quote:
Litmanen: 'Als Ajax komt, ga ik zeker luisteren'
Afgelopen weekend was het een flitsbezoek, maar Jari Litmanen (41) maakt ooit misschien een derde rentree bij Ajax. Zaterdag bezocht de populaire Finse oud-speler 's middags de Toekomst en 's avonds de Arena, voor de wedstrijd tegen VVV. En wie weet, ooit? 'Als Ajax komt, ga ik zeker luisteren.'
Het loopt zaterdag al tegen middernacht als Jari Litmanen nog even een rondje maakt door de verlaten catacomben van de Arena. De ultrasaaie 2-0 tegen VVV ligt al in de vergetelheid als de Fin met zijn vinger langs een ingelijste foto strijkt. Het is een zwartwit prent van begin jaren negentig uit de vorige eeuw. Bobby Haarms staat erop, en de spelers, zoals een piepjonge Bergkamp. Ze dragen een doel. Wat opvalt: ze dragen allemáál. 'Het saamhorigheidsgevoel. Dat hadden wij ook in '95/'96', mijmert Litmanen. 'Mijn mooiste voetbalperiode had ik bij Ajax.'
Eerder die dag op de Toekomst, het trainingscomplex van Ajax. Jari Litmanen is gestoken in een strakke jeans, waardoor het lijkt alsof zijn benen nog krommer zijn gaan staan. De Fin, die in Nederland is vanwege de documentaire Kuningas die gisteren in premiere ging op het IDFA in Amsterdam, heeft zijn eerste voetstappen op het sportterrein nog niet gezet op of hij staat al op de foto met een moeder en haar zoontje. 'Ook Jari, hij heet ook Jari', verduidelijkt ze.
Sinds zijn entree bij Ajax werden in Amsterdam honderden kinderen vernoemd naar hem. 'Kreeg ik allerlei geboortekaartjes toegestuurd. Apart hè, eigenlijk.'
Litmanen is terug in Nederland om Kuningas (de koning) te promoten, een documentaire over zijn (voetbal)leven die gisteren in premiere ging op het IDFA. Promoten is eigenlijk niet meer nodig: de zes edities waren binnen enkele uren uitverkocht. De Fin die van 1992-1999 en 2002-2004 onder contract stond bij Ajax waar hij alles won wat er te winnen viel, is nog altijd ongekend populair in Amsterdam en ver daarbuiten.
Na zijn periode bij Ajax droeg hij onder meer de tricots van FC Barcelona en Liverpool. De laatste jaren bouwde hij af bij HJK Helsinki waarmee hij vorig seizoen nog de dubbel veroverde. Nog altijd is hij niet officieel gestopt. Op afroepbasis is hij beschikbaar.
'Maar ik ben een jaar uit de roulatie geweest vanwege mijn knie', refereert hij onmiddellijk aan zijn tragiek: zijn blessuregevoeligheid. Misschien, zo wordt zaterdag geopperd, heeft de Fin het wel zo lang volgehouden, dankzij zijn blessures en daarbij behorende rust.
'Nou, ik was liever nooit geblesseerd geweest', is hij zelf duidelijk. In april van het volgende jaar begint de Finse competitie alweer. 'Ik moet het besluit nog nemen of ik doorga of stop. Voetballen is het mooiste dat er is. En de voetballer Jari voelt zich nog twintig, hoor', zegt de Fin die de jongensachtige uitstraling nooit heeft verloren, ondanks zijn leeftijd en het vaderschap, met zoontjes van vijf en zeven. 'Nee, ze voetballen nog niet. Later misschien. En bij Ajax moet je toch negen zijn?', zegt hij met een grijns.
Over zijn toekomst na zijn actieve loopbaan heeft Litmanen meer dan ooit kunnen nadenken afgelopen jaar. 'Ik denk dat ik in de sport blijf. Ik heb een brede belangstelling voor sport. Ik was afgelopen zomer vier dagen bij de Olympische Spelen in Londen. Ik ging van 's morgens acht tot 's nachts op pad om sportwedstrijden te bekijken. Het was genieten van de sporters die het beste uit zichzelf willen, die de beste wilden zijn.'
Of er een trainer in hem schuilt? Litmanen lacht. 'Ik denk dat alle spelers onder Louis van Gaal al een beetje trainer werden. Je ging vanzelf meer nadenken over het voetbal. Van Gaal is een toptrainer. Hij is niet voor niets overal kampioen geworden. Louis heeft oog voor detail en maakt spelers bewust van hun kwaliteiten. Zijn zwakte? Heeft Louis zwakte dan?'
Ajax blijft altijd trekken, weet Litmanen. 'De deur voor Jari staat altijd open' zei oud-teamgenoot Ronald de Boer zaterdag. Hijzelf: 'Ik moet straks alles op een rijtje zetten. Heb genoeg opties. Maar als Ajax zou komen, zou ik zeker gaan luisteren. We hadden een unieke ploeg, toen in '95, '96, '97. Als je ook ziet bij welke clubs al die spelers terecht zijn gekomen. Die eerste poulewedstrijd van de Champions League in 1994 zal ik nooit meer vergeten. AC Milan thuis. Wonnen we met 2-0. Een incident, riep iedereen. Tot we uit ook wonnen bij AC Milan, en we steeds meer gingen winnen.'