De kunst van het loslaten van je ex #217 - Lapodieven

quote:

Op maandag 26 november 2012 22:45 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Uit eigen ervaring zou ik zeggen, dat komt wel weer goed en daar kom je wel weer over heen!

Zegt iedereen, maar ik ben het onderhand een beetje zat om dat elke keer te horen te krijgen want in mijn geval is het niet zo makkelijk. Maarja, hoe lang duurt het voordat ik eroverheen kom? 2 jaar? 3?

quote:

Op maandag 26 november 2012 22:44 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik moet hierin wel zeggen dat ik met name merkte dat 2 van mijn beste vrienden (2 exen) ook pas kwamen nadat we elkaar eerst even niet zagen.

Al moet ik er wel bij zeggen dat toen beide relaties uitgingen, we specifiek niet uit elkaar gingen om vrienden te blijven maar een soort van seek and destroy poging om alles van d'r te vergeten!

En bij de een duurde het een jaar of 2, de andere een aantal maanden en we spreken elkaar nu vrij vaak.

Okay, wie weet komt het ooit dan nog. Maar ik ga er in ieder geval niet meer van uit en dat zorgt voor een hoop rust. Overigens is mijn ex niet zo'n initiatiefneemster dus denk eigenlijk niet dat het ooit van haar kant zal komen.

Ach ja, ik zie het allemaal wel.

Hmm, voor mezelf kwam er even een kutnummer voor op de radio, die exact weergeeft hoe ik me opzich voel ..

En dan met name

quote:

I know you think that I shouldn't still love you,
Or tell you that.
But if I didn't say it, well I'd still have felt it
where's the sense in that?

I promise I'm not trying to make your life harder
Or return to where we were

en

quote:

And when we meet
Which I'm sure we will
All that was there
Will be there still
I'll let it pass
And hold my tongue
And you will think
That I've moved on....

Alleen is die witte vlag bij mij wel aanwezig, en denk ik wel dat ik aan het doorgaan ben met mn leven..

[ Bericht 20% gewijzigd door Glijdt_licht op 26-11-2012 23:55:11 ]

quote:

Op maandag 26 november 2012 21:59 schreef Anonymouze het volgende:

[..]

En, hoe ging het?

Ik zit er nog steeds in. Net ook weer een babbel met d'r gehad, voor een minuut of 7. Ik voel geen compassie van d'r kant maar ze blijft maar zeggen dat ik niet zo drastisch moet doen over een 'maandje' geen contact etc. En als ik dan zeg dat we eventueel elkaar in februari of maart niet meer zullen zien of spreken. Dan wordt ze wel giftig. Maar deze deze maand blijft gewoon moeilijk en zal niet leuk zijn. Hopelijk wordt het daarna beter.

En op de vraag of ze met mij verder wil, zegt ze, dat weet ik niet. Maar ze zegt wel dat ze op dit moment geen keus kan maken want als ze het nu uit zou moeten maken voelt ze zich guilty ten opzichte van mij, en zou ze me breken en dat kan ze zich zelf niet aan doen...

Echt, waar begeef ik mezelf in ...

[ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 27-11-2012 10:41:10 ]

Zelf afkappen, je breuk laten helen en daarna je pas op het vlak van wellicht komt het allemaal goed. Tijdje afstand is negen van de tien keer gewoon een breuk.

Inderdaad, wees niet zo'n slappe afwachtende zak maar neem het heft in eigen hand. Zo'n slappe houding levert alleen minachting op. Als je laat zien dat je ook heel goed zonder haar kunt, dan gaat ze misschien wel nadenken.

Been there, done that, had a depression.

quote:

Op maandag 26 november 2012 23:42 schreef Glijdt_licht het volgende:
Hmm, voor mezelf kwam er even een kutnummer voor op de radio, die exact weergeeft hoe ik me opzich voel ..

Dido - White Flag

En dan met name

[..]

en

[..]

Alleen is die witte vlag bij mij wel aanwezig, en denk ik wel dat ik aan het doorgaan ben met mn leven..

Toepasselijke tekst, hele nummer borrelt ook ineens weer mijn hoofd binnen, al merk ik dat het langzaamaan wel weer goed met me gaat op het gebied van relaties. Ex had vorige week een date en ik hoop dat ie leuk was

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 09:43 schreef Skull-splitter het volgende:
Zelf afkappen, je breuk laten helen en daarna je pas op het vlak van wellicht komt het allemaal goed. Tijdje afstand is negen van de tien keer gewoon een breuk.

Mag ik een beetje meeposten?

Ik wil bovenstaande advies ter harte nemen.

In het kort:

• 14 jaar relatie, 6 jaar getrouwd. Nooit wrijvingen, altijd fijn samen, de grootste lol, enorm verliefd, tot een maand geleden volgens hem.
• Hij weet het ineens allemaal niet meer (kreeg ik het horen nadat hij vrolijk bij vrienden was gaan chillen, complete verrassing).
• Ik mag vooral niet teveel drama trappen want dat is vermoeiend voor hem en hij heeft het al zo moeilijk.
• Er is geen ander, hij weet dat ik dat liever had gehad. Nu kan hij geen echte reden geven. Ik gok 14-year itch.
• Hij wil graag vrienden blijven want hij kan zich geen leven zonder me voorstellen
• Een maand geleden zei hij nog oud met me te willen worden.
• Ik ben er klaar mee.
• AUW

Kort en bondig

14 jaar is niet niets, en de 14 jaar itch zou zomaar kunnen. Ik denk dat veel breuken te voorkomen zijn geweest als er voldoende gecommuniceerd wordt (iets wat ik zelf best moeilijk vind maar waar ik me enorm in ontwikkel)

Ik denk vooral dat hij ruimte nodig heeft omdat hij in een crisis verkeert en geen uitweg ziet. Verbreek beide de banden, kijk hoe dat bevalt.

Dat van vrienden blijven vind ik persoonlijk zo vreselijk pijnlijk als men er geen zak om lijkt te geven hoe de ander zich voelt...

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:07 schreef Neifile het volgende:

[..]

Mag ik een beetje meeposten?

Ik wil bovenstaande advies ter harte nemen.

In het kort:

• 14 jaar relatie, 6 jaar getrouwd. Nooit wrijvingen, altijd fijn samen, de grootste lol, enorm verliefd, tot een maand geleden volgens hem.
• Hij weet het ineens allemaal niet meer (kreeg ik het horen nadat hij vrolijk bij vrienden was gaan chillen, complete verrassing).
• Ik mag vooral niet teveel drama trappen want dat is vermoeiend voor hem en hij heeft het al zo moeilijk.
• Er is geen ander, hij weet dat ik dat liever had gehad. Nu kan hij geen echte reden geven. Ik gok 14-year itch.
• Hij wil graag vrienden blijven want hij kan zich geen leven zonder me voorstellen
• Een maand geleden zei hij nog oud met me te willen worden.
• Ik ben er klaar mee.
• AUW

Kort en bondig

Bloody hell! Mijn vriendin zegt ong. hetzelfde. Opeens is het gevoel weg, of zelfs misschien nog erger, misschien is dat gevoel er nooit geweest. Maarja, omdat je zoveel tijd met elkaar hebt gespendeerd kun je toch niet echt zonder de ander.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:14 schreef Skull-splitter het volgende:
Ik denk vooral dat hij ruimte nodig heeft omdat hij in een crisis verkeert en geen uitweg ziet. Verbreek beide de banden, kijk hoe dat bevalt.

Verbreek de banden na een 14 jarige relatie + incluis trouwen? Dat lijkt me erg lastig, met name als je je leven op die gene hebt gebouwd en eigenlijk niet zonder hem kan.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:14 schreef Skull-splitter het volgende:
14 jaar is niet niets, en de 14 jaar itch zou zomaar kunnen. Ik denk dat veel breuken te voorkomen zijn geweest als er voldoende gecommuniceerd wordt (iets wat ik zelf best moeilijk vind maar waar ik me enorm in ontwikkel)

Ik denk vooral dat hij ruimte nodig heeft omdat hij in een crisis verkeert en geen uitweg ziet. Verbreek beide de banden, kijk hoe dat bevalt.

Dat van vrienden blijven vind ik persoonlijk zo vreselijk pijnlijk als men er geen zak om lijkt te geven hoe de ander zich voelt...

Die laatste opmerking van je was ook het eerste wat ik dacht. Ik wil hem dat niet gunnen, laat hem me maar missen...

Mijn 'man' is geen prater, hoewel ik dat altijd heb geprobeerd. Hij draagt een masker, een echte pokerface. Helaas ben ik daar te laat achter gekomen. Hij was mijn eerste, we waren onervaren. Dus ik ben nu 32 en ga niet de rest van mijn leven met onzekerheid rondlopen, zelfs als het goedkomt van zijn kant.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:17 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Verbreek de banden na een 14 jarige relatie + incluis trouwen? Dat lijkt me erg lastig, met name als je je leven op die gene hebt gebouwd en eigenlijk niet zonder hem kan.

Dat is ook het moeilijkste. Zeker omdat ik het niet aan zag komen. Hij heeft tot het laatste moment zeer vakkundig gelogen en het allemaal al voor zichzelf verwerkt lijkt het. Typisch, maar wel heel jammer dat ik het blijkbaar niet waard was om eerder in vertrouwen te nemen.

Verder hebben we een huis halverwege de verbouwing en godzijdank geen kinderen...

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:16 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Bloody hell! Mijn vriendin zegt ong. hetzelfde. Opeens is het gevoel weg, of zelfs misschien nog erger, misschien is dat gevoel er nooit geweest. Maarja, omdat je zoveel tijd met elkaar hebt gespendeerd kun je toch niet echt zonder de ander.

Ja van dattum! Misschien is het gevoel er nooit geweest (hij heeft het echt gezegd, na 14 jaar relatie). Dan was hij met zijn verliefde gezwijmel wel een verdomd goede acteur.

Hij is nu heel erg het verleden aan het vervormen lijkt het, om het voor zichzelf goed te praten. Heel apart om te zien.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:20 schreef Neifile het volgende:

Typisch, maar wel heel jammer dat ik het blijkbaar niet waard was om eerder in vertrouwen te nemen.

Hier ga je invullen, maar daarom geef ik al aan: communicatie en een gevoel van veiligheid bij elkaar is key. Ikzelf vind dat het lastigst, mezelf bloot te geven en me "zwak" op te stellen als ik een probleem heb, heb snel de neiging om anderen niet tot last te willen zijn en dus op te gaan potten tot het niet meer houdbaar is. Angst en onzekerheid zijn slechte raadgevers...

quote:

Verder hebben we een huis halverwege de verbouwing en godzijdank geen kinderen...

Zuur, maar idd gelukkig geen kinderen.

Ik denk persoonlijk, omdat het je eerste is, dat er wel degelijk liefde in het spel was, maar dat hij het na 14 jaar en elkaars eerste en laatste zijn met veel dingen gewoon niet weet of domweg wil kijken of er meer is, wat ik mij geheel kan voorstellen. Collega van me zit met soortelijk probleem: 24, 7 jaar samen, nooit iets anders gedaan en zij wil andere dingen dan wat hij wil, diep van binnen.

En volgens mij mag dat. Maar is lastig dat dat zo ineens uit de lucht komt vallen omdat er niet eerder over gesproken is.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:23 schreef Neifile het volgende:

[..]

Ja van dattum! Misschien is het gevoel er nooit geweest (hij heeft het echt gezegd, na 14 jaar relatie). Dan was hij met zijn verliefde gezwijmel wel een verdomd goede acteur.

Hij is nu heel erg het verleden aan het vervormen lijkt het, om het voor zichzelf goed te praten. Heel apart om te zien.

Ik heb het ook gehoord, en dat doet echt gruwelijk pijn. Gelukkig heb ik tot dusverre nog maar een kleine anderhalf jaar een relatie. Ik was alleen wel dom genoeg om op haar een leven te bouwen. En heb juist het idee dat bij weglopen, ik haar een plezier kan doen, terwijl ik juist bij haar wil blijven. Heb jij het idee dat jij er nog bij wil blijven dan?

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:34 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Hier ga je invullen, maar daarom geef ik al aan: communicatie en een gevoel van veiligheid bij elkaar is key. Ikzelf vind dat het lastigst, mezelf bloot te geven en me "zwak" op te stellen als ik een probleem heb, heb snel de neiging om anderen niet tot last te willen zijn en dus op te gaan potten tot het niet meer houdbaar is. Angst en onzekerheid zijn slechte raadgevers...

[..]

Zuur, maar idd gelukkig geen kinderen.

Ik denk persoonlijk, omdat het je eerste is, dat er wel degelijk liefde in het spel was, maar dat hij het na 14 jaar en elkaars eerste en laatste zijn met veel dingen gewoon niet weet of domweg wil kijken of er meer is, wat ik mij geheel kan voorstellen. Collega van me zit met soortelijk probleem: 24, 7 jaar samen, nooit iets anders gedaan en zij wil andere dingen dan wat hij wil, diep van binnen.

En volgens mij mag dat. Maar is lastig dat dat zo ineens uit de lucht komt vallen omdat er niet eerder over gesproken is.

Ik probeer zoveel mogelijk niet in te vullen, maar het is verdomd lastig. Je gaat redenen zoeken, of redenen zoeken om boos te zijn op hem misschien. Terwijl ik het wel begrijp, dat is het rotte.

Het is waar wat je zegt. Hij is er eerder over begonnen. Hij wilde een paar maanden geleden rondneuken denk ik, maar heeft dat op een enorm lullige manier gebracht (en vervolgens weer ontkend). Ineens waren er andere vrouwen in zijn leven, maar hij wilde er echt niets mee hoor! Hetgeen ik geloof, hij gaat niet vreemd. Ik zag het gebeuren... Het kwam zo uit de lucht vallen omdat hij er alles aan heeft gedaan om mijn onzekerheden weg te praten (tot in het extreme, really) en achteraf had ik gelijk.

Dat is eigenlijk de reden denk ik dat alles mis is gegaan. Ik zei nog tegen hem dat hij dit niet weg kon drukken, maar hij zei dat hij daar geen problemen mee had omdat hij toch zoveel van mij hield.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 11:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik heb het ook gehoord, en dat doet echt gruwelijk pijn. Gelukkig heb ik tot dusverre nog maar een kleine anderhalf jaar een relatie. Ik was alleen wel dom genoeg om op haar een leven te bouwen. En heb juist het idee dat bij weglopen, ik haar een plezier kan doen, terwijl ik juist bij haar wil blijven. Heb jij het idee dat jij er nog bij wil blijven dan?

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Dat gevoel bij weglopen heb ik ook. Aan de andere kant: als ik blijf hangen, gaat hij nooit de gevolgen zien, omdat we dan fijn doorvloeien naar vrienden (with benefits liefst). Ik blijf ook hoop hebben ergens dat het goed kan komen als hij ff weggaat en ademruimte krijgt. Maar ik weet het pas sinds woensdag, dus het is nog heel vers allemaal.

Ik weet niet of ik wil blijven. Ik houd ontzettend veel van hem, maar ik weet niet of ik mezelf dit soort onzekerheden aan wil doen. Als hij nu ook de 15 year itch krijgt en de 16 year itch enz?

Hoe lang of kort je relatie ook is, als je een leven op iemand gaat bouwen, hakken dat soort opmerkingen als 'misschien was het gevoel er nooit' wel echt in.

Helaas moet ik hier toch weer posten.
De vriend waarmee ik het afgelopen half jaar heb gelopen heeft aangegeven toch nog niet klaar te zijn voor een relatie. Hij heeft van z'n 13e constant een relatie gehad (zelfs 3 jaar getrouwd geweest, met een dochter van 5), en hij heeft er spijt van dat hij vrij snel na de scheiding een relatie met mij heeft opgebouwd. Hij wil mij niet kwijt uit zijn leven, want we zijn en blijven goed voor elkaar en we hebben het super leuk met elkaar, maar hij wil zich gewoon niet binden. Hij wil die vrijheid nog even ervaren die hij al die tijd heeft gemist, rekening te hoeven houden met niemand en aan niemand verantwoording af te hoeven leggen (behalve z'n dochter dan).
Voor mij keihard balen dat hij daar nu eigenlijk pas echt achter komt, want ik ben nog steeds zó smoorverliefd dat ik met mijn vrouwelijke hormonen al bijna toekomstplannen uit aan het stippelen was enzo.

Die beslissing is een week of 2 geleden al genomen, maar het 'kickt' nu pas in eigenlijk. Omdat we de afgelopen 2 weken nog steeds veel met elkaar praatte en nog gewoon gezellig en lief deden tegen elkaar, en aan het grappen waren dat hij stiekem nog wel een beetje verliefd was op z'n beste vriendin enzo. Zo ongelukkig voelde ik me daar dus niet over.
Maar ik merk dat dat veel kletsen alsnog niet is wat hij wil, en dat hij daardoor steeds afstandelijker naar me doet. Waardoor ik weer meer onzeker raak enzo. Gister aan de praat geraakt en we waren er over uit dat ik te hoge verwachtingen van hem heb (over zijn gedrag naar mij toe enzo) en eigenlijk doe alsof we nog steeds een relatie hebben, en dat hij wil dat ik 'm gewoon als vriend behandel. Met iets extra's dan, want m'n vrienden spreek ik niet zo veel eigenlijk

Dan komt dus nu voor mij het besef dat ik écht alleen ben. Na 4 jaar.
Want voor hem had ik 3,5 jaar lang een relatie (afgelopen zaterdag zou dat 4 jaar geweest zijn), met iemand die eigenlijk juist te 'clingy' en bezitterig naar mij toe was. Ik heb het zelf uitgemaakt met hem, omdat mijn échte verliefdheid over was en ik gewoon gek werd van zijn jaloerse gedrag, maar ik besef nu dat dat was omdat hij zó bang was om mij kwijt te raken, en ik het enige was waar hij aan dacht. Dat heb ik nu dus met die recente relatie. Ik moet hem gewoon met rust laten, want ik weet wat voor gevoel mijn vorige ex mij gaf (ook al was het goed bedoeld) en dat benauwde gevoel wil ik hem niet geven, ook al doe ik dat eigenlijk al.

Maar die 3,5 jaar in die vorige relatie werd er dus constant aandacht aan mij besteed, werd mij duidelijk gemaakt dat er van me gehouden werd en dat ik gewaardeerd werd en had ik iemand om alles mee te delen. Na die relatie óók weer, en daar nog eens het gevoel erbij dat ik echt m'n soulmate heb gevonden (dat gevoel hebben we allebei nog steeds, maar als vrienden kun je ook soulmates zijn ). Maar ook hij was superverliefd op mij en wilde alles van me weten en gaf complimentjes enzo.
Omdat dat allemaal in het vakje "relatie" hoort (dat doe je met je partner, niet met je vrienden), is dat nu allemaal weggevallen. Want ik besef me nu dat ik écht geen relatie meer héb.
En alle kleine dingetjes die ik met hem wil delen, kan niet meer, want dat wordt hem te veel en wordt hij nog steeds gek van mij dat ik zo veel met hem bezig ben.

Hij wil mij niet kwijt, en hij wil mij ook nog blijven zien en blijven spreken, maar met de knop een héél stuk teruggedraaid. En voor mij gaat die overstap niet zo makkelijk, ik moet iets hebben om van te houden, en ik wil dat gevoel weer terug dat iemand gelukkig van mij wordt en aandacht aan mij wil besteden enzo.
Ik klink echt als een attentionwhore, maar misschien ben ik dat ook wel.
Na 4 jaar besef ik me wat ik nu eigenlijk mis, en ik betwijfel of ik me ooit zó klote heb gevoeld als nu.

Mensen zeggen "Ga wat doen, ga uit met vrienden etc", maar zo makkelijk is dat niet.
Sowieso heb ik helemaal niet zo veel vrienden waar je gewoon tegen kunt zeggen "hee, zullen we wat doen vanavond?", aangezien 99% ergens anders woont. Mijn financiele situatie is zó verschrikkelijk bagger dat we hier thuis zelfs niet eens dagelijks geld voor eten hebben. Dus een treinritje naar een vriend/vriendin en geld voor een borrel heb ik al helemáál niet.

Daar komt ook nog eens bij dat ik door die financiele situatie afgelopen jaar mijn studie heb moeten stopzetten, omdat ik te veel in de problemen kwam met het betalen van collegegeld enzo. Ik werk nu, en plan om volgend jaar weer verder te gaan met dezelfde studie. Maar al mijn oud-studiegenootjes zie ik nu van het leven genieten en ik hoor er niet meer bij. Ik werk nu meer voor extra geld, en ik heb een superleuk team, maar daar zie ik mezelf ook niet echt gauw mee afspreken buiten werktijd.

Ik voel me echt enorm eenzaam en zielig en triest en ik háát mezelf dat ik zo zielig zit te doen en zwelg uit zelfmedelijden enzo Heb echt een hekel aan dat soort mensen vaak..
Maar ik weet gewoon echt even niet wat ik moet doen om hieruit te komen.
De hoop dat ik de relatie terugkrijg moet ik laten vliegen. Die kans is er zeker wel, dat we weer bij elkaar terugkomen, zijn we het allebei over eens, maar daar moet ik écht niet op gaan wachten. Want dat kan een half jaar duren, kan een jaar duren, en als ik echt op hem blijf wachten wordt hij alleen maar krankzinnig van me dat hij me straks uitkotst. Dus ik moet hem echt beschouwen als mijn ex.

Daar komt ook nog eens bij dat bij mijn vorige ex (die van 3,5 jaar) we het nooit normaal hebben kunnen afsluiten. Eerst was hij aan het huilen en huilen dat hij me niet kwijt wilde, en kon ik niet normaal met hem praten, hoewel ik dat wel wilde want het deed mij ook pijn om hem pijn te doen. Maar daarna maakte hij ineens een switch en haatte me om van alles en nog wat, verzon leugens, spreidde die rond, alles om mij zwart te maken en voor zichzelf te bewijzen dat ik toch niet goed voor 'm ben geweest (wat écht niet zo is). Hierdoor heb ik ook nooit normaal met hem kunnen praten over wat er spaak is gelopen, en we zijn toch opgegroeid samen eigenlijk, we waren 16 en 17 toen we kregen, en 19 en 20 toen het uitging, dan raak je toch uit de puberteit samen. Ik wil af en toe nog wel contact met zo iemand hebben, ook al heeft hij mij dingen geflikt die ik hem nooit hoef te vergeven.
Eerst was ik gelukkig nadat het uit was, en hij diep in de shit en op zoek naar zichzelf.
Nu is híj gelukkig, hij heeft alles, vrienden, gaat regelmatig uit (toen wij samen hadden wilde hij nooit mee omdat hij niet zo'n stapmens was, nou hij gaat nu 5x per week ofzo, hij is ook DJ). Hij is wel keihard aan het rondsletten, maar hij krijgt wel aandacht van de meisjes, dus hij mist die aandacht die hij van mij kreeg in ieder geval niet meer.
Maar nu is híj dus gelukkig, en zit ik aan de grond. Ergens gun ik hem wel het geluk (hoewel hij mijn geluk niet gunde op een of andere manier, maar ik ben niet zo zwart-wit als hij), maar toch voelt het wel kut...

Maar ik heb gewoon niks. Ik heb alleen 3 dagen in de week werk, en verder kan ik hier in huis een beetje opruimen en schilderijen maken enzo, en zit ik verder te verpieteren achter de laptop.
Ik ben 4 jaar lang gewend geweest om op dagen dat je niks te doen hebt gewoon te kletsen met iemand waarbij je de kleine dingen kwijt kan van "pff mijn vader zit te zeuren joh" of "auw ik heb net zo hard m'n teen gestoten!". En hij wil wel met me whatsappen, maar dan maar 1x per dag een half uurtje ofzo, en soms gewoon hele dagen niet. Dat gaat mij te snel. Het komt voor mij echt in een klap dat ik alleen ben en niemand heb om iets mee te delen.

Ik wil dolgraag met mijn vriendinnen gaan stappen, maar daar is het geld gewoon niet voor. Ik probeer met ze af te spreken, maar zij studeren nog wél en hebben het drukker dan ik.
Ik wil mezelf bezig houden zodat ik niet meer hele dagen aan hem denk en me zit op te vreten van binnen, maar omdat je je zo down voelt heb je eigenlijk ook weer nergens zin in.
Ik zit zó met mezelf in de knoop, wat de fuck moet ik doen om mezelf hier uit te slepen?

Sorry voor dit tyfuslange bericht, als je het te lang vindt om te lezen, sorry, maar ik kan dit niet echt samenvatten En ik moet het gewoon even kwijt.
Edit: holy shit, hij is nog langer dan ik gedacht had ook excusez moi

[ Bericht 5% gewijzigd door Moira op 27-11-2012 15:51:30 ]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

* ManageTheAnger is met de kerst ook alleen

nu iets constructievers:
"Hij wil mij niet kwijt, en hij wil mij ook nog blijven zien en blijven spreken, maar met de knop een héél stuk teruggedraaid. En voor mij gaat die overstap niet zo makkelijk, ik moet iets hebben om van te houden, en ik wil dat gevoel weer terug dat iemand gelukkig van mij wordt en aandacht aan mij wil besteden enzo.
Ik klink echt als een attentionwhore, maar misschien ben ik dat ook wel.
Na 4 jaar besef ik me wat ik nu eigenlijk mis, en ik betwijfel of ik me ooit zó klote heb gevoeld als nu."

Dat gevoel, gaat vanzelf afnemen... dat je iemand moet hebben om van te houden en dat iemand gelukkig van jou moet worden en aandacht aan je moet geven.

Na verloop van tijd, zal je leren dat je eigen energie genoeg is voor je eigen geluk, en dat de energie van anderen je alleen maar aanvult en niet opvult.

Sterkte in elk geval.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 15:52 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

* ManageTheAnger is met de kerst ook alleen

Krijgen we die shit ook inderdaad
Ik had het afgelopen zaterdag eigenlijk al best moeilijk, omdat ik dan 4 jaar zou hebben met mijn ex-ex.
En ik bedacht me ook al "jeetje, vorige jaren hebben we ook telkens samen Sinterklaas gevierd", en mijn recente ex had al leuke plannen bedacht om samen naar een kerstmarkt te gaan enzo en samen lekker te eten...
Met die ex-ex van 3,5 jaar zal sowieso niks meer terecht komen aan normaal contact, hij is gewoon psychisch niet helemaal 100 ofzo. Dat wist ik al wel, maar toch hoop ik dat we nog een keertje normaal kunnen praten, zodat ik ook dingen achter me kan laten.

Maar ik ben benieuwd wat er met m'n recente ex van terecht komt. Want we zijn nog wel 'beste vrienden' of hoe je het wil noemen (maar serieus, zo voelt hij zich ook naar mij toe, omdat ik de enige ben die echt naar zijn verhaal luistert als hij wat kwijt moet enzo, zijn eigen woorden), en beste vrienden kunnen toch ook gezellig naar de kerstmarkt gaan en samen eten?

Ik zit mezelf ook zo gek te maken dat ik gewoon met hem wil praten.
Maar ik moet mezelf echt dwingen om hem niks te sturen. Ik weet 100% zeker dat hij mij echt wel mist, zodra ik gewoon maar even een dagje m'n bek hou en alles van zijn kant laat komen. Hij wil ook graag met mij praten, maar ik dring mezelf te veel op. Het is te makkelijk voor hem.
Ik weet dit allemaal al lang, en toch doet het zo veel pijn om mezelf in te houden.

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 15:52 schreef ManageTheAnger het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

* ManageTheAnger is met de kerst ook alleen

nu iets constructievers:
"Hij wil mij niet kwijt, en hij wil mij ook nog blijven zien en blijven spreken, maar met de knop een héél stuk teruggedraaid. En voor mij gaat die overstap niet zo makkelijk, ik moet iets hebben om van te houden, en ik wil dat gevoel weer terug dat iemand gelukkig van mij wordt en aandacht aan mij wil besteden enzo.
Ik klink echt als een attentionwhore, maar misschien ben ik dat ook wel.
Na 4 jaar besef ik me wat ik nu eigenlijk mis, en ik betwijfel of ik me ooit zó klote heb gevoeld als nu."

Dat gevoel, gaat vanzelf afnemen... dat je iemand moet hebben om van te houden en dat iemand gelukkig van jou moet worden en aandacht aan je moet geven.

Na verloop van tijd, zal je leren dat je eigen energie genoeg is voor je eigen geluk, en dat de energie van anderen je alleen maar aanvult en niet opvult.

Sterkte in elk geval.

Ik hoop het echt, want dit voelt gewoon echt dik shit.
Ik kan ook wel aan de rebound gaan, maar ik voel nog veel te veel voor hem om bezig te gaan met andere mannen.
Ik moet nu na al die jaren ineens weer leren om van mezelf te houden en mezelf bezig te houden en mezelf te vermaken. En maar in mezelf te gaan praten als m'n vader aan het zeuren is of ik keihard m'n teen gestoten heb, ipv het aan iemand te whatsappen? Haha

Ik ga denk ik even dit kopiëren en er een apart topic van maken, want ik heb ook geen zin om dit topic vol te spammen met wanhopige vragen En alle tips met kleine stapjes die ik kan maken om me beter te voelen zijn méér dan welkom, hihi

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 15:56 schreef Moira. het volgende:

[..]

Krijgen we die shit ook inderdaad
Ik had het afgelopen zaterdag eigenlijk al best moeilijk, omdat ik dan 4 jaar zou hebben met mijn ex-ex.
En ik bedacht me ook al "jeetje, vorige jaren hebben we ook telkens samen Sinterklaas gevierd", en mijn recente ex had al leuke plannen bedacht om samen naar een kerstmarkt te gaan enzo en samen lekker te eten...
Met die ex-ex van 3,5 jaar zal sowieso niks meer terecht komen aan normaal contact, hij is gewoon psychisch niet helemaal 100 ofzo. Dat wist ik al wel, maar toch hoop ik dat we nog een keertje normaal kunnen praten, zodat ik ook dingen achter me kan laten.

Maar ik ben benieuwd wat er met m'n recente ex van terecht komt. Want we zijn nog wel 'beste vrienden' of hoe je het wil noemen (maar serieus, zo voelt hij zich ook naar mij toe, omdat ik de enige ben die echt naar zijn verhaal luistert als hij wat kwijt moet enzo, zijn eigen woorden), en beste vrienden kunnen toch ook gezellig naar de kerstmarkt gaan en samen eten?

Ik zit mezelf ook zo gek te maken dat ik gewoon met hem wil praten.
Maar ik moet mezelf echt dwingen om hem niks te sturen. Ik weet 100% zeker dat hij mij echt wel mist, zodra ik gewoon maar even een dagje m'n bek hou en alles van zijn kant laat komen. Hij wil ook graag met mij praten, maar ik dring mezelf te veel op. Het is te makkelijk voor hem.
Ik weet dit allemaal al lang, en toch doet het zo veel pijn om mezelf in te houden.

Sinterklaas, Kerst, Oud en nieuw... bereid je maar voor.

Het moeilijkste van een breuk, is vaak het eerste jaar (na zulke lange relaties althans ook al heb je een volgende relatie). Dit omdat je dan alle momenten voorbij ziet komen, die je voor het eerst weer met je ex moet missen.

Afsluiten is wel een belangrijk punt, ieder doet dat op zijn of haar manier... bij mij was dat vragen vragen en nog eens vragen... maar dat valt onder Valse hoop en Valse macht... Ik zal zo wel even een stukje daarover posten. Dat heb ik dus losgelaten.

Ik sluit me wel af, ook vanwege omstandigheden maar als voorbeeld ben ik al 4 of 5 maand vrijgezel en ik kom amper nog de deur uit. Eerst heel vaak naar de sportschool... nu amper nog... leren om weer volledig op jezelf aangewezen te zijn, ervan gaan houden dat je elke avond alleen eet, ervan gaan houden dat je 's weekends geen flikker te doen heb.

Want laten we eerlijk zijn, je hoeft dan met niemand rekening te houden wat je wil eten, je hebt geen verplichtingen in het weekend waar je heen moet, of mensen waar je rekening mee moet houden, dat als jij er helemaal klaar voor bent om lekker wild de deur uit te gaan dat je opeens eerder naar huis moet omdat de mensen om je heen chagrijnig zijn en geen zin hebben etc...

quote:

Op dinsdag 27 november 2012 16:08 schreef Moira. het volgende:
Ik ga denk ik even dit kopiëren en er een apart topic van maken, want ik heb ook geen zin om dit topic vol te spammen met wanhopige vragen En alle tips met kleine stapjes die ik kan maken om me beter te voelen zijn méér dan welkom, hihi

Gebruik de edit knop, als je een post wil maken na je vorige post. Dan mag je wat mij betreft zoveel mogelijk spammen en posten als je wil ;-)

[ Bericht 21% gewijzigd door ManageTheAnger op 27-11-2012 16:17:27 ]