Zwanger... en dan gaat het mis #14

Zand, die 'jaloerse' gevoelens komen volgens mij een stuk vaker voor hoor, niks om je voor te schamen.

Ik heb me na mijn miskraam (eind oktober 2011) juist voorgenomen om een paar maanden bewust niet bezig te zijn met zwanger worden. Heb de miskraam vrij snel kunnen accepteren en het was al snel 'goed zo', maar tóch zijn we toen een paar maanden heel bewust absoluut niet bezig geweest met zwanger worden. Zijn daar pas in januari weer mee gestart. Misschien zou zoiets ook een idee zijn voor jou? Dan kun je een beetje loslaten nu, en gewoon lekker bezig zijn met de feestdagen.

Overigens werkt voor iedereen iets anders natuurlijk, laat dat duidelijk zijn.

Anyhoo, nogmaals een voor de dames hier.

Ik heb bij mijn eerste zwangerschap, op mijn 24e, geen moment gedacht dat het mis zou kunnen gaan. Misschien omdat ik toen zo jong was, wellicht zelfs naief ten opzichte van zwangerschappen. Ik was in ieder geval vol vertrouwen, een miskraam is toen geen een keer door mijn hoofd gegaan.

Bij mijn laatste zwangerschap was ik er veel meer mee bezig dat het ook mis kon gaan. En toen het mis bleek te zijn, was ik niet eens heel verrast.

Ik kan me wel voorstellen dat je in een topic als WOHTS jonge enthousiaste bijna-zwangeren niet telkens wil 'lastig vallen' met je twijfels, angsten en verdriet. Een miskraam, zeker als hij nog maar kort geleden is, drukt toch een stempel op je gemoed.

Malo, tuurlijk wil je iedereen niet continu 'lastig vallen' daarmee. Maar je hoeft ook niet alleen maar positief te doen of vrolijk te lijken. Bij zwangerschap en alles daar omheen horen -helaas- ook miskramen. Dus wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat je volgens mij heus wel eens af en toe kunt laten merken hoe je je echt voelt, ook in wohts.

Ach zand, zitten wij elkaar nu als voorbeeld te nemen? Wel leuk om te lezen Toch, he, dat vooruitkijken is voor mij misschien wel iets makkelijker omdat ik al weer een keer ongesteld ben geworden (en nog een keer en nog een keer )

Ik snap maar al te goed hoe onzeker je wordt wanneer het allemaal niet naar je zin werkt. Maar blijkbaar heeft jouw lichaam die extra tijd extra nodig.

En wat je in subscript had staan heb ik ook en meer...

Wow, veel gepost hier van 't weekend .

quote:

Op zondag 9 december 2012 14:43 schreef Cocotrimonium het volgende:
Waarom ga je het ziekenhuis bellen, Zand? Omdat je menstruatie nog niet op gang is gekomen (aangezien de vk zei dat begin januari vroeg genoeg was)?

Ja, het lukt me maar niet om het van me af te zetten en ik maak me er meer zorgen over dan ik zou willen. Het ziekenhuis kan me hoogstens uitlachen en zeggen dat ik me aanstel, maar dan heb ik in elk geval wel mijn gevoel gevolgd en mezelf serieus genomen .

quote:

Op zondag 9 december 2012 15:52 schreef Cocotrimonium het volgende:
Malo, tuurlijk wil je iedereen niet continu 'lastig vallen' daarmee. Maar je hoeft ook niet alleen maar positief te doen of vrolijk te lijken. Bij zwangerschap en alles daar omheen horen -helaas- ook miskramen. Dus wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat je volgens mij heus wel eens af en toe kunt laten merken hoe je je echt voelt, ook in wohts.

Ik ben in WOHTS ook niet mooi weer aan het spelen hoor, maar ik post daar gewoon niet als ik een negatieve gedachte heb of me rot voel. Er is bijvoorbeeld iemand die heeft op 24 december een echo, zodat ze mooi met kerst de familie kan inlichten. Ik denk dan: zo'n datum zou ik nooit willen voor een eerste echo, want als het niet goed is, heb je een rotkerst en die datum zal je elk jaar bij blijven. Maar dat zeg ik dan niet, omdat ik de roze wolk van een ander niet wil verpesten. Zo'n opmerking heeft ze namelijk niks aan, snap je?

quote:

Op zondag 9 december 2012 14:48 schreef Cocotrimonium het volgende:
Ik heb me na mijn miskraam (eind oktober 2011) juist voorgenomen om een paar maanden bewust niet bezig te zijn met zwanger worden. Heb de miskraam vrij snel kunnen accepteren en het was al snel 'goed zo', maar tóch zijn we toen een paar maanden heel bewust absoluut niet bezig geweest met zwanger worden. Zijn daar pas in januari weer mee gestart. Misschien zou zoiets ook een idee zijn voor jou? Dan kun je een beetje loslaten nu, en gewoon lekker bezig zijn met de feestdagen.

Dat was de bedoeling... er niet zoveel mee bezig te zijn. Maar ik vind dat heel moeilijk. Vooral nu ik niet weet of mijn cyclus wel gewoon weer op gang komt en wanneer. Ik word daar ontzettend onzeker van. En het voelt als een akelig niemandsland.

Dikke voor jullie allemaal trouwens, het is fijn mijn ei hier even kwijt te kunnen. (En het is echt niet alleen maar verdriet en onzekerheid hoor, ik heb er ook gewoon nog wel vertrouwen in dat mijn lichaam weer een keer de draad oppakt en dat ik in 2013 een eigen mini krijg )

Ah ja, dat je zo'n opmerkingen niet plaatst in wohts snap ik heel goed

Heb je t ziekenhuis al gebeld? Misschien kun je afspraak plannen met gyn om alles nog eens goed door te spreken, ook mbt je onzekerheid enzo. Kun je tenminste al je vragen goed stellen!

En ik hoop van harte dat je een mini in 2013 krijgt, ga er wel van uit

Ik wacht nog even tot woensdag, dan is het 8 weken geleden. Misschien gebeurt er nog wat in de tussenliggende dagen .

He bah zand, nog steeds geen menstruatie te bekennen dus..

Jouw gevoel van WOHTS begrijp ik heel goed. Zo onbezorgd in een zwangerschap staan is heerlijk maar helaas zal dat bij jou niet meer zo vanzelfsprekend zijn. Maar na mijn miskraam heb ik heel veel steun gehad in dat topic, iedereen was heel lief. En wat ik eerder al las: miskramen horen nou eenmaal bij zwanger zijn..
Ik gun je zo gauw jullie er weer aan toe zijn een voorspoedige zwangerschap in ieder geval

Ik ben ondertussen bijna 16 weken zwanger en hoewel alles goed gaat voel ik me nog steeds een beetje ehm.. Los staan van de zwangerschap. Alsof ik het niet ben die zwanger is. En vorige week had ik een keer ontzettend verdriet om mijn 2 miskramen, vooral om de eerste. Afgelopen week was het moment dat ik deze keer langer met baby in de buik liep dan de eerste keer.
Ik zou blij zijn om 2012 af te sluiten. Een jaar waarin ik totaal 38 weken zwanger ben geweest. En 2013 in te gaan waar eind mei/begin juni ons kindje op de wereld komt!

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 22:13 schreef zandsculptuur het volgende:
Limone

Ik vond jou juist een voorbeeld omdat je zo vooruit kijkt ipv stil te staan bij wat er gebeurd is...

In het andere topic zitten allemaal vrolijke meiden op hun roze wolk, niet denkend aan dat het ook mis kan gaan, dus ik laat dat stukje voornamelijk hier

_{En hoewel ik heel blij ben voor alle nieuwe zwangere meiden, word ik er ook een beetje jaloers van. Ik wil ook weer een mini in m'n buik, en niet nog altijd moeten wachten op mijn menstruatie} . Komende week maar ff het ziekenhuis bellen.

@Zand: Ik heb het zelfde in WOHTS hoor, ik durf daar eigenlijk het woord miskraam ook niet te laten vallen. Is natuurlijk ook niet echt nodig, maar uberhaupt als ik het over mezelf heb vind ik het al 'vervelend' om iets over mijn miskraam van 2011 te zeggen. Ik ben dan ook bang om de roze wolk van anderen kapot te maken of ze ineens angst in te boezemen.

Zand .

Op een roze wolk zitten is niet heel erg, als het misgaat, gaat het mis en dan zie je dan wel weer hoe je daarop reageert. Er is nooit een goed moment voor slecht nieuws. Als je van tevoren al bang bent dat het misgaat kun je niet van de zwangerschap genieten.

MaLo fijn dat je helemaal schoon bent.

Poezebeest, sterkte met het maken van nieuwe plannen.

NIKKI, ik hoop dat het morgen (toch?) ook voor jou helemaal klaar blijkt te zijn en dat een curettage niet nodig is. Je mag er doorheen zitten. Er komt veel over je heen en je bent al die tijd zo ontzettend rustig en geduldig geweest.

Zandsculptuur....moeilijk he wachten. Probeer alsjeblieft voor jezelf de rust een beetje te bewaren. Het geeft niet dat je niet eerst een ronde hebt gewacht. Je bent jezelf een beetje gek aan het maken (en dit bedoel ik echt niet negatief...ik ken m'n eigen valkuilen zullen we maar zeggen...en ik trap er nu nog net zo hard in.). Op zien tegen alle feestdagen, zo herkenbaar. Ik zou zo graag willen dat dit jaar weg is, maar ben eigenlijk ook erg ban voor het nieuwe jaar.

Hopelijk niemand vergeten...volgens mij ben ik altijd een zeef als ik probeer te reageren.

Kursor, ik moet inderdaad morgen. Vloeien is nog steeds niet helemaal gestopt, al is het echt minimaal nu. Ik ben benieuwd wat ik morgenmiddag te horen ga krijgen. Ik hoop natuurlijk op goed nieuws, al heb ik een curretage inmiddels ook al 'geaccepteerd'.

Tja, en dan m'n laatste medische update hier hoop ik.

Ik ben anderhalve week geleden voor het laatst bloed wezen prikken. De uitslag was weer negatief. Nu dus zes maanden op rij. Ik wist toen al dat ik "groen licht" van de gynaecoloog zou krijgen, maar ondanks dat toch maar even wachten op de echte bevestiging.

Afgelopen donderdag afspraak ik het ziekenhuis. Inderdaad toestemming van de gyn om verder te gaan voor een tweede als we dat zouden willen. Daarnaast ook nog gesproken over dat ik toch nog regelmatig ondersteboven ben door wat er gebeurd is. Dat vond ze niet goed klinken en ze vroeg of daar actie op ondernomen moest worden. Uitgelegd dat ik daar al mee bezig ben...al heel lang...dat ik depressief ben geweest na m'n eerste zwangerschap. Daar haakte ze goed op in. Nog extra uitleg gehad en ook wat punten om in de toekomst over na te denken of om alert op te zijn. Ze heeft een goed beeld van wie ze voor zicht heeft. Ze raad me ook aan om voor een eventuele volgende bevalling na te denken over een doula. Dat dat me misschien meer zekerheid kan bieden. Moet ik me echt nog in gaan verdiepen, want ik weet niet hoe dat me zou kunnen helpen.

Verder was ik vorige maand echt wel weer eens heftig de weg kwijt. Ik had na vier maanden eindelijk m'n afsluitende gesprek bij de psych. Helaas moeten vertellen dat het echt niet goed gaat (ging?). Niet gerelateerd aan waar de therapie op gericht was, maar niets zeggen voelde ook niet goed. Was mezelf daar compleet voor gek aan het verklaren dat ik toch weer voor een tweede wil gaan, want dat gaat toch echt niet werken met zo'n gemoedstoestand en als ik er zo ontzettend bang voor ben. Zegt die man heel duidelijk dat ik er juist vanwege de angst toch voor moet kiezen als ik echt een tweede wil. Niet uit de weg gaan. (het staat hier geloof ik heel erg krom, maar het voelt voor mij wel als een enorme steun in de rug, waar een wil is is een weg, hoe moeilijk ook).

En verder dagelijks erg druk met oefeningen cesartherapie om m'n lijf in dusdanige staat te krijgen dat m'n spieren wat verweking op kunnen vangen. Dat ik niet weer met 5,5 week al last van m'n bekken ga krijgen. (ondanks dat heb ik er niet heel veel vertrouwen in dat ik bekkeninstabiliteit een volgende keer kan "handelen") Ook ben ik de laatste maanden meer gaan sporten en verdwijnen nu eindelijk de "ik ben zielig en eet alleen maar simpel voer"-kilo's van de eerste weken na de miskraam. Ik was absoluut niet te zwaar, maar het idee van hoe ze er gekomen zijn voelde niet goed. Nog 1 kilo te gaan tot m'n eigen vertrouwde gewicht.

Tot slot probeer ik nu ook stil te gaan staan bij wat het me allemaal gebracht heeft, maar iets positiefs kan ik er nog niet van maken helaas. Ik hoop dat dat langzaam wel gaat komen. Of beter, dat het weer terugkomt, want het is er geloof ik wel even geweest, maar ik kan het niet meer terughalen (zou m'n eigen posts hier eens terug moeten lezen, nee liever niet eigenlijk).

Ik heb me al gemeld in WOHTS en het welkom daar heeft me al aan het huilen gebracht.

Er staan spannende dingen te gebeuren...het voelt nu nog als te spannend. Ik hoop dat ik het kan hebben en dat het zelfs mag veranderen in genieten ondanks alle eerdere ervaringen.

Kursor wat fijn dat je groen licht hebt gekregen van de gyn en in principe weer verder kunt nu. Ik snap dat het eng is, en confronterend, maar aan de andere kant is het ook weer de afsluiting van een periode. Ik duim heel erg voor je dat het goed blijft gaan, ook mentaal. En ook dat je voor jezelf de boel een beetje op een rijtje kunt krijgen. Het zijn de donkerste dagen van het jaar, dat helpt natuurlijk ook niet echt mee.

Hier vanmiddag helaas geen goed nieuws gehad. Ze zagen toch nog een 'stukje' in mijn baarmoeder zitten. Nu heb ik bloed geprikt en hoor ik morgen hoe nu verder. De gyn wilde geen voorbarige uitspraken doen en wacht daarom eerst de bloedresultaten af. Als de hcg waarde goed is gedaald kan het misschien met pillen geregeld worden die een cyclus op gang helpen. Anders waarschijnlijk een hysteroscopie ipv curretage, dan kunnen ze gericht het stukje wat er nog zit eruit halen. Morgen dus meer.

Oh balen Nikki. Hoop dat je vandaag een goede uitslag krijgt.

Wat balen Nikki . Hopelijk kan het met pillen opgelost worden.

Kursor, ik duim ook dat het goed met je blijft gaan en dat je de emotionele achtbaan toch een beetje achter je kunt laten.

voor de meiden hier

Toch goed nieuws vandag. HCG was nu nog maar 17 (twee weken geleden was dat nog 1500). Er is dus een hele goede kans dat mijn lijf dat stukje wat er nog zit niet als zwangerschap ziet. Het kan ook gewoon een bloedstolsel zijn. Omdat het hcg zo goed gedaald is mag ik nu gewoon op een menstruatie wachten. Als er eind januari nog niets op gang is dan mag ik weer contact opnemen.

quote:

Op woensdag 12 december 2012 21:13 schreef _NIKKI_ het volgende:
Toch goed nieuws vandag. HCG was nu nog maar 17 (twee weken geleden was dat nog 1500). Er is dus een hele goede kans dat mijn lijf dat stukje wat er nog zit niet als zwangerschap ziet. Het kan ook gewoon een bloedstolsel zijn. Omdat het hcg zo goed gedaald is mag ik nu gewoon op een menstruatie wachten. Als er eind januari nog niets op gang is dan mag ik weer contact opnemen.

Gelukkig maar Nikki! Je hebt inderdaad kans dat het gewoon vanzelf loskomt. Ik had bij de eerste controle ook nog één stukje wat er nog zat, en dat kwam twee dagen na die controle (toen ik net met de anticonceptiepil begonnen was) spontaan los.

Ik denk zelf dat als je een lichaam genoeg tijd geeft, het uiteindelijk bijna altijd uit zichzelf wel doet wat het moet doen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.

Dat is goed nieuws Nikki! Bij mij bleek er ook nog iets achter te zijn gebleven na een natuurlijke miskraam (of ja, opgewekt door Cytotec oid). Het meeste is er direct erna uitgetrokken want mijn baarmoedermond stond toen nog open. Niet fijn, als ik aan dat gevoel denk zou ik nog bijna flauw vallen!
Bij controle 1 of 2 weken later bleek er nog wat te zitten maar dat was waarschijnlijk niet de moeite om weg te halen. Uiteindelijk is het ook vanzelf goed gekomen en werd ik vanzelf ongesteld.

quote:

Op maandag 10 december 2012 12:48 schreef zandsculptuur het volgende:
Wow, veel gepost hier van 't weekend .

[..]

Ja, het lukt me maar niet om het van me af te zetten en ik maak me er meer zorgen over dan ik zou willen. Het ziekenhuis kan me hoogstens uitlachen en zeggen dat ik me aanstel, maar dan heb ik in elk geval wel mijn gevoel gevolgd en mezelf serieus genomen .

[..]

Ik ben in WOHTS ook niet mooi weer aan het spelen hoor, maar ik post daar gewoon niet als ik een negatieve gedachte heb of me rot voel. Er is bijvoorbeeld iemand die heeft op 24 december een echo, zodat ze mooi met kerst de familie kan inlichten. Ik denk dan: zo'n datum zou ik nooit willen voor een eerste echo, want als het niet goed is, heb je een rotkerst en die datum zal je elk jaar bij blijven. Maar dat zeg ik dan niet, omdat ik de roze wolk van een ander niet wil verpesten. Zo'n opmerking heeft ze namelijk niks aan, snap je?

[..]

Dat was de bedoeling... er niet zoveel mee bezig te zijn. Maar ik vind dat heel moeilijk. Vooral nu ik niet weet of mijn cyclus wel gewoon weer op gang komt en wanneer. Ik word daar ontzettend onzeker van. En het voelt als een akelig niemandsland.

Dikke voor jullie allemaal trouwens, het is fijn mijn ei hier even kwijt te kunnen. (En het is echt niet alleen maar verdriet en onzekerheid hoor, ik heb er ook gewoon nog wel vertrouwen in dat mijn lichaam weer een keer de draad oppakt en dat ik in 2013 een eigen mini krijg )

Hoi Zand, ik was degene denk ik met de echo op 24 december en nu mag ik mij helaas ook in dit topic melden.. Weet je, ik heb dit ook al gelezen voor ik wist dat het bij mij mis was en ik denk dat veel mensen ook wel bezig zijn met de mogelijkheid dat het niet goed zou kunnen gaan, mja, dat komt natuurlijk niet heel vaak aan bod in WOHTS... Het is natuurlijk anders als je het echt zelf mee hebt gemaakt dat het niet altijd goed gaat.. Ik heb echt wel genoten van het idee dat ik ineens echt zwanger was, mijn lijf kan het! Maar aan de andere kant was ik mij heel bewust van het feit dat het zo pril was en dus alle kanten op kon, dat was niet terug te lezen in mijn posts in dat topic.. Ik vond het superlief dat ik juist in dat topic superveel lieve reacties kreeg toen ik moest melden dat het mis ging, net als Spark, ik denk daarom niet dat je het onderwerp echt helemaal hoeft te vermijden.. Het hoort er allemaal bij, toch? En heel veel meiden maken het mee...

Nja, hier ben ik sinds gisteravond heel erg aan het bloeden, straks heb ik een echo om te kijken hoe het ervoor staat en ga ik vragen of ik nu weer direct door mag met Clomid, dat hoop ik zo! Gister echt een moeilijke dag gehad, ik werk in de kinderopvang, dus dat was wel confronterend.. Om het helemaal compleet te maken kregen we een kado 's avonds voor het behalen van een VVE opleiding: een tas vol boekjes voor baby's en 2 boekjes met meisjes- en jongensnamen... fijn

He goed nieuws Nikki!
Ik duim voor je dat je lichaam het zelf opruimt.

Babbel dit is niet een topic waar je je ooit hoopt te melden . Succes met de echo straks, en hopelijk kan je weer meteen door .

Nou, net het ziekenhuis gebeld, en de gynaecoloog zei dat het wel eens voorkomt dat je cyclus na curretage een ronde overslaat. Tussen nu en een maand zou er toch echt wel wat moeten gebeuren, zo niet, dan moet ik aan de bel trekken.
Eigenlijk precies wat de VK ook zei . Maar ik voel me wel wat geruster nu.