Relatie van 6 jaar en geen vertrouwen?

Gisteren is mijn vriendin s’ morgens vroeg het huis uit gegaan met onze kinderen (terwijl ik sliep). Ze zou naar haar vader gaan die de avond daarvoor een ligte hartinfarct heeft gehad.
De hele ochtend en middag heb ik niets van haar vernomen, terwijl ze normaal altijd wel een berichtje stuurt.
In de middag gaat ineens en deurbel en staat de huisarts op de stoep. Hij zou gebeld zijn door een zekere persoon X die zich zorgen maakt over mijn vriendin, deze persoon ken ik niet, maar de huisarts wil graag weten wat er aan de hand is. Ik kan hem behalve dat het huis een rol speelt geen antwoord geven. Het huis is namelijk tochtig, vochtig en de woningbouw doet er niets aan behalve zeggen dat er meer geventileerd moet worden. Verder zou er niets moeten spelen.
Inmiddels is het 16.30 en mijn vriendin is nog niet thuis. Ik stuur een berichtje (whatsapp) met de vraag hoe laat ik ze kan verwachten i.v.m. eten. Om 17.15 ineens telefoon. Het is mijn vriendin ze zegt met de kinderen bij een vriendin te blijven slapen vannacht, omdat ze niet lekker in haar vel zit en rust wil.
Ik vraag waarvan wil je rust en bij wie blijf je dan vannacht. Ze wil me niet antwoorden en vraagt me alleen te accepteren dat ze dit doet. Weer vraag ik bij wie ze dan blijft en waarom, want ik ben haar vriend en ze zou mij moeten kunnen vertellen wat er speelt, daarnaast accepteer ik het absoluut niet zomaar dat mijn kinderen bij iemand verblijven die ik niet ken.
Ik geef aan dat de huisarts is langs geweest n.a.v. een telefoontje van persoon X, waarna mijn vriendin aangeeft dat dit de persoon is waar ze vannacht blijft. Wederom vraag ik waarom en nu zegt ze dat het komt door het huis.
Ik geef haar aan dat het het huis niet uitmaakt of ze nou wel of niet thuiskomt met de kinderen, maar dat het mij wel uitmaakt en dat ze mij met deze actie raakt. Vervolgens zegt ze dat ik niet boos moet worden en dat ze naar huis toe komt en we hangen op.
Een uur later krijg ik haar vader aan de lijn, dat ze daar zwaar over de rooie zit en dat ze vannacht bij hem en haar moeder zouden blijven slapen. Hij weet niet wat er speelt en vraagt om wat rust, omdat hij net een infarct heeft gehad. Ik begrijp hem en zeg dat ik verder ook niet weet wat er speelt, dat zijn dochter mij meer en meer aan het buitensluiten is en afstoot met de grote vraag waarom.
Na 15 minuten met hem gepraat te hebben krijg ik haar aan de lijn. Weer geeft ze aan niet lekker in haar vel te zitten en dat ze met de kinderen bij haar ouders blijft. Ik vraag waarom ze dit doet, want ze zou naar huis komen. Nog meer vraag ik me af waarom ze regelmatig zegt dat ik niet boos moet worden, want ik heb haar nog nooit een haar gekrenkt, noch fysiek noch mentaal.
Ik vraag wat ze wil en ze geeft aan dat ze een goede en veilige relatie wil, waarop ik vraag wat er aan onze relatie niet goed of veilig is. Ik weet namelijk niet wat er aan de hand is, want nogmaals ik heb haar nog nooit iets aangedaan, sta altijd voor haar klaar, praat regelmatig met haar en heb ook veel plezier met haar. Ik ga zelfs met mensen in de strijd die haar onrecht aandoen (dit met haar baas gedaan en zelfs met haar vader een hele discussie gehad) allemaal omdat ik van haar hou.
Op mijn vraag geeft ze me geen direct antwoord, maar geeft me een vraag terug. Ze vraagt me waarom is telkens een liedje zing met de zinnen “I am gona see you tonight. We are going to do it tonight”. Een liedje dat de al vaker heeft aangedragen en een liedje dat ik niet ken of ooit heb gezongen (let wel we wonen in een woning waar je de buren ook makkelijk kan horen). Ze blijft echter aangeven dat ik dat wel doe en we hebben al eerder een gesprek daarover gehad, waarbij ik haar heb aangegeven mij direct te confronteren als ik het zing of het zelfs op te nemen, want ik ken het liedje niet. Iedere keer zegt ze me te vertrouwen en van me te houden, maar ik denk dat ze me niet vertrouwd en een aanleiding daarvoor is er niet, want nooit ben ik vreemdgegaan bij haar en er is ook geen enkele aanleiding om dat te doen.
Ik ben nooit lang van huis en alle avonden slaap ik in mijn eigen bed, toch blijft ze een vorm van argwaan houden, die ik niet kan wegnemen. Wel weet ik dat ze vroeger vaak bedrogen is, maar dat heeft niets met onze relatie te maken lijkt me. Het punt is echter dat ik dit niet bij haar naar binnen krijg en ze telkens weer in de zelfde riedel valt op dat gebied.
Na even praten, geeft ze wederom aan naar huis te komen, maar steekt nog even door indirect aan te geven dat ze me niet vertrouwt. Ik word inmiddels pissed, zeg aju en hang op.
Nu 26 uur later is ze nog steeds niet thuis en heb ik ook nog niets van haar vernomen.
Ik weet niet wat ze wil. De ene keer wil ze gaan voor de relatie en geeft ze aan dat ik haar alles ben, dat ze nog nooit zo iemand als mij heeft meegemaakt in haar leven. Het volgende moment stoot ze me af en raakt ze vol in haar emotie, waarbij ze indirect aangeeft me niet te vertrouwen (waarbij ik me geen enkele reden kan bedenken wat dat veroorzaakt).
Ik weet wel dat er veel speelt en dat haar verleden er veel mee te maken heeft. Ik weet dat ze met veel dingen in de knoop zit, maar ze wil me niet zeggen wat. We praten en doen veel om de relatie goed te houden. We zijn zelfs naar de arts geweest om te kijken wat er gedaan kan worden en hebben volgende week een gesprek om te kijken welk pad wij of alleen zij moet bewandelen om rust te vinden.
Nogmaals ik sta voor haar klaar en vang haar op in alle facetten van het woord, maar ik weet niet meer wat ik hier mee aanmoet. Ik weet het gewoon niet meer.
Haar echter opgeven is geen optie. Een relatie is in goede en slechte tijden en als zij hulp nodig heeft, dan krijgt ze dat. Als ze me maar eens toe zou laten (relatie van 6 jaar).

[ Bericht 1% gewijzigd door chumafor op 14-12-2012 07:33:49 (wat spellingswijzigingen) ]

quote:

Op donderdag 13 december 2012 10:40 schreef Murdera het volgende:
Wat een vreemd verhaal.
Laat ik er vanuit gaan dat alles klopt, en jij geen dissociatieve identiteitsstoornis of iets dergelijks hebt, wat is dat met dat liedje, heeft ze vaker wanen?

Eh, nee ik heb geen stoornis in welke vorm dan ook. En ja ze hoort vaker dingen die niet gezegd worden of rukt iets totaal uit het verband, dat gebeurd zowel bij mij als bij haar ouders als ook op haar werk.

[ Bericht 0% gewijzigd door chumafor op 14-12-2012 07:35:04 (spelling) ]

quote:

Op donderdag 13 december 2012 10:50 schreef trigt013 het volgende:
Jongens maak het niet zo moeilijk, ze gaat gewoon vreemd en dit is een excuus om bij die ander te zijn. Gewoon alles lekker in het duister houden zodat hij niet gaat spitten en blijft nadenken over de relatie.

Ze speelt hem en hij laat zich gruwelijk spelen.

Ze speelt een spel, dat weet ik en daarvan ben ik me bewust. Ik denk echter niet dat ze het met volledige opzet doet en er veel meer speelt als wat ze me aangeeft. Vreemdgaan, dat denk/hoop ik niet, want waarom zou haar vader dan mij bellen en haar aan de lijn geven?

Daarnaast waarom neemt ze de kinderen dan mee?

[ Bericht 1% gewijzigd door chumafor op 14-12-2012 07:35:44 (spelling) ]

quote:

Op donderdag 13 december 2012 10:53 schreef trigt013 het volgende:
Is persoon X een man?

Nee een vrouw (vriendin die ik overigens niet ken, waarmee ze nooit gebeld heeft en die nog nooit te sprake is gekomen)

quote:

Op donderdag 13 december 2012 10:54 schreef Meloewa het volgende:
Vaagverhaal.

Ja inderdaad en daarom zit ik er ook zo mee.