Ben weer terug ondertussen (morgen weer veel te vroeg op om te werken
![]()
), en het eerste wat me aan de avond opviel was dat Doornroosje nodig maar eens in een airco moet investeren, of in elk geval de buitendeuren af en toe moeten open zetten om de boel te luchten. Wat een vreselijke oven was het binnen, zeg.
Verder had de band besloten om op chronologische wijze door hun catalogus te fietsen, wat een wat vreemd concert opleverde. Gezien het feit dat - zeker op de eerste 6 rijen - de voertaal 1.65m en 17-jaar leek te zijn, was het niet zo vreemd dat een groot deel van het publiek de volledige eerste helft van het concert (met de tracks van de eerste 2 CDs) er (relatief gezien) als een zoutzak bijzat, zeker in contrast met de wat oudere liefhebbers die ze nog van hun eerdere hoogtijdagen in het midden van de jaren '90 kon herinneren. Maar als zelfs hun enige echte hit
Popular bijna geruisloos voorbij komt, dan weet je meteen 1 ding: Nada Surf trok vanavond maar weinig fans van 10 jaar terug, maar wel behoorlijk veel mensen die ze pas bij de laatste twee CDs hebben leren kennen. Niks mis mee, maar het leverde een erg onevenwichtig concert op door de gekozen opzet, waarbij het publiek ook pas echt los begon te komen bij de eerste tonen van
Blizzard of '77, na een dik uur concert.
Ze hadden de tracks toch beter iets kunnen spreiden, dan maak je het voor zowel de fans van het vroege èn het late uur het concert net wat interessanter en verrassender. Tegen de tijd dat de tracks van
The Weight is a Gift langskwamen - een plaat waar ik zelf helemaal niks mee heb - had ik het zelf eigenlijk wel gehad, en het concert zakte voor mij persoonlijk dan ook wat in tegen het einde. Wat in schril contrast stond bij de horden publiek die pas het laatste half uur besloten wakker te worden, maar goed - dat krijg je met die chronologische aanpak.
![]()
De hitte speelde trouwens bij mij ook wel mee tegen het einde - was dan ook drukker bezig met naarstig achterom te kijken waar in godsnaam wat vrienden van me bleven met de beloofde verkoelende drankjes.
![]()
Hoogtepunt voor mij was
Stalemate met de
Love will tear us apart-intermezzo erin, pakweg het derde nummer van de avond. Rest was wel okay,
Hi-Speed Soul vooral werd verrassend goed ontvangen. Die paar aanstekers in het publiek bij
Blonde on Blonde waren wel een beetje triest, trouwens.
[ Bericht 0% gewijzigd door Grobbel op 07-07-2006 00:50:34 ]