Ik moest vrijdag op controle bij de gyn. Ik had weinig vruchtwater, dus moest geprimed worden om ingeleid te kunnen worden.
Ik ben dus zondag opgenomen. Om 7.30 de eerste meting, ctg en tablet. Ik had 1 cm. Ik voelde nog niks, dus ben ik wat rond gaan wandelen met N. (saai hoor, zo'n ziekenhuis op zondagochtend) Ik moest om 11 uur weer op de afdeling zijn. Om 12 uur kreeg ik de tweede meting, ctg en tablet.Nu had ik 2 cm. Ik werd gelijk gestript. Ik kreeg wat harde buiken. Die waren mooi te zien op de ctg. Hierna ging N naar huis, dus ik ben wat gaan kletsen met de buurvrouw en wat rondhangen. Om 16 uur ben ik weer aan de ctg gegaan, werd het weer gemeten en kreeg ik een tablet. Nu was er 3 cm ontsluiting. Tijdens het eten werden de harde buiken naarder. Ik kreeg last van mijn rug, deze rugpijn herkende ik van de bevalling van Sofie. Daar begon het mee. Ik kreeg een warme kruik voor mijn rug. Ik heb N toen een berichtje gestuurd of hij snel kwam. Ik wilde dat hij er was. Hij was er rond 19 uur. Om 21.30 kwam er een verloskundige om te kijken hoe het ervoor stond. Er was nog niks opgeschoten. Ik kon nu niet meer lekker op mijn rug liggen, maar dit moest wel voor de ctg. Ik raakte een beetje in paniek, de pijn werd naarder, maar het deed voor mijn gevoel niks. Ook raakte ik in paniek omdat N om 22.00 uur naar huis moest. De verloskundige belde naar de verlosafdeling om te overleggen. Gezien mijn eerdere bevalling, en de angst ervoor mocht ik al naar boven. Hier kon N blijven slapen. Ik kreeg hier weer een ctg, en ik bleek wel weer pieken en dalen te hebben. Ik kreeg 2 paracetamollen en een slaaptablet. N kreeg een bed. Ik kon niet slapen, N is wel gaan slapen. Ik heb hem laten liggen. De weeen kreeg ik wel weggepuft. Om 7 uur bleek ik wel 4 hele cm te hebben. Weer even paniek. Hoelang gaat het nog duren. Ik had al 2 nachten niet geslapen en was kapot. Ze hebben toen mijn vliezen gebroken. Hierop werden de weeen heftiger. Maar ze kwamen volgens de verpleegkundige nog niet snel genoeg. Ik kreeg toen wee opwekkers. Ook omdat dat beter was voor mijn baarmoeder. Het ging toen heel rap. Ik kreeg de weeen niet meer weggepuft en ik wilde zelfs een ruggeprik. Die vond ik doodeng, maar ik kon niet meer. Het was klaar. Ik bleek toen 7 tot 8 cm te hebben. Wow, had ik dat even niet verwacht. Nu mocht ik de pca pijnpomp. Ruggenprik was niet meer haalbaar. Dus het infuus werd gezet. Al maakten ze niet zoveel haast. Waarschijnlijk omdat ze ook wel doorhadden dat de pomp niet zoveel zin meer had. Het ging zo snel. Ze gingen alle spullen klaarzetten voor de bevalling. Ze hadden een ok klaarstaan, een ok team en de gyneacoloog werd gebeld. Hij moest erbij zijn ivm mijn eerdere bloedverlies. Ik kreeg al snel nog vervelendere weeen. Ik moest wel roepen dat ik niet meer wilde. Toen ze weer gingen kijken was het ruim 9 cm. Geen pomp meer dus, maar snel persen. Om 9.30 mocht ik voorzichtig meeduwen. Er was nog een klein randje. Toen de gyn binnenkwam mocht ik voluit persen. Met 5 persweeën was hij er. Mijn Caspertje krijgt een naam. Luuk Pepijn. Het is nog even spannend met de placenta, die moest binnen 5 tot 10 minuten komen anders werd het alsnog een ritje ok. Maar met 4 minuten was hij er. Later met het hechten bleek het ook nog even spannend. Wel of niet naar de ok. Maar de gyn durfde het op de verloskamer wel aan. Wat deden die naalden van de verdoving zeer zeg. Jeetje. Ik moest echt opletten dat ik Luuk niet kneep. Onze kraamhulp was ook in het ziekenhuis en die heeft me geholpen met aanleggen. Luuk heeft nog een hartfilmpje gehad en is nagekeken door de kinderarts. Om 15.00 mochten we gaan..Zoals ik het gedroomd had. Bevallen, douchen en naar huis.
*poef* nu is het weg