Bevallingsverhalen deel 15

Wat een mooi verhaal incatrix, gefeliciteerd met je kleine meisje!

Inca wow zeg!
Hoe is het nu eigenlijk met je rib?

Ik zit te grienen.

Ze is er

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 22:01 schreef Incantrix het volgende:.....en we zijn met z'n drietjes, Isabel drinkt bij me en ik huil nog een beetje, want ze is er, en ze doet het en nu is het écht waar.

Wat mooi geschreven

Wat heel mooi geschreven.

Inca

Oh inca, prachtig verhaal! Tranen in mijn ogen.

Trix zó mooi, ik heb er kippenvel van

Inca wat mooi geschreven

Zo gedetailleerd dat ik het me haast kon voorstellen en nu probeer ik tranen in te slikken zodat mijn vriend niets doorheeft

Och Trix...

& En die laatste dan niet sarcastisch.

Oh inca, wat een mooi verslag . Ook hier traantjes hoor

Inca wat heb je dit mooi beschreven, ook ik kon het niet droog houden.

Pff wat mooi slik...

Inca, wat ben je goed bevallen! Mooi verhaal!

Mooi Inca

Ohh, heel erg mooi! De beschrijving en de ervaring! Het is echt

Wat mooi omgeschreven inca

Mooi Inca kippevel

Inca,wat mooi opgeschreven! Nuchtere ik zit gewoon met vochtige ogen hier

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:03 schreef Poppejans het volgende:
Inca,wat mooi opgeschreven! Nuchtere ik zit gewoon met vochtige ogen hier

Dat ja....

Inca *snif* wat heb je dat mooi opgeschreven!

Incan het is jullie zo enorm gegund. Vond het een mooi verhaal om te lezen!

Inca, wat prachtig... Zwaar onder de indruk Ze is er, jullie prachtige dochter!

Inca, ik moest sniffen bij het lezen van je diepe angst om haar nog steeds te verliezen op het laatste moment Meisje toch

Maar ze is er en je hebt haar komst prachtig omschreven. Geniet van elkaar!

Inca wauw.....wat een prachtig verhaal, die intense angst is gewoon voelbaar in je woorden
Wat fijn dat alles goed is met Isabel !!! Veel geluk samen

Inca, nu net je verhaal gelezen tijdens het kolven op t werk. Zit hier te bleren, dat is me nog nooit overkomen door een forum verhaal. Hoe verklaar ik dat aan mijn collegas haha. Zoooo mooi beschreven, net of ik erbij was. En wat fijn dat het goed is gegaan! Heel mooi..

Ik dacht het droog te houden, maar bij de laatste regels...... janken.
Wat mooi en intens geschreven Inca.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 22:01 schreef Incantrix het volgende:
.. En dan ligt ze op mijn buik en ik kan alleen maar heel hard huilen want op mijn vraag of ze het doet antwoord de verloskundige dat ze het fantastisch doet en haar eerste 10 zo al binnen heeft.. Binnen 4 minuten is ook de placenta er, dan wordt ik gehecht. De schade valt mee: 3 hechtingen, alleen een klein scheurtje in de huid. Dan zegt de verloskundige "zo, en nu ga ik even opscheppen over je tegen mijn collega's" en we zijn met z'n drietjes, Isabel drinkt bij me en ik huil nog een beetje, want ze is er, en ze doet het en nu is het écht waar.

Ahh mooi gesproken inca

Wat heb je je verhaal supermooi omschreven Inca!

Prachtig beschreven Incantrix, ik heb het in een adem gelezen. Alsof ik erbij was. Wat heerlijk dat ze nu bij jullie is, jullie mooie Isabel. Kan me die spanning tot het laatste moment goed voorstellen. Nogmaals gefeliciteerd en geniet van elkaar.

Inca Het was alsof ik er bij was! Geweldig geschreven.

Incantrix, wat een prachtig verhaal. Ik heb het echt met kippevel gelezen.

Aanloop naar de bevalling van Bram
Op 7 januari hadden we dan eindelijk een afspraak met een gynaecoloog. Al een paar weken loop ik de deuren van het ziekenhuis plat ( wat opzich knap is bij draaideuren) vanwege de wat te laat vastgestelde zwangerschapsdiabetes. Voorafgaande aan deze afspraak hadden we al 2 arts-assistenten gezien die steeds de indruk wekten dat het allemaal wel meeviel en dat we het nog makkelijk even konden aankijken.
7 januari dus, het diabetesspreekuur. Een gynaecoloog en internist die samen spreekuur houden. M'n suikerwaarden werden bekeken en de medicatie besproken. Ik was vrij snel ingeregelt met de insuline, de waarden waren bijna een week stabiel. Dat was in elk geval goed voor de kleine man. Hoe stabieler het nu was, hoe minder last hij zou krijgen.
De gynaecoloog wilde verder zelf ook de metingen doen. Dus weer een echo. De kleine werd geschat op 3600 gram, waarbij het buikje vooral enorm voorliep. De echoapparaten geven een indicatie aan bij een meting, hoeveel weken bij die meting hoort. Bij Bram gaf de apparatuur al een poos geen schatting meer, omdat z'n buikje groter was dan bij kindjes van 42 weken.
Dan zegt ze opeens, deze week gaan we inleiden, ik wil nog even voelen of je al goed in te leiden bent... En dat was zo 2 cm ontsluiting. Ik mag kiezen: vrijdag? Donderdag? Of wil je woensdag al? Ja doe dan woensdag maar, als je toch weet dat je kleine gaat komen, dan maar zo snel mogelijk.
We gaan dus opeens met een datum naar huis. Overmorgen mogen we dan om 6 uur bellen of er plek is.

9 januari: de bevalling
Om 6 uur bellen??? We lagen elkaar al om 5 uur aan te kijken en om kwart voor 6 pakte ik gewoon de telefoon. Ja er was plek en dus stonden we op om te ontbijten. Om 7 uur werden we verwacht. Het is heel erg raar, om zonder enige vorm van weeën het ziekenhuis in te gaan om te weten dat die dag wel je kleine geboren gaat worden. Boven aangekomen kregen we een kamer en moest ik eerst aan de ctg. Die was prima en dus werden de vliezen gebroken en werd er een draad op Bram z'n hoofd aangebracht. Ik kreeg meteen een infuus om de weeën op te wekken. En dan is het wachten... De eerste weeën kwamen al wel snel, maar het was meer dat ik de heuveltjes op de monitor zag verschijnen dan dat ik echt het idee had dat het was begonnen.
Dan maar de tv aan, vrouwentv tlc. Er is een programma van bevallende vrouwen, say yes to the dress en dat soort bewegend behang. De verpleegster komt zo'n beetje elke half uur even kijken, of we nog wat willen hebben en hoe het gaat. Omdat ik haar steeds vrolijk begroet zet ze ook steeds m'n infuus hoger omdat ik er nog zo fris uitzie.
Wat ik enorm irritant vond aan inleiden was dat als ik moest plassen, de hele bende afgekoppeld moest worden, dat ik dus niet vrij kon lopen door de kamer ofzo. En dat rotinfuus, ik haatte dat infuus.
Maar goed, tijd ging voorbij en die was prima te doden met tv, fok en m'n online game.
Ergens rond lunchtijd begon het toch wel wat pijnlijker te worden. Joene kreeg een lunch, ik had geen trek, inmiddels moest ik echt even m'n mond houden bij een wee om me even te concentreren. De verloskundige komt nog binnen om te vragen of ze nog eten kan gaan halen. Ik had het idee dat dat nog prima kon.
Joene was inmiddels begonnen aan z'n lunch en ik vroeg m op een gegeven moment om wat tegendruk te geven op m'n rug. Dat voelde fijner.... Voor 3 weeën. Ik besluit maar eens te gaan liggen, maar het begint nu toch wel vervelend te worden. Ik vraag joene of hij eens op die knop kan rammen, ik wil pijnstilling. Nu!
Goed 5 minuten gaan voorbij en joene vraagt mij of hij ze zelf moest halen. Ik wilde nog zeggen, laat ze nou, ze komen echt wel. Maar uiteindelijk knik ik wel want het doet zeer mensen. Binnen een minuut stonden de verpleegkundige en verloskundige in de kamer. En die trekken schorten aan enzo. Hallo???? Ik wilde pijnstilling!!! ? dat de oorzaak van de pijn was dat het hoofdje al stond, daar had ik ff niet op gerekend.
Ik mag gewoon meepersen en 8 minuten later was Bram daar. De verloskundige was zo lief dat ze op het moment zelf snel tegen joene zei dat hij z'n kind moest aanpakken. Awesome! Precies wat ik stiekem graag wilde. En opeens lag daar dan een beer van een baby. 3600 gram??? Mwa, ietsjes meer: 4285 gram schoon aan de haak. En dan nog het grote "hoe heet hij". Is het een Bram? Of is het een Jelle? Ik vind het duidelijk een Bram en gelukkig joene ook! Bram is er!
1 schaafwondje wat wel gehecht werd en klaar waren we. Daar ligt dan een onwijs gaaf ventje op je borst.
Bevallen, het is m'n hobby niet, maar ergens is het jammer om nooit meer mee te maken. Het blijft een uniek moment die eerste kennismaking.

Wow tico, jij bikkel! Vlug gedaan zeg!

Dat klinkt wel als een prima bevalling eigenlijk

quote:

Op zondag 20 januari 2013 20:57 schreef Aventura het volgende:
Dat klinkt wel als een prima bevalling eigenlijk

Dat was het ook.
24 uur later stond ik met Bram op het kdv om m'n zieke niet meer jongste op te halen. We zijn 1 nacht gebleven in de kliniek, maar daar kun je niets anders dan op je bed liggen, dus ik wilde naar huis.

quote:

Op zondag 20 januari 2013 21:02 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Dat was het ook.
24 uur later stond ik met Bram op het kdv om m'n zieke niet meer jongste op te halen. We zijn 1 nacht gebleven in de kliniek, maar daar kun je niets anders dan op je bed liggen, dus ik wilde naar huis.

herkenbaar; ik bracht 12 uur later Evie naar de kinderopvang

Ja maar Tico, jij had toch alleen maar een boodschap gedaan?

Haha ondenkbaar, ik kwam pas na 6 dagen de trap af naar de huiskamer Pas na 14 dagen kwam ik weer buiten.

Ik denk dat ik hier niet meer ga lezen. Deze houd ik graag in gedachten voor als ik moet straks

quote:

Op zondag 20 januari 2013 21:10 schreef Aventura het volgende:
Haha ondenkbaar, ik kwam pas na 6 dagen de trap af naar de huiskamer Pas na 14 dagen kwam ik weer buiten.

In m'n kraamweek heb ik de keukenkastjes staan soppen dn herindelen met m'n kraamhulp.
Vandaag zijn we met z'n 5 naar de kerk geweest, Bram showen.

Wat een mooi verhaal Tico

Inca en Ticoo wat een verhalen! chapeau!

quote:

Op zondag 20 januari 2013 21:15 schreef Ticootje het volgende:

[..]

In m'n kraamweek heb ik de keukenkastjes staan soppen dn herindelen met m'n kraamhulp.
Vandaag zijn we met z'n 5 naar de kerk geweest, Bram showen.

lucky bastard

Veel geluk samen!

Tico! Gij snellert! Mooi verhaal

Aventura, de eerste keer kon ik nog niet tot het einde van de straat lopen na een week, en deze keer was dat geen probleem geweest op dag 2.

Goed gedaan Tico! En mooi vertelt!

Het is al weer een paar maanden geleden, maar hier is het verhaal van Julius.

31 augustus, ik vier mijn verjaardag in hele kleine kring, ben dan 39 weken en 6 dagen zwanger. Het gaat goed. Op 1 september komen mijn schoonouders taart eten. Het lukt me om alles op het dienblad de tuin in te krijgen. Ik heb toch wel last van krampjes.
De verloskundige had geadviseerd om de oudste uit logeren te laten gaan, want mijn lijf hield de bevalling tegen als hij in de buurt was. Ik liep al met 2 centimeter ontsluiting.

Mijn schoonouders nemen de stuiter peuter mee. Al uitzwaaiend beginnen de krampen erger te worden. Ik eet nog een pannenkoek en man begint gelijk met timen van de krampen.
Om de vijf minuten, we gaan maar niet naar het buurtfeestje aan de overkant.

De verloskundige komt, ik heb 4 centimeter ontsluiting. Ik mag in bad gaan en bellen als het erger wordt. Lekker in bad dus, nou nee. Een storm komt over me heen. Ik kan niet meer praten. Rammend op de rand van het bad trek ik de aandacht van man. Hij ziet me en hijst me eruit. Sterke vent!
Ik word aangekleed door hem en hij belt de verloskundige dat we nu naar het geboortecentrum gaan.

De trap af naar de auto dus. Ik hang over de motorkap om een wee weg te puffen, het feestje is goed hoorbaar. Het is nu 22 uur.

In het geboortecentrum blijk ik 7 centimeter te hebben. Ik sta naast het bed en weet nog iedereen te begroeten die binnenkomt. Om 23 uur is er wisseling van verloskundige. Ik voel een perswee.
Het mag en deze komt gewoon vandaag nog volgens de verloskundige. Ik pers en de oergolf gaat door mijn lijf.
Na zes minuten is Julius er. Gezond en zeer actief. Hij ligt een uur op mij voordat hij wordt schoongemaakt en gekeurd. Het is half twaalf.

Om half twee zijn we weer thuis. Ik krijg een berichtje vanaf het feestje. Ze hadden ons horen weggaan en willen weten hoe het is. Nou, we zijn ouders geworden van weer een pracht ventje.