Geen fobie voor de plaatjes in de OP

Doet me helemaal niets, ik vind het niet mooi maar ook niet afstotelijk.
Ik heb wel een andere fobie. Een vissenfobie. Ik ben als de dood voor vissen. Ik kan ze rustig zien in een aquarium en een gebakken vis kan ik ook eten.
Maar levende of rauwe vis, ik durf het niet aan te raken. Ik zwem niet in zee of in ander natuurwater, want dan zou het zomaar kunnen dat zo'n visje me aanraakt. Die schubben, die glibberigheid, die vinnen, die oogjes, alles vind ik afstotelijk.
Ik was in de zomer in Oostenrijk, toen ging ik even voorzichtig een meertje in (want het was heel helder en ik zag geen vissen). Ik was al spiedend al tot mijn enkels gekomen

toen ik toch een groepje mini-visjes zag. Ik heb gegild (heel genant

) en ben het water uitgesprint. Er daarna ook niet meer ingeweest.
Een aquarium schoonmaken of mijn hand in een bak met guppies doen? No way, Jose.
Haring kan ik ook niet vastpakken. Zelfs niet als het in een plastic zak zit, als je het bij de markt haalt, want dan voel ik nog dat vissenlichaam er doorheen. En dan word ik panisch en wil ik het van me afgooien. Een pot rolmopsen kan ik wel vasthouden, echter er eentje uitvissen (de woordspeling

) met een vork kan ik niet.
Een compleet irreële angst. Want wat doet zo'n vis nou

. Zeker een dode vis

. Maar ik word panisch bij het idee dat ik een vis voel.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way