een kinderwens; je hart of verstand volgen. (of beide)

quote:

Op zondag 25 november 2012 09:43 schreef laziness het volgende:
Nou de vakanties waren wel een van de geweldige ervaringen uit mijn jeugd hoor als we het er toch over hebben

Maar ik gok dat het er geen 2 of 3 per jaar waren?

quote:

Op zondag 25 november 2012 09:45 schreef Leandra het volgende:

[..]

Maar ik gok dat het er geen 2 of 3 per jaar waren?

Wij hadden een caravan en gingen twee keer in eigen land en zomers naar het buitenland.
Het hoeven er geen twee of drie te zijn maar 1x vind ik wel iets toevoegen voor je kind maar ik realiseer me dat daar ook de meningen over verdeeld zijn.

Zoals Leandra het beschrijft is het natuurlijk fijn. Maar ik denk dat een kind wel degelijk wat mee krijgt van financiele zorgen van de ouders, onrust in huis of een deurwaarder die beslag komt leggen. Dat wil niet zeggen dat het zo zal gaan maar dat is natuurlijk ook een van de mogelijkheden.

Maar heb je een specifieke mooie jeugdherinnering aan al die vakanties dan?

Ik krijg het idee dat hier geïmpliceerd wordt dat je als werkende moeder ('carrièrevrouw' ) je kind geen gezellige en liefdevolle opvoeding kunt geven. 'Ja, we zaten in de bijstand, maar we hebben ons kind heel veel liefde gegeven!'

Alsof je dat niet kan als je wel allebei werkt.

Mijn ouders werkten altijd allebei fulltime en ik kan niet anders zeggen dan dat ik zéér warme gevoelens heb aan mijn jeugd.

En de jaarlijkse vakanties waren onwijs tof.

Ik heb trouwens ook veel mooie herinneringen aan vakanties maar ik denk dat als je het niet hebt, je het ook niet mist. Dan heb je fijne herinneringen aan andere dingen.

quote:

Op zondag 25 november 2012 09:56 schreef Kyara het volgende:
Zoals Leandra het beschrijft is het natuurlijk fijn. Maar ik denk dat een kind wel degelijk wat mee krijgt van financiele zorgen van de ouders, onrust in huis of een deurwaarder die beslag komt leggen. Dat wil niet zeggen dat het zo zal gaan maar dat is natuurlijk ook een van de mogelijkheden.

De deurwaarder komt bij financieel wanbeleid, ik vind de suggestie dat een situatie met beperkte financien daaraan gelijk zou staan behoorlijk triest.

Er zijn mensen die met minder dan modaal nooit in de problemen komen, en er zijn mensen die met 3 keer modaal financieel altijd moeilijk zitten.

quote:

Op zondag 25 november 2012 09:58 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik krijg het idee dat hier geïmpliceerd wordt dat je als werkende moeder ('carrièrevrouw' ) je kind geen gezellige en liefdevolle opvoeding kunt geven. 'Ja, we zaten in de bijstand, maar we hebben ons kind heel veel liefde gegeven!'

Alsof je dat niet kan als je wel allebei werkt.

Mijn ouders werkten altijd allebei fulltime en ik kan niet anders zeggen dan dat ik zéér warme gevoelens heb aan mijn jeugd.

En de jaarlijkse vakanties waren onwijs tof.

Ah, weer iemand die het niet snapt en het omdraait

quote:

Op zondag 25 november 2012 09:58 schreef Kyara het volgende:
Ik heb trouwens ook veel mooie herinneringen aan vakanties maar ik denk dat als je het niet hebt, je het ook niet mist. Dan heb je fijne herinneringen aan andere dingen.

Je zal genoeg andere mooie herinneringen hebben maar een vriendje ging nooit op vakantie en hij en zijn zusje hebben daar altijd toch wel moeite mee gehad.
Net als dat ze wel degelijk mee kregen hoe zwaar hun ouders het hadden als vader weer eens zijn baan kwijt raakte wegens erg moeilijke branch met veel reorganisaties.

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:01 schreef Leandra het volgende:

[..]

De deurwaarder komt bij financieel wanbeleid, ik vind de suggestie dat een situatie met beperkte financien daaraan gelijk zou staan behoorlijk triest.

Er zijn mensen die met minder dan modaal nooit in de problemen komen, en er zijn mensen die met 3 keer modaal financieel altijd moeilijk zitten.

Oh, zo bedoel ik het helemaal niet. Het klopt trouwens wel dat de deurwaarder meestal daar op de stoep staat bij mensen die een goed inkomen hadden en door omstandigheden e/o financieel wanbeleid in de problemen komen.

Ik bedoelde het eigenlijk meer in het hele kader van financiele zekerheid (en wat je dan dus ook niet hebt want ik weerspreek mijzelf hier boven ook weer). Misschien niet handig om jou te quote.

Whaa, ik praat mezelf klem geloof ik maar ik bedoelde het in elk geval niet zo.

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:04 schreef laziness het volgende:

[..]

Je zal genoeg andere mooie herinneringen hebben maar een vriendje ging nooit op vakantie en hij en zijn zusje hebben daar altijd toch wel moeite mee gehad.
Net als dat ze wel degelijk mee kregen hoe zwaar hun ouders het hadden als vader weer eens zijn baan kwijt raakte wegens erg moeilijke branch met veel reorganisaties.

dat bedoelde ik dus eigenlijk.

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:04 schreef laziness het volgende:

[..]

Je zal genoeg andere mooie herinneringen hebben maar een vriendje ging nooit op vakantie en hij en zijn zusje hebben daar altijd toch wel moeite mee gehad.
Net als dat ze wel degelijk mee kregen hoe zwaar hun ouders het hadden als vader weer eens zijn baan kwijt raakte wegens erg moeilijke branch met veel reorganisaties.

Ja, maar als je je kind die mogelijke ellende wilt besparen dan moet je er sowieso niet aan beginnen, tenzij er een familiekapitaal is van een paar miljoen en een kleine familie.

Ik vond vakanties juist totaal niet nodig. Op het moment dat ik mocht kiezen ging ik zelf wat doen (binnenslands bij een vriendinnetje blijven toen ik 15 was). Ik vond de kampeervakanties wel leuk hoor en heb er fijne herinneringen aan, maar het wisselde en ik had het wel gezien.

Dat heeft natuurlijk ook deels met de puberleeftijd te maken. Ik heb alleen nog herinneringen van de kampeervakanties en niet van de vliegvakanties.

Wat ik wil zeggen: her verschilt per kind. Ook per tijd, dus op die leeftijd kon je het leuk vinden maar later bedenk je je dat die bepaalde periode niet zo goed was. Of andersom natuurlijk. Je kunt het nooit voorzien.

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:02 schreef Leandra het volgende:

[..]

Ah, weer iemand die het niet snapt en het omdraait

Gelukkig leg jij het me even uit.

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:07 schreef DevilsAndDust het volgende:

[..]

Gelukkig leg jij het me even uit.

Als er beweerd wordt dat het niet automatisch slecht is voor een kind om onder die omstandigheden op te groeien dan is dat niet hetzelfde als wat jij daar kennelijk in ziet; dat de werkende moeder haar kind tekort doet.

Maar je moet je misschien wel eens afvragen waarom je dat er zo graag in ziet.

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:02 schreef Leandra het volgende:

[..]

Ah, weer iemand die het niet snapt en het omdraait

Nee veel hier lijken niet te snappen dat er mensen zijn die niet de wens voor alles laten gaan en een jaartje uitstel verkiezen boven jaren van net rond komen omdat je er uitgeknikkerd bent op je tijdelijke contract wegens zwanger terwijl je dicht bij dat vaste contract was.

Ik ben verbaasd hoe hier gepromoot wordt spring er maar in want pietje redt het ook dus jij ook wel.
En dan redt je het niet (ww rechten versoberen nogal binnenkort) en dan zijn we weer verbaasd dat men in de schuldsanering zit etc?

Ja vakanties etc zijn ondergeschikt maar als je het nu net redt vraag ik me af of de kosten van een kindje je niet over de rand pushen en wel degelijk dat dak boven je hoofd niet in het geding komt.

Ik geloof niet dat het zo "gepromoot" wordt er maar in te springen, naar ik zit dan ook alleen in dit topic, niet in het topic waar het allemaal begon.
En ik zie wel dat de huidige tendens toch is dat het leven eerst helemaal perfect moet zijn voor mensen aan kinderen beginnen, en dat het dan voor sommigen wat laat is, is kennelijk het bijbehorende risico.

Het is mooi als je alles voor elkaar hebt voor je eraan begint, maar ik denk niet dat het voor een kind automatisch drama betekent als de start minder ideaal is.

Ik denk dat je best je gevoel kan volgen, mits je er wel verstandig naar gekeken hebt.

Als jij voor jezelf op papier hebt staan dat je ook met ww nog makkelijk rondkomt, daarna het nog even uit kan zingen met spaargeld, ook als daar extra kosten bijkomen door nog een kindje, moet je dan perse wachten tot er weer een baan is? Of spring je er dan in, en als de partner/jijzelf weer een baan krijgt, dan is het mooi meegenomen..

quote:

Op zondag 25 november 2012 09:41 schreef Leandra het volgende:

Natuurlijk is het mooi als een kind een ruime kamer met fantastisch speelgoed heeft, en alles wat het maar wensen kan, maar dat wil niet zeggen dat een kind het beter heeft, want in de meeste gevallen zal daar ook iets tegenover moeten staan wat het kind graag anders zou zien.

hier wil ik graag even op reageren.
bij ons was het vroeger ook niet breed.. uit noodzaak maakte moeders de kleding zelf.. daar had ik zelf nioet zo veel problemen mee, maar de schoolvriendjes en vriendinnetjes wel.. ook het feit dat wij niet hetzelfde speelgoed hadden was reden voor een flink aantal treiterijen..

je hoort er dan niet bij.. DAT zijn de herrinerringen die ik heb uit mijn jeugd..

quote:

Op zondag 25 november 2012 10:24 schreef debuurvrouw het volgende:
Waar lees je spring er maar in? Ik lees alleen dat de (schijn) veiligheid van de vaste baan en t goede huis enzo ter discussie word gesteld. Ik zou eerst mijzelf op orde willen hebben en zeker wanneer onder 30 nog even wachten. Maar als je al een kind hebt en je wilt heel graag een tweede zou ' het onjuiste huis' of de verkeerde baan me niet tegenhouden. Of als je 38 bent ofzo.

Nou ik en wat anderen waren het niet eens met de situatie van Risu om er dan vol voor te gaan.
Ik had het enkel over hen situatie maar toen kreeg ik ook om mijn oren een baan is slechts schijnveiligheid.
Ik kreeg de indruk dat velen vonden dat die specifieke situatie ook geen probleem vormt en ze er gewoon maar voor moeten gaan.

Ik ben helemaal niet van mening dat je op een vast contract moet wachten perse. Ik had het nog steeds echt enkel over de 12 uur werk en ww als basis voor een kind.

Ik heb daar nooit zo'n last van gehad eigenlijk.

Maar ik denk ook dat het komt omdat ik op het platteland woonde, en daar denk ik wel meer kinderen in dezelfde situatie zaten. Pas later besefte ik mij eigenlijk dat wij het best krap hadden..

Volg je verstand. Je hart is onbetrouwbaar. Die leeft in de waan van de dag.

Ik (man 52) heb altijd gezegd c.q. de overtuiging gehad geen kinderen te willen.
Dit door de vooruitzichten van toen al verslechterende economie, scheidingsverhalen en er zijn er immers genoeg kinderen die ouderloos zijn en iemand nodig hebben.

Inmiddels mijn ex had echter een kinderwens en mijn hart zij dit gaat nooit voorbij heb bewust gekozen om toen kinderen te nemen.
Gewild en heel geliefd. Ik hou echt van mijn kinderen, heb de wereld voor ze over.. maar enerzijds zitten zij nu in de missere waar ik "bang" voor was.
Gescheiden ouders, slechte economie (heb geen nagel om mijn kont te krabben), en ver uiteen.
Een zoon 14 woont bij mij en de jongere andere bij mijn ex ruim 200km hier vandaan.
voor de kids echt geen ideale situatie.

Ik, maar eigenlijk mijn kinderen zitten dus nu in de situatie waarvan ik ooit dacht.. Daarom neem ik nooit geen kinderen.

Het was een ingeving van het hart.

Maar voor de zekerheid.. kwijt wil ik ze voor geen goud, maar heb er enigszins wel spijt van dat ik niet naar mijn eigen verstand heb geluisterd.