Ik kwam thuis en ik bel mijn vriendin op met wie ik een relatie had van zo'n twee jaar.
We wonen niet samen maar hadden wel plannen om dat te gaan doen.
Ze zegt dat ze een verassing voor me heeft en dat ik het vast heel leuk en spannend vind.
Normaal is ze helemaal niet zo wild dus ik werd toch wel een beetje opgewonden en vroeg me af wat het kon zijn.
Uurtje later, ze kwam van haar werk, belt ze aan.
Ik doe de deur open en daar staat ze, haar hele hoofd kaalgeschoren, alleen een zachte dons.
Je kon zo het hoofdhuid zien.
Nou je wil niet weten wat er op dat moment door je heen gaat.
Ik vond het verschrikkelijk en heb meteen de deur weer dicht gesmeten.
Ze heeft nog twintig minuten aan de bel gehangen en me proberen te bereiken op mijn GSM maar ik heb niet meer open gedaan en in een soort van shocktoestand de hele dag voor me uit zitten staren.
Het is nu ongeveer twee weken geleden gebeurd, waterval aan smsjes en telefoontjes maar niets mee gedaan, ik heb haar zelf nog twee smsjes gestuurd een dat ik haar niet meer hoef te zien en twee dat ik mijn spullen bij haar thuis wel laat halen.
Dit klinkt misschien heel bekrompen maar als ik foto's terugkijk zie ik alleen dat kale hoofd voorbij schieten. Kijk als ze nu een ziekte had was het natuurlijk heel anders, zo ben ik niet, dan komt het ook niet zo onverwacht maar ze deed het uit zichzelf.
Ik snap niet wat ze dacht.
Op dit moment weet ik niet wat ik moet doen, ik kan niet met haar spreken zonder stil te vallen of enorm kwaad te worden, en eigenlijk wil ik dat ook niet! Misschien is dit een manier om het van me af te schrijven maar misschien hebben jullie nog tips alvast dank!
quote:
------------------------Ik heb haar inmiddels toch maar laten bellen-----------------------------------------------------
Nou, ze heeft me gebeld, en ik heb opgenomen.
Eerst natuurlijk allebei niet weten wat te zeggen maar toen brak ik het ijs.
Ik vroeg gewoon meteen waarom ze het had gedaan.
Dat ik het niet snapte, dat ik perplex stond, dat ik niet wist of ik zo bekrompen ben of dat er iets anders is wat me versteld deed staan.
Zij inmiddels al in snikken uitgebarsten maar zei dat ze me het echte verhaal wilde vertellen.
Dus toen dacht ik wel even, oh kut dadelijk is ze echt ziek, maar dat is niet het geval.
Ze zei dat ze het wilde brengen als een erotische verrassing maar dat het niet was.
Ze beweerde dat ze via een paar collega's op haar werk, (ze werkt bij een bank overigens), in contact was gekomen met een feministische organisatie voor meer vrouwenrechten op de werkvloer en elders.
Echter, dit ging verder en omdat ze er nieuw bij was moest ze haar hoofd kaalscheren, door bij wijze van spreken tegen mij in opstand te komen.
Dat durfde of wilde ze niet dus heeft ze wel haar hoofd kaalgeschoren maar niet tegen mij in opstand willen komen.
Ik heb immers helemaal niets met dat soort bewegingen in landen als Nederland waar het niet meer toe doet en het is ook niet dat ik haar ooit ook maar enig onrecht heb aangedaan, kom op ze werkt en we brengen beide dadelijk geld in het laatje, hoe geëmancipeerd wil je het hebben.
Daarnaast is ze inmiddels op haar werk geschorst, voor ogenschijnlijk dezelfde reden, dus ik ben niet de enige die er zo over denkt kennelijk.
Toen begon ze toch te klagen, terwijl we nog niet eens samenwonen he, dat zij dan altijd waarschijnlijk altijd de afwas moest doen, het huis schoonmaken, nooit een woord over gesproken en nu knalde er een waterval aan woorden uit.
Nou voor mij was een ding wel duidelijk en dat heb ik gezegd, ik heb mijn verontschuldigingen aangeboden dat ik twee weken bijna niets heb laten horen, maar met deze onzin hoef ik niets te maken hebben, dat ik me kennelijk in haar heb vergist, dat ze vooral lekker kaal moet blijven met haar vriendinnen en haar ogen moet sluiten voor de echte problemen in de wereld.
Ik heb niets tegen gelijkheid van vrouwenrechten, maar in deze Nederlandse maatschappij waar alles goed is geregeld en ik in een relatie echt niet zo traditioneel ben als zij wilt doen overkomen plotseling (sloeg ook nergens op), alles zo op jezelf willen betrekken dan maar niet.
Ik heb gezegd dat ik mijn spullen (die ik altijd netjes zelf opruim) wel zelf bij haar kom halen, dan praten we nog wel een keer, maar dat ik nu bij mij beslissing blijf.
Dat is het dus.
Voor mij is het wel duidelijk wie ik voortaan op pleintjes zie staan te juichen bij de woorden van een andere feministe of wie dan ook.
[ Bericht 2% gewijzigd door DeParo op 03-11-2012 18:02:29 ]