De kunst van het loslaten van je ex #211 - Natte zonnestralen

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 01:03 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Als je ruzie hebt vecht je dat maar ergens uit, in een kroeg ofzo, of een restaurant, lekker met water/wijn/whisky gooien.

Maar als een stel tokkies alles via een forum spelen? Neuh, liever niet, bovendien kun je er lelijk spijt van krijgen. En dan zeker niet in een topic waar jullie beiden hulp/feedback hopen te krijgen zonder een kloon te gebruiken.

Bedankt voor je 'gastvrijheid' joh. Ik heb net zo veel recht om hier m'n ei kwijt te kunnen net als ieder ander en als hij besluit het op te zoeken, te lezen en daar op te reageren is dat zijn keus.

Maargoed ik blijf wel weg uit dit topic als het nu al zo moet. Overigens hebben we geen ruzie.

[ Bericht 1% gewijzigd door Kimberliedje op 14-08-2012 01:39:37 ]

Zo, het loslaten gaat beginnen.

Moeilijke tijd begint, ook al snap ik d'r beslissing heel erg goed, moeilijke keuze. Maar ik accepteer hem. Het is zwaar maar toch, het zei zo.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 01:34 schreef Kimberliedje het volgende:

[..]

Bedankt voor je 'gastvrijheid' joh. Ik heb net zo veel recht om hier m'n ei kwijt te kunnen net als ieder ander en als hij besluit het op te zoeken, te lezen en daar op te reageren is dat zijn keus.

Maargoed ik blijf wel weg uit dit topic als het nu al zo moet.

Laat je niet opnaaien door zo'n eikel!

Zucht. Ik ben weg hier. Houdoe.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 00:55 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Niet iedereen trouwt op zijn 17e, christ, get a grip... Het is nog een kind joh.

Het gaat over het niet alleen kunnen zijn. Ze is vanaf haar 14de nooit langer dan drie maand alleen geweest.

5 relaties op je 22ste waarvan twee serieuze is behoorlijk wat.

Beter dan 25 korte relaties.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 18:58 schreef Mint_Clansell het volgende:
Beter dan 25 korte relaties.

Gradaties van disfunctionaliteit, het blijft ongezond.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 20:59 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Gezien de leeftijd vind ik het dus allerzins meevallen.

Dan hanteren we verschillende referentiekaders. Maakt niet uit, er zijn bij haar duidelijke problemen die ook door haar omgeving worden waargenomen. Tuurlijk zijn mijn bevindingen subjectief, maar ik kende haar genoeg en heb genoeg gehoord en gezien om te weten dat er iets niet klopt. En naar mijn idee is vanaf je 14de van de ene naar de andere relatie hoppen niet normaal. En past het in het grotere plaatje. Ze had blijkbaar geen moeite om binnen drie weken mij te bedriegen en binnen de week na eind relatie bij hem te slapen. Ze zei dat ze zich zo enorm slecht voelde en diep zat en hij haar een goed gevoel gaf, dus per definitie een rebound van jewelste. Niet normaal in mijn optiek.

Ze wilde ook weten wat ik nog te vertellen had, ik ga uitleggen dat ik enorm veel energie heb gestoken om haar duidelijk te maken dat ze emotioneel en qua persoonlijkheid anders was en blijkbaar is, en dat ik al eerder getracht had haar te vertellen dat ze onze relatie en reis mentaal blokkeerde. Niet dat ik zo zelfcenterd ben dat ik niet kan aanvaarden dat ik opzij kan worden geschoven. Maar dit klopt gewoon niet allemaal. Dus toen kreeg ik keer op keer de letterlijke respons dat ze het allemaal wel besefte, tot we maanden geen contact meer hadden en ze plots liet weten elke dag aan australie te moeten denken en niet begreep dat ze het geblokt had en op een automatische piloot en van dag tot dag leefde. Letterlijk haar bewoording. Dus heeft het nu ook geen zin om wat dan ook te ondermen, ik kan haar wijzen op hoe absurd dit alles is, ik kan haar zeggen wat haar vriendinnen hebben gezegd en wat haar familie me liet weten, maar het heeft gwn geen impact omdat ze duidelijk in een andere modus leeft, noem het een burnout een depressie, noem het dissociatie, don't know. Als ze zelf letterlijk zegt dat ze niet meer weet wat ze doet of zegt en het een warboel is in haar hoofd dan toont dat duidelijke problemen aan dacht ik zo.

En ja ik probeer daar erg kritisch mee om te gaan, en ik pas op dat ik geen verhaal verzin om het voor mezelf te verzachten en te plaatsen. En dit is de eerste keer dat ik geestelijke chaos persoonlijk meemaak en ik vecht nog steeds zelf om alles recht te kunnen houden. Ik heb geen psychologie gestudeerd ofzo, maar heb het wel als vak gehad samen met psychopathologie en ik weet ondertussen wel dat mensen in nood en crisis rare dingen kunnen doen.

Ik ben psychisch gezond (fingers crossed) dus ik denk nog elke dag aan een reis waarbij we maanden in auto hebben geleefd met zn tweetjes en onze toekomst planden terwijl we samen vanachter in onze stationcar lagen, nogal wiedes lijkt me.

Ik schrijf het allemaal niet om wie dan ook te overtuigen, maar gewoon om het van me af te schrijven en het telkens voor mezelf te structureren, want je kunt je wel voorstellen dat ik mezelf vaak enorm in vraag stel, dat krijg je nu eenmaal als je na een lange reis plots gedumpt en bedrogen wordt, dan stel je jezelf in vraag, en vrienden en familie die opmerkingen maken dat ze de klik waarschijnlijk in australie heeft gemaakt en vragen of ze dan wel echt van je hield helpen daarbij niet... En misschien moet ik dan maar een grip krijgen op alles en man the fuck up, maar ik denk dat het behoorlijk traumatisch was wat ik meegemaakt heb en dat is zeker subjectief, maar daarom niet minder waar voor mezelf.

En nu schrijf ik weer een groot stuk en zeur ik weer, en dat na 5 maand. Maar het gaat toch best goed denk ik. Bericht van haar gisteren deed natuurlijk wel pijn en vandaag was het lastig op het werk om me te concentreren. Maar ja, ik denk er nog veel aan maar haar heb ik los kunnen laten voor mezelf. Eindelijk. Maar de situatie in zijn geheel zal nog wel even in mijn hoofd blijven.

[ Bericht 6% gewijzigd door Tom84 op 14-08-2012 23:07:57 ]

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2012 20:59 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Gezien de leeftijd vind ik het dus allerzins meevallen.

Ik krijg anders zo al snel een gevoel van rebound naar rebound. Nooit langer dan 3 maanden alleen, vanaf je 14e? Dat is best weinig vind ik. Krijg dan beetje het gevoel dat ze niet met zichzelf kan leven, en bevestiging bij andere zoekt. Misschien dat ze daarom dan ook van de ene naar de andere jongen gaat, op zoek naar iets wat ze in haarzelf niet kan vinden.

Maar dat is mijn mening, ik vind het in ieder geval niet gezond.

Ik heb het idee dat ik in duizend stukken gevallen ben. Het doet gewoon fysiek pijn. Hij wil niet meer verdee praten, want hij is er al uit. Hij koestert teveel wrok om verder met mij te gaan. Tegelijkertijd wil hij ook niet scheidrn. Hij kan me niet loslaten zegt hij. Ik voel me vreselijk. Dit betekend dat ik hem weeer alleen maar ga zien als hij mijn dochter haalt en brengt. Duidelijk dat dit nooit meer goed komt. Heb ook geen hoop meer. Maar wat een pijn. Damn. De hele afgelopen periode voor niks. Al mijn inspanningen, alles wat ik moest ondergaan, voor niks. Hij zegt dat hij wil wat was, maat dat dat nooit meer terug kan komen. Dus vroeg hem wat hij dan wil kijken wat wel nog is en of kan worden of scheiden. Dat wist hij niet. Maar voor mij is het nu pijnlijk duidelijk.

Ben je nou nog bezig met die knuppel? Kies toch eens voor jezelf. Wat er ooit was tussen jullie komt nooit meer terug, ook niet als meneer besluit om door te gaan. Bespaar jezelf die ellende.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2012 01:14 schreef Skull-splitter het volgende:
Trap die scheiding er zelf doorheen, want je houdt nu zelf de wond open. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden zegt men dan wel eens...

Dit.

quote:

Op maandag 13 augustus 2012 00:41 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik heb de afgelopen dagen ineens enorm zin om weer verliefd te worden, gewoon, uit eenzaamheid. Ondanks dat ik weinig tot niks heb gekregen, heb ik zelf nog altijd zo veel te geven! Niet eens om de seks ofzo, maar gewoon voor die standaard cheesy shit: knuffelen, hand in hand lopen, blozen bij een sms'je, stotteren als je iets gevat wil zeggen. Die vlinders, ik heb ze nodig om uit dit dal van zelfmedelijden te komen. Nu nog iemand vinden.

Het scheelt dat ik haar al twee maanden niet gezien heb, en dat ik nu zo over mezelf kan beginnen met denken. Maar blijf ik zo denken als ik haar over een paar weken weer ga zien?

herkenbaar

quote:

Op woensdag 15 augustus 2012 01:08 schreef LaLouchi het volgende:
Ik heb het idee dat ik in duizend stukken gevallen ben. Het doet gewoon fysiek pijn. Hij wil niet meer verdee praten, want hij is er al uit. Hij koestert teveel wrok om verder met mij te gaan. Tegelijkertijd wil hij ook niet scheidrn. Hij kan me niet loslaten zegt hij. Ik voel me vreselijk. Dit betekend dat ik hem weeer alleen maar ga zien als hij mijn dochter haalt en brengt. Duidelijk dat dit nooit meer goed komt. Heb ook geen hoop meer. Maar wat een pijn. Damn. De hele afgelopen periode voor niks. Al mijn inspanningen, alles wat ik moest ondergaan, voor niks. Hij zegt dat hij wil wat was, maat dat dat nooit meer terug kan komen. Dus vroeg hem wat hij dan wil kijken wat wel nog is en of kan worden of scheiden. Dat wist hij niet. Maar voor mij is het nu pijnlijk duidelijk.

Een paar maand/weken geleden, heb ik jou al verteld dat dit de uitkomst zou zijn.

Wanneer kies je nou eens voor jezelf en hou je je aan het principe niets doen?

Dit lied kwam voorbij en toen moest ik toch wel even slikken hoor

quote:

Op maandag 13 augustus 2012 00:47 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

I know haha

Ik lurk hier al tijden rond, altijd met de gedachte dat het nog wel goed kwam. Hoe naïef kon ik zijn Sinds je die link hebt gepost voel ik me totaal anders (die site is nu ook m'n startpagina, erg he ). De herkenning is zó groot en aangezien ik nu nog contact heb met m'n ex is het ook actuele herkenning. Ik beleef wat er wordt beschreven.

De confrontatie is wel erg pijnlijk, maar er zijn ook 'leuke' momenten, zoals daadwerkelijk zien dat ze die andere mannen hetzelfde behandelt als mij.. Niet leuk voor die gasten natuurlijk, en zeker niet voor m'n hart ,maar het maakt het mij wel makkelijker om te accepteren dat ik verder moet met mezelf, zónder haar.

Dat ik er nu bewust van ben is de eerste stap. Nu nog het contact verbreken en het zo houden

Had net volgens mij een soort van dipje
Heb haar al een tijdje niet meer geblokt in afwachting of ze uit zichzelf zou praten. Niet dus Anyways ik stuurde net voor de grap het nummer Kryptonite van The Opposites naar haar toe. Enige reactie van haar was : -_- whuahaha. Irritaties kwamen alweer van mijn kant naar boven dus maar weer op de bloklist gezet en mezelf voor me kop geslagen.

Als je een tijdje af zit te wachten of je ex uit haarzelf een gesprek aanknoopt dan duurt dat dipje al iets langer dan vandaag lijkt me zo.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2012 17:54 schreef AldoTheApache het volgende:
Dit lied kwam voorbij en toen moest ik toch wel even slikken hoor

Coldplay - The Scientist

Vreselijke band inderdaad.

quote:

Op vrijdag 17 augustus 2012 00:20 schreef Mint_Clansell het volgende:
Als je een tijdje af zit te wachten of je ex uit haarzelf een gesprek aanknoopt dan duurt dat dipje al iets langer dan vandaag lijkt me zo.

Nee zat niet echt af te wachten ofzo. Maar 2 weken geleden stuurde ze me een smsje dat ze nog veel om me geeft en mist blablabla. Dus ik 3 dagen later haar van de blok af halen kijken of ze me echt zo mist. Was dus blijkbaar niet het geval. Nu smst ze me overigens weer dood omdat ik haar weer geblokt heb.