Ooit heb ik deze post gepost:
[Centraal] Katten mét foto's deel 21En nu is mijn lieve tijger er niet meer...
Donderdagnacht is hij (waarschijnlijk) aangereden. Hij leek niets te hebben totdat ik vrijdag ontdekte dat hij in zijn eigen urine lag. Met de gebruikelijke moeite in de reismand gekregen (de krassen zitten nog op mijn armen) en naar de dierenarts gegaan.
Toen ik daar zat te vissen naar goed nieuws maar de dierenarts niets wilde zeggen besefte ik dat het waarschijnlijk echt mis was. Zijn staart was verlamd maar zo hoog dat ook zijn blaas en darmen niet werkten.
Hij moest worden opgenomen voor het weekend en zou een katheter krijgen. Na een weekend met kraag en katheter in een klein hokje bleken gisteren de medicijnen totaal niet aan te slaan. Daarnaast liet hij, of eigenlijk zijn lichaam, het niet toe zijn blaas leeg te drukken. Na second opinion van de faculteit dierengeneeskunde bleek de prognose niet goed. Maanden revalideren in een klein hokje met kraag en katheter zonder duidelijke verbetering.
Mijn tijger was mijn tijger niet meer in zo'n hokje, hij zag er slecht uit, zijn vacht was dof en spontaan op plekken grijs (of eigenlijk wit, hij was al grijs) geworden. Hij was ongelukkig. We hebben besloten om hem gisteren maar gelijk in te laten slapen. We hadden hem ook nog drie dagen langer met katheter kunnen laten zitten, maar voor hem is het niets en dan zouden we waarschijnlijk drie dagen later alsnog dezelfde keuzen hebben moeten maken.
Terwijl ik hem aaide is hij rustig in zijn hele diepe slaap gevallen.Ik mis hem verschrikkelijk, vooral als ik zo door huis loop, bedenk dat ik mijn dochtertje graag samen met hem groot had willen zien lopen of toen ik vanochtend wakker werd in een houding waarbij hij tussen mijn benen zou slapen als hij er nog geweest was.
Het is de eerste keer dat ik een huisdier dat me zo nabij stond heb verloren; ik kom er wel overheen, maar wat een leegte laat het na. Iedereen veel sterkte; laten we vooral aan de leuke herinneringen blijven denken!