Ik ben getrouwd

!
Superdruk geweest dus de afgelopen weken. Maar wat is 't toch echt fijn om te kunnen zeggen "mijn man"

. Ach, ik ben een overjaarse puber

(of 't zijn de hormonen

).
30+2 hier ondertussen.
Mag nog steeds niet klagen, qua gewicht en mobiliteit enzo...
Langs de andere kant heb ik wel het gevoel dat het allemaal een stuk 'zwaarder' is. Na de vakantie nu weer aan het werk. Heb niet echt een zwaar belastende job, maar moet wel de hele tijd van de ene plaats naar de andere hossen, tas meeslepen, naar andere locatie rijden, ...
Kleuter is vorige week 4 geworden en is zo'n lief, maar ook heel actief manneke. Vermoeiend soms

.
Vaak harde buiken, niet echt pijnlijk, wel erg vervelend. Dan kan ik niet meer gewoon zitten, ofzo, enkel half naar achter of neerliggen.
En af en toe maak ik eens een verkeerde beweging en doet m'n bekken de rest van de dag pijn (loop ik te manken en krijg ik allemaal zielige blikken

). Rugpijn had ik van in het begin en ging normaal gezien over na een nachtje slapen, dat is nu wel niet meer het geval.
Maar het geboortekaartje is ontworpen, geboortelijst gelegd, het idee voor het doopsuiker is er (alleen nog uitvoeren nu

).
/dagboekpost
Tico, wat doe je nu toch!?
Klumsy, niet makkelijk voor jou, maar goed dat je je instelt om er zoveel mogelijk van te genieten, ik hoop echt voor jou dat het nu goed mag verlopen!