Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 207

Ja natuurlijk. En zoals hier ook altijd gezegd wordt, je wilt ook geen strijd krijgen aan tafel ...

Maar ik geloof wel in 'leren eten' en in die zin ook in het soms toch een beetje dwingen. En dan heb ik het uiteraard niet over in de mond proppen.

Ik merk niet dat het hier zo vaak over eten gaat, tenzij het echt een probleem is.
Maar misschien lees ik hier gewoon niet vaak genoeg.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:01 schreef groofskendezoveelste het volgende:

Maar ik geloof wel in 'leren eten' en in die zin ook in het soms toch een beetje dwingen. En dan heb ik het uiteraard niet over in de mond proppen.

Ik geloof meer in voorleven, goede gewoontes en vanzelfsprekendheid. We aten vanavond risotto met gegrilde paprika. Ivan eet al sinds zijn dreumestijd groentes slecht, maar toch zijn we hem groentes aan blijven bieden, schiften we ze niet uit zijn eten en eten we ze zelf ook. De paprikarisotto ging schoon op. Hij eet tegenwoordig weer steeds meer groentes, zonder enige vorm van aandringen.

Fijn!

Ik kan dat hier niet meer testen, omdat ik dus wel heb aangedrongen.

Ik denk dat gezonde kinderen die niet eten wél gewoon groeien. Ze worden hooguit wat licht. En ze gaan echt wel eten als ze trek hebben.

Appelsap is wel een notoire peuterdiarree veroorzaker. En ik denk dat chocolademelk en appelsap wel degelijk bijdragen aan (de kans op) overgewicht. mijn oudste kreeg ook een pakje chocolademelk mee omdat ik een soort calciumnood voelde. dit schooljaar neemt hij echter een halve liter water mee ipv die chocolademelk en je ziet het tóch. Zelfs nu hij 6 boterhammen eet ipv 4. Nou heeft hij een gezond gewicht verder hoor, maar echt wel wat aanleg voor vet op z'n buik enzo.

Maar ik hou me wel aan het principe dat je ook tussendoortjes moet "leren" eten. Dus idd, uit school een koekje bij de thee/water/ranja. En op bevel van de tandarts ook gelijk een snoepje erbij.

Hier gingen groentes een tijdje makkelijker als ze er in kleine stukjes doorheen gemixt werden, prima, maak ik van kip, rijst en boontjes voor hem toch een door elkaar gehusseld maaltje ipv alles los.

Geen probleem, hij eet gewoon met de pot mee, en of die losse groentesmaak nou wel of niet geproefd wordt vind ik minder van belang.

Haha, ik geef het niet voor calcium mee hoor, maar gewoon voor de lekker. Ze is er dol op.

Ze blijft trouwens juist heel erg licht, en eet dus gezonde dingen ook als een bouwvakker, dus wat dat betreft maak ik me echt geen zorgen. Ze is 17 kilo nu bij een lengte van 1m10.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:10 schreef Leandra het volgende:

Geen probleem, hij eet gewoon met de pot mee, en of die losse groentesmaak nou wel of niet geproefd wordt vind ik minder van belang.

Oh, daar maal ik juist weer minder om. Ik heb liever dat ze groentes wel écht leren herkennen, eten en waarderen. Al hoeven ze ook echt niet alle groentes te eten. Ik vind zelf sommige dingen ook echt vies en wil die niet eten.

Ik vind het dan weer belangrijker dat hij bij zo'n maaltijd zowel de kip als de rijst als de boontjes binnenkrijgt, en niet selectief voor het lekkere gaat en de boontjes laat liggen.

Maar het is een probleemloze eter, er is vrijwel niets wat hij niet eet, en als hij een keer iets niet wil hebben is het ook prima.
Als hij een keer helemaal niets wil hebben is het ook prima.
Maar als hij het met genoegen opeet als het met rijst en kip in een hap zit dan zou ik niet weten waarom ik het niet zo zou doen.

Hij eet grapefruit, olijven, eigenlijk alles wat wij ook eten.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 19:40 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Mignonne,

Ik vind dat wel echt als heel erg weinig klinken hoor, ik zou er heel bezorgd van worden. De enige keer dat die van mij zo weinig at, kreeg hij twee dagen later met spoed buisjes in het ziekenhuis.

Hier varieert het heus ook wel iets, maar zo weinig heb ik dus echt pas één keer meegemaakt.

Het ís ook weinig klopt. En bezorgd, tsja,ik denk dat je niet moet vergeten dat ze toch best wel erg ziek is. Of was of hoe je het ook wilt noemen, het is iets chronisch natuurlijk. Maar goed, Zoals R. zich blijkbaar voelde vlak voor de buisjes, zo voelt zij zich al maanden. Er is alleen zo bagger weinig aan te doen. Ik bied aan, de hele dag door, we voeren hier en daar ook wel eens, we kopen en koken dingen waarvan we weten dat het een succes is (of was) enz.

Het probleem is wel een beetje dat ze, nu die darmen beschadigt zijn, ook geen kont opneemt en maar weinig kan hebben qua verteren, weigering is een natuurlijke reactie en het zou me niet verbazen als ze de link is gaan leggen tussen eten en buikpijn. Gaat weer over met veel geduld, weinig dwang en vooral veel 'in haar straatje' koken. Aldus de diëtiste en de kinderarts. En zelf heb ik daar eigenlijk ook wel vertrouwen in dat het weer over gaat.

Ik kan er weinig méér aan doen dan we nu doen eigenlijk.

En ze leeft nu zo vreselijk op sinds ze geen gluten weer krijgt, t is echt een wonderlijk verschil, het plezier in eten komt wel weer denk ik.

Mijn kind krijgt dus best wel een speculaasje als het in huis is maar is net zo blij met de kaakjes die oma altijd in huis heeft.
Ik geloof niet zo in het als ik hem één keer een speculaasje geef wil hij nooit meer wat anders. Sterker nog, hij bewijst regelmatig dat deze stelling totaal niet op gaat.

Ik vind de toon waarop er over eten en drinken gepraat wordt hier altijd een beetje vervelend.
Ik onthoud me dan ook van verdere discussie geloof ik.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:26 schreef mignonne het volgende:

[..]

Het ís ook weinig klopt. En bezorgd, tsja,ik denk dat je niet moet vergeten dat ze toch best wel erg ziek is. Of was of hoe je het ook wilt noemen, het is iets chronisch natuurlijk. Maar goed, Zoals R. zich blijkbaar voelde vlak voor de buisjes, zo voelt zij zich al maanden. Er is alleen zo bagger weinig aan te doen. Ik bied aan, de hele dag door, we voeren hier en daar ook wel eens, we kopen en koken dingen waarvan we weten dat het een succes is (of was) enz.

Het probleem is wel een beetje dat ze, nu die darmen beschadigt zijn, ook geen kont opneemt en maar weinig kan hebben qua verteren, weigering is een natuurlijke reactie en het zou me niet verbazen als ze de link is gaan leggen tussen eten en buikpijn. Gaat weer over met veel geduld, weinig dwang en vooral veel 'in haar straatje' koken. Aldus de diëtiste en de kinderarts. En zelf heb ik daar eigenlijk ook wel vertrouwen in dat het weer over gaat.

Ik kan er weinig méér aan doen dan we nu doen eigenlijk.

En ze leeft nu zo vreselijk op sinds ze geen gluten weer krijgt, t is echt een wonderlijk verschil, het plezier in eten komt wel weer denk ik.

Nou, lijkt me heel raar om je te beseffen dat ze eigenlijk zo ziek is/ was. En je bent zo dapper zelf. Ik vind het zo knap klinken altijd, hoe jij en jullie er mee omgaan. En ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die denkt of vindt dat jullie meer zouden moeten doen of proberen. Jee, nee!

E. had geen beter huisje kunnen vinden dan die ze nu heeft met haar papa en mama. Helemaal mee eens

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:28 schreef laziness het volgende:
Mijn kind krijgt dus best wel een speculaasje als het in huis is maar is net zo blij met de kaakjes die oma altijd in huis heeft.
Ik geloof niet zo in het als ik hem één keer een speculaasje geef wil hij nooit meer wat anders. Sterker nog, hij bewijst regelmatig dat deze stelling totaal niet op gaat.

Ik vind de toon waarop er over eten en drinken gepraat wordt hier altijd een beetje vervelend.
Ik onthoud me dan ook van verdere discussie geloof ik.

ik denk altijd maar dat het op de lange termijn niet zoveel uitmaakt, alleen wat je ze aanleert. Mijnese lusten ook álle koekjes.
En ik heb wel geprobeerd ze bewust te leren eten. maar ze ook gewoon lekkers gegund. Verboden vruchten lonken nou eenmaal harder dan dingen die je (met mate) mag. maar goed, mijnese zijn al eeuwen geen dreumesen meer.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:28 schreef laziness het volgende:
Mijn kind krijgt dus best wel een speculaasje als het in huis is maar is net zo blij met de kaakjes die oma altijd in huis heeft.
Ik geloof niet zo in het als ik hem één keer een speculaasje geef wil hij nooit meer wat anders. Sterker nog, hij bewijst regelmatig dat deze stelling totaal niet op gaat.

Ik vind de toon waarop er over eten en drinken gepraat wordt hier altijd een beetje vervelend.
Ik onthoud me dan ook van verdere discussie geloof ik.

Ja, dat gevoel heb ik ook. Daarom krijg ik juist de neiging om me er wel mee te bemoeien. Stom natuurlijk. Maar er zijn denk ik echt, ook op dit vlak, meerdere wegen die naar Rome leiden. Of je nou wel of niet pureert, of je nou de nadruk legt op van alles wat binnenkrijgen, of juist de behoefte van het kind volgen,... de meeste kinderen zullen heus gewoon opgroeien tot gezonde eters. En dan denk ik dat voorleven uiteindelijk ook de key is.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:38 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

ik denk altijd maar dat het op de lange termijn niet zoveel uitmaakt, alleen wat je ze aanleert. Mijnese lusten ook álle koekjes. En ik heb wel geprobeerd ze bewust te leren eten. maar ze ook gewoon lekkers gegund. Verboden vruchten lonken nou eenmaal harder dan dingen die je (met mate) mag. maar goed, mijnese zijn al eeuwen geen dreumesen meer.

De mijnesen ook, en ook alle toetjes en sapjes .

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:38 schreef groofskendezoveelste het volgende:

[..]

Ja, dat gevoel heb ik ook. Daarom krijg ik juist de neiging om me er wel mee te bemoeien. Stom natuurlijk. Maar er zijn denk ik echt, ook op dit vlak, meerdere wegen die naar Rome leiden. Of je nou wel of niet pureert, of je nou de nadruk legt op van alles wat binnenkrijgen, of juist de behoefte van het kind volgen,... de meeste kinderen zullen heus gewoon opgroeien tot gezonde eters. En dan denk ik dat voorleven uiteindelijk ook de key is.

En voor de goede orde: ik ben dus niet tegen chocolademelk. ik ben voor dingen doen die bij je passen. en lekker je eigen normen en waarden volgen.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:39 schreef groofskendezoveelste het volgende:

[..]

De mijnesen ook, en ook alle toetjes en sapjes .

én chips!

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:40 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

En voor de goede orde: ik ben dus niet tegen chocolademelk. ik ben voor dingen doen die bij je passen. en lekker je eigen normen en waarden volgen.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:26 schreef mignonne het volgende:

En ze leeft nu zo vreselijk op sinds ze geen gluten weer krijgt, t is echt een wonderlijk verschil, het plezier in eten komt wel weer denk ik.

Het klinkt alsof je fijn en realistisch advies hebt gehad van de diëtist. En dat er weer een goede relatie opgebouwd moet worden met eten klinkt plausibel. Ze moet er weer vertrouwen in krijgen, leren dat wat vroeger bepaalde gevolgen had dat nu niet meer heeft.

Heb je enig idee op welke leeftijd dit gemiddeld genomen gediagnosticeerd wordt?

Hier nog een meisje dat de meeste dagen vrijwel alles eet, al weet ik dat dat best kan veranderen binnenkort.

Ik geef avg altijd apart van elkaar, omdat ik wil dat ze de smaak van zowel groente, vlees als aard apart van elkaar leert kennen. Dingen als pasta, ovenschotel en rijst zitten sowieso al vaak door elkaar. Ze eet heel graag aard en groente en haar vlees voert ze het liefst aan de katten en eet ze maar 2/3 stukjes van.

En voor de rest zit er een verschil in je kind niets gunnen en je kind dingen geven die niet goed voor hem/haar zijn. Ik hou persoonlijk mijn kind graag zo lang mogelijk puur en gezond en ver van alle rommel die er te koop is. Ze kan voorlopig nog niet zelf beslissen wat wel of niet goed voor haar is en dus doe ik dat naar beste kunnen.
Er zijn best uitzonderingen, zo mocht ze afgelopen weekend een klein stukje vers gebakken cake bij haar oma.
En voor alsnog heb ik een kind dat goed eet/slaapt/speelt, nooit ziek is en keurig groeit, dus voor ons is dit de juiste weg .

@Claudia, dank voor de info, ik was er nog niet aan toegekomen om iets op te zoeken. Ik hou het maar bij een bekertje aangelengd vers sap en voor de rest water of rooibosthee.

@Mignonne, ik denk dat jullie kleine smurf een klein 'eet trauma' heeft opgelopen. Van eten krijg je buikpijn, dus eten is niet zo handig om te doen.
Ik denk dat als ze een tijdje klachtenvrij is het vanzelf beter met haar zal gaan en dat ze gaat bedenken dat eten ook kan zonder nare gevolgen. Heeft ze momenteel nog buikpijn?
Moeilijk lijkt het me hoor, want je weet nu wat ze wel mag en het liefst zou je haar natuurlijk flink te eten geven zodat ze weer goed groeit en weer energie voor tien heeft.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:47 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het klinkt alsof je fijn en realistisch advies hebt gehad van de diëtist. En dat er weer een goede relatie opgebouwd moet worden met eten klinkt plausibel. Ze moet er weer vertrouwen in krijgen, leren dat wat vroeger bepaalde gevolgen had dat nu niet meer heeft.

Heb je enig idee op welke leeftijd dit gemiddeld genomen gediagnosticeerd wordt?

Loopt enorm uiteen omdat het niet iets is waarmee je geboren wordt maar wat je ook later kunt ontwikkelen. Even kort door de bocht, jij kunt over een jaar ook coeliakie krijgen, dat betekent niet dat je het al 25 jaar (toch? ) hebt gehad, maar dan heb je het ineens ontwikkeld.

Er zijn veel bejaarden die onverklaarde osteoporose enzo hebben die gediagnosticeerd worden, veel vrouwen van onze leeftijd (vrouwen zijn in de meerderheid sowieso), en veel kleine kinderen. Over kindjes had ik wel iets gelezen, ik dacht dat er gemiddeld wel een jaar tot een paar jaar zat tussen klachten en diagnose.

Oh Mignonne, ik zag bij Appie dat ze heel veel glutenvrije dingen in de 35% bak hadden liggen met best nog goede houdbaarheid. Word je daar blij van als ik zulks meeneem en opstuur? of zeg je van laatmaar.

Mijn opa kreeg het toen hij 68 was!

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:51 schreef mignonne het volgende:

[..]

Loopt enorm uiteen omdat het niet iets is waarmee je geboren wordt maar wat je ook later kunt ontwikkelen. Even kort door de bocht, jij kunt over een jaar ook coeliakie krijgen, dat betekent niet dat je het al 25 jaar (toch? ) hebt gehad, maar dan heb je het ineens ontwikkeld.

Er zijn veel bejaarden die onverklaarde osteoporose enzo hebben die gediagnosticeerd worden, veel vrouwen van onze leeftijd (vrouwen zijn in de meerderheid sowieso), en veel kleine kinderen. Over kindjes had ik wel iets gelezen, ik dacht dat er gemiddeld wel een jaar tot een paar jaar zat tussen klachten en diagnose.

Ik heb het idee dat je door je alertheid een relatief vroege diagnose hebt en er een hoop potentieel leed mee voorkomt. Of is het niet ongewoon vroeg?

En sodeju, ik wist niet dat je het op latere leeftijd alsnog kunt krijgen.