quote:
Op maandag 3 september 2012 11:09 schreef Stiemie het volgende:En ik vind het zo moeilijk wat ik dan moet doen he? Ik zet haar bijvoorbeeld na 2 waarschuwingen op de trap omdat ze met eten gooit. Dan gaat ze gillen
(oke dat probeer ik te negeren, doe de tuindeur dicht...) dat werkt dus niet, dus gaat ze alles wat op de trap ligt aan schoenen en spullen die naar boven moeten de kamer ingooien
(er komt inmiddels licht stoom uit mijn oren, maar we blijven negeren) dus gaat ze zittend op de trap overal tegenaan schoppen etc tot ik het echt niet meer trek en ze naar boven moet.
Boven zet ik haar in haar kamer, op bed en zeg dat als ze stil is dat ik haar dan kom halen. Eerder dring ik totaal niet tot haar door. Vervolgens krijg ik bij het verlaten van de kamer soms al vanalles naar me gegooid. Zodra ik beneden ben, gaat de kamerdeur open en begint het naar beneden gooien en spugen. Echt soms weet ik het ECHT even niet meer
Bestaat er echt geen nog niet ontdekte pre-pre-pre pubertijd zo rond het derde jaar?
Bij de triple P cursus gaven ze aan dat er soms mss een tussenstapje moet zijn tussen waarschuwen en naar de gang brengen, dus een krukje ergens in de woonkamer met een timer erbij, een zandloper of kleurenklok is handig want dan kunnen ze zelf zien hoe lang het nog duurt.
Als ze daar zitten negeer ik ze volledig, wat ze ook zeggen. Komen ze eraf of gaan ze met dingen spelen gaat het piepertje opnieuw aan.
Gisteren kwam oscar er drie keer af en gaat hij naar de gang alwaar het piepertjesgebeuren opnieuw van start gaat. 2 minuten, maar als hij de kamerdeur open gooit (

) gaat het ding opnieuw aan etc. etc.
En hij mag pas weer open als hij twee minuten daar op z'n billen zit zonder krijsen en gillen.
(Gisteren ben ik dus op de grond voor de deur gaan zitten.

)
Ik zat, als ik jouw verhaal lees, te denken dat je mss zelfs in eerste instantie de stap van de trap over zou kunnen slaan, want ze lijkt nu in de gaten te hebben dat het pas echt menens is als ze naar haar kamer moet. Pas dan negeren jullie haar volledig tot ze stil is. En dus weet ze ook dat ze tot die tijd door kan gaan met wat ze doet...
En als ik het zo lees weet ze ook wel prima dat ze niet met eten mag gooien, dus ik zou daar geen twee keer meer voor waarschuwen. Met eten gooien is naar je kamer. En daar af laten koelen tot ze weer normaal mee kan komen doen. Zo heeft ze niet meer de 'lol' van de aandacht die ze krijgt met haar gedrag want ze is in een keer klaar. Lik op stuk.
Klinkt heel rigoreus, en er zullen best mensen zijn die dit not-done vinden, maar bij ons werkt het dus wel. Ik waarschuw één keer en dan volgt de consequentie bijvoorbeeld: niet in de plassen bij opa en oma op de jeu de boules-baan anders gaan we naar huis, toch doen -> meteen op de fiets en naar huis, de keer daarop gebeurde het dus niet meer want ze vinden het er veel te leuk.
Wij hebben een aantal basis-regels, ook nav Triple P, en voor die dingen wordt over het algemeen niet meer gewaarschuwd, maar levert meteen 2 minuten op het krukje op als het mis gaat.
- handen en voeten bij je houden
- met je bestek eten
- niet zomaar weglopen (regel door Sasha verzonnen, moest erbij op de lijst)
- buiten spelen met de bal (dat gaat niet vaak mis, maar we wilden ook een regel erop die niet veel moeite kost)
- en de laatste weet ik dus niet eens meer.