De zaak Joris Demmink. #3

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 18:15 schreef Dvm86 het volgende:

[..]

Normaal gesproken willen die lui maar al te graag met hun bakkes op tv en als het om Joris Demmink gaat lijkt het wel alsof ze allemaal in hun broek pissen. Mijn vermoeden dat dit een veel groter schandaal waarin veel meer mensen betrokken zijn wordt steeds sterker.

Overigens, in een bodemprocedure komt toch zijn hele verleden op tafel te liggen? Dat was toch juist de reden waarom hij de rechter wilde vermijden?

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 16:21 schreef schommelstoel het volgende:
Justitietopman Joris Demmink klaagt het Algemeen Dagblad aan wegens het publiceren van onjuiste informatie.

Justitietopman Joris Demmink klaagt het Algemeen Dagblad aan wegens het publiceren van onjuiste informatie. De topman van Justitie zou volgens de krant in de jaren negentig gezien zijn met een pooier van minderjarige jongetjes. De belangrijkste bron die genoemd wordt is Nico van Empel, die herhaaldelijk is veroordeeld voor fraude en oplichting.

Volgens de advocaat van Demmink, Harro Knijff, wil zijn cliënt de aanhoudende beschuldigingen aan zijn adres over pedofiele contacten niet langer over zijn kant laten gaan. “Als je niets doet, wordt de berichtgeving voor waar gehouden en dat accepteert Demmink niet”, aldus Knijff tegenover het NRC Handelsblad.

"Demmink wil dat de onderste steen in deze zaak boven komt. Laat de getuigen dan maar eens met naam en toenaam voor de rechter hun beschuldigingen uiten,” aldus Knijff. Demmink begint een bodemprocedure en geen kort geding. “Dan moet het AD zijn bronnen bekendmaken”. Koen Voskuil, redacteur van de artikelen over Demmink, laat weten de aangekondigde procedure “met vertrouwen tegemoet te zien”.

De topman van Justitie wordt er al langer van beschuldigd het met jonge jongetjes te doen. De meeste van die verhalen zijn gebaseerd op verhalen van bronnen, die later onbetrouwbaar en leugenachtig bleken te zijn. Eerdere onderzoeken tegen Demmink hebben nooit enig bewijs opgeleverd.

quote:

Reuring

Joris Demmink had zich ongetwijfeld een ander afscheid voorgesteld. De secretaris-generaal van justitie gaat een dezer dagen met pensioen,maar er is nog nooit zoveel reuring rond zijn persoon geweest.

Jarenlang heeft Demmink het hysterische gekrakeel over hem op internet ongemoeid gelaten. Wie weet omdat de beste man zelf niet vaak op internet bivakkeert, of gewoon vond dat hij het moest negeren. Achteraf gezien onverstandig, want uiteindelijk begon ook de mainstream media zich ermee te bemoeien. Naast een coververhaal in VN, dat eigenlijk alleen maar het roddelcircuit over Demmink beschreef, is er een tweeluik in het AD van Koen Voskuil over de contacten die hij onderhield met ene Dick Willard, die in de jaren tachtig klanten in Den Haag hielp aan jonge mannelijke prostituees. Voskuils belangrijkste bron is Nico van Empel, een niet onomstreden oud-crimineel die Peter R de Vries nog een dienst bewees door in de gevangenis met verborgen camera zijn oude makker Koos H. op te zoeken. Demmink is het nu zat en heeft juridische stappen aangekondigd. Geen kort geding, maar een bodemprocedure, waarin bronnen moeten worden genoemd.

Het tweede deel van Voskuil dat vandaag in het AD verscheen was trouwens al minder spannend: een opsommming van feiten die we al langer kennen, met de usual suspect Adèle van der Plas die klaagt dat er niets wordt ondernomen. Behoorlijk mager allemaal voor een 'jaar lang onderzoek'.

Maar zijn AD-publicaties wel zo schadelijk als het immer hijgerige anti-Demmink kamp beweert? Bezoek aan jongensbordelen is niet verboden, en laat Demmink daar nou nooit een geheim van hebben gemaakt. En weliswaar beweert nu allerlei penoze dat er zeer jonge jongens in zijn auto stapten, het is nog maar de vraag of die verhalen in de context van wat er vandaag de dag allemaal over de man wordt geschreven, niet flink zijn aangedikt. Een indicatie daarvoor is dat volgens Van Empel Willard zou hebben gezegd dat 'Demmink een heel hoge ome was.' Maar in de jaren tachtig was Demmink toch echt niet meer dan een onderdeurtje bij justitie.

En wederom voegen al deze hear say-verhalen weer niks toe aan de vele geruchten die we al kennen. Er is nog altijd geen onomstotelijk misbruik met nog jongere jongens aangetoond, zoals misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink dit weekend ook al constateerde: 'De enige vraag is: wat is daarop tegen, als ze (de jongens) wél zestien waren en zich als prostituee verhuurden? Je kunt daar allerlei morele bezwaren tegen hebben, maar dat vind ik niet wezenlijk anders dan wanneer ‘oudere mannen’ zulke contacten hebben met meisjes in dezelfde leeftijdscategorie, op dezelfde manier.'

Veel vreemder is dit. Naar aanleiding van publicaties over het misbruik in de katholieke kerk stroomden de aangiften binnen, maar bij Demmink blijft het oorverdovend stil ondanks al jaren lawaai op internet.

Het mooiste bericht kwam vandaag dan ook van Henk Rijkers van het Katholiek Nieuwsblad, een Micha Kat-in-de-dop, die de suggestie dat Demmink wordt ingezet als afleiding van kerkelijk misbruik verre van zich werpt.'Statistisch is berekend dat kindermisbruik in kerkelijke instellingen en door priesters en religieuzen minder voorkomt dan bij hun wereldlijke tegenhangers.' Dus toch afleiding.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 11:18 schreef IkeDubaku99 het volgende:

[..]

Is dit wel haalbaar in een bodemprocedure, aangezien een journalist zijn (anonieme bronnen) mag beschermen?

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 11:27 schreef lexgauw007 het volgende:

[..]

Dus als ik geld krijg om anoniem een bekende Nederlander of iemand in een hoge functie van pedofilie te beschuldigen dan kan ik dat zomaar doen en dan mag ik als anonieme bron worden opgevoerd?

quote:

Bronbescherming journalisten in de wet
Nieuwsbericht | 04-12-2009

Journalisten krijgen recht op bronbescherming. Hiermee wordt het verschoningsrecht voor professionele berichtgevers wettelijk vastgelegd. De rechter bepaalt uiteindelijk of het beroep op bronbescherming terecht was.
De ministerraad heeft met dit wetsvoorstel ingestemd. De regeling moet duidelijkheid en zekerheid bieden, maar ook de bijzondere positie van journalisten in het publieke debat erkennen.
Een bron kan 'te respecteren en eigen redenen' kan hebben om niet herkend te willen worden. Maar bronbescherming is geen absoluut recht. Als de nationale veiligheid of een zeer dringend opsporingsbelang is het geding is, kan daarop inbreuk worden gemaakt.
De rechter bepaalt uiteindelijk of terecht een beroep op bronbescherming is gedaan.
http://www.rijksoverheid.(...)isten-in-de-wet.html
http://nl.wikisource.org/(...)id_van_meningsuiting

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 15:01 schreef IkeDubaku99 het volgende:

[..]

Dit is wat ik wilde aangeven, alleen kwam ik er niet op.

quote:

Samson

Het was me het Demmink-weekje wel. Zo schoof team Vaatstra (justitie) aan bij DWDD om toelichting te geven bij het grootschalige DNA-onderzoek onder de lokale bevolking in Friesland. Tot afgrijzen van Vaatstra superspeurder André Vergeer, die zijn toelichting dat Demmink erachter zit al tientallen al vele malen voor de spiegel moet hebben geoefend, doch potjandosie alweer niet werd uitgenodigd.

En dan hadden we nog Micha Kat zelf die daags na de AD-onthullingen afgelopen weekend kennelijk had verwacht dat heel politiek Den Haag ten aanzien van Demmink eindelijk eens zou capituleren, doch wederom uitsluitend afwerende parlementariërs voor de camera kreeg (Micha had trouwens zijn jongste nichtje met een camcorder gestuurd).

Ook had Kat zomaar de Joris Katvanger uit de legendarische Netwerk-uitzending aan de telefoon gekregen (backgrounds), die door de echte Joris reeds in 1998 speciaal in een kelder bij het ministerie van VWS was neergezet om vragen van het nog op te richten Klokkenluideronline te beantwoorden.

En het kon niet op. Ook werd ons deze week zomaar een kijkje gegund in de wondere wereld van Demmink-roddelaars. Er dook, via NuJIJ, een lijst op van een vermeend pedonetwerk met namen en rugnummers. Een lijst waarover Micha Kat zich vele malen zwetend gebogen moet hebben in de overtuiging dat ieder detail op die lijst klopt. Dat staat er ook op: 'Alle informatie is juist en waarheid'.

De samensteller, Richard Carl Samson-Dimov, beter bekend als de Rolodex man, blijkt nu godbeterhet ook een van de bronnen van het AD-verhaal te zijn. Barracuda sluit niet uit dat deze man zelf vele jaren in het pedocircuit heeft rondgehangen. Heeft zelf een metgezel die tientallen jaren in leeftijd scheelt. Maar op de geloofwaardigheid van die lijst valt veel af te dingen.

En wel hierom: Rechtbankverslaggever Nanko Kiel (Ommelander Courant) heeft onze Samson, tegenwoordig werkzaam als Independent Publishing Professional, een dezer dagen wederom keihard ontmaskerd als de vette hoax. Samson beweerde doodleuk dat hij met de Mossad naar de black box heeft gezocht op de plek van de Bijlmerramp, hij iets hoogs was bij de Nationale Recherche of in dienst was bij de AIVD.

Hij ligt regelmatig in coma, vooral op momenten dat het even moeilijk wordt, en heeft een autistisch kind in het ootje genomen, waarbij hij zich voor professor aan de Universiteit van Amsterdam uitgaf. Enkele maanden terug heeft hij een tweetal stichtingen opgericht met mensen die helemaal van niks weten (onder wie AD verslaggever Koen Voskuil). En as we speak is de website van Samson 'wegens onderhoud' uit de lucht.

Maar het zou natuurlijk kunnen zijn dat de AIVD'er weer even tijdelijk in zijn geïmproviseerde sterfbed ligt. In dat geval hebben we niks gezegd natuurlijk.

quote:

'Joris Demmink gaf toe sex te hebben met jonge homo's'.

VIDEO – Het verhaal wil dat de NOS journaal uitzending van 5 november 2003 over Joris Demmink uitsluitend via omwegen beschikbaar is gekomen. Sinds 13 jan 2009 staat het in ieder geval op YouTube. In betreffende uitzending doet het journaal verslag van een schikking van Joris Demmink met de media, waarin hij ten overstaande van journalisten zou hebben toegegeven: “Dat hij seks heeft gehad met jonge homo’s en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren.” Een nu latent opmerkelijke uitspraak van de ogenschijnlijk altijd zwijgzame Secretaris Generaal van het ministerie van Veiligheid en Justitie, die mede gezien de aanhoudende druk vanuit het Amerikaanse Congres zijn persoon te willen onderzoeken, weleens het een juiste wol draadje zou kunnen zijn om alle beschuldigingen te kunnen ontrafelen. Het is slechts een kwestie van tijd dat iemand met de nodige middelen opstaat, civielrechtelijk een vileine advocaat in de arm neemt en een voorlopig getuigenverhoor doet instellen. Bij dergelijk voorlopig getuigenverhoor, wordt door een aangestelde rechter-commissaris getuigen gehoord en geverbaliseerd. Deze getuigen (met verschijningsplicht) zijn op straffe van vervolging voor meineed, verplicht naar waarheid te antwoorden.

NOS 8 uur journaal over joris D. 5-11-2003

quote:

Speurneuzen

De speurneusjes van Argusoog hebben weer een onthulling van jewelste. Demmink was, in tegenstelling tot wat hij zelf beweerde, na 1986 wel degelijk in Turkije geweest, waar hij zich aan jonge jongens zou hebben vergrepen. De belendende percelen deden leuk mee.

Maar zoals wel vaker met complottertjes, zijn ze al snel tevreden met de 'antwoorden' die ze (op internet, waar anders?) hebben gevonden. Zo kan Barracuda zich al niet voorstellen dat Demmink hierover zou liegen als het een formeel bezoek betreft. Dat zou immers wel erg makkelijk te achterhalen zijn.

De associatielogica van auteur Arend Zeevat (ja, die weer) gaat dan ook als volgt: Demmink was in de jaren negentig voorzitter van de zogeheten K4 Troika, die zich in het kader van de Europese veiligheid ook bezighield met vluchtelingelingenproblematiek. Vertegenwoordigers van de K4 Committee brachten in 1998 een bezoek aan Istanboel. Ergo: Demmink moet als voorzitter dus zijn meegegaan.

Maar dat blijkt helemaal nergens uit. Zijn naam duikt nergens op. Sterker nog: wie vijf minuten googelt komt tot een andere conclusie. Het K4 Committee bestond destijds uit verschillende werkgroepen, waarvan er zich een specifiek bezighield met migratie. Deze stuurgroep ging in elk geval maart 1998 naar Turkije, vergezeld van (een deel van het) bestuur van het comité zelf. Maar daar zat Demmink al niet meer bij.

En dat had Zeevat kunnen weten als hij eens wat beter de documentatie had gelezen die hij zelf zo gretig citeert. Daarin wordt ene Guy Schleder reeds als 'volgend voorzitter' genoemd. In december van 1997 was deze Schleder reeds voorzitter van het comité, oftewel ruim voor het Turkse bezoek.

quote:

Kom zondag 28 oktober naar het Demmink protest in Den Haag!

JDTV organiseert in samenwerking met Occupy Den Haag en Anonymous een Demmink protest.
Het gaat plaats vinden op zondag 28 oktober, om 14:00 uur verzamelen bij het standbeeld op het Plein.

Het is de bedoeling dat we met zijn allen lopen naar de Riouwstraat, Demmink's huidige woonadres. Het moet een vreedzaam protest gaan worden waar we onze stem moeten laten horen.

De boodschap moge duidelijk zijn: we eisen een nieuw, grondig en onafhankelijk onderzoek naar Demmink! Om dit over te brengen kun je flyers, spandoeken en een megafoon gebruiken.
Onze megafoon gaat in ieder geval mee.

Wil jij nog wat speciaals doen deze dag, zoals een speech of iets dergelijks? Laat het ons dan even weten, ons emailadres is jdtvproducties@gmail.com

We maken spoedig meer bekend over deze demonstratie.
Voor vragen kun je ons natuurlijk ook altijd mailen.

quote:

Beslissing van de Raad voor de Journalistiek
inzake de klacht van

X

tegen

L. Runderkamp en H. Laroes (NOS Journaal)

Bij brief van 14 januari 2004 met twee bijlagen heeft mr. H.J.A. Knijff, advocaat te ’s-Gravenhage, namens X (klager) een klacht ingediend tegen A. Runderkamp en H. Laroes, respectievelijk projectleider research en hoofdredacteur van het NOS Journaal, (verweerders). Vervolgens heeft mr. Knijff op 19 februari 2004 een video-opname van de gewraakte uitzending als bijlage overgelegd. In een schrijven van 24 februari 2004 met een bijlage heeft Laroes op de klacht gereageerd. Ten slotte heeft mr. Knijff bij faxbericht van 15 april 2004 nog drie bijlagen overgelegd.

De zaak is behandeld ter zitting van de Raad van 22 april 2004. Klager was daar aanwezig, vergezeld van mr. Knijff die de klacht heeft toegelicht aan de hand van een pleitnotitie. Aan de zijde van verweerders zijn Runderkamp, Laroes en mr. M.J.T. Linnemann, adviseur marketing en communicatie, verschenen. Laroes heeft het standpunt van verweerders eveneens toegelicht aan de hand van een notitie. Voorafgaand aan de zitting heeft de Raad de gewraakte uitzending bekeken.

DE FEITEN

Omstreeks 8 oktober 2003 is in Panorama en de Gay Krant een gezamenlijke publicatie verschenen van het ‘Dossier Anne Frankplantsoen’ onder de kop “Het sex-schandaal & de doofpot”. Het artikel gaat over de vermeende betrokkenheid van diverse bekende personen bij seks met jonge en soms minderjarige jongens. In dat verband wordt ook klager genoemd. Hij is in de publicatie aangeduid met een gefingeerde voornaam en als ‘een hoge ambtenaar op het Ministerie van Justitie’.

Vervolgens is op 5 november 2003 in Panorama en de Gay Krant een hoofdredactioneel commentaar verschenen dat de volgende passage bevat:
“Maar Panorama en de Gay Krant zijn bij hun publicatie toch niet over één nacht ijs gegaan? Natuurlijk niet. Maar op grond van nieuwe informatie die ons ná de publicatie heeft bereikt en ook naar aanleiding van gesprekken die (de hoofdredacteur van Panorama en de hoofdredacteur van de Gay Krant) inmiddels met de topambtenaar in kwestie hebben gevoerd, moeten wij concluderen dat onze oorspronkelijke bronnen op basis waarvan de indruk werd gewekt dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan onoorbaar gedrag onbetrouwbaar zijn gebleken. Voor zover de integriteit van deze topambtenaar daardoor onderwerp van discussie is geworden, bestaat hiervoor geen aanleiding. In het kader van volledige berichtgeving dient dit gezegd te zijn.”

Op 5 november 2003 heeft het NOS Journaal van 20.00 uur aandacht aan deze kwestie besteed. Aan het slot van het bericht wordt door een voice-over de volgende tekst uitgesproken:
“De topambtenaar heeft een schikking met de bladen getroffen want hij wilde niet naar de rechter. In zo’n gevecht zou immers zijn hele verleden op straat komen te liggen. In de gesprekken met Panorama en Gay Krant achter gesloten deuren afgelopen week heeft hij toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge homo’s en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren. Geen onderwerp, vindt hij, om in de rechtszaal uit te vechten.”

Direct na deze uitzending heeft de voornoemde raadsman van klager telefonisch contact opgenomen met Runderkamp en heeft hij om rectificatie verzocht.

Vervolgens is diezelfde dag in het NOS Journaal van 22.00 uur de volgende tekst uitgesproken:
“De topambtenaar heeft een schikking met de bladen getroffen want hij wilde niet naar de rechter. In zo’n gevecht zou immers zijn hele verleden op straat komen te liggen. In de gesprekken met Panorama en Gay Krant achter gesloten deuren heeft hij toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge mannen en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren. Maar onoorbaar gedrag, absoluut niet, geven de bladen ook vandaag toe. Het is een onderwerp dat niemand graag uitvecht in een rechtszaal.”

De klacht richt zich tegen deze teksten in deze uitzendingen (hierna tezamen aangeduid als ‘de uitzendingen’ en onderscheidenlijk als ‘de uitzending van 20.00 uur’ en ‘de uitzending van 22.00 uur’).

DE STANDPUNTEN VAN PARTIJEN

Klager betoogt dat de desbetreffende mededelingen in de uitzendingen feitelijk onjuist en zeer diffamerend zijn. Volgens hem heeft nimmer een gesprek ‘achter gesloten deuren’ plaatsgevonden waarin hij tegen Panorama en de Gay Krant heeft toegegeven dat hij seks heeft gehad met ‘jonge homo’s’ (uitzending van 20.00 uur) of ‘jonge mannen’ (uitzending van 22.00 uur) ‘waarbij hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren’.
Op 19 oktober 2003 heeft volgens hem op verzoek van Krol, hoofdredacteur van de Gay Krant, een gesprek tussen hem en Krol plaatsgevonden bij klager thuis. Later die avond heeft vervolgens een tweede gesprek plaatsgehad waarbij ook Hitzert, hoofdredacteur van Panorama, aanwezig was. Het initiatief voor de gesprekken is uitgegaan van Krol en Hitzert. Krol deelde klager bij die gelegenheid mee dat hij door zijn bronnen wel eens op het verkeerde spoor kon zijn gezet. Inzet van klager bij dat gesprek was dat de berichtgeving in Panorama en de Gay Krant gerectificeerd moest worden. In dat gesprek is ‘het niet vragen naar de leeftijd’ zelfs niet aan de orde geweest. Hitzert en Krol hebben klager meegedeeld dat zij hem de volgende dag een concepttekst zouden toesturen. Na kennisneming van het concept heeft klager Hitzert laten weten dat hij daarmee niet akkoord kon gaan. Hitzert heeft klager vervolgens te kennen gegeven dat niet tot publicatie van het bericht zou worden overgegaan. Overigens is in de concepttekst evenmin een grondslag te vinden voor de eventuele juistheid van de opmerking dat klager ‘niet altijd vroeg hoe oud ze waren’, aldus klager.
Vervolgens heeft op 30 oktober 2003 op het kantoor van de raadsman van klager een onderhoud plaatsgevonden tussen klager, zijn raadsman, Hitzert en Krol. In dat overleg is op geen enkele wijze direct of indirect aan de orde geweest, laat staan ‘toegegeven’ dat hij seks zou hebben gehad met jonge homo’s, dan wel jonge mannen, waarbij hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren, aldus klager.
In een telefoongesprek ’s middags op 5 november 2003, ruim voor de uitzending van 20.00 uur, heeft mr. Knijff aan Runderkamp uiteengezet dat klager in een kort geding procedure niet meer genoegdoening zou hebben kunnen krijgen, dan hetgeen op 5 november 2003 in de hoofdredactionele artikelen in Panorama en de Gay Krant is vermeld en dat klager de voorkeur gaf aan een vrijwillige rechtzetting in plaats van een rectificatie op last van de rechter. In dat gesprek heeft mr. Knijff er verder met nadruk op gewezen dat klager stellig ontkent ooit met minderjarige mannen seksuele contacten te hebben gehad of met mannen bij wie hij niet naar de leeftijd zou hebben geïnformeerd, daarbij het risico aanvaardend dat zij minderjarig waren.
Volgens klager wordt dan ook geheel ten onrechte in de uitzendingen gezegd c.q. gesuggereerd dat hij seks heeft gehad met minderjarige jongens, doordat als feit wordt gepresenteerd dat hij heeft toegegeven seks te hebben gehad met jonge mannen, waarbij hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren. De aanvulling in de uitzending van 22.00 uur betreft slechts de weergave van het oordeel van ‘de bladen’ dat van onoorbaar gedrag geen sprake is geweest.
Volgens klager heeft deze berichtgeving geen steun in de door verweerders gestelde bronnen. Gelet op het ook door verweerders onder ogen geziene risico dat de mogelijkheid van klager om zijn functie te blijven uitoefenen door de berichtgeving precair zou worden, hadden verweerders een dergelijke onjuiste en tendentieuze berichtgeving niet mogen uitzenden. Bovendien mist de mededeling iedere relevantie. Als het gaat om een inbreuk op de persoonlijke integriteit van iemand moet de journalist bijzondere zorgvuldigheid in acht nemen. Dat hebben verweerders niet gedaan, aldus klager.

Verweerders stellen dat zij steeds terughoudend zijn omgegaan met informatie over de mogelijke betrokkenheid van klager bij onoorbare praktijken. Zij hebben eerst op 14 oktober 2003 daarover bericht, toen een jongensprostitué aangifte deed tegen klager. Verweerders hebben overigens terstond, twee dagen later, bericht dat die aangifte volgens justitie vals was.
Volgens verweerders is de kern van de zaak niet of zij klager van onoorbaar gedrag hebben beschuldigd, maar de wijze waarop zij zijn omgegaan met bronnen die zij hebben te beschermen en die zij moeten beoordelen op hun status, kwaliteit en betrouwbaarheid. Verweerders betogen dat zij in dat opzicht zorgvuldig hebben gehandeld. Volgens hen blijkt uit de e-mailcorrespondentie tussen klager en Hitzert van maandag 20 oktober 2003 en het aan klager voorgelegde conceptartikel, waarover zij overigens op het moment van de uitzending nog niet beschikten, dat een gesprek ‘achter gesloten deuren’ weldegelijk heeft plaatsgevonden. De gepubliceerde informatie waartegen klager bezwaar maakt, is – naar verweerders stellen – gebaseerd op de verklaringen van een bron uit de leiding van de betrokken media (Panorama en de Gay Krant). Kort voor 5 november 2003 kreeg Runderkamp een telefoontje van een bron, die hem al langer veel details over de kwestie verstrekte. Volgens deze bron was er rumoer op de redacties: de redacteuren begrepen niet waarom hun bladen zouden rectificeren, terwijl klager in gesprekken had toegegeven dat hij op jonge mannen valt. De betrokken hoofdredacteuren zwijgen kennelijk niet op hun eigen redacties, aldus verweerders. Om de informatie te controleren heeft Runderkamp met ‘de Journaalbron’ gebeld. De hoofdredacteuren hebben moeten beloven dat ze niets naar buiten zullen brengen over de ‘deal’ met klager. Runderkamp kan dus niet zeggen met wie van hen hij heeft gesproken. Het gaat volgens verweerders echter om informatie uit de eerste hand van een van de hoofdredacteuren of van beiden. De bron beaamde dat klager in een gesprek met de hoofdredacteuren heeft toegegeven dat hij op jonge mannen valt. Verder deelde de bron mee dat klager in dat gesprek heeft gezegd dat hij niet kan uitsluiten ooit met een minderjarige te hebben geslapen en dat hij niet altijd naar de leeftijd heeft gevraagd. De informatie van de bron verklaart waarom klager niet naar de rechter is gestapt en alles probeert te regelen, aldus verweerders. Het betreft belangrijke informatie, waarvan zij melding wilden maken. Runderkamp heeft die informatie voor de uitzending voorgelegd aan mr. Knijff. In dat gesprek heeft mr. Knijff erkend dat klager zonder juridische adviseurs met de hoofdredacteuren heeft gesproken en dat hij ‘dus niet weet wat daar allemaal besproken is’. Verder heeft mr. Knijff in algemene zin ontkend dat klager zoiets als seks met minderjarigen zou hebben gehad. Runderkamp heeft er bewust voor gekozen om de raadsman van klager om commentaar te vragen en niet het ministerie, nu het hier het privé-leven van klager betreft.
Zij hebben vervolgens in de uitzending van 20.00 uur bericht over de bladen die door de knieën zijn gegaan. In de slotalinea wordt uitgelegd waarom de zaak is geschikt. Als verweerders het gedrag van klager op zich zelf nieuwswaardig zouden hebben gevonden, zou het aan het begin van het bericht hebben gestaan. Volgens verweerders staat in het bericht expliciet noch impliciet dat klager seks heeft gehad met minderjarige jongens. Uit het bericht valt slechts af te leiden dat de kwestie met de bladen is geschikt, omdat de bladen hun feiten niet konden hard maken en klager zich kwetsbaar voelt over zijn privé-leven, aangezien hij niet kan uitsluiten dat hij seks met minderjarigen heeft gehad.
Volgens verweerders zijn zij aldus niet lichtvaardig omgegaan met de betrokken informatie. Zij hebben afgewogen of zaken die een kennelijk privé-karakter hebben toch in de openbaarheid zouden moeten komen. Dat is een moeilijke afweging, omdat zij zich realiseerden welke de gevolgen zouden kunnen zijn van aanhoudende publiciteit voor de persoonlijke en werkomstandigheden van klager. Diens functioneren zou ongetwijfeld precair worden, indien zijn persoonlijke handel en wandel ter discussie zou komen. Niettemin hebben verweerders gemeend wel tot publicatie te moeten overgaan. Aandacht voor een zaak als deze is niet alleen gerechtvaardigd, maar hoort tot de journalistieke plicht, aldus verweerders.
Ten slotte stellen zij dat als bronnen deugen, het verhaal relevant is en de feiten vaststaan, geldt: ‘Publish and be damned’ en ‘All the news that’s fit to broadcast’. Verweerders wisten dat betrokken partijen in het openbaar andere verklaringen zouden kunnen afleggen dan zij in andere, meer vertrouwelijke, situaties zouden kunnen doen. Dat gegeven heeft juist bijgedragen aan de zorgvuldigheid waarmee zij hun informatie hebben gegaard, gecheckt en gewogen, aldus verweerders.

BEOORDELING VAN DE KLACHT

In de uitzendingen is bericht dat klager “in de gesprekken met Panorama en Gay Krant achter gesloten deuren (afgelopen week) heeft toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge homo’s/mannen en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren.”

Door de zinsnede ‘heeft toegegeven’ wordt die informatie als vaststaand gepresenteerd. Van de combinatie van de zinsneden ‘seks met jonge homo’s/mannen’ en ‘dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren’ gaat voorts de sterke suggestie uit dat klager seks heeft gehad met minderjarige jongens, althans dat hij de mogelijkheid daarvan bewust heeft aanvaard. De in de uitzending van 22.00 uur toegevoegde zinsnede “Maar onoorbaar gedrag, absoluut niet, geven de bladen ook vandaag toe.” relativeert die suggestie niet wezenlijk.

De berichtgeving diffameert klager aldus zo ernstig dat verweerders deze niet zonder voorafgaand nader diepgaand onderzoek naar de gegrondheid ervan mochten publiceren. De Raad neemt daarbij mede in aanmerking dat het hier een zeer gevoelig onderwerp betreft en dat verweerders zelf onder ogen hebben gezien dat het verder functioneren van klager door de berichtgeving ongetwijfeld ‘precair’ zou worden.

Verweerders hebben gesteld dat zij zich hebben gebaseerd op een betrouwbare anonieme bron. De Raad heeft de stellingen van verweerders ter zake aldus begrepen, dat zij hun informatie in eerste instantie hebben verkregen van een anonieme ‘medewerker van een redactie’ die contact met Runderkamp heeft opgenomen. Volgens verweerders deelde deze bron mee dat ‘er rumoer was op de redacties: de redacteuren begrepen niet dat hun bladen zouden moeten rectificeren terwijl klager in gesprekken had toegegeven dat hij op jonge mannen valt’. Die informatie hebben verweerders – naar zij stellen – vervolgens geverifieerd bij een andere anonieme bron, te weten ‘een of wellicht beide van de bij deze kwestie betrokken hoofdredacteuren’, door hen aangeduid als ‘de Journaalbron’.

Naar het oordeel van de Raad heeft de berichtgeving aldus niet voldoende grondslag in betrouwbare bronnen. De Raad houdt er rekening mee dat het hier een moeilijk te achterhalen materie betreft, waarbij grote belangen op het spel staan en waarbij de betrokkenen sterk betrokken zijn. Het is daarom begrijpelijk dat verweerders bepaalde informatie in deze zaak alleen onder plicht van geheimhouding konden verkrijgen. Dat neemt niet weg dat in dit geval hoge eisen gesteld moesten worden aan de controle van de juistheid van de feitelijke c.q. als feitelijk gepresenteerde elementen daarin. Een journalist die door een klager van het doorgeven van onjuiste informatie – als waar het hier om gaat – wordt beticht en zich beroept op een geheimhoudingsplicht tegenover bronnen die anoniem wensen te blijven, behoeft die bronnen weliswaar niet te noemen, maar dient wel aannemelijk te kunnen maken dat hij de van die bronnen verkregen informatie elders geverifieerd heeft. Verweerders hebben echter gesteld noch aannemelijk gemaakt dat zij de van hun anonieme bron verkregen informatie op enigerlei wijze - anders dan bij weer een andere anonieme bron, die bovendien in de kwestie partij was en die naar zijn eigen zeggen eerder ter zake onjuiste informatie had gepubliceerd - geverifieerd hebben.

Het door verweerders aangedragen materiaal levert aldus geen deugdelijke grondslag op voor de bewering dat klager ‘achter gesloten deuren heeft toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge homo’s/mannen en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren’. Ook anderszins is gesteld noch gebleken dat voor die zeer ernstige beschuldiging voldoende grondslag bestaat. Naar het oordeel van de Raad levert ook de e-mailcorrespondentie tussen klager en Hitzert van 20 oktober 2003 en het daarbij behorende conceptartikel – waarvan partijen overigens verschillende versies hebben overlegd, terwijl de Raad niet kan vaststellen welke de juiste is – die grondslag niet op, nog daargelaten dat verweerders ter zitting hebben erkend dat zij ten tijde van de uitzending nog niet over dat conceptartikel beschikten.

Een en ander leidt tot de slotsom dat verweerders grenzen hebben overschreden van hetgeen – gelet op de eisen van journalistieke verantwoordelijkheid – maatschappelijk aanvaardbaar is, door over klager te berichten zoals zij hebben gedaan. Het bezwaar daartegen klemt te meer, nu verweerders de raadsman van klager weliswaar vooraf om commentaar hebben gevraagd, maar diens reactie vervolgens niet in de berichtgeving hebben verwerkt.

(vgl. onder meer: Hingst/Van den Heuvel, RvdJ 2003/21; X/Stegen en Utrechts Nieuwsblad, RvdJ 2003/06 en Visser en Galjaard/Spanjer en NRC Handelsblad, RvdJ 1987,18)

BESLISSING

De klacht is gegrond.

De Raad verzoekt verweerders aan deze beslissing aandacht te besteden in een uitzending van het NOS Journaal.

Aldus vastgesteld door de Raad op 29 juni 2004 door mr. R.W.L. Loeb, voorzitter, mw. F.W. Dresselhuys, prof. dr. mr. B. de Gaay Fortman, prof. drs. E. van Thijn en mw. drs. B.L.W. Tillema, leden, in tegenwoordigheid van mw. mr. D.C. Koene, secretaris.

Uitspraak 2004-48

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2012 08:37 schreef lexgauw007 het volgende:

[..]

http://barracudanls.blogspot.nl/2012/10/speurneuzen.html

quote:

Op maandag 22 oktober 2012 01:03 schreef Summers het volgende:
19 oktober 2012 , protestmars in NYC bij de Nederlandse ambassade

joris demmink overal protesten we staan internationaal voor gek

quote:

Op maandag 22 oktober 2012 09:26 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

on 666 Avenue
hoe toepasselijk