MAAR... ik merk dat ik weinig voel voor haar. We zijn nu enkele maanden verder en ik ben nog steeds niet verliefd. Ze is een schat van een meid, erg lief en eigenlijk gewoon echt een catch, maar dat euforisch verliefd gevoel heb ik niet. Zelfs niet als we zoenen. Is dit raar? Komt dit nog vanzelf? Ik voel me nu zo'n ongelooflijk stomme lul want ergens vind ik het leuk dat iemand mij leuk vind en ik vind het daadwerkelijk ook erg gezellig wanneer ik bij haar ben. Het is zelfs voor het eerst dat ik me totaal geen zorgen maak over hoe ik overkom - en toch heb ik moeite om mij te uiten op zo'n intiem niveau. Ik ben ergens bang en eigenlijk heb ik ergens ook helemaal geen zin om mij toe te geven aan verliefdheid. Voorheen was ik altijd erg romantisch ingesteld wanneer ik verliefd werd. Dan gaf ik complimentjes of dan liet ik hoe dan ook duidelijk merken dat ik iemand erg leuk vond door rozen te geven. Nu geloof ik daar helemaal niet meer in. Dat heeft grotendeels ook te maken op de manier hoe ik in voorgaande relaties gedumpt werd of hoe ik mezelf te toegeeflijk over me heen liet walsen door exen.
Daarbij zit ik nu in een stadium dat ik eerst volledig in balans wil zijn met mezelf. Ik volg nu psychomedische begeleiding. Ondanks dat het pril is en ik vast nog zeker momenten zal ervaren dat ik erg met mezelf wordt geconfronteerd, heb ik er wel een goed gevoel over. Alleen ik merk dat ik me nu enkel daar volledig wil op concentreren eer ik weer eventuele plannen ga ondernemen met relaties, een studie of whatever.
Tegelijkertijd voel ik me dan ook weer een hypocriete dwaas want intussen flirt ik aan alle kanten met andere vrouwen.
Hm, als ik dit zo allemaal teruglees weet ik volgens mij al waar het aan ligt en wat ik het beste kan doen... maar adviezen/opmerkingen zijn altijd welkom.
Kappen dus.
Hoe langer je hiermee doorgaat, hoe moeilijker het wordt en hoe oneerlijker het is voor haar.
Vreemd gaan, mensen emotioneel chanteren of stalken is toch wel een gradatie erger. Desalniettemin geef ik je geen ongelijk...quote:Op zondag 25 november 2012 23:46 schreef LelijKnap het volgende:
Tijd stelen van een ander is een van de grofste daden die je kunt verrichten.
Tijd is het meest waardevol. Vreemd gaan, mensen emotioneel chanteren is tot daaraan toe.quote:Op maandag 26 november 2012 00:27 schreef MonteCristo het volgende:
[..]
Vreemd gaan, mensen emotioneel chanteren of stalken is toch wel een gradatie erger. Desalniettemin geef ik je geen ongelijk...
Maar als je na een 3 jarige relatie hoort, dat de gehele relatie een leugen was, en dat ze eigenlijk nooit die gevoelens heeft gehad en zij in wezen jouw tijd heeft afgepakt is zwaarder dan de sommatie van de 3 zaken die je opnoemt.
Touche. Zit wat in inderdaad..quote:
[..]
Tijd is het meest waardevol. Vreemd gaan, mensen emotioneel chanteren is tot daaraan toe.
Maar als je na een 3 jarige relatie hoort, dat de gehele relatie een leugen was, en dat ze eigenlijk nooit die gevoelens heeft gehad en zij in wezen jouw tijd heeft afgepakt is zwaarder dan de sommatie van de 3 zaken die je opnoemt.
Dat is eigenlijk ook wel waar ik voor vrees. Aan de ene kant denk ik: kijk het nog even aan, straks heb je spijt dat je toch al zo vroeg af kapt, maar iedere dag verder zonder een verliefd gevoel te ervaren maakt het alleen maar oneerlijker tegenover haar..
Je moet het ook de tijd gunnen. Tijd is belangrijk.quote:
[..]
Touche. Zit wat in inderdaad..
Dat is eigenlijk ook wel waar ik voor vrees. Aan de ene kant denk ik: kijk het nog even aan, straks heb je spijt dat je toch al zo vroeg af kapt, maar iedere dag verder zonder een verliefd gevoel te ervaren maakt het alleen maar oneerlijker tegenover haar..
Stel de gevoelens worden minder en minder en minder, geef dat na verloop van tijd ook aan en praat er over hoe je dat eventueel zou kunnen verbeteren. Maar om nu zo hatseflats de stekker er uit te trekken vind ik persoonlijk wel wat ver gaan.
Wat ik niet zou doen, is 'overdreven' verliefd doen. Dat gaat mijn inziens wel te ver. Maar ik zou niet weglopen op het moment dat de gevoelens niet helemaal recht zitten. Wacht af, en spreek op een gegeven moment als het minder wordt met haar af hoe dat eventueel voorkomen kan worden. Zo ziet zij het enigszins beter aankomen en is het misschien wat makkelijk om er na verloop van tijd de knoop door te hakken zodat je zelf ook weet dat je haar ook geen pijn hebt gedaan en jij hebt het een eerlijke kans gegeven.
... Ik neem ff aan dat je haar verder geen mentale pijn wil doen.
