ben ik dus helemaal op tegen. Mensen die niet kunnen accepteren dat ze niet competent genoeg zijn om ergens successvol te zijn, vindt ik veel 'laffer'. Jezelf bewegen getuigd juist van intelligentie.quote:
[..]
Iemand die iets wil bereiken in zijn opleiding (of wat dan ook), maar die lukt het niet vanwege angsten.. die moet maar wegvluchten en stoppen met zijn opleiding volgens jou? Ik denk niet dat diegene daar gelukkiger van wordt aangezien hij dan nog steeds niet bereikt wat hij wil... ofwel?
Er zijn genoeg programma's die mensen die kans bieden om bijv. te werken in het buitenland. Of TS kan simpelweg studeren en op kamers gaan wonen.
Dit heeft inderdaad geen zin. Gewoon opgeven en weglopen is niet de juiste oplossing. Hoogstwaarschijnlijk kom je in de volgende situatie dezelfde problemen tegen totdat je helemaal vastloopt en niet meer buitenkomt.quote:
[..]
Dit heeft niet veel zin, al jou opinies komen uiteindelijk terug op het het zelfbehoudende principe dat iemand zijn directe banden kost wat kost moet behouden als het niet werkt. Daar ben ik dus helemaal op tegen. Mensen die niet kunnen accepteren dat ze niet competent genoeg zijn om ergens successvol te zijn, vindt ik veel 'laffer'. Jezelf bewegen getuigd juist van intelligentie.
Er zijn genoeg programma's die mensen die kans bieden om bijv. te werken in het buitenland. Of TS kan simpelweg studeren en op kamers gaan wonen.
Ik ben al op 3 scholen geweest en kwam daar dezelfde problemen tegen, ik denk dat ik mijn angsten overal wel tegenkom als ik er niks aan doe. Accepteren dat bepaalde dingen onbereikbaar zijn zal misschien wel moeten, maar dat zal uitwijzen. Blijkbaar ben ik niet gelukkig met mezelf, dus zal ik dat moeten veranderen.quote:Op zondag 6 januari 2013 16:54 schreef DeLuna het volgende:
[..]
Dit heeft inderdaad geen zin. Gewoon opgeven en weglopen is niet de juiste oplossing. Hoogstwaarschijnlijk kom je in de volgende situatie dezelfde problemen tegen totdat je helemaal vastloopt en niet meer buitenkomt.
Dat bedoel ik. Ik doe nu ook mijn 2e opleiding en het is echt niet anders dan toen ik stopte op de vorige. Ik zal er wat aan moeten doen of ik blijf hierop falen.quote:
[..]
Ik ben al op 3 scholen geweest en kwam daar dezelfde problemen tegen, ik denk dat ik mijn angsten overal wel tegenkom als ik er niks aan doe. Accepteren dat bepaalde dingen onbereikbaar zijn zal misschien wel moeten, maar dat zal uitwijzen. Blijkbaar ben ik niet gelukkig met mezelf, dus zal ik dat moeten veranderen.
zeer herkenbaarquote:
[..]
Dat doe ik ook regelmatig en die emoties zitten best diep. Ik denk dat ik gewoon veel gemist heb in mijn sociale ontwikkeling en ik heb me op het einde van de middelbare school afgezonderd omdat het me te moeilijk werd. Ik weet ook niet precies hoe ik dat ga accepteren, het voelt een beetje als een zwart gat.
Nu ik zo nadenk op het afgelopen jaar ben ik vooral veel bezig geweest met mijn lichaam, het is natuurlijk een hobby, maar het lijkt ook te dienen als afleiding van de slechte gevoelens.
Ik merk dat het zeer moeilijk is om aan hetgeen te werken wat the secret zegt. Gister was voor een typerend voorbeeld van mijn depressie.
Ik was een dagje weg met familieleden om te gaan schaatsen, van tevoren had ik er zin in. Maar op het moment dat we daar binnenkwamen was het wel druk, er komt meteen een soort onzekerheid waardoor ik heel erg ga letten op mijn houding. Ik zag daar allemaal mensen die jonger waren als mij, die het gezellig hadden met vrienden, maar ook veel koppeltjes, dan denk ik meteen van 'ik heb dat echt gemist in mijn ontwikkeling, relaties met meiden'. Van alles wat ik daar te zien krijg, kom ik in een soort negatieve energie, ik kan niet echt meer genieten van mijn neefje of nichtje, of van het schaatsen zelf. Hoe zeer ik ook tegen mezelf zeg dat ik mijn gedachten moet omzetten, ze zijn er nou eenmaal. Dan word ik ineens wakker geschud door mijn tante 'Je bent echt stil vandaag, dat kan niet goed zijn'. Toen gingen we eten in een restaurant die vrijwel leeg was, en toen kwam ik wel op gang, toen werd ik ineens gezellig. Er was namelijk geen afleiding, ik zat in mijn comfort zone. Tot ineens na een gesprek mijn tante de opmerking maakte 'Je hebt de leeftijd dat je kunt doen wat je wilt, maar je doet er nog steeds niks mee'. Dan zit ik meteen weer in mijn negatieve modus, ik wist er ook niks op te zeggen, ik wist wel dat ze gelijk had. Ik ben de hele avond eigenlijk niet echt gezellig meer geweest.
Punt is eigenlijk dat ik telkens mezelf in de steek lijk te laten op de momenten dat het moet. Als ik positief ben heb ik wel wat mentale kracht, maar bij een dipje totaal niet meer. Op de moeilijke momenten blijf ik weglopen, terwijl ik het dan moet laten zien.
Hoe ga jij ermee om?quote:
Die situatie die jij beschrijft met je familie, dat heb ik best vaak. Dan neem ik me voor om met een positieve houding er tegen aan te gaan en naar dit soort dingen toe te gaan, maar als het moment daar is dan kan ik niet genieten wat ''nu'' gaande is, hoe goed ik er ook van te voren tegen aan kijk. Misschien is het dat ik er te veel van verwacht en als het een beetje tegenvalt of niet zo is als ik het me voorstelde, ik dat gelijk weer in een negatieve staat verder ga. En vaak is het ook zo dat als ik met gezelschap ben ik nooit iets te zeggen heb en een beetje voor me uit zit te staren. Hoe groter en belangrijker de gebeurtenis hoe erger ik dit heb.quote:
Ja is wel herkenbaar, al begin ik er de laatste tijd wat vaker last van te hebben, nu het wat slechter gaat. Dan zeg ik ook heel weinig, ik lijk bijna in een andere wereld, kijkend vanuit mijn bekrompen wereld. Het 'nu' is dan ook niet aan mij besteed op dat moment. Die negatieve energie is dan niet te doorbreken en als het eindelijk weg is, heb ik een soort schuldgevoel naar mezelf, het gevoel is weg maar de situatie hetzelfde. Dan denk ik 'Ja sukkel, je mag wel iets eerder positiever gaan denken'. Ik ben ook op zoek naar een manier om binnen enkele seconde die negativiteit te doorbreken, van positief naar negatief gaat ook snel, dus andersom moet ook kunnen.quote:
[..]
Die situatie die jij beschrijft met je familie, dat heb ik best vaak. Dan neem ik me voor om met een positieve houding er tegen aan te gaan en naar dit soort dingen toe te gaan, maar als het moment daar is dan kan ik niet genieten wat ''nu'' gaande is, hoe goed ik er ook van te voren tegen aan kijk. Misschien is het dat ik er te veel van verwacht en als het een beetje tegenvalt of niet zo is als ik het me voorstelde, ik dat gelijk weer in een negatieve staat verder ga. En vaak is het ook zo dat als ik met gezelschap ben ik nooit iets te zeggen heb en een beetje voor me uit zit te staren. Hoe groter en belangrijker de gebeurtenis hoe erger ik dit heb.
Herkent iemand trouwens de neiging om te veel te analyseren? vroeger kon ik wel eens denken van 'Het zal wel' of 'Wat maakt het eigenlijk uit' en weer verder gaan. Tegenwoordig moet ik overal bij stil staan, bij de gedachtes of situaties. Andere mensen lijken iets te doen en dan weer verder te gaan, door het te analyseren vallen er altijd wel foutjes te bedenken die eigenlijk niet belangrijk en niemand verder mee bezig is.
Ik heb dit ook. Ik heb bijna nooit: 'Nu moet ik dit doen', maar altijd: 'Had ik dit maar gedaan' in sociale situaties. Lastig.quote:
Ik analyseer altijd te laat. Ik heb altijd achteraf "had ik dit maar gedaan, als ik het zo had gedaan dan..." Ik herken mijn 'faalmomenten' altijd pas als het voorbij is. Ik heb een assertiviteitscursus gedaan maar nog bijna nooit toegepast omdat ik gewoon te laat ben met het herkennen van de situatie.
Ja dat heb ik ook wel, dat kijken naar andere mensen, hoe gedragen zij zich in deze situatie, dus zo zou ik me ook moeten gedragen. Iemand zegt iets.. "Zou ik daar nu op moeten reageren of moet ik nu juist niks zeggen, en als ik nu wat moet zeggen, moet ik dan dit of dit zeggen?"En dan maakt iemand een briljante opmerking die ik ook in gedachten had en dan heb ik weer spijt dat ik dat niet heb gezegd. Zeg ik wel iets, en komt het niet aan, dan voel ik me weer dom ofzo.quote:
Ik heb het allebei, tijdens de situatie dwaal ik weg en bekijk ik alles om me heen, als je situatie voorbij is ga ik alles nog eens analyseren en heb ik inderdaad het gevoel 'had ik het zo maar gedaan', soms heb ik het ook goed gedaan, maar het is toch altijd dat analyseren. Maar omdat ik afdwaal, heb ik gewoon heel weinig aandacht voor het 'nu', of ik nu in mijn fantasie of in het verleden zit of om me heen kijk. Ook kijk ik dan teveel naar anderen, hoe zien ze eruit, hoe gedragen ze zich. Eigenlijk zit in al deze dingen wel een soort onzekerheid.
Ja herkenbaar, een belangrijk doel dat ik voor mezelf heb is altijd zeggen wat ik wil, doen die mensen ook en 9/10 keer maakt het toch geen reet uit, sterker nog het lijkt erger om niks te zeggen dan dat je hele dag onzin uitkraamt, dat word volgens mij meer gewaardeerd. Ik volg gesprekken ook teveel en heb het idee dat het niet interessant is wat ik te melden heb, maar als ik eenmaal erin kom, dan blijkt dat wel mee te vallen. Dat analyseren heeft dan als vervolg dat ik het stille muisje ben en dat ik alles van een afstand lijk te bekijken in plaats van het mee te maken.quote:
[..]
Ja dat heb ik ook wel, dat kijken naar andere mensen, hoe gedragen zij zich in deze situatie, dus zo zou ik me ook moeten gedragen. Iemand zegt iets.. "Zou ik daar nu op moeten reageren of moet ik nu juist niks zeggen, en als ik nu wat moet zeggen, moet ik dan dit of dit zeggen?"En dan maakt iemand een briljante opmerking die ik ook in gedachten had en dan heb ik weer spijt dat ik dat niet heb gezegd. Zeg ik wel iets, en komt het niet aan, dan voel ik me weer dom ofzo.
Afgelopen oudjaar zat ik bij een paar mensen die ik niet zo goed kende en hield me stil omdat ik bang was voor een afwijkende mening of dat het niet interessant was wat ik zou vertellen. Toen ik aan het eind van de avond ineens door alle alcohol alleen maar onzinnige dingen begon te zeggen, werd dat meer gewaardeerd volgens mij.
Edit: ik had net een positief moment en dan lijkt alles ineens zo helder, helaas heb ik de dag erop meestal een dip, maar ik heb precies opgeschreven wat ik dacht. Het had te maken met verkeerd gerichte gedachte, die eigenlijk makkelijk om te buigen zijn, met als bedoeling trots en zelfverzekerd te zijn.
Hoe doen jullie dat, je gedachte ombuigen op de momenten dat het moet en er een nieuwe gewoonte van maken? Als ik vaker zo kon denken, als me net te binnen schoot en daar niet bang voor was, dan was ik al een stapje verder.
[ Bericht 13% gewijzigd door patrickpsv op 07-01-2013 00:47:48 ]
Heb ik ook.quote:
[..]
Ja is wel herkenbaar, al begin ik er de laatste tijd wat vaker last van te hebben, nu het wat slechter gaat. Dan zeg ik ook heel weinig, ik lijk bijna in een andere wereld, kijkend vanuit mijn bekrompen wereld. Het 'nu' is dan ook niet aan mij besteed op dat moment. Die negatieve energie is dan niet te doorbreken en als het eindelijk weg is, heb ik een soort schuldgevoel naar mezelf, het gevoel is weg maar de situatie hetzelfde. Dan denk ik 'Ja sukkel, je mag wel iets eerder positiever gaan denken'. Ik ben ook op zoek naar een manier om binnen enkele seconde die negativiteit te doorbreken, van positief naar negatief gaat ook snel, dus andersom moet ook kunnen.
Herkent iemand trouwens de neiging om te veel te analyseren? vroeger kon ik wel eens denken van 'Het zal wel' of 'Wat maakt het eigenlijk uit' en weer verder gaan. Tegenwoordig moet ik overal bij stil staan, bij de gedachtes of situaties. Andere mensen lijken iets te doen en dan weer verder te gaan, door het te analyseren vallen er altijd wel foutjes te bedenken die eigenlijk niet belangrijk en niemand verder mee bezig is.
En heb ik ook ja.
Dit ook/quote:
Ik analyseer altijd te laat. Ik heb altijd achteraf "had ik dit maar gedaan, als ik het zo had gedaan dan..." Ik herken mijn 'faalmomenten' altijd pas als het voorbij is. Ik heb een assertiviteitscursus gedaan maar nog bijna nooit toegepast omdat ik gewoon te laat ben met het herkennen van de situatie.
Ik heb het idee dat 'het zal wel', mij in ieder geval vroeger meer op weg hielp. Nu ik alles van te voren ga analyseren creëer ik vaak mijn eigen angst heb ik het idee.quote:
Zit wel een kern van waarheid in denk ik, op zich ben ik in discussies best goed zolang ik in mijn comfort zone zit, sterker nog dan vind ik ze leuk. Maar daar buiten heb ik vaak het idee dat ik beter niks kan zeggen. Misschien dat ik wat meer van de koetjes en kalfjes moet worden, gewoon raak lullen, dat komt beter aan, maar ik weet niet of dat in me zit. Sowieso degene die uitstraalt dat hij het weet, geloven mensen dan eerder. Toch denk ik niet dat je het kunt faken, ik denk dat ik voor mezelf duidelijk moet hebben welke goede punten ik bezit en daarop verder moet bouwen. Maar ik moet nog steeds meer naar buiten, maar iets houd me daarin toch nog tegen. Sowieso is het in een vrije week in zo'n dorpje verleidelijk om binnen te zitten.quote:
Mijn ervaring is dat je zelfvertrouwen moet faken of creëren elke dag zoals je elke dag moet douchen. Sinds die dag dat ik in discussie was met een familielid en ik 100% gelijk had maar andere familieleden aannamen dat de andere familielid goed zat teriwjl die 100% fout was maar de discussie inging blakend van zelfvertrouwen terwijl ik wat meer behouden was, realiseerde ik me dat je zelfvertrouwen in ieder geval moet kunnen faken. Ook heb ik de aanname dat zelfvertrouwen wegebt zonder vorm van validatie door jezelf of anderen. Je moet er dus serieus elke dag aan werken, net zoals je elke dag moet douchen. Het moet een routine worden dat je vol zelfvertrouwen elke dag de deur uitstapt, alsof je bent gehypnotiseeerd en in "godcheatmode" zit of in de "zone"
Dat is inderdaad ook wat ik heel erg merk. Iemand kan nog de grootste onzin verklaren soms, maar als diegene vol zelfvertrouwen overkomt zie je toch dat bijna iedereen die luistert gaat nadenken over wat diegene zegt en veel daarvan geloven het ook.quote:
Mijn ervaring is dat je zelfvertrouwen moet faken of creëren elke dag zoals je elke dag moet douchen. Sinds die dag dat ik in discussie was met een familielid en ik 100% gelijk had maar andere familieleden aannamen dat de andere familielid goed zat teriwjl die 100% fout was maar de discussie inging blakend van zelfvertrouwen terwijl ik wat meer behouden was, realiseerde ik me dat je zelfvertrouwen in ieder geval moet kunnen faken. Ook heb ik de aanname dat zelfvertrouwen wegebt zonder vorm van validatie door jezelf of anderen. Je moet er dus serieus elke dag aan werken, net zoals je elke dag moet douchen. Het moet een routine worden dat je vol zelfvertrouwen elke dag de deur uitstapt, alsof je bent gehypnotiseeerd en in "godcheatmode" zit of in de "zone"
Maar hoe voorkom je hierbij dat je arrogant wordt? Want dat is dan waar ik weer bang voor ben, als ik een keer ergens verzekerd over ben dan heb ik weer het idee dat ik misschien arrogant ben. Die lijn is voor mij heel vaag, en je weet toch nooit hoe een ander je ziet.
Maargoed als ik zeg dat ik niet goed kan omgaan met alles wat ik zo zie in stad, is het advies dan om er vaker te komen en dat negatieve gevoel weer op te zoeken?
Probleem is ook dat ik vroeger altijd dacht dat het normaal was om alleen met jongens om te gaan, nu zie ik allemaal veel gemengde groepjes, dan denk ik waar was ik in godsnaam mee bezig.
Ik heb ondertussen wel een paar meisjes berichten gestuurd op een datingsite, eens kijken wat eruit komt.
Sporten doe ik al veel, vrijwilligerswerk doe ik vaak in de zomer een paar weken, voorderest moet ik nog een bijbaantje, maar ik betwijfel of dat zal helpen bij het algemene gevoel. Dat was in het verleden ook niet zo. Ik probeer daarnaast al nieuwe mensen online te ontmoeten.quote:
Misschien moet je toch wat meer met mijn tips gaan doen.
Algemene vraag is meer, wie ben ik en wat gaat mij gelukkig maken ondanks de dingen waar ik ongelukkig van word?
Wat ga je doen om antwoorden te krijgen?quote:
[..]
Sporten doe ik al veel, vrijwilligerswerk doe ik vaak in de zomer een paar weken, voorderest moet ik nog een bijbaantje, maar ik betwijfel of dat zal helpen bij het algemene gevoel. Dat was in het verleden ook niet zo. Ik probeer daarnaast al nieuwe mensen online te ontmoeten.
Algemene vraag is meer, wie ben ik en wat gaat mij gelukkig maken ondanks de dingen waar ik ongelukkig van word?
Dat weet ik niet precies, ik praat wel met een aantal mensen erover en probeer daarnaast hier en daar wat te ondernemen om te kijken wat ik leuk vind. Ik weet wel wat mij in sociaal opzicht gelukkig kan maken, maar voordat ik dat heb zijn we weer een tijdje verder.quote:
[..]
Wat ga je doen om antwoorden te krijgen?
Misschien is het niet de oplossing voor al je problemen maar een liefde in je leven kan echt wonderen doen. Mijn leven was tot voor kort ook saai en deprimerend en ik had echt een lage dunk van mezelf. Een paar weken geleden ben ik, puur toevallig, een oude liefde tegen gekomen en het klikte direct. Een klik met een leuk meisje was echt iets wat ik in die fase van mijn leven totaal niet verwacht had. Ik heb nu meer zelfvertrouwen en zoveel meer motivatie om iets te maken van mijn leven, misschien wel omdat de toekomst er niet meer zo eenzaam uit ziet.quote:
Ik heb ondertussen wel een paar meisjes berichten gestuurd op een datingsite, eens kijken wat eruit komt.
Misschien heb je weinig aan mijn woorden maar ik wou het toch even melden. Succes met je zoektocht en hopelijk komt je leventje op zijn pootjes terecht.
Ik krijg hier altijd een beetje een onbehagen gevoel bij. Natuurlijk super dat je een vriendin hebt, maar je kunt er gewoon niet volledig op vertrouwen dat een relatie 10 jaar of langer duurt. Naar mijn mening kun je beter een oplossing voor je eenzaamheid ergens anders in zoeken voordat je weer in de put komt als je relatie uitgaat...quote:
[..]
Misschien is het niet de oplossing voor al je problemen maar een liefde in je leven kan echt wonderen doen. Mijn leven was tot voor kort ook saai en deprimerend en ik had echt een lage dunk van mezelf. Een paar weken geleden ben ik, puur toevallig, een oude liefde tegen gekomen en het klikte direct. Een klik met een leuk meisje was echt iets wat ik in die fase van mijn leven totaal niet verwacht had. Ik heb nu meer zelfvertrouwen en zoveel meer motivatie om iets te maken van mijn leven, misschien wel omdat de toekomst er niet meer zo eenzaam uit ziet.
Misschien heb je weinig aan mijn woorden maar ik wou het toch even melden. Succes met je zoektocht en hopelijk komt je leventje op zijn pootjes terecht.
Misschien niet, maar het is zeker wel een boost voor je zelfvertrouwen en zelfvertrouwen is toch wel de basis voor veel dingen die je zult moeten ondernemen om je leven op de rit te krijgen.quote:
[..]
Ik krijg hier altijd een beetje een onbehagen gevoel bij. Natuurlijk super dat je een vriendin hebt, maar je kunt er gewoon niet volledig op vertrouwen dat een relatie 10 jaar of langer duurt. Naar mijn mening kun je beter een oplossing voor je eenzaamheid ergens anders in zoeken voordat je weer in de put komt als je relatie uitgaat...
Maar ik heb op dit moment geen idee wat er aan kan, los van dat ik wel bepaalde dingen blijf ondernemen. Ik zit nog in mijn roacutane kuur die vermoeiend werkt en ik zit nog in de pornoff, dat ik echt moet volhouden (tot zover de excuses
). Ik probeer ook te minderen in alcohol, elke keer als ik ergens naar toe ging nam ik een paar slokken. Sociaal netwerk is moeilijk, ik heb een paar contacten die homo/ bi zijn, voorderest heb ik nog iemand waarmee ik op stap ga samen met mijn broer en af en toe nog wat mensen, maar dat schiet ook niet altijd op.
Het klopt dat zelfvertrouwen de basis zal zijn, maar ik weet niet hoe ik mezelf ga accepteren, ik heb eergisteren nog een aardige wake-up gesprek gehad met mijn psycholoog, maar een paar dagen later ben ik de motivatie weer kwijt. Ik zie de weg naar verandering vaak gewoon niet, als ik dan die film 'secret', begint er weer een lampje te branden, maar dat is voor even.
Personen zoals wij denken vaak veel te negatief, nu komt dit bij iedereen voor, maar ons probleem is dat onze gedachtepatronen bijna altijd irreel zijn. Dit is veroorzaakt/ontstaan uit een langdurige negatieve omgeving waarin je opgegroeid bent. Als klein kindje krijg je veel prikkels uit je directe omgeving die je wel emotioneel maar niet cognitief kan verwerken.
Naarmate je ouder wordt zal je cognitief wel ontwikkelen, maar je gevoelens blijven geblokkeerd en onbegrepen. Dit is het botsinggevoel (instabiel zelfbeeld, identiteitsprobleem) dat je naar alle waarschijnlijkheid wel hebt. Ga maar na bij jezelf, je kan je eigen problemen, tekortkomingen en wensen zeer helder beschrijven, maar toch twijfel je aan sommige kwesties en lukt het je niet te leven zoals je zelf wel in gedachten hebt en dit ook KAN. Je weet ergens van jezelf dat je het kunt, alleen 'het doet maar godverdomme niet wat je wilt dat het doet'. Je gevoel heeft je gedachten(cognitie) nog niet verwerkt. Je wordt geremd door je gevoel. Je wilt jouw verbeelding worden en zijn. Ik heb zelf allerlei projecties in mijn hoofd over bepaalde (perfecte) situaties die telkens een stapje vooruit lopen op het Nu. Het zal in de meeste gevallen niet zijn zoals ik geprojecteerd had dus word ik altijd teleurgesteld. Op een gegeven moment realiseer je dat je er niet gaat komen als je 'zo door gaat'.
Dan komt je depressie om de hoek kijken, je gevoel zegt dat je je moet terugtrekken uit de huidige situatie, welke je botsinggevoel alleen maar triggert. Dit is het moment om diep over je eigen situatie, gevoelens, problemen en oplossingen na te denken. Dit gaat met vallen en opstaan, vaak zat krijg je de deur keihard dichtgesmeten en begin je opnieuw. Tot hier heb ik het begrepen, maar ik weet zelf ook niet hoe ik moet denken of voelen om die kwetsbare gevoelens te werken. Als we met z'n allen denken komen we er vast en zeker uit; we zijn absoluut geen zwakzinnigen.
Dit is een manier, het lukt vaak ook, echter werkt maar tijdelijk. Tijdelijk in de zin dat je alleen maar je problemen onder druk wegstopt en uiteindelijk zal exploderen, zij het over 1 jaar, zij het over 50 jaar. Je kan namelijk wel je gedachten veranderen (i.e. voor de gek houden), maar niet je gevoel.quote:
Mijn ervaring is dat je zelfvertrouwen moet faken of creëren elke dag zoals je elke dag moet douchen. Sinds die dag dat ik in discussie was met een familielid en ik 100% gelijk had maar andere familieleden aannamen dat de andere familielid goed zat teriwjl die 100% fout was maar de discussie inging blakend van zelfvertrouwen terwijl ik wat meer behouden was, realiseerde ik me dat je zelfvertrouwen in ieder geval moet kunnen faken. Ook heb ik de aanname dat zelfvertrouwen wegebt zonder vorm van validatie door jezelf of anderen. Je moet er dus serieus elke dag aan werken, net zoals je elke dag moet douchen. Het moet een routine worden dat je vol zelfvertrouwen elke dag de deur uitstapt, alsof je bent gehypnotiseeerd en in "godcheatmode" zit of in de "zone"
Goed stukje, dikgedrukte is vooral belangrijk inderdaad en het punt wat ook bij mij stuk loopt. Hier zit ik de laatste jaren al vast. Dat cirkeltje loopt voortdurend door: van neutraal gevoel naar positief inzicht (hier moet eigenlijk wat gebeuren), vervolgens gebeurd er niks of kan ik het niet volhouden en krijg ik de deur keihard dichtgesmeten, steeds net iets harder dan de vorige keer, dan ebt dat gevoel weer langzaam weg. Eigenlijk is het gewoon een waarschuwing, die steeds harder terug zal komen tot we doen wat we moeten doen. Op een begeven moment denk je dat het negatieve de waarheid is en het positieve enkel 'wishful thinking'. Ik vind mezelf ook absoluut niet zwakzinnig, maar op dit moment vaak wel een loser in bepaalde dingen.quote:
TS, ik denk dat je met dit verhaal heel veel mensen op deze aarde beschrijft. Ik kan mezelf in veel dingen van je verhaal vinden en heb er veel over nagedacht, gelezen en opgeschreven. Ik vat een beetje samen wat de kern is van de problematiek zoals ik denk dat het een beetje in elkaar steekt.
Personen zoals wij denken vaak veel te negatief, nu komt dit bij iedereen voor, maar ons probleem is dat onze gedachtepatronen bijna altijd irreel zijn. Dit is veroorzaakt/ontstaan uit een langdurige negatieve omgeving waarin je opgegroeid bent. Als klein kindje krijg je veel prikkels uit je directe omgeving die je wel emotioneel maar niet cognitief kan verwerken.
Naarmate je ouder wordt zal je cognitief wel ontwikkelen, maar je gevoelens blijven geblokkeerd en onbegrepen. Dit is het botsinggevoel (instabiel zelfbeeld, identiteitsprobleem) dat je naar alle waarschijnlijkheid wel hebt. Ga maar na bij jezelf, je kan je eigen problemen, tekortkomingen en wensen zeer helder beschrijven, maar toch twijfel je aan sommige kwesties en lukt het je niet te leven zoals je zelf wel in gedachten hebt en dit ook KAN. Je weet ergens van jezelf dat je het kunt, alleen 'het doet maar godverdomme niet wat je wilt dat het doet'. Je gevoel heeft je gedachten(cognitie) nog niet verwerkt. Je wordt geremd door je gevoel. Je wilt jouw verbeelding worden en zijn. Ik heb zelf allerlei projecties in mijn hoofd over bepaalde (perfecte) situaties die telkens een stapje vooruit lopen op het Nu. Het zal in de meeste gevallen niet zijn zoals ik geprojecteerd had dus word ik altijd teleurgesteld. Op een gegeven moment realiseer je dat je er niet gaat komen als je 'zo door gaat'.
Dan komt je depressie om de hoek kijken, je gevoel zegt dat je je moet terugtrekken uit de huidige situatie, welke je botsinggevoel alleen maar triggert. Dit is het moment om diep over je eigen situatie, gevoelens, problemen en oplossingen na te denken. Dit gaat met vallen en opstaan, vaak zat krijg je de deur keihard dichtgesmeten en begin je opnieuw. Tot hier heb ik het begrepen, maar ik weet zelf ook niet hoe ik moet denken of voelen om die kwetsbare gevoelens te werken. Als we met z'n allen denken komen we er vast en zeker uit; we zijn absoluut geen zwakzinnigen.
Ik denk ook dit het bij mij vroeger al zo was, maar het door de vriendengroep minder erg leek, ik had mijn vrienden en ik had plezier, derest kwam later wel, niet dus. Ik denk dat ik veel negativiteit van mijn vader heb. Mijn broer heeft ondertussen niet echt een depressie meer, maar die lijkt meer op onze moeder. Ik heb wat meer eigenschappen van mijn vader denk ik en die is nu een redelijke einzelganger zegmaar, ik ben weleens bang dat ik ook zo eindig.
Dit is ook een probleem, ik kan wel denken van dit is positief en dat is positief, als het gevoel toch negatief blijft schiet je er niet veel mee op, je gelooft er dan niet echt in. Het gevoel zal goed moeten zijn.quote:
[..]
Dit is een manier, het lukt vaak ook, echter werkt maar tijdelijk. Tijdelijk in de zin dat je alleen maar je problemen onder druk wegstopt en uiteindelijk zal exploderen, zij het over 1 jaar, zij het over 50 jaar. Je kan namelijk wel je gedachten veranderen (i.e. voor de gek houden), maar niet je gevoel.
Het kan wel zijn dat dit een heel proces is, maar ik vind het al aardig lang duren.
Is dat niet hier je probleem? Dat je wil dat een gevoel anders was of er niet zou moeten zijn? Het gevoel is er zoals er is, pas wanneer je oordeelt, wat niet meer dan een geconditioneerde gedachte is, wordt het iets negatiefs.quote:
Dit is ook een probleem, ik kan wel denken van dit is positief en dat is positief, als het gevoel toch negatief blijft schiet je er niet veel mee op, je gelooft er dan niet echt in. Het gevoel zal goed moeten zijn.
Wanneer je in gedachten met een gevoel bezig bent dan blijft het gevoel hangen, je verzet met je hoofd/denken tegen een gevoel, dat veroorzaakt lijden. Stel jij word morgen wakker en dat gevoel is er en je zou het er laten zijn zoals het is, zonder oordeel of verhaaltjes in gedachten eromheen, hoeveel zou dat veranderen?
Ik denk dat je probleem iig wat betreft dit gevoel is dat je dat gevoel oordeelt en veroordeelt en daarmee ook jezelf, dat het anders of 'beter' zou moeten zijn; je accepteert dat deel van jezelf niet, je verzet je ertegen en daardoor speelt het de rol die het speelt.
Je doet jezelf eigenlijk geweld aan door te vinden dat jij anders zou moeten zijn.
Op dit moment begin ik bij gevoel automatisch te denken, dus op dat moment denk ik negatief, waar ik dus niks mee opschiet. Dus moet ik voor mezelf zorgen ik op dat moment de cirkel kan doorbreken en de positiviteit bevorder.quote:
[..]
Is dat niet hier je probleem? Dat je wil dat een gevoel anders was of er niet zou moeten zijn? Het gevoel is er zoals er is, pas wanneer je oordeelt, wat niet meer dan een geconditioneerde gedachte is, wordt het iets negatiefs.
Wanneer je in gedachten met een gevoel bezig bent dan blijft het gevoel hangen, je verzet met je hoofd/denken tegen een gevoel, dat veroorzaakt lijden. Stel jij word morgen wakker en dat gevoel is er en je zou het er laten zijn zoals het is, zonder oordeel of verhaaltjes in gedachten eromheen, hoeveel zou dat veranderen?
Ik denk dat je probleem iig wat betreft dit gevoel is dat je dat gevoel oordeelt en veroordeelt en daarmee ook jezelf, dat het anders of 'beter' zou moeten zijn; je accepteert dat deel van jezelf niet, je verzet je ertegen en daardoor speelt het de rol die het speelt.
Je doet jezelf eigenlijk geweld aan door te vinden dat jij anders zou moeten zijn.
Als ik het er zou laten zijn, dan zou ik het moeten accepteren, maar op dat moment beïnvloed het heel mijn doen en laten. Als ik van plan was die dag iets te ondernemen, dat word dat met dat gevoel een stuk moeilijker.
Stel dat ik het accepteer, dat betekent dus dat je het niet veranderd? Ik heb juist het gevoel mezelf een spiegel te moeten voorhouden van wat ik allemaal aan het doen ben, en vervolgens eindelijk de actie ondernemen die nodig is voor 'de nieuwe ik' om het zo maar te zeggen. Daarbij hoe kun je iets accepteren waar je niet blij mee bent?
Even een cliché...maar je bent nog jong. Uiteindelijk gaan de dingen vaak wat meer op hun plaats vallen en vindt je je weg wel. Eventueel met wat hulp van buitenaf als dat nodig is. Belangrijkste is om de moed niet op te geven en vooruit te blijven kijken. Hang in there!quote:
Algemene vraag is meer, wie ben ik en wat gaat mij gelukkig maken ondanks de dingen waar ik ongelukkig van word?
Opgeven doe ik niet nee, maar 'je bent nog jong' is geen reden om er zo aan toe te zijnquote:
[..]
Even een cliché...maar je bent nog jong. Uiteindelijk gaan de dingen vaak wat meer op hun plaats vallen en vindt je je weg wel. Eventueel met wat hulp van buitenaf als dat nodig is. Belangrijkste is om de moed niet op te geven en vooruit te blijven kijken. Hang in there!
[ afbeelding ]
. Ik geloof er ook niet meer in dat alles uiteindelijk goedkomt, ik zal daar echt wat meer voor moeten doen. Maar als ik dat doe zal het wel beter gaan.Ik kan ook alleen maar voor mijzelf spreken dat ik van mijn 13e tot mijn 21e ook echt niet gelukkig was en bepaalde dingen van je verhaal herken. Ook ik heb er hard aan moeten werken om wat gelukkiger te worden (en heb daar genoeg hulp bij gekregen). Heb ook jaren gedacht dat het niet beter ging worden en pas kort geleden die stappen gezet die voor mij nodig waren. Nu ziet alles er ineens toch een stuk beter uit en zie ik weer een toekomst voor mij.quote:
[..]
Opgeven doe ik niet nee, maar 'je bent nog jong' is geen reden om er zo aan toe te zijn
Het enige wat ik bedoel te zeggen is dat hoe uitzichtloos het nu ook lijkt, dingen kunnen veranderen. En daar heb je nog alle tijd voor. Je moet er alleen zelf idd wel wat voor doen. En wat voor de één werkt, werkt misschien voor een ander niet. Ga voor jezelf na wat jij nodig hebt en wat jij kunt doen om daar te komen.
Denk jij die gedachten? Zeg jij tegen jezelf ''nu ga ik die gedachten denken''? Nee, die gedachten zijn er gewoon en horen bij dat gevoel, als jij je daar dan vervolgens mee identificeert dan 'word' je die gevoelens en gedachtes en geloof je dat jij dat bent.quote:
Op dit moment begin ik bij gevoel automatisch te denken, dus op dat moment denk ik negatief, waar ik dus niks mee opschiet. Dus moet ik voor mezelf zorgen ik op dat moment de cirkel kan doorbreken en de positiviteit bevorder.
Je hebt in je hoofd een verhaaltje omtrent dat gevoel en omdat je gelooft dat jij dat bent maakt je dat vervolgens waar maar het is maar een verhaaltje, echt niet meer. Ik denk dat je dat zal ervaren wanneer je leert handelen ook als dat gevoel er is.
Neem die gevoelens en gedachten waar en geef ze de ruimte maar wees waar je bent, hier en nu, elke beetje aandacht wat je daar aan besteed is aandacht die je ook aan jezelf zou kunnen besteden, dat is een gemis en dat gemis voel je denk ik.
Dit is een misverstand; wanneer je dat gevoel werkelijk zou accepteren dan verdwijnt de strijd ermee en dan beïnvloed het je doen en laten niet meer zo. Het verzetten er tegen beïnvloed je doen en laten, niet het gevoel op zich.quote:Als ik het er zou laten zijn, dan zou ik het moeten accepteren, maar op dat moment beïnvloed het heel mijn doen en laten. Als ik van plan was die dag iets te ondernemen, dat word dat met dat gevoel een stuk moeilijker.
Hoeveel makkelijker zou iets ondernemen zijn zonder de strijd en het verzet met en tegen dat gevoel? Hoeveel meer ruimte zou je hebben voor om jezelf te zijn?
Verzet kost energie, logisch dat je dan futloos wordt maar dat hou je dan zelf in stand zo.
Het accepteren is het inzien dat het niet hoeft te veranderen, het is nu alsof je in een slachtoffer positie tegenover dat gevoel zit ''ow dat gevoel is er dus ik geef op'' terwijl je natuurlijk wil dat jij beslist wat je doet, ook of misschien wel zelfs juist als dat gevoel er is. Stel dat gevoel is er, je accepteert dat en zet je in voor het leven van jou leven, zou dat niet juist een/de grote verandering zijn?quote:Stel dat ik het accepteer, dat betekent dus dat je het niet veranderd?
Wat heeft het verzetten en oordelen tegen dat gevoel je tot nu toe opgeleverd? Hoeveel zal dat gevoel nog voor je bepalen zolang je het ziet als iets wat weg moet zijn voordat jij jezelf kan zijn?
Bij accepteren is het geen kwestie van er wel of niet blij mee zijn, het is het verzet ermee stoppen zodat er meer vrijheid komt, dat maakt uiteindelijk blij.quote:Ik heb juist het gevoel mezelf een spiegel te moeten voorhouden van wat ik allemaal aan het doen ben, en vervolgens eindelijk de actie ondernemen die nodig is voor 'de nieuwe ik' om het zo maar te zeggen. Daarbij hoe kun je iets accepteren waar je niet blij mee bent?
Zolang jij van iets van jezelf af wil, kan er dan sprake zijn van een ''nieuwe ik''? Wil die nieuwe ik niet echt vrij zijn?
Nee, het gebeurd automatisch, ik probeer het op te buigen nog iets positiefs. Het klopt inderdaad dat ik moet leren dat ik niet mijn gedachten ben. Dat is ook een eerstvolgend doel, handelen terwijl dat gevoel er is. Dat laatste klopt zeker inderdaad.quote:
Denk jij die gedachten? Zeg jij tegen jezelf ''nu ga ik die gedachten denken''? Nee, die gedachten zijn er gewoon en horen bij dat gevoel, als jij je daar dan vervolgens mee identificeert dan 'word' je die gevoelens en gedachtes en geloof je dat jij dat bent.
Je hebt in je hoofd een verhaaltje omtrent dat gevoel en omdat je gelooft dat jij dat bent maakt je dat vervolgens waar maar het is maar een verhaaltje, echt niet meer. Ik denk dat je dat zal ervaren wanneer je leert handelen ook als dat gevoel er is.
Neem die gevoelens en gedachten waar en geef ze de ruimte maar wees waar je bent, hier en nu, elke beetje aandacht wat je daar aan besteed is aandacht die je ook aan jezelf zou kunnen besteden, dat is een gemis en dat gemis voel je denk ik.
Ja klopt wel dit, ik zal het inderdaad moeten accepteren.quote:
Dit is een misverstand; wanneer je dat gevoel werkelijk zou accepteren dan verdwijnt de strijd ermee en dan beïnvloed het je doen en laten niet meer zo. Het verzetten er tegen beïnvloed je doen en laten, niet het gevoel op zich.
Hoeveel makkelijker zou iets ondernemen zijn zonder de strijd en het verzet met en tegen dat gevoel? Hoeveel meer ruimte zou je hebben voor om jezelf te zijn?
Verzet kost energie, logisch dat je dan futloos wordt maar dat hou je dan zelf in stand zo.
Ik geef niet op, ik probeer een manier te vinden om dat gevoel te verslaan en mezelf tot verandering te zetten. Het zijn in ieder geval een grote stap zijn om me niet te laten leiden door dat gevoel ja, maar op het moment dat het er komt lijkt er vaak geen beginnen aan, dat zal dan komen door het verzet. Het heeft me ook niks geleverd, ik lijk wel in mijn hoofd hebben 'dit, dit en dat moet ik hebben, voordat ik mijn doelen kan bereiken'.quote:
Het accepteren is het inzien dat het niet hoeft te veranderen, het is nu alsof je in een slachtoffer positie tegenover dat gevoel zit ''ow dat gevoel is er dus ik geef op'' terwijl je natuurlijk wil dat jij beslist wat je doet, ook of misschien wel zelfs juist als dat gevoel er is. Stel dat gevoel is er, je accepteert dat en zet je in voor het leven van jou leven, zou dat niet juist een/de grote verandering zijn?
Wat heeft het verzetten en oordelen tegen dat gevoel je tot nu toe opgeleverd? Hoeveel zal dat gevoel nog voor je bepalen zolang je het ziet als iets wat weg moet zijn voordat jij jezelf kan zijn?
Ik heb een ideaalbeeld van mezelf in mijn hoofd zitten, dat zou de nieuwe ik moeten zijn. Dus zijn er inderdaad dingen waar ik vanaf wil, van bepaalde dingen moet ik ze eerst accepteren, maar daarna zal ik het toch ook moeten veranderen om gelukkig te zijn?quote:
Bij accepteren is het geen kwestie van er wel of niet blij mee zijn, het is het verzet ermee stoppen zodat er meer vrijheid komt, dat maakt uiteindelijk blij.
Zolang jij van iets van jezelf af wil, kan er dan sprake zijn van een ''nieuwe ik''? Wil die nieuwe ik niet echt vrij zijn?
Ik heb accepteren altijd ook als iets gezien, dat je pas doet als je ergens tevreden mee bent, maar dat is dan verkeerd gedacht.
Nee, ik weet ook niet wat het is, zal er eens naar kijken.quote:Op vrijdag 18 januari 2013 22:35 schreef -Strawberry- het volgende:
Heb je je al eens verdiept in het humanisme? Het is een mooie manier van denken.
Je hebt je vaak rot gevoeld, het geeft dan verlichting daarvan door in je hoofd/gedachten te gaan zitten, fantaseren over een 'beter' bestaan en er dus niet echt te zijn, op die momenten ervaar je jezelf ook niet echt. Dat is een stuk gedrag waar je in vast lijkt te zitten, want wat is dat ideaalbeeld? Waar bestaat dat? Waarom zou dat ideaal zijn?quote:
Ik geef niet op, ik probeer een manier te vinden om dat gevoel te verslaan en mezelf tot verandering te zetten. Het zijn in ieder geval een grote stap zijn om me niet te laten leiden door dat gevoel ja, maar op het moment dat het er komt lijkt er vaak geen beginnen aan, dat zal dan komen door het verzet. Het heeft me ook niks geleverd, ik lijk wel in mijn hoofd hebben 'dit, dit en dat moet ik hebben, voordat ik mijn doelen kan bereiken'.
Ik heb een ideaalbeeld van mezelf in mijn hoofd zitten, dat zou de nieuwe ik moeten zijn. Dus zijn er inderdaad dingen waar ik vanaf wil, van bepaalde dingen moet ik ze eerst accepteren, maar daarna zal ik het toch ook moeten veranderen om gelukkig te zijn?
Zou het niet ideaal zijn als jij jezelf volledig leert accepteren en waarderen, je gevoel er mag zijn zoals het er is, zonder oordeel of strijd en je jezelf de vrijheid en toestemming geeft om te gaan leven? Echt leven, in het hier en nu, weg uit het gedwongen in gedachten zitten?
Hoe meer je vasthoudt aan dat beeld hoe minder je nu leeft, het kan ook zijn dat je dat vasthoudt aan dat beeld om het echt te gaan leven uit te stellen omdat het niet is wat je kent, in je hoofd zitten is ook een comfort zone, zij het een meer abstracte.
Het lijkt alsof je zo gewend bent met die drempel te zitten en je daar aan vasthoudt omdat het je ooit houvast gaf maar het je nu lijkt te beperken. Iets kan alleen een patroon in je leven zijn als je er aan vastklampt.
Accepteren is niet hetzelfde als je erbij neerleggen, dat is passief, accepteren is een heel actieve houding waar je erkend wat er is zoals het er is, dat er laat zijn maar je wel bij jezelf en je eigen handelen blijft, in het heden.quote:Ik heb accepteren altijd ook als iets gezien, dat je pas doet als je ergens tevreden mee bent, maar dat is dan verkeerd gedacht.
In de hoofden van andere mensen.quote:
En dus bestaat het niet echt.quote:
Realiteit is dat je hier en nu bent zoals je bent, andere versies bestaan alleen in je hoofd, om het ervaren van jezelf weg te fantaseren. Dat kan anders, wanneer je oprecht leert te waarderen zoals het is.
Mee gaan in de gedachte dat het anders zou moeten zijn dan het is is het lijden, je vertelt jezelf daarmee letterlijk dat je niet goed bent zoals je bent, dat is pijnlijk en staat haaks op de realiteit dat je in het heden bent zoals je bent, altijd. Leer je bestaan waarderen, dankbaarheid te voelen voor wat er is, dan is voor de negativiteit geen. of iig minder, ruimte.
Je hebt het fout. Het lijden komt voort uit behoeftes die niet vervult worden. Door verwachtingen van andere mensen kun je mogelijk in een donkere hoek gedrukt worden waar je minder gauw uit kan komen. In ieder geval niet wanneer je het zelf wilt wegens bijvoorbeeld een gebrek aan een sociaal leven.quote:
[..]
En dus bestaat het niet echt.
Realiteit is dat je hier en nu bent zoals je bent, andere versies bestaan alleen in je hoofd, om het ervaren van jezelf weg te fantaseren. Dat kan anders, wanneer je oprecht leert te waarderen zoals het is.
Mee gaan in de gedachte dat het anders zou moeten zijn dan het is is het lijden, je vertelt jezelf daarmee letterlijk dat je niet goed bent zoals je bent, dat is pijnlijk en staat haaks op de realiteit dat je in het heden bent zoals je bent, altijd. Leer je bestaan waarderen, dankbaarheid te voelen voor wat er is, dan is voor de negativiteit geen. of iig minder, ruimte.
Er zijn wel oplossingen, maar ze worden deels geïmplementeerd of ze worden verkeerd geïmplementeerd. Als je bijvoorbeeld alleen gedurende de zomer vrijwilligerswerk kan doen, dan moet je ander werk gaan zoeken als je meer in contact met mensen wilt komen. Een passende studentenvereniging helpt ook heel erg veel.
Als oplossingen goed geïmplementeerd worden dan komt de rest vanzelf wel.
Dat is geen lijden, dat is pijn; eerlijke en oprechte pijn. In je hoofd gaan zitten en geleefd worden door gedachten dat het anders zou moeten zijn zoals het is, je gevoel weg willen denken, dat is lijden en dat doe jezelf.quote:
Je hebt het fout. Het lijden komt voort uit behoeftes die niet vervult worden.
Je kan het leven zien in 2 helften; pijn en plezier. Geleefd worden door negatieve gedachten/oordelen omtrent de helft van pijn voegt daar een helft van lijden aan toe; vinden dat de pijn er niet zou moeten zijn, of anders, of wat dan ook. (Ver)oordelen, verzetten, al dat wat je hoofd daarvoor vind en zegt en je daarmee identificeren, dat maakt het moeilijk.
Dit kan je ook allemaal zien als handvaten, ze geven aan waarmee je zit waardoor je weet dat je het tegenovergestelde ervan na kunt gaan streven, en dan kan zonder het lijden.quote:Door verwachtingen van andere mensen kun je mogelijk in een donkere hoek gedrukt worden waar je minder gauw uit kan komen. In ieder geval niet wanneer je het zelf wilt wegens bijvoorbeeld een gebrek aan een sociaal leven.
Er zijn wel oplossingen, maar ze worden deels geïmplementeerd of ze worden verkeerd geïmplementeerd. Als je bijvoorbeeld alleen gedurende de zomer vrijwilligerswerk kan doen, dan moet je ander werk gaan zoeken als je meer in contact met mensen wilt komen. Een passende studentenvereniging helpt ook heel erg veel.
Als oplossingen goed geïmplementeerd worden dan komt de rest vanzelf wel.
Ik moet inderdaad de situatie accepteren, dan pas kan ik er echt aan werken, dat probeer ik dus ook te doen. In principe leef ik op dit moment in het nu om aan lange termijn oplossing te werken, en niet voor de dag van vandaag. Maar accepteren is gewoon iets dat ik nog moet leren en vol te houden.
Ik kan toch wel de houding aannemen dat het niet anders 'moet' zijn, maar dat ik het graag anders 'wil', waardoor ik mezelf ruimte bied voor oplossingen? Een doelstelling is sowieso aan het nu en toekomst te werken in plaats van mijn fantasiewereld, maar dat is echt even aanwennen. Fantasiewereld is hetgeen wat de realiteit af en toe minder pijnlijk maakt, maar dat komt dus omdat ik er tegen strijd?
Wat Comp_lex zegt klopt, maar ik heb op moment niet echt niemand die mij tegenstaat, de enige dat ben ik zelf en dat komt voort uit het verleden. Er serieus iets aan doen, zal echt mijn bezigheid moeten worden. Dat is vallen en opstaan voor mij. Me laten leiden door onbevredigde behoeftes heeft me nog niks opgeleverd, dan pijn, dus dat moet ik zo min mogelijk doen.
Als ik je theorie toe zou passen canillas, zou dat dan de mentale blok voor veranding kunnen verminderen?
Voorderest is het op dit moment een kwestie van positief proberen te blijven, mezelf accepteren en gewoontes veranderen.
Daarom moet je inzien dat dingen in de buitenwereld geen impact kunnen hebben op je eigenwaarde. Die dingen kunnen jouw gevoel van eigenwaarde veranderen, je kunt denken dat je nergens goed in bent, niet aantrekkelijk bent of whatever.. maar je eigenwaarde wordt niet bepaald door hoe jij of wie dan ook over jou denkt, schat.
De buitenwereld is niet een reflectie van jouw eigenwaarde, jij hebt niet alles in je leven onder controle. Het is dus ook zo dat jouw prestaties niet je eigenwaarde weergeven, het is een weerspiegeling van hoeveel je in jezelf gelooft. Hoeveel vertrouwen je hebt in jezelf en hoeveel je uit jezelf probeert te halen. En het goede hieraan is dat je hier wel iets aan kan veranderen, je kunt veranderen hoe je over jezelf denkt.
Je moet de lat niet te hoog leggen voor jezelf.. als je het gevoel hebt niks waard te zijn, zul je grote prestaties van jezelf eisen om van dat gevoel van waardeloosheid af te kunnen komen [bvb: ik heb alle chicks in de hele club gehosseld vanavond, jongen! I'm in!!]. Dit werkt alleen wel in jouw nadeel, omdat je nooit aan deze eisen kan voldoen. En dus zul je elk klein beetje vooruitgang in de situatie negeren, en teleurgesteld zijn omdat je nogsteeds niet aan je eigen verwachtingen kunt voldoen [vb: nawh ik heb maar vijf meisjes gezoend vanavond.. waarom vinden meiden me niet leuk?]. Terwijl je misschien wel heel ver bent gekomen! En dus zal je je nogsteeds waardeloos voelen en het misschien zelfs opgeven om je doelen na te streven.
Kijk maar gewoon naar alle kleine dingen die je goed doet, en vergelijk jezelf gewoon met jezelf (niet met een ander). Zo zul je meer in jezelf gaan geloven en een beetje gelukkiger zijn. En als je meer zelfvertrouwen hebt, zal niet alles gelijk goed gaan in de buitenwereld, maar zul je in ieder geval niet zo teleurgesteld zijn als dingen niet gaan zoals jij ze wilt.
Soms gebeuren dingen niet zoals jij ze wil, omdat omstandigheden daar nog niet goed voor zijn. Soms ligt het aan andere mensen, aan de plaats waar je woont, aan de mogelijkheden die je op dat moment hebt.. maar zolang jij gewoon door blijft gaan en geduld hebt (en je niet laat dwarsbomen door tegenvallers), zul jij je doelen behalen.
Ik ben ook depri geweest een paar jaar geleden, en heb net ongeveer het halfjaar van mijn leven gehad lol. Ik ben sowieso dankbaar voor hoe alles is gelopen en zie nu dat alles goed is gekomen (ik denk positiever ook).
Ik denk dat je heel veel te bieden hebt, en dat je veel potentie hebt. En dat je uiteindelijk gelukkig zal worden. Het is al goed dat je iets aan je situatie wil doen (uiteindelijk zal negatief denken je strot uit komen en zul je er iets aan veranderen)
Don't dare tl;dr me! hahaha
Nog een artikel (wel Engels) http://www.articlesbase.c(...)results-1595451.html
De rest heeft je trouwens ook goed advies gegeven vind ik, dit was my two cents in ieder geval
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-01-2013 15:34:35 ]
Oke, maar je moet alsnog geen onmogelijke dingen eisen van jezelf. En alsnog naar je goede punten kijken, want daarvan krijg je meer zelfvertrouwen. Kun je alleen maar vooruit door gaan.quote:
Maar als je net als ik bij de "5%"-club hoort, dan moet je echt vraagtekens bij jezelf gaan plaatsen. Dan doe je gewoon iets fout of er is iets mis met je. Dan moet je gewoon aan de bak.
En als iemand niet zo goed in de omgang is ofzo, of andere mensen accepteren je niet.. dan betekent het niet dat het nooit beter kan worden of dat je per direct hebt gefaald in een belangrijk onderdeel van je leven. Ook al lijkt het voor diegene zelf wel zo.
Trouwens, iedereen heeft zwakke punten. Andere mensen hebben nooit hun opleiding afgemaakt, kunnen niet aan een baan komen en voelen zich er slecht over, of ze hebben problemen binnen hun gezin (mishandeling e.d.).
Dit zwakke punt is alleen een beetje makkelijker te herkennen.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 19-01-2013 16:06:32 ]
Doelen is helemaal prima, door je aandacht daarop te richten geef je je weg richting. het afleggen van die weg wordt natuurlijk makkelijker hoe minder tijd/energie je besteed aan vinden dat dingen die er zijn of nu nog zijn anders zouden moeten zijn.quote:
Mijn ideaalbeeld bestaat voornamelijk uit doelen die mij 'redelijk' lijken, of dat dan ideaal is weet ik niet, maar het geeft me iets om aan te werken, zodat het allemaal niet zo nutteloos aanvoelt. Ideaalbeeld is gewoon een woord dat ik gebruik voor hetgeen wat ik wil zijn en geloof te kunnen zijn, mijn doelen moeten daartoe leiden.
Natuurlijk, je zit er nu nog midden in en je bent er mee bezig, daar gaat het omquote:Ik moet inderdaad de situatie accepteren, dan pas kan ik er echt aan werken, dat probeer ik dus ook te doen. In principe leef ik op dit moment in het nu om aan lange termijn oplossing te werken, en niet voor de dag van vandaag. Maar accepteren is gewoon iets dat ik nog moet leren en vol te houden.
Als je lange tijd gewend bent weg te fantaseren dan gaat dat niet in 1x om, je bent je er iig goed bewust van, wat je dan kan doen is als je opmerkt dat je in je fantasie zit/zat zeggen ''ow kijk, daar ging ik weer'' en jezelf afvragen of er iets is/was waardoor/waarvoor je je denken/fantasie in schoot. Hoe meer je daarvan helderder krijgt hoe meer je weet wat je op kan lossen, wellicht ook daarmee tot nieuwe doelen komen.quote:Ik kan toch wel de houding aannemen dat het niet anders 'moet' zijn, maar dat ik het graag anders 'wil', waardoor ik mezelf ruimte bied voor oplossingen? Een doelstelling is sowieso aan het nu en toekomst te werken in plaats van mijn fantasiewereld, maar dat is echt even aanwennen. Fantasiewereld is hetgeen wat de realiteit af en toe minder pijnlijk maakt, maar dat komt dus omdat ik er tegen strijd?
Ik denk dat je hier al behoorlijk mee bezig bent, verzet tegen verandering is een vasthouden aan hoe het is, hoe meer je voor jezelf laat zien dat verandering niet alleen mogelijk is maar ook leuke, nieuwe dingen kan bieden hoe meer verzet er kan worden losgelaten.quote:Als ik je theorie toe zou passen canillas, zou dat dan de mentale blok voor veranding kunnen verminderen?
Gun jezelf hiervoor de tijd, je onderneemt iets groots, dat mag je ook best kut vinden af en toe, er is denk ik wel een balans tussen balen van hoe het is en daar vanuit verder werken en balen van hoe is het is en denken ''bekijk het maar''quote:Voorderest is het op dit moment een kwestie van positief proberen te blijven, mezelf accepteren en gewoontes veranderen.
Wat bepaald dan de eigenwaarde? Ik probeer in mezelf te geloven, ik ga ook proberen positiviteit vol te houden ookal lijkt het geen nut te hebben. Naar mijn idee leg ik de lat nog vrij laag, ik probeer ik in kleine stapjes dingen te veranderen, waardoor ik niet altijd de indruk heb dat ik echt aan het veranderen ben. Ik geloofd zelf trouwens ook dat ik potentie heb, ben alleen regelmatig teleurgesteld als ik het niet op kan brengen dat waar te maken, daar moet ik echt overeen. Goed stukje verder.quote:
Iedereen heeft zwakke punten, maar onzekerheid en sociale vaardigheden vallen nogal op. Overigens eis ik geen onmogelijk dingen van mezelf denk ik. Gewoon dingen die eigenlijk allang gebeurd hadden moeten zijn.quote:
[..]
Oke, maar je moet alsnog geen onmogelijke dingen eisen van jezelf. En alsnog naar je goede punten kijken, want daarvan krijg je meer zelfvertrouwen. Kun je alleen maar vooruit door gaan.
En als iemand niet zo goed in de omgang is ofzo, of andere mensen accepteren je niet.. dan betekent het niet dat het nooit beter kan worden of dat je per direct hebt gefaald in een belangrijk onderdeel van je leven. Ook al lijkt het voor diegene zelf wel zo.
Trouwens, iedereen heeft zwakke punten. Andere mensen hebben nooit hun opleiding afgemaakt, kunnen niet aan een baan komen en voelen zich er slecht over, of ze hebben problemen binnen hun gezin (mishandeling e.d.).
Dit zwakke punt is alleen een beetje makkelijker te herkennen.
Als de negatieve energie ff te sterk word, besteed er teveel tijd aan, maar een dag later ga ik gewoon weer verder. Toch wil dat doorbreken.quote:
Doelen is helemaal prima, door je aandacht daarop te richten geef je je weg richting. het afleggen van die weg wordt natuurlijk makkelijker hoe minder tijd/energie je besteed aan vinden dat dingen die er zijn of nu nog zijn anders zouden moeten zijn.
Dat is inderdaad wat ik ga doen ja, alleen moet ik mezelf dat op een motiverende manier brengen, zonder het 'Stomme idioot, je hebt vroeger alles verkeerd gedaan en nu kan ik er niks meer mee' idee.quote:
Als je lange tijd gewend bent weg te fantaseren dan gaat dat niet in 1x om, je bent je er iig goed bewust van, wat je dan kan doen is als je opmerkt dat je in je fantasie zit/zat zeggen ''ow kijk, daar ging ik weer'' en jezelf afvragen of er iets is/was waardoor/waarvoor je je denken/fantasie in schoot. Hoe meer je daarvan helderder krijgt hoe meer je weet wat je op kan lossen, wellicht ook daarmee tot nieuwe doelen komen.
Ik heb eigenlijk best vaak meegemaakt dat het allemaal wel kan vallen, maar zodra je dan thuis bent, begint het oude patroon weer, dus daar moet ik iets aan doen.quote:
Ik denk dat je hier al behoorlijk mee bezig bent, verzet tegen verandering is een vasthouden aan hoe het is, hoe meer je voor jezelf laat zien dat verandering niet alleen mogelijk is maar ook leuke, nieuwe dingen kan bieden hoe meer verzet er kan worden losgelaten.
Mezelf de tijd gunnen ben ik niet heel goed in, heb weinig geduld, misschien dat het daarom weleens mis gaat.quote:
Gun jezelf hiervoor de tijd, je onderneemt iets groots, dat mag je ook best kut vinden af en toe, er is denk ik wel een balans tussen balen van hoe het is en daar vanuit verder werken en balen van hoe is het is en denken ''bekijk het maar''
Nou kijk, eigenwaarde heb je al. Daar hoef je dus niks voor te presteren. En je hebt potentie/mogelijkheden. Wat je alleen nog mist is het geloof dat je wel degelijk iets waard bent en dingen kunt volbrengen. Dat geloof krijg je door de goede dingen bij te houden en dingen op te merken aan jezelf die je goed vindt. Je kunt het beste jezelf richten op dingen waar je goed in bent, waar je een gevoel van voldoening van krijgt.. al is het werk, iets creatiefs etc. Daar krijg je dus meer zelfvertrouwen van. Als je meer in jezelf gelooft, zul je ook niet bang zijn om fouten te maken. Daar is dat positief denken dus voor, om een beetje weerstand te bieden tegen alle teleurstellingen enzovoort.quote:
[..]
Wat bepaald dan de eigenwaarde? Ik probeer in mezelf te geloven, ik ga ook proberen positiviteit vol te houden ookal lijkt het geen nut te hebben. Naar mijn idee leg ik de lat nog vrij laag, ik probeer ik in kleine stapjes dingen te veranderen, waardoor ik niet altijd de indruk heb dat ik echt aan het veranderen ben. Ik geloofd zelf trouwens ook dat ik potentie heb, ben alleen regelmatig teleurgesteld als ik het niet op kan brengen dat waar te maken, daar moet ik echt overeen. Goed stukje verder.
[..]
Iedereen heeft zwakke punten, maar onzekerheid en sociale vaardigheden vallen nogal op. Overigens eis ik geen onmogelijk dingen van mezelf denk ik. Gewoon dingen die eigenlijk allang gebeurd hadden moeten zijn.
[..]
Als de negatieve energie ff te sterk word, besteed er teveel tijd aan, maar een dag later ga ik gewoon weer verder. Toch wil dat doorbreken.
[..]
Dat is inderdaad wat ik ga doen ja, alleen moet ik mezelf dat op een motiverende manier brengen, zonder het 'Stomme idioot, je hebt vroeger alles verkeerd gedaan en nu kan ik er niks meer mee' idee.
[..]
Ik heb eigenlijk best vaak meegemaakt dat het allemaal wel kan vallen, maar zodra je dan thuis bent, begint het oude patroon weer, dus daar moet ik iets aan doen.
[..]
Mezelf de tijd gunnen ben ik niet heel goed in, heb weinig geduld, misschien dat het daarom weleens mis gaat.
En geloof me trouwens, mensen die wel als knap gezien worden, hebben het ook niet altijd op sociaal vlak in orde. Het gaat daarbij echt om hoe je jezelf ziet en hoe zeker je van jezelf bent.. ik kan het wel weten
Je eigenwaarde kan toch ook heel laag zijn, dan moet je er weldegelijk wat voor presteren. Klopt verder wel wat je zegt, maar dat betekent dat ik veel gewoontes moet aanpassen om in mezelf te geloven.quote:
[..]
Nou kijk, eigenwaarde heb je al. Daar hoef je dus niks voor te presteren. En je hebt potentie/mogelijkheden. Wat je alleen nog mist is het geloof dat je wel degelijk iets waard bent en dingen kunt volbrengen. Dat geloof krijg je door de goede dingen bij te houden en dingen op te merken aan jezelf die je goed vindt. Je kunt het beste jezelf richten op dingen waar je goed in bent, waar je een gevoel van voldoening van krijgt.. al is het werk, iets creatiefs etc. Daar krijg je dus meer zelfvertrouwen van. Als je meer in jezelf gelooft, zul je ook niet bang zijn om fouten te maken. Daar is dat positief denken dus voor, om een beetje weerstand te bieden tegen alle teleurstellingen enzovoort.
En geloof me trouwens, mensen die wel als knap gezien worden, hebben het ook niet altijd op sociaal vlak in orde. Het gaat daarbij echt om hoe je jezelf ziet en hoe zeker je van jezelf bent.. ik kan het wel weten
quote:
Eigenwaarde is jezelf waarderen en bevestigen om wie je bent; het idee iets te moeten presteren om eigenwaarde te mogen hebben is daar het tegenovergestelde van
Maar als het voor jou niet vanzelfsprekend is dat je dat doet, moet je er toch iets voor doen om zorgen dat dat wel zo is.quote:
Eigenwaarde is jezelf waarderen en bevestigen om wie je bent; het idee iets te moeten presteren om eigenwaarde te mogen hebben is daar het tegenovergestelde van
Tuurlijk, anders denken over jezelf en anders naar jezelf kijken .. positieverquote:
[..]
Maar als het voor jou niet vanzelfsprekend is dat je dat doet, moet je er toch iets voor doen om zorgen dat dat wel zo is.
ja ok, daar ben ik mee bezig, in principe zijn dat gewoontes die je om moet zetten. Maar die eigenwaarde komt dan pas dus, als je positiever bent.quote:
[..]
Tuurlijk, anders denken over jezelf en anders naar jezelf kijken .. positiever
Ik wil mezelf in de negatieve buien meer op orde hebben, zorgen dat mijn positiviteit niet slechts een opleving is, maar een gewoonte. Ik denk ik met de meeste dingen nog steeds moeite zal hebben, maar daar wel meer mee aan de gang kan.quote:
Wat is de volgende stap die je wilt zetten en waar heb je moeite mee?
Je kan ook beginnen met het te gaan doen, het waarderen, zonder dat je eerst iets moet presteren.quote:
Maar als het voor jou niet vanzelfsprekend is dat je dat doet, moet je er toch iets voor doen om zorgen dat dat wel zo is.
Ik denk dat je je ook vrijer voelt in het presteren zonder de dreiging van jezelf de put in praten of niet afhankelijk van het mogelijke resultaat.
Vroeger was het voor mij makkelijk ergens heen te gaan met een relax gevoel van 'Het zal wel', tegenwoordig is moeilijker om geen verwachting te hebben of er niet bij na te denken. Maargoed dat vrijer voelen ga ik me wel op concentreren nu.quote:
[..]
Je kan ook beginnen met het te gaan doen, het waarderen, zonder dat je eerst iets moet presteren.
Ik denk dat je je ook vrijer voelt in het presteren zonder de dreiging van jezelf de put in praten of niet afhankelijk van het mogelijke resultaat.
Gister had ik toevallig een negatief momentje, waarbij ik mezelf continu moest corrigeren in mijn gedachten, het lukte me deze wel er beduidend minder in te blijven hangen, hopelijk kan ik dat doorzetten.
Ik ben gister de hele dag weg geweest.quote:
Ik denk dat je teveel in je hoofd leeft en dat je misschien meer dingen moet gaan doen.