Al vanaf kleins af aan is de relatie met mijn moeder slecht .Ze was er nooit voor me , had altijd kritiek ,ik kon nooit iets goed doen , mishandelde mij regelmatig en vertelde me regelmatig dat ik een foutje was. Mijn stiefvader deed hier aan mee maar niet zo erg als dat mijn moeder deed.
Eigenlijk is de relatie pas beter geworden sinds ik zelf moeder ben echter hield dat wel in dat ik veel moest " slikken" van hen.
Na de zoveelste scheldtirade van mijn moeder , dit keer omdat ik een email van haar de volgende dag "pas" beantwoordde, heb ik haar vriendelijk verzocht om mij terug te bellen wanneer zij zich weer normaal kon gedragen.
Uiteraard gebeurde dit niet. Ik heb haar zelf nog opgebeld om te vertellen dat dit los staat van haar kleinkind en dat ze altijd mag bellen en/of hem mag bezoeken.
Maar dit doet ze niet . Mijn stiefvader belt wel en daar kan ik normaal mee omgaan , daarom ben ik nu een aantal keer met mijn zoon (3jaar) langs geweest en dan word ik gewoon genegeerd door haar.
Ik snap niet waarom een moeder zo met haar kind om kan gaan . Ik bedoel , ik ben al snel het huis uit gegaan , ik heb studies afgerond ,ik werk en ik heb verder een goed leven opgebouwd. Maar volgens hen ben ik door en door slecht.
En nu weet ik het gewoon niet meer. Ik kan haar missen als kiespijn , maar ik wil mijn zoon zijn oma (en opa) niet ontnemen.
Helaas is het gewoon vaak een marteling als ik daar kom , mijn moeder negeert me , een ander familielid die erg close is met mijn ouders doet de ene keer aardig en de andere keer kwetst hij me tot op het bot door de meest vreselijke dingen te zeggen.
Dat andere familielid is 30jaar , woont thuis en heeft geen enkel diploma .hangt maar een beetje rond bij mijn ouders maar over hem heb ik nog nooit iemand wat horen zeggen.
Ik kan gewoon niet meer en ik weet het ook niet meer.
Ik wil geen contact meer met ze maar hoe leg ik mijn zoon dat uit als hij vraagt naar zijn opa/oma? Of ik moet juist voor mijn zoon wel contact houden.
Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven
Dat heb ik ook voorgesteld maar dan krijg ik als reactie ' Ik ben %$#@ geen oppas 'quote:Op vrijdag 3 augustus 2012 15:28 schreef Angel-Joy het volgende:
Is ze wel lief voor jouw zoon? Zo ja, dan breng je hem anders eens in de week een middagje erheen en haalt hem in de avond op? Hoef je jouw moeder's gezicht niet te zien
Verder is ze voor mijn zoon wel lief maar houd ze geen rekening met de manier waarop ik hem opvoed , ze vloekt veel e.d
Als het meer ellende veroorzaakt om contact met hen te houden dan dat je er blij van wordt, dan snap ik de afweging wel dat je misschien het contact wil verbreken.
Dit hoeft niet definitief te zijn, maar het is wel zo dat het lastig kan zijn om dat later weer goed te krijgen. Een paar jaar geleden heb ik zelf het contact met mijn ouders verbroken omdat het op dat moment echt beter was, maar na een paar jaar begon het me toch op te breken.
Omdat er veel tijd overheen was gegaan heb ik met hen wat afstandelijker kunnen praten uiteindelijk en inmiddels gaan we goed met elkaar om, de lucht is geklaard.
Kortom, lastige keuze. Als ik jou verhaal zo lees heeft jouw moeder een wake-up call nodig.
Maar waar het vooral om gaat, is waar jij gelukkig van wordt.
En bovendien: wie weet wat ze je zoon allemaal voor lulkoek over jou op de mouw gaat spelden. De tyfus ermee zeg ik.
(met excuses, ben nooit erg genuanceerd geweest. Ben wel serieus)
Oké, dan zeg je tegen haar: zeg maar wanneer je jouw kleinzoon wilt zien, bel van te voren en we zien wel waar en wat.quote:Op vrijdag 3 augustus 2012 15:30 schreef lavacaloca het volgende:
[..]
Dat heb ik ook voorgesteld maar dan krijg ik als reactie ' Ik ben %$#@ geen oppas '
Verder is ze voor mijn zoon wel lief maar houd ze geen rekening met de manier waarop ik hem opvoed , ze vloekt veel e.d
Sjonge, ik zou niet eens mijn kind contact willen laten hebben met z'n iemand, geeft totaal geen goed voorbeeld voor jouw kind ook
Een beetje welquote:
Ik word dan ook vaak arrogant genoemd e.d. omdat ik doorgaans een andere mening heb/had.
Het lastige is dat het al 25 jaar zo gaat . Die wake-up call waar ik al jaren op wacht gaat er gewoon niet komen.quote:
Je ouders kies je niet, en daarom is het heel vervelend als je daar niet mee overweg kan.
Als het meer ellende veroorzaakt om contact met hen te houden dan dat je er blij van wordt, dan snap ik de afweging wel dat je misschien het contact wil verbreken.
Dit hoeft niet definitief te zijn, maar het is wel zo dat het lastig kan zijn om dat later weer goed te krijgen. Een paar jaar geleden heb ik zelf het contact met mijn ouders verbroken omdat het op dat moment echt beter was, maar na een paar jaar begon het me toch op te breken.
Omdat er veel tijd overheen was gegaan heb ik met hen wat afstandelijker kunnen praten uiteindelijk en inmiddels gaan we goed met elkaar om, de lucht is geklaard.
Kortom, lastige keuze. Als ik jou verhaal zo lees heeft jouw moeder een wake-up call nodig.
Maar waar het vooral om gaat, is waar jij gelukkig van wordt.
Als ik jouw was zou ik inderdaad breken met je moeder. Het is hard maar als ik je verhaal zo lees heb je voldoende motivatie om het te doen. En wat is de meerwaarde voor jouw als je het niet zal doen, ik gok heel weinig. En tja dat die kleine dan geen oma en/of opa heeft is vervelend, maar het is nog vervelender als je kindje getekend is voor het leven omdat jij wil dat je kindje een opa en/of oma heeft.
Heel veel sterkte toegewenst iig.
Ik ken je niet dus ik kan daar niet over oordelen, wellicht ben je zo arrogant als een chantal jansen.quote:
[..]
Een beetje wel
Ik word dan ook vaak arrogant genoemd e.d. omdat ik doorgaans een andere mening heb/had.
[..]
Het lastige is dat het al 25 jaar zo gaat . Die wake-up call waar ik al jaren op wacht gaat er gewoon niet komen.
Op dat punt heb ik ook gezeten, waardoor ik de keuze gemaakt heb op dat moment het contact te verbreken.quote:
Het lastige is dat het al 25 jaar zo gaat . Die wake-up call waar ik al jaren op wacht gaat er gewoon niet komen.
Ik zou het niemand aanraden omdat dat echt heel moeilijk is, maar soms is het wel de beste optie als dingen echt nooit veranderen.Daarnaast, soms moet je ook wel dingen accepteren, anders blijf je bezig.
Maar als ik zo lees hoe jouw moeder met je omgaat hoef je haar gedrag niet te pikken.
Het is gewoon zo lastig , ik heb er echt alles aan gedaan. Nu mag het weleens van de andere kant komen. Maarja..wat zeg ik tegen mijn zoon als hij vraagt naar zijn oma? Dat vind ik zo verdomd lastigquote:
Ik denk dat je altijd in het belang van je kindje moet kiezen. Elke keer als je bij je moeder langs gaat of ze is in de buurt dan hangen er spanningen in de lucht. Die kleine van je zal daar ongetwijfeld gevoelig voor zijn, dus pas daarmee op.
Als ik jouw was zou ik inderdaad breken met je moeder. Het is hard maar als ik je verhaal zo lees heb je voldoende motivatie om het te doen. En wat is de meerwaarde voor jouw als je het niet zal doen, ik gok heel weinig. En tja dat die kleine dan geen oma en/of opa heeft is vervelend, maar het is nog vervelender als je kindje getekend is voor het leven omdat jij wil dat je kindje een opa en/of oma heeft.
Heel veel sterkte toegewenst iig.
Onthou altijd wel 1 ding, onderhuids houdt je moeder in ieder geval wel van je. Wellicht hebben ze zelf veel persoonlijke problemen en reflecteren ze dat al die jaren al door op jou.
Dat is wel heel leuk gezegd, maar als je een moeder hebt die dat nergens uit laat blijken, heb je er gewoon geen reet aan.quote:
Het botert duidelijk niet tussen jou en je ouders. Probeer af te spreken om wat afstand te houden, dat is het enige wat beiden helpt. Als je veel met elkaar om gaat raak je aan elkaar geirriteerd en uiteindelijk komt het dan uit op ruzie of dit soort situaties.
Onthou altijd wel 1 ding, onderhuids houdt je moeder in ieder geval wel van je. Wellicht hebben ze zelf veel persoonlijke problemen en reflecteren ze dat al die jaren al door op jou.
Die afstand is er geruime tijd al , ik woon een eindje uit de buurt . En soms vraag ik me uberhaupt waarom ze zich gedraagt alsof ze mij zo ontzettend haat.quote:
Het botert duidelijk niet tussen jou en je ouders. Probeer af te spreken om wat afstand te houden, dat is het enige wat beiden helpt. Als je veel met elkaar om gaat raak je aan elkaar geirriteerd en uiteindelijk komt het dan uit op ruzie of dit soort situaties.
Onthou altijd wel 1 ding, onderhuids houdt je moeder in ieder geval wel van je. Wellicht hebben ze zelf veel persoonlijke problemen en reflecteren ze dat al die jaren al door op jou.
Mijn vader (biologische) heeft hij en de ouders van mijn vriend gelukkig , maar die zien we hooguit 2x per jaar omdat zij in het buitenland wonen.quote:Op vrijdag 3 augustus 2012 15:40 schreef jogy het volgende:
Ik zou breken hoe kut dat ook is. Heeft de vader van je kind wel gewoon leuke ouders? Dan hoeft je kind in ieder geval niet de ervaring van grootouders te missen maar grootouders zijn verder ook niet heilig of zo. Ik zou mijn kind weg willen houden van welke manipulatieve bron dan ook, ook al zijn het mijn eigen ouders.
Ik denk dat je het beste tegen je kindje kan zeggen dat oma en opa even rust nodig hebben en dat je daarom niet langs gaat. Probeer het te begrijpbaar verpakken voor die kleine. Meer kan je volgens mij niet doen.quote:
Het is gewoon zo lastig , ik heb er echt alles aan gedaan. Nu mag het weleens van de andere kant komen. Maarja..wat zeg ik tegen mijn zoon als hij vraagt naar zijn oma? Dat vind ik zo verdomd lastig
Ok. Duidelijk. Maar even zonder al te emotioneel te denken verder. Wil je jouw kind blootstellen aan zo'n persoon? Alleen maar kijkend naar jouw verleden met haar zeg maar.quote:
[..]
Mijn vader (biologische) heeft hij en de ouders van mijn vriend gelukkig , maar die zien we hooguit 2x per jaar omdat zij in het buitenland wonen.
Nu hij nog zo klein is begrijpt hij (gelukkig) een heleboel niet , maar nee , op latere leeftijd vind ik dat geen goed plan.quote:
[..]
Ok. Duidelijk. Maar even zonder al te emotioneel te denken verder. Wil je jouw kind blootstellen aan zo'n persoon? Alleen maar kijkend naar jouw verleden met haar zeg maar.
In dat geval is het hebben van een oma en opa overrated en weegt dat niet op tegen de nadelen.quote:
[..]
Nu hij nog zo klein is begrijpt hij (gelukkig) een heleboel niet , maar nee , op latere leeftijd vind ik dat geen goed plan.
Het drama tussen jou en je moeder is vooral iets tussen jou en haar, niet tussen je kind en haar. Daarom kun je de daadwerkelijke reden gewoon lekker in het midden houden en een neutrale reden opgeven.
Ik zou met zo'n moeder sowieso al geen contact willen hebben, laat staan dat je de slechte invloed van invloed wilt laten zijn op een kind.
Ik denk er precies hetzelfde over, het is graag of niet.quote:
Niks ervan, als er alleen maar negativeit heerst en je er volgens mij meer dan voldoende moeite in hebt gestopt: hup, de stekker eruit. Je eigen mislukte leven op je kind projecteren, pff.
En bovendien: wie weet wat ze je zoon allemaal voor lulkoek over jou op de mouw gaat spelden. De tyfus ermee zeg ik.
(met excuses, ben nooit erg genuanceerd geweest. Ben wel serieus)
' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '
Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.
Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek
Heb je al gevraagd of ze al afscheid van haar kleinkind heeft genomen? Dat zou ik doen tenminste.quote:
Ze maakt het me wel erg makkelijk , ik kreeg zojuist een sms:
' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '
Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.
Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek
Lijkt me dat ze gewoon ruzie aan het zoeken is. Of een middel om je mee te kunnen chanteren. Stort het lekker terug en zeg er bij dat het over en uit is.quote:
Ze maakt het me wel erg makkelijk , ik kreeg zojuist een sms:
' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '
Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.
Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek
Dit lijkt inderdaad op ruzie zoeken.quote:
[..]
Lijkt me dat ze gewoon ruzie aan het zoeken is. Of een middel om je mee te kunnen chanteren. Stort het lekker terug en zeg er bij dat het over en uit is.
Ik ga er niet eens op reageren, ze bekijkt het maar.
Ongelofelijk...quote:
[..]
Dit lijkt inderdaad op ruzie zoeken.
Ik ga er niet eens op reageren, ze bekijkt het maar.
gelukkig is je kind nog maar 3 jaar.
Die heeft een moeder nodig geen oma.
Voor je kind zal het normaal zijn en is tie gewend dat tie van moeders zijde geen oma meer heeft.
maak je daar geen zorgen over iig.
Verder hou de eer aan jezelf.
succes
Precies, een oma kun je best willen voor je kind maar geen oma is beter dan deze oma lijkt mij.quote:Op vrijdag 3 augustus 2012 16:47 schreef spoorrails het volgende:
[..]
Ongelofelijk...
gelukkig is je kind nog maar 3 jaar.
Die heeft een moeder nodig geen oma.
Voor je kind zal het normaal zijn en is tie gewend dat tie van moeders zijde geen oma meer heeft.
maak je daar geen zorgen over iig.
Verder hou de eer aan jezelf.
succes
En dat een kind een oma moet hebben is jouw idee maar een kind ervaart dat idd heel anders
Het lijkt mij eerlijk gezegd, dat jouw moeder eigenlijk zelf ook liever geen contact meer heeft. Maar dat niet kan, en jou dus onbewust probeert weg te pesten.quote:
Ze maakt het me wel erg makkelijk , ik kreeg zojuist een sms:
' Ik heb je ¤300 geleend voor je studiereis , terugstorten!!! '
Apart , 3,5jaar geleden ben ik inderdaad op studiereis geweest met mijn opleiding. Dacht toch echt dat het een gift was.
Hoe komt ze er nu in hemelsnaam bij? Dat mens is echt knettergek
De non-verbale boodschap die jouw moeder je geeft is overduidelijk, toch?
Dat geld hoef je niet terug te storten, de boodschap is namelijk: ik wil ruzie met jou. Het gaat niet om geld.
Maar hoeveel ruzies er ook geweest zijn, hoe vaak ze hem ook niet heeft laten merken dat ze hem niet waardeert of liefheeft: hij blijft trouw, want 'het is toch zijn moeder'. Wij, als gezin, zeggen regelmatig tegen hem dat 't wellicht maar 's genoeg moet zijn. Maar de stap is te groot. 'het blijft je moeder'.
Waar het vandaan komt? We zijn tot de conclusie gekomen dat ze gewoon geen aardige vrouw is. Punt. Daar kun je je bij neerleggen (zoals mijn vader heeft gedaan) en enigszins je best blijven doen of je energie in andere zaken gaan stoppen. Neemt niet weg dat je, als je besluit contact te houden, maar alles moet pikken. M'n pa gaat ook keihard in tegen eventuele beschuldigingen aan het adres van mijn moeder of mij en mijn zusje (we komen daar niet meer, alleen m'n pa nog) en is daar alleen nog af en toe 'omdat 't zijn moeder is' en ze hoeft 't niet in haar hoofd te halen als ze gaat lopen haatprediken/-stoken. Maarja.. hè? Wat doe je er aan. Ze is 80 ofzo, en ze gaat echt niet meer veranderen of het anders zien. Zo is ze. Jou moeder wellicht ook. Dus maak een keuze, en niet elke keuze is zwart-wit; zeker als je nog wel relatief goed contact hebt met je stiefvader en die je kind ook regelmatig ziet en wil zien.
Succes!
Helaas voor jou is jouw moeder zo iemand.
Dit gaat je of nog heel veel energie kosten, of je verbreekt het contact en stopt er verder geen energie meer in.
Heb nog even het een en ander opgezocht op internet en het lijkt er op dat mijn moeder een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft , al die beschrijven zijn allemaal bronnen van herkenbaarheid
Eigenlijk wist ik dit al wel een beetje , heb nog geregeld gesprekken met een psycholoog om de ellende uit mijn jeugd te verwerken.
En als ik dit zo allemaal lees lijkt het me haast de kracht te geven om van haar te ontsnappen , ik moet er gewoon mee stoppen, ik noem haar moeder omdat zij mij gebaard heeft maar eigenlijk voelt het alsof ik die nooit heb gehad.
Het is duidelijk voor mij , ik wil haar niet meer zien en/of spreken.
Wat een rotwijf zeg.. Ik vind het altijd zo erg om dit soort verhalen te lezen, egoistische, koude en lege mensen zijn het. Die maken je alleen maar ongelukkig, dus goed dat je besloten hebt te breken met haar!
En over dat geld; Ga dat niet terugstorten! Het was een gift, het is gestoord en ziekelijk dat ze daar nu ineens mee aan komt, puur om maar te steken. Bah.
...en als je echt graag een soort oma-figuur zoekt in het leven van je zoontje... Het klinkt gek, maar onze bejaardenhuizen zitten vol met opa's en oma's die gek zijn op kleine kinderen. Bij een aantal van die tehuizen kun je overdag in de gemeenschappelijke ruimte binnenlopen om er koffie te drinken. Zeg maar bij die gelegenheden die er echt voor zijn bedoeld, een soort 'buurthuis' om de oudjes in contact te brengen met "jongeren".
Je mag blij wezen dat het goed is gekomen met je.
Maar zo'n oma zou ik eerlijk gezegd niet eens aan mijn kind willen hebben.
dit is wel een goed ideequote:
...en als je echt graag een soort oma-figuur zoekt in het leven van je zoontje... Het klinkt gek, maar onze bejaardenhuizen zitten vol met opa's en oma's die gek zijn op kleine kinderen. Bij een aantal van die tehuizen kun je overdag in de gemeenschappelijke ruimte binnenlopen om er koffie te drinken. Zeg maar bij die gelegenheden die er echt voor zijn bedoeld, een soort 'buurthuis' om de oudjes in contact te brengen met "jongeren".
In België hadden ze zelfs "huuroma's" bedachtquote:
Pff.... wat moeilijk zeg. Ik kan niet voor je oordelen of beslissen, dat moet je zelf doen. Maar ik vind het een naar verhaal.... Brrr! Sterkte ermee!
...en als je echt graag een soort oma-figuur zoekt in het leven van je zoontje... Het klinkt gek, maar onze bejaardenhuizen zitten vol met opa's en oma's die gek zijn op kleine kinderen. Bij een aantal van die tehuizen kun je overdag in de gemeenschappelijke ruimte binnenlopen om er koffie te drinken. Zeg maar bij die gelegenheden die er echt voor zijn bedoeld, een soort 'buurthuis' om de oudjes in contact te brengen met "jongeren".
Vervanggrootouders
Ah ja. Dat verhaal ken ik, ja. In elk geval. Mijn zoontje ging altijd met mijn schoonmoeder mee naar het verzorgingstehuis. Daar had hij een vriendin van in de tachtigquote:
[..]
In België hadden ze zelfs "huuroma's" bedacht
Vervang grootouders
Heeft vorig jaar nog een palmpaasstok voor haar gemaakt. Het lieve mens lag te stralen. Een week later was ze er niet meer, helaas. Maar die twee samen.... 
Ikzelf heb mijn biologische vader niet gekend en mijn moeder had beter onvruchtbaar kunnen zijn. Ik heb veel nagedacht over mijn jeugd en denk nu als volgt over ouderschap:
Om een kind te maken moet een vrouw in principe enkel gaan liggen en de man gaat er overheen. Negen maanden later is er dan een kindje. We leven niet in een ideale wereld waar je enkel kinderen kan krijgen als je psychisch weerbaar bent of goede sociale vaardigheden hebt. Nee, in deze wereld betekend het krijgen van een kind enkel dat je biologisch in orde bent.
Een baby/kind is biologisch zo geprogrammeerd dat deze meteen gehecht is aan de ouder. Dit is een stofje in je hersenen dat ervoor zorgt dat je van je ouders houdt (of ze dit nu verdienen of niet). Dit is een belangrijk punt die je als ouder zijnde in je hoofd moet houden. Je kind houdt van je.. daar kan het niets aan doen. Ga hier bewust mee om. Maar kinderen zijn ook weerloos. Waarom denk je dat zoveel ouders die hun kinderen mishandelen zich op het werk heel anders gedragen? Omdat ze op het werk omgaan met andere sociale wezens die zich wel kunnen verdedigen. Die kunnen voor hen weglopen, terugschelden, ontslag aanvragen etc. Een kind kan dit allemaal niet. Je kan een kind vele jaren slaan en uitschelden totdat er ingegrepen word. Vaak komen de ouders er zelfs mee weg.
Om terug te komen op jouw verhaal: jouw moeder heeft ervoor gekozen om niet aan haar ouderlijke plichten te voldoen. Wat heeft ze geprobeerd je te leren door je uit te schelden? Het komt op mij over alsof ze gewoon al haar frustraties over zichzelf op jou heeft botgevierd. Als ik je verhaal lees kom je over als een sterke vrouw die slim genoeg is om een studie af te ronden en liefhebbend voor haar zoontje zorgt. Wat is hier verkeerd aan? Op jouw moeder is juist heel wat aan te merken en daarom probeert ze jou naar beneden te praten. Ze accepteert bijv. niet dat je een andere mening hebt en noemt je daarom arrogant. Ook respecteert ze je opvoedingswijze niet door te gaan schelden in het bijzijn van je kindje.
Mijn advies: gewoon de navelstreng doorknippen en je eigen leven opbouwen. Je moeder heeft haar kans gehad en moet nu maar op de blaren zitten.
En wat betreft je kindje? De meeste mensen herinneren helemaal niets van de tijd voordat ze zes waren. Nu is echter wel de tijd dat het karakter gevormd word en wil je hem echt in het bijzijn van zo’n ‘voorbeeldfiguur’? Je moeder behandeld andere mensen niet bepaald met respect dus wat kan ze je zoontje bijleren?
Ik ben trouwens ook opgegroeid zonder opa’s en oma’s. Mijn moeders moeder was ook geen fijn type. Ze nam een nieuw vriendje en deze mocht haar dochter (mijn moeder ) niet zo. Dus toen is mijn moeder op 15 jarige leeftijd door haar eigen moeder op straat gezet. Mijn oma was een vrij harteloos wezen en mijn moeder heeft ervoor gekozen om haar maar één keer per jaar op te zoeken. Ik ging dan wel eens mee maar heb nooit van mijn oma gehouden. Ik zie haar ook niet als oma. Nu ben ik 21 en kan ik prima begrijpen waarom er nooit intensief contact is geweest. Ben er ook niet rouwig om.
Je kan ook eens aan collega’s/vrienden etc. vragen wat voor familie zij hebben. Daarmee ben ik en aantal jaar begonnen en het zal je verbazen problemen mensen met familieleden hebben. Ooms die bijv. narcistische trekjes hadden of tantes die manipulerend waren. Er groeien heel wat kinderen in de wereld op zonder het ideale familieplaatje en ze komen allemaal goed terecht! Je kind bij iemand onderbrengen enkel omdat het toch diens oma is is juist veel schadelijker!!
Hoop dat het je geholpen heeft
Ik ben toch een aantal keer met mijn zoontje langs geweest en dat vond hij erg leuk en mijn moeder genoot er ook van ondanks dat ik weer genegeerd werd , omdat ik vrienden in de buurt heb wonen en mijn zoontje dan steeds vraagt/zegt : ' Hey , hier woont oma ook , ik wil naar oma toe' kon ik het niet weerstaan om toch langs te gaan.
De laatste keer kon ze ineens weer ' Hoi' zeggen maar thats it.
Toen ze een sinaasappel gaf aan mn zoon zei ze ' Ja , dat krijg je bij je moeder niet he , oh shit ik mag niet slecht praten over je moeder he '
Mijn uitdrukking was dit :
.Ook word er elke keer gevraagd wanneer ik dat geld eens terugstort maar verder word er niet gevraagd hoe het met mijn zoon gaat.
Oftewel , Ik vind het nog steeds moeilijk om het contact te verbreken ondanks dat ik er helemaal niks aan mis , daarbij krijg ik echt het vermoeden dat ze psychisch echt totaal de weg kwijt is , eerder gaf ik al aan dat ze voldoet aan de omschrijving van een narcistische persoonlijkheidsstoornis en ik denk echt dat ze daaraan lijdt. Maar goed , daar heb ik niks aan maar het geeft me wel meer inzicht.
quote:
Ik raad je aan om weg te blijven, definitief.
Het is mijn bedoeling ook om weg te blijven , het lukt alleen niet zo goed.quote:
Sneu voor je zoontje wellicht, maar als ze al zo over je praat als je erbij bent zou ik ook het risico niet nemen door je (stief)vader hem op te laten halen en brengen zodat hij contact kan hebben met de grootouders. Nodig je (stief)vader uit bij jullie thuis, maar je moeder zou ik met zo'n insteek werkelijk waar links laten liggen.
Wel is het zo dat als ik ga , ik een andere insteek heb. Ze is mijn biologische moeder , iemand die mijn bloed heeft en thats it. Pas als ik alle afgelopen jaren de revue laat passeren dan heb ik het moeilijk maar tegelijk denk ik :' Ik heb gewoon pech met zo' n moeder en moet blij zijn dat ik niet in de goot lig. ' ' Vergeet het en ga door met je leven'
Je moeder zal geen antwoorden op jouw vragen geven ooit, ze zal het hoogstens ontkennen waardoor jij je nog verotter zal gaan voelen.quote:
[..]
[..]
Het is mijn bedoeling ook om weg te blijven , het lukt alleen niet zo goed.
Wel is het zo dat als ik ga , ik een andere insteek heb. Ze is mijn biologische moeder , iemand die mijn bloed heeft en thats it. Pas als ik alle afgelopen jaren de revue laat passeren dan heb ik het moeilijk maar tegelijk denk ik :' Ik heb gewoon pech met zo' n moeder en moet blij zijn dat ik niet in de goot lig. ' ' Vergeet het en ga door met je leven'
Je geeft al aan in behandeling te zijn om je jeugd een plek te geven en dat is goed, besef wel dat door herhaaldelijk terug te keren naar de "plek des onheils" het de wond vers houdt en is een stap verderkomen extra moeizaam en lijkend of het je nooit zal lukken
Je zoon heeft andere grootouders die hem een goede herinnering kunnen geven. Met skype is contact met de andere grootouders ook goed op te bouwen.
Probeer de omgeving waar je ouders wonen voorlopig te mijden zodat ook je zoontje er niet aan herinnerd wordt en jou voor het blok zet om oma en opa te willen zien.
Ga eerst zelf sterk worden en neem dan een besluit.......tot die tijd contact afhouden, gezien wat je schrijft heb je daar naar mijn mening alle reden toe. En stel ze nemen de moeite naar jou te komen, bewaak dan goed je grenzen van wat er in jouw huis getolereerd wordt....en dat is zeker niet de gastvrouw beledigen en anders is daar het gat van de deur.
Sterkte met alles
Ik zeg het niet graag, maar je kunt niet afdwingen dat iets gaat werken, ook al wil je dit zo graag, dus stop ermee. Je zoontje kan altijd contact met oma en opa zoeken als hij ouder is, maar sleep hem niet mee de ellende in die je zelf met hen hebt.
Ze heeft nooit voor jou gekozen en je bent daarom onzeker in het contact naar haar toe. Ze is gewoon heel erg fout geweest. Ook: wil je iemand die kinderen mishandelt echt in het leven van je zoontje?
Misschien kan je af en toe wat boodschappen doen voor een aardige, oude buurvrouw en daar goed contact mee maken. Sommige oudere mensen snakken echt naar contact en zo'n vrouw kan dan ook een soort oma-gevoel geven.
Zelfs als je niet zo iemand vindt, beter geen contact met een 'oma' dan een kindermishandelaarster.
Jij bent nu zelf volwassen en kan dus uit de situatie stappen maar ga voor jezelf heel erg hard na of je dit voor je kind wilt. Zo iemand veranderd niet en wil haar eigen fouten niet inzien en het zou jammer zijn als je kind daarvan de dupe word.
Ik weet hoe moeilijk het is omdat je soms toch met dat misplaatste schuldgevoel blijft zitten maar ik denk beter voor jullie allebei is om haar los te laten en je eigen weg te gaan.
Ik zou het contact verbreken, al is het alleen maar om voorlopig een statement te maken.
Ik zou toch proberen er echt niet heen te gaan.quote:
[..]
[..]
Het is mijn bedoeling ook om weg te blijven , het lukt alleen niet zo goed.
Wel is het zo dat als ik ga , ik een andere insteek heb. Ze is mijn biologische moeder , iemand die mijn bloed heeft en thats it. Pas als ik alle afgelopen jaren de revue laat passeren dan heb ik het moeilijk maar tegelijk denk ik :' Ik heb gewoon pech met zo' n moeder en moet blij zijn dat ik niet in de goot lig. ' ' Vergeet het en ga door met je leven'
Je zoontje zal zeker in het begin nog erover beginnen dat hij naar opa en oma wil, maar daar moet je sterk in zijn. Na een tijdje wordt dat ook minder en dan ben je blij dat je de beslissing genomen hebt.
Nu even doorbijten.
Het gekke is dat ik heel goed kan relativeren en deze situatie vanuit helicopterperspectief kan bekijken en toch lijkt er een navelstreng te zijn die maar niet doorgeknipt kan worden , ik weet dat ik , en door alle signalen van mijn moeder, dat het nodig is om contact te verbeken.
Ik heb een doel gesteld om sowieso de komende 2 maanden niet meer langs te gaan en m.b.t. mijn zoon . Ik zie nu in dat hij "oma" echt niet nodig heeft want hij heeft genoeg familie om zich heen
.En ik blijf maar zitten met de vraag : Waarom heeft zij mijn leven tot een hel gemaakt , welke moeder doet zoiets? Vooral nu ik zelf moeder ben kan ik mijzelf dat niet voorstellen. Ik zal mijn zoon nooit fysiek en mentaal mishandelen en zal altijd voor hem klaarstaan. Kan dat gewoon niet snappen waarom ze dat allemaal gedaan heeft
[ Bericht 15% gewijzigd door lavacaloca op 10-10-2012 17:40:37 ]
Op het moment dat moeder zo'n gesprek met jou zal aangaan zal de spiegel die haar wordt voorgehouden al snel te confronterend worden en zal ze het liever ontkennen of zo verdraaien dat jij zelf met een schuldgevoel blijft zitten.......( moeder inschattend) "het ligt allemaal aan jou, jij deugt niet"quote:
En ik blijf maar zitten met de vraag : Waarom heeft zij mijn leven tot een hel gemaakt , welke moeder doet zoiets? Vooral nu ik zelf moeder ben kan ik mijzelf dat niet voorstellen. Ik zal mijn zoon nooit fysiek en mentaal mishandelen en zal altijd voor hem klaarstaan. Kan dat gewoon niet snappen waarom ze dat allemaal gedaan heeft
Niet alle moeders zijn "moeders" Ts, hoe zwaar en gemeen ook allemaal, ga je erbij neerleggen en ga een nieuwe start maken. Knip de navelstreng door en leef verder alsof ze "overleden" is.
Maak die rouwperiode door en zet er een dikke streep onder.
Richt je op de mensen die het wel goed met je voor hebben en ga opzoek naar lotgenoten je bent niet de enige.
Praat er over met mensen die wel willen luisteren, lucht je hart en hoofd. Schrijf jou kant van het verhaal van je af. Dat is jouw waarheid en daar komt niemand aan.
Niemand die het zal tegenspreken.......en het kan opluchten de woorden op papier te zien. (doos tissues ernaast is wel aan te raden
)Het roer moet om
Ik wens je sterkte en doorzettingsvermogen toe.
Heb je ooit wel eens een gesprek met haar hierover gehad?quote:
En ik blijf maar zitten met de vraag : Waarom heeft zij mijn leven tot een hel gemaakt , welke moeder doet zoiets? Vooral nu ik zelf moeder ben kan ik mijzelf dat niet voorstellen. Ik zal mijn zoon nooit fysiek en mentaal mishandelen en zal altijd voor hem klaarstaan. Kan dat gewoon niet snappen waarom ze dat allemaal gedaan heeft
Dank je wel voor steunende woordenquote:
[..]
Op het moment dat moeder zo'n gesprek met jou zal aangaan zal de spiegel die haar wordt voorgehouden al snel te confronterend worden en zal ze het liever ontkennen of zo verdraaien dat jij zelf met een schuldgevoel blijft zitten.......( moeder inschattend) "het ligt allemaal aan jou, jij deugt niet"
Goed ingeschat
Niet alle moeders zijn "moeders" Ts, hoe zwaar en gemeen ook allemaal, ga je erbij neerleggen en ga een nieuwe start maken. Knip de navelstreng door en leef verder alsof ze "overleden" is.
Daar ga ik aan werken want ik zie wel in dat dat de beste manier is.
Maak die rouwperiode door en zet er een dikke streep onder.
Richt je op de mensen die het wel goed met je voor hebben en ga opzoek naar lotgenoten je bent niet de enige.
Praat er over met mensen die wel willen luisteren, lucht je hart en hoofd. Schrijf jou kant van het verhaal van je af. Dat is jouw waarheid en daar komt niemand aan.
Niemand die het zal tegenspreken.......en het kan opluchten de woorden op papier te zien. (doos tissues ernaast is wel aan te raden
Het roer moet om
Ik wens je sterkte en doorzettingsvermogen toe.
Als puber zijnde heb ik eens een maatschappelijk werker laten komen en toen ontkende ze alles glashard en pas geleden heb ik een poging gedaan mbt de huidige situatie en dat eindigde niet best , ze wees me de deur. Het is vooral ' Jij deugt niet , mij treft geen blaam'quote:
[..]
Heb je ooit wel eens een gesprek met haar hierover gehad?
Je bent bang voor je ouders. Raar maar waar.quote:Op vrijdag 3 augustus 2012 15:25 schreef lavacaloca het volgende:
Ik zal proberen om er geen ontzettend lang verhaal van te maken dus here goes;
Al vanaf kleins af aan is de relatie met mijn moeder slecht .Ze was er nooit voor me , had altijd kritiek ,ik kon nooit iets goed doen , mishandelde mij regelmatig en vertelde me regelmatig dat ik een foutje was. Mijn stiefvader deed hier aan mee maar niet zo erg als dat mijn moeder deed.
Eigenlijk is de relatie pas beter geworden sinds ik zelf moeder ben echter hield dat wel in dat ik veel moest " slikken" van hen.
Na de zoveelste scheldtirade van mijn moeder , dit keer omdat ik een email van haar de volgende dag "pas" beantwoordde, heb ik haar vriendelijk verzocht om mij terug te bellen wanneer zij zich weer normaal kon gedragen.
Uiteraard gebeurde dit niet. Ik heb haar zelf nog opgebeld om te vertellen dat dit los staat van haar kleinkind en dat ze altijd mag bellen en/of hem mag bezoeken.
Maar dit doet ze niet . Mijn stiefvader belt wel en daar kan ik normaal mee omgaan , daarom ben ik nu een aantal keer met mijn zoon (3jaar) langs geweest en dan word ik gewoon genegeerd door haar.
Ik snap niet waarom een moeder zo met haar kind om kan gaan . Ik bedoel , ik ben al snel het huis uit gegaan , ik heb studies afgerond ,ik werk en ik heb verder een goed leven opgebouwd. Maar volgens hen ben ik door en door slecht.
En nu weet ik het gewoon niet meer. Ik kan haar missen als kiespijn , maar ik wil mijn zoon zijn oma (en opa) niet ontnemen.
Helaas is het gewoon vaak een marteling als ik daar kom , mijn moeder negeert me , een ander familielid die erg close is met mijn ouders doet de ene keer aardig en de andere keer kwetst hij me tot op het bot door de meest vreselijke dingen te zeggen.
Dat andere familielid is 30jaar , woont thuis en heeft geen enkel diploma .hangt maar een beetje rond bij mijn ouders maar over hem heb ik nog nooit iemand wat horen zeggen.
Ik kan gewoon niet meer en ik weet het ook niet meer.
Ik wil geen contact meer met ze maar hoe leg ik mijn zoon dat uit als hij vraagt naar zijn opa/oma? Of ik moet juist voor mijn zoon wel contact houden.
Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven
De enige oplossing is: exposure.
Probeer je te verplaatsen in je ouders en hen te begrijpen.
Je moeder heeft hulp nodig van haar zoon.
Iets zegt me dat je niet alles hebt gelezen.quote:
Je bent bang voor je ouders. Raar maar waar.
De enige oplossing is: exposure.
Probeer je te verplaatsen in je ouders en hen te begrijpen.
Je moeder heeft hulp nodig van haar zoon.
Mijn excuus dat ik eerlijk antwoord geef.quote:
[..]
Iets zegt me dat je niet alles hebt gelezen.
Ook al zo'n rare zin.quote:
Mijn excuus dat ik eerlijk antwoord geef.
Ik zou er geen moeite voor doen. Hoe hard dat ook klinkt, het lijkt alsof je al vrij lang moeite doet en zij niet.quote:
Ik zal proberen om er geen ontzettend lang verhaal van te maken dus here goes;
Al vanaf kleins af aan is de relatie met mijn moeder slecht .Ze was er nooit voor me , had altijd kritiek ,ik kon nooit iets goed doen , mishandelde mij regelmatig en vertelde me regelmatig dat ik een foutje was. Mijn stiefvader deed hier aan mee maar niet zo erg als dat mijn moeder deed.
Eigenlijk is de relatie pas beter geworden sinds ik zelf moeder ben echter hield dat wel in dat ik veel moest " slikken" van hen.
Na de zoveelste scheldtirade van mijn moeder , dit keer omdat ik een email van haar de volgende dag "pas" beantwoordde, heb ik haar vriendelijk verzocht om mij terug te bellen wanneer zij zich weer normaal kon gedragen.
Uiteraard gebeurde dit niet. Ik heb haar zelf nog opgebeld om te vertellen dat dit los staat van haar kleinkind en dat ze altijd mag bellen en/of hem mag bezoeken.
Maar dit doet ze niet . Mijn stiefvader belt wel en daar kan ik normaal mee omgaan , daarom ben ik nu een aantal keer met mijn zoon (3jaar) langs geweest en dan word ik gewoon genegeerd door haar.
Ik snap niet waarom een moeder zo met haar kind om kan gaan . Ik bedoel , ik ben al snel het huis uit gegaan , ik heb studies afgerond ,ik werk en ik heb verder een goed leven opgebouwd. Maar volgens hen ben ik door en door slecht.
En nu weet ik het gewoon niet meer. Ik kan haar missen als kiespijn , maar ik wil mijn zoon zijn oma (en opa) niet ontnemen.
Helaas is het gewoon vaak een marteling als ik daar kom , mijn moeder negeert me , een ander familielid die erg close is met mijn ouders doet de ene keer aardig en de andere keer kwetst hij me tot op het bot door de meest vreselijke dingen te zeggen.
Dat andere familielid is 30jaar , woont thuis en heeft geen enkel diploma .hangt maar een beetje rond bij mijn ouders maar over hem heb ik nog nooit iemand wat horen zeggen.
Ik kan gewoon niet meer en ik weet het ook niet meer.
Ik wil geen contact meer met ze maar hoe leg ik mijn zoon dat uit als hij vraagt naar zijn opa/oma? Of ik moet juist voor mijn zoon wel contact houden.
Hopelijk kunnen jullie mij wat tips geven
dont feed the trolls.quote:
On topic:
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de mensen die breken zeggen. voor jou zit er niets in, en voor je zoontje ook niet.
Als je ouders je dan écht waarderen, nemen ze vanzelf contact op.
Idd ik heb al jaren geen contact meer met me broer. Als je goed met je familie kunt opschieten dan is dat mooi, maar als het niet wil dan wil het niet. Vrienden zoek je uit en als dat niet werkt ga je ook verder.quote:
Sommige mensen vinden dat je altijd maar koste wat kost de relatie met je ouders in stand moet houden, want 'het zijn toch je ouders hè', echter maken sommige ouders er gewoon een puinzooi van, ligt de relatie scheef en kost het je meer energie dan je ervoor terug krijgt. In zo'n geval zou ik lekker een pauze inlassen en wie weet wel definitief het contact verbreken.
Als je ouders je dan écht waarderen, nemen ze vanzelf contact op.
Maar niet vergifgtigen met slechte praat over oma, blijf zoveel mogelijk neutraal. Hij hoeft geen vooroordeel te vormen omdat jij niet met je moeder op kan schieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cavalinho op 11-10-2012 18:35:48 ]
Ik heb er veel respect voor dat je ondanks zo'n valse start echt iets van je leven gemaakt hebt en je een goede moeder bent geworden zonder dat je daarvoor een goed voorbeeld had. Dit soort dingen lijkt mij echter - behalve voor jezelf - ook erg slecht voor je zoon. Hij is waarschijnlijk te jong om precies te begrijpen wat er gebeurt, maar hij zal zeker aanvoelen dat er iets 'niet klopt' in de omgang tussen zijn oma en moeder. En juist omdat hij dat niet volledig kan uitdrukken en begrijpen kunnen dit soort incidenten hem bijblijven als vreemde unheimische herinneringen. Als kind is het een erg nare ervaring als je voelt dat datgene wat op die leeftijd nog je hele wereld bepaalt - je moeder - zo negatief wordt benaderd.quote:
Toen ze een sinaasappel gaf aan mn zoon zei ze ' Ja , dat krijg je bij je moeder niet he , oh shit ik mag niet slecht praten over je moeder he '
Mijn uitdrukking was dit :
Het is niet goed voor hem om volwassenen zich zo te zien gedragen. Je enige argument tegen het verbreken van het contact (je kind een oma ontnemen) is juist het beste argument om het wel te doen. Wellicht dat hij nog eens naar zijn oma zal vragen, maar op de lange termijn mist hij niets aan haar. Hou jezelf voor dat jij als opvoeder weet wat het beste voor hem is. Hij zal ook niet altijd een ijsje krijgen wanneer hij daar om vraagt.
Een kind heeft daarbij ook nog het ongelooflijke talent om alles te naar zichzelf te draaien en zichzelf er dus de schuld van te geven. Ontneem die last van je zoontje nu het nog kan.quote:
[..]
Hij is waarschijnlijk te jong om precies te begrijpen wat er gebeurt, maar hij zal zeker aanvoelen dat er iets 'niet klopt' in de omgang tussen zijn oma en moeder. En juist omdat hij dat niet volledig kan uitdrukken en begrijpen kunnen dit soort incidenten hem bijblijven als vreemde unheimische herinneringen. Als kind is het een erg nare ervaring als je voelt dat datgene wat op die leeftijd nog je hele wereld bepaalt - je moeder - zo negatief wordt benaderd.
Same here.quote:
Ik heb ook het contact met mijn vader verbroken. Beste beslissing die ik in tijden heb genomen.
Er is 452 dagen niet gereageerd in dit topic dus ik denk niet dat het veel zin heeft, maar ik vraag het me toch af.
Helaas hebben zulk soort figuren vaak te veel invloed op hun kinderen, waardoor ze dus bijvoorbeeld eindigen als niets uitvretende 30 jarige thuiswoner zonder diploma's.
Jij bent je eigen leven gaan leiden, met je eigen meningen en eigen normen en waarden, en eigen ambities.
En dat is echt iets waar je trots op mag zijn.
Lekker breken met die shit, zo maak je geen vooruitgang en kan in de toekomst niets meer dan gezeik opleveren, helemaal als je kind oud genoeg is om te begrijpen hoe oma tegen mama doet.
Het is nu letterlijk een blok aan je been.
Get rid of that shit, als oma heeft zo iemand ook geen meerwaarde in het leven van je zoontje.
Edit: oh wow, zie nu pas dat het een vrij oud topic is
even de rest bijlezen 
[ Bericht 13% gewijzigd door Moira op 10-01-2014 02:25:00 ]
Het zijn vermoed ik wel meerdere redenen maar ergens wil je denken in termen van iemand in de macht kunnen houden. Dat is heel begrijpelijk want je weet dat zo'n manier van omgaan met elkaar effectief is en wat ten slechte gebruikt wordt kan net zo goed ten goede gebruikt worden. Stel dat je moeder je telkens positief zou benaderen en je zelfvertrouwen zou aanpraten, je het gevoel geven dat je het goet doet en dat je deugd. Het zou zomaar kunnen alsof een knop wordt omgezet.quote:
Op de een of andere manier blijft ze me in haar macht houden , wat ik opzich niet heel vreemd vind want naast haar heb ik weinig tot geen familie.
Die macht wil je ergens zelf ook om voor jezelf te kunnen gebruiken. Maar zou je er niet meer in geloven dan werkt het niet meer zo. Het is het verschil tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid, het is ook veiliger omdat wanneer je met de verkeerde mensen bent omgegaan die het slecht met je voorhebben en je veranderd daardoor dan kun je ook weer terug veranderen doordat je ouders op je zouden inpraten.
Misschien zit ik er helemaal naast maar je kan de situatie ook zien dat jij net als iedereen macht heeft over zichzelf en diens eigen denken, vanaf een bepaalde leeftijd natuurlijk, als kind is het normaal dat je begeleid wordt en nog bezig bent met je meningen te vormen. Maar als ze dan gevormd zijn dan kun alleen jij zelf dat veranderen, niet omdat een ander iets zegt wat je dan meteen gelooft.
Ik zou in ieder geval geen afscheid nemen. Misschien veranderd ze later nog door andere omstandigheden, misschien wel iets externs als een crisis, ramp of oorlog. Dan zou het jammer zijn als je zolang geen contact meer hebt gehad en dan tot bedenkingen komt. En anders kun je haar gebruiken om meer inzicht te verkrijgen in jezelf terwijl je ook nog eens leert omgaan met manipulatieve mensen en hoe dat je leven verder beinvloed want mijn ervaring is dat genoeg mensen er op letten bij de ander en er dan misbruik van maken.
Maakt niet uit, de meningen van mensen zijn altijd welkom denk ik.quote:
Edit: oh wow, zie nu pas dat het een vrij oud topic is
Er zullen altijd mensen zijn die nog op zulke topics stuiten, wellicht op zoek naar antwoorden. Ik heb dit topic natuurlijk ook op een manier gevonden voordat ik het kickte
Truequote:
[..]
Maakt niet uit, de meningen van mensen zijn altijd welkom denk ik.
Er zullen altijd mensen zijn die nog op zulke topics stuiten, wellicht op zoek naar antwoorden. Ik heb dit topic natuurlijk ook op een manier gevonden voordat ik het kickte
Mensen die in een soortgelijke situatie zitten die dit lezen hebben er misschien ook nog wat aan Hoewel ik ook wel nieuwsgierig ben of TS misschien nog wel eens op het forum kijkt en ons een update geeft!
Steek die energie allemaal fijn in je zoontje.
Sterkte met het maken van een beslissing. Als je de beslissing maakt om echt te breken met je ouders, schrijf op waarom je precies breekt. Heeft mij iig destijds wel geholpen op de momenten dat ik teveel aan het denken en twijfelen sloeg.quote:
[..]
Maakt niet uit, de meningen van mensen zijn altijd welkom denk ik.
Er zullen altijd mensen zijn die nog op zulke topics stuiten, wellicht op zoek naar antwoorden. Ik heb dit topic natuurlijk ook op een manier gevonden voordat ik het kickte