LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Mijn bescheiden ambities: een vrijstaand huis, een perfect onderhouden gazon, en een kudde Hollandse Blauwen.
Natuurlijk eet ik ze opquote:Op donderdag 27 september 2012 10:11 schreef Tem het volgende:
[..]
Maar eet je ze dan op? Mijn schoonvader heeft kippen en heeft ooit van die plofkippen gekocht met oog op een betere toekomst voor die beestjes. Dat werd niets natuurlijk en zijn in de soep beland. Nu heeft hij mooie barnevelders al hebben sommige een kaal reetje.
.De oude haan was wat taai, maar jonge haantjes zijn erg smakelijk.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
In een eenpersoonstentje kan dat nog aardig druk zijn.quote:Op woensdag 26 september 2012 23:13 schreef DO2 het volgende:
Nu ja,
het is een beetje alsof je al uren in een lege tent staat, en dat er dan opeens 3 mensen binnenkomen.
Ik mis enkel het neurasthenische een beetje in dit topic, anders zou ik er wel vaker in posten.
[ Bericht 5% gewijzigd door Gellius op 27-09-2012 21:39:08 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door Gellius op 27-09-2012 21:39:08 ]
Ik durf niets meer over kippen te zeggen.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2012 21:33:20 ]
Het boek is bijna uit.quote:Op donderdag 27 september 2012 12:17 schreef Nautilus. het volgende:
Mijn opa en oma hebben ook Barnevelders. Alleen: ze leggen nauwelijks eieren.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2012 21:33:20 ]
En zo heeft de LPT mijn woordenschat weer verrijkt vandaag.quote:Op donderdag 27 september 2012 21:22 schreef Gellius het volgende:
Ik mis enkel een beetje het neurasthenische een beetje in dit topic, anders zou ik er wel vaker in posten.
[ Bericht 0% gewijzigd door DaMart op 27-09-2012 22:03:39 ]
Ik heb het een beetje een beetje weggehaald, omdat dat een beetje dubbel was. Moe hè, dan krijg je dat.
Wat vond je het beste gedeelte? Ik vond deel twee het meest geslaagd, omdat hij zijn thematiek in het alledaagse toonbaar maakt.quote:
Ik durf niets meer over kippen te zeggen.
[..]
Het boek is bijna uit.
Ik heb ook een beetje weggehaald uit de quote.quote:Op donderdag 27 september 2012 21:39 schreef Gellius het volgende:
Ik heb het een beetje een beetje weggehaald, omdat dat een beetje dubbel was. Moe hè, dan krijg je dat.
Gellius is een van mijn favoriete users. Ik word gelukkig van de positieve manier waarop hij alledaagse dingen beschrijft. Zeer vitaal.
Al was het alleen al om Simone. Tot nu toe trekt mij deel twee ook het meest, daarna deel één en deel drie vond ik het minst. Al vond ik hoofdstuk 8 van deel drie wel weer een mooi hoofdstuk.quote:
[..]
Wat vond je het beste gedeelte? Ik vond deel twee het meest geslaagd, omdat hij zijn thematiek in het alledaagse toonbaar maakt.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2012 22:12:00 ]
Wat mij betreft is Maurice de Hond nog net even erger.quote:Op woensdag 26 september 2012 16:58 schreef mane het volgende:
We kunnen ook doen wie de minst leuke jood is.
Ik begin: Leon de Winter.
27 september
Vanavond is de shortlist voor de AKO Literatuurprijs 2012 bekendgemaakt. Onder de genomineerden zijn tweevoudig AKO-winnaar Arnon Grunberg en Mensje van Keulen. Voor de overige vier, Peter Terrin, Stephan Enter, Elvis Peeters en Anton Valens, is dit de eerste keer dat zij voor de prijs genomineerd zijn.
De ‘toplijst’ bestaat uit:
Stephan Enter – Grip (Van Oorschot)
Arnon Grunberg – De man zonder ziekte (Nijgh & Van Ditmar)
Mensje van Keulen – Liefde heeft geen hersens (Atlas-Contact)
Elvis Peeters – Dinsdag (Podium)
Peter Terrin – Post mortem (Arbeiderspers)
Anton Valens – Het boek Ont (Atlas-Contact)
Vier mannen, een vrouw, een schrijversechtpaar.
Ik laat de schrijvers zelf spreken. Stephan Enter, grip
‘God, daar was hij [...] daar ging Vincent Voogd, behendigste aller alpinisten, na twintig jaar onmiddellijk herkenbaar. Nog steeds zo’n norse kop met van die rafelige bakkebaarden. Hij droeg een modieus visgraatjasje, trok een kleine koffer op wielen als een weerspannig hondje achter zich aan en hield een krant op ooghoogte voor zich uit. Hij was zo verdiept dat hij al lezend tegen iemand opbotste en – kon het sprekender – in plaats van zelf excuses te maken ze zo te zien juist ontving.’
Mensje van Keulen, liefde heeft geen hersens
'Dat ik aan die woorden moet denken komt door Maria Callas. Ik hang mijn jas aan de kapstok en kijk dan vanzelf de slaapkamer in waar ze als een Madonna boven een wijwaterbakje hangt. Ze staat op het punt in tranen uit te breken en haar iets geopende lippen willen vertellen waarom, maar in hoeveel woorden ze het ook zou zingen, het is wel duidelijk.'
(Volkskrant 4 sterren, NRC Handelsblad 1/2 ster)
Elvis Peeters, dinsdag (schrijversechtpaar)
‘Dit was wat de Simba’s hun macht gaf, dat ze durfden beschikken over deze verloren levens, er niet voor terugdeinsden. De enige manier waarop ik een van hen kon zijn, daardoor wist ik te overleven. (...) Ik had niets tegen degenen die ik bevocht. Ik nam het ze niet kwalijk dat ze me onder vuur namen, alleen wilde ik degene zijn die raak schoot. Niemand wist wie tegen wie ten strijd trok, wie welke macht, welk grondgebied of welke belangen betwistte. (...) Toen ik terugkwam uit Congo was ik opgetogen dat ik mocht vaststellen dat Europa in snel tempo veranderde, de gouden jaren zestig, de zomers van liefde, de onrust, alles lag voor mij gereed.’
Peter Terrin, post mortem
'Nooit voordien had hij zich tijdens het schrijven van een roman om zijn leven bekommerd. Het speelde geen enkele rol. Hij was een fictieschrijver, en die was gebaat bij een klare kijk op zijn verhaal, werd daarom beter niet bestookt door herinneringen, clusterbommen die ontploften zodra hij plaatsnam aan zijn bureau en uit het raam durfde te kijken.’
Of: 'Er zijn alleen de woorden. Elk woord is een gladde steen die uit het snel stromende water steekt. We moeten naar de overkant. Er is geen weg terug.’
Of: ‘Tereza en ik, eerst hebben we de kracht niet om elkaar zelfs maar aan te kijken, om te spreken of te troosten. Ik wil ophouden, ik wil niet meer mij zijn. Ik wil dit lichaam, boordevol pikzwart niets, verlaten.’
Of: ‘Dit huilen is niet zonder gevaar […] er is iets geknakt. – Nee, verkeerde woord, het cliché past niet. Losgeraakt, er is iets op drift geraakt. Het zwerft door mijn romp, het is fysiek. Ik zou niet kunnen aanduiden waar het ooit thuishoorde. Het zit steeds op de verkeerde plek.’
(NRC Handelsblad over laatste citaat: 'Prachtig.')
Arnon Grunberg schrijft elke jaar hetzelfde boek, dus daar begin ik niet aan. Wel heb ik het beste voor het laatst bewaard. Anton Valens, het boek ont
‘Het was dinsdagavond kwart voor acht en een van de laatste dagen van oktober in het roemruchte stervensjaar van de gulden, dat schitterende, harde betaalmiddel met zijn waaier van kleurige biljetten als de staart van een paradijsvogel, dat met goedvinden van de kroon door de directeur van De Nederlandsche Bank verkwanseld werd voor een grauwe eenheidsmunt waar er al zoveel van zijn en die de ‘euro’ wordt genoemd.’
Of: ‘Manja van der Ziel was wat Isebrands moeder ‘een carrièrevrouw’ placht te noemen. ‘Zo’n vrouw zou jij moeten hebben,’ vond ze. Manja was een ex-hockeykeepster van begin dertig. Ze had op hoog niveau gespeeld, maar na haar sportieve pensionering was ze nogal uitgedijd. Haar langwerpige gezicht, blonde vlechten en gevulde, rijzige gestalte deden hem altijd denken aan een moeflon-ooi op cowboylaarzen. Ze had een fikse bos hout voor de deur.’
Of: 'Gebiologeerd keek Isebrand naar het geweld waarmee de wolk die boven Groningen hing de kerk probeerde te verdrinken. Het huis van God wordt ontleed door het hemelwater, dacht hij, en doofde de sigaret.'
Of: 'Terwijl zijn moeder in haar glorietijd in bardancing Het Vierluik toch tot Miss Tolbert was gekroond en in mei 1970 zelfs de voorkant van de Hitweek had gesierd, was Isebrand geen knappe vent om te zien.'
Of: 'Als Sylvio lachte, dekte hij met de ene hand zijn mond toe, alsof hij zich schaamde voor zijn gebit, en petste met de andere zichzelf op de knie. In een spasme waarbij alle ledematen betrokken waren, van hoofd tot voeten, ruimde de gepantserde broeder even het veld voor een roze, weldoorvoed kind uit Westerwolde, dat over de dorsvloer rolde van plezier.'
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nu ben ik natuurlijk een gefrustreerde vent die door de helft van de uitgevers hierboven een keiharde standaard-afwijzing gekregen heeft, maar oei oei oei. Ik begrijp wel dat boekenhandels het moeilijk hebben. Ik begrijp ook dat geen enkele student het in zijn hoofd haalt boeken te gaan lezen. Afgelopen week zaten vier provinciale boekhandelaren bij DWDD te redetwisten over het boek van de maand. Enthousiast persten die vrouwtjes alle plezier uit het onderwerp door uit te leggen dat het ene boek zulke interessante personages had, en wat er toen toch gebeurde, o o o, 'dat moet u thuis zelf maar lezen hoor'! Jort Kelder was de tafelheer en zat met oprechte verbijstering dit schouwspel aan te kijken.
Afijn, het is tekenend en het verbaast me helemaal niets en al die kankeruitgevers gaan binnenkort failliet
Vanavond is de shortlist voor de AKO Literatuurprijs 2012 bekendgemaakt. Onder de genomineerden zijn tweevoudig AKO-winnaar Arnon Grunberg en Mensje van Keulen. Voor de overige vier, Peter Terrin, Stephan Enter, Elvis Peeters en Anton Valens, is dit de eerste keer dat zij voor de prijs genomineerd zijn.
De ‘toplijst’ bestaat uit:
Stephan Enter – Grip (Van Oorschot)
Arnon Grunberg – De man zonder ziekte (Nijgh & Van Ditmar)
Mensje van Keulen – Liefde heeft geen hersens (Atlas-Contact)
Elvis Peeters – Dinsdag (Podium)
Peter Terrin – Post mortem (Arbeiderspers)
Anton Valens – Het boek Ont (Atlas-Contact)
Vier mannen, een vrouw, een schrijversechtpaar.
Ik laat de schrijvers zelf spreken. Stephan Enter, grip
‘God, daar was hij [...] daar ging Vincent Voogd, behendigste aller alpinisten, na twintig jaar onmiddellijk herkenbaar. Nog steeds zo’n norse kop met van die rafelige bakkebaarden. Hij droeg een modieus visgraatjasje, trok een kleine koffer op wielen als een weerspannig hondje achter zich aan en hield een krant op ooghoogte voor zich uit. Hij was zo verdiept dat hij al lezend tegen iemand opbotste en – kon het sprekender – in plaats van zelf excuses te maken ze zo te zien juist ontving.’
Mensje van Keulen, liefde heeft geen hersens
'Dat ik aan die woorden moet denken komt door Maria Callas. Ik hang mijn jas aan de kapstok en kijk dan vanzelf de slaapkamer in waar ze als een Madonna boven een wijwaterbakje hangt. Ze staat op het punt in tranen uit te breken en haar iets geopende lippen willen vertellen waarom, maar in hoeveel woorden ze het ook zou zingen, het is wel duidelijk.'
(Volkskrant 4 sterren, NRC Handelsblad 1/2 ster)
Elvis Peeters, dinsdag (schrijversechtpaar)
‘Dit was wat de Simba’s hun macht gaf, dat ze durfden beschikken over deze verloren levens, er niet voor terugdeinsden. De enige manier waarop ik een van hen kon zijn, daardoor wist ik te overleven. (...) Ik had niets tegen degenen die ik bevocht. Ik nam het ze niet kwalijk dat ze me onder vuur namen, alleen wilde ik degene zijn die raak schoot. Niemand wist wie tegen wie ten strijd trok, wie welke macht, welk grondgebied of welke belangen betwistte. (...) Toen ik terugkwam uit Congo was ik opgetogen dat ik mocht vaststellen dat Europa in snel tempo veranderde, de gouden jaren zestig, de zomers van liefde, de onrust, alles lag voor mij gereed.’
Peter Terrin, post mortem
'Nooit voordien had hij zich tijdens het schrijven van een roman om zijn leven bekommerd. Het speelde geen enkele rol. Hij was een fictieschrijver, en die was gebaat bij een klare kijk op zijn verhaal, werd daarom beter niet bestookt door herinneringen, clusterbommen die ontploften zodra hij plaatsnam aan zijn bureau en uit het raam durfde te kijken.’
Of: 'Er zijn alleen de woorden. Elk woord is een gladde steen die uit het snel stromende water steekt. We moeten naar de overkant. Er is geen weg terug.’
Of: ‘Tereza en ik, eerst hebben we de kracht niet om elkaar zelfs maar aan te kijken, om te spreken of te troosten. Ik wil ophouden, ik wil niet meer mij zijn. Ik wil dit lichaam, boordevol pikzwart niets, verlaten.’
Of: ‘Dit huilen is niet zonder gevaar […] er is iets geknakt. – Nee, verkeerde woord, het cliché past niet. Losgeraakt, er is iets op drift geraakt. Het zwerft door mijn romp, het is fysiek. Ik zou niet kunnen aanduiden waar het ooit thuishoorde. Het zit steeds op de verkeerde plek.’
(NRC Handelsblad over laatste citaat: 'Prachtig.')
Arnon Grunberg schrijft elke jaar hetzelfde boek, dus daar begin ik niet aan. Wel heb ik het beste voor het laatst bewaard. Anton Valens, het boek ont
‘Het was dinsdagavond kwart voor acht en een van de laatste dagen van oktober in het roemruchte stervensjaar van de gulden, dat schitterende, harde betaalmiddel met zijn waaier van kleurige biljetten als de staart van een paradijsvogel, dat met goedvinden van de kroon door de directeur van De Nederlandsche Bank verkwanseld werd voor een grauwe eenheidsmunt waar er al zoveel van zijn en die de ‘euro’ wordt genoemd.’
Of: ‘Manja van der Ziel was wat Isebrands moeder ‘een carrièrevrouw’ placht te noemen. ‘Zo’n vrouw zou jij moeten hebben,’ vond ze. Manja was een ex-hockeykeepster van begin dertig. Ze had op hoog niveau gespeeld, maar na haar sportieve pensionering was ze nogal uitgedijd. Haar langwerpige gezicht, blonde vlechten en gevulde, rijzige gestalte deden hem altijd denken aan een moeflon-ooi op cowboylaarzen. Ze had een fikse bos hout voor de deur.’
Of: 'Gebiologeerd keek Isebrand naar het geweld waarmee de wolk die boven Groningen hing de kerk probeerde te verdrinken. Het huis van God wordt ontleed door het hemelwater, dacht hij, en doofde de sigaret.'
Of: 'Terwijl zijn moeder in haar glorietijd in bardancing Het Vierluik toch tot Miss Tolbert was gekroond en in mei 1970 zelfs de voorkant van de Hitweek had gesierd, was Isebrand geen knappe vent om te zien.'
Of: 'Als Sylvio lachte, dekte hij met de ene hand zijn mond toe, alsof hij zich schaamde voor zijn gebit, en petste met de andere zichzelf op de knie. In een spasme waarbij alle ledematen betrokken waren, van hoofd tot voeten, ruimde de gepantserde broeder even het veld voor een roze, weldoorvoed kind uit Westerwolde, dat over de dorsvloer rolde van plezier.'
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nu ben ik natuurlijk een gefrustreerde vent die door de helft van de uitgevers hierboven een keiharde standaard-afwijzing gekregen heeft, maar oei oei oei. Ik begrijp wel dat boekenhandels het moeilijk hebben. Ik begrijp ook dat geen enkele student het in zijn hoofd haalt boeken te gaan lezen. Afgelopen week zaten vier provinciale boekhandelaren bij DWDD te redetwisten over het boek van de maand. Enthousiast persten die vrouwtjes alle plezier uit het onderwerp door uit te leggen dat het ene boek zulke interessante personages had, en wat er toen toch gebeurde, o o o, 'dat moet u thuis zelf maar lezen hoor'! Jort Kelder was de tafelheer en zat met oprechte verbijstering dit schouwspel aan te kijken.
Afijn, het is tekenend en het verbaast me helemaal niets en al die kankeruitgevers gaan binnenkort failliet
Graag op anoniem
Vandaag heb ik een korte film geschoten. Morgen monteren. Woensdag draait'ie in Utrecht. Leuk hè? Nee, niet dus. Kankerwerk allemaal.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Waar zou vaker het woord kanker als scheldwoord worden gebruikt, hier of in de klaagbaak?
What's it going to be then, eh?
Kanker, geslachtsdelen of kanker aan je geslachtsdelen. Allemaal materiaal voor types zoals bijvoorbeeld Kluun of Heleen van Royen.
Verhoudingsgewijs of absoluut, Gillingham?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Als ik daar nu gewoon géén antwoord op geef, kunnen we dan verder met het geouwehoer of is daar het daadwerkelijk wachten op?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wachten op, zo blijkt.quote:
Als ik daar nu gewoon géén antwoord op geef, kunnen we dan verder met het geouwehoer of is daar het daadwerkelijk wachten op?
Zelfs Mainport komt niet verder dan een flauw filmpje.
What's it going to be then, eh?
Het blijkt dat als ik een week niets plaats ttklpt ook dood is. Ergo, ik ben ttklpt.
Graag op anoniem
Daar komt het inderdaad wel een beetje op neer. De rest is vooral versiersel in de marge.quote:
Het blijkt dat als ik een week niets plaats ttklpt ook dood is. Ergo, ik ben ttklpt.
What's it going to be then, eh?
Zie je dat, zonder mij ben jij nietsquote:
[..]
Je bent vermoeiend en irrirant.
Graag op anoniem
Ik heb afgelopen weekend gezeild op het IJsselmeer. Zaterdagavond legden we aan in Enkhuizen, een dorp met 18.000 inwoners dat alle huisjes heeft gerestaureerd in hun authentieke waarde. Elk restaurantje waar we langs liepen was een variant op een tapas-tentje, waar je voor ongeveer twintig euro zoveel gerechtjes mocht bestellen als je wilde. Wij gingen volgens hetzelfde concept eten bij Tydloos, wat niet helemaal tijdloos was omdat om half tien de keuken dicht ging. Een wijsneus vroeg: "Werkt dingetje hier toevallig, Mainport?" - Ik snap het niet... zei ik. "Tietloos, hahaha." Iedereen lachen.
We zetten onze avond voort in de Lange Jan, de place to be in Enkhuizen. Ik kwam een oude bekende tegen, tegen wie ik niet veel kon uitbrengen omdat ik na twee flessen rode wijn en een paar Heineken niet veel meer kon dan op de barkruk zitten en sigaretten roken, dat mocht daar gelukkig gewoon. "Ik ben bang dat ik zo over je schoenen heen kots," zei ik tegen het kind, nadat ik drie zoenen had gegeven. "We praten een andere keer wel..." Verder was het een hele leuke avond en heb ik nog een telefoonnummer gekregen van een prachtig lang gymnasiummeisje en probeerde ik bevend van de kou in de klipperaak in slaap te vallen en de volgende dag werd ik uit mijn slaapzak getrokken omdat de shoarma klaar was.
We zetten onze avond voort in de Lange Jan, de place to be in Enkhuizen. Ik kwam een oude bekende tegen, tegen wie ik niet veel kon uitbrengen omdat ik na twee flessen rode wijn en een paar Heineken niet veel meer kon dan op de barkruk zitten en sigaretten roken, dat mocht daar gelukkig gewoon. "Ik ben bang dat ik zo over je schoenen heen kots," zei ik tegen het kind, nadat ik drie zoenen had gegeven. "We praten een andere keer wel..." Verder was het een hele leuke avond en heb ik nog een telefoonnummer gekregen van een prachtig lang gymnasiummeisje en probeerde ik bevend van de kou in de klipperaak in slaap te vallen en de volgende dag werd ik uit mijn slaapzak getrokken omdat de shoarma klaar was.
Graag op anoniem
Een filmpje dat ik drie jaar geleden al postte toen het een bescheiden hitje was in Duitsland.quote:
[..]
Wachten op, zo blijkt.
Zelfs Mainport komt niet verder dan een flauw filmpje.
Wat een misselijkmakend geneuzel is het toch weer zeg. Had dan inderdaad in godsnaam maar allemaal de bek gehouden.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nou, uit dit experiment blijkt voorlopig alleen nog maar dat als iedereen een week niets plaatst, ttklpt dood is.quote:
Het blijkt dat als ik een week niets plaats ttklpt ook dood is.
Oh, zijn jullie hier. Gaat ook weer nergens over zie ik.
Wel, dan maar een bericht uit de provincie. Het is herfst en de varkens lusten graag eikels.
Wel, dan maar een bericht uit de provincie. Het is herfst en de varkens lusten graag eikels.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Sophie van der Stap, van de lichting van I.R.Baboon en MeneerTim, schrijft drie keer week een column voor NRC Handelsblad. Vorige week schreef ze dit:
Sms-ziek
Zag je daar nou iets? Nee. Of, toch? Jawel, een lichtje! Een sms’je! Het is een sms’je!!! Eigenlijk weet je het wel, maar je ontkent het toch. Sms-ziek; het klinkt zo naar. Zo afhankelijk, zwak, levenloos, en dat ben jij allemaal niet. Nee, je bent niet sms-ziek, je bent populair. En ook nog eens zo aardig om iedereen netjes te beantwoorden.
Dankjewel voor de gezellige avond gisteren, XM lees je op je scherm.
Graag gedaan, gauw weer, X schrijf jij terug.
Zekers en dan bij ons, XM.
Kijk, hier gaat het al mis: Zekers en dan bij ons, XM. M had dit gemakkelijk in het eerste sms’je kunnen zetten, maar dat heeft M niet gedaan, want M laat zich niet van een sms’je beroven.
Ik verheug me! X
Moet dat nou? Je verheugen? En dat sms’en?
Ik ook, nu al!
Kijk dat komt er nou van. Nou kan het natuurlijk zo zijn dat M niet zoveel om handen heeft.
Oh X vergeten. Nou… X!
Ik denk dat dit inderdaad zo is. Best zielig eigenlijk. Maar hoe zielig ook, beter blijf je bij dit soort sms-zieken uit de buurt om te voorkomen dat al die troosteloze ruis in jouw telefoon kruipt. Niks terugschrijven is het enige devies. Zelfs niet een goedbedoelde afwimpel-sms. Dat werkt niet bij sms-zieken.
Oke, zie je dan! X
Ja! Zooo fijn! XXM!
Oh God. Kijk nou wat je gedaan hebt. Het enige wat je nu nog kunt doen is je op het allerlaatste moment ziekmelden. En stop er vooral geen X bij. Ook al doet het nog zo neutraal aan. Een X is toch een X.
Sorry M, ziek in bed. Wordt een ander keertje!
Heel goed.
Sms-ziek
Zag je daar nou iets? Nee. Of, toch? Jawel, een lichtje! Een sms’je! Het is een sms’je!!! Eigenlijk weet je het wel, maar je ontkent het toch. Sms-ziek; het klinkt zo naar. Zo afhankelijk, zwak, levenloos, en dat ben jij allemaal niet. Nee, je bent niet sms-ziek, je bent populair. En ook nog eens zo aardig om iedereen netjes te beantwoorden.
Dankjewel voor de gezellige avond gisteren, XM lees je op je scherm.
Graag gedaan, gauw weer, X schrijf jij terug.
Zekers en dan bij ons, XM.
Kijk, hier gaat het al mis: Zekers en dan bij ons, XM. M had dit gemakkelijk in het eerste sms’je kunnen zetten, maar dat heeft M niet gedaan, want M laat zich niet van een sms’je beroven.
Ik verheug me! X
Moet dat nou? Je verheugen? En dat sms’en?
Ik ook, nu al!
Kijk dat komt er nou van. Nou kan het natuurlijk zo zijn dat M niet zoveel om handen heeft.
Oh X vergeten. Nou… X!
Ik denk dat dit inderdaad zo is. Best zielig eigenlijk. Maar hoe zielig ook, beter blijf je bij dit soort sms-zieken uit de buurt om te voorkomen dat al die troosteloze ruis in jouw telefoon kruipt. Niks terugschrijven is het enige devies. Zelfs niet een goedbedoelde afwimpel-sms. Dat werkt niet bij sms-zieken.
Oke, zie je dan! X
Ja! Zooo fijn! XXM!
Oh God. Kijk nou wat je gedaan hebt. Het enige wat je nu nog kunt doen is je op het allerlaatste moment ziekmelden. En stop er vooral geen X bij. Ook al doet het nog zo neutraal aan. Een X is toch een X.
Sorry M, ziek in bed. Wordt een ander keertje!
Heel goed.
Graag op anoniem
Kan je niet een keer een leuke column overpennen, Mainport? Dat het allemaal bar en boos in de wereld is weten we ook wel.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
BAS HEIJNE - SKYBOX
Kort door de bocht, gebrek aan nuance, niet zorgvuldig – de taal waarmee de Twentse onderwijsinstelling Consent zich op haar website teweerstelt tegen beschuldigingen van geldsmijterij klinkt beheerst – maar daaronder kolkt de woede. De koepelorganisatie van meer dan dertig scholen werd, „op een zondagmiddag” nog wel, overvallen door kritiek: terwijl de organisatie bezuinigt op het onderwijs, de klassen groter maakt, wordt voor 45.000 euro per jaar een skybox in het stadion van FC Twente gehuurd. De PvdA was daar achter gekomen toen de directeur in een mail leerkrachten had opgeroepen tot vrijwilligerswerk: de skybox schoonmaken, en gasten van drankjes en hapjes voorzien.
O ja, tegelijkertijd was er het nieuws dat Peter van Leeuwen, een voormalige bestuursvoorzitter van Consent, tot aan zijn pensioen krijgt doorbetaald. Daar is vierenhalve ton voor gereserveerd. Van Leeuwen werkt inmiddels als zelfstandige, maar ook dit bedrag is, zo meldt de raad van toezicht van Consent, in de media gepresenteerd „zonder nuance”.
Bovendien had men het niet verborgen gehouden: „Het feit dat wij deze gegevens zo uitgebreid publiceren is overigens geen plicht.” Dat we het weten.
Wanneer volkswoede door politiek en pers wordt georganiseerd – in dit geval de PvdA en De Telegraaf – is het uitkijken geblazen. De PvdA heeft ons het begrip PvdA-bobo gegeven, met de associatie poen en pluche, dus die hebben op het gebied van verontwaardiging nog iets in te halen. En De Telegraaf – juist daarom heb ik de verklaringen van Consent op de website met extra aandacht gelezen.
Leerzame materie.
Aan De Telegraaf had Consent-bestuurder Marcel Poppink al laten weten dat hij het woord skybox liever niet gebruikt: „Dat heeft een negatieve associatie.” Het gaat eigenlijk om een plein. Consent is „partner” in het „Maatschappelijk Plein Twente”, waaraan nog twintig andere „maatschappelijke partners” deelnemen. Er wordt echt niet alleen naar voetbal gekeken. Nou ja, wanneer dat wel gebeurt, dan heus niet alleen door directieleden maar, vermeldt de verklaring, ook door „leerlingen, winnaars van prijsvragen, en docenten”. Het doel van dit maatschappelijk plein, ook wel TwenteKwartier geheten, is „het komen tot concrete samenwerking, elkaar versterken en het nemen van maatschappelijke verantwoordelijkheid”.
Wat volgt is onnavolgbaar: „Kwaliteit van onderwijs staat altijd voorop en het daarbij geven van een goed maatschappelijk perspectief is essentieel. Juist door deelname aan het TwenteKwartier nemen deze kansen toe, kunnen we bijvoorbeeld onderwijsprogramma’s ontwikkelen en leerlingen laten zien dat presteren loont.”
Vrij vertaald: als je een mooi cijfer haalt, mag je misschien wel bij een wedstrijd van FC Twente in de skybox zitten. Niet vanwege het voetbal, maar vanwege je maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ondertussen schenkt je docent op basis van vrijwilligheid je drankje in.
Kort door de bocht, gebrek aan nuance? Alle verklaringen in deze kwestie staan bol van dezelfde newspeak, kromme zinnen vol nietszeggend idealisme, opgedaan tijdens de jaarlijkse inspiratiedag, gespuid door mannen gevangen in een droom van provinciale glamour. Eigenlijk wil je het liefst met je relaties bij het voetbal in de skybox zitten, maar je gevoel van maatschappelijke verantwoordelijkheid dwingt je dat aan te kleden met woorden van algemeen belang. Het gaat niet om FC Twente, het gaat om de samenleving als geheel.
Dave Blank, professor in de nanotechnologie en voorzitter van het TwenteKwartier: „Het TwenteKwartier geeft maatschappelijke partners een unieke gelegenheid om met elkaar meer te realiseren.”
Sorry? Uniek is die skybox zeker, maar wat wordt er nu precies gerealiseerd? Wees eens concreet, Dave. „Het is een investering in elkaar en in de Twentse samenleving.” Het Maatschappelijk Plein is een „een inspirerende plek waar ambitie en trots ontstaan”.
Investering en inspiratie, met afstand de twee meest uitgeholde woorden uit onze taal. Gevolgd door „kansen bieden”.
Managersjargon, met een vleugje TEDx.
Dit geval staat niet op zich. Uit alles blijkt dat men zich in Twente van geen kwaad bewust is. Deelname aan het Maatschappelijk Plein is door alle betrokkenen goedgekeurd. Ook de vertrekbonus van voorzitter Van Leeuwen werd door de raad van toezicht geaccepteerd. Het gaat dan ook niet om een ontsporing. Erger: het gaat om een mentaliteit.
http://www.nrc.nl/heijne/2012/09/22/skybox/
Kort door de bocht, gebrek aan nuance, niet zorgvuldig – de taal waarmee de Twentse onderwijsinstelling Consent zich op haar website teweerstelt tegen beschuldigingen van geldsmijterij klinkt beheerst – maar daaronder kolkt de woede. De koepelorganisatie van meer dan dertig scholen werd, „op een zondagmiddag” nog wel, overvallen door kritiek: terwijl de organisatie bezuinigt op het onderwijs, de klassen groter maakt, wordt voor 45.000 euro per jaar een skybox in het stadion van FC Twente gehuurd. De PvdA was daar achter gekomen toen de directeur in een mail leerkrachten had opgeroepen tot vrijwilligerswerk: de skybox schoonmaken, en gasten van drankjes en hapjes voorzien.
O ja, tegelijkertijd was er het nieuws dat Peter van Leeuwen, een voormalige bestuursvoorzitter van Consent, tot aan zijn pensioen krijgt doorbetaald. Daar is vierenhalve ton voor gereserveerd. Van Leeuwen werkt inmiddels als zelfstandige, maar ook dit bedrag is, zo meldt de raad van toezicht van Consent, in de media gepresenteerd „zonder nuance”.
Bovendien had men het niet verborgen gehouden: „Het feit dat wij deze gegevens zo uitgebreid publiceren is overigens geen plicht.” Dat we het weten.
Wanneer volkswoede door politiek en pers wordt georganiseerd – in dit geval de PvdA en De Telegraaf – is het uitkijken geblazen. De PvdA heeft ons het begrip PvdA-bobo gegeven, met de associatie poen en pluche, dus die hebben op het gebied van verontwaardiging nog iets in te halen. En De Telegraaf – juist daarom heb ik de verklaringen van Consent op de website met extra aandacht gelezen.
Leerzame materie.
Aan De Telegraaf had Consent-bestuurder Marcel Poppink al laten weten dat hij het woord skybox liever niet gebruikt: „Dat heeft een negatieve associatie.” Het gaat eigenlijk om een plein. Consent is „partner” in het „Maatschappelijk Plein Twente”, waaraan nog twintig andere „maatschappelijke partners” deelnemen. Er wordt echt niet alleen naar voetbal gekeken. Nou ja, wanneer dat wel gebeurt, dan heus niet alleen door directieleden maar, vermeldt de verklaring, ook door „leerlingen, winnaars van prijsvragen, en docenten”. Het doel van dit maatschappelijk plein, ook wel TwenteKwartier geheten, is „het komen tot concrete samenwerking, elkaar versterken en het nemen van maatschappelijke verantwoordelijkheid”.
Wat volgt is onnavolgbaar: „Kwaliteit van onderwijs staat altijd voorop en het daarbij geven van een goed maatschappelijk perspectief is essentieel. Juist door deelname aan het TwenteKwartier nemen deze kansen toe, kunnen we bijvoorbeeld onderwijsprogramma’s ontwikkelen en leerlingen laten zien dat presteren loont.”
Vrij vertaald: als je een mooi cijfer haalt, mag je misschien wel bij een wedstrijd van FC Twente in de skybox zitten. Niet vanwege het voetbal, maar vanwege je maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ondertussen schenkt je docent op basis van vrijwilligheid je drankje in.
Kort door de bocht, gebrek aan nuance? Alle verklaringen in deze kwestie staan bol van dezelfde newspeak, kromme zinnen vol nietszeggend idealisme, opgedaan tijdens de jaarlijkse inspiratiedag, gespuid door mannen gevangen in een droom van provinciale glamour. Eigenlijk wil je het liefst met je relaties bij het voetbal in de skybox zitten, maar je gevoel van maatschappelijke verantwoordelijkheid dwingt je dat aan te kleden met woorden van algemeen belang. Het gaat niet om FC Twente, het gaat om de samenleving als geheel.
Dave Blank, professor in de nanotechnologie en voorzitter van het TwenteKwartier: „Het TwenteKwartier geeft maatschappelijke partners een unieke gelegenheid om met elkaar meer te realiseren.”
Sorry? Uniek is die skybox zeker, maar wat wordt er nu precies gerealiseerd? Wees eens concreet, Dave. „Het is een investering in elkaar en in de Twentse samenleving.” Het Maatschappelijk Plein is een „een inspirerende plek waar ambitie en trots ontstaan”.
Investering en inspiratie, met afstand de twee meest uitgeholde woorden uit onze taal. Gevolgd door „kansen bieden”.
Managersjargon, met een vleugje TEDx.
Dit geval staat niet op zich. Uit alles blijkt dat men zich in Twente van geen kwaad bewust is. Deelname aan het Maatschappelijk Plein is door alle betrokkenen goedgekeurd. Ook de vertrekbonus van voorzitter Van Leeuwen werd door de raad van toezicht geaccepteerd. Het gaat dan ook niet om een ontsporing. Erger: het gaat om een mentaliteit.
http://www.nrc.nl/heijne/2012/09/22/skybox/
Graag op anoniem
Gaat het tegenwoordig hier zo?
Un certain jeune homme
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Jammeke, als je eens tijd hebt post weer eens wat. Het is vaak tof om te lezen.quote:
Op En als je in MEN hangt ben je oud voordat je oud bent.
Un certain jeune homme
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Elf woorden minder en het zou een mooi beginnetje zijn geweest.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Statusupdate: 'Can I have some more whiskey?' 'I'll just bring the bottle.' Mede daarom houd ik zoveel van mevrouw K. Een vrouw die me daadwerkelijk begrijpt.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
