Depressie & Angst #21

quote:

Ben je wel eens zo geconcentreerd met iets bezig geweest dat je je achteraf realiseerde dat je geen moment hebt nagedacht, maar volledig gefocust was op wat je aan het doen was? Dat is wat je traint met meditatie. Dat je veel vaker en langer van dat soort momenten meemaakt. Op die momenten bestaat er geen ik, alleen maar aandacht.

Ja, dat zijn mooie momenten inderdaad, maar zoiets kun je toch zelf trainen? Als ik mijn krachttraining doe, een lekker potje aan het tennissen ben of naar een mooi liedje luister, zit ik ook in zo'n soort moment. Dus door meer dingen te doen waar je met plezier je aandacht op kunt richten, ga je je beter voelen. Al voelt het dan wel aan alsof je even uit je sleur kan ontsnappen.

quote:

Maar het is inderdaad niet altijd even makkelijk om je ervan los te weken, omdat je na al die jaren bent gaan geloven in die gedachtes. Je bent er een verhouding mee aangegaan, en nu zijn ze een onderdeel geworden van je identiteit.

Het lijkt inderdaad alsof ze onderdeel van je 'ik' zijn geworden, maar hoe zorg je er dan voor dat dat niet meer zo is. Door veranderingen aan te brengen in je leven? Mijn internet psycholoog gaf me laatst de opdracht na te denken over een nieuwe 'ik', wie ik wil zijn en wat ik wil doen om er voor te zorgen dat ik de negatieve gedachte los kan laten.

Dan is naast het bewust worden, het toch ook belangrijk jezelf te laten zien dat de gedachten niet kloppen door bepaalde dingen anders aan te pakken?

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 15:45 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Ja, dat zijn mooie momenten inderdaad, maar zoiets kun je toch zelf trainen? Als ik mijn krachttraining doe, een lekker potje aan het tennissen ben of naar een mooi liedje luister, zit ik ook in zo'n soort moment. Dus door meer dingen te doen waar je met plezier je aandacht op kunt richten, ga je je beter voelen. Al voelt het dan wel aan alsof je even uit je sleur kan ontsnappen.

[..]

Dat klopt inderdaad. Maar negatieve gedachten komen nu juist op wanneer je niet met die dingen bezig bent, wanneer je even niets te doen hebt, bijvoorbeeld als je in je bed ligt, een stukje aan het wandelen bent, etc. Dmv meditatie kun je je dus trainen om dezelfde soort aandacht te ontwikkelen voor dingen die je normaal geen blik waardig gunt, bijv. de omgeving om je heen, maar vooral ook wat er in je hoofd, in je lichaam gebeurt. Of aandacht voor hoe je reageert op andere mensen, in conflictsituaties, etc.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 15:18 schreef DO2 het volgende:
Het probleem is inderdaad dat we ons denken - en met name bepaalde denkpatronen - veel te veel respect geven.
We gaan er bijna automatisch vanuit dat alle gedachten die in onze kop rondspoken ook waar zijn.

Hoe meer je je ertoe weet te brengen om al die gedachtes objectief te inspecteren - alsof het maar gedachtes zijn, en niet per se jouw gedachtes - hoe meer je gaat inzien dat veel van die gedachtes volstrekte lulkoek zijn. Dat je veel meer bent dan een verzameling gedachtes en denkpatronen alleen. Dat achter al die gedachtes een altijd aanwezige natuurlijke rust en ruimte te vinden is.

( Uiteindelijk heeft geen enkele ervaring een gedachte nodig.
Kijken, luisteren, voelen, etc... Daar hoef je niks voor te doen.
De ervaring is er al. De gedachte komt erna. )

Maar het is inderdaad niet altijd even makkelijk om je ervan los te weken, omdat je na al die jaren bent gaan geloven in die gedachtes. Je bent er een verhouding mee aangegaan, en nu zijn ze een onderdeel geworden van je identiteit.

Helemaal mee eens!

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 16:25 schreef hoos het volgende:

[..]

Dat klopt inderdaad. Maar negatieve gedachten komen nu juist op wanneer je niet met die dingen bezig bent, wanneer je even niets te doen hebt, bijvoorbeeld als je in je bed ligt, een stukje aan het wandelen bent, etc. Dmv meditatie kun je je dus trainen om dezelfde soort aandacht te ontwikkelen voor dingen die je normaal geen blik waardig gunt, bijv. de omgeving om je heen, maar vooral ook wat er in je hoofd, in je lichaam gebeurt. Of aandacht voor hoe je reageert op andere mensen, in conflictsituaties, etc.

Soms merk ik inderdaad dat ik als ik thuis ben ik soms een hele tijd gewoon in mijn gedachten heb gezeten, in plaats van iets te doen. Ik weet dat dat niet goed is en het is daarnaast ook heel vermoeiend. Dan kun je het toch ook zelf trainen door telkens je aandacht te richten op iets, dus een film kijken, boek lezen, muziekje op, lekkere koffie en vervolgens ook echt bezig te zijn met die dingen? Alleen zal je dat dan ook vol moeten houden.

Een aantal jaar geleden had ik inderdaad wel dat ik mezelf de hele dag bezig kon houden met vrienden, spelletjes en filmpjes en dat mijn aandacht ook daar op gericht is. Dat is eigenlijk gestopt toen ik die vrienden kwijtraakte.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 17:10 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Een aantal jaar geleden had ik inderdaad wel dat ik mezelf de hele dag bezig kon houden met vrienden, spelletjes en filmpjes en dat mijn aandacht ook daar op gericht is. Dat is eigenlijk gestopt toen ik die vrienden kwijtraakte.

Ja maar je wilt voor je geluk toch niet afhankelijk van anderen zijn of van afleiding door tv of games? Het mooie van Mindfulness is dat je je gelukkig en vredig kunt voelen zelfs als alles stil is om je heen. Je geniet zelfs enorm van gewoon "zijn" in stilte.

[ Bericht 0% gewijzigd door hoos op 09-10-2012 07:34:48 ]

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 17:30 schreef hoos het volgende:

[..]

Ja maar je wilt voor je geluk toch niet afhankelijk van anderen zijn of van afleiding door tv of games? Het mooie van Mindfulness is dat je je gelukkig en vredig kunt voelen zelfs als alles stil is om je heen. Je geniet zelfs enorm van gewoon "zijn" in stilte.

Nee dat klopt, maar ik ben op zich wel iemand die geniet van de rust. Blijkbaar was ik inderdaad heel afhankelijk van vrienden en games ja. Nu merk ik dat mijn gedachten liever in een fantasie wereldje zitten dan in het nu. Waarschijnlijk omdat het heden voor mij leegte aanvoelt.

Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn om niet in dat wereldje te zitten en of dat mij tot nieuwe inzichten zou brengen.

Patrick,
Het nu is het enige dat er is. Het is dus heel nuttig om te leren je volledige aandacht aan het huidige moment te geven. Veel mensen denken vaak: "als dit maar gebeurt", of "als ik dit maar bereik", of "als ik maar eenmaal een vriendin heb" of "als ik die baan heb en veel geld verdien DAN zal ik gelukkig zijn." en dat gaat dan eindeloos door. Op die manier leven we nooit in het nu en missen we het leven. DIT moment IS die toekomst waarover we jaren geleden fantaseerden.

[ Bericht 100% gewijzigd door hoos op 09-10-2012 19:20:19 ]

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 19:07 schreef hoos het volgende:
Patrick,
Het nu is het enige dat er is. Het is dus heel nuttig om te leren je volledige aandacht aan het huidige moment te geven. Veel mensen denken vaak: "als dit maar gebeurt", of "als ik dit maar bereik", of "als ik maar eenmaal een vriendin heb" of "als ik die baan heb en veel geld verdien DAN zal ik gelukkig zijn." en dat gaat dan eindeloos door. Op die manier leven we nooit in het nu en missen we het leven. DIT moment IS die toekomst waarover we jaren geleden fantaseerden.

Klopt, het nu is het enige dat er is, ik zit met mijn fantasie niet in het nu en dus leef ik niet echt op de momenten dat ik eraan denk. Daar moet ik inderdaad aan werken. Dit is inderdaad die toekomst, de reden dat mijn gedachten afdwalen is omdat die toekomst mij teleurgesteld heeft, ik had verwachtingen die niet zijn uitgekomen. Vandaar dus leven in het nu om er wat aan te doen. Maar je hebt zelf doelstellingen in het verleden opgesteld en zodra je daar aan denkt, zit je meteen met de gedachten ergens anders dan het nu.

Ik wou eigenlijk niks zeggen, maar ik doe het toch maar weer.

Je kunt tegen bepaalde dingen niet zomaar "komaan" zeggen, hoos. Je kent patrickpsv niet persoonlijk, laat staan zijn situatie. Ik vind het mooi dat je hem probeert aan te moedigen, maar misschien dat het voor Patrick niet zo simpel is als jij denkt. Misschien denkt hij er wel anders over.

Het is niet omdat jij jezelf beter hebt leren voelen (wat ik natuurlijk heel goed vind voor je), dat het daarom met iemand anders ook meteen lukt op deze manier.

hebben jullie ervaring met de vierdimensionale klachtenlijst?

deze ga ik a.s. vrijdag met mijn huisarts bespreken,
had zelf gezien dat al mijn scores in het verhoogde gebied vallen.
vorige week heeft een vervangende huisarts overspannenheid (surmenage) vastgesteld en alvast doorverwezen naar hapto/psychosomatische fysiotherapeut.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 14:25 schreef Little_Dolls het volgende:
Ik wou eigenlijk niks zeggen, maar ik doe het toch maar weer.

Je kunt tegen bepaalde dingen niet zomaar "komaan" zeggen, hoos. Je kent patrickpsv niet persoonlijk, laat staan zijn situatie. Ik vind het mooi dat je hem probeert aan te moedigen, maar misschien dat het voor Patrick niet zo simpel is als jij denkt. Misschien denkt hij er wel anders over.

Het is niet omdat jij jezelf beter hebt leren voelen (wat ik natuurlijk heel goed vind voor je), dat het daarom met iemand anders ook meteen lukt op deze manier.

Ik vind de post van hoos wel interessant en ga het ook proberen toe te passen. Ik weet niet of hoos denkt dat het simpel is, ik denk dat hij gewoon een nuttige bijdrage wil leveren. Ik beschouw het inderdaad als iets heel moeilijks, vooral omdat het mij in mijn huidige situatie enorm veel moeite kost om niet naar het verleden te gaan. Als ik alleen ben kan ik mijn leegte eigenlijk alleen opvullen door te denken. Waardoor er in principe weer tijd verloren gaat.

Vanmiddag ook weer iets waar ik niet vrolijk van werd, kwam in de bus een goede vriend tegen van vroeger, die me compleet negeerde. Ik weet dat ik zulke dingen me niet moet aantrekken, maar dan kost het me wel weer ff 10 minuten om mijn gedachten te verzetten.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 15:17 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Ik vind de post van hoos wel interessant en ga het ook proberen toe te passen. Ik weet niet of hoos denkt dat het simpel is, ik denk dat hij gewoon een nuttige bijdrage wil leveren. Ik beschouw het inderdaad als iets heel moeilijks, vooral omdat het mij in mijn huidige situatie enorm veel moeite kost om niet naar het verleden te gaan. Als ik alleen ben kan ik mijn leegte eigenlijk alleen opvullen door te denken. Waardoor er in principe weer tijd verloren gaat.

Vanmiddag ook weer iets waar ik niet vrolijk van werd, kwam in de bus een goede vriend tegen van vroeger, die me compleet negeerde. Ik weet dat ik zulke dingen me niet moet aantrekken, maar dan kost het me wel weer ff 10 minuten om mijn gedachten te verzetten.

Oké dan, in dat geval. Sorry en ook sorry hoos; ik zei gewoon mijn mening en wou zo proberen te helpen, maar blijkbaar is het toch niet nodig.

Met mij gaat het ook redelijk momenteel...

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 15:19 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Oké dan, in dat geval. Sorry en ook sorry hoos; ik zei gewoon mijn mening en wou zo proberen te helpen, maar blijkbaar is het toch niet nodig.

Met mij gaat het ook redelijk momenteel...

@Little_Dolls: geen probleem. Ga gewoon door met je mening geven, dat stoort mij helemaal niet. De discussie met patrick is ook goed voor mij: het dwingt mij om na te denken over hoe ik het zelf allemaal probeer aan te pakken en te begrijpen.

De reden waarom ik een tijdje geleden heb besloten om mijn ervaringen op dit forum te delen is simpelweg omdat ik anderen graag wil laten weten hoe goed meditatie kan helpen in de strijd tegen depressie. Dat wil niet zeggen dat ik nu perfect gelukkig ben of dat het allemaal simpel is. Wel denk ik vaak: ik wou dat iemand MIJ jaren geleden hierover verteld had, dan had het misschien niet tot mijn 40ste moeten duren voordat ik in de gaten had hoe ik aan mezelf kon werken. Ook lees ik erg veel over dit onderwerp en vind ik het leuk om dingen die ik geleerd heb te delen met anderen.

Overigens denk ik dat de kracht van zo'n forumdiscussie juist ligt in het feit dat je elkaar niet persoonlijk kent.

Ik vind het heel goed van patrick dat hij juist zo veel vragen stelt en probeert dingen te vertalen naar zijn eigen leven. Ik heb zeker niet de pretentie alles te weten of overal oplossingen voor te hebben. Wat WEL relatief simpel is, is om te beslissen om een 8-weekse Mindfulness cursus te gaan volgen en dagelijks te gaan mediteren (al is het maar een half uurtje per dag). Ik denk dat vrijwel iedereen die dat doet er geen spijt van krijgt. Het is overigens al regelmatig aangetoond in wetenschappelijk onderzoek met patienten die last hebben van depressie, dat na 8 weken mindfulness training het overgrote deel van de mensen veel minder klachten heeft.

Lees dit bijvoorbeeld maar eens:
http://www.sciencedaily.com/releases/2012/07/120711104811.htm

Weet je...
Het begint misschien met mediteren, of in rust zitten, of het moment accepteren zoals het is, of hoe je 't ook wilt noemen...

Maar waar het eigenlijk om gaat is dat je beetje bij beetje begint in te zien ( en te ervaren ) dat het leven een absoluut wonder is,
en dat jij zelf onophoudelijk dat leven bent, en dus ook altijd bent wat je zoekt.

We staren ons blind naar de dingen buiten onszelf, en we zien daarom niet meer wat zo vreselijk voor de hand ligt.
Dat we zelf al het leven zijn dat we alsmaar zoeken.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 21:06 schreef hoos het volgende:

[..]

@Little_Dolls: geen probleem. Ga gewoon door met je mening geven, dat stoort mij helemaal niet. De discussie met patrick is ook goed voor mij: het dwingt mij om na te denken over hoe ik het zelf allemaal probeer aan te pakken en te begrijpen.

De reden waarom ik een tijdje geleden heb besloten om mijn ervaringen op dit forum te delen is simpelweg omdat ik anderen graag wil laten weten hoe goed meditatie kan helpen in de strijd tegen depressie. Dat wil niet zeggen dat ik nu perfect gelukkig ben of dat het allemaal simpel is. Wel denk ik vaak: ik wou dat iemand MIJ jaren geleden hierover verteld had, dan had het misschien niet tot mijn 40ste moeten duren voordat ik in de gaten had hoe ik aan mezelf kon werken. Ook lees ik erg veel over dit onderwerp en vind ik het leuk om dingen die ik geleerd heb te delen met anderen.

Overigens denk ik dat de kracht van zo'n forumdiscussie juist ligt in het feit dat je elkaar niet persoonlijk kent.

Ik vind het heel goed van patrick dat hij juist zo veel vragen stelt en probeert dingen te vertalen naar zijn eigen leven. Ik heb zeker niet de pretentie alles te weten of overal oplossingen voor te hebben. Wat WEL relatief simpel is, is om te beslissen om een 8-weekse Mindfulness cursus te gaan volgen en dagelijks te gaan mediteren (al is het maar een half uurtje per dag). Ik denk dat vrijwel iedereen die dat doet er geen spijt van krijgt. Het is overigens al regelmatig aangetoond in wetenschappelijk onderzoek met patienten die last hebben van depressie, dat na 8 weken mindfulness training het overgrote deel van de mensen veel minder klachten heeft.

Lees dit bijvoorbeeld maar eens:
http://www.sciencedaily.com/releases/2012/07/120711104811.htm

Ik vind het wel interessant om deze discussies te voeren met iemand die er veel van weet, op deze manier krijg ik wat meer inzicht over waar het bij mij mis gaat. Ik ben ook wat boeken gaan lezen over psychologie de laatste tijd. Als ik niet in deze situatie zat had ik dat waarschijnlijk niet nodig gehad, maar dat is dan misschien het enige positieve punt, dat ik er hopelijk nog uit kan komen en er ook iets van geleerd heb.

quote:

Oké dan, in dat geval. Sorry en ook sorry hoos; ik zei gewoon mijn mening en wou zo proberen te helpen, maar blijkbaar is het toch niet nodig.

Is prima, gewoon blijven zeggen wat je er van vind

quote:

Weet je...
Het begint misschien met mediteren, of in rust zitten, of het moment accepteren zoals het is, of hoe je 't ook wilt noemen...

Maar waar het eigenlijk om gaat is dat je beetje bij beetje begint in te zien ( en te ervaren ) dat het leven een absoluut wonder is,
en dat jij zelf onophoudelijk dat leven bent, en dus ook altijd bent wat je zoekt.

We staren ons blind naar de dingen buiten onszelf, en we zien daarom niet meer wat zo vreselijk voor de hand ligt.
Dat we zelf al het leven zijn dat we alsmaar zoeken.

Dit komt bij toch niet helemaal aan, dat jezelf voor het geluk moet zorgen begin ik te begrijpen, maar ik heb juist de indruk dat veel dingen zoek buiten mezelf, maar die wel bij mezelf passen. Ik ben wel op zoek naar mijn 'ik', maar daarbij zijn toch ook andere factoren belangrijk lijkt me. Maar waarschijnlijk is dit ook het punt waar het bij mij mis gaat, ik kijk teveel naar anderen.

Ik ga de laatste tijd overigens wat meer op stap, toch een doel wat ik dit jaar had, maar nu vind ik het soms eigenlijk helemaal niet zo leuk meer door bepaalde omstandigheden. Ik ga meestal met mijn broer en een vriend, wat wel heel gezellig is en ik vind het ook leuk om naar de muziek te luisteren een wat te dansen en zo, maar zodra hun genoeg drank op hebben gaan ze meestal op zoek naar meiden. Dat is meestal het punt waarop ik het minder leuk vind. Vaak sta ik dan weer alleen, ze vragen soms wel wat aan me, maar verder komt het niet, zelf voel ik gek genoeg niet de behoefte om een gesprek te gaan voeren. Als dat maar lang genoeg duurt komt al vrij snel de vraag of ik niet op jongens val, want 'je bent de enigste die niet met ons praat'. Ik ga eigenlijk elke stapavond met een minderwaardigheidsgevoel naar huis, ook al is het wel heel leuk als we met zijn 3en zijn. Het gevoel word versterkt door de alcohol en valt dan ook niet te relativeren.

Kan best dat ik dit verhaaltje al eens eerder heb gepost, maar het komt nu wel heel vaak voor en begint ook heel frustrerend te worden. Ben ik eindelijk bezig met wat meer uitgaan, is er meteen een nieuw probleem. Het gaat dus om wat ik zelf ben en wil, aangezien dat mijn actie bepaald, ben ik daadwerkelijk niet geïnteresseerd in meiden en vind ik ze alleen knap of is het angst voor het onbekende of angst om anders te zijn, ik kan mezelf hierin echt niet meer volgen. Gevolg is dat de sociale drempel steeds wat hoger word. Van de sfeer en de muziek kan ik trouwens wel genieten, maar uiteindelijk gaat het er toch om dat de jongens naar de meiden gaan.

Dit heeft overigens toch niet veel te maken met geluk zit in jezelf of genieten van het moment, hier krijg je gewoon steeds weer te maken met mensen om je heen.

[ Bericht 5% gewijzigd door patrickpsv op 15-10-2012 11:14:31 ]

Dinsdagmorgen moet ik terug naar de huisarts.

Inmiddels 4 weken bezig met Citalopram, weinig bijwerkingen hoewel een hele belangrijke een laag libido is. Ik moet voor 'voldoening' in de breedste zin van het woord erg veel tijd uittrekken.

Ik zit nu aan 10 mg. en de dokter wil me op 20 mg. zetten. Ik heb hier om 08:10 uur een gesprek over.

Ik ga naar 20 mg. rond 20:00 uur innemen.

[ Bericht 6% gewijzigd door tammepiet op 16-10-2012 08:29:55 ]

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2012 00:16 schreef tammepiet het volgende:
Dinsdagmorgen moet ik terug naar de huisarts.

Inmiddels 4 weken bezig met Citalopram, weinig bijwerkingen hoewel een hele belangrijke een laag libido is. Ik moet voor 'voldoening' in de breedste zin van het woord erg veel tijd uittrekken.

Ik zit nu aan 10 mg. en de dokter wil me op 20 mg. zetten. Ik heb hier om 08:10 uur een gesprek over.

Ik ga naar 20 mg. rond 20:00 uur innemen.

Inderdaad; herkenbare bijwerking.

hier lange tijd een beetje afwezig geweest. Er zat een overduidelijke opwaartse spiraal in. Maar door omstandigheden van het weekend. Getuige van een fataal ongeluk geweest, gaat het weer mis. En voel ik me niet goed.
En dat leidt thuis weer tot allerlei discussies zonder eind waar ma uiteindelijk boos op mij wordt omdat ik aangeef wat ik denk en of voel..

@patrickpsv
dat wat je neerzet over het stappen is heel herkenbaar. Bij mij heeft het ermee te maken met dat ik me eigenlijk nooit echt 100% op mijn gemak voelt, en dat vertaalt zich weer naar mijn houding. Maar je moet gewoon rustig aan doen en desnoods op dat moment dat je het niet meer helemaal fijn vindt een taxi of naar huis gaan en gewoon blijven denken aan het leuke en dat je vooruitgang boekt..want dat is het doel..het stappen is maar een middel om dit te bereiken
Tenminste dat ik zeg mezelf altijd om de moed erin te houden

Ik ben ondertussen al één keer op gesprek geweest en ik moet zeggen dat het goed meeviel. De vrouw liet mij uitpraten, wat ik heel erg apprecieerde. Ze was erg vriendelijk en begripvol.

Het jammere is wel dat zij alles moest opschrijven om het te kunnen doorgeven aan de "echte" begeleiders die dan moeten kijken wat ze kunnen doen. Dat betekent dus dat ik met haar normaal gezien geen gesprekken meer ga doen.
Ik hoop dus dat die begeleider die ze zullen kiezen voor mij ook zo goed zal meevallen en me eveneens de ruimte geeft om me te laten praten...

Als ik na lange tijd nog geen telefoontje krijg voor een nieuwe afspraak, mag ik zelf bellen.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2012 22:35 schreef cafpow het volgende:
hier lange tijd een beetje afwezig geweest. Er zat een overduidelijke opwaartse spiraal in. Maar door omstandigheden van het weekend. Getuige van een fataal ongeluk geweest, gaat het weer mis. En voel ik me niet goed.
En dat leidt thuis weer tot allerlei discussies zonder eind waar ma uiteindelijk boos op mij wordt omdat ik aangeef wat ik denk en of voel..

Wat verschrikkelijk voor je! Aangezien ik zelf een ongeval heb gehad zou het mij ook een trauma bezorgen dat zelf te zien gebeuren; laat staan als het fataal is.

Stom dat je moeder kwaad wordt als je je gevoelens wil uiten. Daar dienen moeders toch voor?!

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2012 22:35 schreef cafpow het volgende:
hier lange tijd een beetje afwezig geweest. Er zat een overduidelijke opwaartse spiraal in. Maar door omstandigheden van het weekend. Getuige van een fataal ongeluk geweest, gaat het weer mis. En voel ik me niet goed.
En dat leidt thuis weer tot allerlei discussies zonder eind waar ma uiteindelijk boos op mij wordt omdat ik aangeef wat ik denk en of voel..

@patrickpsv
dat wat je neerzet over het stappen is heel herkenbaar. Bij mij heeft het ermee te maken met dat ik me eigenlijk nooit echt 100% op mijn gemak voelt, en dat vertaalt zich weer naar mijn houding. Maar je moet gewoon rustig aan doen en desnoods op dat moment dat je het niet meer helemaal fijn vindt een taxi of naar huis gaan en gewoon blijven denken aan het leuke en dat je vooruitgang boekt..want dat is het doel..het stappen is maar een middel om dit te bereiken
Tenminste dat ik zeg mezelf altijd om de moed erin te houden

Sterkte daarmee. Je ouders zouden je eigenlijk moeten helpen met je denken en gevoelens, zonder dat daar ruzie uitkomt.

Op zich voel ik me wel op mijn gemak met die personen en een paar drankjes op, maar het vervelende is als het socializen begint en dan vooral bij de meiden, want daar komen ze eigenlijk voor. Dan heb ik ook een slechte houding en straal ik geen interesse uit, dan blijf ik maar wat achter. Ik kom eigenlijk vooral om plezier te hebben in het drinken en de muziek, maar later op de avond krijg ik dus negatieve gedachten die dan behoorlijk worden versterkt door het drinken. Alleen naar huis gaan is geen optie aangezien we samen een taxi bestellen. Op stap is inderdaad een middel, maar ik wil dan toch net iets meer dan alleen drinken, oftewel ik wil op stap ook vooruitgang boeken. De hele tijd erbij staan terwijl de een na de andere meid versieren is niks. En als ik vervolgens zo onzekere gevoelens heb over wat ik nou wil, werkt dat niet echt mee.

quote:

Op woensdag 17 oktober 2012 10:41 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Wat verschrikkelijk voor je! Aangezien ik zelf een ongeval heb gehad zou het mij ook een trauma bezorgen dat zelf te zien gebeuren; laat staan als het fataal is.

Stom dat je moeder kwaad wordt als je je gevoelens wil uiten. Daar dienen moeders toch voor?!

Het is niet echt dat ze boos wordt, maar een soort van wisselwerking. Zo heb ik nu bijvoorbeeld heel duidelijk aagegeven dat ik eigenlijk hier weg wil. En zij snapt dat niet. We zitten in een heel oud, welke dus ook heel gehorig is. Buren boven hoeven maar te lopen van de ene naar de andere kant of we horen het perfect.

En ik heb altijd sinds kind enorme last gehad van geluiden heeft mischien ook met autisme te maken. Maar mijn ma heeft er absoluut geen last van. En snapt hoe een geluidje mij kan irriteren...en blijft doorgaan en doorgaan.
Hetzelfde met wat nu gebeurd is, ik zit met een zeer licht traumatje dat met de dag minder is. Maar als ze iets door brievenbus gooien schrik ik rot en zit ik binnen een paar seconden compleet alert, rechtop. En in plaats van mij gerust te stellen, begin ze van ja, dat moet je controleren, dat kan niet enz. enz.
En ze wilde vroeger psychologie studeren, kon uiteindelijk niet. Maar ze speelt dus psych met mij. Terwijl ze mijn ma is en niet psych!

En uiteindelijk eindigd het in duscussie of zij in slachtofferrol, wat eigenlijk ook tegelijk een soort van emotionele chantage is. Mijn psych zegt dat zelf ook.
Dus tja het is niet bevordelijk...

quote:

Op woensdag 17 oktober 2012 15:10 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Sterkte daarmee. Je ouders zouden je eigenlijk moeten helpen met je denken en gevoelens, zonder dat daar ruzie uitkomt.

Op zich voel ik me wel op mijn gemak met die personen en een paar drankjes op, maar het vervelende is als het socializen begint en dan vooral bij de meiden, want daar komen ze eigenlijk voor. Dan heb ik ook een slechte houding en straal ik geen interesse uit, dan blijf ik maar wat achter. Ik kom eigenlijk vooral om plezier te hebben in het drinken en de muziek, maar later op de avond krijg ik dus negatieve gedachten die dan behoorlijk worden versterkt door het drinken. Alleen naar huis gaan is geen optie aangezien we samen een taxi bestellen. Op stap is inderdaad een middel, maar ik wil dan toch net iets meer dan alleen drinken, oftewel ik wil op stap ook vooruitgang boeken. De hele tijd erbij staan terwijl de een na de andere meid versieren is niks. En als ik vervolgens zo onzekere gevoelens heb over wat ik nou wil, werkt dat niet echt mee.

Hier zie ik iets staan, wat me doet denken. Jij gaat meer uit voor lol en gezelligheid, en de andere waarmee je gaat, die gaan meer voor het versieren, en andere geslacht aantrekken. Dus mischien is het handig om mensen te zoeken die hetzelfde willen.

En verder, gaan jullie alleen echt uit, of soms ook gewoon een keer kroeg in en beetje drinken en praten? Of is bij iemand thuis afspreken niet een optie? Gewoon om ook af te wisselen..

Verder denk ik dat je eigenlijk moet proberen gelijkgestemden te vinden, en tja, dat is lastig..maar je bent op weg!.

quote:

Op woensdag 17 oktober 2012 17:31 schreef cafpow het volgende:

[..]

Het is niet echt dat ze boos wordt, maar een soort van wisselwerking. Zo heb ik nu bijvoorbeeld heel duidelijk aagegeven dat ik eigenlijk hier weg wil. En zij snapt dat niet. We zitten in een heel oud, welke dus ook heel gehorig is. Buren boven hoeven maar te lopen van de ene naar de andere kant of we horen het perfect.

En ik heb altijd sinds kind enorme last gehad van geluiden heeft mischien ook met autisme te maken. Maar mijn ma heeft er absoluut geen last van. En snapt hoe een geluidje mij kan irriteren...en blijft doorgaan en doorgaan.
Hetzelfde met wat nu gebeurd is, ik zit met een zeer licht traumatje dat met de dag minder is. Maar als ze iets door brievenbus gooien schrik ik rot en zit ik binnen een paar seconden compleet alert, rechtop. En in plaats van mij gerust te stellen, begin ze van ja, dat moet je controleren, dat kan niet enz. enz.
En ze wilde vroeger psychologie studeren, kon uiteindelijk niet. Maar ze speelt dus psych met mij. Terwijl ze mijn ma is en niet psych!

En uiteindelijk eindigd het in duscussie of zij in slachtofferrol, wat eigenlijk ook tegelijk een soort van emotionele chantage is. Mijn psych zegt dat zelf ook.
Dus tja het is niet bevordelijk...

Het lijkt wel alsof zíj autistisch is op deze manier.