In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Jij maf mens! Dat is nergens voor nodig joh. Ik heb wat dat betreft gewoon geluk dat ik op mijn moeder lijk, die gaat precies zo om met tegenslagen en verdriet. Maar daar is heul geen respect voor nodig.quote:Op dinsdag 16 oktober 2012 20:41 schreef .Sparkling. het volgende:
Coco, ik had het toen al maar nu nog steeds: diep respect voor hoe jij omgaat met de situatie. Je komt zo sterk over!
Eerder respect voor vrouwen voor wie de impact heel wat zwaarder is en langduriger, en die ook maar gewoon doorgaan!
Iedereen doet 't gewoon op z'n eigen manier
Ik snap ook dat er dames zijn die iets dergelijks echt moeten verwerken en gelukkig doet iedereen zulke dingen op de manier waar hij/zij zich goed bij voelt.
Even een
voor de dames die het kunnen gebruiken.Fieder, ook voor jou een rare dag vandaag denk ik zo.
_NIKKI_, wat verdrietig. En nu? Moet je wachten tot het vanzelf komt, of krijg je hulp daarbij?
Kursor, ik las in het vorige topic dat je een dagboek bijhoudt
. Ik vroeg dat omdat ik er zelf altijd zoveel aan heb. Niet zo zeer om het weer eens terug te lezen, maar wel om -letterlijk- mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen. Ik las ook dat je nu bij je curretage bent en niet verder komt? Je kan dat natuurlijk even overslaan en schrijven over hoe je je nu voelt en dan later de stukken inhalen...Het is een suggestie hoor, je hoeft het niet te doen
. Ik ben alleen heel enthousiast over de helende werking van een dagboek!Ik had vlak voor mijn eerste mk een documentaire gezien over een meisje met een half gezicht. en wat een gedoe dat was met operaties en alles. En over hoe dat kon ontstaan en toen was er een dokter aan het woord en die zei: "In 99% van de gevallen word dit een miskraam, dit is dus een geval van een slecht werkend lichaam van de moeder!" En daar moest ik steeds weer aan denken tijdens mijn miskramen.
_NIKKI_ ik heb even niet meegelezen in Z&G en nu zie ik jou opeens hier posten
ga morgen even uitgebreid teruglezen, maar voor nu alvast sterkte en een Ik hoop hier later te lezen dat het je is meegevallen.
Heb lood in m'n schoenen...
Nikki, jij ook sterkte meis...
zand
Twee uur later vond ik dat ik wel weer naar huis kon, en toen de zuster mij aangekleed en al op de kamer aantrof, mocht het van haar ook
.Tot slot nog een controle echo gehad en die zag er keurig uit.
The worst is over, ik ben enorm opgelucht
Ik moet morgen voor een echo, tenminste, als ik het nog op zo'n korte termijn geregeld krijg. Brussel kan wel dingen willen, maar het ziekenhuis hier moet wel plek hebben. Ik ben stiekem best blij met een echo, gewoon om echt even met eigen ogen te zien wat er daar aan de hand is. Het is een beetje onwerkelijk ofzo nu. Ik ben ook een beetje aan het nadenken geslagen over wat ik dan wil qua afwachten of toch met medicatie opwekken, maar ik ben er nog niet uit. First things first, eerst de echo maar doen.
Nikki; fijn dat je morgen voor een echo kunt. Het is confronterend, want dan krijg je al dan niet de bevestiging. Maar ik vond het zo fijn om te weten waar ik aan toe was. Eerst idd maar de echo afwachten en dan plan de campagne maken. Veel succes
Nu lekker uitrustenNikki is het nog geregeld? Zo ja; succes vandaag
Lief dat je het vraagtquote:
Zand, hoe is het nu met je? Voel je je al wat beter na een nachtje slapen?
. Mentaal gaat het weer wat beter (hoewel ik er wel 'last' van heb dat ik me weinig kan herinneren van gisteren), fysiek valt het nog wat tegen, ben ontzettend moe en heb nergens zin in. Ik hang vandaag maar een beetje op de bank, komt wel weer.Ik ben vooral opgelucht dat het voorbij is en goed is gegaan, dat gevoel overheerst gelukkig
.Nikki, hoe is het met jou?
quote:
Lieve zand, het is geweest! Kom nu maar lekker bij en ga het een plekje geven. Het is niet niks
dank je.Ik was ongepland zwanger. We hebben eerst overwogen de zwangerschap te beëindigen. Uiteindelijk toch besloten de natuur zijn gang te laten gaan.
Vanmorgen had ik de eerste echo. Ik zou 9+1 zwanger moeten zijn, het vruchtje is echter bij 8+1 gestopt met groeien en er is geen hartactiviteit.
Ik wacht een week of de miskraam vanzelf komt, zo niet, dan krijg ik een currettage.
Het is heel dubbel. We wilden dit kindje in eerste instantie niet, Ik heb ook nooit op een roze wolk gezeten. En toch begonnen we aan het idee te wennen en werd het kindje steeds meer welkom. Maar het heeft niet zo moeten zijn.
Ik ben verdrietig en opgelucht tegelijk.
Malo wat ontzettend klote. ondanks dat het kindje niet gepland was heb je het toch in je hart gesloten. ik hoop voor je dat de mk gewoon vanzelf op gang gaat komen en een curretage niet nodig blijkt.
hier wil het ziekenhuis in nederland geen echo maken als ik geen klachten heb. aangezien ik die niet heb wordt het dus aanstaande maandag pas een echo. op zich ook prima. alleen hoop ik niet dat de mk dan in volle gang is ofzo, want met al dat bloed een echo lijkt me ook niet lekker.
Je stelt je toch in op iets wat gaat komen, en dan komt het niet. Ik vind dat zelf nog wel het moeilijkste... Heb je al met de gyn overlegd? En zijn medicijnen geen optie voor je?
Sterkte
Daar hoef je je echt niet druk om te maken. Ik had hetzelfde, vloeide als een gek toen ik een echo kreeg. Ik zei nog van te voren tegen de gynaecoloog dat ik het wat gênant vond omdat ik vloeide, maar hij zei dat hij dagelijks meerdere vrouwen zag met bloedverlies, en dat het bij zijn vak hoorde. "Had ik maar een ander vak moeten kiezen", zei hij. Toen vond ik het zelf niet zo erg meerquote:
hier wil het ziekenhuis in nederland geen echo maken als ik geen klachten heb. aangezien ik die niet heb wordt het dus aanstaande maandag pas een echo. op zich ook prima. alleen hoop ik niet dat de mk dan in volle gang is ofzo, want met al dat bloed een echo lijkt me ook niet lekker.
.Ik ben alleen bij de verloskundige geweest. Medicijnen doen ze liever niet, omdat er dan vaak een gedeelte achterblijft en er toch een currettage nodig is.quote:Op donderdag 18 oktober 2012 13:04 schreef zandsculptuur het volgende:
MaLo, wat verdrietig en dubbel
Je stelt je toch in op iets wat gaat komen, en dan komt het niet. Ik vind dat zelf nog wel het moeilijkste... Heb je al met de gyn overlegd? En zijn medicijnen geen optie voor je?
Sterkte
[..]
Daar hoef je je echt niet druk om te maken. Ik had hetzelfde, vloeide als een gek toen ik een echo kreeg. Ik zei nog van te voren tegen de gynaecoloog dat ik het wat gênant vond omdat ik vloeide, maar hij zei dat hij dagelijks meerdere vrouwen zag met bloedverlies, en dat het bij zijn vak hoorde. "Had ik maar een ander vak moeten kiezen", zei hij. Toen vond ik het zelf niet zo erg meer
Ik heb er zelf geen problemen mee nog een week te wachten. Ik mocht ook eerder bellen als ik het eerder 'zat' ben om te wachten.
Ik voel me vreemd nu
. Ben gewoon lekker aan het werk, maar op de achtergrond denk ik telkens aan het kindje dat er niet mocht zijn. Ik hoop dat de MK snel komt, dan kan ik het echt afsluiten.Ik dacht echt, mens, als je toch eens wist!
Zometeen ga ik lekker tennissen, even mijn hoofd leeg maken. Het gaat geestelijk best goed, maar even een leeg hoofd zou wel fijn zijn.
.Nikki, hopelijk doet jouw lichaam snel wat het moet doen.
Ik wil morgen een Pandora bedeltje kopen als nagedachtenis aan het kindje dat er niet komt. Is dat gek?
. Het voelt een beetje hypocriet, omdat we het eerst niet wilden en ik het nu juist niet wil vergeten ..Zo'n bedeltje kopen vind ik niet gek hoor, je voelt het zoals je het voelt, toch? En wat je in het andere topic schreef, het is wel een kindje dat er nooit zal zijn en dat is verdrietig.
Hebben jullie het niet aan mensen verteld? Ik vond het juist fijn mijn verhalen en verdriet te kunnen delen met familie en een paar dierbare vrienden. Het voelt achteraf soms net alsof het nooit is gebeurd, alsof ik nooit zwanger was en er nooit een kindje zou komen. Bijna alsof ik de boel voor de gek heb gehouden. De mensen om me heen helpen me er aan herinneren dat het toch echt gebeurd is en dat vind ik wel prettig.
Hier gaat 't redelijk, ben alleen erg moe en alles loopt enorm door elkaar heen. Binnenkort ga ik maar eens opschrijven wat er wanneer is gebeurd, en samen met mijn vriend een reconstructie maken van gisteren. Ben nu nog enorm warrig.
voor iedereen die het nodig heeft.Wij hebben aan niemand verteld dat ik zwanger was, en ik heb ook niet de behoefte nu te vertellen dat ik zwanger wás
. Ligt allemaal ook een beetje moeilijk momenteel, mijn ouders hebben hun eigen medische sores op dit moment, die wil ik er niet mee lastig vallen. En de zus van mijn schoonzus is al jaren bezig via de MMM zwanger te worden. Dus met mijn broer wil ik het ook niet delen. Beste din zit een paar weken in het buitenland. Ik denk dat ik genoeg heb aan mijn vriend en ik heb ook veel aan dit forum.Het tennissen net was heerlijk
. Ik kreeg wel een steek in mijn buik en toen dacht ik, het zal toch niet NU gebeuren? 
. Ik denk dat ik de komende tijd maar een dik maandverband in doe als ik de deur uitga, het kan natuurlijk wel elk moment gebeuren. als jij het fijn vind om een bedeltje te kopen ter 'nagedachtenis' van dit kindje dan is dat niet gek toch? Dat het geen geplande zwangerschap was betekent niet dat je er nooit een gevoel bij hebt gehad. Doen en koesteren! voor de andere meiden. Ik blijf het confronterend vinden hoe herkenbaar veel gevoelens zijn..Heb de echofoto's net nog eens goed bekeken. Het vruchtje lijkt meer op een jong eendje dan op een kindje in wording
. Ons arme kleine kuikentje . Heb slecht geslapen vannacht, had allemaal drukke dromen. Ga nu lekker de stad in, dik maandverband kopen voor als de MK komt :| en een mooie bedel uitzoeken.
MaLo. Dik maandverband heb ik zelf helemaal niet nodig gehad. Ik ben tampons gewend, dus ren naar het toilet bij elk beetje dat voelt als doorlekken
. Ook al waren je gevoelens vanaf het begin al heel dubbel, mag je verdriet er nu gewoon zijn natuurlijk. Ik vind het een heel mooi idee van dat bedeltje. Sterkte Tja, ik gebruik normaliter ook tampons, maar de vlos had het al over kraamverband
dus ik heb maar gewoon een pak dikke kotexmatrassen gekocht. Je kunt het maar beter wel in huis hebben dan niet . Heb een heel mooie toepasselijke bedel gevonden. Drie rondjes (die kunnen mijn vriend, dochter en ik symboliseren) met een hartje dat er los aan bungelt. En het mooie is dat mijn armband nu ook vol is.
Bij de eerste miskraam gebruikte ik eerst maandverband met vleugels voor in de nacht maar dat lekte steeds door. Toen heeft mijn zus een pak kraamverband gekocht voor mij en dat ging wel goed. Na een paar dagen werd het gelukkig minder en had ik weer genoeg aan het maandverband voor de nacht. Ik ben ook tampons gewend, maandverband voelt zo vies!!
Hebben jullie trouwens hCG getest na de miskraam?
. Hoe gaat het trouwens na een currettage, kun je snel weer aan het werk? Krijg je nog nacontroles? Ik zie mijn lichaam er wel voor aan dit vruchtje gewoon vast te houden, dus zou niet verbaasd zijn als het een currettage zou worden.
Bij mij is het twee dagen geleden, dus ik weet het ook nog niet preciesquote:
Geen idee, zover ben ik nog niet
Hoe gaat het trouwens na een currettage, kun je snel weer aan het werk? Krijg je nog nacontroles? Ik zie mijn lichaam er wel voor aan dit vruchtje gewoon vast te houden, dus zou niet verbaasd zijn als het een currettage zou worden.
, maar ik zou er rekening mee houden dat je zeker een paar dagen thuis moet blijven. In het ziekenhuis zeiden ze dat je rekening moet houden met 1 tot 2 weken, maar dat lijkt me wat overtrokken. Ik ben vandaag al voorzichtig aan weer wat gaan werken (ik werk vanuit huis) maar ga zo wel weer een middagdutje doen want ik ben doodop.Ok... Wat dat betreft zou het mooi zijn als het snel spontaan komt hier, ik heb de komende week vakantie. 1 a 2 weken lijkt mij ook best lang, zo'n grote ingreep is het (lichamelijk gezien) volgens mij ook weer niet. Maar van narcose moet je lichaam natuurlijk ook herstellen.quote:
[..]
Bij mij is het twee dagen geleden, dus ik weet het ook nog niet precies
Hier doen ze het trouwens onder plaatselijke verdoving, niet onder narcose.
Ik ben toen de volgende dag al meteen weer gaan werken. Ik voelde me op zich lichamelijk goed, en ik kon de afleiding wel gebruiken. De dag daarna (vrijdag) heb ik de middag toch maar vrij genomen om in een hoekje op de bank opgekruld een potje te janken ;-) Maar na dat weekend heb ik weer gewoon gewerkt...
Dan zal het herstel vast sneller zijn dan met narcose. Maar ik zou het echt niet anders gewild/gekund hebben...quote:
[..]
Ok... Wat dat betreft zou het mooi zijn als het snel spontaan komt hier, ik heb de komende week vakantie. 1 a 2 weken lijkt mij ook best lang, zo'n grote ingreep is het (lichamelijk gezien) volgens mij ook weer niet. Maar van narcose moet je lichaam natuurlijk ook herstellen.
Hier doen ze het trouwens onder plaatselijke verdoving, niet onder narcose.
Ik denk dat ik het wel trek onder plaatselijke verdoving. Narcose lijkt mij juist heel eng
. Ben een paar jaar terug aan mijn pols ook geopereerd onder regionale verdoving (hele arm verdoofd) en dat vond ik wel prettig. Maar ook dat zal weer van persoon tot persoon verschillen. Kan me ook wel voorstellen dat je bij een currettage het juist totaal niet mee wilt maken, het is toch (vooral geestelijk) een heel nare ingreep. Dan laat ik liever weer een cyste uit mijn pols halen Als ik een currettage moet wil ik ook weer een dosis Lorazepam vooraf! Kreeg ik bij de polsoperatie ook en daar werd ik heerlijk rustig van. Nu ik het me zo bedenk, met Lorazepam ga ik het zeker wel redden onder plaatselijke verdoving.quote:
Nee, ik wilde er helemaal niets van meemaken. Van de narcose heb ik ook niets gemerkt, ik sliep namelijk al door de kalmeringsmiddelen.
. Als ik maar kalmeringsmiddel krijg .Pfff ik had net enorme buikkrampen, ik dacht, begint het? Maar het was een acute diarree-aanval
Ik wil mijn lichaam terug
.Dat kan echt precies hetzelfde voelen hè? Hoe vaak ik niet dacht dat het begonnen was maar dat bleek alleen een flinke hoeveelheid lucht te zijn..quote:
Klinkt ook prima
Pfff ik had net enorme buikkrampen, ik dacht, begint het? Maar het was een acute diarree-aanval
Volgens mijn zus hoort het erbij. Ze zijn toch bezig geweest. Alleen indien je koorts krijgt moet je gaan bellen.quote:
Vraagje aan de dames die een curettage gehad hebben; steken in je buik na afloop, aan de zijkant, hoort dat erbij? Of zijn dat mijn darmen, of toch iets ernstigs?
Ik wil mijn lichaam terug
Dank je. Ja, koorts houd ik ook goed in de gaten, ik zit niet te wachten op een ontsteking.quote:
[..]
Volgens mijn zus hoort het erbij. Ze zijn toch bezig geweest. Alleen indien je koorts krijgt moet je gaan bellen.
Np.quote:
[..]
Dank je. Ja, koorts houd ik ook goed in de gaten, ik zit niet te wachten op een ontsteking.
Jaquote:
[..]
Dat kan echt precies hetzelfde voelen hè? Hoe vaak ik niet dacht dat het begonnen was maar dat bleek alleen een flinke hoeveelheid lucht te zijn..
. Ik heb altijd vrij veel last van mijn menstruatie en ik ben natuurlijk al een keer bevallen dus ik weet hoe het zou moeten voelen en dit leek er precies op . Nou ja, we wachten maar af.Zand, hopelijk is de pijn snel weg!
En het voelt zo rot om niet meer zwanger te zijn, ik mis m'n mini buikje en alle plannen... de smsjes naar m'n lief over babynamen, googlen naar inspiratie voor de babykamer... Ik wil dit niet...
Zandquote:
Ik zit er vandaag even een beetje doorheen, voel me nog steeds niet fit, maar ben zo flauw van het niks doen...
En het voelt zo rot om niet meer zwanger te zijn, ik mis m'n mini buikje en alle plannen... de smsjes naar m'n lief over babynamen, googlen naar inspiratie voor de babykamer... Ik wil dit niet...
Misschien lekker even met je lief uitwaaien in het bos of strand (weet niet waar je woont). Niet dat het iets oplost, maar misschien is je hoofd dan in ieder geval tijdelijk even leeg. Sterkte!
Zandquote:
Ik zit er vandaag even een beetje doorheen, voel me nog steeds niet fit, maar ben zo flauw van het niks doen...
En het voelt zo rot om niet meer zwanger te zijn, ik mis m'n mini buikje en alle plannen... de smsjes naar m'n lief over babynamen, googlen naar inspiratie voor de babykamer... Ik wil dit niet...
, ik snap wel dat je van het niets doen ook een beetje murw wordt. Ik heb sinds ik weet dat het hier mis zal gaan ineens enorme behoefte om bij mijn dochter te zijn, van haar te genieten en leuke dingen met haar te doen. Niet dat ik dat anders niet heb ofzo, maar nu des te meer. Ik hoop gewoon stiemen dat ze 's nachts wakker wordt zodat ik haar op kan halen en ze lekker bij me kan slapen. 
Maargoed, wij gaan als het weer een beetje mee wil werken morgen lekker naar Blijdorp. Gewoon even verstand op nul en beestjes kijken, heerlijk. en volgende week komt de makelaar. De afleiding was fijn Mijn borsten lijken iets minder gevoelig te worden. Heb nog wel harde schijven achter mijn tepels. Ik hoop dat dit een eerste teken is dat de MK toch uit zichzelf gaat komen.
Met mij gaat het weer wat beter, zowel fysiek als mentaal. Vanmiddag zijn lief en ik lekker even samen weg geweest en dat was wel even fijne afleiding
.
Morgen om 13:45 uur echo. Ik ben heel benieuwd wat we daar te zien gaan krijgen. Ik ga denk ik wel vragen om een foto, het lijkt me fijn om "iets" te hebben om bij het kindje wat er niet komt stil te staan. Of is dat raar?
Voorlopig heb ik in ieder geval nog geen teken van bloed/krampen of wat dan ook en mijn symptomen zijn ook niet minder. Niet dat ik veel symptomen had hoor, alleen wat zere borsten en kokhalzen bij tandenpoetsen of als ik me druk maakte. Ik ben bang dat ik m'n kans op een spontane mk gemist heb doordat ik door de ICSI/PGD de utrogestan tabletjes gebruikte.
Malo, dat afnemen van symptomen lijkt me "fijn" om te merken, hopelijk begint je lichaam deze week zelf aan een grote schoonmaak en kun je snel weer door naar een volgende ronde.
Zand, fijn dat jij ook een dagje met wat afleiding gehad hebt.
Ik vind het vragen om een foto absoluut niet raar.
Heel veel sterkte morgen
En ook knuffels en sterkte voor de andere dames
Van mij ook knuffels voor iedereen!
.Nikki, gewoon om een foto vragen hoor! Ik heb ook een foto van ons Kuikentje. Hou er wel rekening mee dat overleden vruchtjes niet altijd mooi op de foto willen komen. Omdat ze in elkaar kunnen schrompelen. Ons Kuikentje staat er ook niet zo mooi op
Ik heb ook nog geen symptomen van een naderende MK, mijn borsten doen momenteel zelfs weer flink pijn
. Ik let ook veel te erg op mijn lichaam nu. Toen ik nog 'gewoon' zwanger was, merkte ik niet zoveel aan mijn lichaam. Nu let ik op ieder signaal en ieder pijntje, in de hoop dat de MK komt.Edit: ik denk ook dat er bij mij weinig te zien is van een vruchtje hoor. Morgen zou 6 weken 6 dagen zijn en ik weet al een week dat het niet oké is. Ook als je niks ziet wil ik denk ik toch de foto hebben, gewoon om het idee dat "het" er toch echt zit/zat.
Malo, bij mij is het juist andersom. Toen ik nog "zwanger" was liep ik de hele dag als een soort maffe idioot op m'n borsten te duwen, om het uur naar de wc te gaan om te kijken of er niet toevallig bloed uit m'n doosch kwam (ik had natuurlijk wel bruinroze verlies, maargoed). Nu doe ik niets van dat alles meer. Ja 's ochtends por ik even in m'n tiet en denk dan: "oké hij doet nog pijn." Naar de wc gaan doe ik alleen nog als ik echt moet.SPOILERM'n dochter van 2.5 jaar oud had 'm trouwens "Fritsie" genoemd toen we tegen haar vertelden dat er een baby in mama's buik zat. Ik denk dat we 'm dus ook gewoon maar zo gaan "noemen".
. En ik had deze zwangerschap ook écht een stuk minder lichamelijke klachten dan bij mijn eerste zwangerschap. Bij mijn eerste zwangerschap zat ik ook de hele tijd op mijn borsten te duwen en iedere avond voor de spiegel te turen of ik al veranderingen zag aan mijn lichaam .Morgen ga ik weer proberen de draad van het dagelijks leven op te pakken. Zal wel even raar zijn weer, je bent er toch zo intens mee bezig geweest...quote:
Zand, wat fijn dat je je weer wat beter voelt. Het zal vast nog met ups en downs gaan, maar vandaag in ieder geval een up
Ik hoefde trouwens niet te vragen om een foto, de vlos vroeg zelf of ik een afdruk wilde hebben. En ze heeft ook nog echt haar best gedaan om Kuikentje er zo mooi mogelijk op te zetten.
Mijn vlos was verder ook trouwens superaardig. Had haar vóór de echo al verteld van mijn dubbele gevoelens over de zwangerschap en dat ik nog maar moest zien of alles goed was
en ze voelde mijn gevoelens na de echo heel goed aan. Ik wíst het ook gewoon. Vlak voor de echo wist ik van binnen al dat het niet goed zat (heb de dag voor de echo ook nog in Z&G gepost dat wat de uitkomst ook zou zijn, het goed zou zijn). Moeders weten dat vaak, zei de vlos ook.
Geduld is niet mijn sterkste kant
. Ik hoop zo dat de MK binnenkort uit zichzelf begint. Zo niet, dan bel ik woensdag de vlos voor een verwijzing voor een currettage, brrr.En voor de andere meisjes ook een
!quote:
Zand, t zal wel gek zijn maar toch een gelukkige dag gewenst morgen!
En voor de andere meisjes ook een
.Succes met de echo vandaag, Nikki.
MaLo, jij 'wist' dus ook van te voren al dat het niet helemaal goed zat? Ik wist het ergens diep van binnen ook, was eigenlijk helemaal niet verbaasd dat mijn echo niet goed bleek te zijn (wel verdrietig, uiteraard). Ik droomde ook al soms dat het mis ging, en had er helemaal geen goed gevoel bij. Op vakantie zeiden mensen: tot volgend jaar, dan met baby! En ik dacht alleen maar: dat zullen we nog wel zien. Ook de 'hoera wij zijn zwanger' mededeling naar onze families hebben we redelijk voorzichtig gebracht, veel minder 'vrolijk' dan gepland, en er steeds bij zeggen dat het nog mis kon gaan etc.
Ik heb het dus wel heel duidelijk aangevoeld, en ergens maakt me dat wel weer wat minder bang voor een volgende zwangerschap, want ik ben ervan overtuigd dat het dus ook gewoon wél goed kan voelen, als het met de zwangerschap wel in orde is
.Mja, ik denk dat het ook gewoon aan je persoonlijkheid ligt. Ben zelf vrij rationeel. Heb bij de eerste zwangerschap altijd een slag om de arm gehouden (omdat de kans op een miskraam nou eenmaal best groot is, iets van 10-15% tot aan de 12 weken, en 1/4 van alle vrouwen krijgt er in hun leven mee te maken), en toen ging het mis. Bij de tweede zwangerschap heb ik dat precies zo gehad, ben er zelfs (bij bloedverlies ronde de 6-7 weken) van overtuigd geweest dat het weer een miskraam was/werd. Maar toen zat ik er dus naast.quote:
Wat zijn jullie lief
Succes met de echo vandaag, Nikki.
MaLo, jij 'wist' dus ook van te voren al dat het niet helemaal goed zat? Ik wist het ergens diep van binnen ook, was eigenlijk helemaal niet verbaasd dat mijn echo niet goed bleek te zijn (wel verdrietig, uiteraard). Ik droomde ook al soms dat het mis ging, en had er helemaal geen goed gevoel bij. Op vakantie zeiden mensen: tot volgend jaar, dan met baby! En ik dacht alleen maar: dat zullen we nog wel zien. Ook de 'hoera wij zijn zwanger' mededeling naar onze families hebben we redelijk voorzichtig gebracht, veel minder 'vrolijk' dan gepland, en er steeds bij zeggen dat het nog mis kon gaan etc.
Ik heb het dus wel heel duidelijk aangevoeld, en ergens maakt me dat wel weer wat minder bang voor een volgende zwangerschap, want ik ben ervan overtuigd dat het dus ook gewoon wél goed kan voelen, als het met de zwangerschap wel in orde is
Oh, en daarnaast denk ik dat de meeste mensen wel eens een 'wat als' gevoel hebben, of zich zorgen maken. En áls het dan mis gaat, dan lijkt het dus alsof ze het van tevoren al aanvoelden.
Tenminste, dat is mijn theorie
Oh, en zand, zelfs met die insteek kan het ook gewoon goed voelen
Dus wat dat betreft no worries.Daar gaan we vanuit!quote:
Ja wie weet is het ook wel een beetje nuchterheid, we zullen het bij de volgende zwangerschap hopelijk zien
Ik was bij de tweede zwangerschap overigens nog wat afwachtender. Dat is achteraf gezien misschien wel wat jammer, maar volgens mij ook wel logisch. Het is net wat minder vanzelfsprekend als het de eerste keer was, zeg maar.
Hoe gaat het trouwens vandaag? Valt het 'gewone leven' een beetje mee, voel je je ok?
. Ach, we zullen het allemaal wel zien. Ik ben wel een beetje nuchter als in; het is de natuur, en het loopt zoals het loopt (en mij valt niets te verwijten, ik heb me aan alle 'regels' gehouden, dit was gewoon domme pech).Ik kan me wat lastig concentreren vandaag, gelukkig heb ik geen hele drukke dag gepland
. Eigenlijk ben ik een beetje bang dat als ik er niet over praat, of er niet aan denk, ik het ga 'vergeten', dat het dan op de achtergrond raakt, en het net is alsof het nooit is gebeurd, alsof dit kindje er nooit is geweest . En die gedachte krijg ik maar niet uit mijn hoofd.Je gaat je eerste zwangerschap en je eerste kindje echt niet vergeten hoor Zand. Maar je gaat er ook niet meer dagelijks aan denken. Dat hoeft ook niet. Net als bij andere overleden familieleden. Het slijt, maar verdwijnen gaat het nooit. Zo denk ik er tenminste over
. Ik hoop, dat als er een hemel bestaat, wat ik zelf trouwens niet geloof, maar ik kan het mishebben dat dit kindje een mooi plekje krijgt bij mijn veel te jong overleden lieve tante. Het kan óók misgaan bij een zwangerschap die wel goed voelt, maar ik denk dat die kans kleiner is dan als het al niet goed voelt. Vrouwelijke intuitie is sterk en moet niet onderschat worden
. Ik vind het trouwens heel fijn om in dit topic te posten en te lezen, heb ook wat vorige delen doorgenomen. Het helpt me wel bij het vinden van een plaatsje voor deze gebeurtenis.
.Ja he, ook de vorige delen... iedereen heeft dezelfde vragen, twijfels, onzekerheden, het is fijn te lezen dat je niet de enige bent die dit meemaakt (terwijl het wel soms zo voelt).quote:
Ik vind het trouwens heel fijn om in dit topic te posten en te lezen, heb ook wat vorige delen doorgenomen. Het helpt me wel bij het vinden van een plaatsje voor deze gebeurtenis.
Inderdaad, je ziet ook telkens dezelfde dingen terugkomenquote:
[..]
Ja he, ook de vorige delen... iedereen heeft dezelfde vragen, twijfels, onzekerheden, het is fijn te lezen dat je niet de enige bent die dit meemaakt (terwijl het wel soms zo voelt).
.Ik ben geestelijk helemaal klaar voor de MK, het zou heel fijn zijn als het deze week kwam, omdat ik nu vakantie heb. Daarna ben ik weer gewoon aan het werk, en dan voelt het toch wel een beetje als een tijdbom. Straks gebeurt het op mijn werk
. Ik weet niet of je het echt aan voelt komen op het 'moment supreme', dan zou ik nog tijdig naar huis kunnen gaan, of dat je er echt door overvallen wordt.Achteraf gezien vind ik eigenlijk dat ik er te lang mee heb rondgelopen, een volgende keer even afkloppen zou ik toch eerder ingrijpen.
Heb jij al beeld van hoe lang je zou willen wachten tot het natuurlijk komt?
Hoelang heb jij alles bij elkaar doorgelopen?
Zand, volgens mij kom ik niet in aanmerking voor medicijnen, omdat ze dat tot 7 weken zwangerschap doen. Mijn vruchtje is met 8+1 gestopt met groeien. Anders had ik het ook wel eerst met medicatie willen proberen.
Hier in het ziekenhuis waren ze ook niet al te happig op medicijnen, maar ik wilde het zelf heel graag en toen zijn ze er in mee gegaan.
De succesratio is iets van 50-60% geloof ik.quote:
Misschien vergis ik me, ik meende dat ergens gelezen te hebben. Dat ze er niet happig op zijn begreep ik ook al, verhouding tussen succespercentage en pijn/lijden zou niet zo goed liggen.
Wat ik dan weer vreemd vind, is dat ze het niet (zoals bij een abortus, of een heel late miskraam/extreme vroeggeboorte) combineren met het hormoon mifepriston, want dan is de succesratio namelijk 98%. In het ziekenhuis konden ze mij hier geen antwoord op geven, dat deden ze gewoon niet.
Ik zal het eens navragen, als ik bij de gyn terecht kom
. De vermoeidheid die ik in het begin van de zwangerschap had, is helemaal weg, dat is wel fijn
. Ik heb weer energie voor 10. Ben de hele dag al lekker bezig en lig ook niet meer 's avonds om half 9 al op apegapen.(Ik schrok gisteren wel ineens van mijn eigen silhouet in de spiegel, zo zonder buikje. Raar hoe snel je daar aan went.)
Ik had een kindje van bijna 17 weken in m'n baarmoeder zitten (die met 11 weken gestopt was met groeien, maar nog wel heeft doorgeleefd tot zeker na 13 weken) en ik kreeg ook medicijnen.quote:
Dat is vreemd, want ze breken er ook wel eens zwangerschappen van 20+ weken mee af (kindjes die bijvoorbeeld na de SEO niet gezond bleken te zijn).
Hier in het ziekenhuis waren ze ook niet al te happig op medicijnen, maar ik wilde het zelf heel graag en toen zijn ze er in mee gegaan.
Ik ben 2 dagen nadat het geconstateerd werd een dagje opgenomen geweest en kreeg tabletten ingebracht en die wekten de 'bevalling' op. De avond voor het hele gebeuren moest ik een pil slikken welke het progesteron stopte oid.
Het ziekenhuis zei dat ik zelf kon wachten tot het zelf zou komen, of een curretage kon kiezen, maar ze raadden mij deze methode aan. En ik ben enorm dankbaar dat die mogelijkheid er was.
Een curretage is snel klaar en dan is het ook meer afgerond terwijl de pillen een wat langere nasleep hebben. Kans op veel krampen, grote stolsels noem maar op.
Maar het kan dan wel weer thuis en samen
Het is maar net wat je voorkeur heeft
Vond je het confronterend, de echo?
Hoe ver had je eigenlijk moeten zijn nu? Hopelijk komt het nu snel op gang.
(En ik hoop dat ik morgen woorden kan vinden om echt wat te zeggen. Vandaag mee zitten lezen op m'n werk. Dat combineert niet zo goed, zeker niet omdat ik m'n eigen verhaal nog steeds niet af heb en nog steeds veel herken in wat jullie schrijven wat gevoelens betreft)
kursor, neem je tijd.Kursor, ik heb je verhalen gelezen, heftig allemaal
Sterkte en als je weer wilt schrijven, we zitten er voor je Zand, ben je je eerste 'normale' dag goed doorgekomen?
Heb vanavond weer lekker getennist. Me lichamelijk uitleven doet me goed, en gaat nu ook beter dan een paar weken geleden, toen ik nog 'echt' zwanger was.
Kursor
, is toch niet erg. Je schrijft wat als het je lukt en anders niet. Hoe dan ook, het is goed. Ik denk dat iedereen dat hier vindt. Malo, fijn dat je lekker hebt kunnen tennissen!
Tot 12 weken mag je doorlopen zeg je, is het tot die tijd verantwoord?
Bij mij was er toen geen limiet, ik moest alleen temperaturen om te kijken of ik geen koorts kreeg en kreeg tussendoor een echo. Uiteindelijk ben ik dus ook pas het vruchtje verloren bij 15 weken.
Kursor, ik vind het niet meer dan logisch dat je je er niet zo toe kan zetten. Je zit er al zo lang middenin..
Malo, fijn dat je weer 'iets normaals' hebt kunnen doen. Je snapt vast wat ik bedoel
Even een naar/ranzig detail over de mk in een spoiler.
Gisteren heb ik best heel goed gedaan alsof het leven gewoon door gaat, alleen 's middags was ik erg moe en had ik even een dipje (meelezen in Z&G helpt dan even niet mee). Vandaag voel ik me eigenlijk weer als vanouds. Het vloeien is ook bijna gestopt, ik hoop dat het weg blijftSPOILERToen ik daadwerkelijk een deel van het vruchtzakje verloor, rook het wel naar, alsof het al echt aan het vergaan was. Dat was voor mij wel teken dat alles er zsm uit moest. Sorry voor het ranzige detail
.. Fijn dat je het gisteren naar omstandigheden goed hebt volgehouden en dat het vloeien bijna weg is. Ik zie er wel tegenop dat ik daar allemaal nog doorheen moet maar het is niet anders.Nikki, ik heb dus hetzelfde als jij, de angst dat het op het werk gebeurt of op een andere onhandige plek, vanwaar ik niet snel naar huis kan. Hier nog totaal geen tekenen van een naderende MK. Morgen is mijn vruchtje zo'n 2 weken 'overleden', dan bel ik voor een verwijzing naar de gyn. Hoop dat ik daar dan volgende week terechtkan.
Sparkling, lijkt me wel 'praktisch' dat je de MK voelt aankomen. Hoe is het met jou?
Ik heb me vandaag gestort op de sinterklaaskadootjes voor F
. Heb alles al gekocht en ingepakt in huis 
. Was wel een leuk projectje zo , F is naar de dierentuin met opa en oma dus ik heb lekker het rijk alleen. Ik ben erg blij dat ik nu vakantie heb, gewoon actief zijn als ik daar zin aan heb, maar ook met een kopje thee treuren als ik daar behoefte aan heb. Ik heb niet veel treurmomenten hoor maar het is wel fijn om er af en toe écht aan te denken. . Hoe ik het trouwens van mijn verloskundige begrepen heb, is dat een mk bijna altijd begint met licht/normaal bloedverlies, en je dus niet zomaar wordt verrast door een vloedgolf van bloed. Qua gevoel zou het lijken op een wat heftige menstruatie, maar bij mij was dat echt nog wel een stuk heftiger (meer een mini bevallig, inclusief weeën), maar dat kan komen door de medicijnen.
. Ik moest net in de auto huilen
. Liedje van Paul Young, Love of the common people was op de radio, ik luisterde niet eens echt naar de tekst maar opeens hoorde ik de zinnetjesen toen moest ik huilen.quote:Daddy's gonna buy you a dream to cling to;
Mama's gonna love you just as much as she can
And she can
Want papa zal nooit iets met dit kindje kunnen doen en het kindje zelf zal nooit kunnen dromen, en ik kan er alleen maar van houden, en verder niks. Nu niet en nooit niet. Nu ik dit typ begin ik weer te huilen
. . En ik vind het nog een zeiknummer ook .Dit is de eerste keer dat ik erom moest huilen. Voelde me vandaag verder ontzettend goed. Ik ga ff thee drinken en dan stofzuigen, met de muziek keihard. Zet wel housemuziek op
.Zandsculptuur heb je de dag van de curettage nog kunnen reconstrueren met je vriend? Dat geeft misschien ook wat rust als je de voor jou onduidelijke stukken in kunt vullen. Fijn voor je dat het vloeien al over lijkt te zijn. Las in een ander topic dat je nog steeds positief test. Dat kan best even aanhouden. Het hCG-level halveert iedere twee dagen en afhankelijk van startniveau kan daar dus best wat tijd overheen gaan.
NIKKI en MaLo, onzeker zo met afwachten. Vooral omdat je niet weet wanneer het komt of dat het wel komt. Wel een andere situatie, maar ik vond ieder bloedverlies na het eerste "bloedbad" eng. Bang dat het zomaar ineens zou komen terwijl ik er helemaal niet klaar voor was. Toen het eenmaal een mola leek werd dat nog erger. MaLo houdt er rekening mee dat je bij er bij doorverwijzing naar de gyn nog best wat tijd over heen kan gaan. Bij mij bleek het op een donderdag eind van de middag echt mis te zijn (de zaterdag ervoor al flink bloedverlies met stolsel). Vk kon vrijdagochtend bellen voor een poli-afspraak. Die was dinsdag eind van de middag. Daarna nog OK regelen en dat werd uiteindelijk vrijdag. Duurde al met al nog een week en dan had ik vanaf die dinsdag al de indicatie spoed voor de planning ivm verdenking mola. Ik duim voor jullie beiden dat het snel, thuis op gang komt.
en er is nog zoveel meer dat ik zou willen zeggen
Ben uitgehuild (voor nu
) en voel me weer beter . Kursor, lijkt me vreselijk als je zolang blijft hangen in je depri gevoelens. Ik heb jaren terug overspannen en met depressieve verschijnselen een paar maanden thuisgezeten, wat een hel was dat. Ik besef dat het nog wel even kan duren als ik een verwijzing heb, maar dan dóe ik tenminste iets. In plaats van alleen maar afwachten weet ik dan wel dat er toch op afzienbare termijn een einde komt aan deze missed abortion. Dank voor het duimen
.. Kan me voorstellen dat dat nog moeilijker te verwerken is dan een 'gewone' MK of missed abortion. ). Ik laat het gewoon maar even over me heen komen, dan is het het snelste weer over. @Kursor: mijn vriend en ik hebben gisteren inderdaad de dag van de curettage samen doorgesproken. Ik vind het nog altijd raar dat er stukken zijn die ik 'mis' in mijn herinnering, maar kan het allemaal wel wat meer plaatsen nu.
Nu durf ik het niet meer te luisteren Heel veel sterkte meiden
Malo, met mij gaat het goed hoor. De afgelopen 9 maanden hebben er wel aardig ingehakt maar ik doe lekker rustig aan. En ik huil soms even als ik de behoefte voel en dat lucht vaak heel erg op
. Gewoon lekker genieten van deze zwangerschap Sparkling, ik snap heel goed dat dit zware weken voor je geweest zijn. Het is ook niet niks wat je het afgelopen jaar hebt meegemaakt.
Kursor, ik hoop zo voor je dat je alle gebeurtenissen een plekje kunt geven en je straks als je eindelijk weer mag snel twee streepjes in je handen hebt.
Hier is nog steeds niets aan de hand. Ik ben gisteren eigenlijk vergeten te vragen of het hcg al aan het dalen was, dat zal ik vrijdag als de gyn belt nog even navragen, vind ik toch fijn om te weten. Verder gaat het allemaal wel oke en ben ik er gelukkig niet de hele dag mee bezig. Ik heb echt zin om dit jaar van pech af te sluiten. Op naar de kerst en jaarwisseling.
De curettage was een week geleden, maar mijn lichaam geeft sinds gisteren signalen af die zouden kunnen duiden op een eisprong
.Ik denk dat je beter kunt wachten tot je een keer ongesteld bent geworden. Je lichaam kan door de mk ontregeld zijn, dus volgens mij is er daardoor geen 'juiste' manier om te berekenen wanneer je volgende eisprong is.quote:
Even een maffe vraag (weet niet waar ik deze anders moet stellen dan hier). Voor het zoeken naar de volgende eisprong, kan je dan uitgaan van de datum van de miskraam zelf, of beter de datum van de curettage (daar zit bij mij 1 week tussen)?
De curettage was een week geleden, maar mijn lichaam geeft sinds gisteren signalen af die zouden kunnen duiden op een eisprong
Edit: dus wachten tot je eerstvolgende menstruatie voordat je daar weer iets mee kunt qua datum enzo.
nouja, we gaan wel weer gewoon aan de klus zodra het weer mag, en dan zien we 't wel .Ik kan morgenmiddag al terecht voor een gesprek bij de gyn in het ziekenhuis
Fijn dat dat zo snel kan!
Heb je al bedacht hoe je verder wilt?
Ik wil geen weken meer wachten, ik wil van dat tijdbom-gevoel af.
Als je iets met data wilt zou je inderdaad je eerste menstruatie af moeten wachten.
Nikki, fijn dat het ok met je gaat
. Kan me voorstellen dat je je verheugt op het nieuwe jaar. Dit afsluiten en een frisse nieuwe start maken. Wil ik ook .Ik heb vandaag wat buikpijn gehad, maar nog geen spoor van rode zee daar beneden. Maar door de buikpijn voelt het wel alsof er iets gaat gebeuren down under. We wachten nog even verder.
. In ieder geval voor nu hebben we geen wens voor nog een kindje. Dít ongeplande kindje hadden we (inmiddels) van harte welkom willen heten, maar het is niet zo dat we nu nadenken over een volgende zwangerschap.Hopelijk is je buikpijn een goed teken en ga je binnenkort vloeien!
Ik zou F ook wel een broertje of zusje gunnen. Voor mezélf hoeft het echter niet, nog een kindje. F is al 8 en we hebben eigenlijk nooit de wens voor een tweede kind gehad. Net als dat sommige mensen helemaal geen kinderwens hebben, hebben wij die niet meer na F.quote:
Dat lijkt me echt een moeilijke beslissing Malo. Hier hebben we wel de wens voor een tweede kindje, maar we hebben nog maar 1 pgd poging over. Er is dus best een kans dat het nooit gaat lukken, stiekem ben ik me daar dus al een beetje op aan het voorbereiden. En natuurlijk zijn we echt blessed met onze dochter, maar ik zou haar dus ook een broertje of zusje gunnen.
Jullie situatie is inderdaad heel anders. Dat je de MMM in bent gegaan wil al zeggen dat je het heel graag wilt. En het is jullie ook enorm gegund, een mooi gezond broertje of zusje voor jullie dochter
Ik snap wel heel goed dat je nu jullie F al 8 is niet echt op weer een baby zit te wachten. Ik vind 3,5 jaar verschil, wat het minimaal gaat worden hier, eigenlijk al veel. Maargoed, eerst deze Fritsie er maar eens uit en dan gaan we weer verder kijken.
.De pillen moet je inbrengen toch, niet doorslikken. Hoeveel heb je er gekregen?
.8 stuks, vier voor nu en vier voor als het niet goed werkt.
Ze zitten erin, ben benieuwd....
Bedenk me trouwens net dat ik de tennistraining vanavond waarschijnlijk dus moet missen
.Hoelang duurde het bij jou voordat de pillen wat gingen doen?
Heb trouwens weer een echofoto meegekregen. Het vruchtje was 2 mm gekrompen sinds vorige week en zag er nog verfrommelder uit.
Ik heb het meeste met een zeefje opgevangen, om het te kunnen bekijken.
Je bent niet alleen thuis nu, toch?
Sterkte
.Thanx!
Sterktequote:
Mijn vriend komt met 20 minuutjes thuis uit zijn werk, dus ik ben straks idd niet alleen
Thanx!
Ik heb vanmiddag trouwens in de stad geluncht met dochterlief, en lekker een broodje rosbief genomen. Jammer dat ik het weer mag eten, maar het smaakte verdraaid goed
.Het klinkt misschien gek, maar ik kijk echt uit naar de eerste krampen nu. Zal zo blij zijn als ik dit fysiek achter me kan laten. Geestelijk gaat het nog wel ff duren, maar lichamelijk hoop ik snel weer mezelf te zijn.
Het lijkt me vreselijk als je lichaam je zo lang "voor de gek houdt" en dat je daar dan emotioneel zo in blijft hangen. Hopelijk komt het psychisch ook snel goed als je lichaam weer als je eigen lichaam aanvoeltquote:
Dank je!
Ik heb vanmiddag trouwens in de stad geluncht met dochterlief, en lekker een broodje rosbief genomen. Jammer dat ik het weer mag eten, maar het smaakte verdraaid goed
Het klinkt misschien gek, maar ik kijk echt uit naar de eerste krampen nu. Zal zo blij zijn als ik dit fysiek achter me kan laten. Geestelijk gaat het nog wel ff duren, maar lichamelijk hoop ik snel weer mezelf te zijn.
Pas wel goed op jezelf de komende uren!
Dank je! Tja, mijn lichaam houdt me nu twee weken voor de gekquote:
[..]
Het lijkt me vreselijk als je lichaam je zo lang "voor de gek houdt" en dat je daar dan emotioneel zo in blijft hangen. Hopelijk komt het psychisch ook snel goed als je lichaam weer als je eigen lichaam aanvoelt
Pas wel goed op jezelf de komende uren!
en de gyn vond het niet meer dan logisch dat ik, na een week afwachten, er 'iets' aan wil doen. Psychisch gaat het goed met me hoor, het is alleen een verlies en het verdriet daarom moet slijten. Net als bij het overlijden van familieleden.En dat voor zo'n onverwacht klein monstertje. Ik vind het bizar hoe snel je je aan zo'n klein wurmpje in je buik kan hechten. Nogmaals sterkte met allesquote:
[..]
Dank je! Tja, mijn lichaam houdt me nu twee weken voor de gek
Mijn vagina doet pijn nu
. Heb nog geen krampen, maar mijn vagina is echt heel gevoelig, zeker als ik sta. Hopelijk is dit het begin!Ik merkte dat het verdriet heel snel minder werd toen het fysiek ook klaar was.quote:
[..]
Dank je! Tja, mijn lichaam houdt me nu twee weken voor de gek
Niet dat ik er nu niet meer verdrietig om ben (
) maar ik heb het veel meer een plekje kunnen geven nu.Overigens vind ik het maar raar dat je over 1,5 week pas weer op controle hoeft, hier in het ziekenhuis willen ze dat je de dag na de medicijnen meteen weer komt voor een echo, om te kijken of het schoon is. Ik dacht na de eerste keer cytotec klaar en schoon te zijn, en de woensdag er na bleek nog bijna alles er te zitten
. Dat was toen wel even een flinke deceptie.Zo begon het hier ookquote:
Nogmaals bedankt
Mijn vagina doet pijn nu
. Ik had het idee alsof het elk moment flink kon gaan schuimen 'down there' (hoop dat je begrijpt wat ik bedoel?).Heb ferme buikkrampen nu en zojuist op het toilet het eerste bloedverlies. Vergelijkbaar met flinke menstruatiepijn. Heb twee paracetamol ingenomen, een kotexmatras in mijn slipje gepropt en lig op de bank. Ik kan het moment dat F naar bed gaat niet afwachten
. Ik kom pas over 1,5 week voor controle omdat het weekend er tussen zit en mijn gyn er volgende week niet is. En ik het liefst haar weer wil. Ik kon altijd eerder bellen als ik het nodig vond, maar dan krijg ik wel een andere gyn.
. Daarna verloor ik doorzichtig vocht tussen het bloed.En het zou me niet verbazen als ik zelfs het vruchtje net al verloren ben. Even de onsmakelijke details onder een spoiler.
SPOILERHet was een roze tot huidkleurig (nadat ik het bloed eraf had) 'stolsel' van ongeveer 1,5 cm, in de vorm van wat ik vanmiddag op de echo zag... Met iets dat op een iniminie hoofdje leek. Totaal niet eng in ieder geval. Dus ik hoop dat dit het vruchtje al was; even in de gaten houden of ik nog meer vergelijkbare dingen verlies, want dan hoeft het dus niet het vruchtje te zijn
Hier vandaag weer helemaal niets aan de hand. Morgen toch maar even met de gyn overleggen hoe lang we nog wachten.
Ik hoop het! Ik lig hier prima, met thee en koekjes enzoquote:
Malo, dat klinkt wel goed. Ik hoop echt dat de pillen goed hun werk doen en ervoor zorgen dat een curretage je bespaard blijft. Laat je lekker verwennen op de bank.
Hier vandaag weer helemaal niets aan de hand. Morgen toch maar even met de gyn overleggen hoe lang we nog wachten.
. Vriend is even een halfuurtje hardlopen, volgens mij wil hij zijn hoofd even leegmaken. Heb rondom het verliezen van het vruchtje (waarvan ik tenminste hoop dat het het vruchtje was ) veel bloedverlies gehad, , maar nu lijkt het alweer minder. Als maar wel alles eruitkomtSPOILERhet stroomde er in één stroom uit met stolsels enzo
. Inderdaad maar kijken hoelang je nog wilt wachten. Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment wel klaar bent met wachten, dat was ik wel in ieder geval. Weet jij al wat je wilt als het niet vanzelf komt?
Maargoed, morgen weten we weer iets meer.. Qua pijn vind ik het in ieder geval prima te doen. Wij gaan ook een weekendje weg met familie, ik wilde eigenlijk tot daarna wachten, maar toen kreeg ik opeens de angst dat het dit weekend spontaan zou komen
. En het bloed dat ik nú verlies, verlies ik dit weekend niet meer . Succes morgen
. Hopelijk zitten de gyn en jullie op één lijn over de te volgen weg .Heb je nog veel krampen nu?
Het zal vast allemaal meevallen wat vloedgolf betreft, maar het is echt zo'n idee dat je er dan bij hebt. . Ik heb ze nog wel bij vlagen, zoals lichte weeën, maar lang niet zo pijnlijk. Ga af en toe naar het toilet en dan verlies ik nog veel bloed, met stolsels en lichter gekleurd weefsel.
Maar ik had het me veel erger voorgesteld. Hoop alleen niet dat dit betekent dat er niet 'genoeg' gebeurt en er dus weefsel achterblijft.
Hoe is het nu met jou? Eerste week goed doorgekomen?
Nikki, als een natuurlijke miskraam vergelijkbaar is met Cytotec, dan begint het niet met een vloedgolf maar net als bij een menstruatie. Maar gelukkig heb ik geen ervaring met een natuurlijke miskraam, dus ik weet niet of het daarbij ook zo is.
SPOILERHier gaat het redelijk, het is alweer meer dan een week geleden... de tijd gaat zo snel! Overdag gaat het allemaal prima, dan heb ik veel energie, heb veel te doen qua werk en ik ben lekker aan het opruimen geslagen. Ik wil in huis wat kamers opknappen en we gaan ook gewoon door met het maken van de babykamer. Er zal hopelijk in 2013 wel een bewoner voor komen.
's Avonds is het anders, dan heb ik het vaak nog wel moeilijk. Ik ben sneller moe dan anders en dan heb ik ook mijn emoties wat minder in de hand. Als ik dan andere zwangere vrouwen zie op Facebook of hier, dan word ik jaloers, boos en verdrietig. Ik denk ook steeds hoe ver ik dan nu geweest zou zijn... Schiet ik helemaal niets mee op, maar ja, stop dat maar eens...
Fysiek gaat het goed, het vloeien is inmiddels voorbij. Het vertrouwen in mijn lichaam is alleen nog niet helemaal terug en ik ben nog vaak duizelig.
Soms baal ik er ook van dat verdriet zo onzichtbaar is. Mensen zeggen soms onbewust stomme, kwetsende dingen. En dat kan je ze niet eens kwalijk nemen.
Sja. Life goes on, maar ik weet nog niet altijd precies hoe.
Sorry voor de randomness van deze post
Ookal word je opnieuw zwanger, dít kindje komt niet meer terug, die gedachte spookt vaak door mijn hoofd; wij hebben vooralsnog niet nog een kinderwens; als ik denk aan een nieuwe zwangerschap kan ik alleen maar denken aan dít kindje en niet aan een nieuw kindje). Beetje warrig geschreven
Ik dacht eerst ook dat ik nog wel zou lurken in Z&G. Ik heb geen moeite met de bestaande zwangerschappen, mensen die bijna gaan bevallen, maar ik voel me wel naar als ik lees van mensen die net een goede eerste echo hebben gehad. Dus ik kijk er maar ff niet meer. Ik gun het ze allemaal van harte, dat is het absoluut niet, ik ben niet jaloers. Maar het doet me denken aan mijn eigen verlies, onze eigen achtbaan.
Ik zal in ieder geval hard voor jullie duimen dat jullie babykamer in 2013 door een wolk van een baby bewoond wordt
Buikpijn is hier bijna weg, heb wel rugpijn nu
.Zand, het klinkt heel herkenbaar. Het is inderdaad een onzichtbare pijn. Voor de buitenwereld is er niets anders, voor jou daarentegen. Bij mij is de eerste miskraam ondertussen 7 maanden geleden maar ik denk er nog vaak aan. En toen ik na de miskraam in augustus met extra vitaminepillen begon omdat ik had gelezen dat het kon helpen zei mijn zus: 'goh, dat zou ik nooit doen na pas 2 miskramen'. Ze bedoelde het niet rot maar het maakt wel duidelijk hoe licht een buitenstaander denkt over de impact van een miskraam. En dat is moeilijk..
Net na de eerste miskraam heb ik hier wel eens aangeheven dat ik het verdriet vergelijkbaar vond met het verdriet die ik voelde na het overlijden van mijn moeder. Ik kon de miskraam sneller accepteren maar toch, het voelde voor mij heel sterk aan als een soort van rouwproces. Dit heb ik bij de tweede miskraam veel minder gehad, daar had ik nog geen toekomstdromen bij.
. 't Is en blijft gewoon rot, dit. 'Fijn' dat alles hier zo herkenbaar is. Soms voelt het zo eenzaam.MaLo, hoe is het nu?
Vanmorgen even een gesprekje met de gyn gehad. Ik heb aangegeven nog een week te willen wachten. Als er volgende week vrijdag nog niets gebeurd is dan moet ik 's morgens bellen, mag ik die middag waarschijnlijk nog een echo en dan gaan we proberen het met de medicatie op gang te brengen. Maar eerst nog een weekje wachten. Ik heb er een goed gevoel bij en ik kan ook lekker de plannen die ik voor dit weekend heb door laten gaan.
Oh, en mijn man begint al dat ie zin heeft in een volgende ronde. Kwam hij gisteren met een spuit medicatie aan en zei: "ik ben er wel weer klaar voor, wanneer gaan we weer beginnen?" Lekkerding, ik ben er dus nog niet klaar voor, volgens jaar is hij de eerste.
Malo hoe gaat het met jou?
Nikki, veel succes met wachten, fijn dat je er een goed gevoel bij hebt, dat is het belangrijkst!
Nikki, prettig dat je je eigen wensen zo goed kenbaar kunt maken aan de gynaecoloog en dat er ook naar geluisterd wordt. Op naar je weekendplannen en daarna hopelijk nog zonder pillen een einde aan deze zwangerschap. Begrijpelijk dat je niet gelijk door wilt met de volgende pgd. Eerst zelf even tot rust komen. In het nieuwe jaar weer. Wie weet komen we wel weer op dezelfde datum uit (onze dochters zijn precies even oud; ik lurk al een hele tijd mee).
Zandsculptuur, je ego-post...ik zou 'm wat gevoelens betreft geschreven kunnen hebben. Ik hoop dat dat je wat geruststelt. Je bent echt niet de enige. Het is alleen voor buitenstaanders niet te bevatten wat het met je kan doen. Ik zou ook niet weten hoe ik zou reageren als het iemand in mijn omgeving zou betreffen. Je mag altijd van je afschrijven en warrig is het zeker niet. Het is gewoon erg druk in je hoofd, je hebt veel indrukken gehad de laatste weken en het heeft veel van je gevraagd. Neem de tijd voor jezelf. Stap er niet zomaar overheen. Vergeten doe je het niet, maar het moet nog wel een plek krijgen.
En wie zegt 't...deze week gaat het echt niet goed. Weer enorm aan het huilen 's avonds, tot paniek aan toe, niet kunnen concentreren op m'n werk. Zit mezelf vreselijk in de weg. Enige positieve eraan is dat het ook inzicht geeft. Ik zie erg op tegen de uitgerekende datum (1 November), maar ook tegen het eind van de controles vanwege de mola. We mogen als het goed is eind van het jaar weer verder met onze kinderwens, maar ik durf niet. Ik ben er vreselijk bang voor. Ik weet dat we begin dit jaar de beslissing al eerder gemaakt hebben en dat ik het toen aandurfde. Maar nu...ik weet echt niet of ik het aan kan. Maar iets wat je graag wilt niet doen uit angst, dat voelt ook niet goed. Compleet onduidelijk zo volgens mij, maar in m'n hoofd is het ook een chaos (wat een mogelijke nieuwe zwangerschap betreft dan; verder gaat het volgens mij wel goed met me).
Zoals MaLo schrijft, zo hoop ik het ook te kunnen zien en voelen. De mola heeft toch nog steeds de overhand. Als ik aan S.tella denk (we hebben het 'kindje' een naam gegeven om het toch weer terug te brengen tot de verwachting van een kindje; je begint niet met het idee om een tumor te maken waarvan je blij moet zijn dat die verwijderd is) dan word ik alleen maar vreselijk verdrietig en opstandig en berust ik er helemaal niet in dat het helaas is misgegaan.
Nikki, fijn dat je een goed gesprek met de gyn hebt gehad. Het is zo belangrijk een plan te hebben waar je jezelf goed bij voelt.
Malo, het klinkt alsof de pillen hun werk gedaan hebben en dat hoop ik dan ook. Hopelijk geniet je een beetje van jullie weekendje!
Ik moest vandaag voor een echo tussendoor naar het ziekenhuis wegens krampen en pfoe, dat was heftig. Ik moest op de kraamafdeling zijn en liep langs het kamertje waar ik lag op de dag van de curretage en kon mezelf ineens weer zo helder voor de geest halen hoe ik daar lag toen, hoe verschrikkelijk leeg ik me toen voelde. En we kwamen ook langs de kamer waar ik de echo kreeg na verlies van vruchtje en ik voelde weer hoe overdonderd ik daar lag en hoeveel pijn ik had, lichamelijk en geestelijk. Jee, dat was heel confronterend..
Wij hebben het hier overigens ook over "Fritsie" hoor, zo noemde onze dochter de nieuwe baby en dat is dus ook z'n naam, al was het heel pril enzo. Het is fijn om het erover te hebben met m'n man en dan ook 'de naam' te gebruiken. Al vinden we Frits een afschuwelijke naam verder, doordat Lisa het heeft verzonnen voelt het gewoon goed. En iedereen mag er verder van denken wat hij wil, het is ons gevoel.
Nog even een
voor julle allemaal.Mijn weekend was heerlijk; twee keer uit eten geweest, bij vrienden geweest en lekker wezen stappen, fijne afleiding
. Sinds zaterdag heb ik wel weer wat bloedverlies (bruin). Ik snap bijzonder weinig van mijn lichaam en ik ben benieuwd wanneer dat weer terug komt.
Sparkling, inderdaad confronterend als je weer wordt herinnerd aan de situatie waarin je vanwege zulke trieste omstandigheden in het ziekenhuis was. Ik zat donderdag ook tussen de dikke buiken in de wachtkamer, voelde niet zo tof
Kursor, ik weet zeker dat je op een gegeven moment dit verlies en verdriet een plaatsje kunt geven. Ik kan me voorstellen dat het in jouw geval langer duurt, een Mola is wel een 'Miskraam Plus' om het zo maar te zeggen (niet dat ik het verdriet van de andere meiden 'minder' vind, begrijp me niet verkeerd, maar een Mola lijkt me nóg ingrijpender).
Nikki, hoe is het nu met jou?
Ik heb ook een heerlijk weekend gehad. Wel vermoeiend, mijn ouders weten niet van de MK en ik vertel het ze ook niet, ze hebben hun eigen medische ellende momenteel. Daardoor speel je toch meer mooi weer dan je anders zou doen.
Ben vandaag weer voor het eerst aan het werk na mijn vakantie en het valt me zwaarder dan gedacht. Zowel lichamelijk, ik vloei nog en heb af en toe nog wat buikpijn en ben daardoor wat vermoeid, maar ook geestelijk. Mij focussen op mijn werk terwijl ik in gedachten nog bezig ben met afgelopen week is moeilijk. Zo was ik nog zwanger, zo niet meer. Poef, alles is weg.
Ik zit erover te denken me morgen ziek te melden en een dagje op de bank te gaan hangen, want ik heb eigenlijk nog geen moment echt rust gehad na de MK. Zo'n weekend is heel leuk, maar je bent veel bezig. En mijn lichaam (en geest) schreeuwen om rust.
. Ik hoop dat ik me morgen weer wat meer 'het vrouwtje' voel. Heb in ieder geval besloten dat ik vanavond niks anders doe dan op de bank liggen, heb mijn pyjama al aan .Hier is er geen verandering, ik vind het afwachten wel prima en stiekem heb ik echt het vertrouwen dat mijn lichaam het zelf op gaat lossen. Ik weet niet waar dat vandaan komt en misschien gaat dat 'm ook helemaal niet worden, maar voor nu voelt het gewoon goed. Ik weet dus ook nog niet of ik aanstaande vrijdag al in ga laten grijpen met medicatie.
Die behoefte aan rust heb ik aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Ik wil echt vooral bij mijn dochter zijn. Lekker knuffelen, samen op de bank hangen en het liefst zou ik haar bij me in bed willen hebben zodat ik 's nachts naar haar schattige toetje kan kijken als ik wakker ben.
). Aan alle dames
. Voor mij was het donderdag bij de gyn, toen bij de echo bleek dat het vruchtje zelfs al iets gekrompen was ten opzichte van een week eerder, ook echt helemaal klaar. Het beetje twijfel dat ik nog had over afwachten, was toen verdwenen. Mijn dochter vroeg gisteravond waarom ze geen broertje of zusje had
. Pijnlijk . Ik ga het haar ooit nog wel vertellen, maar nu nog niet, te vers allemaal. Ik vind het ook fijn om lekker met haar te knuffelen, lekker samen in bed tv kijken, dat soort dingen. Wat dat betreft was de herfstvakantie wel lekker . Ik heb echt het gevoel dat ik rust nodig heb. Maar ik vind ziekmelden ook alweer zo wat, omdat ik niet écht ziek ben maar gewoon pijn heb en moe ben, lichamelijk en geestelijk. Ik kijk morgenochtend wel wat ik doe
.. Vanmiddag ben ik wel vrij en morgen is mijn parttime dag, dus dan ga ik lekker relaxen. .. Succes met het 'klussen'
En dan moet/mag ik nu gaan bevallen.... terwijl ik geen weeen mag hebben ivm mijn uterusruptuur van de vorige keer. Vragen te over die ik morgen aan de gyn wil stellen...
Is het ook nog echt pas net misgegaan? Uit je verhaal maak ik op dat je ook ongeveer 14 weken zwanger was.
.Veel succes morgen bij de gyn.
Sterkte
*12 weken al die vreselijke hormonenmeuk voor nop*
Morgenvroeg hoor ik weer meer van de vk over hoe laat bij de gyn enzo. Daar maken ze ook nog wel weer een echo.
.(zo ben je superblij dat je zwanger wordt van een cryootje en dan blijkt die droom ineens een nachtmerrie.... kon er ook nog wel bij na het nieuws dat mijn man halverwege volgend jaar geen werk meer heeft *sorry, moest ik ook ff kwijt*)
Veel sterkte met het traject dat komen gaat
Mijn gedachten gaan uit naar jou en je man. Wat afschuwelijk Denk je veilig te zitten... Heel veel sterkte.Ik heb vandaag dan eindelijk mijn rust-en-bijkom-dag. Hoef straks alleen maar even boodschapjes te doen (en te duimen dat dochterlief vanmiddag bij een vriendinnetje gaat spelen
) en verder he-le-maal niks. Zit nu met een kop thee voor Dr. Phil.Sterkte met alles!
Alle andere dames ook nog veel sterkte
Als ik er niet meer ben: vanavond gaan we samen voor de tv (lekker gedachtenloos masterchef australie kijken) en ik kan mobiel niet op internet. En het ziekenhuis is niet heel modern helaas.
Dank jullie voor het medeleven!
Heel veel sterkte.En Nikki hoe is het met jou? Is er al iets op gang aan het komen?
Ik heb even een baalmiddag, heb het koud, voel me bleh, en ik wil gewoon zo graag mijn eigen mini...
Zand
. Ik heb ook een baaldag. Vriend had gedroomd dat we twee dochters hadden ipv één
en daar werd ik droevig van . Verder is het hartstikke druk op het werk en loopt het gewoon niet vandaag. Morgen weer lekker vrij, maak er mooi weer een rustdagje van. Heeft me gisteren wel goed gedaan.Reageer later weer eens op de anderen en dingen die van de week aan de orde waren. Avondje in badjas op de bank.
Was de controle wel goed?
Van mij dan een klein positief berichtje. Mijn buikpijn is helemaal weg en het vloeien is nagenoeg gestopt.
Zolang je je er goed bij voelt zie ik ook geen reden waarom je niet zou kunnen blijven wachtenquote:
Ik heb net het ziekenhuis gebeld en aangegeven nog een week te willen wachten. De verpleegkundige vond het prima, gaat even met de gyn overleggen, maar de verwachting is dat ik mag blijven afwachten.
. Hopelijk doet je lichaam binnenkort zijn werk!Ik was gisteren iets te optimistisch, op het toilet verlies ik nog wel wat bloed. Maar verder voelt mijn lichaam weer helemaal normaal.
Ik ken iemand die 3 maanden heeft gewacht tot het spontaan kwam. Zo lang het goed voelt en van het ziekenhuis mag, gewoon je eigen gevoel blijven volgenquote:
Ik heb net het ziekenhuis gebeld en aangegeven nog een week te willen wachten. De verpleegkundige vond het prima, gaat even met de gyn overleggen, maar de verwachting is dat ik mag blijven afwachten.
.Herkenbaarquote:
Ik was gisteren iets te optimistisch, op het toilet verlies ik nog wel wat bloed. Maar verder voelt mijn lichaam weer helemaal normaal.
. Bij mij moest het vertrouwen in mijn lichaam ook weer helemaal terug komen, werd er bijna hypochonder van . Na de eerste keer vrijen verloor ik ook weer twee dagen wat oud bloed, ik was echt bang dat het niet goed was. En vanaf woensdag mocht ik weer in bad, dus dat heb ik meteen gedaan maar daarna voelde mijn buik wat raar en dacht ik weer even: ojee, gaat het wel goed. Maar dat komt langzaam weer terug.Ik ben al wel even een kwartiertje in bad geweestquote:
[..]
Herkenbaar
op mijn rustdagje woensdag. Ik had het zó nodig! Tampon ingedaan, kwartier geweekt in lekker heet water met lavendelschuim en daarna voelde ik me echt beter. Ik heb zoveel puisten nu
. Heb ik normaal nooit, denk dat dat ook van de (vertrekkende) hormonen komt. Morgen naar de schoonheidsspecialiste, krijgt mijn huidje weer mooi een oppepper . Gevoelsmatig ben ik wel schoon nu vanbinnen. Hopelijk wijst de echo dinsdag hetzelfde uit en kan ik dit lichamelijk gezien afsluiten.
Mijn puisten zijn gelukkig weg nu
alleen zit mijn haar weer bagger (het zat tijdens mijn zwangerschap echt elke dag perfect!). Can't have it all .. Maar ik ben er van uitgegaan dat een kwartiertje niet zoveel kwaad zou kunnen. In bad gaan is haast nog verslavender dan roken, ik MOEST gewoon in bad . Wat jammer van je haar
. Nou ja, als je op een dag weer opstaat met een schitterende bos, weet je wel dat het tijd is om een test te halen .Het is gewoon bijna 2 jaar geleden dat m'n sterretje werd geboren na bijna 17 weken zwangerschap. Ik had niet verwacht dat ik er zo mee bezig zou zijn in m'n hoofd. Dat je dat na 1 jaar doet ok, maar nu gewoon weer.
En het is niet erg hoor, m'n sterretje verdient ook momenten dat ik eraan denk en al die liefde ervoor voel... Maar ik voel toch ook nog wel verdriet.
2 jaar geleden waren we een week na de minibevalling een weekje weg met een stel (was al geboekt) en zij was toen 6 maanden zwanger van hun eerste. Ik had daar toch wel een beetje moeite mee toen. Ook kocht ik daar een bepaald parfum dat ik echt een hele tijd niet meer gedragen heb, tot de laatste paar weken. Elke keer als ik het nu op doe, voel ik de liefde voor m'n sterretje en prijs ik me zielsgelukkig met m'n dochter van nu 13 maanden.
Deze week zijn we met hetzelfde stel een week weg, de kids ook mee. Zij is nu ook weer zwanger (ik nog niet, komt vast nog wel). Maar ook daarom moet ik er vaker aan denken. En kan ik me aan de ene kant gewoon niet voorstellen dat het alweer 2 jaar terug is (komende vrijdag).
2 jaar!!! Het voelt een soort alsof het kort geleden is gebeurd. Ik zie mezelf nog zo zitten in het ziekenhuisbed, wachtend op wat komen gaat.
Ach... Als het 9 november is geweest ebt het levendige gevoel weer weg en ben ik er niet zo mee bezig als nu. Maar ik prijs mezelf enorm gelukkig met m'n kleine hummeltje, een mooi cadeautje van ons sterretje.
/memorylane
Denk dat je gevoelens heel logisch en normaal zijn, zo klinkt het iig voor mij. Gewoon aan toegeven, het is niet niks allemaal.TAP, ik vind dat helemaal niet raar, maar juist logisch! Bij 17 weken zwangerschap is het mi ook écht niet zomaar een miskraam, maar echt een kindje waarvan je bevalt met alles erop en eraan. Hebben jullie het kindje ook een naam gegeven? Was het een jongetje of een meisje? Hoe veel tijd er ook verstrijkt, het zal altijd je kind blijven
mocht je willen, er is ook een topic voor engeltjes Volgens mij is het heel normaal dat het altijd verdrietig blijft en dat dan zo af en toe de kop opsteek, alleen maar goed dat je daar dan ruimte aan geeft.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat het een zoon was.
Ik heb er wel foto's van gemaakt en die bekijk ik van tijd tot tijd nog wel en dan ben ik heel trots op m'n kindje. Ik vond het heel mooi, alles zat erop en eraan. Zo bijzonder, 10 vingertjes en 10 teentjes.
Omdat m'n sterretje geen naam heeft en geen begrafenis oid heeft gehad voel ik me ook niet prettig om te posten in het engeltjes topic. Die kindjes waren allemaal wat verder (vreselijk... Dat topic zou niet mogen bestaan).
. Helemaal niet raar dat je er zo bij stil staat... (Ik vind het eigenlijk een heel mooi om te lezen. Jouw kindje, hoe kort hij/zij ook bij je was, wordt herinnerd en van gehouden
.)Het is heel normaal dat je verdriet hebt om dit kindje. Ik hoop dat het ondanks het grote verdriet toch ook een mooie week wordt voor jullie.
Hobbesje, hoe gaat het nu met je?
NIKKI, wat ontzettend prettig dat je zelf nog steeds de regie in handen mag houden. Niet meer bang voor als het ineens toch komt?
En onze dochters:
Zandsculptuur, wat fijn dat je na het pathologisch onderzoek ook echt weer toestemming van de gynaecoloog hebt om verder te gaan. Ik hoop dat je de leegte die je voelt snel weer mag vullen. Niet als vervanging, maar wel omdat de wens nu nog sterker is.SPOILERze zijn van dezelfde dag, de zaterdag na pasen in 2010. Ik heb vanaf zo'n twintig weken zwangerschap meegelezen, toen pas ontdekte ik FOK!forum (terwijl ik met Mexicaanse griep in bed lag). Me aanmelden en meeschrijven durfde ik niet. Maar buiten de datum en allebei een dochter zijn er wat zwangerschap betreft nauwelijks gelijkenissen. Jij ging volgens mij een dag voor je bevaldatum nog steeds wat uurtjes naar je werk ondanks verlof en ik wist toen al weken niet meer hoe ik moest bewegen van de pijn.
MaLo, goed dat je vorige week wat rust voor jezelf hebt kunnen nemen (ook al heb je dat op je toch al vrije dagen gedaan). Het is denk ik best pittig wat je te verwerken hebt gehad. Eerst ongepland zwanger, denken aan abortus, dan er toch voor gaan en dan blijkt het mis te zijn. Zijn er buiten je man mensen in je omgeving die er vanaf weten? (ik weet dat je het je ouders en je dochter (nog) niet wilt vertellen) Soms is het prettig als je ergens je verhaal kwijt kunt, of kan je dat hier al voldoende? Begrijp me goed, ik wil je geen probleem aanpraten wat je niet hebt.
Mijn hCG-controle van vorige week was weer negatief. Nu voor de vijfde maand op rij. Nog één maand te gaan en dan begin december nog een afspraak bij de gynaecoloog. Waarschijnlijk krijgen we daarna weer groen licht om verder te mogen gaan. En ik ben er voor mezelf eindelijk uit...we gaan dan ook echt weer verder (m'n man was er al uit, niet dat jullie denken dat ik dat alleen beslis). Ondanks dat ik daar nu zeker van ben, ben ik helaas nog wel vreselijk bang en dat zit me de laatste weken weer erg dwars. Het komt wel heel dichtbij.
SPOILERBij eerste zwangerschap flink last van bekkeninstabiliteit en ondanks dat toch tot 36 weken gewerkt, mezelf helemaal kapot gemaakt. In m'n zwangerschapsverlof kon ik werkelijk niets. Een bevalling die me nu nog steeds aan het huilen maakt als ik er aan terug denk (is tijdens het molatraject over gesproken met de gynaecoloog, zo gaat het zeer zeker niet weer gebeuren). En een aantal weken na de bevalling bleek het toch psychisch wel heel slecht met me te gaan...depressief...
Heb de afgelopen twee jaar heel veel aan mezelf gewerkt, met hulp. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik hoop dat ik het aan kan, maar ik durf er nog niet op te vertrouwen. Ik zou willen dat alles achter de rug was, maar voor nog een kindje moet ik er toch echt doorheen. En die wens is te groot om te negeren.
. Ik was zo goed als schoon,maar hij twijfelde over het allerlaatste beetje. Moet nu een maand aan de (anticonceptie) pil en daarna terug voor nog een controle. Reageer later op de rest, zit nu mobiel en te wachten bij de apotheek.
. Eerst bij de gyn toch lichtelijk teleurgesteld dat ik misschien nog net niet helemaal schoon ben. Naja, kan gebeuren. Toen bij het secreariaat in het ziekenhuis, voor het maken van een nieuwe afspraak, vraagt de secretaresse: bent u zwanger? Ik: nee, ik heb een miskraam gehad. "Oh sorry, maar ik moest het weten voor de codes die ik in moet voeren". Adem in, adem uit.Daarna dus naar de apotheek. Heb er lang, lang gewacht voordat ik aan de beurt was. Toen bleek dat ze niet konden ontcijferen wat de gyn had opgeschreven
. En het was te laat om nog naar het ziekenhuis te bellen . Ik: ja dat krijg je als je me ruim een halfuur laat wachten! Nu bellen ze morgen met het ziekenhuis, en, nadat ik er gofferdomme nog om moest vragen ook, word ik daarna bij de gratie apothekersgods teruggebeld over hoe nu verder. Ik zei, dat terugbellen wel het minste was wat ze voor me konden doen, zij deed alsof het toch wel een enorme extra service was.Ik vloei weer meer, denk door dat gepoer van mijn leuke Belgische gyn.
En nu ben ik uitgemopperd
. Kursor, ik heb inmiddels met één vriendin gepraat over de miskraam. Niet verteld dat we eerst abortus overwogen, maar de rest wel. Het is toch ook wel een achtbaan die we door hebben moeten maken. Verder heb ik eigenlijk wel genoeg aan mijn vriend en aan dit forum.
Wat fijn dat je de keuze hebt durven maken om er weer voor te gaan! Ik snap heel goed dat dit voor jou wel een ingrijpender keuze is dan het voor veel anderen is.
En ik ging inderdaad de dag van de avond dat de bevalling begon gewoon nog een paar uurtjes werken, dat je dat helemaal hebt onthouden joh. Wat ontzettend knap dat je de keuze hebt gemaakt er toch weer voor te gaan zodra het mag. Niet alleen vanwege de vervelende ervaring door de mola, maar ook door wat je over je vorige zwangerschap schrijft. Ik hoop echt van harte dat het gewoon heel snel weer lukt en dat je van de nieuwe zwangerschap gewoon weer heerlijk kunt genieten. En wie weet zijn we tegen die tijd wel weer samen zwanger. (en dan kom je gewoon meedoen in z&g hè)
Malo, wat een rotdag, als het dan eenmaal misgaat, dan blijft het misgaan hè. Murphy's law.
Moet je nu opnieuw met pillen aan de slag, begrijp ik dat goed?Ik ga trouwens aanstaande vrijdag wel ingrijpen hoor, niet dat ik het wachten beu ben ofzo, ik heb tenslotte nergens kast van dus wat dat betreft geen probleem, maar ik vind het gewoon tijd worden dat alles weer 'normaal' wordt.
. Maar dan één die de apotheek schijnbaar niet kende. Inderdaad Murphy's Law, haha .Kan me voorstellen dat je graag wilt dat het weer 'normaal' wordt. Ik had ook geen last van de MA, maar het is precies wat je zegt, op een gegeven moment wil je het achter je laten en vooruit kunnen kijken.
. Waarom moet je aan de pil eigenlijk? Ik bedoel, je schrijft natuurlijk al wel waarom maar hoe kan de pil dan ervoor zorgen dat het laatste beetje restweefsel weg gaat?Kursor wat fijn dat jullie bijna weer verder mogen en ook willen, ondanks alle onzekerheden daarbij
.Gisteren was ik met mijn lief in een pretpark, en daar zag ik tot drie keer toe een roodborstje die vlakbij me kwam zitten. Ik ben helemaal niet zo spiritueel aangelegd, maar zag dit toch als een soort 'teken' of 'goedkeuring' van boven. Werd er helemaal gelukkig en warm van
. Van de pil wordt je baarmoederslijmvlies dikker en zodra je stopt (in de stopweek) krijgt je lichaam een signaal om alles "los te laten" . Dat kan dus net dat extra zetje zijn voor de laatste schoonmaak, zeg maar. Tenminste, zo zei de gyn het mij. Probeer liever de pil dan currettage
MaLo: hoop dat de pil z'n werk doet en de grote schoonmaak wil doen!
Nikki: jij bent al best wel even aan het wachten toch? Als je vrijdag aangeeft actie te willen, wat gaan ze dan doen? Met pillen opwekken of curretage (of weet je dat nog niet)?
Hier eindelijk weer thuis sinds gisteren. Donderdag zijn ze voorzichtig (omdat ik een uterusruptuur heb gehad) begonnen met cytotec en dat leek 's avonds te gaan werken. Pijnlijke buiken en er knapte iets (a la de vliezen) en daarna een vloedgolf aan bloed en stolsels. Daarna een vingertopje ontsluiting (dat is de max die ik ooit uit mezelf zonder oxycotine heb gehaald, maar dat mag ik niet meer). Helaas hielden daarna de weeen dus weer op.... Vrijdag en zaterdag nog weer cytotec. Zaterdagavond nog weer een hele golf aan bloedverlies, maar ook nog geen doorzetten van de weeen of meer ontsluiting (waar ze op hoopten zodat ze zouden kunnen curreteren). Zondag vond de weekendvervanger dat we maar een dagje rust moesten nemen (eigenlijk het liefst 2). Dus een dagje naar huis geweest, 's avonds weer terug. 's ochtends hebben ze toen besloten dat ze me toch voor curretage lieten gaan (ondanks dat het risicovol was met mijn litteken), de tabletten ophogen durven ze niet en iets anders was blijkbaar met mijn voorgeschiedenis ook geen optie. 's Middag aan de beurt. En ook dit was niet volgens het boekje. Ipv 15 minuten zijn ze veel langer bezig geweest en ik ben daarbij in totaal 2 liter bloed verloren (dat was zowiezo al een risico met deze termijn). Hb gekelderd van 8.7 naar 4.0. 's Avonds 2 zakken bloed bijgehad (Hb naar 5.3) en de volgende ochtend gelukkig lekker terug naar huis.
Ik ben blij dat het achter de rug is, ik mijn baarmoeder nog heb (dat was mijn grootste angst toch wel). Nu afwachten of er een oorzaak kan worden gevonden (vijfde ziekte zou kunnen nl - naar het kindje kunnen ze niet meer kijken helaas - die is er toen ik begon te vloeien hals over kop uitgehaald). Over 2 weken en over 6 weken terug.
*En dan maar eens goed overwegen of en wanneer we weer terug gaan naar Nijmegen voor onze laatste 2 cryootjes en of we evt. weer een nieuwe ICSI behandeling zouden willen starten.*
Rust goed uit, neem de tijd want dat Hb is echt laag, dat voel je nog wel even. En heel veel sterkte om dit een plekje te geven.
Heb je je kindje eigenlijk nog mogen/kunnen zien?
Sterkte meis
We hebben het kindje niet meer kunnen zien. Die hebben ze er niet netjes uit kunnen halen helaas ivm mijn grote hoeveelheid bloedverlies.
En het is idd rot allemaal, maar (dit gaat raar klinken) we hadden er beide geen goed gevoel over dit keer. En al helemaal niet meer nadat Mikai ziek was geweest. Mijn onderbuikgevoel zei al dat dat niet goed zou zijn (ik ben echt benieuwd naar mijn bloeduitslagen!). En de laatste echo was het zo'n tam en rustig kindje... daar gingen we ook een beetje met een raar onderbuikgevoel weg. Misschien klinkt het raar: maar ergens is het ook een opluchting dat we duidelijkheid hebben nu. En we willen allebei er echt nog wel heel graag een kindje bij, maar echt niet ten koste van alles. Voor nu kan ik de tijd wel vooruit kijken naar de volgende afspraak (want dan zijn de bloedonderzoeken binnen). Weer een stapje verder.
*kan goed met mijn moeder hierover praten - zij heeft met de 26 weken haar eerste kindje verloren - door de rode hond*
Mijn emmertje is weer eens tot de rand toe vol...huilen huilen huilen. Probeer me op m' werk staande te houden, maar deze week toch al twee keer in tranen uitgebarsten. Het is wat teveel allemaal (dat een collega met zwangerschapsverlof ging deze week, gecombineerd mijn erg nadenken over onze eigen plannen maakt het wel moeilijk).
En vandaag nog een envelop van de zorgverzekering in de bus. M'n complete eigen bijdrage mag ik gaan overmaken voor de ziekenhuisperikelen. Ik begrijp het volledig, maar het voelt zo ontzettend naar en het is ook zo geweldig getimed net na de uitgerekende datum. Ik weet het, ik zeur, maar ik word er zo ontzettend verdrietig van.
fijn dat met jou alles goed is afgelopen. En wat vreselijk dat je moeder een soortgelijk verhaal heeft. Ik ben ook benieuwd naar de uitslagen. Ik hoop dat je duidelijkheid krijgt.
Sterkte met je herstel en met de beslissing over een eventuele volgende zwangerschap.
En Kursor, je zeurt niet!!
Dat soort dingen komen hard aan. De andere dames ook heel veel sterke natuurlijk
. Kan je niet een dagje vrijaf nemen om even op adem te komen?Ik heb net alle spulletjes van de zwangerschap in een klein kartonnen koffertje gedaan. Moest er toch wel even weer van huilen, al die herinneringen. Maar het voelt ook wel weer goed zo.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ga het weer uitstellen als het mag. Ik ben het wachten nog niet beu en heb geen last. Ik ben benieuwd wat de gyn zegt straks.
. @Nikki, als je wilt uitstellen en je voelt je er goed bij, zie ik niet in waarom je niet zou kunnen wachten
. Succes vandaag. @T_A_P, sterkte vandaag
Fijn dat je nog mag wachtenquote:
Ik mag dus weer uitstellen. Volgende week kijken we weer verder.
.Ik vermoed dat ik nu echt schoon ben. Verloor vandaag nog een vreemd uitziend stolsel
, that's it volgens mij.Dank je welquote:
@Zand, dat zijn wel van die momenten he, bijv. de spulletjes inpakken van de zwangerschap. Eventjes confronterend, maar het moet, en daarna voel je je toch een soort van opgelucht. Tenminste ik wel. Ik heb alle echofoto's mooi opgeborgen. Toch weer een stapje dat ik heb kunnen / durven zetten, zeg maar
@Nikki, als je wilt uitstellen en je voelt je er goed bij, zie ik niet in waarom je niet zou kunnen wachten
@T_A_P, sterkte vandaag
Gewoon 2 jaar geleden vandaag, waar blijft de tijd...
voor jullie allemaal!! Nikki: fijn dat je nog weer uitstel mag!
MaLo: ben je nog meer verloren? Hoop dat je anders idd schoon bent!
Hier vandaag buikpijn (volgens mij omdat ik niet zo goed naar het toilet kan nog...). Ik verlang zo om lekker in bad te gaan liggen, maar helaas wordt dat nu nog afgeraden.
Nog iets meer dan een week, dan mag het weerquote:
Hier vandaag buikpijn (volgens mij omdat ik niet zo goed naar het toilet kan nog...). Ik verlang zo om lekker in bad te gaan liggen, maar helaas wordt dat nu nog afgeraden.
.Sterkte met je buikpijn, niet leukquote:
TAP
Nikki: fijn dat je nog weer uitstel mag!
MaLo: ben je nog meer verloren? Hoop dat je anders idd schoon bent!
Hier vandaag buikpijn (volgens mij omdat ik niet zo goed naar het toilet kan nog...). Ik verlang zo om lekker in bad te gaan liggen, maar helaas wordt dat nu nog afgeraden.
. In bad gaan wordt inderdaad afgeraden. Ik kon het niet afwachten tot ik niet meer vloeide, heb een tampon ingedaan en ben toch een kwartiertje in lekker heet water gaan liggen . Daarna goed schoongespoeld onder de douche . Ik vloei nu totaal niet meer. Na dat stolsel nog een piepklein beetje roze afscheiding, vandaag helemaal niets meer.
.Met mij gaat het goed, heb inderdaad helemaal niet meer gevloeid na dat laatste stolsel.
Heb nog wel een vraagje en weet niet zo goed waar ik dit anders moet stellen
. We hebben dit weekend voor de eerste keer naar de MK weer seks gehad. Maar het viel me nogal tegen . Was lichamelijk wat verkrampt en geestelijk kon ik me er niet aan overgeven. Herkenbaar? .Inderdaad fijn te lezen dat er geen nieuwe dames bij zijn gekomen, hopelijk blijft dat zo
.Met mij gaat het lekker, ik zit alweer op het wachtbankje
en hoop snel weer zwanger te zijn. 't Voelt goed .MaLo, ik had dat zelf niet, maar vind het geen vreemde reactie eigenlijk. Misschien dat iemand anders het herkent?
.Na een knaltest afgelopen maandag van MvM, me op en top zwanger voelen en een goed gevoel te hebben had ik vanavond opeens weer bloedverlies. Helderrood en heb ook het gevoel krampen te hebben. Dus ik denk dat ik me weer mag voorbereiden op een mk
Baal hier echt zo ontzettend van.
Ah nee. Wat afschuwelijk. Heel veel sterktequote:
Blergh, ik denk dat ik me hier ook weer mag gaan melden.
Na een knaltest afgelopen maandag van MvM, me op en top zwanger voelen en een goed gevoel te hebben had ik vanavond opeens weer bloedverlies. Helderrood en heb ook het gevoel krampen te hebben. Dus ik denk dat ik me weer mag voorbereiden op een mk
Baal hier echt zo ontzettend van.
Kan je niet het ziekenhuis bellen? Kijken wat zij zien?
ik kan morgenvroeg pas bellen. En denk niet dat ik eerder mag komen, vorige keer kon ik ook pas een paar dagen later terecht terwijl de vk de volgende dag een afspraak kon maken. Alleen was ik toen 8 weken en nu bijna 6.quote:
[..]
Ah nee. Wat afschuwelijk. Heel veel sterkte
Kan je niet het ziekenhuis bellen? Kijken wat zij zien?
Die wachtdagen zijn toch killingquote:
[..]
ik kan morgenvroeg pas bellen. En denk niet dat ik eerder mag komen, vorige keer kon ik ook pas een paar dagen later terecht terwijl de vk de volgende dag een afspraak kon maken. Alleen was ik toen 8 weken en nu bijna 6.
Ik hoop voor je dat je zo snel mogelijk terecht kan En dat je dan goed nieuws krijgt ik hoop dat het toch wel goed blijft gaan... MaLo, de eerste keer dat ik seks had na m'n mk heb ik liggen janken
niet van de pijn maar omdat we voor mijn gevoel dat stukje echt gingen afsluiten (maar wij gingen ook weer opnieuw proberen om zwanger te worden).Baal ontzettend van mijn eigen lichaam. Het voelde dit keer goed, helemaal niet zoals de vorige keer. Ondanks dat ik het niet had verwacht ben ik best rustig, op een flinke huilbui na.
Vraag me nu ook wel hardop af of ik überhaupt nog wel zwanger wil worden. Heb geen zijn om dit nog een keer mee te maken, 2x is genoeg.
Sterkte Poezebeest... Wat vreselijk dat het weer misgaat 
Verdikkeme, waarom nou?! Ik snap je gevoel van het niet meer willen meemaken helemaal. En het feit dat je weer helemaal de mmm in moet maakt het er niet makkelijker op. Heel veel sterkte.
Sterkte meis...
Wat verdrietig nieuws. Sterkte meis...
.Heel veel sterkte
Klopt ook, maar om zwanger te worden moeten we weer een icsi-behandeling doen. We hebben nog 2 pogingen en ik wil er gewoon zsm klaar mee zijn. Als er geen kindje komt is dat ook goed, maar dan wil ik dat zsm weten, dan kunnen we met z'n drietjes verder. En ik heb geen zin om steeds zwanger te worden en dat het dan misgaat (3 pogingen, 3x zwanger, 2x miskraam). Hoe vaak ga ik het nog proberen, ik heb immers al een gezond kindje. Maar ik gun mijn mini zo ontzettend een broertje of een zusje.quote:
Sterkte poezebeest. Je hoeft nu niet gelijk beslissingen te nemen voor de toekomst. Neem hier de tijd voor, dit gaat niet in je koude kleren zitten. Rustig zijn mag, huilen mag ook.
Eerst dit laten bezinken en dan kijken we wel weer verder.
Poezebeest. Wat enorm verdrietig Heel veel sterkte Hoop dat je het mis hebt!
Wat je schrijft is precies wat ik bedoel. Laten bezinken en weer verder kijken. En zwanger worden om een miskraam te krijgen dat wil niemand en dat wens je ook niemand toe. Los van wel geen mmm. Neemt niet weg dat dat van zichzelf een hele zware impact heeft (ik zie wat het spuiten met een collega van me doet).
Niet zwanger mogen worden vanwege een miskraam is wat mij betreft ook veel te veel gevraagd. Ik zou willen dat alles voorbij was en wij een tweede kindje hebben. Ben doodsbang voor zwamgerschap, bevalling en alles wat daar aan fysieke en psychische problemen bij komt kijken.
Jullie zijn allemaal lief, thnx!
Ik heb het ziekenhuis gebeld, ik moet afwachten, doorgaan met de hormonen en wanneer het bloeden is gestopt een zw.test doen en dit doorgeven. De echo over 2 weken blijft staan. Nu een echo heeft geen zin omdat er toch niks te zien zou zijn.
Ik kruip onder een steen de komende dagen en kom er onder uit als alles voorbij is.
Nog 1,5 week en dan naar de gyn. Merk toch dat ik daar ook wel naar uitkijk en hoop daar toch antwoord(en) te krijgen.
*moest het echt even kwijt ergens*