E praat ineens met een zachte G.
Wijzelf niet, maar we wonen in NB, dus ze hoort 't vaak genoeg en heeft het nu ineens opgepakt. Het is dus momenteel 'hieg' en 'lekkeg'.
Haar praatjes zelf zijn nog vooral schattig i.p.v. heel grappig, maar ik moet er zelf wel regelmatig erg om lachen. Net zaten we te drinken aan tafel. We hebben er meestal een zeil op liggen, maar nu even niet.
E: *wrijft over de tafel* 'Zo, dát is mooi!'
Ik: 'Vind je de tafel mooi?'
E: 'Ja!'... 'Zon, maneschijn... dat is leuk! Nijntje kijken?'
Ik: 'We gaan nu geen Nijntje kijken. Wil je met de stippen (Fantacolor) spelen?'
E: 'Néé, dat kán niet! Ik wil Nijntje kijken!' *armgebaar* 'Kom op!'
Hierna gevolgd door: 'Nijntje kijken! Zandkasteel? Ik wil zandkasteel kijken! I-pad? Televisie kijken? Zandkasteel? Nijntje?' etc...