Aanranding of eigen schuld?

Beste Fok,

Ik zit ergens mee, en ik kan het gevoel niet wegnemen. Ik heb hier even een kloon voor aangemaakt, ik hoop dat ik het in het goede forum post. Beetje lang verhaal wel:

Twee weken geleden ging ik uit met twee vrienden, en voor de rest mensen die ik niet zo goed kende. Ik had daarvoor een rot avond gehad, veel stress en ik had zin om een avondje te ontspannen en lekker te dansen. Er stonden op een gegeven moment een paar jongens naast mij en mijn vriendinnen nogal lang te staren, maar we besteedden daar verder geen aandacht aan. We waren met een groep, we waren aan het dansen en we hadden verder geen interesse in mannelijke aandacht, sowieso omdat twee van ons een relatie hebben, waaronder ik.

Later op de avond waren mijn twee vriendinnen even verdwenen (naar het toilet/drinken halen) en ik stond met de rest van de groep, waarvan iedereen elkaar nogal goed kende, maar ik viel daar redelijk buiten. Ik was ook nogal dronken en wilde eigenlijk even gaan zitten, maar durfde niet zo goed alleen, voelde me gewoon erg ongemakkelijk. Naast mij stond een van de jongens die eerder zo had gestaard, maar hij stond vriendelijk te lachen. Ik riep naar hem dat ik de muziek kut vond en hij gaf me gelijk, en vroeg of ik iets wilde drinken. Ik was blijkbaar erg naïef en zei dat dat goed was, ik was allang blij dat ik even weg kon van die groep en dacht zelf helemaal niks bij dat het een jongen was en dat hij eerder zo om zich heen had staan staren, zoekend naar een prooi.

Ik liep met hem mee en we gingen zitten, en hij begon al nogal snel met flirten, en ik zei gelijk dat ik een vriend had en dat ik er niet in geïnteresseerd was. Dat heb ik meerdere keren gezegd. TOCH liep ik even met hem mee naar buiten toen hij dat herhaaldelijke keren had gevraagd, en dat had ik absoluut niet moeten doen, maar ik was dus echt ver heen. Maar ik wilde echt niks met die jongen.

Toen we buiten waren begon hij mij te zoenen, en ik liep weg maar hij pakte me bij mijn arm en trok me terug, en hij trok mijn rok omhoog en duwde zijn handen in mijn panty (dit stukje heeft de hele tijd in mijn hoofd rondgespookt, de manier waarop hij dat deed). Ik zie mezelf als ik dit terug afspeel nog steeds in mijn panty staan. Eerst het ondergaan, dan zijn handen wegduwen, mijn rok proberen terug te duwen maar verder gewoon niet weg kunnen komen.

Op een gegeven moment kwam er een portier die zei dat we ergens anders moesten staan, en hij zei: "ja maar zij gaat vreemd, en wil niet dat anderen haar zien". Ik voelde me verschrikkelijk, ben gelijk weggelopen en hij liep achter me aan, vloekend. Hij heeft me nog een drankje geprobeerd te geven en werd gefeliciteerd door zijn vrienden dat hij had 'gescoord'. Hij bleef zich opdringen en ik moest 'nee' blijven zeggen en toen hield hij uiteindelijk op. Ik heb daarna een halfuur voor me uit zitten staren, misselijk en niet goed beseffend wat er nou gebeurd was. Toen ben ik naar een van mijn vriendinnen gegaan en kwam ook het besef dat ik was 'vreemdgegaan'. Dezelfde jongen zag ik ondertussen met verschillende andere meisjes aan de gang.

Ik ben alleen naar het huis van mijn vriend gegaan, heb hem ondertussen overstuur gebeld dat ik er aan kwam en gelijk thuis verteld dat ik door iemand gezoend was, en ook gezegd dat ik vond dat ik dacht dat ik die jongen daar gelegenheid tot had gegeven, te lang bij hem ben blijven zitten. Mijn vriend reageerde rustig, maar ik bleef met een ontzettend schuldgevoel zitten. Ik hou ontzettend veel van hem en wil gewoon niemand anders, en toch was dit gebeurd. Voor mezelf onvergeeflijk. Ik dacht dat daar het nare gevoel vandaan kwam, maar ik besefte me na het keer op keer afspelen en een naar, misselijk gevoel bij het denken aan zijn gezicht en zijn handen zie zich in onder mijn kleren dwongen dat het vooral dat was.

Wat kan ik hier mee doen? Ik ben daar blijven staan, ben zelfs met hem meegelopen. Ik ben degene die hem aansprak, zij het zonder enige intenties. Ik vind dat de schuld voor een groot deel bij mezelf ligt. En nu ik het zo uittyp, lijkt het misschien niet zo'n big deal. Toch blijf ik misselijk, kan ik het niet uit mijn hoofd zetten en slaap ik slecht. Moet ik het gewoon vergeten, of toch aan iemand vertellen?

[ Bericht 0% gewijzigd door tinseltje op 29-10-2012 09:00:31 ]

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 08:46 schreef Lienekien het volgende:
De volgende keer misschien niet zoveel drinken.

Dat is zeker iets waar ik inderdaad op ga letten.

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 08:51 schreef AldoTheApache het volgende:
Het is niet netjes van die gast, maar ook wel een beetje je eigen schuld

Hoe oud ben je als ik vragen mag?

Begin 20, maar ik kan soms erg naïef en dom zijn. Dat zeg ik niet als excuus, het is meer iets wat ik van mezelf weet en waarvan ik denk dat ik onderhand beter zou moeten weten.

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 08:50 schreef Murdera het volgende:

[..]

Dat niet, maar het is natuurlijk wel echt oerstom om mee naar buiten te gaan, daarmee geef je toch aan dat je wel wil.

Dat is dus wat ik zelf ook vind, maar wat er uiteindelijk gebeurd is was gewoon naar, en ik wist zelf dat ik niet wilde. Maar ik vind dus dat ik dat tegenover hem met dat meelopen niet duidelijk genoeg heb laten merken.

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 08:55 schreef AldoTheApache het volgende:

[..]

ok, dan is het goed

Want het was naïef en dom om mee naar buiten te gaan Is je vriend nog steeds bij je?

Ja.